장음표시 사용
241쪽
II. κακιστ απολουμένου. Temporis futuri consignificatio in hae voee evaneseit saepe. Demosthenes de salsale g. υπο τούτων των κάκιστα ἀπολουμνων ἀν'ώπων πάντα τα πράγματα ἀπωλετο. Bergier. Est etiam supra Ep. 33 et infra Lib III. Ep. 6.
I4. ἐμοί τι προςκρούσας. Aeschines contra Tispar.ebum: πρωκρούσας τι τούτω και θροξυνθε tu. Demosthenea contra Timocratem Vol. I. T I. 24. Reisli. προς
οτι τω προςέκρουσε και εχΘρος ὐπηρχε. Idem contra Arb togitonem: ib. 78 a. Io.) λοισορούμενος εν ταῖς εκκλησίαις καὶ προπετως απασι προς ο ν. Brrgier. cc Dorullium ad Charitonein P. 4Sa. 4- γραμματίδια - και ρσα τριαλα. Lucianus
in Toxari 6. I 3. T. VI. P. Tl et 43a. γραμματεῖα τοειςεφοίτα παρῶ τῆς γυναικος αὐτω και στέφανοι ημι- μαραντοι, καὶ μηλα τινα αποδεδεγμένα, καὶ ἄλλα, ο τόσα os αστροποὶ ἐπὶ τοῖς νέοις μηχανωνται. Et lite lae commeabant ad eum a muliere et serta semimarcida, , et poma admorsa, aliaque, quae machinantur lenae in ad Iesentes. Bergier. cf. infra Lib. III. Ep. 62. 22. εἴω5ε γαρ η βαρυτης τω αμελῶσθαι καταβαλλεσθαι. Aristaenetus Lib. I. Ep. 22. quam scribere fingitur Lucianus ad . Alciphronem: εἰωΘε γαρ η βαρύτης. Φάν ἀμελῶσθαι δοκεῖ, καταβαλλεσθαι. Eadem, ut vides,
verba, uti quidem recte eX Nostro legendum censet Mercerus. Inscripsit autem Aristaenetus, aut quisquis fuit, epistolam illam ad illum modum, quia Alciphronem simul et Lucianum in ea imitatur. Nam cum apud Nostrum adoleshentis amo rem aemulatione resuseitare statuat meretrix illum excludendo, si forte aliquando veniat: similiterque apud Lucianum in
Dial. Meretr. Ampelidis et Chrysidis Dial. 8. I. Vili. Bip.
p. 232.) narret Ampelis, se, eum haberet amatorem quemdam ex diuturna consuetudine lain languidum et superficiarie amantem, nec satis largiter Praebentem, adeo illum semel excludendo inflammasse, ut postea supplex , veniret ac lacri-
242쪽
mans, et talento eam conduceret, ubi etiam dicit: οἱ μοώλοι ἔρωτες γίγνονται, και εἰ πυΘοιτο o εραστηο α μνλεῖσΘαι, in quam sententiain et Dial. II. loesiae, Pythi dis et Lysiae lib. p. asa.) συ διέφθειρας αυτον υπεραγα πωσα καὶ τρυτο ἐμφαίνουσα - - υπερόπται γαραισΘαγόμενοι γίγνονται - ην μη πεBν, απαξ η ἡ ις απόκλεισον έλΘ οντα ' oψει γαρ ἀνακαιόμενον αυ- τον πάνυ καὶ αντιμεμννότα αληΘως. Haec ille eum siei inueniret, narrare facit Lucianum Aleiphroni, ut adoleseentem fastidii plenum amanti puellae restituerit Iaenal Cum enim haee obitet ab illa interrogata suisset, quid iam faceret Gly.eerium 8 Te, inquit, Odit quam maxime, amat autem impurissimum illum Polemonem. Quo audito adolescens mox immutatus, ultro supplicatum tuerit lacrimans, et serium amatorem se Probaueriti Bergier. 24. θερμοτερον. De qua voee vide Bergierum nostrum ad Aristophanis Plutum. v. II. . et q. φίλτρον. De amatore desultorio per philtrum reuoeando Luciani est Dial. Meretr. 4. qui incipit: εἴ τινα οἶσθα, Βακχὶ γραυν. οῖαι πολλαὶ Θετταλαι λέγονταιεπάδούσαι καὶ ε ασψους ποιουσαι κ. M λ. Bergier.
