장음표시 사용
101쪽
eo neque ex hoc capite talis promisso test pretio aestimanilis . Ratio est, quia, universim promissarius non m vetur ad dandam partem suam ab apromissione , quantumvis vera, sed a re promissa r nemo enim dat aliquod, Plita equum , ob promissionem pecuniae , sed ob pecuniam promissam 'ita ut promissio nullatenus moveat ad dandum equum, sed selum sit condi. tio requisita , ut pecuin moveat ad dandum equum . Imo promissio ne partialiter quidem movet ut quod . sed rulum ut quo , cum non sit pars pretii de se moventis ut quod ἔ alioquin sequereFr , quod facta promissione .esici soli ita pars pretii ; unde in casu
nostro esset commissa non solum sim uia conventionalis , sed etiam realis , quod Navarrus non admiserit : Ergo
ex nullo capite promissio ista ficta es.set pretio aestimatulis ; de consequem
ter veram simoniam conventionalem
constituere non potest ; cum simonia haberi non possit , quando pro spirituali non datur aliquia pretio aetan,
bile. IV. Dubitatur secundo, An promisisio simoniaca constituat simoniam comventionalem, statim atque alius acceptat promissionem factam dandi spirituale pro temporali. aut e contra, e
lanisi nondum habeatur repromissio. Ratio disticultatis est, quia nisi fiat repromissio, non habetur conventio, seu pactum requisitum ad simoniam comventionalem. Definitur enim pactum,
quod sit duorum, vel plurium in idem lacitum , di consensus . leg. I. ff. deacit.
Aliqui censent, istam acceptationem promissionis esse implicitam repromissionem , atque adco haberi simoniam conventionalem per solam acceptati nem promissionis. Ratio cst, quia a ceptans promissionem alterius onerosam censetur velle parem obligati
nem in se , ac in alio promittame .
Aniculus I. Huic tamen doctrinae non aequiescet, quia, ut notat Sanch. lib. I. de Spom salibus diso. s. repromissio fert obliga. tionem contrariam libertati; unde non est prHumenda in acceptante promi sionem, si dubium sit, an repromiserit ; quia est in possessione suae liber tatis . & in dubio praevalet possessio.
Ex eo autem quod quis acceptet pro missionem onerosam , non sequitur ,
quod velit se obligare , sed sium
quod velit promittentem remanere Obligatum, & interim ipsum deliberare, an debeat se. etiam obligare : ergo . nisi expresse repromittat, non prummitur repromittere, quantumvis acceptet promissionem alterius. Unde meis rito Sanch loc. cit. cum aliis docci, acceptantem promissionem matrimonii non eatenus constituere sponsalia, nec repromittere , nec manere obligatum ad contrahendum matrimomum . nisi ultra acceptationem addat repromissi
V. Dubitatur ultimo circa simoniam realem. Num ad hanc committendam,& ad incurrendas ejus poenas requi ratur tam traditio rei spiritualis, quam temporalis , an etiam iuificiat traditio alterutrius tantum pConveniunt Doctores apud Suar. &Fillluc. cap. Io. quod facta traditione solius temporalis pretii, non reputetur commissa simonia realis, nec ejus poenae incurrantur; quia non est adhuc commissa immediata realis irrevere tia erga rem sacram; nec hactenus iris reverenter dicitur contrectata res spuritualis. Quare solum controversia est.
si sit facta traditio solius rei spiritu sis.
Alfirmat Pal. punct. a a. num. h quia per traditionem solius rei spiritualis ante traditionem rei temporalis pro illa habetur , quod irreverenter res sacra sit contrectata ; atque adeo hubetur verissima simonia realis. Less t
communi id uegaui, quia uinaficatum
102쪽
Dι Simon a iuris Naturalis, γ Ecclesia tisi s
vocis poenalis , cum sit odiosum , debet esse completum; nisi aliud expresse tamatur a jure, vel ab homine i
Ponente poenam: non est autem comis
Plata traditio, nisi sit etiam tradita res temporalis. Unde Guttier. lib. I. C, nonicarum quaestionum cap. μ dicit . Sisse iuxta hanc sententiam judicatum; Et favet stylus Curiae , qui , ut notat Hilluc. cff. 3. Potest derogare rigori iuris stricii, si forte esset contrarium. Hinc infertur cum Rilluc. quod reeipiens simoniace ordines , vel aliud spirituale, si postea nolit dare temporale promissum, non incurrat censuras, ct alias poenas latas contra simonia
Notandum tamen, eenseri simoniam realem completam, si data re spiritu li, detur pars, vel minima, pretii rem poralis: aut si e contra, dato pretio temporali, detur quaecumque pars rei stirittialis promissae r v. gr. si pactum fuerit de dandis ordinibus minoribus. ει unus tantum ordo sit collatus. Qiod tanqi iam certum supponit Sanch. lib.a. Consil. cap. 3. dub. Io6. ubi dicit, post conventionem simoniacam de duobus Beneficiis pro viginti aureis nummis committi timoniam realem , si unum dumtaxat Beneficium, de unus aureus nummus tradaturr Et merito quidem quia simonia conficitur quolibet etiam minimo pretio. '
De Simonia Iuris naturalis,& Ecclesiastici .
