Alciphronis rhetoris Epistolae

171쪽

Φεύγεις με, 'ω Φοιβιαν , φεύγεις, καὶ ταυτα

Tit. Φοιβιανή. Et in in. quoe attulit Bergierus in Com-dlae et in eonteκto Cod. Vind. mentario. s. habet addito Iota ΦριβιαΙ- T. απηνάγκασας. Cod. νη, vulgatam tamen sequb Vind. Α:r πάγκασας. B. tur Ep. proxime sequenti. κατηναγκασας. 3. οὐ συκα late. cod. Vin- T. ου ἱ- ωραν dob. uterque in eo conspirant, ἐμου. Cod. Vind. B. οὐδὸm Post συκα -- ταλάρων μιαν. Paullo post pro ἔμοἰ - et ζῶγος interrogationis Cod. A. habet μου. vulgata signa ponant, in quo, quam- suavior. Quod vero Bergi quam leue sit, eos secutus rrωρ- in ώραν nautauerim. sum, quod vividiorein quo- reete serisse mihi videon dammodo orationem ita fieri Quamquam enim apud Hero. eredidi. dotum, quem laudat Bergi. 6. αμη. Cod. Vind. B. In Continentario, Wesse lin-αυ p. Neutrum plaeet, nec gius in contexto habet ἄραν.

172쪽

in notis tamen ipse damnat, Astrologia T. V. Bip. p. s3 s. et Reitetius 'oster reete ibi et de Syria Dea T. IX. p. ωραν. Vide etiam Reitetiuin 336. Batauuin ad Lucianum de

3. τυρον εκ ταλάρων. t Casemn recentem intelligit, qui χλωρὸς dieitur. Atistophanes in Ranis v 7. vhi devoracitate Herculis - τον τυ ρόν γε τον χλωρόν - ονπερ συν αὐτοῖς τοῖς ταλάροις κατήσθιε. coeum illum recenistem quem Una cum talat is deuorauit. sunt calathi et Moesiae, in quibus caseus premitur et formatur. Homer Odyss IX. v. a 46. 4T.

Aυτι κα δ ημισυ μεν θρέψας λευκοῖο γαλακτος

Πλεκτοῖς εν ταλάροισιν αμησάμενος κατελκε. Staizm autem dimidium coagulans eandidi laetis Plexis in

cellis fringos reposuit. Bergieri Hesychius: Ταλαγ

6. ἶλον με αυτὴ κατοι την παροιμἰαν ανατρέψωσα Vt sunt pleraque prouerhia metaphoricae locutione ita et hoc. Possit videri a valis vinariis exhaustis ductum. Horatius Sat. II, 8. v. 39. I Invertunt AIFhanis vinaria tota. Aristophanes in Paee v. 33 s. ubi Pacem Comico stylo laudans eam dieit. ο ιν Olere inter alia Δουλης μεΘνουσης, ανατετραμμένον χρως, ' λλων τε πολλων καγαΘων, ancillam ebriam, inversum tomium, aliaque multa bona: ita enim ibi ex paullo ante positis, απο κοινου intelligendum est ἔζει, ut Seholiastes recte monet, quod non animad- vectens Florens Christianus vertit, quasi ex proximo sumeretur οῦδεται. Atqui hoc non eum Genitivo construitur sed cum Dativo, ut ibi ηδεται ποιητῶ De inversis in nuiuio vasis et Heliodorus Lib. I. sub initium: κρατῆρες ἀνατετραμμένοι. Ita ergo senex exhaustum se', dieit. Sie ab eadein re prouerbium, cum faeces alicui solae relinquumtur. Aristophanes in Pluto v. Io 3. de adolescente, qui

173쪽

vetulam utilitatis ea isse amauerat, saepeque apud eam pota versi sed postea diues faetus illam negligebat: 'Ομως σεπειδη κω τον οἴνον ἡ ἰους ΓIίνειν, συνεκποτέ' ἔστί σοι καὶ την τρυγα. Notum illud Horatii: Diffugiunt en dircum faece fccatis amici. Exhaurira autem', ut exedere aliquem apud Terent. in Heautont. Act. III. Se. I. v. 53. Sed ad hane expositionem de vos euacuatis minus quadrat, quod sequitur, δουλεύειν με απηνάγκασας, quid entinseruitus ad vasa Τ Itaque commodius, ut puto, neeipietur de gallis gallinaceis in pugna laeeumbentihus, qui ad vi et rem quasi seruiliter se habent. Apud Aristophanem in Aui-hus v. 7 o. cum Trochilus interrogatus, quis esset, responis

