Alciphronis rhetoris Epistolae

211쪽

EPISTOLAE. LIB. I. EP. XXXIV. I93

Ep. 36. ubi το καλm πεινη- Ηοrat. Epod. XIV. v. 3. PO-σω. Quod si eommodum a cula - arente fauce traxe verbo non potest deduci no- rim. insignis autem tenaumen, sumendum aliquod a lentiae est mane bibere, quam 'Synonymo, ut in priore Luis in Tarentinis notans Aelim , eiani loco, cum non detur nus V. H. XII. c. 3 o. dicit: κναισμα a κνα lio, adsumen- Ταραντίνοις εν Βρι ην πbdum κνίσμα a κνίζω, vel νειν ἐξεωθινου. Haec omnia κ ν μα a κνύω, et apud No- erudite Berklerus. Inprimiastrum a πίνειν, pro quo conditum vinum mane hau- σπῶ positum, πόμα vel stum fuisse ex Fulu. Ursino ποτον suam σπασμα hue notat Gorius obseruat. in mo- non conuenit) in quo potest num. antiquis p. s9. quod me

etiam subaudiri ποτηριον, docuit Io: Steph. Bernardus ad vel κυλικα, uti Glosi Fieh- . Nonnum T. It p. 29 i.J vult. stad.J quatenus poculum poni , 37. ἄμεινον. Cod. Vind. solet pro vino, continens pro A. habet ἀμείνους, quod ta, eontento, ut in isto Aristo . men huc non conuenire videis phania in Equitibus v. Io 7. tur, nisi pro ἐπαίδευσεν ma-vbi alter alterum potantem lis legere απέδειξεν. sie adhortatur: p λχ' ελκs 39. κατάβαλε. EX Cod. την του δαίμονος του Πρα- Vind. A. Pro καταβάλλε. μνίου scit. κυλικα. Ponitur Illud infra Lib. 1ll. Ep. s 6.

autem et hie ελκειν, quod ψI. τοιουτοις ομμασι. idem est eum σπῶν trahere, Bernardus ad Nonnum p. pro πίνειν bibere, quemad- a I 3. Mavult τοιούτους, quod modum verbo educere utitur noliin. Plautus in Amphitr. Aet. I. 42. εαυτου. Idem liber Sc. I. v. 273. Coniunxit σαυτου. Nil opus, nain

haec duo verba eadem trans-- εαυτου pro σεαυτου et εμαυ

Iatione ad potum Euripides του v. Ind. - Ib. Glossin Cyclope e. 4I6. εσπασεν Elchst. ante επανελθών in--υστιν ἐλκυσας, eduxit serit εἰ Θας, quod necesse uno hausu trahens. subi vide non est, si ex praecedenti Clar. ΗoepiserumJ Et trahe ῆκε απο κοινου see. persona in .

re sie aeeipitur apud Latinos. resumas.

212쪽

43. Λυκεἰου. Usitate hoe Per ει, non ut in vulgatis Λυκίου. Bergier. Illud fidimat etiam Cod. Doruilianus v. ad Chariton. P. 6I7.44- μα μικρά. Cod.

Vind. A. ινα -ὶ μικρά, cumeontra το γε post μάλιστα

ignoret.

49. 'Eμωσο. In epistolis Graeeanicis modo adest, modo abest. Habent h. l. Cod. Vind. A. Doruilianus et Aldina, itaque recepi.

COMMENTARI Us.

Titi Eυλση . Clrea hare tempora tres milii Oeeur runt Euthydemi: apud Platonem duo, et unus in Socraticis Epistolis in ea. quae est XIII. Sed videntur aliquantulum natu maiores isto. Ille in Soeraticis Epist. videtur esse idem eum eo, de quo Xenophon in Apomnein. Lib. I. e. ta. F. 29. ubi dicit eum amatum fuisse a Critia. it. Lib. IV. e. a. 3. Bergier. r. εξ οὐ φιλοσοφεῖν ε τενόησας, σεμνός τις εγενου. Ita orditur et Lucianus in Nigrino, ubi ad nouum itidem

ut hic philosophiae eandidatum: ως σεμνῖς ημῖν σφόδρα καὶ μετέωρος ἐπανεληλυΘας. οὐ τοίνυν προςβλέπειν ημαῖς ἔτι άξιοῖς. Bergier. a. καὶ τας ὀφρυς ὐπερ τους κροτάφους επηρας Lucianus in Amoribus β. Sq. T. V. Bip. p. gi 9. et ibi Reitetius p 6o3. ἴσοι. την φιλοσοφίας οφρυν υπὸρ αὐτους