I. Preter Simoniam suris naturalis uragari non debest Simonia iuris tam
tum Ecclesiastici; quatenui potes ab Ecclesia se iberi intuitu religionis
venctio rei temporalis annexa sp rituati. II. Hanc etiam potes Pontifex ineum
re, sed non sis propter illam puniri.
Tom. III. III. Circa a versitur Simonia juris nais taratis, ct Melesiastici IV. Adversus Simoniam iuris naturalis nequit dari consuetudo a culpa em
V. Utraque Srmonia in ordine ad poenas iure Canonico impositas aquipara
n. Utraque etiam est eiusdem speciei .
re vir viri religionis adversa . VII. Simonia habetur etiam per emptio nem large sumptam, se per contractum injurιosum rebus sacris. VIII. Simonia confidentialis in beneflato ad quodnam genus smonia reduc
m. uuatuor modis recipi potest bene
X. Quid de casu hoc reservato , ct da poenis adverser hanc smoniam 3I. Imonia mentalis, convention
lebri etiam divisione in Naturalem. ae scilicet naturali jure prohibetur. Ecclesiasticam, quae istum iure Ecclesiastico. Circa quam divisionem dubitant aliqui cum Durand. apud Lessi diib. U. num detur duplex istud genus simoniae. Nam vel res illa , quae prohibetur vendi ab Ecciesia, eliritualis in se, aut fallem per connexi . nem conseciuentem cum spirituali ut
est v. F. beneficium & sic est simonia Iuris naturalis; vel non est in se spirimalis, aut est quidem spiritu,
lis, sed per connexionem ante cientems ut est v. g. calix consecratus dc sienulla erit simonia , si ratione temporalis vendatur, de consequenter non
datur simonia juris dumtaxat Ecci siastici.
Dicendum tamen eum communi, praeter simoniam naturalem dari Gmoniam juris Ecclesiastici. Nam e. g. beneficium commutare cum alio bene
103쪽
ns VI. monia naturalis a cum icte naturae solum prohibeatur commitatio spiritualis cum temporali, non vero spir, malis cum spirituali; & tamen ex dicendis articulo I. simonia haec est i ris Ecclesiastici: Et idem dicas, si resignennir beneficia cum reservatione
ensionis, dc de similibus. de quibus
tio a priori est, quia potest a Legisla tore Ecclesiastico prohiberi venditio
aliqua rei temporalis annexae spiritu, Ii, idque ex motivo religionis, & sic reddere venditionem illam simoni, tam , eo quod independenter a tali prohibitione venditio nec ellet conintra relisionem, nec simoniaca et sicut potest Ecclesia intuitu religionis prolabere v. g. extractionem delinquet eis ab Ecclesia, & talem extractionem, reddere sacrilegam, quae secundum se.& jure naturali nec esset contra reislidonem, nec sacrilega r Sicut etiam Ecclesia intuitu religionis prohibet comestionem ante sumptionem Eucharistae. reddendo illam sacrilςgam, quae secundum se independenter a prohibia. tione Ecclesiae nec peccaminosa esset, nec factaega. mare quamvis vendore v. g. aiquod temporale spirituali
annexum secundum se non isit contra religionem , nec peccatiun, si venda tur ratione emoliunenti temporalis ,
tamen si intuitu religionis talis venditio prohibeatiir ab Ecclesia, erit imomaca, & talis est de facto ven . tio officii oeconomi, seu dispensatoris rerum Ecclesiasticaraim, Propter prinhibitionem in cap. I. quae. 2., necnon venditio Christiatis.
