Alciphronis rhetoris Epistolae

231쪽

EPISTOLAE. LIB. I. EP. XXXVI. II 3νη Ταραντινιδοα αἰσχύ- νοις. Cod. Vind. A. ἡμῖν,

νομαι τας φίλαις, hoc sen- quod et ipsum non absurdumis: has antiquas et detonios fit, et Arnaldo etiam Mise. sed tales τριχIναι non suntJ Obs T. V. p. S6. in mentem veses eo arans Tarentinis venit, qui, quum Bergierus pudet me sin coetuJ amica- verbum aliquod deesse . suspurum; nee hoe infeliciter ex- eatus esset, 'omnia reete seeogitatunt: Longe tamen se- habitura arbitratus est, si italleius expediunt locum Cossi- constitueret: τἰ ουν ου πονη-ces, nam primo quidem Cod. ρια HAOEΣ ΑΠΟ τη. Vindob. A. pro τρίχινα ba' οἰκιας ἡμῖν, μη χρυσία κ-bet τρύχινα, quod unice τ. λ. Sed hoc est vim inferte. verum est, cavetragen. ver, Mihi quidem etiam lotus non fhossen de quarum vocum omnino sanus videbatur, euppermutatione vide Ualliena- tamen integritas omnis unarium ad Euripidis Phoenissas literula addita restitui posse v. 328 p. II 4. deinde, quod existimavi, si mecum loeo Bergierus iam, uti ex versio- vulgati κομικύμενο legas ne Patet, coniecerat, περι- κομιουμένοIς, ita ut reseratur βαλλομενη pro προβ. con- ad OA , quod igitur noli firmatur Cod. Doruiliano v. tangere. Nonne habes domi ad Charit. p. 46s. Sie sana pocula, aurea msnilia ma-

omnia. Ceterum de Taren- tris , syngraphas patris, tinis vestibus v. Commenta- quae tu, ferrique, qui μ' tium. Ilus herilibm hane talem opo. 19. φιλῶς, ἀγλωπε, ram tam promte solent prae- φιλεῖς. Vulgata secundo loco flare9 adferatis 3 - Cet ς dicis quod, quam- rum, quae ad χρυσία. tamquam defendi possit, si ppnas quam rarius vocabulum fre-ούς φης, ut est Ep. 37. lan- quentius entin esse χρυσεία,

guet tamen h. l. Rectius, quod adeoque apud ipsum Nostrum dedimus ex Cod. Vind. A. Lib. II. Ep. a. occurrere ad nam amant in epistolis repe- notauit Arnaldus l. l. laudasse titiones verhorum, et saepe sat est, nam in his sibi non ita Noster. constant librarii. Ipse Cod. a. υμῖν - κομιουμέ- Vind. A. h. l. habet χρυσεία,

232쪽

supra tamen sine E. es. Tompium ad Longinum P. m. 374. qui diphthongum etiam non agnoscit. 23- εὐμενεστέροις. Vulgata τοῖς ευμεν articulum tamen deleri vult Arnaldus l. e. quod linguae Graeeae

genio conuenientius . nec aratieulum habet Aristaenetus duobus locis a Bergiero in Commentario laudatis. aq. Xάριτες. post hane vocem Cod. Vind A. habet: σοὶ δε ενιαυτον εντυγχάνουσα αδημονῶ, quae de-heniar librarii oscitantiae, euius oculi ad priora recurrerunt, nam supra adfuerant suo Ioeo, hie assent alieno.2s. καΘ' ημέραν. Cod. Vind. iunctim καΘημεeαν. a T. στεφάνια. Malim ἶς praeponere. In dietione tamen epistolica abesse potest. 3 o. ἀνιάσεις. Cod. Uind.A. ἀνι-τνα ce Aristaenet.

COMMENTARIUS.

