장음표시 사용
41쪽
ὴ6 II. Articulas msicile id sit beneficiario, qui debet sise
perfluum in pios usus expendere . Non tenetur tamςn omnia superflua in ider Fare, quia, ut infra dicemus, beneficiarius suae obligationi satisfacit, si
superfluum vel det pauperibus, vel liter applicet ad divinum cultum: praestat autem aliquando nonnulla ad divinum cultum applicare, quam ad gravem proximi necessitatem repellendia. X. Utrum autem , si proximus non
si casuriis, sed jam ceciderit de statusio , detur obligatio silccurrendi . ut statum recuperet dubium est, in quo
Va'. cap. I. dub. 3. apud Dian. pari. tract. 8. resol. I 6. putat, neminem teneri sub more i de seperfluis statui
subvenire proximo ad statum recuperandum : Ratio est, quia rccuperare statum non tam eth damnum vitare, quam lucrum accipere ; nemo autem tenetur, saltem stib mortali , proximo subvenire ad lucrum acquirendum . Quae sententia tenenda est, ne damnetur Praxis timoratorum: Debet tameucum eodem Vasq. limitari , si scilicet vel casu, vel juste proximus ceciderit de sinu suo ; nam si injuste cecidit,
. g. quia res. surto ablata apud furem detinctur . tunc teneor absque simili
meo damno ex superfluis statui illi su currere , si nemo alius sit opem lat rus ; quia per hoc quod injuste ceciderit , non dicitur in rigore cecidisse de itatu suo, cum habeat jus ad illum
recuPurandum ; atque adeo subventio illa aequivalenter eo tendit, ut statum retineat, & non cadat, non vero ut recuperet perditum. M. Dubitatur ultimo , An in communibus necessitatibus proximi sit o ligatio gravis siuccurrendi saepe de si perfluis itinii λ Prima sententia est Suar. disp. 7. de Char. scct. 3. putandiS . esse mortale habero propositum nunquam aliquid elargiendi pauperibus in communi necessitate . iacunda est Granadia. a. contro . 3. tract. LI. Putantis, es
se veniale . Tertia demiun Medin. , Gabr. . Mens , Hurti , Dian. Pari. I.
gantium , laicos obligari ad eleemosynam de superfluis statui in necessitate
communi : quam sententiam Toletus dicit esse Scholasticorum, contrariam vero esse SS. Patrum; quos tamcn si se explicat Huri. a. a. disp. I p. Ratio
est, tum quia si quis teneretur de s perfluis statui alere pauperes in communi necessitate, non posset ea impe dere in usus pios, v. g. ad Ecclesiam, vel Collegium aedificandum ; Tum etiam quia aliter oporteret plurimos diavites, eorumque Confessarios damna re . qui sit perflua in alios usus impe dunt: Tum demum a pristi, quia nemo ad elecmosynam Oblinatur is qualido probabiliter pauper est ab aliose,
levandus ; in communi autem necestitate pauperes probabilitor flant in xliis sublevandi. ergo in communi ne cessitate nemo tenetur ad eleemosynam . Major est D. Th. in A. dist. 13 qu. a. Nari, C edi, Vas'. num. 28. &admittitur etiam ab Adversariis, crura Coninch. num. II 6. quia eleemosyna danda est indigenti; non enim ten mur dare superfluum, quia stiperfluuinest, sed quia pauper eo indiget; qu
ties autem probabile cst, paueeres ab alio sublevandos , tunc non indigent rebus meis superfluis a unde respectu
mei non cententur indigentes. Minor vero constat, quia aliter paupcres non dicerentur esse in necessitate commi ni, sed extrema , vel quasi extrema, aut fravi ' neque enim necessitas corin
murus distinguitur ab extrema per hoc,
quod in necessitate tantum extrema pauper vivere non ponit sine aliorum
eleemos a ; nam etiam id universim contingit in necessitate communi; sed distinguitur per hoc. quod in necessitate extrema paueer indigeat determia nate mea cleemosyna . eo quod nota
speret illam ab auo ; Contra vero iu
42쪽
De obligatisne subveniendi Paveribui. V
