Alciphronis rhetoris Epistolae

201쪽

Iongo et hyperbolico eneomio, atque pro remuneratione plavgas ab eo accepisset, in contrarium versa oratione dicit: οῖμοι, τί τουτο; τυραννίδι Τίμων επιχειρεῖς, καὶ τυωπτεις τους ελευθέρους, ου καΘαρῶς ελεύθερος, άστος οῦν; αλλὼ σώσεις εν ταχει τρο δίκην τα τε αλ- λα, καὶ oτι την ἀκρόπολιν ενέπρησας. Apud Aristophanem quoque in Acharnensibus . cum Thebanus rusticus intellatias res venales etiam ellyelinia tulisset Athenas, adest statim Sycophanta, qui minatur se id apud magistratus delaturum, cumque interrogatus fuisset, cur ob rem tam leuein vellet delationem sacere, respondet v. hrg. αυτη γαρ ἡ Θρυαλλὶς) ἐμπρη σ αιεν αν νεώριον, ubi Κuesterus non praeter rem adnotat, illuc respexisse nostrum Alciphro- nem in hae epistola. Bergier. Iz- ημῖν ταῖς την φιλανθρωποτέραν Ἀφροδίτον ete.' Quasi non omnes meretrices την πανδημον. habeant praesidem, et colant. Bergista

σθαί μοι τινὰ τρος Εὐξίππην διαφοράν. Και τὰ μὲν ἄλλα, εν οις αυτῆ χρησίμη γέγονα ὐπο τον

ἀπο της Σάμου κατάπλουν. οὐκ ονειδίζω. Ἀλλα Παμφίλου, γινωσκεις τουτο και συ οσον, η v sδιδόντος ἀργύριον, οτι ταύτη ποτε ἐντυγχάνειν ἐδόκει, το μειράκιον οὐ προςιέμην. Ἐλλα καλως ημῆς αντι τουτων ἡμείιατο, τῆ κάκιστα ἀπο

λουμνη Μεγάρα χαρίζεσθαι Κελουσα προς

202쪽

ῶς μηδε κάτοπτρον κεκτῆσθαι. Εἰ γὰρ οἶδεν ἐαυτήν χρωμα σανδαράχης εχουσαν, οὐκ ἄν ἡ μῆς εἰς ἀμορφίαν ἐβλασφήμει. Ἐμοὶ μεν οὐν βραχθμέλει. περὶ τούτων, ἀρέσκειν γὰρ τοῖς ἐρασταις, ας ουχὶ Μεγαρα και Eυξίππη βούλομαι ταῖς πιθήκοις. Δεδήλωκα δέ σοι, ζωα μή μ' ετι μέμ4η. A vοὐμαι γὰρ αὐτὰς οὐκ iv σκώμμασιv, οὐδ' ἐν βλασφημίαις, αλλ' tu οἷς μάλιστα ἀνιασονται. Προςκυνω δε τῆv Nέμεσιν.

ADNOTATIO CRITICA.6. ἀργύριον. Cod. Vind.A. habet ἀργυρίου, nec aliter ipse Alciphron I, 38. no

lui tamen mutare.

6. εντυγχάνειν. Idem liber συντυγχανειν. Sed Noster hoc sensu semper si T. προσιέμην. pro vulgato προς μην emendaueratiam oliin Bergierus, Prouo. eans ad Ep. sequentem, ubi recte προςιήμ . Cod. Vind.

A. comprobat. I . αλλα ταυτην. Cod.

Vind. A. pro ταυτην habet ταυτ et, et deinde paulluluiu

203쪽

EPISTOLAE. LIB. I. EP. XXXIII. 38 s

transponit: αλλὼ ταυτο haee est nimia 'subtilitas et μεν ωμ Ουδεν, ἀγερωχ- κριτι . Si quid I 3. παρ' ηήν. Gloss.. eniin adiicienduin esset, quod Eielistad. παρῆμεν. bene. omnino necesse non est, bre- 14. εΘαύμαζον τῆς Eυ- vius defungi possis: εΘαυ- ξωτπης. Nescio, quid hin μαζον το τῆς. Sed reetementem venerit doctiss. Dor- habent omnia, quum hoe vilio ad Chariton. Lib. V. verbum Genitivo iungante. 3. p. q73. ubi pluribus Graeci, si Latinorum mirari, exemplis, maximam partem nostrum: seli uber et rex Aleiphrone sumtis malam inundem, etwas ingewMn- consuetudinem vituperat l, lirh, fondectar 'den9 Ae-hrariorum, qua articulos vel cusativo contra, ubi admirari pronomina falso vel omitte - be undern effer e velint. v. xent, vel adderent. In his Ammonium Vallienarii p. 68. Igitur et nostrum adducens al. εἰ γαρ οἶδεν. pro Ioeum, aliquid plus quam οἶδμν posset etiam legi Mo. artieulum vult restitui. Ad Bergier.

