장음표시 사용
51쪽
a. περιουσ α μισθωμάτων, καὶ εἰκοτως. Possit videri in memoria habuisse hoc Demosthenis contra Leocha. rem I. II. p. I S.) ούτοι δε παρασκευῆ καὶ τοῖς αναλωμασι ἰσχυριζόμενοι διατετελέκασιν ' εἰκότως σι - μαι εκ γαρ των ἀλλοτριων ἐασἰως αναλίσκουσι.
3. o βόλος ηνεγκε. Quemadmodum Milesiis illis,
qui emto a piscatoribus iactu, aureum tripodem in eo inue nerunt, de quo multi. συνέβη χρυσουν τρIποδα ἐν τωβόλω εύρεθηναι. Porphyrius apud Cyrillum eontra Iulianum. Hi quidem iactus fuerunt supra et praeter spe in aevota; in serius autem Ep. IT. commemoratur alius Plane contrarius. Bergier. - χρυσου κόμματα Δαρεικου. De auro purissimo.
Iul. Pollux Lila. VII. Segm. 98. p. 737. ἄπεφθος χρυσός, ἀκριβης, ει λικρινης, ἄκηρατος, ακραιφνης, Δαρεικός.
Ex tali auro Darius monetam percussit Herodotus Lib. IV.
Sect. 166. Δαρεῖος χρυσἱον καθαρωτατον απεψησας ἐς το δυνατωτατον, νόμισμα ἐκόψατο. Vnde Δαρεικοὶ
στατηρες, quorum crebrior mentio. Bereler. S. ναυμαχίας ἰσως1 λεIψανα. Sic Amino eles quidam Magnesius inuenit vasa aurea et argentes plurima, quae post naufragium, quod Xerxiana classis non multo ante S, Iaminium praelium passa est ad Sepiada promontorium Magnesiae, fluctus maris eiecerant, teste Herodoto Lib. VII. I9o.
vide et infra Ep. 9. Bergier. c8. το μέγα κατα των Mηδων τρόπαιον. Cicero I. Tusc. e. 46. Non psisum autem dicere post mortem carere gloria Themisoriem bellicae virtutis; ante enim Salaminiam ipsam Neptunur obruet, quam Salaminii tropaei memoriam. Bergier. 9. ἀγαπω την των αναγκαίων - εκποριζόμενος. Xenophon in oeconom. XI, i C. p. 6 o. Bael, ) πολλὼ δ' αγαπωσιν, η δύνωνται τα εαυτοῖς ἀρκουντα πορί -
52쪽
σθαι. Demosthenes contra Timocr. ρυκ ἀγαπωσιν εκ πενήτων πλώυσιοι άπὸ της πόλεως γενομενοι; αλλακαὶ προπηλακιζουσι το πληγος. Bergier. - 'Aγαπαν- contentum est Participio iunctum est etiam infra Ep. et Lib. III. Ep. 6 I. sequente εἰ Lib. III. Ep. 44. I 2. συν δικαίω. Sie eircumieribunt Graeci Adverbia.
Vide v. c. Xenopii. Cyrop VIII I. II. a. γινέσθω δε σοι ο πλουτος ete. Ex Isocrate ad Deinonicum sub irinium; πλούτος δε κω ἰας μαλλον η καλοκἀγαθίαις υπηρέτης εστ, etc. In hane sententiam et Dentosthenes Olynth. I. Vol. I. p. I 6. . Reisli.) το ' γαρ ευ πράττειν - παρα τρο αξίαν ἀφορμη του κα- κως φρονεῖν τοῖς ρινοήτοις γίγνεται. Bergier. EPIsTOLA UI.