necessitate communi indiget meacleemosyna vage, quia sperat illam vel a me , vel ab alio probabiliter erogandam ; atque adeo in necessitate communi pauper non dicitur absolute indigens eleemosina a mea, cum Prudenter credatur sublevandus ab alus. Confirmant id exemplo correctionis fraternae , quae dirigitur ad silblevamdam miseriam spiritualem , non secus ac et cena osyna ad temporalem ; S t, men nemo ad correcitonem state nam obligatur, quando credit prob hiliter , illam esse ab aliis faciendam, ut notat Valent. a. a. disp. 3. q. IO. e go neque ad eleemosynam in pari ca-
objicit Coninch. num. I 32. ex hac scntentia sequi , pauperes expositos polle sine peccato a tu mine sublevari,
eo quod quilibct posiet apud se si
titere, selum in extrema, α gravi necessitate vclle ilipem erogare, quando solum obligatur. Sed reseondent, Ο jectionem so vendam c se ab eodem Coninch. , qui cum communi admittit, posse supersuades inari ad aliquem allum pium tisiim; quare si omnis id
natuerent , pauperes expositi a nemine subicvarentur sine peccato . Dir cte vero respondent , tale judicium non polle prudcnter Brmari, ut comitat ex praxi , & contingentia hum narum operationum unde non tametur prudcnter Periculum, ne pauperesa iacmine sistae ventur ; quod sufficit, tit eleemosyna non obliget in necessutate communi : Sicut nemo obligatur ad contrahcndum matrimonium , ne pereat species humana; quia non pO est prudentur is ari judicium. quod quilliat velit . ut potest . . vitam ccet, hem ducere I His tamen non obstam tibus sDico primo cum Suar. , AZor. ,
mortale habere propositum nunquam elargiendi stipem in necessitatibus communibus. Ratio est . tum quia ex , post. I. ad Timoth. ultimo, Divitibus praecipitur facile tribuere non dicitur
autem tribuere facile, qui expcctat necessitatem extremam. aut gravcm proximi; tum etiam quia, nisi quilibet aliquod de sito daret in eleemosynam, deesset pauperibus subsidium nectissarium. Concedo equidem , posse Labcos expendere superfluum in alios usiis pios; nihil enim est mirum, quod subsidium pauperum cedat cultui Deo debito, quando moraliter non do suturi sitnt , qui pauperibus expositis opem sint Iatura Imo rationes Pro tertia sententia adductae optime su dunt, indigentiam pauperum in neces sitate communi non esse tantam, ut non liceat eice mosynam de fit persuis debitam in alios usus pios commutare ; non tamen evincunt, poste diu, tes eximi univcrsim ab obligatione erogandi aliquid superflui extra casiuinneccilitatis extromae, vel gravis; hoc
erum magnam saperet avaratiam, esse que Deo servire, dc mammonae, nec
uti divitiis gratis a Dco acceptis secundum divinum propositum, nec diligcre proximuni licui se ipsiim. Paritas de correctione fraterna co firmat potius, quam impugnat conclusionem : nam tunc ce1sat obligatio correctionis , quando probabiliter ea creditur ab alio tes ienda: ergo tunc cessat obligatio eleemostnae, quando probabiliter creditur facienda ab alio; atqui nisi daretur obligatio aliquatenus succurrendi pauperibus in necessitate communi . non possiet hoc judicium prudenter Brmari: ellet enim elae in jna opus consilii, atque arduum non ut matrimonium, δα quod ipsa nat ra inclinat ) unde pauci admodum eleemosynam erogarent ergo datur hujusinodi obligatio. XII. Dico su cundo . Laici non tenentur in necessitatibus communibus
43쪽
erogare quicovid est statui silpersuum;
tenentur ver Bcneficiarii. Ira communius contra plurcS apud Dran. pari. I. tract. resol. 32. putantes, a Laicis
etiam dandum esse pauperibus qui
Ratio est, tum quia aliter innumeri divites damnarciatur . cum non east consiuetudo fidelium, etiam timor torum', tum praeterea quia sic videtur
susticienter prospici pauperibus ; tum demum , quia id expedit ad bonum,ion solum Reipublicae, sed etiam pauperum , quod scilicet dentur divites abundantes sit perfluis , qui possint in gravibus necessitatibus , sive comm nibus, sive privatis sit bvenire statim desuperfluis . Quare probabile videtur , quod docet rambur. , satisfacere huic obligationi divites , si habentes v. g.
