장음표시 사용
181쪽
tionem h. v. et Lueianum copibus inflicta sibi non eon. Alexandro g. 4. T. V. Bip. stant. Ceterum Arnaldo sus. p. 66. et ibi Seholiasten, no . fragatur etiam Albetu ad Hetasque p. 39O. Mythogra- sychiuin h. v. phos mitto, qui in poena Cedi
Tit. 'Aνικητω. Cum hic ineipiant epistolae, quarum tituli non sunt fietitia nomina, ut in antecedentibus pleris. 'que, sed ex historia et comoedia petita: indicandum putaui 'Aniceti cuiusdam, Grami, attei, ut videtur, mentionem A. eere Eustathium Q Odyssi p s67. Iin. 43. ed. Bas Miror autem in bis nato iam indilae eum non occurrere. Bergier. Cl Saxius Onomast. T. I. ubi Grammaticos enumerat, quo rum aetas ignoratur, Anicetum nullum habet. - ωδίνουσά με - μετέπεμψατο γυνη. Verba Aristophanis in Eccles. v. saq. ubi mulier marito quaerenti, cur clam se noctu exiuisset, hane causam coinminiscitur:
γυνή με τις νύκτωρ ἐταῖρα και φἰλη μετεπέμψατ ωA-
ri ηκειν χὐς ἐαυτήν. t Heliodorus 'Lib. I. p. 3o. Hς τρο υστεραίαν απαντας ηκειν ως αυτον ἐπιστείλας. Ita crates Ep. 2. GIως αν ἱκοίμην ως υμας. Demosthenes desalla legat. - ον ως υμας εναγχος Οετταλοι Bergier. 3ἰ τα προς την τέχνην. Apud Aristophanem loco a Bergiero laudato est etiam v. 63O. ἐξύναι ποιόν τέχγν. 4. τὴν ἡ ἔρην ανακιάσας κυσαι. Idem schema de stulationis eκpressit Aristaenetus Lib. I. Ep. s3. p. 8. et J 16. 3 ἐκβακχευθεισα - ερωπι ωνήκλασε προς έαυτοτον αυχένα, καὶ κατεφίλησa, amore lymphota resεxit ad se ' ceruicem meam, et deosculata est. Lucianus Dial. Meretr. q. T. VIII. Bip. p. 2o7. et ibi Belletium p. s T. ανακλάσας πον αυχένα τῆς Θαίδος, ἐφίλησεν ουτω προςφυως, ωςτε μόλις απέσπασε τα χείλη. Ad hune
modum osculatus est Alexander M. in theatro Bagoam Eunuchum, quem amabat, referente Dicaearcho apud Athenaeum
182쪽
. Lab. XIIl. p. 6O3. δεικα αρχος - Βαγωου του ευνουχουου τοὐς αυτόν φησιν ἡρ Θαι, ως ἐν οψει Θεάτρου oλου καταφιλεῖν αυτον ἀνακλάσαντα. καὶ των Θεατων ε πιφωνησάντως μετα κρότου ρυκ ἀπειθήσας πάλιν ἀνακλασας εὐίλησεv. Non ergo audiendi Budaeus et H. Steph nus , qui ανακλῶν in pastina significatione nonnumquamaeeipi dicunt, et apud Athenaeum ανακλάσας esse pro αἰνακλασθῶς, Mirum id eis in mentem venire potuisse. Bergier. - De ανακλῶν vide ρtiam Reittium ad Lucianum de Gymnasiis T. VII. Bip. p. 4 s. Abreschiuin in Leeti. Aristaenet. p. o7. et quos ibi laudat Gronouium Ohc Lib. IV. e. aa. et Dukeruin ad Thucyd. VII.. p. 46O.9. τοὐπτανείου και της ἔσχάρας ἔξεωσαι. Ηο-rum sensus proprie ut apud Plautum Mostellariae initio: Exi e culina si foras mastigia. Allegoriee turpieulus, ut apud i istophanem in Pace v. . 89 I. τουτι δ' Ορῶτε του- πτάνιον ημῖνωst καλόν; ubi Scholiastes: το αιδοῖον αυτης δεικνυσι. Idem Aristophanes in Equitibus v. Ia 83. και κυκων τάς ἐσχάρας. Seboliastes: τα χείλη των γυναικείων αἰδοιων. Antecedentia etiam de agricultura possunt ad eatra dein xεm adplicari, ut in illo Theognidis v. s82.