χΙαν, το μεν γάρ. Sqd a T. . ουδ εν βλασφημ. pare viri eruditissimi dixerim, Idem OuA. .

COMMENTARI US.

a. τα μεν ἀλλα, εν οἶς αυτν χρησίμη γέγονα ἀλλά. Demosthenes adv. Leptinem: τα μεν ἄλλα, ἴσα χρησφους ημῖν εαυτους παρεσχον, εα - άλλ' οθ' ημεγάλη μάχη etc. Ibidem: τα μεν ἄλλα σιωπω,

πολλ αν εχων ειπεῖν, οσα ευεργετηκεν ημας ρυτος ανηρ - άλλα προπέρυσι σιτοδείας γενομένης -- ρυμόνον Grον ημῖν ἱκανὸν αἰπήστειλεν , ἀλλά ete. Hergier. Xρέσιμον εἶναι τινὶ esse bene de aliquo mereri, recte monet Casauhonus ad Theophrasti Charact. 9. P. II 8. ed. Fisther. nec Aleiphronis immemor.

204쪽

186 ALCI PHRONIS RHETORI s

i 8. τη κάκιστα ἀπολουμένη. v. infra Ep. 37. et ibi notam. et Lib. III. Ep. 6. II. 'Aλωα. Festum Cereale, γάπο της Δω ab area horrei. Tune venerabantur Cererem Ἀλωάδα. do qua Theoeritus in Thalysiis, quae sunt itidem Haloa v. Is . βωμω παρ' Δαματρος 'Aλωαδος. Μeminit Noster aliquoties huius sesti, sed semper spiritu leni seriptum, ut saepe et alibi. Bergier. De spiritu vide Retreium ad Luciani Dial. Meretric. g. a. T. VIII. P. I99. et SI 6. De sesto ipso Meursit Graeciam feriatam p. m. IS. Heringam obseruati. Crit. p. Is 3. Bergierum infra ad Lib. II. Ep. g. IS. κιχλιζουσα. De risu fere semineo, et meretri- eum. Clemens Alexandr. in Paedagogo Lih II. e. s. p. I96. ed. Potter. δε ἡκμελης του προςώπου εκλυσις, εἰ μεν ,μπι γυναικων γωοιτο , κιχλισμος προςαγορευσαι,

γέλως δε ἐστι πορνικός. εἰ δε ἐπὶ ἀνδρων, καγχασμός.

ubi Ed. Victorii. qua utor, κιχλιασμος, non recte. Berg-ler. - Lex. Reg. Ms. quod laudat Alberti ad Hesyehium h. V. κιχλισμός. πορνιως γελως. cf. et Sallierium et Pieris sonum ad Moer. p. II 3. Mupium in Ep. Crit. Lips T. ΙLP. ZI .. et Cel. Hindenburgium ad versionem Idylli I I. Theo-etitai Deutfehes m eum I 779. Ianuar. P. 54. I s. μωκωμένη. Aristaenetus Lib. I. D. 27. p. 56. ι Abr. ἡ δε Lae μωκωμενη και ὐποβλέπουσα λοξόν - υπεροπτικως απεκρίθη. illa autem sub annans et limis intuensi superbe respondit, ubi male legitur διαμυκωμένη, boatnmedidisset. Philoxeni Glossarium: μωκος haec j anna, seu ra, subjannator. Vtitur hae voce Athenaeus Lib. V. p. I 87. ubi de eonuiuiis tinmodestia : τοῖς δ' ὁ κόλαξ παμ- πρωτος υφαίνεο ηρχετο μωκον, illis autem scurra Omnium primur etexere incipiebat eauillationem. Inde μωκία,

qua voce utitur Aelianus Vat Histor. Lib. II. e. I9. de Aristotele loquens: καὶ μωκία δε τις ἔν αυτου περὶ το πem' ωπον, sed et vultus eius habitum quemdam subsannatorium prae ite ferebat. , Verbo eomposito utitur et Heliodorus Lib.

