장음표시 사용
291쪽
EPISTOLAE. LIB.. II. EP. I. 27 Iverterem: qui non dedignatus es legere literas as te datas eius, quae se totam tibi dederit. W.7. των διαδημάτων. Hunc ornatum etiam retinuit, quum ad Lamiam itaret. Aelianus V. H. Lib. XII, c. I T.
οτι Δημῆτριος τοσούτων εΘνων ηγεμονεύων εφοίτα εἰς Δαμίας της ἔταρας συν τοῖς ἔπλοις καὶ φορων το δι α- δημα, tanto peior illo Horatiano domino II. Sat. T. qui talia sectebat proiectis insignibus, tinnulo equesri, Romanoquerhabitu, atque odoratum caput obscurante lacerna,
et tamen merito obiurgatur a seruo. Primi autem Recesso. rum Alexandri Demetrius ut eius patcr Antigonus diade. mate usi, et reges adpellati, ut notum ex historiis, sed singularem quamdam pompam et phantasiain suisse eitea Demetrium
notat Plutarchus in eius νita p. 9o9. ην M ως ἀληθως τραγωδία μεγάλη περὶ τον Δημητριον. Hoe et Lamia hic in dicat. Bergler. 9. αποστρεφομαι ως τον ηλιον. Quemadmodum miles ille, quum adspexisset Augustum, de quo Aurelius
Victor in Augusto Epitome A cuius facie quum quidam
miles Oculos auerteret, et interrogaretur ab eo, cur ita
faceret 8 respondit: Quia fulmen oculorum tuorum ferrι non possum. Bergier.
14. καταυλε ς; Erat enim tibicina. Athenaeus XIII. P. STI. Δημητριος δ ο πολιορκητης ου δαιμονίως ηρα Λαμίας της αὐλητρὸς , De eadem Plutarchus in Demeistrio p. 89 s. ubi de famulitio Ptolemaei post praelium nauale opud Cyprum capto: εν δε τουτοις καὶ η περιβόητος ην Δάμεια, την μεν ἀρχην σπουδασθεῖσα λα την τέχνην, eo οκει γἀρ αὐλεῖν οὐκ ευκα φρονητως υστερον δε καὶ τοῖς ερωτικοῖς λαμπρά γενομένη. Ita autem ibi Δαμεια Per ει. Bergier. II. Γνάθαιναν την ἔταῖραν. Haec etiam valde celebris. Meminit saepe Athenaeus. Bergier. Facetisti inaprae eeteris dicacissimaque suit, vide Athenaeum XIII. s. 6. P. 37S. Aelianum V. H. Lib. XII. c. I 3. et ibi Perletonium.
292쪽
I9. ταναwria λέγω. Tune enim minime erat terribilis, sed omnium commodissimus. Plutarchus p. 859. ηδιστος -- συγγενεσθαι σχολα νυ, περὶ πότους
καὶ τρυφας καὶ διαίτας αβροβιωτατος βασιλέων.
Bergier. Σ3. τι με δια σει. Demosthenes contra Cononem Vol. II. la6o. I 8. Reisk.ὶ ὐπὸ των πληγων ων ἔλαβον,
καὶ της υβρεως ουτω διετέθην. Ibidem i as9. I 4.) ου διέθηκαν - ωςτε το χεῖλος διακόψαι. Sie habitur jum, se illi me tractarunt Heliodorus Lib. I. p. ss. καὶ δηληπαντοίως ἐγένετο κακόν τε διαθήσουσα την Θίσβην.. Bersileri optime usuin verbi διατιΘέναι exposuit Hem. stertiusius ad Luciani Nigrinum f. 38. Vol. I. p. 292. ed. Diponi. v. etiam Inti. ad eumdem de Gymnasiis T. VII. p. q74. et ad Thomam Magistrum. . in 24. εἰς την τρίτην. Ellipticae huius dictionis exempla plura congessit Piersonus ad Moerim p. I a. m2S τα Ἀφροδισια ποιω κατ' ἔτος. Meretriculas aliis diebus festis ab ingenuarum consortio exclusas, Aphro. disiis tamen adscitas fuisse narrat Athenaeus Lib. XIII. p. STI. Easdem tamen priuata sibi Aphrodisia instituisse, Alexis testis tur apud eumdem p. Tq. W. a T. ἐπαφροδἱτως. Vox Henrieo Stephano ignota est etiam apud Aristaenetum Lib. I. Ep. I s. m37. ἀύς εστιν ἔρως - διακρατεῖν τους ερασπας. Haee omnia sine mutatione in usuin suum conuertit Aristaenetus Lib II. Ep. I. ut Merceriis etiam ibi adnotauit. Adseram locum, quia et ad sequentia eonducit: χαριήστατον οἶδα το σμικρον υποκνίζειν τους νέους. τουτο γαζ των
