장음표시 사용
251쪽
EPISTOLAE. LIB. I. E P. XXXVIII. 23 13a. διαλήξομαι. Melius krtasse διαλέγομαι, ut idem
39. κολάσμασι. Aristo. phanes in Nubibus v. 1Ο66. γυνηδε σιναμωρουμενη χαἰ e ι. Hoe ego ita aecipio,
exerceatur. Eiusmodi nequitiae verbum Geriri. ab rasen. Sie Bergierus, nee mentem
mutauit ad Aristophanis l. l. sApud eumdem in Ecclesiaa. v.' 6. eodem sensu est υχτο- κρουειν. J Doeti T. contra Abreschius, qui in Aristaeisneto suo Lib. I. Ep. I 6 re. perisset: καν τοῖς αφροδι σίοις κολακικως αμφοῖν wιλουνγων et Lib. II. Ep. T.
αγνοουσα την επὶ της ευνῆς κολακείαν, apud No. serum etiam κολακευμα reponi iubet, Lecti. Aristaen. P. I 8. Placet, modestius sal. tem illo Bergieri. 3s- αρτιως μεν. Merce rus ad Aristaenetum p. 9. μet paullo post ενίδρυνται.
36. εβλεπεν. Dorullius ex Codice suo, v. ad Charit. P. 294. adfert εβλεπε. sine vἐφελκ. quod ante aspiratam literam negligi posse videre,
tur. Hanc igitur regulam, quum vox aspirata οσα ' Ω- quatur, etiam hic locum ha here debere existimat. I. ρλαις. Glossi Eiehst. αυταῖς ταῖςXάρισι. vide ta
44. μέλουσα. Cod. Vind.A. quod editt. ante Bergierum turpaverat μέλλουσα itidem propagauit. Similia permutationis exempla vide adlata ab Hemsterhusio ad Lutiani Nigrinum. I. I. BiP. P. 244. et T. V. p. 54o. v. et Com
Θεαγένην. Utrumque rectum. q8- χλαμυδιον. Vind. A. χλαν διον. Vulgata melior, nam sermo est de militari vesti inento.
S2. καὶ λαλεῖν. Idem liber Us. κοὐ λέγειν, sertasse rectius, quoniam τω γράφειν iungitur, uti I.ib. II. Ep. 3. haud longe ab initio. 3. καταλ λειπται. Idem Codex o milia praepositione λέλειοῦτται.
I. οἴχεται - η καλη - οἴχεται. Theocritus Ep gr. VI. Quasi de homine mortuo: οἴχεται ἁ Σ μα-
252쪽
.eος τὸ κοιλον τέκος, οἴχετ' is αδαν, abiit evella, pulchra soboles, abiit ad inferos. Frequens est hoe verbum
de mortuis. Synesius Ep. I 26. initio: οιμοι. τἱ δ' οἴμοι; Θνητα τοι πεπόνΘαμεν. o τρἰτος γε και λοιπὸς οἴχετ αι των υἱεων. Initium est Senarius ex Euripidis Bellerophonte, cum alibi oceurrens, tum apud Plutarchum de transiuillitate animi. Lucianus de luctu f. I 3. T. VII. Bip. p. lila. ubi patrem repraesentat,
qui filii mortem defiet: φησδε γάρ o πατήρ γοερ- τι
φθεγγόμενος και παρατείνων εκαστον των ovoμάτων 'cin landum producenI unumquodque Nerbumὼ τεκνον ηδιστον οἴχη μοι, και τέθνηκας, καὶ προ ωρας άνηρπα- σθης, μόνον εμε ετι τον άλιον κατ αλι π ων. Pleniua
Apollonius Tyanensis Ep. 13. initio: Στρατων μεν εξ α Θρώπων οἴχετ αι. πῶν οσον m αυπῶ θνητὸν ἐπὶ γης
καταλιπ ων. Plato in Phaedone circa finem de Socrate moriente: επειδάν προς τν καρδία γένηται αυτῶ, τότεοιχησεται. Bergier. Plura si cupias huius euphemismi exempla nosse, euolue Piersoni Verisimilia p. s4. is. 6. απολογίαν - του.των σαιρων βίου. Vt haec in vitae genere famoso,inculpatia suis moribus, defensio ceterarum idem genus vitae sequentium hic, dieitur, ita diei potest, cum quis inculpate vivens se vel suos a sinistra fama vindieat. Lysias eontra Alcibiadem: ον μῶλλον εδει κοσμιωτατον in destissimum) εἶναι των πολιτων, απολογίαν ποιουμενοντον εαυτοῖ βIον των του πατρος αμαρτηματων. Lucia
Xenophontem p. 63. IO. ως πονηραI. Charaeter earum in Comoediis. Teis
rentius in prologo Eunuchi v. 36. c Qui magis litet eurrentes seruor seribere: bonas matronas facere: meretrices malas, parastum edacem, gloriosum militem p Itaquidem in comoedia, quae est speeulum vitae, solebat fieri, et ut in vita, sic ibi meretrix hona rara avis. Bacchis tamen ibi etiam ibona, quae spud eumdem in Hecyra Act. U. Se. I. v.
