장음표시 사용
61쪽
47- det αὐτω, nisi ad αυτο sub intelligere velis νηί. Quod quum duriustulum videretur, illud recepi. 37. λυθρω. μυὼrI. taseripsi audacter pro λί ,
quod habent editiones ambae, et versio pristina fideliter eκ- Primit. - Quae ad adstruendam huius vocis vim ex aliis attulit Bergierus, v. in Com. mentario. Hesychius. λυ- Θρον. ἰχωρ αινατος τοαπο ορνου. cf. Etymolo M. Suidam et Schol. ad Homeri Od. XX. SO3.aa, γνώμης - τo αμ-φίβολον. Vulgata γνώμηναμφίβολον sine τό. Doris viliani Codicis lectio est: quam
dedimus, eaque Graecae linis guae usui adcommodatissima. Doruilianum adiuuat in vir que Vindob. Codex.
I. αμφίβολοι. Sie αμφιβαλλειν, incertum, dubium esse infra E 3 . prope finem. W.
s. εὐρημένην. Aetiue, ut praeter alios saepe Demosthenes, praesertim in Or. aduersus Leptinem, ubi pikημενοι τιμάς - p. 64. εύρημένοι δωρεας. p. 8O. - εὐρη- μενοι ατέλειαν. p. 78. Ber er. es Thom. Mail. p. 394. Reiratum ad Luciani Ver. Hist. T. IV. Bip. p. 663. et Ierisum ad eiusd. Tyrannicidam T. eod. p. 69s. et Wolfiuin ad Leptineam P. 2I6. 7. τα ημέτερα παντελῶς εστιν ἄπορα, Iaeus de heredit. Hagniae: τα μῖν εκένου παντάπασιν απορα Doζιόντα ' περὶ δ' εμὴ πλουτόν τινα τω λόγω παρασκευασαντα. Lucianus in Somnio s. de Vita sub initium T. I. Bip. p. 4. et ibi Henastertius. p. I 68. τα δε ημέτερα μικρά τε εἷναι καὶ ταχεῖαν τινα επικουρίαν απαιτειν. Γerfiter. 8. o βίος κομιῶ στενός. Demosth. Olynth. I. vol. I. P. I s. et q. εάν x τούτων ἀποστερηθη των χρηματων, εἰς στενον κομιδη τα της τροφης τοῖς ξένοις αυτω καταστήσεται. Bergier. Plura vide ap. Hemsterhusium ad Thom. N g. p. 9 . b. x. II. Κωρυκιον. Ita dictum a Κώρυκος, qui est mons
62쪽
A siae minoris, euiu adeolae Κωρυκαῖοι, quorum latrocinia prouerbio nota. Brrgier. ,
I 3. πόρους εκ πόρων. Aeschines de salsa legat. πόλεμον εκ πολέμου πολιτεuόμενοι, aliud ex alio bellum, vel aliud pos aliud. Demosthenes de Corona: ἴνα μη λογον εκ λόγου λέγων, του παρόντος εμαυτὸν εκκρουσω. Achilles Tatius Lib. II. p. 77. ed. Salmas. οἰς δὲ περιειλε κον λόγους ἐκ λόγων. Bergier. 6. μιῆναι λύΘρω τάς χεῖρας. Sic loquuntur de homieidis: Lueianus Tyrannie. T. IV. Bip. p. 324. αιμα τος καὶ λυθρου εμπεπλησμίνον. Phoeylides P. a. - μή αῖματι χεῖρα μιαίνειν. Quod alias μιαναι φόνω τας
χεῖρας, ut apud Lucianum in Pseudoin. T. V. Bip. p. LIS. qui locus huie similis: Gubernator nauis, eu, mandatum fuerat Lucianum in mare praecipitarF, ait ad eum : αἰνεπι'
ληπτον βίον καὶ ἴσιον προβεβιωκως, οὐκ αν βουλοίμην - μιαναι. Qόνω τας χεῖρας Heliodor. Lib. I. p. 23. μηδε φόνω πατρωω χεῖρα μιάννς. Bergier. De λύΘρω
vide etiam Interpretes ad Callimachi Hymium in Lauacrum Palladis v. I. et Spanhem. in Commentar. p. 6 II. edit.