ἀφροδισίων προαναστέλλει τον κόρον, καὶ τας ἔταρας ὐποδε,νύσιν ἀεὶ ποθῶν Bergierus mauult αἰποδείκνυσιν ἀεὶ ποΘεινας τοῖς ἐρασταῖς. αλλ' εἰ τουτο γένοιτο πέρα
μεν ωργίσθη, ο δε ἐπέβαλεν αλλν τά oμματα. οξ εστιν o ἔρως etc. Seio bestissmum esse nonnihil erueιara fasidio adolescentes; hoe enim amoris impedit satietatem,
293쪽
at amicas reddit semper de erabiles amatoribus. Sufhoe sat 'praeter quum necesa est defetiscunt amatores. Ita
factum es, ut alius irasceretur, alius adiecerit ad aliarotulos. Citus enim venit, citus avolat Cupido. Bergieri i39. απελπίσας δε - απογνωσλω. Heliodorus Lib. I. P. IS. το γαρ απελπισθεν απαξ. σαι της ψυχης, και το μηδαμόθεν σι προςδοκώμενον απαλγένγταρασκευάζει τους καμνοντας. ιυδ enim ues abiecta semes es, id tollitur ex animo, et quod non amplius. - 'Dertatur, dedolere facit ae rotus. Achilles Tatius Lib. IV. P. a 3T. κων γάρ τις εἰς οσον μεν εχει τρο ελπιδα του iτυχεῖν, Φέρει, εἰς αὐτο το τυχμ αποτεινόμενος ' εαν δὲ ἀπογνω, το ἐπ Θυμοῖν μεταβαλων, αντιλυπησαι μέχρι του δυνατου τολμαῆ. Amans, quatenus spem hobet ad,
piscendi, tolerat, imi adeptioni inniti irps desperet, mutota cupidate Dicisci, quoad potest audet. fAd hune Tatii Ioeum vide Abresehium ad Aristaenetum p i 8 .J Heliodorus Lib. VIll. p. ψι a. απελατισθεὶς γαρ ερως ουδεμίαν ἔχει φειδω
39. πτερορρυεῖν, plumas amittere. Est etiam apud Aristophanem Av. v. io . ubi vide Cel. Beckium..εο- των ἔταιρουσων εστι σόφισμα. Nota refert meretricit acumina Horati l. EP. II. v. ss. Bergier. τοέταιρεῖν, quaestus meretrieius supra Lib I. Ep. 3 . F. ταῖς εΛπίσι διακρατεῖν τους ἐραστάς. Hoes phisma iusius persequitur Lucianus de Mere. cond. F. 7. T. III. Bip. p. aag. ubi dicit, potentiores spe solere lactare suos cultores: τοσαροῖν ωςπερ δυςερωτας αυτούς καὶ
κακοδαιμονας εραστας εντρχνοι καὶ τρίβωνες ερωμενοι παραλαβόντες, υπεροπτικως περιεπουσιν, OZτως αυ
294쪽
αὀνεραστος αυτοῖς γένν1σαι - προςμειδιωσιν ουν καὶ Deti νχvουνται. Itaque tamquam miseror et infelites amatum
eos naeti, tallidi et veteratorer amam, fasidisse tractant, eurantque hactenus, vi femper ipsos ament ; frui avsem de sitiis, nee I auem ad . culum Jummum concedunt, fiunt
enim in adeptione dissolutionem amoris futuram. - Cetero. quin De perpetua amatorem retinens: timent enim, ne eum desperatio ab eat a nimia cupiditate, et eius erga ipsos amor evanessae. Arrident ergo semper et pollicentur. Bergier. Glosi Eielist. Aleiphronem imitatum esse putat Menandrum in Thaide p. 73. ed Cler. - . 44. μαλακύζεσΘαι. Photii Lex. Ms. et Suidas notant. μαλακίζεσθαι de feminis . de viris autem ασθενεῖν diei. Quod non ita esse probat ipse Noster, apud quem infra Ep. 3. Menander μαλακίζεται. cf. etiam Ruhnkenium ad Timaeum v. ἐμαλακίσθη W.37. λιεινη. Sensu earens. stupida. Dio Chrysost. Or. 2I. p. so6. Reish. iungit ἀναειῶς καὶ λBινος, quod frustra mutari iubet in αἰ λῖν λίθινος Arnaldus in Mila. Obs T. V. p 6 I. W.6 I. ευτρεπίζειν δεῖπνeν. insta Lib. III. D. s. u. πνον ηυτ ἐπιστο. ευτρεπιζειν γάμον est apud Aristaenetumi et Io. p. 68. υμεναιον ευ i