seu olei sacri propter prohibitionem
in cap. Non satia de sim. II. Infertur hinc primo, simoniam iuris naturalis prohinam esse , quia mala esti contra vero simoniam juris N insessastici esse malam. quia est prin
A IMUM ILpromanat a Legislatore Ecclesiastico, & Legislator tenetiu' legibus etiam
suis quoad vim directivam ut hie
suppono cum Suar. lib. 3. de leg. cap. as. ) ideo Pontifex etiam incurrere eotest simomam iuris Ecclesiastici. nusi aliquando ex justa causa secummet dispenset in leg siua, ut potest cum sitis subditis dispensare. Poenas tamen Ecclesialticas , & censuras contra uis tramque simoniam latas Pontifex timcurrere non potest . quia Lesislator non est sibimet subjectus, nec legibus suis tenetur quoad vim punitivam; Lino neque ab aliis Pontilax pimiri pota est, nisi sit a Fide devius, sev haerescus, ut habetur in cap. Papa dist. o. Neque dicas: Poteu Pontifex secum-met in votis disponsare. & juramenta relaxare ; crgo etiam poterit censisas a se latas adversiis simoniacos incurrere, si incidat in simoniam. Nam disparitas est, quia ad dispem sandum votis non reQuiritur distilictio person risin inter dispensantem .dc di nsettim, sed solum requiritur, quod possit dispensans ex auctoritate sibi collata interpretari mentem Dei; quod potest Pontifex , ct Episcopus
rum circa vota, dc iuramenta emisia.
subditis quam a temet; cum non, debeant esse ipsi deterioris conditionis, quam sebditi. Unde potest pariter sibimet Pontifex indulgentias concedere , etiam directe, juxta probabilem sententiam. Flentiqv. , Ec Suarii disp. sa. At non potest semet ligare. aut absol'ere . ne in sacramento quidem Poenitentiae r quia ad hane jurisdicti nem exercendam requiritur distinctio personarum. cum indecens sit aliquemio propria causa esse judicem, & semet damnare, aut absolvere.. IV. Insertur secundo cum Suar. , non recte dici simoniam juris natur iis eam esse, quae circa spiritualiave
satur, de juris Ecclesiastici, quae ve satur circa annexa spiritualibus Haec
104쪽
De Simonia iuris NMuralis, o Ecclest astici. , 99
enim regula multipliciter sapit. Primo,
quia, si vendatur temporale annexum spirituali concomitanter , ut Iabor in administrandis Sacramentis, commitibetur sinionia naturalis. Secundo, quia, si unum spirituale cum alio commutetur ex pacto, non committitur sim via juris naturalis, si tamen commutentur beneficia, committitur simonia
iuris Ecelesiastici . Tertio , quia , si quod danir pro spirituali, non detur
mi pretium, sed liberaliter, non committitur simonia naturalis; at commi
titur simonia Ecclesiastica, si detur donum aliquod Examinatoribus ad beneficia nam in Triden. sess 24. cap. 38. , iis id prohibetur per haec verba,
Ne quicquam prorsus oceasione ex laminis accipiant ; ahoauis simoniae vitiaum tam ipsi, quam dantes incurrunt.
Quamvis probabiliter ex Palao, ut δε- Pra notavimus , non prohibeatur ara rid. ses. a I. cap. I. ex motivo rei,
vionis , scd avaritiae dare munera ri'piscopis, aut 'eortim ministris pro am
missione ad Ordines, vel ad primammialiam, aut pro literis dimissoriali hus , aut testimonialibus, &c. atque adeo donationes gratuitae in hoc casi illicitae quidem sunt, & simoniacae
pravitati faventes, non tamen sim
Regula itaque stabilienda haee est .
simoniam juris Ecclesiastici exerceri Posse tam circa temporale spirituali annexum , imam circa spirituale per pactum prohibittim non jure naturae, sed Ecclesiastico in reverentiam rei sacrae ; in prohibetur permutatio be- neficiorum, & donatio gratuita occa-gione examinis ad beneficiar Sic prohibetur etiam in cap. Non satis de .. re quimuam exigatur pro sacro oleo, vel Chrismater quamvis spectata natura rei, possit tue oleum ratione materiae vendi; & in cap. Si quis 'L scopus I. qu. I., prohiberiir Episcopis, Me pro Pecunia aliquem promoveant
ad officium dilpensatoris . idest oee
nomi, di administratoris reriun Ecclesiasticarum, aut Desensoris, seu syndbci , aut judicis circa res temporales Ecclesiae, aut Mansionarii , quae vide, tur esse pars ceconomiae ad distribuem das mansiones Clericis; & idem dueas de olficio Sacristae, thesaurarii .stu custodis, castaldi, seu majordomi,uiccdomini, seu habentis curam rerum Episcopi. Nam licet ista ollicia tem poralia sint. & spectato jure naturae vendibilia ; tamen quia habitudinem habent ad finem spiritualem. & ex
motivo religionis allorum venditio prohibetur, Ideo simonia eommittit iuris Ecclesiastici, sὶ vendantur , ut communiter docent contra nonnullos apud Lam. putantes . ej incidi olimcia niateriam simoniae non esse, si spurivialeni functionem non habeant, ita ut etiam in laicum cadere possint. l . An autem sit simonia juris Ecclesia. suci dare pretium alicui, ut interce. dat pro consequutione alicujus beneficii , examinabimus in calce quaesti nis nonae. Interim dico communius Cum Suar. LVm. , & aliis apud Dian.