ἄνδρα δε μάργον 'ωτις ἀλλοτρίην βουλετ ἄρουραν
άρουν. mrgier. 9. ια' ἁδύνατος ων. Terentius in Eunueho Att. IV. Se. 3. v. 23. s. At ροι ego amatores audieram esse muli rum eos maximos; J.d nihil potes e. Sed hie de Eunuchis, de senibus in Carmine, quod Homero tribuitur: sau αρο μεν ἀπημβλυνται, Θυμός δε μενοινῶ. Ita eniin seribendum apud Herodotum de vita Homeri, pro , ων ωρη μεν ἀπαμελύνεται. Bergier. 1 Q. πακερον βλέπεις βλέμαα. Mollis adspeetus denotatur; itaque coniungit μαλακον Philetaerus apud Athenaeum Lib. XIlI. p. 369. ὼς τακερον ω Ζευ καὶ μαλακὸν τῶ βλέμμ ἔχει, quam liquidum, o Iupiter, et moliem a pertum hal et, et Antipater in Epigr. Anthol. Lib. 1. e. 29. Iacobs UOL II. P. Iori. ἡ τακεραῖς λεύσσουσα
183쪽
EPISTOLAE. LIB. I. EP. XXVIII. 16s
κόραις μαλακωτερον υπνον, quae liqui dis adspicit oculis
mollius fometo. Ηie υπνρυ μαλακωωτερον, Vt apud Theo itum Idyll. V. v st. εἴρια - υπνου μαλακώrεζα, et apud Uirgilium Eel. VlI, v. 43. somno moltior herba. Intelligitur autem oculorum mobilis petulantia, ut Petroniugi
siue oculorum lasciuia , ut Iustinus de Sardasspalo Lib. I, 3. siue ut Gellius Lib. III, e. s. oeuli ludibundi atque ille. cebrae voluptatisque pleni, siue, ut Quinctilianus Lib. II. c. g. lasciui et mobiles, aut natantes et quatim voluptate fusus, .ut simi , et ut se dieam Veneret. Tales oeuli alias ύγροὶ, fv. Anacreon Od. 28. et ibi Schnei deruiri P. zz .J quibus το μάχλον tribuit Dio Chrysost. or. IR de regno T. I. p. IT T. Rer h.) ύγροῖς ομμασι μάχλον ὐποβλεπων, humidis oculis lasciue ad spectans. Sic eon. iungi possunt το τακερον et υγρόν. Lueianus in Amori hus
f. 3- T. V. Bip. p. a s 9 ) ἱλαραὶ των ωμάτων αἱ βολαὶ
τακερως ανυγρα νοντο, Λιlarer scularum tuorum fates molliter liqu/fcebant. Bergier. Adde eumdem Lucianuin idem p. 272. et Interpretes p. S66. II. Κερκοψ. Bergierus ediderat Κέκροψ, hae addi. ta notula: prouerbialiter, de admodum lene, ut 'Iαπετος apud Aristophanem in Nub. v. 994. et Ιαπετου πρεσβύ- τερος apud Lucianum Dial. Deor. 2. I. II. Bip. p. 4. Cecrops antiqciissimus reκ Atheniensium. Ab eodem diei pol. est et Κέκροπος εὐγενεστερος, quod Synesiuβ Ep. 3. ita: υπερ ευγενείας αμβισβητων τω Κέκροπι. II. τρέπου κατά σεαυτόν. Aristophanes in Acharn. . I o I 8 - κατα σεαυτον νοῦν τρέπου, ubi Scholiastes inter alia, μη ἐπιμίγνυσο ημῖν, ne te nobis admisceas. Κuesterus ibi: Erat sormula veteribus usitata, qua significa. hant, se omen aliquod oblatum non accipere, sed respieere et auersari, cuius generis formula erat illa etiam: ἐς κεφαλην σοι.J Dio Chrysostomus: ἀναχωρησαι καὶ τρέπεσθαι καπ' αὐτόν. Bergier. quem et vide ad Lib. III. Ep. 3. et O. Ilgenium ad Homeri Hymnos P. 379.
184쪽
μαι. Iσως αἰτιαση με τῆς ὐποιίας. Συγγ vωσκῖ δε ταῖς ἐταιρικαῖς, ω ῖιλτατη, ζηλοτυ-xiαις. 'Eγω δὲ οὐ παρὰ μικρὸv ηγούμαι Μεναν-χοδρου διαμαρτεῖv ἐραστου. Aλλως τε καν μοι κνισμός τις προς αυτὸv ἡ διαφορα γένηται, δε - σει με ἐπι τῆς σκηνης υπὸ Xρεμητός τινος ηΔιφίλου Πικρως λοιδορεῖ θαι. δὲ ἐπανέλ- μοι, οἷος έχετο, πολλην εἴσομμί σοι χαριν.