εν. Vt autem illud, quod ibi dieit, verum fuisse ostendi; se de hoe etiam eonuiuio se res habet, ut dicit; nam rete. berrimum suit propten magnificentiam. Plutarchus in Demetrio p. 9o I. η Λαμία τω βασιλεῖ παρ ασκευάζουσα δεῖπνον, ἀργυρολόγησε πολλούς. καὶ το δεῖπνον ουτως ηνΘησε τῆ δόξο διά τm πολυτελειαν, ωσε υπο δε -
κεως του Σαμίου συγγεγραφΘαι. Vixit Lyneeus iisdem temporibus, quibus haec gesta sunt. Seripsit Epistolas eonviviales ad Hippolochum quemdam, quales et Hippoloelius ad Hoeptaer ad Euripidis Iphigeniam v. 437. επιζε p. Io8. W'αι διαβόητος η παρασκευη. Similia loeus διαβόητον γάρ σε ουκ ἐν ΑΘ αις μόνον, τῆ 'Ελλάδι ἀπασο o αγι- εκεῖνος πεπο ιν
295쪽
EPISTOLAE. 'LIB. II. EP. I. . ars
neeum, quae tempore Athenaei adhue exstabant. Eκτερων Ουν σωζονται, inquit initio libri quarti, δειπνον αἱ τινες επιστολαἱ Λυγκεως μεν το δεαμ Ιας της Δροπικης αὐλητρίδος εμῖανίζοντος δειπνον, 'ΛΘ-πι γεν μενον Δημητρίω τω βασιλεῖ, ἐπίκλην δε πολιορκητῆλ ερω- μενη δ ἐν η Λαμία:του Δημητρίου . του δε lππολόχου τους Καράνου τού Mακεδόνος εμφανίζοντος γάμους.
Bergier. Huiua conuiuii mentionem idem Athenaeus facit Lib. lIL p. Io I. . . κ. i 65. AEdv. μω αλωπεκες. Ηoe et Aelianus adno tauit dixisse Lamiam in Lacedaemonios, luxuria ecirruptos in Ionix sub Lysandro Var. ΗM. Lib. XIII. e 9. Λαμ α γουνῆ Αττικη εταῖρα εἶπεν, οἱ εκ της 'Eλλαῖος λεοντες, εν Ἐφέσω γεγόνασιν αλωπεκες. De Prouerbio οἴκοι μεν λέοντες, εν μάχη δ' άλωπεκες, ad euius exemplum id ea dixit, videri possunt, quae notaui ad Aristoph. v. II9o. subi tamen nihil noui additum, nisi Scholioli: υπαροιμία, παρατας εν Λσία Λακωνας οἱ rυχησαντας.J Bergier. -
66. ia παύονται τοῖς Ταύγέτοις ορεσι καὶ ταρκωIαις. Virgil. Ecl. Il. v. s. ibi haec ineondita solus Montibus et siuis sudio laetabat inani, de Taygetis vel Taygeto
nam aeque in singulari ac plurali Oeeurrit) monte Laconicae: ti et de dura ininimeque delicata veterum Lacedaemoniorum diaeta, qua ipsi gloriabantur, ceterosque, qui non essent tales, i detestabantur, nihil necesse est hic multa diei. Brevitet Etrurnque tangit Lucanus Lib. V. sub initium : gelidique ii
tulta iuuentus Taygeti. Bergor
68. καταλυκουργίζοντες της σης ανΘρωποπαθείας. Budaeus Comm. Gr. Ling. P. II 49. ανθρωποπαθεῖν est humanum quidpiam pati, hoc est, humano more adfici. Tum adfert Aleiphronis nostri Ioeum, itaque interpretatur: Lycurgi reges eitanter et Uurpantes contra uitae tuae rationem ex
humanitatis indulgentia institutam, non e fueritatis duri. tia. philosophiaequa decretis. Ad verbum καταλυκουργίζειν spectant, quae apud Budaeum sequuntur: Facile , est Graecis usum verborum coinministi, vel innovare. Vt
296쪽
autem tune adhue gloriari potuerunt Lacedaemonii suo Lycurgo , eumque aliis obiieere; ita, posteaquam illius legibus neglectis eorruptissimi euasissent, illis ipsis eius memora ad . pudorem incutiendum obiecta, αἰ Θε Λυκουργον, pudeat vos Lyeurgi. Bergier. 69. χαιρόντων. mne Imperativi formam et aliis Ioeis adhibuit Noster. Lib. III. Ep. 3O. φθονούντο-. Ep. 32.