53쪽
hvit δίκην. Σὐ 'δὲ ὐπερβαίνων τας αλιευτικας δωροφορίας, μαινιδας. μει η τρίγλας ουτε φέρεις, is ούτε θελεις δώοναι ' αλλ' ως ἀφηλικέστερος και
γυναικί πάλαι συνων και παιδιων οὐ μάλα νπί- πατηρ, παραγκωνίσασθαι τους πιτεραστὰς βουλόμενος, κεκρυφαλους Μιλησίους, και Σικελικονιματιον, καὶ ἐπ' αὐτω χρυσίου εἰςπέμπεις. H2Οοὐv πέπαυσο της ἀγερωχίας και του λάγνος ειαι
καὶ θηλυμανης ἀπόσχου, η Θι με παρὰ τον πατέρα αχησομένηv ος ουν εμὲ περιοψεται, και σε γραψεται παρὰ τοῖς δικασταῖς κακώσεως.
Tit. EυΘυβόλω. Hoe, ut- - Emendo, inquit BergIe. pote Piscatori melius conue, rus, ἐ-γ παίδων ἀρότωniens, et quod uxor hae epi- γνησίων. Eadem iisdem ver- stola nil minus, quam ma- his Lucianus in Timone, ubi riti honum animum laudat, vide doctissimum Hem sterhuis pro EυΘυβούλω reposui, ad- sium. Is nempe iam anno dieentibus et Vind. A. et Dor. huius seeuli octauo Luciani viliano Codd. v. ad Charito. Colloquia selecta etc. ediderat,nem P. SII. postea vero in maiori Lueiani tax. ηγάγου. Quod liber editione Reiletiana, utor au. Vind. A. praefert ήγάμου tem Bipontina, T. I. P. 3TI. haud unam ob causam dete- plenius de hae formula egit rius vulgato. loquendi, nec sine laude di. 4. Δαμοφύλη. Idem li' misit Bergierum, cuius felicember ΔYοφίλη. emendationem corroborari 6. αρότω γνησων. An- confirmat duobus Codd Heu se rea' eontextum contorta sal- delbergensibus, quorum eol-tem obsidehat lectio: επὶ lationem a Neveleto saetam παιu- ἀραρότων γνησίων. sibi ad manus suis te testatur. .
54쪽
W.J Ceterum . pergit Bergin Ierus, hie ἄροτος sanctio , quam qui proprie sic dicitur. Plutarehus in Coniugialibus
Athenienses dieit tres arationes saeras eelebrare, τρῶς
τουτων πάντων. inquit, ι ρωτατός εστ ιν ο γαμηλιος
Bergimur. Vti vero Lueianum sine dubio Aleiphron, sie hunc imitatus est Aristaenetus Lib. I. D. I9. p. 49. edit. Abresch. Est etiam apud Charitonem Lib. III. c. a. p. s T. edit. Lips. ubi vide Dorullium p. 34 S. et Vann. Crit. p. 6O9. s. 7. ραδιος τω οφΘαλμμω. Vir doctus Arnaldus in Mise. obseruati. Vol. IRP: 4 T. legit vo ν, lubricum, mobilem, mollem. Hesych. ἐαδινον, λεπτον,
λον , ευδιάσειστον. Adfert deinde Aeolicain formam βρα
in carmine Sapphus apud Hephaest. p. 34 Theocrit. Idyll. XVII, 3 . Apollon. Rhod. IlI, Io s. inprimis autem ad ' Aleiphronem sacere existimat Aeschylum Prometh. v. 396.
Δακρυσίστακτον δ' απ' o σων P αδινων λειβόμενα ρεος.