253쪽
EPISTOLAS LIB. I. v. XXXVIII. 233
s. de se: - timida fi- - Ne nomen quaestus mihi ob. set: nam mores facile tutor. et Seen. 3. Numquam an mum quaesi gratia. ad malas adducam partes. Quae in Heautontimorumeno est, sine dubio alia est Baeeliis. EreglenI8. ευνούχους. Quod haec spreuit, Terentiuna Thais, quamuis nec ipsa sit plane του πονηρου κόμυατος, ab Mna' tore petiit. In Eun. Act. I. Se. a. v. 87. s. Eunuchum porro dixti valle te, Quia solae his utuntur reginae: repperi, Bergier. 2O. υπο τοὐμον - κοιμωμενη χλανίσκων. Hoc etiam ab antiqua simplicitate, cum vestes, quas gerebant, eubitum euntes pro stragulis adhibebant. Sie Aleibiades in Symposio Platonis non nimia longa a fine, eum Soerate se eoneubuisse dieit: ὐπὸ τον τρίβωνα κατακλινεις τον του τονὶ - κατεκείμην την νύκτα ολ . De qua re et Athenaeus p. a I9. ως 'ΛλκηSιαδης συνεκοιμήθη ὐπὸ την αὐτην γενόμενος χλαῖναν, et Lueianus in Amoribus g. 49. T. V.
p. 3ig. et illi Rettetiad p. 6oo. δεῖ δὴ των νέων εραν ως Ἀλκιβιάδου Σωκράτης, ος ὐπό μια χλαμύδι πατρὸς
ἴπνους εκοιμήθη, quae posteriora male vertit Benedictus, qui sub una eademqua patris chlamyde, quasi illa ehlamys patris nescio cuius tuerit; eum castus somnus intelli tur, ut patet Platonia illum loeum ulterius legenti. Philostralys Ep. qq. ν,, πτωχός ο Σωκράτης, αλλ' υπετρεχεν αὐτουτον τρίβωνα ὀ πλούσιος Ἀλκιβιάδης. Sie de Helena eum Menelao cubitum eunte Theocritus in Epithalamio v. I9. sermo ad Menelaum: Zανός τοι Θυγατηρ ὐπὸ ταν μίαν ἔχετο ' γχλαῖναν. Iouis tibi sua sub eamdem tuum venit laenam. Sie in Ttaehinita Sophoelia v. 34o. Deianira de se et Iota eum Hereule dormituris: καὶ νυν δυ' οἴσαι μωνομεν μιας ὐπὸ χλαίνης ὐπαγκάλισμα, et nunc nos duae cespectamus Una sub laena amplexum. Bergier. Vide ad hune Sophoelis locum Cl. Hoepiserum p. Ioa. et Arnaldum in Obs Mise. T. V. P. S9. 33. απεσκορακισεν. ἀποσκορακίζειν 'ad toruos religare, repudiare. A prouerbiali ἐς κόρακας, ut alii iam ,
254쪽
abunde monuerunt. Lueianus in Rhetorum praeeeptore,
6. 16. I. VII. p. a 33. quasi de puella, cuius nuptias alia quis ambit: καὶ δη σοι τους νόμους δίειμι , οῖς χρωμενον σε η 'Pητορικη γνωριεῖ καὶ προςησεται, οὐδὲ αποστραφήσεται καὶ σκορακιεῖ, atque iam tibi leges percurram, quibus f utaris, Rhetorica te agnoscet et admittet, neque cliner habitur ac re udiribit. Heliodorus Lib. II. p. 162.