2 9. τοιουτου τινος βοηθήματος δεόμεθα. Achillea Tatius Lib. V. circa finem: τί γαρ ἡδυνάμην επι ποιεῖν ἀποτυγχάνουσα, η βοτανας ζητεῖν καὶ Uάρμακα; αἴ-
τε γαρ των εν ερωτι δυστυχούντον καταφυγη. Bergis 3o. κραιπάλην. Etymologus: κραιπάλη, o σημαίνει
την μέθην temulentiam. Beroer. t
3 o. ἐκκορήσειεν. Egit de hoc verbo ex Alciphrone Budaeus et inde H. Stephanus in Thesauro. Bergier. Est proprie scopis expurgare, einde expellere, excutere. 31. ἐπικνρυκευσόμpΘα. Caduceatores, legatos de
pace mutam - in ore meretriculae festiuum.
243쪽
EPISTOLAE. LIB. I. EP. XXXVII. ras
T. φυσων εαυτόν. Aristaenetus Lib. I. Ep. 27. αποστρεφομαι τον νέον, καίπερ οντα καλὸν, σι φυσων αὐτὸς εαυτὸν οἰ ται μονος αξιεραστος ταῖς γυναιξίν. auessor autem adolescentem, quantumuis pulcrum, quod fe
ipsum insans putet fotum se dignum amari mulieribus. Ste
alium inflare 'vel tumidum reddere. Demosthenes derep. ordinanda Vol. I. I 69. 23. Reisli. τους προγό'νους επροεσε και μετεωρησας και φυσησας ίμας κατεβη. Idem contra Neaeram: Vol. l I. I 3 T. 26 εποί- ρας δε -αύτην ρύτας - τω λόγω καὶ φυσησας. Horatius Sat. Lib. II. Sat. s. v. 96. Importunus amat laudarit O. nee ohe iam Ad coelum manibus sublatis dixerit urge, et Crescentem tumidis infla sermonibus utrem. Be l. cf. in. primis Lenneptum ad Phalarid. p. 2o6. qui ut parallelum lo- eum laudat Sophoelia Eleerram V. I 49O. φυσαν ὐρενας. 37. ό λασταυρος. Phrynichus: λάσταυρος μεν οι παλαιοὶ χρῶνται τι του πονηρου καὶ αξίου σταυρου, alii επὶ του καταπύγονος, uti dein ait, de cinaedo, quasi non a σταυρὸς, sed a ταυρος, quod est veretrum, vel aliquid eius, et a λάσιος, hirsutus, componatur. Vsus ea voee Theopompus historicus apud Suidam: et inde composita Φιλασταυρος Menander. Bergier. Posterior Etymolo. gia sine dubio rectior, nam, quod in verbis cum λα compositis
vis verborum augeatur, id Grammaticorum commentum reolatauit Ruhnkenius in Ep. Crit. I. p. 86. ed. see. De signi fieatione vocis occupata video omnia. Vide eumdem Rulin. Lentum ad Timaeum p. 6o. Pier sonum ad Moerin p. 25 O. inprimis vero Uallienarium ad Aminonium p. 4 I. qui et ex epistola Ateiphronis in edita adfert: Nικὶας ὀ λάσταυρος. Praeter Suidam diu ante ex Theopompo vocem attulerat Polybius VIII, I I. 6. Oecurrit etiam apud Suetonium de illustr. Grammaticis e. IS. Hoc loco i urus, nequam, nil am
244쪽