centum aureos annui reditus duos dent in communibus necessitatibus pauperum.
Quod autem Beneficiarii debeant in usus pios erogare quicquid est comgruae sustentationi seperstium, constat, ut diximus , ex Iλraecepto Trid. sest a . c. I. An autum estis sirperfluorum determinatus sit ad solam eleemo, nam, dubium est. Communiter tamen
doccnt, posse Beneficiarios superfluum tam in eleemosynam , quam in alios inis pios eroPre , quia Concilium dicit , Ne dissipentur bona Beneficii; non censentur autem dissipari, si ad
cultum Dei applicentur, quamvis non dentur pauperibus , ut notat Vasq. c. q. nlim. unde Graiaad. apud Dian. Part. q. , tract.q. res. 2Iq. putat, sati
facere suae obligationi Episcopum , si det pauperibus quartam Parrem dum-taexat rccitus Ecclesiastici superflui comgruae Bltentationi; de reliquos beneiciarios , si solum quintam, vel sextam partem, dummodo reliquum in alios pios usiis Impendant. Quare in hoc differunt laici ab Ecclesiasticis , quod licet utrique teneantur succurrere pro- Articulus IV. ximo in extrema , vel gravi necessit, te ; in necessitatibus tamen communiis bus satis est , quod laici facile trib ant, non vero tribu i quicquid sepe fuit beneficiarii vero tribuere debent quicquid statui seperfluit, quamvis de hoc possint plurimum in alios pios m. siis impendere. Addunt alii cum Vasa. apud Dian. Part. F. tract. 8. resol. 3. oestingui etiam laicos a beneficiariis per hoc , quod laici non obligciatur inquirere Paupc res , sed solum sitblevare , si obviam venerint; secus vero beneficiarii. Sed communiter tale discrimen rejiciunt; nam vel beneficiarius est Pastor. puta Episcopus, Parochus, &c. & tencturquidem inquirere pauperes , at etiam laicus tenetur . si sit persona publica rVel beneficiarius non est Pastor , sed
v. g. simplex Canonicus , & non o Iigatur eos inquirere, ut notat Sanch. lib. a. Consiti cap. a. dub. 39. quia riC-mo tenetur depcllere ignorantiam 1 esset enim onus importabile: ignorantia autem alienae indigentiae consistit in facto.
Controversia dcinum est , quaenam quantitas supcrsuorum in profanos usus a beneticiariis expcnsa censeatur notabilis, ita ut inducat peccatum mortale Molin. disp. I l. docet, quantitatem notabilem non csie illam , quae susticit ad mortale in materia serti . sed requiri longe majorem ; eam tamen non determinat . Kon inch. disp. 27. de Elecm. num. I93. , & Palaus punct. s. docent, esse notabilem etiam quintam partem seperfluorum . MendOZ. vero apud Dian. loci cit. rcs 27. putat, solum quartam partem in innius a fructuum; botus vero, tertiam alie sub mortali expendendam in pera pia; vcl medietatem residui congruae sistentationis, v. gr. si Episcopus habens duo: millia aurcorum ex fructibus beneficii, S indigeat mille auisaeis pro sua sullcntatione, juxta sciitemtiam
44쪽
ctigonam iure fructus expendendi in usus pias ορ
non peccat mortaliter . si quingentos aureos in necessitatibus communibus Pauperum expendat, quia quingenti aurei essent quarta pars omnium se
ctuum hujus beneficii . & simul medietas fructuum congruae sustentationi residuorum. Advcrtcndum tamen, quod plus deberent expendere in necessit, tabus gravioribus . puta lcmpore pestis, ramis , aegritudinum &c. in quihus casibus aliquando deberent etiam
ex piopria supellectili , & vasis a
Eenteis eleemowmas iacere. Ratio hinsus sententiae est , quia valde durum videtur , & non juxta suavitatem IS clesiae obligare beneficiarios ad er ganda omnia omnino stiperflua, quorum sitiat domini; praesertim cum multi sint labores, & onera beneficiari
rum in choro, residentia , coelibatu . habitu, privatione negotiationis, Venationis , ludorum, dic. At Granado Cum communiori putat, omnia sepe flua in pios ustis expendenda . Equidem censeo, sintentiam hanc Gran. , licet communiorem , est e nimis rigidam , tum quia valde durum est ad id beneficiarios obligare; tum etiam quia si beneficiatiis totam iustentati nem posset pro libito expendere, cum sustentatio dicat rationem stipendii , quod significat rem debitam . beneficium videretur recedere a rigorosas.