τους κροταφρυς ὐπερήρκασι. Idem in Dial. Morti Dial. O. Charontis, Mercurii et Mort. T. II Bip p. r6a.) ubi adiuneta Philosephis propria cuidam detrahunt: ἀούλει μικραναφήλωμαι καὶ των όφρυων ' deinde alter: μάλιστα.υπζερ γαρ το μέταπτον ταύτας επηρκεν. De eodem plura dieit paullo ante p. 16o. iisdem, quibus Noster, verbis:

ό σεμνὸς δε ουτος ἀπό γε του σχηματος, ό τὰ

όφρυς ἐπ η ρκώς. ad quem locum vide Hemster husium, et ad Aristophanis Plutum p. ass.J Sed non tantum se mfrontem attollere supercilia, quod vix fieri potest, dicunt

213쪽

verum etiam supra Dertitem, quod plane impossibile. inlexis apud Athenaeum Lib. VI. P. 224. Eπὼν χω κάτω βλέποντας, τας oφους' Εχοντας επάνω της κορυφης αποπνίγομαι. Ibidem paullo ante alio verbo in hac re usitato utitur, τους τας οὐρυς άνεσπακότας dicens, ut Deinosthenes de salsa leg. Vol. I. 44a I i. Reis h.) τας ὀφρύς ἀνέσπακε Ari. stophanes in Acharn. v. io68. τίς ὀφρυς ἀνεσπακως. Aptum etiam ανατείνειν. Lucianus in Timone 6 54 T. I. Bip. p. Iaa. ἐκπετάσας γουν τον πώγωνα, καὶ τὼς oφροῦς ἀνατεινας Bergis'. De his contrario συσπαν τοις οφρύς vide supra ad Ep. 263. σχημα εχων. Vide, quam scite eum his eonue. niant, quae Plutarchus dicit de eiusmodi nouitiis Philosopha. stris in Lib. de Adul. et Amici diser. vhi tamen loeum istu in

inuenire non potuiJ των φιλοσοφεῖ, βουλομένων νέωνοι μάλιστα κενοι και βάρος ουκ εχοντες, Θράσος ἔχου σι καὶ σχημα καὶ βάδισμα, καὶ πρόςωπον υ περ o ρψίας καὶ ἀλιγωρίας μεστὸν, ἀφειδούσης απάντων. Saepe Lucianus ridet Philosophos, qui habitu suo peeuliarimentiuntur verum philosophuin. In Hermotimo F. 8.

T. IV Bip. p. 23. dicit ironice: χρη ἀπὸ σχημάτων καιβαδισμάτων καὶ κουρῶς διαγιγνωσκειν τους άρωτους.

Illud autem σχημα εχειν occurrit et apud Sophoclem in An. tigona v. I l63. 69. Πλούτει τε γάρ κατ οἴκον, εἰ βου- λει, μέγα, καὶ τυραννον σχημ εχων - Sint Iana diuitiae tibi domi quam voles magnae, et vivas regalem cuLtum habens. Et apud Theocritum Idyll. X. ν. 3 s. ubi tamen aliud significatur. Euin locum, quia non recte intelli. gi video, hie clarius exponam. Battus ibi dieit ad amicam

tibieinam in hane sententiam: Si mihi Croes Ussent diuitiae, duo aurea simulacra dedicarem Vmeri, alierum tui, alterum mei, faeta in hunc modum: Tu sares, tibias Labens, et praeterea aut rosam aut pomum: ego vero gestum saltantis, et nouos in utroque pede calceor Amyclaeos, quae posteriora sic efferuntur:

214쪽

196 ALCI PHRONIS RHETORIS

Ηie εχων sumitur ἀπο κοινου mutato genere ab εχουσα. Calaubonus sit, exponit hos versus: Ae tu quidem tibiam tenens , sertis redimιta stares: ego autem non habitu isto hominis rufici et pauperis: sed DeI habitu eitharoedi tum syrmate, vel ut aliquis procerum palliatus, ra elegantercal ratus. Σχημα est vestr exterior, quae induitur, quoties sput ευσχηικονεῖν : Opifera fera nullam gestabant, eran que tunicata, ne ditiores quidem intra aedes aut in remisesone. Aleiphron in Epistolis. Haec sane nollem omnia ex. eidisse viro incomparabili. Ea significatione vocis σχημα, quam in Theocrito agnosco, et Euripides in Cyclope v. a II. πηδωντες ἀπολέσαιτ' αν υπρ των σχημάτων. saltantuperderetis me gestibus, et σχηματιζειν in eadem signifieotione. Aristophanes in Pace v. 323. Ἀλλ' εγων οὐ