O v δυς εστότερον, sς εοικεν, ἐστὶ πάλιν μειρακιευομέvos πρεσβύτου. OH με Σπίκουρος οἶτος διοικεῖ, παντα λοιδορων, πάντα ὐποπτεύων. ἐπιστολὰς αδιαλυτους μοι γραέων, ἐκδιῶκ- ἐκ SYου κώπου. Μα τὴν Αφροδίτην, ει 'Aδωνις τέδη εγγὐς ογδοήκοντα γεγονως ετη, οὐκ αv αυτούηνεσχόμην σειριῶντος και φιλονοσοὐντος, καὶ καταπεπιλημἐνου εὐ μάλα πόκοις, τι πίλω Mέπι τίνος ὐπομενεῖ τις τον φιλόσοφον τουτου; oἐχέτω τὰς περι φύσεως αυτῶ κυρίας δόξας, καὶ τους διεστραμμένους κανόνας' ἐμε δε ἐφέτω την φυσικως κυρίαν ἐμαυτῆς Δενόχλητον και ἀνύβριστον. οντως ἐπιπολιορκητρο σωτοιῆτει, οὐκ οἰον συ λάμια Δημήτριον. Μη
297쪽
EPISTOLAE. LIB. H. E P. II. 277
Θεραπαίνας, θεράποντας, Τνδους, Ivδάς' ταλλα σιωπῶ ' ἀλλὰ τὰ μικρότατα προλαμβάνει τας ώρας, λα μηδεὶς φθάση με γευσαμενος. Τοιουτρου εραστὴν ἀπόκλεισοv, φησι, και μη προςίτω σοι, ποίοις δοκεις αυτὸν ἀποκαλῶν ὀνομασιν, Ου 3sώο Ἀττικὸς . ουτε ώς φιλόσοφος, εκ Καππαδο- ακίας πρῶτος εἰς την Ελλάδα maeri 'Eγω δε, εἰ καὶ Oλη γέvοιτο η Αθηναίων πόλις Απικούρων, μὰ G19 Αρτεμιv, οὐ ζυγοστα σω πάντας αυτοὐς προς τον Τιμάρχου βραχίουα, μῆλλον δε οὐδε o προς τον δάκτυλον. TI σὐ λέγεις, Λάμια, ουκ
ἀληθη ταυτα, ου δίκαια φημί; Καὶ μη δη,
298쪽
. δέομαι σου πρὸς της Ἀφροδίτης, μη σοι ταυταὐπελθέτω ' ἀλλα φιλόσοφος, ἀλλα επιφανης, 45 ἀλλα πολλοῖς φίλοις κεκρημένος- Λαβέτω, κατεχέτω, διδασκέτω δ' ἄλλους' ἐμε δε ουδὲ,
ωἀπαλλαγηv, ως ἐνθυμηθεῖσα τοὐ Τιμάρχου τρηχωρισμiv, ἄρτι αλιυγμαι, και ἰδρῶ, καὶ τἀειρα και η καρδιὰ μου Δέστραπται. Δέομαι σου, r δἐξαι με προς σεαυτην ημέρας ολίγας καὶ ποιώσαι τουτω αἰσθάνεσθαι, πηλίκων ἀπηλαυεν Gotari 63ἔκ- ἐν τῆ οἰκία με. Ο ετι φέρει τον κόρον, ευοἰδα' πρεσaευτὰς εὐθυς προς ἡ-ς διαπέμψεται Μητρόδωροv καὶ Ερμαχον, i και Πολυαινον. Ποσεκις οἴει με, Λάμια, προς αυτiv Iδια παραγενομένην εἰπεῖ9' τί ποιεῖς Ἐπίκουρε; ουκ οἶσθα, οτι διακω-7oμωδεῖ σε Τιμοκρατης ἡ Μητροδόρου επὶ τούτοις ἐν
299쪽
EPISTOLAE. LIB. II. EP. II. ars
et s. μειρακιευομένου. Aldina habet μειρακευομένου sine si quod aeque rectum i . si επιστολας άλα νους Interpres videtur l. gisse αδιαλείπτους, vertit enim contanuas. sine dubio melius, quod et Arnaldo visum est Mise. Obs T. V. P. a , J Λδιαλύτους probo, nam conueniunt suspieioso episti ae bene ἀσφαλισμε.