Aεσθαι in hae signifieatione notum est, illud esse motaphoram ut Latinorum attingere γυ ab athletis, qui nudi et praecincti certarunt. Bergier. 4o. εἴωθρ - φίλτρα καὶ ριπο--τειν εἰς o riori Aristoteles in iis, quae dicuntur Magna Moralia Lib. I. c. I p. ubi de Spontaneo et Non Spontaneo: αῖόν φασι εποτέ τινα γυνα κα φίλτρον τινὶ δούνατι Στιῶν , ειτα τον ἁνΘρωπονάποθανο απο του φίλτρου' την δ άν ωπον ἐν Ἀρείω παγω αποφυγῶν. Sed si vel melius cedant et non occidant, tamen valde nocent Philtra. Plutaretius in eoniugialibus praeceptis non longe a principio: ἡ δια Tων Qας
μάκων Θήρα ταχυ μεν αἱρῶ καὶ λαμβάνει ἡριδως τον ἰχΘὐν, αβρωτον δὴ ποιῶ καὶ φαυλον. ουτω καὶ αἱ φίλτρα τινα καὶ γοητείας επιτεχνωμεναι τοῖς ἀνδρασι, καὶ χειρούμεναι λ' ηδονῆς αυτους, εμπλήκτοις καὶ ἀνο ηοις καὶ διεφθαρμενοις συμβιοῖσι. Bergier. 4 I. εμοὶ ζῆν. Demosthenes ad epistolam Philippi Vol. I. Is T. T. ουκ αἰσχύνονται Φιλίππω saπτες, quod et alibi dicit. Bergier. v. c. in Or. de Haloneso ibid.ου o. 27. ubi simul additum: καὶ ου τῆ εαυτων πατρίδι.
οἴχεται Βακχὶς ἡ καλη, Eυθύκλεις φίλτατε, ρἴχεται πολλά τε μοι καταλιπουσα δάκρυα καιερλὶτος ἴσον ηλ, υ το τελος ου προηρου την μν - μ ηυ. οὐ γάρ ἐκ λησομαί ποτε Βακχῖος, οὐχ 5οbτος εσται χρόνος. 'Oσην συμπαθειαν ἐvεδε ξατο. Ἀπολογίαν εκείκην καλῶν Ουκ ἄν τις αμαρ- τάυοι του τῶν ἐταιρῶν βίου και εἰ συνελθούσαι
245쪽
ἄπασαι πανταχόθεν εἰκόνα τινὰ αὐτης εν Ἀλο
δίτης η Xαρίτων 'εῖεν,. δεξιοv αν τι μοι ποιησαι δοκοὐσιv. Tο γαρ θρυλλούμενον υπὸ πάντων, ως Ιοπονηραι, ως ἄπιστοι, ως προς το λυσιτελες βλέπουσαι μονον, ως αει τού διδόντος, ῶς τίνος γαρ οὐκ αἴτιαι κακου τοῖς ἐντυγχανουσι, διαβολην ἐπλδειξεν αῖ' ἐαυτης ἀδικον ούτω προς την κοινην βλασφημίαν.τω ηθει παρεταξατο. οἶσθα του is ΜQειον εκεῖνον τον απὸ της Συρίας δε ο καταραυτα μεθ' οσης θεραπείας και παρασκευης ἐσόβει, ευνούχους ὐπισχνούμενος και Θεραπαίνας και κόσμον τινὰ βαρβαρικόν και ομ- ακοντα αυτὸν οὐ προςίετο, αλλ' υπὸ τοὐμὸν ηγαπα κοιμωμενηao χλανίσκιον τὸ λιτὸν τούτο και δημοτικὸν, και τοῖς παρ ημων γλiσχρως αὐτη πεμπομενοις ἐπαν- εχουσα, τὰς Σατραπικὰς ἐκείvας και πολυχρύσους δωρεὰς διωθεῖτο. Τί δε τον Aιγύπτιῶν εμ
ρίειμι, και τροφης ψαύω, και διαλέξομαι τοῖς εταίροις ' η δε οὐκ ετι με φαιδρόῖς τοῖς ομμασινοιεται μειδιωσα, οὐδε ῖλεως και ευμενης διανυκτερεύσει τοῖς ηδίσταις εκείνοις κολασμασιν. Aρ 3s
246쪽