IT. ας η Θάλαττα καΘαρας etc. Iidem homi ei. dae dieuntur et μη καθαραις τας χῶρας ἔχοντες, Vt apud Demosthenem contra Timocratem Vol. I. p. 7 9. 23. Reis quod Vlpianus exponit οἱ ανδροφόνοι. et μη καθαροὶ τας χεῖρας, ut apud Antiphonem de caede Hei odis senset iterumque. Herodotus de Adrastri Phryge, qui fratem inter fecerat, ου καθαρός χεῖρας ων. Lib. I. seel. 3 . Dum autem dicit, mare sibi manus putas seruasse, in eo adludit ad prouerbium, quo dicitur mare abluere omnia mala, quod Euripidis senario effertur: Gαλασσα κλύζει πάντα ταν Θρώπων κακά. Eodem adludit Synesius Ep. 37. inter indidium et finem, ubi alios quosdam Episcopos dieit eluilia ne gotia attingere posse salua sanctitute : se autem, si idem saeiat, labem sibi contracturum, adeoque elutione opus habitu,
u a, ππων καὶ Θαλασσης δεησομαι. Bergkr.
63쪽
I. p. 49. ela δευρο διετέλεσα καθαραν ἐμαυτην απο σης ομιλIας φυλάττουσα. Demosthenes de falsa legat. με χειτου δελο απο της πρώτης πρεσβείας. Bergier. 9. συζωντα πενω. Simile est infra Ep. aci. λοιμω συνοικίθιν. W. O. την αἰρεσιν ταλαντεύη Loeum hune exponit et illustiat Guil. Budaeus in Commentar. Gr. et inde H. Stepha
Bάλλ' ἐς μακαρίαν. ως ἐναντίως ἡμῖν, και κατὰ την παροιμίαν ἐπι τα Μανδραβούλου χωρεῖ ταπράγματα. Το μεν γὰρ ἐπι λεπτων κερμάτ- ἀποδιδοσ2αι και ωνόῖσθαι τὰ επιτήδεια, λιμηρ φέρει τρο παραμυθίαν. α ων γε συμπατε s
τοvτα ἡμῖν, s Στρουθιων, την παρ ἡμων ἐξων ἄν ἡ θάλαττα πορίζη, παραμυθίαν ἐκδέχε
64쪽
so ALCIPHRONIS RHETOR Is κερδαίν - , εἰς τοὐς απράγμοvας εμφορούσιν ἴβρεις Πολλοὐ δε δύνασ2αι τοῖς παρασίτους υμας παρα τοῖς νεοις και πλουσίοις οὐ λίγος αλλ' ἔργον εδειξεν.
reximus. Bergier. -- Recte, nam nomen viri desinit ubique in βουλος, non βολος,
rectius adhuc, . si et alterum, e eiecisset, nam meIiores libri in seriptoribus, apud quos hoc prouerbium occurrit, habent MανδρΛβ. , quamquam non desint, qui per o stri-- hant. Ego, Codice meo Vind. fretus, Λ praetuli. ' . s. o α ουν γε. Ita editiones, sed legendum potius σε pro γρ. Bergier. p. παραμυθίαν
χεσθαι. Erat, ubi mallem Ιegere παραμοιβην, vel αυ' ταμοιβην, praesertim quum Σται ne κυΘIα praeterea histi hae epistola occurrat. 9- Σφηττιον. Athenis
hoc, editiones praeserunt ut puto, fuerunt nulli, sed Σφήττιοι fuerunt, quod noumen hic ut proxime aecedens reponendum. Bergier. Seite eoniecisti, Bergiere, et habes adsentientem Cod. Vind.A. qui tamen Σπττιον se ibit. v. Meursium de populis Att. h. v. I o. φερνειων. Alias seriis bitur per I in penultima. Am monius de simil. et differ. φερ'
φερνη, δωρεα γυναικὶ λ. δομένη ' φέρνια δε ἰχλων
Vallienarius ad Ammonium b. V. P. I 4 S. et Hemsteritu. sius ad He*eh. v. α τυπολεῖ, qui etiam φήγια inudi
65쪽
iari testatur, quod et ipsum non salsum, quanquam φόρ-
νια usitatius, utrumque enim nomen απο του φέρειν a