VII. p. 393. εγγελων δε ὀ Ἀχαιμένης καὶ του Θεαγέ

205쪽

EPISTOLAE. LIB. I. E P. XXXIII. I 8

νους καταμωκωμενος. Bersifer. κιχλίων et μωκασθαι iunguntur etiam infra Lib. III. Ep. ap. λαμώκωσις est

etiam ap. Athenaeum Lib. V. p. 22 o. Io. ἀπαναισχυντήσασα. Demosthenes aduersus

Cononem Gol. II. I 267. et s. Reisk. εάν ἔπαξ απαναισχυντησωσί τινες, καὶ φανερως τα ψευδη τολμήσωσι δμαρτυρεῖν. Idem tertia in Aphobum ib. I 8 o. II.

Ουτος δε το μεν πρωτον απροαισχυντει, impudentia ute-hatur, in negando scilicet. Heliodorus Lib. VIII. p. 4O9. λανθανειν μεν οἰόμενοι καὶ ερυθριωσιν, αλι σκόμενοι δὲαπαναισχυντουσι. Similiter autem cum praepositione surpatur et απαναιδεύεσθαι , quod idem signifieat

I9. παιδέρωτα. Vnguentum erat et pigmentum παιδέρως, quod faciei illinebant mulieres, quae rubentiores videri vellent. Mentio eius finisa Lib. III. Ep. I I.J apud Athenaeum Lib. XIII. p. 3 68. et Lib. XII. p. s 2. et apud Aelianum Vari Hist. Lib. IX. c. q. ubi v. Pernonium. Eustastius p. 974. lin. 8. οἱ υστερον - μυρον εφευρο o εκά λουν παιδεζωτα. ω καὶ γυναῖκες εχρωντο. mallem εχρίον το. De eo aliquoties Salinasius ad Solinum v. e. p. 398.

Berelin Hesychius: Παιδέρως. οἱ μεν σψραγίδος ονομα, οἱ δε αλείμματα , οἱ δε μύρου εἶδος. ubi Alberti laudat

etiam Salmas ad Vopiscum T. II. p. 56o. Pausan. Corinth. Π, I9- P. I 3 2IO. κακως πραττειν. Hie ut apud Aristophanem in Pluto v. 29. κακως επραττον καὶ πένης εν. Sic alibi saepissime. Bergier. a I. ως Uin κάτοπτρον κεκτησθαι. Forte salsum habebat speculum, ut deformis illa, de qua Lueillius an Epigr. Anthol. Lib. II. e. I 3. Iacobs Vol. III. p. 3s. ψευδες εσοπτρον ει ΔημοσΘενω. εἰ γαρ ἀληθες Ἐβλεπεν , οὐκ αν ρλως η Θελεν αυτο βλέπειν. Bergier. az. σανδαραχης. ΣανΘαράχη minerale, ut arseni eum. Bergier. Hesychius: Σανσαραχη. χρώματος εἴσομ

206쪽

i88 ALCIPHRONIS RHETORIS

it. σανδαράκη. τροQη τις πων μελισσων. v. Iunii Animadr p. 4o3. salmas ad scripti Η. A. T. II. p. 48s. σανδαρακινοὶ apud Herodotum Lib. I. segm. 98. Alberti. adde Ar-naldi Leett. Graecas p. Iao. et Getaerum in Thes. h. v.