185쪽
EPISTOLAT. LIB. I. E P. XXIX I67 ADNOTATIO CRITICA.
. t ημν. Vulgata habet ημων. Mallem, inquit Berg-lerus, ημῖν , idque reserre
ad βεβούληται. Alias dicendum potius tasset Mένανδρος ο ημέτερος, si id volebat, quod interpres reddit: Menander noser. Bergier. Recepi audacter, παρέλκει enim, ut loqui solent Grammatici, uti μοι, σοι ete. Beapse lamen non omnino redundant istae voculae: vernaincula nostra h. I. interpreter: Den e nur, upili mir da mein Menander. v. s. W. W.. s. οὐδ' οπως αυτον παρ κγγυησω - λογίζομαι. Haec sic 'iacentia sensum in
hibent, quare verti, quasi legatur et distinguatur: οὐδ'
μέλλοντα επιδημήσειν ἔχω, ουδ οπως μἡ βουλομενον ΓΕ pro αυτον, quod est in
vulgata, nam ingratam esse repetitionem Pronominis, eum
possit -ο κοn ου intelligi, in laquentibus iudicat Bergierus.Jσπουδασθηναι 'Υπο σου. καμοί τινα φέρειN φιλοτιμίαν τουτο λογίζομαι, ut nempe dicat Glycera, se nee
libenter committere et concedere Menandrum Bacchidi, eo quod is eam amare videatur, unde verendum, net illum talem Baeeliis praeripiat Glycerse ; nec illud tamen se
facere posse, ut euin non commendet atque concredat Bac-ehidi, quia se aemulationis et inuidiae suspicionem apud eam incurreret, id quod ab amicitia, quae inter ipsas intercedat , alienum, ut nempe aemulatio et inuidia regnet.
Pristina versio sie: Neque quemadmodum eum infruamet adhorter, cum si iter ingressurus inuenis, ne
a te amari, mihi non asse rat aemulationem, id mihi curae est. Quae sententia ob
distinctionis notas adcurate non positas ambiguai est, et utcumque accipias, multa absurda, mentique auctoris adis versantia continet, quae re- serre taedet: praeterea non
επιδημη.ειν exprimit, sed αποδημήσειν, et Pro τουτολογίζομαι, τουτο μοι μέ λει. Ηsee Bergierus. Cod. Vitast. A. habet παρ
186쪽
tra υ ro, quod eonieeerat Bergierus, aeonfirmat. Interpunctionem cum eodem post
καμοί τινα φήρειN φιλοτιμμίαv τουτο λογίζομαι, hoc sensu : Menandrum, in Ur-he tinfra versaturum tuae ei committam, nec ne, fere dubia sum. Non recuso tamen , ut eum fisustas, com morationem isam ei iucun
dissimam facias) quae con-eesm mihi apud te i am
rosatque liberasis animi civ. dem eonciliabit, novi enim
Gloss. Elchstad. λογιζομέννpro λογίζομαι.
6. ου πανυ πε Θομαι. Sensus melior requirit καὶ πάνυ π εἰΘομαι, quod inversione sequor. Bergier. 9. ηγουμαι. Cod. Vind ἡγουμην a . Post κνισμοῦ τις in serit idem di, quod necesse non
est. Paullo post in ἐπὶ τῆe σκηνης ignorat το τῆς. a 3 Διφίλου. Cod. Vind.A. Φειώυλου Φειδώλου vel
Φείδωνος ΘJ Fortasse non contemnendum, si eogites, Diphilum poetam Comieum fuisse non actorem, qualis est Chremes. Ipse Bergierus in Commentar. ubi vide plura, loeum attulit ex Athenaeo Lib. VI. init. ubi senes Comi.
Tit. Γλυκέρα. Glycera, siue υποκοριστικως Glyee rium in noua Comoedis notissima. Fuit amica Menandri, ut haec epistola indieat, et tertia et quarta libri secundi. Athenaeus Lib. XIII. p. 394. οτι δὲ καὶ Mένανδρος ο ποι- ηνης ηρα Γλυκέρας κοινόν. uulgare es, et omnibus notum.J Bacchis itidem tune eelebris. Bergier. a. βεβούληται. Demosthenes contra Theocrinem;
τοὐς βλασφημῶν βεβουλημένους. Bergor.