te simoniani naturalem , quia licet v, deatur emi intercessio. quae est quid
temporale, revera tamen emitur. quod
trahit collationem Mneficii, atque admeo quodammodo beneficium ipsiun initur , & per pecuniam via paratur ad illud acquirendum. Hinc cohaere ter ad hanc sententiam dicendum, esse pariter simoniam naturalem, tam pretium alicui, ut intercedat apud Esepiscopum pro collatione ordinum , aut alterius rei spiritualis . Dare ver pretium alicui pro labore accidental, ter eonjuncto saepius adeundi, ac ro
deundi ad Episcopum, apud quem in tercedit , speculative loquendo, non est simonia; unde , si lab'r, de tena poris jactura notes s esset , poteriniuiquod dari istum per modum ilipenyta a vii
105쪽
VI. dii ad viis sustentationem. IV. Insertur ultimo cum Suar. cap. a. , adversus simoniam iuris naturalis nullam dari consuetudinem a culpa e cusantem ; Secus vero adversus sim niam Ecclesiasticam. are, si tempore diuturno, cum sciencia, & patientia Pontificis non observetur lex Ecclesiastica , quae tanquam simoniacum prinhibet, quod per se malum , & illic, tinn non eis, runc ea lex per desuet dinem censenda est abrogata , quam
vis, si solum Papa dissimulet, non is circo statim praestimenda est dispensa.
tio, ut bene adveriit Suar. loc. cita .
quia saepe ad vitanda pejora. aliquam transgressionem cogitur Pontifex disiumulare.
V. Dubium hie est, An simonia i ris Ecclesiastici sit vere, & proprie simonia. & ejusdem speciei ciun sim
nia naturali. Quamvis hujus dubii d cisio deserviat dumtaxat in ordine ad peccatum in confessione aperiendum. non vero in ordine ad poenas a mmoniaco incurrendas; quia licet essent diversae speciei hujusmodi sit non , aequiparantur tamen in jure Canonico in ordine ad poenas. & censuras, ut Communiter docent contra Arag. apud
VI. Negat Durand. esse ejusdem Drciei, quia simonia juris Emesiastici vi
detur virtuti tantum obedientiae adve sari: sed communiter docent, utram
que ejusdem speciei esse, dc virtuti rq onis opponi. Ratio est, quia univcrsim lex positiva praecipiens aliquem
actum caeteroqui indillerentem ex mintivo alicujus virtutis, facit illum mare. tiam necessariam ejusdem virtutis: Sicut e contra , si prohibeat actum i differentem ex motivo alicujus vitii .entat illum moraliter malum sub genere vitii adversantis eidem virtuti; a videre est in exercente V. g. me catum in loco sacro, vel in v angem
te irimum naturale aute sumptionem Anicuus LI. Eucharistiae, qui procul dubio sacril gium committunt, praecise quia hujuc modi actus indisserentes prohibentur intuitu religionis i Sicut etiam incest
committit . qui sornicatur cum consa minea in tertio , aut quarto griau . non vero in quinto, aut sexto. Praecuse quia Ecclesia solum prohibet matriamonium inter consanguineos usque ad uarium gradum ex motivo honestatis ebitae inter consanguineos : ergo par,
ter simonia juris Ecclesiastici erit contra religionem sacrilega, ct ejusdem speciei cum simonia juris naturalis, quia per illam violatur prohibitio Ecelesiae
iacta ex motivo religionis, seu ob reverentiam rebus sacris, ac spiritualibus
VII. Objicies cum Lum. Quamvis Ecclesia prohibeat aliquem contractum
propter periculum usurae, non est pro inde usurarius talis contractus. si ces set lucrum ex mutuo, quamvis transegressio talis legis siubjaceat poenis es rariorum; ergo quamvis Ecclesia pro. hibeat commutationes beneficiorum,& donationes gratuitas Occasione e amitiis ad beneficia ex motivo religionis . non per hoc transeressio talis logis erit vera simonia; cum non sit --ptio rei sacrae, quod spectat essenties ter adfunoniam; esto sit m arreligiosa. & facrilega. Respondetur juxta Suar. cap. I. adessentiam Simoniae non requiri empti nem rigorose dictam, sed sufficere quodvis pactum injiu losiim rei sacrae ι atqui non solum venditio rei secundum se spiriuialis. sed etiam venditio Chi