gnificatione beneficii, quod importat aliquid ultra debitum.
Dico tamen, primam sententiam Κο- Unch. & Palai videri merito ab Hai noldo vocari laxam , ut notat Croti lib. 4. n. I 3 8.; cum aliis, probabili remque videri sententiam Cardinalis
de Lugo disp. q. n. M. de jus L putamtis vigesimam partem proventuum amnuorum cile materiam gravem , si inusiis profanos expendatur a benefici
riis ; Qtrod ii minor pars ita expe datur, culpa sit levis ; quia talis pars Comparata cum toto , spcctata materia , & circumstantiis, non censetur no tabilist unde qui hanc solum partem dissipat , non censetur dissipare abs lute Christi patrimonium. Ratio a pri ri est, quia, cum beneficiarii sint d mini fructuum, non obligantur ad eleemosynam ex justitia , sed ex charitate, vel pietate, quae iti taxanda quam
titate notabili non ita stricte procedit, sicut justitia. Alia ad hanc rem spectantia videri
possunt in expositione duodecimae the sis ex proscriptis ab Innoc. XI. , ubi vindicavimus Vasin a per na cal
mniae illi a Montestio in literis Pr vincialibus objecta, quod scilicet prinfligatam illam thesim docuerit ; cum Vasq. st ictiorem, quam alii DoctoreS, obligationem ad stipem pauperibus erogandam imponat.
Utrum elim Iure naturali obsistentur Beneficiarii expendere superflua in vitis pios pI. Putant nonnulli , quod ex selo iure
humano ad id teneantur . II. Herius dicendum , qAod iure natu rati obligentur ea expendere in msus virtuoses . re iure humano in usus pios. III. Idem dicendum de Pensionariis , quorum Pensiones fundantur in tiaiulo Clericals. LV. Esto ea inteniisne Fideles fundent
Beneficia, ψ ex super is conor sustentaιιoni exerceantur a Bene clariis opera pietatio.