disset: χρνις εγωγε δοῖλος, rursus interrogatur. ἡττη- Θεις τινος αἰλεκτρυόνος ubi Scholiastes: φυσικον τουτοεν ταῖς συμβολαῖς ταν αλεκτρυόνων, τους ηττηθέν τοις επεσθαι τοῖς νενικηκόσι. Plutarchus in Amatorio P. 76 a. hominem amori deditum, quamuis alias superbum et Omnes eontemnentem, tamen ad conspeetum formosi ali- euius seruiliter luceumbere instar gallinaeei victi dieit, adlato senario ἰ-αλεκτωρ σου λον ους κλίνας , πτερόν

trepidus se contrahit tamquam gallinaceus seruilem quas

alam demittens. Imo patitur etiam insuper alas atque pennas sibi velli et euelli a meretricibus, ut Callias apud Aristophanem in Auibus de quo v. a 3T. Aι τε Θ εικι προς- εκτίλλουσιν αυτου ται πτερά, et femellae insuper eue; iunt eius pennas, nempe duin eum honis spoliant, mutilant, lacerant, ut anus docet meretrieulam initio He rae Terentii: id quod Anieeto etiam nostro eontigis, cuius nomen etsi inuictum significat, tamen ipse in hae quasi pala stra victus est, et tamquam plagis concisus; ut Anaxandrides Comicus de eiusdem sortis homine loquens apud Athenaeum Lib. IV. p. I 66. dicit: ἄρρην υπο Θηλειων κατροκοπης, Pir a feminis concisus es. Quo verbo et Plutarchus i. c. usus est: καὶ το Θρασος ἐκκεκλασται, και κατακέ' κοπται οι το γαυρον, atque audacia frangitur ne conciditur ei ferocιa, nempe velut in pugilatu. Euripides in

174쪽

Cyelope v. a 27. eum Silenus dixisset: ἄμοι πυρέσσω συγκεκομμένος τάλας, hei mihi febricito continus miser. CPelops ad eum: υπό του; τίς εἰς σον κρατ επύκτευσεν γέρων; a quo γ quis in tuum caput pugιlatum exercuit, o senex γ Idein autem est κατακεκόφθαι quandoque quod συγκεκόφθαι. Scholiastes Aristophanis ad Nubes v. I 428. συγκεκόφθαι, τυφθηναι ημας, κατακοπηναι ταλμαστιξι. Tali verbo, nempe a palaestra petito utitur et Alciphron hoe loeo. Iulius Pollux Lib III. in fine, recenisset verha athletis conuenientia : αγκυρἱζειν, ανατ ρ ε π ε ιν, δράσσειν, υποσκελίζειν. Idem Lib. X. Segin. Io 8 depugna coturnicum, qui aeque pugnaees ac galli: o δε ανατραπε, ο συεθ ἡττατα simul itaque ad certamina gaulorum respexit Noster, et ad certamina athletarum, quemadmodum et Lucianus de Gymnasiis sub initium athletas quid. dam agere dicit αλεκτρυόνων δίκην. Bergier. 7. ουδεμίαν ίραν ἔχεις εμου. Herodotus Lib. I. Segna. q. hoe iisdem et aliis verbis effert. vhi Persae dicunt i

το μεν νυν ἀρπα ιν γυναῖκας ἀνδρῶν αδκων ἔργον vo μιζειν εἶναι ' τό δε ἁρπασθεισεων σπουδὴν ποιησα-σΘ αι τιμωρέειν. ανοητων. το δε μη δε μίην οῦ ρην χειν αρπασθεισέων, σωφρόνων. - σῖέας μεν δή τους ἐκ της Aσ-ς λέγουσι Πέρσαι ἁρπαζομενων των γυναι- κων λόγον ου δενα ποιησασθαι. Rapere quιdem mulieres, imuriorum uirorum factum se putare esse, tarum vera ea a studium impendere ad ulciscendum, amentium. Se itaque Asanos, aiunt Perse, raptarum femigarum nullam rationem habui se, quorum postremum et Theocritus Idyll. II. v. 6 I. vhi itidem. ut apud Nostrum amans sperni se queritur: - o δε μευ λόγον ουδενω ποιεῖ Llud eum respexisse, et ex fine Idyllii adparet. Beretiri 8. διακαως. A διακαης, ardens. Vtitur isto H liodorus Lib VIII. p. 4os. itidem de amante. Nolier Lib. IlI. Ep s. διακαως αυτης ερα. Bersyl r.