maiis v. g. etiam ratione olei , Pe mutatio beneficiorum, & donationes factae occasione examinis ad benefici Isint contractus aut onerosi . aut lincrativi. injuriosi rebus sacris, sise ita prohibitione Ecclesiae facta iiituitu religionisi ergo etiam hujusmodi eo tracius sunt rigo se simoniaci; & con
sequenter simonia juris Ecclesiastici es
106쪽
rigoriae, dc uni voce simonia. VIII. Rogabis demum , ad quosnam genus simoniae spectet simoniaxonfidentialis, seu confidentia in beneficiis ρ quod est linum ex reservatis, a quibus ex constitutione Clementis VIII. Regulares intra It*iam extra urbem absolvere non possitiat. Respondetur . hujusmodi simoniam esse juris naturalis , ut dicemus qua mone octava; & aliquando ad me talem reduci . aliquando ad conve tionalem , aliquando vero ad realem; Est enim simonia confidcntialis me talis resignare v. g. beneficium cum spe, & confidentia, necnon cum imtentione obligandi alterum ad solve dos fiuctus beneficii in favorem ipsius resignantis , non manifestando tamen illi suam intentionem: Eris vero sim nia conventionalis , si ineatur pactum de resignando beneficio . vel conserendo , aut de praesentando aliquem, sive institvcndo, ad hoc ut beneficium tibi, seu alteri restituatur, vel ut tibi, vel alteri detur pars fructuum t erit demum simonia realis , si beneficium reipsa renuncietur, vel conseratur cum tali pacto. IX. Verum ad incurrendas poenas latas a Pio IV. & Pio V. contra comis mittentes simoniam confidentialem in beneficiis, seu confidentiam benefici, Iem, requiritur realis receptio beneficii in confidentiam; quae quaruor mindis contingere potest . Primo, si recipiatur beneficimn ab altero refignam
te illud sub spe , & confidentia pra
elicta r ita tamen, ut resignatarius talem animum advertat , quamvis nuti Ium habeatur pactum expressum . Secundo , si quis conserat beneficium auteri sub tali spe . Temo , si quis et, sat alterum ad beneficium sub eadem e , & confidentia . Quarto, si P tronus aliquem praesentet sub dicta spe. X. Unde colligitur, poenas latasas versus confidentiam beneficialem , idcTom. III.
quibus dicemus quaestione ultima) non incurri, nisi propter Simoniam hujuc
modi realem ; quamvis non requiratur , quod sit ex utraque parte com pleta, ut ibidem dicemus. Est tamen castis reservatus non selum confide tia beneficialis realis, sed etiam conventionalis , & mentalis , quae tamen in opus externum prodeat. Nam Clemens VIII. praeter Simoniam realem reservavit universim quamcumque m fidentiam beneficialem .
Num Simonia non selum virtuti religionis, sed etiam justitiae
adversetur L. Obliqvius ex iustitia ad rem seram
aaministrandam contra virautem re
Hrionis Amul, oe iustitia peccat, si
iliam vendat. 'LL. Iure natura non es contra si itiam vendere rem sacram, ροα Fert
LII. In materia beneficiali , θυ- sure Ecclesiastico, Simonia est contra stitiam . obligat ad restituti
IV. Probabilius venditio qualibet reis cra, qua talis, invalida ut 68,σ iniusta jure naturali, di Divia
V. Res sacra non solum est supra, sed
n. Hinc non potes pecunia compensari. m potes fama. δI. Uaeritur hic, cuinam virtutisse contraria venditio Simoni,ca, cum malitia peccati desumatur ab oppositione cum virime. Certum quudem est , esse contrariam religioni a quia venditione res facra vilipendutur, aequiparando illam pretio temporali . Cerium insuper est , non esse
107쪽
ditionem rei sacrae requiratur mala v luntaS, non requiritur tamen crror in
intellectu, quo judicetur res sacra esse vendibilis, in quo judicio habemrerror contra fidem.