τίως μεν οἷον ἐφ'έγγετο, Olliv εβλεπεν, oσαι ταῖς ὁμιλίαις αὐτης Σειρηνες ἐνίδρυντο, ως δε ἡδυ τι, και ακηρατον απὸ των eιλημάτων vεκταρ εσταζεν επ' ακροις μοι δοκεῖ τοῖς χείλεσιν αὐτης ἐκά- 4Oθισεν η Πεctae' απαντα ἐκείνηγε τον κεστὸν ίπεζωσατο, ολαις ταῖς Xάρισι την Ἀφροδίτην δε- , ξιωσα νη. Eρρει τα παρα τας πόσεις μινυρίγματα, καὶ η τοῖς ἐλεφαντ&οις δακτύλοις κρουο- μενη λύρα ερρει. Κεῖται δε η πάσαις μελουσα 45Xάριοὶ κωφη λοος και σποδιά. Καὶ Μεγάρα μενη ιππόπορνος G, ουτω Θεαγεγη συλησασα αvηλεως, ως ἐκ πα- λαμπρας οὐσίας του δελιον χλαμύδιοv αρπάσαντα και πελτηy οἴχεσθαι στρ τευσόμενον. Βακχις δε η τον ἐραστην φιλούσα Οαπέθανε. Pάων γέγονα προς σε αποδυραμενος,
Εὐθόκλεις eίλτατε ' οὐ γαρ μοι δοκεῖ περὶ εκε
Nota: Codicis Vind. A. scriba ordine mutato, hane epistolam post sequentem positit, nec temere, ut puto: aptius enim intelligebat sore, ut mortuae lἰacchidis laudes succederent epistolae ad vivarii scriptae, qualis est proxima. Nolui tamen semel receptum ordinem. turbare.
ADNOTATIO CRITICA.3. εφωτος ο τον ηδίστου nee p remo mali tamen, me την μνόμην. Cod. Vind. A. moriam, nee poterat aliter, nil 'iuuat, nisi quod articulum nisi eontextum vellet mutare, την ante μνημm ignoret, pro qui mihi tamen non sine quo contra Aldina habet μω omni labe aetatem videtur tu-Γerglerus ita conuellit: ret, lisse. Nam, quod vidit etiam, quit amoris quam dulcillim Arnaldus Mile. Obs. T. V. p.
247쪽
EPISTOLAE. , LIB. I. E P. XXXIII. 22s
s 8. illa posremo non mali 6. ἁμαρτάνοι. Cod. Vind.
huc non satis conueniunt. A. .habet αμαρτοι. Fortasse, ait, scripsit Noster Io. δοκοῖσιν. reetius sor--ον ηδίστου ποτε, το τέ- tasse δοκοῦσιν.
λος ΛΥ πονηρου, quondam Ia. ώς ἀεὶ του λδοντος. dulcismi, at in Me infeli- Ne quis corrupta putet, ad-cis, - hane fere esse sen- dain statim, quae Bergierustentiam totius pulcherrimae adnotauit. Similiter, inquit. huius epistolae. Mihi vero Lucianus de ea, quae cuilibet nee haec einendatio satis ad sui eopiam facit, aliter tamen palatum est. Audiamus igi- posito ἀεὶ in rixari 3 3. tue Abresellium Dilucidati. T. VI. Bip. p. 7 I. η Xαρ Thucyd. p. 22. ubi quum κλεια δε ην αστεῖον μεν de oppositis saepe τότε et γυναιον, ἔταιρικον δε ε νυν agendi occasionem inue. τρπους καὶ του προς τυ
nisset, et Nostri paullo post χόντος ἁ εἰ, καὶ εἰ πα- sequentia εδει γάρ αυτο νυ επ' ολυω εΘελησειέ τις. συγκατακεῖσθαἰ με καὶ Chariclea autem erat urbana νυν ως τότε adduxisset, quidem mulier, sed supra oin eam deinde procliuis est modum meretricis: et euisse sententiam, ut laeeurri loco vis. Di quisque fa eriri, nostro pessime habito putet etiam' vel exiguo quis vellet.