σχηματίζειν βούλομ , αλλ' ὐφ' ἡδονῆς Ουκ εμου κρ

κουντος , αυ Γω τω σκελη χορεύετον. Atqui ego risus saltatorios facere nolo: uerum prae Noluptate, me non mouente, erura ipsa tripudiant, vbr etiam σχηματα de eadem re versu haec antecedente. Bergisn3- μετα χεῖρας. Epictetus apud Stobaeum: ἐν 'Pa. μη αἱ γυναῖκες μετα χεῖρας εχουσι την Πλάτωνος προλιπε αν, οτι κοινας αξιοῖ ειναι τάς γυναῖκας. Aesthines in Tim. καὶ μάλιστα εκ τούτων ά νυν με- χεῖρας αντε. Bergbr. ec infra Lib. II l. EP. 4o. q. εις την 'Aκαδεμ αν σοβεῖς. σοβεῖν de insolenti,

fastuoso et eoncitatiore incessu, cum iactatione quadam corporis. Exempla notauit H. Stephanus in Thesauro. Interdum simpliciter propero. Sic αποσοβω apud' Lucianum pro imaginibus 9. 29. T. VI. Bip. p. s . et ibi Retreium P. 432. καὶ ως ορας η δε αποσοβω παρ αυτόν. Bergisnec et Ep. 38. et Lib. III. Ep. l. q. τὴν δε ἡμετέραν οικίαν ως οὐδε ιδων πρότερον παρερχν. Haec sine mutatione in eentones suos adsciuit

215쪽

Aristaenetus Lib. II. Ep. I 6. Bergier. Ahreschius in Mise. Obseruati. nouis Vol. VI. p. so8. παρέρχν exponit negligit, despieis, quem sequitur Ill. Locella ad Xenoph. Ephes p. 234. monens, Latinos sic et m το praeterire usurpare. Audio, propriam tamen signifieationem h. l. retinere malim. Io, προςφθείρεται δε 'Eρπυλλδ. Bene interpreta. tur hoc verbum Guil. Budaeus: eum pernicie accedo, addu-eto hoc Aleiphronia loeo, et alio Chrysostomi: ἐπειδαν oπαῖς τύχο προςεφθαρμένος σαρα τινί. Def. Dorullium in Vanno Critiea p. 617. Abressthium in Lecit.. Aristaenet. p. a 2 o. et Reittium ad Luciani Asinum T. VI. p 3 3. Hane voeem hae notione reddidit etiam ex Ms. Nostro supra Ep. 32. Dorcilius.J Quandoque est adoriri aliquem, impetum in aliquem facere. Aristophanes in Eccles v. 248. ατἀρ ην Κεφαλός σοι λοιδορηται προςφΘαρσίς. Uerum s Cephalus irruens conuitietur tibi, ut non male vertit Tan. Faber. Bergleri ec quae supra ad Ep. I 3. de voee φθείρο- σθαι adlata sunt. Io. 'Eρπυλλδ. Ηerpniis vocata et ea, quae eum A istotele suit, ex qua Nieomachum suscepit. Athenaeus. Laertius. Rer eri κII . αβρα. Non quaevis anesila, sed interioris admissionis et delieatula, nostris: Gmmer jung fer, M'. Nee ignorant poetae Latini, saltem antiquiores editiones h bend v. Olearii obseruationes in Suliam p. I9 a. et Dorcilium ad Chariton. p. 226. N. 14 επεὶ δέ σε αποτρέπειν εοικε. Vt apud Luei num in eiusdem eum hae epistola argumenti dialogo. Chelidonii et Drosae io. T. VIII. Bip. p. 242 ubi Philosophus adolescenti ineuleat: ἀπρεπες ἀναι σα ρα συνεῖναι Bergi 8. λῆρος ταυτα εἰσι ..Aristophanes in Ranis v. 82I.' ληρόν τε τάλλ ηγεῖτο. in Lysistrata v. 86o. οτι ληρός ἐστιτάλλα προς Κιν σιαν. Bergier. I 8. καὶ τύφος. Aelianus Var. Histor. Lib. IX. c. 34. αιογενης εἰς Oλυμπίαν εὐων, καὶ Θεασάμενος εν τοπανηγυρει ξολακους τινας νεανἱσκους πολυτελως ησθη-