V. Hinc valide . oe licite dispensa
Pontifex , ut in alios ustis honestos hujusmodi fructus expendantur. n. Num peccet mortaliter Pontifex, si
in hoc sine causa disponset fVII. An peccet etiam , qui hac allicita dispensatione utitur fVIII. in in usus non virtuoses expen
45쪽
tionibus naturalibus dispensere, puta in iuramento, in voto . oec., Ο
in hac non possit RX. Morientes Bene clarii in Curia possunt quidem restari, fed non in m
I. Ravissima dissicultas est, num T obligatio expendendi sum sua in usiis pios oriatur ex solo praecepto Ecclesiallico, an etiam cx jure naturali hinc enim dependet, Utrum possit Pontifex tale Praeceptum tollere , aut in illo dispensare λ Vasq. num. 1 a. fatetur , se neminem legisse , Qui velit id provenire ex solo jure hum,no : Et ratio potissima desiumitur ex natura illorum bonorum, quae per hoc quod sint Deo oblata . & dei linata , jam facta sunt secra; Unde a Tridc
tino vocantur res Dei; jus autem n turae videtur prohibere , ne res sacrae
ad usus profanos applicentur. Less t
men cap. q. num. 6 . cum Soto cem
set , id ex solo jure numano provenire : quam sententiam Sancti. dub. V. putat probabilem, quamvis oppostam censeat probabiliorem Quod ex eo colligit silhuc. cap. 7. qu. I. quia It Iius , II. concessit benenciatis in curia morientibus, ut possint de suis reditiobus disponere in usus pios , & non pios ; Quod etiam Liquando beneficiarias nagiratibus conceditur ; ergo Prohibi cso . ne in usus non pios e Pendannir, non videtur este polle ex iure natur ili, in quo Ponti sex dispei IME non p., eit et Neque obitat , illa bona osterta irio, ea alie oblatione sacrati ,' Nam hac oblatio fit a Fidelibus cum dependentia a dispositione
conciliari potie , si dicatur jure naturali praecipi, ut bona Ecclesialtica era Articulus V. pendantur in usus virtuosis in genere ε3ure tamen dumtaxat humano , quod expendantur in opera misericordiae . vel pietatis; adeoque independenter a tali praecepto Ecclesiastico determinante usus virtuoses jure naturali praescriptos, licite expendi posse ad exc
citium v. gr. mumncentiae . gratitudianis, libertatatis praesertim erga cO fu guineos, & amicos , aut alterius virtutis. Ratio est, quia, cum ea bona
peculiari modo sint res Dei ex oblatione . dc destinatione Fidelium , sequitur , solum debere expendi juxta Deilvoluntatem , quae, nisii aliud anno testat , indisterens est ad omnes usus virmosos: ergo, nisi Pontifex Dei Vbcarius visibilis determinasset usum pi
tatis , vel misericordiae potius , quam aliarum virtutum . potuissent in alios usus virtuosos expendi.
nem lebreni, An etiam Pensionarii teneantur ad expendenda superflua ita usus pios quamvis Nav. , & Sarmiento apud Sanch. diib. 67., & Dian. Par.
. tract. q. rcsOl. 29. doceant, eodem modo teneri Pensionarios , ac Beneficiarios , quia ex cap. Pasoralis de Decim. res transcunt cum onere sito; cum
igitur res beneficii hoc onus praeseserant, quod expendantur in usus pios. si supersint congruae sustentationi, consequenter transrerunt hujusmodi onagad Pensionarios:Nihilominus Sot. Huri. Sanch. Molin. disp. I s. putant, pensi nes laicales eximi ab hoc onere, quia dantur in stipendium pro munere labcali, V. gr. Procuratoris, aut Advocati Ecclesiae, vel Cantoris 3cta ; Sanch. etiam loc. cit. putat , probabile elle ex hoc onere eximi Pensiones filiadatas
non in titulo , sed in statu Clericali . ζuta quae dantur beneficiario seni, qui
eneficium resignavit. Demum Va u. de Eleemosyna dub. ult. eximit ab hoc
onere omnes omnino Pensiones , e
iam tundatas in titulo Sericali; dicie
46쪽
nam iure fructus exstendendi in usus pios. ΑΙ
enim , nullum vidisse auctorem obligantem Pensionarios ad uberiores, vel alias eleemosynas, quam obligentur Mlii seculares : Quod etiam docent GPES , & Couarta apud eundem Diari. x qua sententia deducitiar manifeste. quod . quamvis bona Pensionarii, &Beneficiarii sint Ecclesiastica, dc a FLdelibus Deo dicata, non idcirco jure naturali expendenda sint in eleemosynas, aut in alios usus pios; cum satis
sit, si in operibus virtuosiis expendam tur, quae silperfluunt congruae lustent tioni.