ἐρωτας δε καὶ 'Aφροδ την καὶ πάντα γαμηλιον Θιασον
ἀποσκορακίζουσα. Bergler. - Λποσκορακίζειν Proprie debebat esse απεςκορακιζειν, ab ες κχακας. Sed et alia sunt eiusmodi verba, v. e. σκερβολλειν, σπυρκο-
'ρηνιν ete. Doctiss. Alberti subministret ad Hesychii Ἐσπυρ- κορἱζομεν. Est etiam σκορακησιν eliso E.) apud eumdem Helyelitum. Σκορακίζει' εἰρ ερημον πέμπει καὶ ωρῶται, ἀπο του εω κόρακας πέμπειν, το ἐκφαυλIζειν. Photii
Lex. Ms. σκορακίζειν ' εla ερημον πέμπει, και χλευάζει. ποσκορακίζειν est apud eumdem αποδοκιμαζεσΘαι. ποσκορακισμος, ἔθυδένωσις. v etiam Elymol. M. et Suidam. Inueni vocem etiam apud Iamblichum de vita Pythag. e. 2 s. p. 94.26. ευ ου' σι. Demosthenes de falsa leg. το μενεκ τούτων λαμβανεινεξ ων ἡ πολις βλαπτεται, παντες,
ab ἀπ οτι φησαιτ οῦν εἶναι δεινόν. Bergier. 27. χρησr- ηθος. Lucianus in Phalaride priori 6. 7. T. V. Bip. p. 46.3 εγωγ ουν ακούω και παρ' ημῖν τοῖς Ελλησι πολλοῖς γενέσθαι τυράννους σοφούς ὐπο φαύλωὀνόματι δοκουντι χρηστον καὶ ημερον ηΘος επιδεδειγμε νους. Sic haee etiam potest diei ὐπ ονοματι φαυλωχρηστὸν ηθος ἐπιδεδειγμένη.
a T. βίου προαιρεσιν. Demosthenes eontra Aristoera. rem Vol. I. 666. 2I.ὶ ων εκεινος τούτω -οιος τῆ προαιρέσει του βίου. vitae insitutoὶ Ταξιν βίου voea vit Aristaenetus Lib. I. Ep. I a. in Ioeo, qui est Aleiphronis loco similis, nisi quod eorruptus, sed hie emendatum dabo: εταίρας μεν γαρ ν; Πυθιας εἰληχε βAν, απλοτητα δε σύμφυτον εχει, καὶ ωμεμπτον ηΘος. απαντα της τα
255쪽
EPISTOLAE. LIB. I. E P. XXXVIII. a 33
ξεως του βελτίονος βίου. Posterior elausula sie editat απαντα τῆς τάξεως του βελτίω βίου, ubi βελτίω et
βίου tamquam epitheton et substantivum nulla ratione possunt tonsistere; eum prius sit Nominatiui et Aeeusatiui pluralis neutrius generis, item Aeeusativi singularia communis generis alterum quid sit, quilibet videt. Bergler. v. tamen Pauwium ad hune A ristaeneti locum p. 8 o. et Abreschium p. 3 Ο.28. εἴτ' ἀυσαι. Εἶτα pro tamen, nec aliter insta Lib. II. Ep. I. initio: βασιλευς ων, εἴτα επέτροψας. Plura vide ap. Arnaldum in Mise. Obseruati. Vol. V. p. 6O.i 3O. ω φίλαι μοῖραι. Aristophanes in Thesinophor. . v. TO 6. ω ποτνιαι μοῖραι. Bergier. -
metus super Alcestide mortua apud Euripidem Ale. v. 367.
