장음표시 사용
301쪽
tis suis minatur expellere. Leontium vero in ipsis hortis evin Epieuro habitasse, patetiex iis, quae ad finem epistolaestribit: rogo te, mea Lamist, ut me ad paucos dies exesis pias, et saxo, vs iste sentiat, quantis fruitus sit bonis. dum me domi haberet. Nee oh. stat, quod literas miserit Epicurua sub eodem tecto habitanti. Disseisis nempe, morosus, suspieax, lectoque adfixus senex, quae eum Leon tio rarius sine dubio 1d eum visente queri eoram vel obii. tus esset, vel, ut pulmonibus Pareeret breuibus potuitat, ea copiosius in seidulas coniecta transmisit. M. I. εφέτω. Bergierus minvult αφέτω. a. φυσικως. Vulgata μουσικως, Pro qua quum Dorullius in Codice suo φα, σικως inuenisset, facilem.
emendationem φυσικως v. ad Charit. p. 469. quam et Lenneptum ad Phalaridem p. 33 a. comprobasse mirum non est. Ceterum Lεontium in verbis κυρίαν ἐμαυτης re spicere Epicuri κυρίαμ δοξας, nihil attinet dicere. 2. ανενόχλητον. Quod
μάχητον, quodque Bergistarus Latino more usurpatum esse monuerat, sui stomaehi non esse fatetur modo lauda
git, si ductum literarum cogiis tabis, non multum differre adis
liodorus Lib. V. P. 297. ρυδε επὶ της ἐρημίας ανεν
το κάλλος. Placet autem eo magis, quod e sthola Epi euri sumtum, id venuste in se transferre potuit Leontium nam nota Epicuri οἰνοχλησία et το τῆς σαρκος αν χλητον. vide ipsum Bergle. rum ad Lib. III. Ep. Ss. Nec alio spectant, quae ante'
nominaatur κυρίαι δόξαι, καὶ οἱ διεστραμμένοι κοι
νόνες Mirifice plaeuit, nee eon lisere me potui, quin toti contextui adprime conueniente in coniecturam reciperem.
Quae ineontinentia an Iaudabilis sit, iudieent Artis starehil W. '
302쪽
et hane voeem sollieitat. Veri. simile mihi, inquit, videtur, επὶ in s πολιορκητο remansisse ex Eπίκουρον, atque adeo olim setiptum fuisse:
- Hane Lennepti conieetu, ram iuuare videtur primum,
quod ἐπατολιορκητην. Frialibi inuenias, saltem Alei. Phron praecedente epistola nonnisi πολιορκεῖν et ἐκ πολιορκεῖν habet; deinde, quod Epieuti nomen concinnius adsit, ut opponatur Demetrio nominatim laudato. Nil ta. men mutare u es quoniam vulgata se satis bene intelligi potest. Gloss. Eielist. delet etiam εχτὶ, et deinde inuertit: ουχ' τοιουτον, οἷον. IS. σωφρονησαι. Reeepi Pro σωφρονἰσαι , quod ipse
Bergierus damnauerat, et cum eo Lennepius. Nescio tamen, an aptior adeo sensus emeris
geret, si σωφρονίσαι retineas, deleto tamen sequenti δια.
Ceterum de permutatione No ealium η et ι, ut innumeros antiquiores taceam, vide,
quos laudauit nuper Vallienarius ad Lennepti Etymol. P. 4 3 6. inter quos nee Bergleis rus negleetus ι et Acta sae liter. Rheno Traiectinae T. l.
16. στωμυλεύεσθαι. Forte στωμύλλεσΘαι, quod Aristophaneum. Alterum mihi quidem suspeetum . sic Lenis nepius L l. Fortasse ad eui.
tandam ρμοφωνίαν : στωμ/λε- ι - εἰρωνευε σθαι. W.J1T. Πυθοκλεα. Quam vocem antecedebat in vulgatis xi, Pro quo Bergierus legendum esse autumabat καI. Ni miam hane esse mutationem pronuntiat Arnaldus Mise. Obs . T. V. p. 276. reponi
que iubet δη. Totum εἰ eiicit,
ex vieino quippe II. ortum Medebach Wakker in Amoeniti. liter. p. 23. Hunc sinquitur Lennepius l. l. sedito τινα mauult εἶναι. In eliminando η facile obtemperaui, in εἴναι non item, quum sen. sua idem sit. De Pythocle v.