que non desideratas ex Cod. Vind. A. reuocaui, idque eo lubentius , quoniam non rotundior tantum oratio iis. dem emei, sed eum sequenistibus etiam , et fine praesertim epistolae melius cohaerere visa est. Tibi, tibi inquam, mi parasite, aeceptum reseuram inprimis, si Bacchanalium Apaturiorumve diebus festis ex ditiorum dapibus aliquot mieae ad me perueniant. Eidem Codiei debetur etiam
IS. ον καθεκ Οι sic recie Vind. A. Bergleriana οἱ falso: non enim articulo hie loeus est, sed pronomini, quod pertinet ad εμφορουσιν. IT. παρασίτους ωας- Reete Bergierus ύμας, quamquam et Aldina et Vind. R. habeant νας, quod h. l. nihili
lε Στρου&ωνι. Parasiti nomen ex historia vel Comoedia noua petitum. Lucianus in Fugitivis T. VIII. Bip p. 32 f. κολα ιας ενεκα τον Γναλνλν η Στρουθ αν υπερβα λέ-αι δυνάμενοι. Berglor. Vide et finem epistolae. I. Βαλλ' ἐς μακαρίαν. Proverbium satis notum, quo interitum alicurimprecantur. Mακάρων νῆσοι insulae sunt beatorum defunctorum: et Mακαρία χωρὼν ἐν αδου, ut Est apud Seholiastem Aristophanis in Equites v. II 48. unde μακαρίται , des et i, Latine beati, minus adposite, nam Graeeum est cl si gentile, a lato. quasi dicas Beatita- , isti Est autem hoς ευφημότερον, quam ες κορακας. D. II. idem tamen valet. Bi Uter. - cf. et Lib. III. Ep. 32. et praeter Ruesterum ad Suidam, Interpretes ad He- 'syelitum et Thoniam, Magistrum v. ἐς κώρακας, inprimis Cel. Rubn e um ad Timaeum p. 59. ed. secundae.
66쪽
- εἰπῶν ημόραν ' αποσμικρυνομενον. Nempe usurpatur prouerbium, quando res paullatim deteriores fiunt, ut dona. tia Mandrabuli, qui, eum thesaurum inuenisset, Diis dedi. eauit primo arietem aureum . deinde argenteum, postea asreum minorem, postremo nihil. Echoliast. Lueiani. Vide
et Suidam in ἐπι τα Mανδ. Fuit autem Speusippi ollindialogus Mae, θραβουλος inscriptus, teste Laertio Lib. q, c. I. Cleophontem etiam ἐν Mανδραβούλω eitat Aristoteles in fine libri l. de sophisticis elenchis. Bergier.
3. λεπτων κεμμάτων. Iulius Pollux Lib. IX. Segm. 92. νομισματιον λατον, quale dicit esse elialeos. Bergisn8. των λακκοπλούτων. Comieo ioeo proprie ita voeati, qui erant ex similia Calliae Atheniensis. Hie enim ditissimus euasit sub aduentum Xerxis sitidem ut Aminocles, de quo ad Ep. 3. inuento ingenti auri pondere, quod Per sae in puteuin ειω λάκκον deinerserant. Vide Plutarehum in Aristide non ita longe a prineipta, et Hesychium, nee non Suidam in hae voce. Bergier. Occurrit vox λακκό πλουτος etiam Lib. III. Ep. 7. λάκκος et λάκος augeri I nifieationam, et voeabula quibus prah mittuntur, pro Superlativis adhiberi, probat Beroerus noster ad Aristophanis Aeharnenses v. 66 . Vide etiam Apostolium Paroem. Cent. XI. 4. p. 322, Φbi praeter Themistium Alciphron quoque laudatur, et God. olearii, vel, si quis alius est Notas ad 4uidam p. a 4 Io. Xολαργέα. Attici χολαργεις satis noti. De mosthenes contra Androtianein Vol. I. p. 6 3. IS. Reis, . memorat 'Αρχίαν τον Xολαργεαι. Vbi Wolfius, eum ali-eubi striptum inuenisset Σχολαργέα, adnotat: Alii X
λὴν, sue παρά την χολην καὶ ἀργIαν. Satis imperite.