μη δε γαρ Θανων ποτε Σου χwς εἴην την μόνης πιστης εμοὶ, nec mortuus fine te D, mihi sola sisti.
epistolae eum loeo Theocriti ibi adducto, ita et haee cum isto eiusdem mire eonueniunt: Idys. XX. v. 6. ρῖα βλεπεις, απποῖα λαλεῖς ete. sed hie ironiee pleraque. Bergier. 36. Oσαι ταῶς oμιλίαις αύτης σειρηνες ενίδρυντο.Ηine Aristaenetus Lib. I. Ep. I. ηνίκα δε ΦΘεγγεται, βα βαὶ, οσαι της ομιλίας αυτης σειρηνες. Adnotauit ibi Mercerus Alciphronis hunc Ioeum. Aelianus Vat. Hist. Lib. XII. c. r. de Aspasia iuniore: εἴπεν αν τις λαλουσης αυ πης ακούειν σειρηνος. Sed in suaviloquentia adumbranda nihil usitatius quam Sirenum mentio. Berglar. 38. ακήρατον νέκταρ. De voce α κηρατον si plura cupis, eaque egregia legere, euolue Ruhnkenium ad Timaeum P. I p. ed. sec.39. ἐπ ακροις - τοῖς χέλεσιν αυτης ἐκαθισεν η Πεθω. Floe psimus Eupolis Comieus dixit de eloquentia Perietis. Versus eius aliquot exstant apud Diodorum Sie. Lib. XII. et apud scholiasten Aristophania ad Archarn. V. Sa 9. εκ iis hie unu1:
256쪽
Πειθα, τις ἐπεκάθιζεν επι τοῖς χεIλεσι. .
ταυτα πάντα μετά χαρίτων, και 'Λφροδ ηο αυτης
ἔπραττε τε και ελεγεν, - ἀεὶ το κωμικον εκεῖνο, την
πειθω επι τοῖς χείλεσιν αυτοῖ επικαειτλιι. Damascius in vita Isidori: ουδεὶς ουτως την ψυχην ἀτεράμων duroonim0 και βάρβαρος, ος οὐκ επεἱΘετο καὶ κατεκηλοῖ το, τοῖς άπο του ἱερου στόματος εκείνου ρέουσι λόγοις τοιάδε τὶς επεκάθητο πειθω τοῖς χείλεσι του ἀνσρός.
sp. Photium p. 3s l. et Himerius apud eumdem p. 398. πει- Θω γε κατά των χειλεων σκηνωσασα, την εαυτη ς χά ριν συναποστάζει τοῖς ρήμασι. mane ipsum Himerii loeum non inuenio in Wernsdorfiana editione, alium tamen OD. V. f. I 6. p. 497. ubi eadem, quae Bergierus, loea attulit editor.JAd Eupolidis illum loeum respicit et Cicero de Oratore III. 34. cuiuI, nempe Periclis, in labris veteres Comici leporem habitasse dixerunt. Bergier. vide etiam Τοupium ad Longinum p. 33I. et Wyttenbaelitum Bibl. Crit. voI. III.
O. ἄπαντα εκε νηγε τον κεστον υ πεζωσατο. Hinc etiam Aristaenetus ille, paullulum ausus mutare Lib. I. Ep. I. ubi tamen corrupte: των Xαρίτων πάντων η Λαις τον κεστον υπεζώσατο, et tamen vertitur: Gratiarum omnium onam praecineta Lais. Lege ex Nostro των Xαρίτων πάντα η Λα ς τον κεστον ete. Mirum est, Mercerum hoe non vidisse, cum vicinum locum viderit: πάντων χαρίτων tale est, quale illud superius ex eodem adnotatum του βελτίω β ου. fDissentiunt ab ipso Bergiero recentiores Aristaeneti editores: Pauwius pro πάντων legit πασων, Abresellius pic pius adhue ad scripturam: πάντως; noli tamen omittere, quae Dorullius obseruauiti ad Charitonem p. 549. ed. Lipi JDe eesto illo cingulo illecebroso omnia iam vulgata. 4 I. ολαις ταῖς Xάρισι. Sic apud Phalaridem Ep. N.