9. εγώ δε οἴσω βαρέως μεν, οἴσω δε ομως. Theo eritus in eodem Idyllio I l. v. I 6 . ἐγὼ o οἰσῶ νον εμὸν

175쪽

ΕPISTOLAS LIB. I. E P. XXVIII.

πόνον οὐςπερ ὐπέσταν. ego Dero feram meum dolorem, ut fuscen. 9mmo vero promis. ut recte interpretatus est Val-kenarius, et cum eo Cli Iacobs in Praes ad Bionem et Mosthum p. IX.J Synesius Ep. Ios. οδυνησομαι μεν, ανέE ' μαι A. Hanc sententiam egregie Homerus tractat Odyss. Σ. v. I g I. si . ubi Vlysses ita comparatum esse hominis ingenium dicit, ut in rebus prosperis et secundis sit seeurus de aduersis, quasi accidere non possint; si tainen eueniant, ita mutari animum, ut eis etiam ferendis se adcommodet, quamvis iquitus, ubi inter alia: και τα φέρει αεκαζόμενος τετληότι Θυμω. Et haec fert, inustum I. osendens, patienti anima. BergisnΕpIsTOLA XXVIII.

ἐξέωσαι; πως οὐν τακερὸν βλέπεις βλέμμα και Ioἀυαπνεῖς; Πέπαυσο Κέρκοι α λιε, καὶ τρεπου

κατα σεαυτὸν, ω πρέσβυ.

176쪽

ALCI PHRONIS RHETORIS ADNOTATIO CRITICA. Is 8

a. μετεπεμψοντο. UuI-gata habet μετέπρμψε, quod mirum, inquit Bergierus, cum in Ep. q. Libri 1 s. dicat μεταπήμπεται Mενανδρον Πτελεμαῖος, more nimirum usitatiore. sed Aetiuum iterum est Lib. III. Ep. 6s. W lThomas Magister subi vide

inpriinis Oudendorpium p. 6 Io. b. cf. et Piersonum ad Moerin p. Is 6. et Abresch. Lecti. Aristaenet. p. Is 3.JPraecipit , μεταττέμπομαι dieendum esse, non μνrα- πέμπω, m non obstante, quod Thucydides hoc post riore utatur, cuius duo Ioea

sIV, 88. VII, 8.J adducit,

quibus addi possunt alia duoeκ eodem, ne infe Lib. I. 6. Pret.) νηες ἐς Λιγυπτονυπ αυτων επλευσαν Ἀμυρταίου μεταπέμποντος, et

γαρ καὶ τους Σικελους ταυ-

oecurrit sie et apud Aristophanem semel tantum, quod sciam nam usitato more aliis

quoties nempe in Vespia v. 678. ubi etiam a Seholiaste reprehendi videtur, qui adnotat: εύ δεες δὲ καὶ το μετρέπεμψα. αντὶ του μετροπεμψαμην. quasi ineptum sit

ita loqui. Bergier. - Quo. niam Cod. Vind. A. etiam in

consuetiori Medio addicit, reis cepi. a. ἔριν, quod pro vulgato ηκειν isin reponendum iusserat Bergierus, confirmatur Vindob. B. et alio Nostri loco

Lib. III. D. 37. Oculus

librarii aherrauerat haud dubie a praecedente ηκFιν. 3. εξαπιναιως. Cod. Vind. B. απινεος al. εξαπίνης.

ριν, quod idem est. s. τρικόρωνον και ταλαντατον γερόντιον - εα ηλικία. Ad Bergierum usque

propagatum, et ab eodem seruatum erat: τρίκουρον καιτάλαντον, notam tamen

subiecerat B. hane: Uir Clariss la Croze in quadam ad me epistola de hoe loeo: lege ἰκουρον και ταλάντατον γερόντιον, ter puer et miser. rime fenex. De ταλάντα- τον , pergit Bergi. facile adsentietur quilibet. Pro Ub