Meminit autem Demosthenes et Πολυαράτου του Xολαρ- γεως Orat. IL contra Boeotum Vol. II. p. IOO9. as. Reisk,
67쪽
qui etiain Eυνικον τον Xολαργεα semel iterumque nominat . In orat. contra Eubulidem. ib. p. Isia. et I 3ao. Aristo phanes in Acharnensibus v. 8S . Aυσίστρατσς Xολαργέων ονειδος. Bergier. Meursius de populia Anteae P. I I. IO. αυτος - κομίζειν. Nominatiuus eum Infini. tiuo more Graecis solemni, quod tironum gratia uti plura
l3. 'Λπατουρίων. Festum Athenia in memorIam victoriae cuiusdam per strategema obtentae. Inde δεο o, απατης, de fallacia dictum. Vide Polyaenum Lib. I.
c. I9. ubi in Notis aliorum etiam auctorum loca congesta. Hersiler. - v. etiam Lib. 1II. Ep. 39. et 46. ubi tertia huius festi dies Cureotis. Plura si fortasse velis, adeas Cor sini Fast. Attieos T. I. p. 3o6. Potteri Archaeolog. ex ver sione Ramhaehii T. I. p. 8 3. cet. I 4. αγορανόμων. Qui sunt rerum venalium euratoia res. Lysias in Or. contra Frumentarios: επὶ μεν τοῖς αλ-λσις ωνίοις απασι τους ἀγορανόμους φύλακας κατ*-ἡ' .
ἀποκληροῖτε. Vnde adparet, hos a quibusdam non recte Annonae praefeelos diei Latine; non tantum, quia Graeeum latius patet, ut H. Stephanus monet, sed quia rei frumentariae sunt alii peculiares prae laeti. Bergier. v. Potteri Archaeos. Rambach. T. I. p. Ira. I 4. ἐξελοῖνται. Fut. a. rarius oecurrens, ἐξειλόμμην frequens. Bergier. . .
I 6. κερδαίνειν. De Infinitivo sie absolute posito, ita ut subintelligendum sit ως, εἰς, vel v. Reitetium ad Luciani Saturnalia T. IX. Bip. p. 33 I. Melius tamen abesset. W ν -- 36. ἀπράγμονας. Quietos, si lues. Itaque De mosthenes iungit άκάκους καὶ α τραγμονας in Orat. contra Euergum in fine. Vol. I l. p. II 64. l 3' item ἀνθραπτον
et Ου ὐιλόνεικον Or. II. contra Boeotum 'it d. p. Io IS. I.)quemadmodum ex contrario Aristophanes in Pace v. I9I.
68쪽
συκοφαντην et eum, qui non est εραστης πραγμάτων. qui alias φιλοπραγμων et πολυπραγμων, et πολλα πράσσων. Berri'. Addit Glossi Elchst Aristoph. Plutum, ubi v. 9a3. αἰργός si, -- βIον προβατ ἱου. 17. πολλου δε δύνασθαι. Πολλοδ pro Adverbio, ut Aristophanes in Nubibus v. 9Ia. Θρασύς εἶ πολλοῖSuidas: Πολλου, αντὶ του Πανυ. Θρασυς εἶ πολλου. Bergisn 8. - λογος. αλλ εργον εδειξεν. Furipides apud Athenaeum I ib XIII. p. 399. Τεκμήριον δε μη λόγω μόνον μαθος, γω δε δείθω το σΘενος. Saepe autem
occurrit haee oppositio, ut Lat. non verbo, sed re. Hero dotus Lib. V. Seet et . τουτο δε ρυ λόγοισι, αλλ' εργοισιῶσα μαΘων. Demosthenes pro Corona , Vol. I. P. 2s s. T. ηλιλα ταυτα ώφελησεν απαντας ουκ ετ εκ λόγου δεῖ