z3. ἐμοι μεν οἶν βραχὐ μέλει. Demosthenes de

foed. Alex. Vol. I. 2I2. 29. Reisli.) βραχυ φροντίσας υμων. Apud Aristophanem in Vespis v I o a. quasi proverbiale est: επειθ' ο Λασος εἴπον' o λιγον μοι μέ λει. Bergier. es. et insta Ep. 3 7. in fine.i 2 F. ταῖς πBηκοις. Sic de vetula Aristophanes ita Ecclesia2. v. Io 64. πίθηκος ἀνάπλεως ψιμμυθίου. Simiaeerussata, et Thersitem Lycophron vocavit πιθηκόμορφον. v. Iocio. Berglir locum ex Longo Lib. III. p. 39. edit. Villois βούλεται συγκαΘευδειν πένητι καλω μαλλον, ἡ πιθηκω πλουσίω, attulit Abreset . ad Aristaenet. p. IS 3. 29. προςκυνω δε την Nέμεσιν. Ita dicebant, cum vellent inuidiam a 1e amoliri. Demosthenes I. adv. Aristogitonem V . I. 78r. 8. Reisk. καὶ Ἀδραστειαν μεν. αν- Θρωπος ων ἔγωγε προςκυνω, καὶ ἐχω τοῖς Θεοῖς καια πασιν υμῖν χαριν - τοῖς σωσασιν εμέ. Plato de Rep. Lib. V. non longe a principio: προςκυνω δε την 'Αδράστειαν , χαριν ών μέλλω λέγειν. Bergier. cf. insta Ep. 37. Dorullium ad Chariton. p. 4OI. et Cel. Herderumberstreute Blatter B. a. S. 2Is. T) .

207쪽

πυλλίδι τη Μεγάρας αβρα. Τότε μει οὐν αυτὸνου, προς έμην, σε γαρ. περιβάλλουσα κοιμασθαι μαλλον ἐβουλόμηv, ἡ το παρὰ πάντων σοφιστῶν χρυσίον. Ἐπει δε σε ἀποτρεπειν εοικε τῆς με, ἡμῶν συν αγείας, ὐποδέξομαι αυτὸν καὶειβού- 5λει, τον λδάσκαλον τουτονι του μισο ναιον ἐπιδείξω σοι νυκτὸς Ουκ ἀρκούμεvον ταῖς συνήθεσιν ἡδοναῖς. Λῆρος ταὐτα εἰσι και τύφος και ἐργολάβεια μειρακίωv, ῶ ανόητε. ., οίει δε διαφερεινεταίρας σοφιστην; τοσούτον ἴσως, ἴσον οὐ χἀao των αυτ ἐκάτεροι πεDουσιν ' επει εν γε αμφοτεροις τελος πρόκειται. τὸ λαβεῖν. Πόσω δὲ ἀμειους ημεῖς και εὐσεβέστεραι; οὐ λθομεν θεοῖς οὐκ εἶναι, ἀλλα πιστεύομεν ἐμνύουσι ταῖς ἐρασταῖς , οτι φιλούσιν ημας. οὐδ' ἀξιουμs vas ἀδελφαῖς και μητράσι μίγνυσθαι τους ἄνδρας,

208쪽

iso ALCIPHRONIS RHETORIS

ἀγνοουμει, διὰ τουτο ηττους δοκουμέν σοι ' των

3oσοφιστῶν. Καὶ αὐτὰ παρα τουτοις ἐσχολακα και πολλοῖς διείλεγμαι. οὐδεὶς εταίραις ὀμι-

' την τον σοφιστρο, και πότερος αμεινον αυτῶν

σας. Ἐρρωσο.ADNOTATIO CRITICA.3. βιβλIλον. Edd. per vero mutaui, praeeunte Cod.υ in prima syllaba, et sic in- Vind. A. - venitur aliquando, itaque no- 8. πόσις εἶ, ν ωει χρο tui, mutare. Argier. - Ego νος. 'Nil mutes, est enim

209쪽

ι - . . .

EPISTOLAE. LIB. I. E P. XXXIV. 19 I.

interrogative sumendum. De tium est. v. Aelian. Uar. Ηist. interiectis eiusmodi interro- l, 4. Vigerum P. I 2 T. ed. gationibus v. Cel. Burgesium Mun. I 777. Reiti ad Lueian. ad Dawesii Miseell. 'p. sa I. pro lapsu inter saltandum rubi nee Aleiphronem neglexiti III. Biponi. p. 69s. et ad II. αβρα. De , spiritu Hermo t. T. IV p. 3OI-Quum non consentiunt. Cum aspe- vero in eiusmodi Ioeis ἐere ro praestare, ait Alberti ad εξεστὶ ete. subintelligi, et Hesychium h. v. et eum eo Accusativus Infinitiuum eo. Illustria de Loeella ad Xeno- mitari toleat. vii apud ipsum phontem Ephel. p. Ia a. s. Nostrum απομνημονευσαν- D. αυτὸν οὐ προςιέμην. τα εἰπεῖν ὁ equidem non Vindob. A. non habet αυτόν. improbo Arnaldi emendatio- 14. μεθ' ημων. Idem nem, qui Leett. Graec. p.