tione dediisse hujusnodi bona , ut ex
sit perfluis exerceantur opera misericordiae, vel pietatis . Nam, ut diximus sect. Φ, hinc non eruitur , data este cum tali pacto . & cum onere ex justitia: Quod explicari potuit exemplodantis pauperi aegroto eleemo*nam ea intentione , ut emat sibi neces iaria ;hie enim , si pecuniam ludo exponeret , non peccaret contra justitiam ;quia, quamvis finis dantis fuerit, ut e merentur pharmaca, libere tamen d
ta fuit illa eleemosyna , dc sine ullo
Neque ulterius obstat , statum Clericalem requirero jure naturae , ut in operibus piis superflua expendantur . Hinc enim sequeretur, quod Clericus habens Patrimonialia superflua deberet etiam in iis ulibus illa expendere ,
tificem valide , de licite etiam data causa dispensare , ut superflua expundantur in alios ustis honustos . Ratio est, quia obligatio expendendi haec in opera misericordiae, vel pietatis est j ris Canonici , quod subiicitur Papae ;Proinde si absque causa dispensaret , adhuc valide diis aret, quia obligatio legis unice pendet a voluntate L gislatoris ; unde . si ea desit, sive ex causa , sive sine causa , cestat obligatio, ut notat Suar. lib. 6. de Leg. cap. I9. Peccaret tamen dispensando siue causa , ut advertit. SancheZ lib. 8. de Matrina. disp. I 8. , quia Legislator
sicut in impositione legis , ita in m pensatione debet bono communi prosi
VI. Dubium tamen est , An Ponti. sex peccet mortaliter dispensando sine causa p Alfirmant Suar. loc. cit. Valent. sRodris'. , nisi levitas materiae excus rei ; Unde peccaret mortaliter Pont, sex , si v. gr. 1ine causa dispensaret cum aliquo Sacerdote, ne recitet horas C, nonicas , ne jejunet in Quadragesima, Sc. Ratio est , quia peccaret contra
jultitiam distributivam; hoc enim proprie significat acceptio per narum , quae reponitur justitiae distributivae; dc
ex D. Th. a. a. qu. 63. ex genere suo est mortale . Communius tamen cum Sanch. loc. citi , LVm. , PalaO , Merolla docent esse veniale . si absit scandalum ; Sicut etiam si Legislator sine causia nolit ipse suam legem observare . ad quam tenetur vi directiva ex lege naturali, quamvis non coactiva. Ratio est, quia non videtur gravis deformitas, quod pars non conso etur toti; adeoque non est materia gravis adversus justitiam distributivam , cum nullum interveniat alii damnum , dc absit omne standalum ; Quae tamen non cessant in distributione oniciorum, ac dignitatum , cum non possint sine gravi injuria dignioris dari minus dbgno . & ideo in hoc casti peccatum acceptionis persenarum est mortale. VII. Dubium etiam est, An peccet. ui utitur dispensatione facta a Pont, ce in sua lege valide, sed illicite, eo quod sine causa Θ Αttirmant Sancti. . Valent. , Corduba , quia sicut peccat dispensans, consentiendo quod pars non conformetur toti, ita peccat, satitem venialiter , qui tali dispensatione utitur, eo quod positive velit, partem a toto sine caussa disi Ormari . Prob,
47쪽
bilius tamen Suar. loc. cit. Salas Α-
ΣΟr. negant, putantes, nullam adesse
obligationem , ne is . cui valide di pen tum est, difformetur ab aliis in legis observatione : Quare docent, petentem hujusnodi dispensationem peccare , quia petit rem intrinsece m lam ; sicut est dispensatio, quae est vitunus Iegis sine ulla causa; non peccare tamen ea utentes , quia quamvis dic pensatio sit vulnus legis , non est i men vulnus lcgis usus dispelisationis , etiamsi sine causa factae. VHI. Insertur secundo , non posse Pontificem dispensare, ut seperflua beneficii in usus non virtuosbs expendan tur, eo quod talis obligatio , ut dix, mus, sit de jure naturali, in quo P pa dispensare non potest. IX. Oppones , posse Pontificem ex causa relaxare obligationem juramemti , quae est naturalis; sicut etiam di pentare in voto , ac in lege naturali