177쪽

κασον εgo verti, quasi esset sermo erat, Alciphroni autem σιτοκουρον, frugiρerdum9 de sene, quem de Proserpina

ita enim legendum puto, nain potius, quam de Venere de- mihi videtur Auctor haec, ut eeret cogitBre. alia multa, ex Menandro Antequam eruditorum, qui sumsisse. Conseruauit Athe- hune locum emendandum sibinaeus Lib Vl. p 2 8 locum sumserunt, agmen producam, Menandri, in quo vestigia liceat leuis armaturae militem istorum adparent: praemittere. Erat nimiruin,

pimus. Adducit ibi et alium tamen, exauctoraui istunt ve- Calaubonus locum itidem hue litem, quem nil nisi hona vos cientem ex eodem: οκνη- luntas commondasset. Prod- ζος παντα μέλλων, σιτο- eant igitur hastati, princi κουρος αθλιος, ἁχρηστος pesque Criticorum , quorumete. Non inepte autern viri conatus, copiis Mstorum sub- doetissimi ad illud σιτοκου- sidiariis sulti, Ionge selicius ρος adcoimnodarunt hoe Ho rem, nisi conficiant. profli-ratianum: Nos numerus suis gabunt tamen. - Et primo mus et fruger essumere na- quidem D. Henr. Maiu, Hiriti. Haec Berglirus, quem crit. de la rep. des lettres T. tamen, uti alios bonos viros XI. p. I 44. Pro τρίκουρον fefellisse videtur aliqua earum- coniecerat τακερον, marcisdem vocum apud alium scrip. dum, felleius tamen deinde torem, quamquam non eO- τρικόρωνον, additis locis exdem contextu, coniunctio. Agathia Schol cisti eo: ἡ γραυς Menandro enim utroque loco ἡ τρικορωνος, et Hesiodi ver de seruis tardis inutilibusque sibus a Plutarcho de orae. de-

178쪽

sectu T. II. opp. p. 4 s. . me Cl. Ru4nhenius confir- seruatis fv. Hesiodi Fragmen- - mari Cod. Reg. Paris in quo' ta pr 346. ed.' Graev. J pro is sic scripta legerentur Alci-

τάλαντον autein Maius ma- .phronis verba: ου παυσζvult φαλακρόν. - Summus is τρικόρωνον καὶ ταλάντα- . Hemserhusus ad Luciani Ti- ωτον γερόντιον πειρων τας moneu T. I. Bip. p. 4 I9. -εῖ' vulgata habet ἀφ' τρικουρον καὶ φάλαντον - ηλικίας ανΘουσας ημας. vel φάλανθον , cutroque - Vide ipsum Rulin kenium enim modo seribi) γερόντιον Epistularum Criticar. ed. alte- legi, priorisque vocabuli po- ra Homeri Hymno in Cere. testatem peti ab Hesyehio ius rem adiecta p. II 3. cf. CLserat. Hesychius vero sie: Dgenium ad Homeri Hymnos Τρίκουρος, ο ε πι τρία ἔτη P. 6I 2. κεκαρμένος κριός J hiemster- Restat, ut, quid Vindobo. busti φαλανΘον probat Ber- nenses mei praeferant, indi. nardus in vita Reiskii p. 3o3. cem. Cod. A. igitur habet: φαλανTον autem Lennepius τρίκορον και τάλαν - B. ad Phalaridem p. 46. ubi propius ad veritatem: τρἴ eiusdem sententiae locus est: κκον και ταλαντα τον sic οὐκ αρα παυσο της ἀκρα- diuisiun) qui idem eonfirmat σίας τηλικουτος γέρως. regii Codicis ἐφ' ηλικίας. Vallenarius tamen in Adno. Diligenter igitur omnibustati. editioni Phalaridis Lenne- eonsideratia Parisiensia Codi. pianae praemissis p. XII. haee cis scripturam ceteris prae hinet : . In loco Ateiphronis tuli.

. probandum videretur τρι- 6. ημας ως τις αρτι.

ω κουρον καὶ ταλάντατον Cod. Vind. A. post ημας si

is ex Ma. cum H Gozio et gnum interrogandi ponit. Fal- . Toupio in Ep. Crit. p. I IT. so; hoc recte, quod ως τις. ed. Lips. Quod vero Dor. seiungat, non in unam vocernis vilis τρικόρωνον ex con- eum vulgata ωσις eontra-isiectura venit in mentem ad hat. o Claaritonem, p. II. ed. 8. αφεῖσαι. Cod. Vind. is Lipi. 'Mam ταλάντατον B. ηφεισαι. sine circumflexo. is dedit ex Codice, monuit S. των ἰδων προῶστα-