216쪽

est, quando quis operam suam venditar, et aliquos venatur, a quihus lucro adficiatur, ut Sophistae isolebant adolestentes venari recitatis publiee orationibus adcurate seriptis: quas recitationes επιδείφεις vocabant, in quibus scilicti vim suain et facultatein dicendi ostentabant. Tales orationes vocat Isocrates λογους πρὸς επίδε ξιν καὶ πρὸς ἐργολαβἰαν γεγραμμένους. in or ad Philippum. Bergier. 19, οἴει δε διαφέρειν ἔταίρας σοφιστην. Videtur

omnino respieere ad disputationem, quam Glyeera habuit eum Stilpone . in conuiuio quodam . Eam ex Satyro resert Athenaeus Lib. XIII. p. s8 . κατηγοροῖντος ποτὸ Στίλπωνος Γλυκέρας παρά πσον ως διαQΘειρούσης τους νέους' υποτυχουσα η Γλυκέρα, την αυτην εὐη εχομεν αἰτίαν οῦ Στίλπων. σέ τε γάρ λέγουσι διαφθερειν τως ἐντυγχανοντας σοι ἀνωφελη καὶ ἐριστικαὶ σοφIσματαοιδασκοντα, εμέ τε ωςαυτως. Mηδεν οὐν α φέ- ρ ειν ἐπιτριβομένοις και κακως πάσχουσιν, η μετα

φιλοσοφου ζῆν ἡ ἐταίρας. In hoe loeo seripsi ἐρι

στικα pro vulgato ερωτικά, loco euius Casaubonus conitest ἐρωrητικα, quod mihi minus placet quam vulgatum. Nostrum confirmatur ex LaErtio, qui de eodem Stilpone in eius vita: δεινος δε ἄγαν ων εν τῶς ἐριστικῶς. Quod si tamen vulgatum retinendum sit, debet accipi, quod Casau numnon fugit, de illis disputationibus Philo phorum, quas de Amore habent, περι ἔρωτος, quem σεμνον et Ουράνιον vo eant, quasi illae sint argutiae, quibus adolescentuli corrum pantur. H Nier. ' .a 3 ου λεγομεν Θεους Ουκ εἶναι. Quasi id Philosophi, quoa hic Sophistas vocat. soleant saeere. Fuerunt qui dem aliqui huic crimini adfines. Physici praecipue ad eam rem procliues, ut et apud Platonem disseritur de Legibus Libro X. sed nee illi otia Res omnino; nam si illa studia recte

217쪽

EPISTOLAT LIB. I. EP. XXXIV. I99

traetentur, nullum perieulum esse, idem Plato ostendit Lib. XII. i Atque utinam hoc tempore, quod talium est satis fe-Taκ, omnes tales vellent et possent eum legere, inuenirent, quae fortasse feroces ipsorum animos contunderent. Rembr. - Gloss. Elchflad. haec et sequentes νpφέλας Aristophanis Nubes olere recte existimat. 24. πιστευ μο ομνυουσι τοῖς ερασταῖς. Scit auctor, se in paradoxo argumento hie versari, itaque data opera tri huit sutilia et sophistica argumenta meretriculae. Sunt autem omnia congrua vasto talium ingenio. Bergier. Bona ve

γυναῖκες κοιναἰ. Contingit autem in ea ignorari, quorum quis sit parentum, et quos habeat consanguineos. Itaque

et illud pluribus accidere potest, quod Oedipodi in Tragoe diis et matii eius. De sororibus quidem et fratribus liquudum est. Conatur quidem ei rei mederi et talibus d χεαρια ις obuiam ire, sed vix satis saeit. Qui amat Platonem, i at stio dolebit illa in mentem venisse, siue ipsi, siue Merati. Bergier. 7. ουδε γυναιFν αλλο ἰαις. Ex inuidis hoe fatiunt, non quia matrimoniis consultum volunt, quo fine lupanaria vel permissa vel tolerata. Vnde et Cato' apud Hora-

tium Serm. I, 2. 34. 3s. Huc iuvenes aequum est descendere, non alienas permolere Uxores. Bergier. 3O. αυτή παρά τουτοις ἐσχολακα. Σχολάζεπτταρά τινι, πud aIiquem otium ponere, alicui Datare et operam dare, de iis, qui philosophoruin scholas frequentant. Athenaeus Lib. VIII. p. 334. Σφαῖρον τον συσχολάσαν τα Xρυσίππω παρα Κλεανθει. idem Lib. XIlI. p. S93.