a. ετόλμησεν. Codex Doruilianus habet ἐτόλμηκεν, quod stribliginum studiosis placere potest solis prae τετόλμηκεν. v. ad ChaIit. P. 6M 26. οὐκ ante οἰκείως ab est ab eodem codice, et ab-
303쪽
esse poterat, sed reete etiamidetur locum, quum saepe apud Graecos duae aut tres negationes ponantur, ubi una
a 8 εκ γειτόνων. Reitetius ad Lueiani hisaeeusat. T VII. Bip p. 4O6. malit εν. es ad Conuiu. T. IX. p. 364. et Philopieud. T. VII. P. 177. sed nil opus. v. Commentarium.
a. προλαμβάνει. Vulgata habebat πρωλαμβανει, quod nune dedimus, debetur Bergiero, qui quum prouo- easset ad Heliodorum Lib. I. P. s. ἔγνω προλαβεῖν καὶφΘηναι, addit, iuuenein Al-mphronis idem secisse, quod Tiresias doeet Vlyssem, ut
tor fiat, apud Horatium II. Sat. S. v. II. T Turdus, Situ
aliquid privum dabitur tibi, deuolet illae, Res ubi magna nitet domino ferat dulcia POM, Et quoscumque feretetilius tibi fundus honores,
τα μικροτατα αλλἀ προλαμβάνει τας ωρας κ. τ. R. Non placet. - Toupius eo tra Emendari. in suidam P. III. P. s48. Lips longe aliam imgressus emendandi viam sieloeum refingit, ut loeo αλλώτα μικρότατα ponatMHAΛ
λαμβάνει. In qua emendatione Toupium agnostas ingeniosum, eumdemque auo darem. Prouocat ad eumdem Horatii locum, quem attuleis rat Bergierus. Qui quum in notionihus tantum Pom rum et Gustandi aliquam cum
nem animaduertisset, Nupius etiam Duleedinia notione arrepta excogitauit vocabulum. quod eum vulgata ureumque conueniret, et sie eκ eopiis linguae Graecae, quas habeῶret in promtu, depromst με λιχρότατα. Qua proe dendi ratione quamquam non negem veram erui saepius posse lectionem, hoc loco tamen nimis artificiosain existimauerim. At vero ego nihil inouere sustinui, excepto προ
omnia sana mihi videntur, si quod saepissime faetendum, ad
304쪽
ωοὶ subintelligas. 33. με γευσαμενος. Glossi Elchst. με της ὀπωρας γε .
quo adsumento tamen nihil opus est.
3 6. ως φιλό φος. His addit idem: ἁλλα - ΟΥ' τηγὸς aut ινηλάτης, quod
lius est eodem versiculo εκ Καππαδοκίας π e τ o s
ι, 37. εις την Ἐλλαδα. In vulgatis aberat εις, sed iam Bergierus suo tempore melius adesse, et propter vicinitatem του OΣ excidisse putauerat quidem, addidersi tamen, excusari etiam poste absentiam,
apud Sophoclem initio oediapodis Colonet. -- Alios eiusmodi locos ex politis attulit Arnaidua Mile. obsL. T. V. P. 278. cum quo conferas Vallienatium ad Eurip. Phoeniss. p. 4 . Ego vero in pedestri oratione aliquando abesse non nego quidem, V. Lainb. Boa ed. Schwebet. P. 68o. tamen melius adesse crediderim, eoque minus hae rein ponere Ioeo dubitaui, quum Codieem Doruilianum addi.
eentena inuenerim. vide ad Charit. p. 363- 4 l . συ λέγεις. sic pro σοι reposui, seeutus eiusdem Codieis Dorulliani auctorita.
iam antea odoratus fuerat Pe. rizonius in Ep. ad Bergierum. 46. κατεχέτω. Hanc, nisi me omnia fallunt, palms-riam emendationem debemus
Lennepio ad Phalar. P. 332- vulgata enim καὶ α εχω ex meo quidem sensu nil sani habet, turbatque opposita, quae verbis inesse voluit Leon. tium suis. . Iam vero, si Le neptum audias, tribus istis sine copula sese exeipientibus Imperativis indignatio effertur uiuidius deinde vero apta OP
positio exsistit haee: Quid allia
Epieurus sit nil curo; habeat, teneat, doceat alios, sed Me vero quod attinet, nil me mouet eius nescio quae δόξα. non gloria, uti inepte ver tunt Interpretes. sed cogitat
de κυρίαις δόξαις Epicuri, ratis fententiis, uti Cicero
interpretatur, .ventosis tamen,
uti paullo post easdem adpel. Iat Leontium.)- Variat quidem etiam Cod. Doruilianus,
qui sie habet: ἐμὴ δἰ οὐδὸν Θάλπισι τι, ἀλλ' ο Θέλω,
305쪽
EPISTOLAE. LIB. II. EP. II. ads
δος Τίμαρχον, omissa voee δοξοι, quae tamen ag eadem
manu in margine restituta legitur. - Longe maioris momenti est, quans in sequenti a verbis proponit emendationem in o laudatus Len.