- Docte omnia et recte, quae tamen tantum apud me non valuerunt, ut locum τωραδινω in texto coneederem. Vtriusque enim vocis eadem
est origo, et αδινος Podtis magis in usu fuit. Bergle-rux in nota exponit, quasi qui oculos emistios habeat, nee possit irretortis spectare
sermosas, - fortasse, ut sensum quemdam praegnan tiorem, qualem sibi contex. tus postulare videretur, voci adderet. Sussicit, quod interpres ante Bergierum habet:
leuis et inconsam, quo et ipso, quod ραδινω soli inesse
9. Γαλενην καὶ Θαλασ-σIωνα. Sic veriorem sine dubio lectionem ex Vind. A. Alciphroni reddidi. Vulgata Γαληνης τῆς Θαλασσίωνος habet quidem, quo se tuea
tur, aptius tamen commu nium liberorum nomina, ea
que e piscatoribus parent, bus prognatis conuenientissima in memoriam mariti reuocare visa est Panope, quam genealogiam pellicis curare. O. ἐρωντων. Nolui mu-
55쪽
. EPISTOLAE. LIB. I. EP. VI. 39
tare, quamquam, quod Cod. tasse elegantiam obtrudere du-Vind. A. offert, ἐρωτων, ma- bitaui.gis plMere confiteor, ideo, II. . εἰς αυτην. Ela pro 'quod non solum eiusmodi abs- rarius quippei quo tracta, quae vocant, Grae- niam suffragantes inueni Co- eis elegantioribus usu venire dices, et Vindob. A. et Dor- 'solent, sed etiam, quia vox vilianum v. ad Chariton. p.
ista b. l. maius mihi pondus, 4 4. Lips. reposui. Vide
plusque indignationis habere notata ad Ep. 4. Aceedit, videbatur. Panopen nempe quod ingratus bis se in eodem fingeham hoc volui sie: Non commate excipientis voculae solos, quos amore irretiuit, προς concursus euitatur. infelices reddit turpis mulier- Ia. προς Θαλασσαν. eula. sed concordiam omnino Vienn. A. Θαλάττης. plurium coniugiorum contur- 2Ο. η ουν πέπαυσο. ουν hat. Alciphronem tamen haee non habet Vind. A. abesse ta- in animo habuisse, praestare men vix potest. nolim, ideoque inuito sor- 2I. λαγνος. Idem liber λάγνης. Vtruinque recte.
I. οὐκ απωιμμένην. - Henr. Stephanus in Thesauro hunc locum et alia hue iacientia adducit. Alio verbo idem dieit I erates in Panathen. sub initium, ubi de se ipso: μετεσχ-ως - του - των καταβεβλημένων εἶς εἶναι imoὸ των κατημελημένων. Borgler. Aατ ιμμένος vilis
exstat etiam apud Uion. Halicam. Anti. Lib. X. e. Io. p. I 63. Reisk. apud Himerium Or. XIII, 2. et Ecloga III, II. ubi Wernsdorlius nee Bergierum neglexit.
., Στειοιεύς. Hesychius Στειριεῖς. δημος φυλης
της Πανδιονίθος. Steph. Byzant. v. Στεἱρια, ubi Berkelius Nostri Στειριευe adducit. Plura vide ap. Meursium depopulis Atticae p. m. I 23. W.5.' ἐγγυητην ἐπίκληρον. Demosthenes contra Ne. aeram : υιω-άστης γυναικος και εγγυητης κατα νομον.
56쪽
spod Pollueem Lib. IX. Segna. Ias. dieitur autem κεκρύφαλος quasi κροκύφαντbς , ut volunt quidam Grammatiei. Alias Milesia lana notissima, nee non vestes Milesiae tamquam pretiosae memorantur passim. Bergier. - 'Eρια Mιλησια
habet Aristophanes Lysistr. v. 732. Στρύματα Mιλησιαsp. eumdem Ranis in sq9. ubi vide Bergierum. cf. etiam For.