I. ηβουλόμην μεν - νυν n. Syllabieum augmentum tempore suetum, quod in hoe verbo solet fieri. Apud Demosthenem aliquoties, ut Exordiorum tricesimo quinto, Vol. II. 34 r 6 Reiskὶ ηβουλωρο μεν τῆν ισην σπουδην μίους των λεγόντων ποιησαι, - νυο δε ατ λ. Reliqua notae Berglerianae omittere malui, quam exscribere, quae vel pueri norunt. 6. Mυρ ινουντι. MυΗινους pagus Attieus, de quo egit Meursus Bergier. Erat tribus Pandionidos. 7. αργυρἰοις Solebant Athenis et priuati hominereonducere metalla, ut praeterquam ex Xenophontis libro de reditihus videre est etiam ex Demosthenis oratione contra

Pantaenetum. Vol II. 973. S. et 977. I . Reish.) Celeberrimae sunt illae in Laureo Attieae loco argentifodinae. Bergier. v etiam Pauliniain I, l. et Consilitiss. Rei tematerum s Gesta. 'des Bergbauer bey den alten f stern p. 39. ff. 7. μι'Θωμάτια Thomas Magister p. 6I7. μἁσθωμα la H πόρνης λέγεται. Hoc recte obseruatum. Sie ali-

233쪽

EPISTOLAE. LIB. I. E P. XXXVI. a Is

quoties apud Athenaeum, Ioea H. Stephanus In Τhesauro adnotauit. Noster et infra Ep. sequente. Bergier. 8. κατεστεναγμέναι - χαριτες. Haee Guil. Budaeus vertit, ut in eontextu Latino exhibuimus: gemitibus

plena munuscula. Bergier. I i. μηδὲ ιδουσα μυρον. nedum ut se unxerit. Sieapyd Theocritum Idyll. IV. v. 7. de eo, qui numquam ere debatur se unxisse ad certamina gymnica: καὶ πόκα τηνος ελαιον εν οφθαλμοῖσιν οπωπη ; et quando ille oleum oculis suis vidit 3 Bergier. Quotidie mane, quae Poterant,

sese unxerunt. v. Bernarduin ad Nonnum T. I. p. II. qui

adeo ex Gorii Inseripit. T. III. p. 24 o. ectypon dedit. Ia. Tαραντινἱλα. LuEianus in Diali. Meretr. VII. ubi mater et Musarium filia colloquuntur T. VIII. Bip. p. za 4. qui, ut totus similis est huic epistolae, ita et hoc loeo: κ αισχυνη μόνη των εταιρων Ουκ ελλοβιον, ουχορμον, ου Τ αραντ ιν ιδ ιον εχουσα; qui et alibi meminit. ΓSic in Rhetor. praecepi. g. I s. T. VII. P. 233. est εσΘης, εργον της Ταραντίνης ἐργασώς ubi cs. notas P. sa I. it. T. VIII. p. 46. quod calumn. non t mere ered.

g. I 6. ubi Seholiastes: ΤαραντινIλον. Θέριστρον λεπτον καὶ διαφανες ἱμάτιον ου παντως πορφυρουν. J In Soeraticis Epistolis IX. p. as. Aristippus: ἀλειQόμενοί τινι των εὐωδεστατων μυρων, καὶ σύροντες εσΘητας μαλακας

εκ Ταραντος. Sed passim harum vestium mentio fit. vida Perletonium ad Aeliani Uar. Hist. Lib. VII. e. 9. Bergier. Est etiam apud Aristaenetum, sutorem eentonum satis lepidum, quo nomine eum decorare voluit Ruhnkenius ad Xen. Memor. p. 22 T. Lib. I. Ep. 2I. p. 6 l. et et Forsterum de

byssis p. 78. - Nee omittendus Gloslator Elchstadiensis, qui satis adposite margini adseripsit: Tarantisidia dicit, quod

pretiosar vesta gesare, sed lateras et deteitas, multo stturpius, quam veteres veles vilioris sit.

τί μοι σιγαθον γένοιτο , επειμ περὶ των παρόντων ἐωνει

234쪽

ai 6 ALCIPHRONIS RHETORIS

'οι- λογοις μεν καὶ μάλ' ἀφθόνοις, ους οὐκ

Theocritus Idyll. IlI. v. 3. πτυρ ωὶν το καλὸν πεφιλα μενε . Tityre mihi bene amate. Seholiastes ibi inter alia r

φυρον εκεῖνο και μπαλον οῖον εἰ,ειν. subridens delieate et molliter, ut folet. Idem in Imaginibus f. I 3. I. VI. Bip. P. I 6. οποταν δε το καλον εκεῖνο neor. Idem iri Amoribus T. V. p. a 8 non longe a principio: καὶ μετα παιδουν το καλον ανΘουντων ομιλεῖς. De talibus vide supra ad Ep. 34. ubi de σπασας τό εμπόν. Non autem absurde dieitor καλως πεινησω. Sic Aelianus D. a. επεκοψε το σκέλος πάνυ χρηστως, adlisit crus probe adinsitum. Ita et χρηστον λαυμα apud Lucianum in