M et potuit enim timere, ne Idomeneus aliquis aut Heroodotus aut Timoerates eas rimarentur; nam isti eius se. creta soliti proferre. Laertius X. segm. s. aδομενέα και'Hροόρτον και Τιμοκράτην, τους εκπυστα τα αὐτου κρύφια ποιησαντας. ubinestio quid de illustratis obscuris dogmatibus somniat
verbo λύειν de soluendis e resignandis epistolis. Thucy- , dides Lib. I. eires finem de Argilio, Vrianae conditionis
λυει τρις επιστολας, εν αις υπονοήσας τι τοιούτω
πραεπεσταλΘαι, καὶ ἄδετον ευζεν εγγεγραμμένον κτείνειν. Hinc et σφραγἰ-δων λύσεις apud Lucianum in Pseudomanti g. go. T. V. Bip p. 83. quales ibi aliquot
docte et perspicue enarrat. Petrus Sassendus de vita et
moribus Epimri Lib. VII. e. z. initium huius epistolae citans vertit, literas ambagioser: utcumque tolerabiliter, quasidieas αὐαναλύτους, quarum sensus non faςile resolui et reis texi potest; ut in Analyticis, quum a demonstrationibus et
argumentis remotiorihus ae proinde obscurioribus grada Diuili sed by Cooste
300쪽
tim proeeditur ad primorum principiorum ae sensinam euidentiam. Sed non erat adeo obscurus in scribendo Epim. rus, et Leontium erudita mulier non potest de talibus eonqueri. Quod ad rem ipsem attinet, resert Diog. Laertius in Epicuro Segm. 6. dicere nonnullos, Epieurum πολλαῖς ἐταίραις γράφειν. καμάλιστα Λεοντιρ . Ibidem
tum epistolae Epicuri ad Leon.
Rex Apollos eara Lesn-tiola, quam nos tumulius
V. P. 276. offendit in εκδιω- stam, necessariaque ideo emen. datione medicinam loco adite
elo praebere sibi visus est, si
Hortum, sie pergit, Athenis habebat Epicurus, quem sibioetoginta minis comparauerat, teste Laertio in eius vita
Lib. X. Segm .-s. Bis avi ter in Ioniam prosectus fuerat, ad amieos ibi visitandos, quem admodum idem auctor diserte docet. Non autem desiit epistolas Leontio scribere, neque quum in Ionia erat, nequ quum Athenis in horto suo, quod verbis, quae prae mainnibus sunt, indicare voluit. Plaeuit primo intuitu- lώνων, sed propius eonlid ranti desiit placere. Itinera quidem aliquoties in Ioniam sceperat leurus, sed florenis
te adhuc vegetaque aetate, epi stola vero nostra seripta est eo temPore, quo senex quasi re. Pueroseens, et prope LXXX annos natus, uti ait Leontium, morbo decumberet. In annis tamen eadem liberalior iusto fuit, ex more istiusmodi mulier larum, quibus fieta. te prouectior contigit amator. Epieurus enim septuagesimo secundo aetatis anno deineessit. Non igitur mouem dum ἐκδιωκων, quod uti r liqua Participia λοδορων ὐetro πα- - γράφων Pen det a praecedente διοικεῖ, ut sensus sit: altereando, suspieando, epistolia mittendo essietet proseeto ,ut ex hortis eius aula. giam. vel, si mauis, ex hor.