nepius, qui, quum fine dubio Voee Δάματερ, quod et mihi
Meidit, offenderetur, totum lorum se refinκit: αλλ ιν
κ. τ. λ. Acute sane, et adsensum praeclare, nefas tamen
sinε libria aliquid mutare putaui. SO- ετρωρ αν. Aldinarrαιρείαν. i S 3. μαναγρἰως. Pro μό-rαγρίας videtur μοναρχόοις legendum. Bergier. Mihi vero illa vox praepiaeet, quam quam Lexiea, quae mihi ad manua sunt, ignorant. Est enim, si compositionem spectes, locus, sylva, ubi venandi ius uni seli eompetit, quod optime hue quadrat, ita ut
Epicurua Timarchum monest: ne in Olieno solo venatum
rum saltem, quibus tam inubtae, tamque variae et udit runt sementiae exsci hendae
sint. Agmen ducat ipse Herg terus, qui non Aelle ait ad . parere, quid sibi α ce ve- .lint. Hunc eScipiat Mnius. eui in Hist. de la Rep. des lettres T. XI. p. rq 5 sturbstavidentur omnia, in ordinem eogenda hoc modo: αρτι
ακρα καὶ η καρδέα etc. Trilliro in Obseruati. Crit. p. 23O. vel δακρύω legen- ι dum esse videtur in quo con sentientem habet venerabilem iam senem Carpetouiuin in Specimine Eunapii edendi p. 2 o.
p. '35. illiastris olim Euhe riui nihil mutari vult, eique
306쪽
ἄκρα sunt eorporis extremi tates, quae prae umore rigent saepe ae contrahuntur. Provocat autem ad loeum Seneeae
de Ira II, I 3. Plerumqye magno imperatori, antequam aeter inter se aristarent, COR EXSILUIT, et oratori eloquenti O, dum ad ditanis dum componitur. SUMMA
riguerunt. His addit in nota subieeta Dorullius ad AIeiphronem etiam illustrandum faeientem lorum ex Philonia Legati ad Caium T. u. p. 6 98.
επιφάνειαν autem et ταακρα et summa corporis sese inuicem explicare. -.Bem nardus ad Palladium de fibri.bua p. 36. 37. accedit quidem Buherio, dubitat tamen, an verbum ανεστραπται aeque recte ad τοι ἄκρα reserriqueat. Suspicabar, ite pergit, aliquando, cuius suspieionis me necdum poenitet, deesse post τα α κρα verbum ριγοῖ, aut simile. -- Imbeus in fine Dias ad loeum Cieeronis legit κατ ἄκρας, καὶ η καρδία. - Dorullium porro margini meo adseriptu in inveni ad Charitonein, et his quidem, p. 398. et AI . in utroque Iamen . loco sensum των ἄκρων illustrat, nihil a tem ed erisin 'adsert, quamquam doetiss. Medebae, Ma -
erus Amoeniti literar. P. 2 2. emendationem ei inuito o trudat εντρομος, quae tamen non ad Aleiphronem, sed Charitonem spectat. ipse Med bachius eoniicit sρωκα. Praestantissimus Schnenserunnon historiae tantum natur iis et priscae et recentioris peis ritissimus, sed sagaeissimus etiam ipsorum naturae area
n uin indagator in Anmemhungen liber den Analreon p. 29ου. ad vatis Teii earmen
VII. v. 7. κραδίη δεα χρις ανέβαινε, nec Aleiphronis oblitus . fatetur quudem se nescire, quomodo hoc loco emendandus sit, hoe men se seire ait. Amaldi supra memoratam coniecturam ναρνμ et naturae et psychologiae aduersari. Omnino legi meretur ista Sehneideri adnotatio, in quam plura ex aliis striditoribus similia contulit, ex quibus unum tantum, quem oti in exemplari meo adleue, rami Aristaeneti loeum II, DP, 83. εγγυς μεν του -
307쪽
των θυρων, nominasse suta elati Glossi Elchst. λείβεται σά δάκυα - Amen de Dique claudat Lennepius ad Phalaridis Ep. a 3. p. 27. Vbi
Sententiam , se putat Lenne- pius, si leuiter refingas hune in modum: αρτι αττέ νυγ' μαι, καὶ ἱδρω τα ακρα vel κατα τα άκρα καὶ ηκαρδία μου ανεστραπται, adparebit, ut opinor, quod ig- Norabat Berglexus, quid sibi
velint τα ἄκρα. Sudorem, se pergit. voluit Leontium, quo proe summo animi aestu maderent inprimis corporis extremitates. Ae frequens quidem sudoris mentio, ubi vehemens animi perturbatio, siue ex amore, siue moerore, sue metu, siue aliunde orta deseribitur: prae ceteris tamen eonferri Aristotelem velim problem. Secti a. 26. et 3I.