μαθεῖν υμας , αλλ ε ργω πεπεψασει, quod ita dixit Aristophanes in Nubibus u rio. 'Ωφελουσ ύμαῖς ἁπαντας ου λογοις, αλλ' εμφανως. Antiphanes Comicus apud Athenaeum p. a 38. Parasito loqbente: - των φίλων γαρ ων φίλος 'Εργοισι χρηστὸς ου λόγοις εφυν μόνον. Demosthenes de falsa legat. Vol. I. p. 4os. 23.) ο τοίνυν μέγιστον απαντων, και συλπος αλλ εργον ηδη, quod et in blidiana sie: δ δ' ην δεινότατον, και ου λόγος, άλλεργον ηδη. Idem contra Leptinem. τοῦ μὰν ἔργω et τωδε ηματι. In Orat. autem contra Aristoeratem' λόγοις ἀληθειαν adponit: οψεσθε γαρ ου λογους ουδε αἰτίας, αλλα ἁληθειαν ουσαν ων λέγω, νti et orat. in Oneto is rem κ εχει ταυτα α Θεειν πιστον - ἄλλα λόγοι ταυτ εἰσι Bergisn
69쪽
πανταχόθεν συννέφελα, και οἱ ἄνεμοι πρὸς ἀλληλους ἀρασσόμενοι ἴσου ου πω κυκηjειν το πέλω.γος επαγγέλλονται. Ἀλλα και οἱ δελφῖνες sανασκιρτῶπες και της θαλαττης ἀνοιδουμένης λείως ἐφαλλόμενοι, χειμῶνα και τάραχοv ἐπι--τα μηνύουσι. Ταύρου δέ φασιν επιτολην κατ' ουραvον οἱ τα μετέωρα δεινοὶ ταῶν εστάναι. Πολλάκις οὐv σώζονται ύπ ασφαλείας προμηθούμε- Ioννοι φυλαξασθαι του κίνδυνον ' εἰσι δὲ, οἱ παραδόντες εαυτοὐς άπαξ τῶ πελαγει, ὐπ' αμηχανίας ιτη τύχη τοὐς οιακας ἐπιτρέψαντες φέρεσ2αι. Obs, ἀκούομευ τοὐς μὲν κατὰ τὰ Μαλέου ἀκρωτηριον, τάς δὲ κατὰ τον Σικελικὸν πορθμὸν, rs ἄλλους δὲ εἰς το Λυκιακὸν πέλαγος ρύμη φερομένους εποκέλλειν η καταδύεσ2αι. Ἐστι δὲ οὐδὲ, τούτων προς χειμ α και κίνδυνον ὀ Καῖπε επιεικέστερος. Avαμείναντες οὐν ἀποληξαι τοκλυδώνιον και καθαραγ αΘρίαν γενέσθαι ἀέρι,ao νοστησομεv ἄχρι και αυτοὐ τού Καφηρεως τωνακτῶν ω εἴ που τι των ἐκ ναυαγίας ἀποπτυσθὲν εὐρεθείη σῶμα, τουτο περιστείλαντες ταφη κα- λυιωμεν. Ου γαρ ἄμισθον τὰ ευ ποιεῖν, κὰν
μη παραχρημα της ευεργεσίας η ἀντίδοσις φαίνη-a 3ται. Τρέφει δὲ οὐδὲν ηττον τοὐς ανθρώπους 4
70쪽
i Ind. Κέφαλος Arnaldus in Mise. Obseruati. Vol. IV. P. 449- Κρύφαλον, nomen vitae generi conuenientius malit Glos Eiehst. sie: Hoenomen nihil ad rem marinam. An Κεπφαλος, qui pisces, immo vero aues Germ. MO--n.J alias λάρους dictos e Pit, qua de venatione Sehol. Aristoph. Plui. v 9 I 3. Κεφαλος quidem est piseis, mugilis, Sehol. Aristoph. ad Vesp. p. 88. sed nee hoe me mois
4. πέλαγος. Cod. Vind.A. nil nisi ordinem mutat. τοπελαγος κυκησνιν. 8. τανύν εσταναι. Lib. Vind. A. συνεσταναι, sine τανοῦν. Ira. προμηθούμενοι. In . Codire suo repertum . multo elegantius, quam quod antea legebatur, προθυμούμενοι, Pronuntiat Dorullius, neer aliter Cod. Vind. A. Itaque reoepi. I a. ilis ἀμηχανIας. mal.
editione Veneta quorumdam opusculorum Graecorum, im ter quae haec etiam, et aliae
quaedam Alciphronis epistolae, editum εἰσὶ δε ο1 et ἐπιτρεπουσι. vi totus locus ita habeat: εἰ- δε, οι ποκα δόντες εαυτούς ἄπαy τω
τρέπουσι, hoe sensu: Sunt autem, qui ubi semel se pι lago commiserunt, deinde rebus desperatis fortunae gubernacula mandent. Haee autem aduersantur menti N. eiphronis: dissuadet is nauigationem imminente tempestate hoc argumento, quia, qui in tempestate nauigent, in magnis angustiis et periculis