sterum de hysso p. 92. Ceterum κεκρύφαλοι erant in inando muliebri. v. Mise. obseruatti T. V. p. 89. ex Euri pide. Tho m. Magistrum p. 4I2. e Plutarchi Sympos Est etiam spud Dionys. Hallearn. Anit. Rom. Lib. VII. E. 9. κομῶν τους ἄρρενας. ωςπερ τας παρθένους εκελευσεν,εανοι μενους και βοστρυχι μενους, καὶ κεκρυφά
λ οις τας πλοκαμίδας αἰναδευντας. II9. Σικελικόν ἱματιον. Siciliae καλὼ enumerat Philemon apud Athenaeum Lib. XIV. p. 638. sed. Clerici p. 33O. nempe caseos, columbas, vestes varias, ἱμάτια πονὰ α Σικελικά. Iul. Pollux Lib. VII. Segm. 77. και Σατδωνικος δε χιτων τις εκαλνῖτο και Σικελικος. In v Itima epistolarum Platonicarum, de qua dubitatur, an illius sit, indianorantur χιτωνια Σικελικαὶ λινα, sed contradistinguuntur amor ginis et pretiosis. Bergier. 2 g. κακώσεως. Si uxor iniuriam passa accusaret maritum , ea actio dicebatur κακώσεως. Ita Polemonem dieit
Antigonus Carystius apud Laertium Lib. 4. e. 3. φυγεῖν
λκην κακωσεως υπο της γυναικος , ὼς μειρακίοις συνόν τα. Et apud Lucianum in Bis accusato T. VII. Bip. p. 89. est iudicium figuratum, in quo Rhetorica uxor Luciani aceu- sat eum, quod Dialogum amet tamquam παιδικα sua. Vbi inter alia: Στως οἶν ουκ άχαριστος οἶτος καὶ ενοχος τοῖς, περὶ κακωσεως νόμοις, ος την νόμου γαμετην Oυτως ἀτιμως ἀπελιπε. - Bergier. Vide inprimis Harpocrationem p. m. 9S. et Valesii not. p. IOI. it. Interpretes ad ueiani I. I. . .
57쪽
ὶ EPISTOLAE. LIB. I. EP. VII. 43.
Avτῖοσις γαρ η παρα φίλων εις φίλους ο γαρ . προχείρως και θαρσαλέως αἰτῶν, ευδηλός ἐστιν scς ἄπαντα κοιναὶ τά προς τοὐς φίλους και τα των
u. ψητταν. Bergi. ψB- 3. κατεαγετο. Notanda ταν, seribi tamen et per η liam sormatio, alias κατεα in penultima fatetur. Ita ve- γως et κατεαγη usitatum. ro est, variantque libri in Similiter, eum ανεωγε dica seriptura, quorum tamen plu- tur pro ανεύχει, apud Pla' rima pars seeundum το η pro- tonem occurrit ανείγετο in nuntiant. Vide interpretes Phaedone, non ita longe a ad Luciani ver. hist. T. IV. principio. Sed ibi in Im-Biponi. p. 564. et Sehol. ad perfecto, quod hie non ha- eiusdem Pistat. T. II l. p. I 68. bet locum. Bar er. Nihil tamen certi in voce, q. η παρα φίλα . My- cuius etymon ignoratur. Prae lectum, ut loquuntur, in haestantissimusRuhnkenius,quum enuntiatione deest. Videtur ad Timaeum p. 278 ed. see. esse debere δόσις, ut sit: variare dixisset libros , et ἡ παρα Qίλων εἰς φίλους utriusque seripturae dedisset δόσις ἐστὶν αντίδοσις. Dona- exempla, Cod. regium Paris. tio ab amicis ad amitos facta, in hoe Alciphronis loco το η est permutatis. Nimirum, praeserre testatur. Hunc igi- qui a mi eo dat, simul vequirit, tur secutus sum. praesertim si supponantur κο
58쪽
διδους, αμα Οε ως mallem ως αμα καὶ αυτος κτωμενος. Καὶ γαρ A1 ατα 'λαιίς ἐστιν o λογος ο κοι να αποφαίνων τα των φιλων. Bergier. At vero nihil mendi subesse putat Wophensius Leetion Tullian. p. 3 l. Recte: nihil enim hae tali Synesi frequentius. Supplet Glossator Eie hstad. ευερ γεσίαν eX ER. IO.
I. ψήτταν. De hoe pisee v. Oppianum Halieui. v. ros. et ibi Ritters husium. Bergier. I. σανδάλιον. Respondet Latinum Solea, pistis planus. Matron in Parodia apud Athenaeum IV. P. I Σ6.