187쪽
7. σποDLMηναι ὐπο σου. In SoeratieIs Epistolia II. p. 9. Xαιρεφων ον τρόπον ὐφ' ημων σπουδάζεται οὐκ αγνοεῖς. Plutarchus in Periele p. I 6 S. πην Ἀσπασἱαν --ύπo του Περικλέους σπeυδασθηναι λέγουσ v. Lucianua in Rhetoruin praeceptore L 22. T. VII. Bip. p. 242.ὶ κα λος γάρ εἶναι Θέλει καὶ σοι μελετω ὐπο των γυναικωνσπουδάζεσθαι. Idem Dial. Meretr. 8. I. VII l. Bip. p. a 3I.) Nec raro πρὸς isti Passivo additur, cuius exemplum apud Lueianum in Dial. Deor. i 6. Iunonis et Luetianae T. II. Bip. p. 46. την 'Aφροῖτην ἔγημε, καὶ σπουδάζεται πρός αυτης. Idem Dial. I a. Panis et Mereurii
p. 78. εγὼ δε τῆ ' si καὶ το Πίτυλ σύνειμι, καὶ πάνυ
σπουδάζομαι πρὸς αυτων. Beroer. '. , μου. κώοἱ τινα φέρει φιλοτιμίαν, τουτο λογίζομαι. Melius fluit sententia, quam nos concipimus, deleta distinctione, si φέρειν legatur pro φέρει. Posset etiam eadem manente sententia se legi et distingui: κἀμοI τινωφέρει φιλοτιμίαν τουτο, ο λογίζομαι, mihique hoε adfert qnamdam aemulationem, quod ego reputo, eiusque' irationem habeo; ne scilieet ea in me cadere videatur. Beroer.
II: χρηστοτέρω γάρηθει κέχρησαι του βἱου. Non
alius est horum vertiorum sensus, quam is, quem in versione expressi: probioribus enim moribus quam Pro iso vitae gonere uteris. Sie Iulius Pollux Lib. IX. Segm. 33. de pu- hlicano, qui non esset nequam et improbus, ut erat sere illud genus hominum: κρείττων του βίου. Quod cum λIungermannus ibi ingenue fateatur se nescire, quid sit, et emendare eonetur: rectissime doctissimus Hemsterhusus me. tur et exponit, ut sit: Vitae suae ratione melior, κρείττων του των τελωνων βίου. Hoc ipsum autem sie dieit Chion Epist. a. χρηστος μαλλον η κατά την επιτηδευ' σιν. Id quod de Baechide hae verissime dicitur, quae, 'cum aliae meretrices malae soleant esse , aliter plane erat morata. Egregiam eius exstat encolnium insta Ep. 38. quae omnium fere est elegantissima , ubi inter alia: ἀπολο-
188쪽
γIαν εκείνην καλων Ουκ αν τις ἁμαρτάνοι του τωκέταιρων βίου. Bergier. . a. ἐρωτικος γάρ ἐστι δαιμον c. Athenaeus Lib. III. I . 74. φιλοσυκος γάρ εἰμι δαιμονίως. nam mire cesum amans scuum. Aelianus Var. Η M. Lib. II. e. q. περιτην ωραν την των νέων ἐσπουδακως δαιμονίως. nrmium quantum sori adolescentium deditus. Quod ad Menandrum attinet . Plutarchus etiam Sympos Lib. III. Quaest. 6. ερο νικος ανηρ Mένανδρος. Bergier. Eπελμουν δαιμον o.st apud Aristophanem in Huto v 6TS. cf. Nubes v. 76. ' οὐ παρα μικρeν ηγουμαι. Isocrates ad Phili
μικρον ηγεῖσθαι το παρά πασπ ευροκιμεῖν. Bergier. a I. κνισμός τις προς αυτον γένηται. . Amantium offensiones voeantur usitote κνισμοὶ et κνίσματα Plutar. inhus de diserimine adulat. et amant. c. I 3. T. I. Wyttenb.