Controveisia itum est, An oppon, tur etiam virtuti justitiae λ Ex cujus ita Iutione dependet obligatio restituendi pretium Simoniace acceptum. In quo puncto duo Pariter sunt certa . Primum est, esse contra justitiam, si ve dens obligatus sit ex ji Utitia ad rem
illam spiritualem confercndam , ut si Paroclius venderet Sacramenta, quae tenetur ex obligatione justitiaem, Ultrare ratione stipendii. II. Secundum est , inon esse contra justitiam jure naturae vendere rem sacram , quando res, quae venditur, habet commodum aliquod temporale , quo te privas in gratiam emptoris . Quare, si vendas, v. gr. reliquim liquam , cujus expositio lucrum te porale, afferebμ, peccas quidem conatra religionem , feci non contra jttsiatiam ; quia lucrum illud est pretio instimabile, ut notant Less, & Suar. c. q. Qui apte id explicant exemplo m tui, pro quo quantumvis nihil exigi possit sine usura, ct injustitia, tamcnpoterit aliquid exigi ob incommodum, quod quis patitur mutuando aut ex
lucro cessante , aut ex damno eme
gente et Similiter ergo licet aliquid .exim non possit pro re sacra citra i jururiam, poterit tamen jure nati
re sine injustitia aliquid exigi rati'
de commodi temporalis , quo quisse privat alicnando rem sacram; Quamvis ex jure , saltem ecclesiastico , in permutatione, collatione, aut resignatione beneficiorum ecclesiasticoriun nia, hil accipi possit ratione emolumenti, quo quis se privat in gratiam alte- ,
IIJ. Punctum igitur dissicultatis eli, Au si contra justitiam vendere rem-Licram, quae neque erat debita .Fxj b
stitia, ut non est debita sacrame talis absolutio a Consessario, qui non sit Parochus neque ullum afferebat
commodum temporale, ut est V. gr..
reliquia nullum lucrum afferens: quod est quaerere, An venditio rei sacrae sit injusta praecise ex eo, quod sit sacra pEt ratio dubitandi est, quia licet res sacra non sit vendibilis jure naturali.& Divino; haec tamen prohibitio videtur selum esse in favorem , & reia
verentiam rei sacrae, non vcro in uilitatem recipientis illam; unde prohibitio procedit tantum ex motivo religionis, non justitiae, ut discurrunt nonnulli, quos approbat Sanch. disp. IO3. . Vasqu. , Turian. , dicentes Simoniam non obligare ad restitutionem jure in 'tiuali, obligare tamen jure ecclesiastico in materia beneficiali , ut patet ex propositione a a. damnata ab Alexan-'dro VII. quae dicit, Non es contra iustitiam . beneficia Eccusiastica non conuerre gratis , quia collator conferens beneficia, pecunia interveniente , non extarii illam pro collatione beneficii, sed voluti pro emolumento temporali, quod ii bi conferre non tenebatur. IV. Sed communiter docent, quam-,
libet venditionem rei factae, qua sacrae: esse invalidam , dc injustam ; non Γ cus ac si vendatur res aliena ; quam sententiam probabiliorem putat Sancti. loc. cit. Ratio est, quia ut venditio sit valida. dc justa. res, quae venditur,. debet esse intra aliquod pretium: Spuritualis autem res est extra omne Pretium ; ergo illius venditio invalida est,& injusta; &consequenter restitui debet pretium omne Simoniace acceptum quia supponitur acquisitum ratione contractus venditionis, qui cum sit invalidus, non transfert dominaum in contrahentem . Unde licet prohibitio juris naturalis, & Divini, ne vendatur res spiritualis, sit principaliter.& immediate in favorem rei factae non in favorem recipientis illam , nihil Diuili od by COOgle
108쪽
Num Simonia 'iustitiae adversetur Ioghilominus consequenter in hujus etiam
favorem redundat; quia ex eo, quod res sit sacra, oin extra omne pretium, & ideo si detur, aut recipiatur , debet gratis dari, ac recipi. V. Nec valet respondere cum Nari lib. a. de restiti cap. a. num. 38 . rem
spiritualem esse quidem extra omne pretium, non quia sit infra quodcumque pretium, ut est res aliena , quae adcirco vendi non potest a fure ; sed quia est stipra Omne pretium, ut Pr inde emptori dando rem sacram de. tur aliquod majus pecunia; unde non fit injuria emptori accipiendo ab illo pecuniam , quae est minoris valoris . Qiod confirmari solet exemplo famae, quae est supra pecuniam, & tamen illius amissio, vel restitutio compensari potest pecunia ad arbitrium, & aestumationem prudentum juxta probab, lem opinionem. Rejicitur enim responsio , qtua. ut venditor sit iustiis, non satis est, quod det aliquid stipra pretium, quod accipit ; quando illud, quod dat, ita estitispra pretium, ut sit extra omne pre lium . Quod ab absilrdo declarari mptime potest ; sequeretur enim, quod Propter guttam aquae benedictae recupi possent citra injustitiam mille amrei , qtila ratione benedictionis ea Ddua est supra omne pretium, atque Meo est supra mille aureos , qm exi-ntur; quod tamen nemo admiserit, quilibet damnaret venditorem ad
VI. Ad paritatem adductam responis detur primo , plures cum LVm. lib.
3. tract. 3. cap. 7. docere, non potem tem restituere famam nullatenus ten
ri ex justitia commutativa ad dandam pecuniam; quia finia non est inter res Pecunia veniles; licet posset illum Iu-Hex ex justitia vindicativa damnare ad solvendam pecuniam . sicut ad aliam Poenam. Deinde, eo transnilib. nulla,cst paritas 3 quia pecunia , di fama sunt quidem diiversi ordinis, sed intralatiuidinem rei temporalis ; aestimatio autem rerum temporalium, utpote Gnito modo inter se comparabilium .