Θραυματι, quem locum H. Stephanus in Thesauro sub voee χρηστόe in fine addueit cum hae interpretatione, deinde ad.

notat: In vulgatis Lexitis ex Lueiano, sed Omnino fusiporium mihi es istud exemplum: Nune autem nemini suspeia. etum id erit. Argier. - Sie insta Ep. 39. τὸν καλόν ἀποκοιμίσασα τον ἄνδρα teste Vallienario ad Theocii. tum p 68 emendat Hemsterhusius τό καλόν. ubi vide. a a m χρυσία τῆς μητρός, ete. Ita solent illae

235쪽

eIα η συγκοιμωμένη, τούτω . ευμενεστεροις Ομμασινεκείνην αἱ χάριτες εἶδον. et Ep. 29. p. Φ7. coli. Lectionibus Arist. p. Ilo. Mελισσάριον ευμενεσιν οφθαλμῶς η τυχη. Vidit hoc ibi Mercerus. Bergisna 6. ἁμεινον γαρ η κλάειν. 'Leno apud Terentium in Phornsione Aet. III. Se. 2. v. 3 6. Ego te complaret avi rium ingenium meum menses tuli Pollicitantem, sentem et nihil ferentem: nune contra haec omnia Repperi, qui det neque lacrimet; da locum melioribus. In verbo autem κλαίω saepe Iota subscribitur. Berglir vide tamen Dorui. sum ad Chariton. P. 3Tq. Lipea . στεφάνια μοι - ωςπερ τάφω - πέμπει. Plutare ius in Timoleonte: τά μνηματα των νεκρων eιω- Θαμεν επιεικως στεφανουν σελδοις. Cippis imponebantur coronae. Tangit Lucianus aliquoties, ut in Contemplantibus, in Philo eude, de Luctu. Est haec publica materies satis tractata ab iis, qui de sepulcris veterum et coronis seripsere. Bergier. vide Κirchinannum de funeribus Lib. I. e. I a. Paschalium de Coronis, P. 2I p. cet.

236쪽

Θεττάλης καὶ του κάκιστ απολουμένου Στρογγυλίωvος, ὸς ταύτην αὐτψ προυμνηστευσατο τῆνερωμένην ἐμοί τι προςκρούσας, κραιπαλα. Γρα is ματίδια μεν οὐν και θεραπαινίδων διαδρομαι καὶ ἴσα τοιαύτα, μάτην διηνυσται, και οὐδὲν εξ αυτ ἴφελος ' δοκεῖ δέ μοι μῆλλον υπὸ τούτων τετυφωσθαι και ὐπερευτρυῖαν η v. Λοιπὸν οἴvaοαποκλείειν, καν ελ ποτὲ προς ημῆς κοιμη σόμενος, εἰ δη κνίσαι ποτὲ ἐκείνην βουλη2είη, διώσασθαι ' εἰώθε γαρ η βαρύτης τή, αμελεῖσ2αι καταβαλλεσθαι. Tὰν δὲ μηδ' ουτως ανύοιμεν, Θερμοτερου τινος η v ωςπερ τjῖς σφόδρα κάμνουσι 3φαρμακου δεῖ δεινον γαρ οὐ τοὐτο μόνον, εἰ των παρ αὐτου μισθωμάτων στερησόμεθα, ἀλλ' εἰ

Θεττάλη γέλωτα παρέξομεν. Ἐστι σοι πειραμ

, 'εν, - φης, πολλάκις ἐφ' ηλικίας φίλτρον.