aliter, sed itidem de meretrice philosophum audiente: Λεοντίου - τῆς μετ Eπικούρου του φυσικου σχολασάσης. De hae Leontio plura inferius. Nihil autem tune erat noui

218쪽

a oo ALCI PHRONIS RHETORIS

meretrix studiis literarum dedita iisque exeulta. AEthenaeus

Lib. Xil I. p. 583. καὶ ἄλλαι δε ἐταῖραι μεγα ἐορόνουν

εῖ' ἐαυταῖς, παισείας sita emendo pro παιδ'είαιs άν--χόμεναι, καὶ τοῖς. μαθημασι χρόνον απομερίζουσαι. Sed omnes hae gloria superauit Aipasia, de qua moκ.

gr. καὶ πολλοῖς διε λεγμαι. Verti etiam potest,

tum multis rem habui, et hane enim signifieationem verbi διαλεγεσθαι hie agnoseo. Bergier. Quod nollem tibi exei. disset, mi Bergiere. Quamquam enim euphemisnus ista me non sugit, hic tamen loeum non habet; et profecto, quam de se ipsa talia fatentem indueis, Thais nescio quid tecum egisset, διαλεγεσθαι certe tecum, quocumque sensu sumseris, noluisset. Recte interpres di ferui, disputavi. 31. ουδεὶς εταχαις ομιλων. Est et hoc argumem

tum, quo probatur , meretrices Reip. minus nocere quam philosophos , eiusdem cum antecedentibus commatis, nempe

sophisticum. Nititur autem probabilitate, quia verum est, eos, qui in lustris pereunt, nullam rem arduam et praecia ram moliri, nec de Rep. sollieitos esse, cum contra philosophi de Rep. vel maκime disputare soleant. Quorum discipulum quemdam eum contigerit tyrannidem exercere, id solummodo arripit meretricula, Critiam obiiciens, quasi id philosophiae vitio saetum sit. Quasi vero a meretricibus nullum umquam publice elim sit ortum malum. Propter illam ipsam Aspasiam, quam pro se adducit, et ancillulas eius eumdem quaestum iacientes, Pericles ille non temere creditur grauissim uim illud bellum Peloponnesiacum excitasse. Bergier. 36. επεὶ σύγκρινον. Verbum συγκρίνειν in signioeatione compara .i, ut hic ponitur, improbat Phrynichus, qui etiam Plutarchum sugillat, qui librum suum, cuius epitomen habemus, inscripserit συγκρισιν Ἀριστοφανους καὶ Mενανδρου, et Thomas Magister illi succinens, negat apud veterea et probatos scriptores sie inueniri συγκρίνειν. sed non est illis auscultandum. Satis defenditur aucto litate Philemonis , qui ita vlurpat in istis: εοιν μεγίστην o φίλος ην

219쪽

- EPISTOLAE. LIB. I. EP. XXXIV. 2o I λέξο πόλιν ' Συ την εαυτοῖ πατρίδα μη ἀντισυγκρίνης. 'in οὐς ποιούσι τους φίλους αἱ συγκρίσεις. Si amicus maximam esse suam dixerit civitatem, tu noli tuam patriam eontra comparare: inimicos ex amicis faciunt comparationis. Alia loca aliorum adduxit Hoeschelius ad Phryni. ehuin. Berytir. Est iterum apud Nostrum Lib. II. Ep. I. et σύγκρισις infra Ep. 39. Atticos tamen eum usum fasti- diuisse eertum videtur Lennepio ad Phalaridem. P. S. 3 S. σύγκρινον, εἰ βούλει Ἀσπασίαν ete. Perquam similiter Plutarehus in Or. I. de Alexandro M. vhi hunc dieit saetis et dictis se philosophum probasse, tantoque meliorem, quod barbaras ilicet nationes sibi obsequentes et mansuetiores reddiderit; cum interim Socrates et Plato inter Graecos et humaniores id adsequi non potuerint, ut distipulos morigeros haberent, inter alia dicit: καὶ πρωτον - εἰ βού-