potest ab arbitrio hominum dependere. & consequenter una cum alla comis
pensivi. At res sacra est in ordine s Pernaturali, cujus aestimatio sicut ii comparabiliter excedit quicquid est temporale, ita non dependet ab arbutrio hominum; Unde neque possunt homines spiritualia temporalibus con pensare. Sed hac de re filsius quaesti ne ultima , cum de restitutione propter Si inoniam facienda.
Num detur in Sit nonia materiae par
vitas excusans a mortali I. A mant nonnulli. Π Communius negant in Simonia suris
naturalis ἱ crescit quippe ιrrevere tia erga rem sacram ex parvitate pretis.
III. In foro externo parva quantitas , inspems circumstantiis, praesumitur dari liberatiter . IV. Neque excusatur ex parvitate rei spirituaIis, qua venditur. V. ndetur materia parvitas a mortali nunquam excusare , si ratio objecti - per se primo attacta notabiliter cum virtute opponatur. n. Aut potius, quoties ex obiecto gravitas malitia concipi ur, nulla imatellecta materia, sive parva, sive
potes materia parvitas excusans a
III. uuanam fit isthae maseria parvia
1. Elebris est quaestio, num ΘΩ
sit Simoniae culpa esse veni, lis ex parvitate niatestis p Sicut enim
109쪽
ex parvitate materiet est venialis v. gr. Pamo voti de recitando Pater . de Ave , quamvis pariter sit contra relugionem; ita quaeritur . an sit venialis Simonia, si aut res sacra, quae vendiatur, sit parva, v. gr. gutta aquae bene-dita, aut pretiam , quod pro re sacra recipitur, sit modicum , ut obmius, vel semissisy Suar. cap. 3. , & Mlii coinmumus cum Sanch. lib. I. cap. 4. negant, dari materiae parvitatem in re Simoniaca; quod tamen durum vudetur Bordono lib. 8. qu. T. cap. 3. ,
cui valde lavent Molina disp. 9a. B naz , Reginald. . & alii apud MeroL disp. a. cap. q. quo tamen solum in
Simqnia iuris ecclesialaci putat dari
Parvitatem materiae , v. gr. si detur carotenus pro olficio Sacrillet, vel Oeconomi alicujus Ecclesiet , aut Gube natoris alicujus Hospitalis.
Lan'. , Sancn. . & aliis communiter . malitiani Simonii juris iraturalis veni, lem csse non posse ex parvitate pretii, quo res spiritualis ematur. Conclusio liquet; Nam cum hic malitis consistat in irreverentia erga rem lacram , co nrajor est irreverentia ,
quo natiuis est pretium illius ; unde potius ex parvitate pretii crescit . quam deaestat malitia . Qtiod confirmum ex cap. Tua de Simonia , ubi Clericus , qui sex tantum selidos dederis Archidiacono . ut Episcopo ad Ord, nes Praesentaretur. - hanc Simoniam gravibus poenis Punitur , nimirum ut ab ollicio suscepti Sacerdotii abi ineat. de in religionem aliquam ingrediatur. Similiter Bonis VII . tu Extrav ante
Ex municamus excomminiicat Gie
tes p in temporalium pro gratia , vel justitia obtinenda in Curia, tam s, detur magnum, quam si parvum pretium . Quam constituti 'm a Clem
V. revocatam confirmavit Greg. VIu- Excontinuescatio autem semper incurritur ob peccatum m tale , cia', c. inti Ius IV. iam si parvum pretium Simoniace de
tur . committitur mortale in soro conis scientiq.