laeus huie perquam si initis, nisi quod pro κνισμος ibi κνη- σμος editum , snee mutauit WyttenbaelitusJ quod de pruri. gine potius dicitur, ut obseruatum Eustathio p. 87 a. lin 6. Basilius Ep. 8. καθάπερ ερωτικά τινα κνίσματα τοις ἐρασταῖς τας - ακανοας η φύσις τω ανΘει προςέδυσε, quasi amatorias quasdam se ones natura sori ιlli De spinas a Uei fecit. Bergier, quem et vide ad Aristoph. Plutum v. 974. 7s. Omnino tamen κνησμον quam κνισμον rectius scribi docet Pierionus ad Moeridem p. 4O. et Abresellius in Misceli. obc Vol. V. p. 58. az. ὐπο χρεμηνός τινος. Chremes, persona Comica Menandri, ut notum ex Terentio, qui dimidiatus -- nander Iulio Caesari. Eode in modo Antiphanes Comieus apud Athenaeum initio Libri VI. ubi dicit, eonditionem poetarum Comi eorum esse periculosam: si enim pauxillum moeetur in Dramate, statim exsibilari personam aliquam: Xρώμης τις η Φείδων τις in ρίττεται Bergier. a 3. η Διφἱλου. Quamuis hine adpareat, sub nomine
189쪽
EPISTOLAT LIB. I. EP. XXX. ITI
Diphili personam aliquam suisse in dranclatibus Menandes, itidem ut sub no inine Chremetis; magis tamen placet ipsi Diphilum Comicum et eius dramata intelligi. Iste enim hoe paeto videtur ulcisci solitus, qui eum laesissens, ut eos in Comoediis suis perstringeret. Refert apud Athenaeum Lib. X I p. 679. Machon, qui meretricum apophthegmati e alia memorabilia versibus senariis edidit, Gnathaenam mere, tricem nobilem, cum forte, coenante apud eam Diphilo, dora quaedam ab alio amatore missa secepisset, ea partim reiecisse, partim suppressisse et dissimulasse dieit, tum aliis de causis, tum etiam vel praecipue, quod sibi caueret a Diphila, ne poenas daret, ab eo in comoediis notata' Φυλαττομενη τε πολῖ μάλιστα Δἰφιλον, Mη δίκην μετα ταυτα κωμωδουμένη. Solitus sertasse in gratiam aliorum idem facere. Bergier. Idem poFta Comicus, nam de actore hic non cogitandum, est infra Ep. 37. Eius Commorientes laudat Terentius in Prol. ad Adelphos, Parastum Athenaeus Lib. X. p. 422. ete. vide omnino Fabricii Biblioth. Graecam T. I. p T, T. ed. Prioris. , , '' ΕPisTOLA XXX. . ' -
δδοὐσιν εντυγχάνουσαι ἀσεβείας κροησόμεθα, πεπαυσ2αι κρεῖττο9 ημῖν του βίου τούτου, και
190쪽
μηκετι εχειν πράγματα, μη τε τοῖς ὁμιλουσι παρέχειν. Nυν δ' οὐκ ετι το εταφεῖν αἰτιασό-IOμεθα, οτι πονηρὸς Εὐθίας ἐραστης εὐρεἹη, αλλοτι επιεικης )περίδης, ζηλώσομεν. Πολλα τομνυν ἀγαθα γένοιτό σοι της φιλαορχπίας. Καιγὰρ Eταῖραν χρηστην σεαυτψ περιεποιήσω, καὶημας ἀμειψομένας σε ἀντ εκείνης παρεσκεύασας. 5Eι δε δη καί του λόγοv γραψαις τον ὐπερ της Φρύνης, τότε si sς αληθως χρυσουν αἱ εταψαί σε στήσαιμεν, ρπη ποτε βούλει τη; Ελλαδος. ADNOTATIO CRITICA.
Haec epistola et sequentes duae scribuntur occasione orationis, quam Hyperides orator habuit defendens Phrynem meretricem, impietatis ab Euthia quodam accusatam. Haec fuerat amica Euthiae istius,
est; et in locum Myrrhi. nae, quam Hyperides prius amauerat, successit. Myrrhina contra Euthiae saeta est amica, et apud hane Phrynae obtinuit locum. Bergier. - Vide etiam Fabrietum ad Sextum Emis
I. παται. Cod. Vind. A. sic ordinat: πασαι ἴσμεν αἱ
3. Eυμίας . Euthiae no. men in his epistolis quinquies occurrens, ubique in editi nibus corrruptu in est: ter Ei Θεώς scriptuin, bis Ευ- τυχίας. Μonuerunt autem viri eruditi ad Harpocrati nem, EυΘίας apud Nostrum esse seribendum: et ita, non tantum apud Athenaeum, cuius locus eos non sugit