179쪽

EPISTOLAE. LIB. L ER XXVIII. . I 6 I

μενος. Vulgata των αuων πορισάμενος. Iae. Perizonitis in epistola ad Bergierum

scripserat: Per των αἰῖδίων

putem adludi ad si fau

αίδην, ut Poetne loquebah. tur. Describitur enim senex,

et inni rebus Rerendis ineptus, atque oliσος εισω mittendus;

sed altius forsan latet Dub

nus. Quae saltem non ex asse videntur secisse satis Berglem, addit enim: sane ex illa seriptura alium meliorem sensuui erui non posse puto, quam ut intelligatur eapularis fenex, quae Viri clarissimi mens est. Ex Bergieri aetate neminem inuenire memini, qui de Moeloco ageret, praeter Lenne pium ad Phalar. p. a I . qui Perpaucos Bre existimat , qui Petitonii et Bergieri opinione adquiescant,i nec malint uni- ea lItet a deleta selibere πωνιδίων πορισάμπος. OPPonere nempe inuicem Alciphro. Nem των κριν αγρον ποενων , et των ἰδίων, ἰ sententiamque esse hanc: Nonne a

Iahoribus per agros absolutus es, qui a propriis, d insuppetunt' tibi, cessas otiosus ΤSalso vero obiici hoe seni

αρουραν ἁζουν. Vereor' tamen , ut hane verbi πορισάμενος satia eoactam interpretationem pro-hent multi, quamquam de

ἰδίων facile consentiunt. Vbdeamus , quid auxilii adseurant Cod. Vindobonenses. Quem secundum adpellare solemus, quemque Gentilotius olim Bergieri rogatu con

tulerat, legit τήν αδικίαν πορισάμενος, unde, qualis

sensus emergat commodus, non exputo. Verissimam et

ab ipso Alciphrone profectam seruasse lectionem videtur Cod. Vind A. habet enim: των Ihων προίστάμενος. EX qualeetione, si loeum recte inte pungas , facilis sensus prouenire visus est. Respicit enim Phoebiane ad praecedentes Aniceti literas, i quibus adseruiles operas praestandas donis Phoebianae datis coaetum se fuisse questus erat, ad quae haec respondet: Non ego, immo vero, mi bone tu tibi ipse ea fundi calamitas. Nonne enim agrum perdidisti, laborumque, fructuumque agri expers faetus es eo, quod familiarem rem tuam, dum tua esset, tam

180쪽

que curares 3-Quod si vero αγρος h. l. vii sequentia του ἀπτάνειον.et ἐσχάρα turpi,

obscoenoque sensu quem Bergierus in Commentario inis

venisse, sibi visus est, sumenda sint, fateor, me, coelibem quippe, verba nupta non intelligere. Gloss. Elchst. an των αἰδου πυλων παρι στάMενος , quod tamen ascriptura nimis recedere, ipse fatetur. Addit igitur aliam

coniecturam: των αδοφοι- των προιστάμενος, quam fiteor me non intelligere. 9. τοὐπτανείου. Cod. Viod. B. του πτανίου.

II. . τακερον βλέπεις μέμμα. Hoc vitiinum aliunde irrepsisse videtur Bergiero,nstin tussieere τακερον βλέπεις , ut Lib II. Ep. I. πολεμικον βλέπεις. it. supra

nita et alibi. sv. tamen Aelian. V. H. XIV, 2 a. et ibi amieissi C. G. Κuehnium J I I. ἀναπνεῖς. Vulgatuin

αναπνέεις, quod etiam ex margine receptum videtur, et

geri num intereidisse. Puto autem fuisse στένεις vel ἀναστένεις, fuit iras. Sulpicio.

D sm mouet, qaod imperite positum αναπνεεις Pro αναπνεῖς. Non autem valet his,

eum nihil aliud nisi respirare significet, quod viventibus omnibus adest, nee potest esse charaeter amantis, vi fulis, ria. Sie Bergierus, cui tamen adsensum in elieiendo βλέμμα, mutandove ανα- πνέεις denegat Trillerus --

seruatia crit. p. 39. - Η sellem dedi Bergiero, ut ανα- πνέεις contraherem in ανα- πνεις. Postis etiam, nisi ascriptura aliquanto longius discedere videatur , legere

que Vindobonensis auctoritate, et sine his fecissem, mo. tus argumentis Arnaldi in Mile. T. V. p. 5s. Hic enim notionem fenrs , quae in Cecrope alias est, locum habere non posse recte credit, quum sequatur .ω πρέσβυ; expro brare potius seortillum sileedinio foeditatem simul et mali. tiam, Graecos enim homines dolosos et improbos Κέρκωπας vocare a Cercopibus qu, husdam, pessime indolis gen te, in simias deinde mutata. - Loeis ibi adlatis addo ex penu mea tenuiori Harpoeta

라틴어 텍스트