pretii, ut notat Sancti. dub. II 6- , prῆ- si imitur gratis dari. nisi aliud constet. in nam autem sit quantitas levis. quet in Dro externo pristimitur dari liberaliter , decidendum est arbitrio pruindentum, attentis variis circumstantiis. presertim qualitate dantis, & recipiemtis . Universini tamen illa dicitur qua titas levis in casu nostro , qui inspectis omnibus . non reputatur poste m .ere accipientem ad dandum spiritu te . ut notat Nav. de datis , & pro. missis num. II. Et est conforme ca-ζiti Elii, quot. de Sim. . ubi ex quai. talibus donantis, S recipientis ressi
vitur , Poste non esse magnam etiam unius equi donataOuemia
se venialis malitia Simonii iuris natu resis ex parvitate rei spiritualis . puta si vendatur gutta aquet benedictet. Probat hanc conclusionem Sanch. LI. cap. 7, dc alii ex ipso . quia tune
eulpa non fit venialis ex parvitate materis . quando integra malitis ratio reis peritur etiam in materia parva a irreverentia autem , γε commissiciar ita
Simonia , consistens in insuauda respirituali pretio temporali, intema reo peritur in qualibet materia spiriali minima ; ergo Simoniet culpa venialis este non potest ex parvitate rei spiri
Hic tamen discursiis non videtur co vincere ; nam, quando dicitur integra irreverentii ratio reperiri in parva mae teria spirisali. que vendatur Simon ce, vel est sermo de integritate esse tiali, vel de extensiva; Si de essenti ii, verum quidem est, eam reperiri in minima re spirituali, ςo tamen pacto , quo integra eslautialis ratio inmitiae repetivir in furto rei minimae . quod
etiam est ablatio rei alienae invito do mino,
110쪽
De paruvate materia 'in Simonia . I os minoi& tamen, quia res, quae stibrupitur . est parva, peccatum est veni te r Si autem sermo sit de integritate
extensiva, negabunt Auctores contrariae sententiae . esse in venditione modicae rei sacrae integram rationem irre
V. Baldellus apud Dian. Part. S. tr. resol. I. hanc regulam adducit ad dignoscendum, in quanam legis transgressione detur materiae parvitas cracusans a mortali ; videIicet si ex ratione ipsa objecti per se primo attacta oritur notabilis oppositio ad virtutem, non dabitur in illo objecto materiae parvitas; Secus vero, si oppositio notabilis cum vi te habeatur , non ex ratione objecti per se primo attacta , sed per se secundo e v. gr. quia ratio per se primo attacta in sitrio est, quod accipiatur res aliena, & hic de se non habet notabilem oppositionem cum virtute justitiae, nisi res aliena sit gravis, & notabiliter iaciat ad ustis vite, quae potest dici ratio per se secundo attacta ; ideo in furto datur materiae parvitas excusans a mortali : Contra vero , qtua in actu infidelitatis ratio per se primo attacta est , quod negetur fides Deo revelanti , quod per se consideratum notabilem habet 'ppositionem cum virtute fidei, ideo in m teria infidelitatis non datur materiae
ia tamen disticultas deinde est in
agnoscendo, an ratio per se primo a tacta in objecto alicii jus vitii notabstem habeat oppositjonem cum viri te, ideo Pala apud eundem Dianam Iutat, ex communi sensu Ecclesiae, &idelium landato in ipsis naturis rerum desumendum esse . in quibusiam transgressionibus ratio oriem per septimo attacta notabiliter opponattigcum virtute, unde non detur mareris
parvitas. Aliqua enim de se inoresn, ta sime , dc in qualibet materia Tep rantur gravissum. ut infidelitas , id lolatria, periurium , desperatio , d
lectatio venerea deliberate quaesita. i ritatio sacramentorum, odium, & contemptus Dei, α similia, quae in qu
vis materia constimantur, non variant
judicium prudentum de gravi inord,
natione , α notabili oppositione ad viris tutem. Alia vero non semper aequalem habent deordinationem , ut surtum ,
quod si fiat in magna, vel parva qua titate , variat judicium prudentum . Alia demum ita levia sint natura fila, ut selum per accidens possint este gravia, ut verbiun otiosum , scurrilitas ,
VI. Equidem hanc puto regulam stabutiendam ad probandam conclusionem inlitrendo regulis adductis. Tunc ni teria, in qua exercetur malitia , nuntiam reddit malitiam venialem, quano gravitas malitis concipitur , nulla concepta materia in Particulari: v. g. dicere. Deum esse mendacem, est in litia , quq concipitur gravis . nulla intellecta materia, in qua dicatur Deus este mendax . Unde est, ut non cre
dere Deo revelanti, canem Tobis habuisse caudam . sit malitia gravis . quamvis ea materia sit levis . Contra vero, quia inferre damnum alteri v. . non dicit gravitatem malitis . nisi intelligatur materia in particulari , in qua damnum inferatur notabile, ideo materia particularis potest reddere malitiam venialem , si sit parva . Idemque dicas de aliis , quet immediate ,& directe contra Deum versantur, uecine odium . & contemptus Dei. Ddem etiam de periurio assertorio, desuperstitione . α similibus , in quibus materie parvitas non datur . In ca nostro malitia Simoisiet, seu irrevere iis contra rem staram. 9ue venditur, concipitur gravis, nulla intellecta materia in particulari; quia quetlibet res sacra, quatenus talis , quantumvis mindica. est incomparabiliter m oz qu libet pretio temporali ι gravis autem