237쪽

Tit. Nικι-ν. Cod. Vind. Διι φίλος.me utpro Aetione A. addit: χαῖρε. , Flomen proprium nobis flat, I. ο Διίφιλος Articulum et Iota alterum eximimus ut addidi ex Aldina at Cod. Vind. sit Δἰφίλος) et pro Mutari. Ad Diiphilum haee notat inedia syllaba grauem pro-

Bergierus: Ep. 29. per unum nuntiamur, atque sie fit ΔΙ- Iota in prima syllaba habent φιλος, nam grauis non no Editt. Διφίλου , atque hoe tatur. Sed de aerentibus non tectum esse adparet ex Platone tantum pronuntiatis, verum in Cratylo. Τ. Id. Bip. p. et scriptis, eum aliquid diei 26 i.) ubi de hoe nomine pro- possit, nune nolo, nec est loeus prio agit, quem locum vel fv. Porphyrium περὶ προςω- Propterea adseram, quia de θ ας a Villoisono editu immodulatione voeum siue de in Aneedotis Graecis p. I. 3.seeentibus etiam loquitur, s et villoic inprimis p.r3o.Jquos hodie quidam negligen. Quamuis autem Διίφιλος dos putant. Πολλακις εχτω- corrigendum videatur, reliuβαλλομεν γράμματα, τα qui tamen, uti est, quia et δεζαιρουμεν - καὶ τας apud Demosthenem ita inue-ο τητας μεταβαλλομεν, nitur, in. in Neaeram t.

ημῶν γληται, το δε ετερον Διιτρεφης manent ambo Io- αὐτοθεν ἰωτα εξελομεν, ta. Herser. eui adde Pet. Hor- και αντὶ οξείας της μέσης reum in Miscellan. P. 35. συλλαβης βαρεῖαν εφΘ - 2. οσταλην. Pergit Berg- .Eαμεθα. Saepe inferimus li- Ierus: Istud i n monuissem, teras, alias autem eximimus et nifi modo in ahentuum men- tonos aduros traiicimus ustin. tionem necessario ineidissem,

238쪽

nempe in hae etiam voce ac centum transponi, ex ili. ratione, quia ex Adiectivo sae- tum est nomen proprium. Ste. phanus Byzant. in voce Θεσ

τικοῖs, εἰς ιδιρτητα τεθεν. pro nomine ..pmyrso pos tum. Subaudi, ubi erat acu. in adiectivo Θετταλὴ, grauis autem, ut dixi, non' seribitur. A. Gellius Lib. VII. c. 3. de hac re: υΟ-ces quum ex communi

Ignificatione in rei certae

proprietatem concedunt, diis verstate accentuum IFaran tur. Bergier. S. ακκιζόμενος. Seribimeboe verbum inodo duplici κ

Bergier. Illud, ut rectius Arnaldus in Mise. Obseruati. T. V p. ST. defendit, vulgoque deduci ait ab Ἀκκω semina quadam, ex paroemiis

nota. v. Commentar. . ποιων, καὶ τρι γ . Cod. Vind. A. ποιων. τατε.

Cod. vno λ. duplex tamen

seruauit supra Ep. 34. nihil

ergo mutaur.

quod non Placet. . Ea O. κοιμηθησόμενος. Verilit sertasse quis mutari in κοιμησόμενος, quod supra est inpae epistola. Sed nee illud reiiciendum. Vide Cel. Fi-sehetum ad Platonis Apol. -- eratis p. S . et Ze unium ad

Uigerum p. m. I 8s . . l. .

II. διωσασθαι. Sie lego, ait Bergierus non, ut editi nes, διασώσασθαι. Heliodorus Lib. I. p. 79. πολλά κις μεν ἐπιχειρουντα λω σαμένη, cum saepius rentam tem repulerim. Idem Lib.

VII. p. 384. απαυΘαλ - μενον δε καὶ δι-ούμενον

tem videret eum fastassentem et omnes conatur repeLlentem , et Lib. X. P. 488. τον Θανατον πειρωμένη διω- σασθαι. Demosthenes de salsa leg. Vol. I. 3sq. I 6.

καὶ χρυσῶ προυτεινο αυτῶς' ταυτα πάντα εηθινον λιθοῖντο. Noster Ep. 3 S. et 38. Bergier. Haec, quamquam exemplorum eopia firmata, non satis tamen facere Duili od by Cooste