Σάνδαλα δ αυ παρεθηκαν. Bergier.
I. κεστρέα. v oppianum Hal. v. m. et ibi notata. Bergier. Adde Cel. Beemannum ad Antigonum Caryst. P. I a. qui, quod adpellationem horum piscium hodiernam euin certa fide referri non posse pronuntiat, id in multis aliis locum habere contendit. I. κήρυκας. Glossae: Murex, κηρυκες, πορφύρια apud Athenaeum Lib. III. p. 86. dicuntur similia esse ra1-ζυ ες, πορφύραι, κόγχοι, Plinio κῆρυξ, buccinum. Bergier. EPIs Tot A VIII. Eυ κόλυμβος Γλαυκύ.
των κρισιv ἐκδέχονται. Καγί τα πολλα ταῖς
' αυραις διαλαλησας, οὐδε γαρ οὐδεν προς σε ἐθάρ ρουν, αἰ γύναι,) νυν ἐξαγορεύB, και δέομαι το
59쪽
άπορα, και βίος κομιδη στενός τρέφει γὰρ οὐδὲν η θάλασσα. V λεμβος οὐν οὐτος, ον ὀρας, ἐκωπηρης, τοῖς πολλοῖς ἐρέταις κατηρτυμένος, Io Κωρύκιον τὸ σκάφος, λ ταὶ δε θαλάσσης το
δροφόνος δὲ οὐχ υπομένω γενέσθαι, οὐδὲ μιχναι λυΘρω τὰς χεῖρας, ὰς η Θάλαττα ἐκ παιδός εις δευρο καθαρας αδικημάτων ἐφύλαξε μένειυ δὲ
I. ευνοούντων. Male Uind. H. εννορυσων, nam illud lon. ge luauius hianditur uxori, quam in consiliuin vocat maritus. 3- αυραις. Hane, quae immerito exsulauerat, vocem
iure postliminii gaude e fas esse putaui. Iam suo tempo. re Bergierus, etsi non Iricontextum, tamen in versio nem receperat. Mallem, in
quit, αἴραις pro αις, uti et CL Pernonium coniicere intellexi ex eius ad me literis. Perquam similiter Synesius Ep. 5 S. πολλὼ τοῖς ἀνωμοις , - ο είλεγμαι. Ste
60쪽
nutrix Medeae apud Euripidem in Med. v. 37. dicit se velle proloqui Caelo atque Terrae miserias Medeae, γντε κουρανω λήξαι. Vbi. Scholiastes: οὐρανον λέγειτον Διέρω, moκοῦ μεμίμη ται τους ex μεγάλαις δυ'
Haetenus igitur Bergierus, cuius conieetura probabilis
visa est Doruilio ad Charit. P. 299. qui et laudat Μist.
Obleruati. T. I. p. 229. et Lenneptum ad Coluthum v. 378. - Calculum addunt etiam Abrefchιus ad Aristae. netum p. 49. Glossat. Eieh- stad. et Heresius in velli me
Theotisca. -- De permutatis αυραις et καις v. etiam Staractrum Emendati. Praef. P. IX. - Et, quod marimum est, Codex Vind. A. eni tot egregias lectiones de- hemus, et h. l. laudem suam tuetur, sperte enim praefort
6. o, τι σε δεῖ τήν. Cod. Vind. A. inuertit: o, τι δεῖ σε την, quod non placet , ob
8. τρῆφει. ArnaIdus in Mise. Obseruare. Vol. l V. p. 448. nescire se 'it, an mare diei possit αυδεν τρέφειν Prooυδεν. προς τροφην παρέχειν, ideoque mauulr φέρει. Nil tamen opus esse existimem, quum oυδεν per non explicari possit. 9. λέμβος ουν οὐ τος. Voculam ουτος inseruit Cod.
etsi damnandum non est, vulgatam tamen retinere malui.
καταρτύσαι. et supra ad . I. II. To σκάφος. Modo laudatus Arnaldus i. t. supplere vult εισὶ, voculam con