ita: πολλα τε μοι καταλι- Ita autem illa erant vertenda,
πουσα δάκρυα, καὶ ερωτος pessime Benedictus posteriora: ἴσον MIστου , τ ο τ a, το - et quivis obuius etiamsi veli σον νυν πονηρου. - Ar- minimum concupiuisset. De. naido selseius, et in τοτε, τω buit dicere: cuivis obuia, de l. σον faeillime consensio, sed inde etialia Gronouius reete: vel sie, sateor me vellieat s MI exiguo quis vellet, sub πονηρού. Quid si igitur huius audi pretio. Discrimen au- loco ponas ποθητου Gloss. tem apud Nostrum et Lueia Eieli stad. ἴσον δίστου το τε- num in άει in eo est, quod λος, τοσουτο ανιαρου vel apud hune vesertur ad προς- λυπηρου. τυχόντος, ut eum dicunt s. οὐτος. sic ex Aldina re- του δὶ βασιλεύοντος; apud stitui pro vulgato ουτως. Nostru in ad subintellectum
248쪽
I a. ως τίνος γαρ ουκα 'τιαι κακου. Sie restitui ex Aldina suffragante Cod. Vind.A. quum vulgata haberet καὶ τίνος. Sic vividior quinquies repetito ως oratio essicitur. Quod praeterea Vind. habet ,
αἰτιοι vitiosum est. I A. οἰφ αυτη ς. Idem Cod. ἐα' εαυτοῖς, quod nihil
est. Uulgata optime habet, quam et optime vertit Bergimrur: suo exempla.16. Mηδειον. Medi non
dicuntur; adnotatum id a Simphano Byet. et Berkelio. Berse
κατάρ. μεθ' oσης παρασκευης καὶ Θεραπείας. In artieulo adiiciendo consentuont Aldina et Cod. Vind. A. qui eamdem etiam, quam Do vilianus seruat eollocationem verborum, Θρραπεὶς nempe τν παρασκευῆ praeponens. I9. ακοντα. Vulgata erat
ακουσα. Legendum video tur; ait Bergietus, vel οἰκου- σασα, αυτον ου προςίετο, vel εκουσα αυτον ου προσίεμτο, quod in versione sequor: volens eum non admittebat.
placet. Arnaldus Mise. O serv. T. V. P. I9. suadet: ομως στυγωσα ' αυτον ουπροςυτο, nihilominus eum auersata non admissi. Parum aberat, quin emendationem istain, ut nempe cuin bono viro in gratiam redirem, intextum reciperem; est enim στυγεῖν vox Aleiphronea, qua bis III, 28. et 4O. vis est: sed intereessit auctoritas Cod. Vind. A. qui exhibet leditionem omnibus Praeferen dam: ακοντα.
2 a. ἐπανέχουσα. Cod. ind. A. επανήκουσα, quod nihili est, nee ad meliorem ieetionem ducit. Bergierus vertit acquiescens, cui et ego interim acquiesco.
Ep. 33.3O. αδικον. Idem liber:
249쪽
ga. διαλήξομαι. Melius Drtasse διαλέγομαι, ut idem
tempus seruetur.39. κολάσμασι. Aristo. phanes in Nubibus v. O66.