239쪽

EPISTOLAE. LIB. I. EP. XXXVII. III

potuerunt Arnaldo in Mise. Obseruare. T. V. p. s T. D 'rioso sane, inquit, Bergis-rus legit διώσασθαι, sed quis tune eriit Ie us Ex- . specta, statim audies Vltima uerba non videtur inti

sexisse, utpote quae pro Parte in versone sua praeterierit. Optime intellexit Bergierus meus, quae seriberet. Mihi, sic pergit Arnaldus, mihi scredas, prius illud ποτε exsequenti ortum induces, et

omnia tune recte se habebunt. Abesse hoc prius ποτε Poterat , eiecto tamen nihil adsensum profieis) Tum vero ita interpretatur: Roat igitur, ut eum excludamus, etiamsi venerit ad concumbendum nobiscum.s tamen illam Taef. salam repudiare voluerit,

seruandus erit. Di meliora in primo quidem ex ipsis, quae larga manu adsudisti, mi bone, verbi κνδειν exemplis nullum est, ex quo repudia andi significationem exsculinpas; deinde vero, si feruan-

dur tibi est is, quem missum facere noluerit, immo retinere eupiat Myrrhina, aliam pro secio vocem Alciphron ad hi. buisset. Quouis igitur pignore paratus sim contendere, Bergierum hane totius loci animo informasse sententiam:

Nihil igitur resut, quam Niexcludamur, et, s quando

ad nos visat, noctem nobisis eum transacturus, non tam

amore nostri, quam) vi illi aegre faciat, repeliamur. Et quid multa 3 ipsissimum sit venia verbo) διωσασθαι habet Cod. Vind. A- euius eum διασωζεσΘαι permutati exemplum simile est apud Polybium XV. a. I 5. vhi pro

σαν Schweighaeuser. a T. πειραθεν pro vulgato πειρασΘεν dedi ex eodem libro. 32. πιθανως, Idem Cod.

240쪽

baa ALCI PHRONIS RHETORIS

3. των 'AAstari De hoe festo a meretricibus eel hrato Diphilus Comicus apud Athenaeum Lib. VII. p. 29 a. οἶ δε νυν σ ἄγω Πορνεῖον ἐσH' πολυτελως 'Λδωνιαγγουσ' ἔταίρα μερο ἐτερων πορνων χυδην, quo autem texuve duco, lupanar es, et sumtuose Adonia telebrans meretrix eum aliis scortis mixtim. Exemplum huius sesti magnifiee eelebrati est apud Theocritum in Adoniatus is siue Idyll. XU. Abunde autem de eo egerunt viri docti, qui de festis Graecorum scripserunt. Bergier. q. εφο τα. Φοιτῶν de amatoriis salutationibus. Lo eus similis est apud Lucianuin Dial. Marin. XIII. T. II. Bip. P. II 8. σὐ γαρ- υπεροπτικος ἰησθα - ος κόρης ουτωκαλης φ ο ι τ ω σ η ς όσημέραι παρα σε υπερεωρας. . A αν ἀκκιζομενeς. Post has particulas quandoque Participium aut nomen. De inosthenes in Midiana Vol. I. i 9 9. Reis h. Θορυβον καὶ κρότον τοιουτον α ς ανεπαινοῖντές τε καὶ συνησθέντες Droιησατε. contra Leocha. rem: Vol. II. IUST. I.) εκληρονόμει πολλα ετη ως ανεκείνου υἱος ποιητος. Bergier. . S. ακκιζόμενος. Fictam quamdam recusationem et tergiversationem significat hoc verbum, et quod dicitur deli.

eius facere, ac quas fasidire, quod et Θρυπτεσθαι, cum

quo et iunctim aliquando inuenitur. bide Nostrum insta Lib. III. Ep 3. et Themistium Or. II. p. 28. BJ Syne, sius coniunxit εἰρωνεύεσθαι Ep. I 2I. de Galatea ultro se Polyphemo oblatura: καὶ δεησεταί σου καὶ αντιβολήσει, - Ω ακκίν καὶ κατειρωνεύση. Bergier. - Vide inprimis Cel. Ruhnhenium ad Timaeum P. I 8. ed. sec. ubi ita haec vox exponitur: seto et afuto mimo 1 et antis specie Ingrantissme e ere. v. etiam Thom. Magistrum p. 28. Phr- sonum ad Moeridem p. 48. Aκκινος est apud Philemonem Delph. I 4.-et apud Lucian. Amor. 6. 4. T. V. Lip. p. a 6 i. ubi Seholiastes interpretatur: προςποιησις. . κωμένον ὐαυτον ποιων. v. supra not. ad Ep. 3I

라틴어 텍스트