νιωντες ιδρουσι τους πόδας, το δε πρόςωπον ου; Alei phronis locum tentantibus ut non adsentior, ita, quemadmodum τα ακρα ανεστραπται dici placuerit Doruilio ad Charitonem p. 327. ψ3 Lips) nondum exputo. Tα ut κρα de manibus pedibusque praesertim aeeipio In Lueiano de Gymnas. s. a T. T. VII. Bip. p. t 88 καὶ ο πονος
τυνει, καὶ τονον τοῖς ἄκροις ἐντίΘησιν Inprimis ad Auciphronem facit locus Plutarchi de sanitate tuenda P. 23. quem locum iam attulerat Maius supra laudatus ητων α κρων περίψυξiς εἰς τα μέσα συνελαυνουσα τοΘερμον, ωςπερ τινα συνη λιανι η μελε ν εμποιεῖ
Colna sane dubia, euius ex ferculis sumat quisque, quod volupe est. Mihi qu,
dem, nescio an aliis, ad palatum prae ceteris est Lenne- pii sententia, quae ideo placet maxime, quod minimum mu. tat. Hoe soluin addiderim, το απεψυγμαι non minus, immo vero prope magis quam σο ἱδρω ad τα ἄκρα referendum est. videri ita, ut Leontium, inter nos si vive.
67. 'Eρμαχον. Κlotetius in Actis liter. T. V. P. 367. rectius seribi putauit 'Ed μαζε
308쪽
itfiees non minus quam librarii aberrarunt a vero, 73. αναισχυντος εστιτο ἐρῶν. ' Gloil. Elchst. σἐρων. χον, quod probat eκ protome eius in delis Antichita di Erculano T. V. Sed Hermachum, ubique in Diogene Laertio inuenio, pi licique a
z. πάλιν μειρακιευομενου πρεσβύτου. Tales senes repraEsentaverat Aristophanes in Comoedia Γηρας, ι. e. S nium inscripta, fet. Bur manum Praef. in Aristophaneni Berylerianuin p. a l. J quorum unum iuuenile facinu adparet in fragmento apud Athenaeum Lib. III. p. I . nam mulieris in foro panes vendentis mercimonium diripuerunt. Qualia etiam in Uespis extrema parte introducitur, qui quum alia multa proterve facit, tum eiusmodi mulierem in soro faee. quam comissabundus gestabat, pulsauit, eique panes dissipauit. de quo ibi quaedam adnoto. adnotare tamen oblitus est.JIlli apud Athenaeum dicuntur το γῆρας ἀποβαλοντες, qui senectutem exsuerunt, ut recte Casau bonus interpretatur reprehendens veterem versionem: et videtur vie doetissimus inmemoria habuisse Aristophanteum, το γῆρας εκδυς, ex Pae. v. 336. Bergor. a. olic με 'Eπίκουρος ουτος διοικεῖ In hane ista diee tem vere competit et illud Theogneti Comiel: Ota μ' ο δού- μων φιλοσοφω συνωκισεν, quasi me deus philosopho
contubernalem dedits apud Athenaeum Lib. III. P. I O4. Bergier. 4. ἐκδιωκων De του κήπου. ete. Haee mire vertie Gotandus de vita Epicuri Lib. VII. e. a. Sed adseram eius versionem inde ab initio. Ita ergo ille , Nihil est, ut videtur,r uerascente sene importu rius: Quo sane modo erga mst Epicurus se se habet, omnia improbans, omnia in I pistionem vertens. literas ad me ambagiosas scribens; abaci rus Iane ex horto tuam Venerem. tamets Adonis for h
309쪽
EPISTOLAE. LIB. II. ΕΡ. II. 289
natus iam, Ut es annorum Detoginta. Quis non ineptissi. mum scriptorem putaret Aleiphronem, ex talibus versionibus eum aesti irinnsy Imino inquam vel Hecaten tam inamabilis senex fugaret; nam ipsa quidem Venus et Anchisen flore aetatis destitutum negligit. Bergier. 6. Ουκ αν αυτου ἡνεσχόμην φθειριωντος. Similitet Pythagoristarum immunditiem et sordes detestatur Aristophon Comicus in Pythago ista apud Laertium Lib. VIII. Segm. 33.