γυνη δε σιναμωρουμένη χαἰ-e ι. Hoe ego ita aecipio,
exerceatur. Eiusmodi nequitiae verbum Geran. abfrasen. Sie Bergierus, nee mentem mutauit ad Aristophanis l. l. Apud eumdem in Ecclesiax. v. 2 6. eodem sensu est υπο- κρούειν. J Doetiss. contra Ahreschius, qui in Aristaeisneto suo Lib. I. EP. I 6. re-Perisset: καν τοῖς αφροδι σίοις κολακικως αμφοῖν wιλουαων et Lib. II. Ep. T. πάρθενος - δυςκοιτος αγνοουσα την επὶ τῆς ευνῆς κολακείαν, apud No. rum etiam κολακευμα reponi iubet, Lecti. Aristaen. P. I 8. Placet, modestius sal. tem illo Bergieri. 3s. άρτως μεν. Meree rus ad Aristaenetvin P. 9. μet paullo post ἐνιδρυνται. Neutrum placet. 36. εβλεπεν. Dorullius ex Codiee suo, v. ad Charit. P. 294. adfert εβλεπε. sine vἐφελκ. quod ante aspiratam literam negligi posse videte.
tur. Hanc igitur regulam, quum vox aspirata οσαι sequatur, etiam hic locum lia. here debere existimat. I . ρλαις. Glossi Eiel, st. αυταῖς ταῖςXάρισι. vide ta
44. μέλουσα. Cod. Uind.A. quod editt. ante Bergierum turpaverat μέλλουσα itidem propagauit. Similia permutationis exempla vide adlata ab Hem sterhusio ad Lueiani Nigrinum. T. I. Bip. P. 244. et T. V. P. 54o. v. et Com
χλανἰοι . Vulgata melior, nam serino est de militari vestimento.
Sι. καὶ λαλῶν. Idem liber Us. καὶ λέγειν, sertasse re citus, quoniam τω γραφειν iungitur, uti I.ib. II. Ep. 3. haud longe ab initio. 3, καταλέλειπται. Idem Cod ex omilis praepositione λέλειπται.
I. οἴχεται - η καλη - οἴχεται. Theocritus Epigr. VI. uuasi de homine iPortuo: οἴχεται α V μα-
250쪽
του παθους. Bergier. a. ως τἰνος γαρ ουκαἴτιαι κακου. Sie restitui ex Aldina suffragante Cod. Vind.A. quum vulgais haberet καὶ τίνος. Sic vividior quinquies repetito ως oratio essicitur.
Quod praeterea Vind. habet αι OI, vitiosum est. q. αφ αυτης. Idem Cod. ἐφ' εαυτοῖς, quod nihil est. Uulgata optime habet, quam et optime vertit Bergis. rure suo exemplo. I 6. M, δειον. Medi non tantum Mηδει, sed et Mηδειοι
artieulo adiiciendo eonsentia uni Aldina et Cod. Vind. A. qui eamdem etiam, quam Dor. uilianus 'seruat colloeationem verborum, θεραπε ας nempe τῆ παρασκευῆ praeponens. I9. ακοντα. Uulgata erat ἄκουσα. Legendum vide- tum, ait Bergietus, vel ἀκου- σασα, αυτον ου προς-τo, vel ἔκουσα αυτον οὐ προσιε- το, quod in versione sequor: volens eum non admittebat. - Posterius vero repugnaret
sequenti διωθεῖτο, nec prius placet. Arnoldus Mise. Observ. T. V. p. S9. madet:
προς ρτο, nihilominus eum aversata non admissi. Parum aberat, quin emendationem istam, ut nempe cum bono viro in gratiam redirem, intextum reciperem; est enim στυγεῖν vox Aleiphronea, qua his III, 28. et 4o. v est: sed intereessit auctoritas Cod. Vind. A. qui exhibet Ieditionem omnibus Praeferendam: ακοντα
2 a. ἐπανέχουσα. Cod. Uind. A. Drανήκουσα, quod nihili est, nee ad meliorem ieetionem dueit. Bergierus vertit acquiescens, cui et ego interim acquiesco. 1 f. ρσον ἀργυρὼυ. Cod.