λ ε ι, σκοπει, τους Αλεξάνδρου μα Θητας τοῖς Πλάτωνος καὶ Σωκράτους ἀντιπαραβαλλων. Ευφυεῖς

ουτοι και ρμογλωσσους επαίδευον - καὶ πολλοῖς

οὐκ επεισαν' αλλά Κριτίαι καὶ 'Aλκιβιαδαι καὶ Κλειτωφωντες, ωςπερ χαλινον τον λόγον ἐκπτύσαντες, άλλη που παρετράπησαν την δε Ἀλεξανδρου παιδείαναν επιβλέπpς. ete. Recte autem Plutarchus culpam non

tribuit Soerati, nec Platoni, sed discipulis, qui disciplina nigeluti equi seri frenum excusserint, de qua re mox, ubi de Critia. Similiter autem et apud Aristophanem in Ranis, ubi Aeschylus et Euripides inter se eertant, iudicium de praeceptoribus capitur ex discipulis. Euripides, qui malos emetebat suos discipulos, . tamen, quasi praeelaros reddidisset, dicit ad iudieem v. 99s. γνώσει δε τους τούτου τε κώμουν ἐκατέρου μαθητάς. Tούτου μεν οἶν Φορμίσιος, M γαινέτης Θ' ό μάνης. Οἱ ἐμοὶ δε, Κλειτοῖων τε καὶ Θηραμένης ό κομψος. Cognosces autem huius atqu3 meos Dimusque nosrum discipulos. Huius igitur es mormi.

s etc. Bergier. 36. Σωκράτην τον σοφιστην. Sophistam vocat Socratem per eontemtum. Ita Aeschines in Timarchum de

220쪽

eodem distipulatu Critiae apud Socratem loquens: επειθ' υμεῖς, ω Ἀλναῖοι, Σωκράτην μεν τον σοφιστρο ἀπεκτείνατε, οτι Κριτίαν εZάνη πεπαιδευκως πα των τριάκοντα των τον δημον καταλυσάντων Bergier.

Rhetoricis duntaxat magistra vius est Aspasia Pericles. Plato in Menexeno siue Epitaphio sub initium, ubi Socrates se etiam ea usum magistra dicit, quamuis hoc non satis serio: και

ἐμοὶ μεν γε - οὐδεν Θαυμαστον ο ta τ' εἴναι εἰπέῖν, ω τυγχάνει διδασκαλος ουσα, ου πάνυ Φαύλη περὶ ρητορικης, αλλ' ηπερ καὶ αὐους πολλους καὶ ἀγαθους επώησε ρητορας, ενα δε καὶ διαφέροντα των 'Eλληνων Περικλέα τον Ξανθίππου. Deinde alter: τίς αυτη ; ηδηλον οτι Ἀσπασίαν λέγεις; Socrates: λέγω γάρ.

Ubi etiam dieit orationem illam funebrem, quain pericles apud Thucydidem Lib. II. recitat, ab Aspasia eompositam suis te. Hinc alii sua hauriunt de Aspasia Periclem docente, ut Plutarchus in Pericle, et Clemens Alex. Strom. IV. p. a s. quorum tamen posterior memoria lapsus videtur, dum seribit:

Ἀσπασίας γάρ της Mιλησίας - Σωκράτης μεν ἀπλλαυσεν εἰς Qιλοσοφίαν, Περικλης δὲ εις ρητορικην. Nempe videtur hunc locum Platonis confundere cum illo in Symposio, ubi Socrates Diotimam magistram agnoscit, quae ipsum

docuetit τά ερωτικά, de quibus multa tune philosophi. Philostratus etlim Ep. la. scribit: λέγεται δε καὶ 'Aσπα σία η Mιλησία την του Περικλέους, γλωτταν κατά Γοργίαν Θηξαι. exaeuisse) Bergler. De Aspalia vero di.

eere, quid esset aliud, quam Iliada post Homerum Nostrum. cf. tamen etiam Ballium Diction. hist. sub Pericle not. q. et P. 39. του D, Κριτιαν. Hoe in accusatione Soeratis ab aduertario obiectum fuerat. Xenophon. in Apomnem. Lib. I. c. a. ubi plura ad defensionein Socratis, quam in ipse pro eo Apologia αλλ' ἔφη γε ο κατηγορος, Σωκρατε

καὶ ομιλητά γενομένω ΚριτIας τε καὶ 'Λλκιβιάδης πλεῖστα κακά την πόλιν ἐποιησάτην. Quam obiectionem so-

라틴어 텍스트