Aάχανά τε, και πίνουσιν επὶ τουτοις υLe. ΦΘ εῖρ α ς δε και τρίβωνα, την τ' αλουσίαν Ουδεις αν ὐπομένειε των γλωτέρων. sie in Epistolis Soeratteia XIV. Aristippus de plillosophis ab ipsius elegantia alienis: ουτως γαρ αν έ με ἐθαύμαζες, τως
δε ἔχοντας βαθεῖς τως πωγωνας, καὶ τως σκίπωνας, kγέλασας τῆς Ἀλα νείας, ρυπωντάς τε και ὀ Θρι- ριωντας, καὶ ρνυχας ως περ τα Θηρία μακρους περιεκειμένους. Bergier. Pediculos de tuo addidisse videtur Leontium, in morbo consentit Laertius Lib. X. Segm 3. τοσωμα ἐλεεινως διακε σθαι, ως πολλων ἐτων μη δύνασθαι απο του φορρὼυ διαναστηναι. W. Io. κυζ ας δοξας. Eastant apud Laertium in vita Epiis euri in fine. Bergier. O. τους διεστραμμένους κανόνας. De Canon ieis Epicuri Laertius in vita Segin. 3O. Erant . instar Logicae,
de eriterio veritatis. Salie autem et acute currιυ voeat hoseanones : quum, si canones sint, oinnino rectυs esse oporteat, ne alio indigeant canone, et canones esse desiri Ut De eius
modi regula Dio Chrysostomus orat. LX u. Uol. II. p 323. Reis h. ου τε αδικος ὁ βασιλευς ἔσται ποτὲὶ οὐ μαλλον
η κανων σκολιος καὶ ἄνισας αλλου προςδεομενος κανόνος. Nota est Lesbiae aediseationis regula apud Aristotelem Ni,
310쪽
Ia. ανενόχλητον. Voei ἀστόμαχητον, .quae ante textum occupabat, adscripserat Bergierus: Notanda haee vox Latino more usurpata, Stomachus, Stomaehari. I 6. Σωκρατίζειν. Infinita sunt taIia. Sie κυψελI- ζειν, πυθαγορίζειν. καταλυκουργηειν Ep. proxime antecedente - Pythia φιλιππίζει.J Aristophanes minus usitate σωκρατεis de iis, qui Socratem aemulantur, in Auibus
Laeonas imitandi sudio infaniebant homines tune: eomas promissas habebant: esuriebant, sordidati erant, Meratem
aemulabantur. Bergier. 16. στωμυλεύεσθαι. Hue omnino pertinent ramo. nis Phliasi versus de Soerate apud Laertium Lib. II. segm. 19.
Ἐκ δ' ἄρα των ἀπέκλινε λξοξόος, ἐννομολέσχης, 'Ελληνων ἐπαούος, ακριβολόγους αποφηνας. ηυκτηρ, ἡ τορομυκτης, υπαττικος , ειρωνευνης. Ab istis autem Physieis decliuauit lapisida, de legibus garriens. Graecurum incantator, qui adcurate disserentes fecit diseipulor. Derisor, rhetorum subsannator, subattieus, dismulator. Erat eerte is Soerates, qui de id qualibet apte sabulari, et acute atque eleganter disserere posset: idque .imitabantur Socratici; contra Epieurus eloquentiam negligebat, et suum feetatorem dieit ου καλως ρητορεύσειν apud Laertium Lib. X. Segin. 26. itaque sine dubio et hie deriden. dum se dedit, si quando pia ter ingenium suum voluit dieis et neundus videri. Bergisn T. ειρωνεύεσΘαι. Notissima Socratis ειρωνεω. AH stoteles Nicom. III. e. 7. οἱ- εἴρωνες ἐπι το ελαττον λέγοντες, χαριέστεροι μεν τα ἔθη φαίνονται - μάλιστα δε καὶ ουτοι τῶ ενδοξα ἀπαρνουνται, οἷον και Σωκρατητεποίει. Oportet autem, ut admodum ridieulum se et iner