'liber καΘ' ημῶς. 229. addi suadet βουλονται, T. ἀρκουμενον. Edd. quod Bergierus etiam in ani- - ἀρνούμενον, quo stante di- mo habuit, vertit enim emcendum fuisset ἀρνούμμνον nantur) pro quo εἰωθασιτας συνηθεις ηδονας. Ego etiam poriere queas, opti- ad euitandum soloecisinum mum tamen iudicaui lectioia non dubitaui leuiorem muta- nem Codicis Vind. A. πει- tionem admittere, impulsus Θουσιν adoptare.

etiam literis Clarissi Ia ooze, aa πρόκειται. Hoe iam ubi ἀρκούμενον legendum maluit Bergierus pro πρόςκει- este censet. Ita autem Lucia. ται vulgato, quod hic nihilinus in Amoribus S. 22. T. est. Secutus est Cel. Fisthe-V. Bip. p. 28 I.) ταῖς μετώ rus ad Theophrastum p. T. γυναικων όμιλίαις ηρκού- nec aliter habet Cod. Vind. A. HΘα αν. Bergis' a 6. ἁδελφαῖς και - 2O. ἐταίρας. Operarum τράσι. Καὶ abest a Vind. A.

vitium erat in Bergieri eon - . male.

texto ἔτερας, nam in ver- 28. ἀτόμους οπῶαι. Id. sione recte. Codex ὀπόειν. Vulgata mea I. πείθουσιν. Vulgata lior, vel eam ob causam, quod πεBειν. Post ἴσον poni In. sic variatur oratio, nam paul- finitiuum loeo finiti tralati, lo ante οπόθεν.

210쪽

ALCIPHRONIS RHETORIS

μεν.

3I. ἐταραις Ῥιλων. Cum hie vulgata scriptura: . δε εἰς ετέρας ομιλων, quod interpres vertit: ille versaliis se tyrannidibus admi.

sceris, cum interim aliter etiam possit reddi, multa haheret incommoda, non dubitaui emendatione optima et eertissima minimeque coacta illis omnibus mederi. Debe

tur ea ingenio Viri Claris atque eruditissimi Ia ooz qui ultro alias etiam benique

mecum communicauit, quas suis locis commemoro. Berg-ler. Qui idem, quum serius in Mevisit Atticas Lectiones Vl, 7. incidisset, qui ita verterat: Ille autem in atre. rius nempe feminae domum)se conferens, tyrannides insomniis sngit, et nouaI res.

publico concitat, deinde ve. ro restituerat εχ ἡταίρας ομι- λων ad meretrices vi itans,non multo meliorem hane

Meursii, quam veterem lectio. nem pronuntiauit ad Lib. III. EP q. - Ceterum Croetii coniecturam firmat Cod. Vind.A. nisi quod singularem lin-heat εταίρα. 33- σπασας τον ἔωΘινον. Potest quidem, ait Herg-lerus, manente τον subaudiri οἶνον, ut saepe alias, veluti eum Θασιον, et similia dicunt. Sic supra Ep. 2 o. Xαλυβωνιον. W.J Sed inatim seribere Το, ut το ἐωεινον sit, quemadmodum apud l.ucianum in Gallo sub initium:

T. VI. Bip. p. 288. εἴ γε χρη τεκμαίρεσθαι - τωπύει μηδέπω με το ορλι-

οντι, squidem coniectandum s ex frigore nondum me,

ut mane assolet, Nexante. Et in Ioue Tragoedo g. IS. T. VI. Bi p. p. 24 I. ανῆ, Θον ες το ρόστυ ως περιπα τήσαιμι το δειλπον, adscendi in urbem, ut pomeridiano tempore deambularem. Talia

autem supplentur vel Per κού τα το του καιρρυ, ut in hoe

posteriore exemplo fieri potest: eonsentit ibi Retreius in notis p. sa8.J vel per nomen verbale, a verbo, ad quod Adiectivum resertur, deductum , ut in isto Aristophania in Acharnens circa finem v. 3399.) φιλησατόν με το περιπεταστ ὸν sest. φίλημα, qualia per Adverbium