257쪽
EPISTOLAE. LIB. I. ΕΡ. XXXVIII. 237
a. Ῥέει. Hie ε ρει est οἴχεται ut et ine pereasse ndum Eustathium ad Odyss. p. 38 a. ed. Bas originem trahens a φθείρεσθαι . aliud est ει suebat a ρεω. Prioris exemplum in Epistola Laeoniea sv. Uallienarium ad Theocri tum p. a 64. J quam totam adscribam. Nuntiatur autem elao des quaedam Ephoris: Ἱρρει τα καλά. Mίνδαρος απDσυται ' πεινωντI Fausteri. αππεομεν τί χρη δρων. Perierunt commoditares. Mindarus interiit: et militer 'efuriunt. Haeremus, quid faciendum si, apud Plutarchum in Alcibiade p. ao7. Posterioris exemplum in hoe Teleelidis Comiei Anapaesto: Zωμου δ* ει παρα τάς κλίνας ποταμος κρέα Θερμα κυλίνδων. iuras stutem suebat iuxta Iectos fluvius, earnes ferventes prouoluens. apud Athenaeum Lib. VI. p. a 68. Bergier. Notione suendi est apud Emtipidem in Phoeniss. v. I 8 o. EMει αἷμα μυρίον νεκρων. Vbi Seholiastes: 'Eρρρι αντὶ του φΘ ε ἱρ ετ α ι, επὶ ἐνεθτω- τος ' V ειδε, αντὶ του εχεῖτο επὶ παραλελυθότος.
Xenophon Cyrop. Lib. VI. c. I. 1. ει τα εμα, Plenius Idem in Symposio I, II. ερρειτα εμα πραγματα. V. in primis Cel. Ruhnhenium ad Timaeum v. ε p. Ia . ed. see.' 42. μινυρίσματα. Cantillationes. Hesychius: μινυρίζει. ολον φωνη, καὶ οἰκτρα χρηται. η ευφωνως λέγει. vide Uallienarium ad Antinonium p. 94. et Cel. Beckium ad Aristophanis Aues v. I Io. 44. κεῖται n. Heliodorus Lib. II. p. IIo. αλλ' ημεν κεῖται σωμα νεκρον ως α Θως- qq. η πάσαις μέλουσα Xαρισι Sie in hae re apud Athenaeum Lib. VII. p. 3o I. loco Eupolidis: ω Xαριτες, αἴσυ μελλουσιν ἐψητοἰ, ubi recie Casaubonus: sententia
claudicat, sed lego αῖσι μέλουσιν ε τοι o Gratiae, quibus eurae sunt he elis hoe est: o he nos gratissimos.
Sed non tantum sententia claudicans vitium prodit, veruin etinetri ratio, si αἶσι retineatur. ut apud auctorem legitur: est
258쪽
autem Senarius omita ultimo pede. Sie in Epigrammate Anthol. Lib. III. e. 23. Iacobs Vol. i. p. 236. 'Ορνεον ωXάρισι μεμελημένον. Vt autem Noster Xάρισι μέλουσαν amicam suam adpellat, sie alius Xαρισι φίλην. Lycophronides apud Athenaeum Lib. XU. p. 67o. ἐπεί μοι νόος αλλοκεχυται επὶ ταν Xάρισι φίλαν παῖδα και καλάν. Bergier. 4s. κωφη λίθος. Theognis v . 367. 'Hβν τερπό
μενος παίζω. δηρὸν γάρ ενερθεν Γῆς, ὀλέσας ψυχην,
κείσομαι ωστε λέΘqς ἄφθογγος. Florente ne rate me oblectans ludo: diu enim sub terra, amissa anima, laesio sui lapis mutus. Bergier. In Anthol. Graeca inter Antipatri Epigramin. Iacobs. Vol. Ii. p. 38. mater de filio
mortuo: αντὶ δὴ σεῖο στάλα, καὶ κωφά λειπεται ἄμμι
κόνις. Tirones monitos velim, ne offendantur in κωφη, nam λίθος generis communis est. Ceterum de tota ρόσει' ablego ad Mise. Observ. T. V. p. 6 o. et Nouas Mise. obL T. I. P. I. p. 9O. Vallienarii Animadu. ad Ammonium p. 13 3.
46. ἱππόπορνος. Est etiam infra Lib. III. Ep. 33. et sO.J Talis commode ἱππόβινος diceretur voce Aristoplia. niea, quam is de Callia Hipponiel filio finxit in Ranis v. 432. ΚαλλIαν - τον ἱπποβίνου, ubi Seholiastes inter alia: τοδε ἴππος πολλάκις επὶ του μεγάλου λαμβάνουσι,
deinde exemplum addueit vocem ἱππόπορνος. fes et Berg-Ierum ad Aristoph. Nubes v. io 66.J Festiue in hae voee Iusit Diogenes; cum enim quemdam cinaedice ornatum equo
insidentem vidisset, dixit, se antea quidem nesciuisse, quid esset ἱππόπορνec, nune autem inuenisse: πρότερον μενεφησε ζητῶν τι εστιν ἱππόπορνος ' γ ν δ εὐρηκέναι, ut est
apud Athenaeum Lib. XIII. p. 36s. Bergis 46. Θεαγένη. Fortasse is est, quem Lucianus in Cataplos. 6. T. III. Bip. p. r8 o. ob Megarensem aliquam meretrieulam mortem sibi narrat consciuisse. 47. εκ πάνυ λαμπρας ουσίας. Aeschines in Ti. niarchum: καὶ των επιτηδείων οὐδοῦν ἐδδου Ἀριγνώτω άλλα περιεῖδεν εκ τοσαύτης ουσίας εν τοῖς αδυνατως
259쪽
EPISTOLAE. LIB. I. E P. XXXVIII. a 3st
μισθοφορουσα. . inter causarios et inopes mereodem da publico petere eri Τυχη λαμπρα est apud Lucianum In Somnio T. I. p. 3. vhi Mide Hemsterhusium. 49. Βακχὶς δε - απεθανε. Frequentes de hae iniis quitate querelae. Sie Philoctetes Sophocleus, eum audiuisset plerosque praestantes viros sub Ilio interitne, improbos auteni superesse, accusans Deos dicit v. 448. τα μεν πανούργωκαὶ παλιντριβη χαίρουσ' αναστρέφοντες εξ αδου, τα os Δίκαια καὶ τα χρηστ' αποστέλλουσ αεI. Improbos et malitiosos libenter arunt ab Oreo; iustos autem et probos illuc mittunt semper. Theophrastus eo etiam nomine accu fauit nataeram, quod nempe certiis et cornicibus vitam diuturnam, h9minibus autem tam exiguam dedisset. Cicero Tuse. III. fe. 2 8.J Bergier.
260쪽
Σοι μόνη ἐραστης γέγονεν, ον δελειρ ουτως, ωςτεμ δ' ακαρη πως αὐτου διαζευχθηναι δύvασθαι. Tης ἀηδίας, δέσποινα Ἀ οδίτη. Κλοεὶσα υπὸ Γλυκέρας εἰς τοσοῖτον χρόνον ,πὸ των Διονυσίων γὰρ ημῖν άπήγγειλεν, οὐχ ηκες, εἰ μη δἰ εκελην, ουδὲ τας φίλας ἰδεis γυναῖκας ανασχομένη. Σωφρων γέγονας σὐ και φιλεῖς τον ἐραστm. M καρία της εὐφημίας ' ημεῖς δε και πόρναι καἰ ἀκο-I ολαστοι. ππηρξε καὶ Φίλωνι συκίνη βακτηρία ' ὀργίζομαι γαρ νη την μεγαλην Θεόν. Πασαι γαρημεv, Θετταλη, Μυρρίνη, Xρυσίον, Εὐξίππη 'οπου και Φιλουμένη, καί τοι γεγαμημένη προέφα- τως και ζηλοτυπου νη, τον καλον αποκοιμίσασα
Is τοv άνδρα, ὀψε μει, ομως δε παρην. Συ δεημῖν μόνη τὸν Ἀδωνιν περιἐψυχες, μη που καταλειφθέντα αυτὸν uπὸ σου της 'Aφροδίτης η Περσεῖθνη παραλάβη. Oliv ημων ἐγεvετο τὸ συμπόσιον, ' τί i. γαρ οὐχ αιομαί σου της καρδίας,) οσων χαρίτων
Σοπληρες. υιδαί, σκωμματα, πότος εις ἀλεκτρυόνων *δας, μυρα, στέφανοι, τραγηματα. Υπόσκιος τισι δα αις ην η κατάκλισις' εν μόνονημῖν ἔλειπε, σύ' τὰ δ' ἄλλα ου. - - Πολλάκις ἐκραιπαλησαμεν, ούτω δε ηδέως ὀλιγακις. Το25γαυν πλεῖστον η v παρασκευάσαν τέριιν, δεινητις φιλονεικία κατέσχε Θρυαλλίδα και Μυρρίνην υπὲρ της πυγης, πίτερα κρείττω και απαλωτέραν