sanctificandi festa a ergo etiam dispen
sare poterit in cani nostro , quamvis
obligatio sit naturalis ; sive talis di
pensatio dicatur interpretatio volunt tis Divinae, sive potius dispensatio indirecta, per hoc quod mutetur m teria legis , & ponantur eae circumstantiae , sub quibus lex naturalis non obligat : Sicut enim ex lege naturali emptor, v. g. tenetur solvere pretium, non tamen si venditor cedat iure suo; ita etiam ex lege naturali tenetur qu libet sanctificare sulta, hanc tamen legem non violat , si laboret ad subveniendum necessitati sitae ex permissione Pontificis; nunquam enim magis dies sanctificatur, quam quando sic labor tur; ergo eodem modo, quamvis ex lege naturali teneatur Beneficiarius impendere superflua in opera virtutis, non tamen quando Ponti sex collator Beneficiorum cum causa dispensat. Respondetur, in iis tantum casibus
posse Pontificem modo dicto in lege naturali indirecte dispensare , in qu, Articuluin V. bus expediens fuit rectae gubernati
ni , hanc potestatem committi, & dc- legari Legislatori humano , videlicet in voto, In iuramento , in sanctificatione sellorum , & in iis rebus . inuibus Resipublica habet potestatem ominativam si enim tali potestate
utatur, cessat obligatio legis naturalis. Quapropter potest Superior V. gr. Pr pter bonum publicum auserre res mimus, & dare alteri : Contra vero .
quia non fuit expediens rectae gubernationi , ut Deus daret Legislatori hin manO v. gr. potestatem dominativam in comora aliorum , ideo non potest
Pontilax . ne indirecte quidem , dic pensare In lege naturali de non fornicando . sicut dispensavit indirecte Deus
cum Osee permittendo , ut acciperet
sibi mulierem fornicariam: Nec potest Pontifex , sicut potest Deus indirecte dispensare in lege naturali prohibente Polysamiam , & diistblutionem Matriamonii consummati, nec in impedimentis Matrimonii jure naturae dirimentiabus , puta erroris , impotentiae , tig
minis, consanguinitatis in Primo gradu ; Convenientius enim fuit hanc e testatem Pontifici denegare, ne illa stequentius , quam par esset, homines mterentur , etiamsi in aliquo casu sorte expediret illam habere , ut notat Sancti. Palaus, Suar. lib. a. de leg. cap. I
Ad rem nostram: Respublica habet potestatem disponcndi de bonis CL
vium, quando expedit ad bonum publicum , non tamen de bonis Deq dbcatis nisi sorte aliquando Pontifex
Dei voluntatem rationabiliter inter pretaretur nunquam tamen videtur posse Pontisex rationabiliter interpretari voluntatem Dei , ut bona beneficii Deo dicata aliter, intain in opera virtuosa expendantur; oc ideo nullat
nus potest ne indirecte quidem in
hac lege naturali dispensare . Potest quidem disponere Pontifex de bonis beneficii, donando ea benemeritis E cletiae,
48쪽
elasiae, dc iis, qui Ecclesiam tueri poς sunt: sed in hoc casu ipse Pontifex immediate disponeret in usius virtuosos de talibus bonis. Moue adeo nullatenus in lege naturali aispensaret.
iam Iulii tu. factam Beneficiariis m iientibus in Curia testandi in usus non pios, non procedere de usti m Io, sed de usu bono, quamvis non Pe tinente ad virtutem pietatis, quam sc iam obligationem habent de facto Equites Hieroselymitani circa bona su-erflua Commendae , ut docet AZOr. b. I 3. cap. q. quaesito ε. Nili velis di cere , velle Pontificem absolute donare
bona beneficii in pretmium iis, qui in Curia decedunt ; unde possint ad lubitum de iis testari . Quod si Beneficiarius ea bona expenderet in ullis malos, . gr. intemperantiae, non italum contriueret malitiam intemperantiae , sed etiam peculiarem malitiam i reverentiae adversus rem suo modo sacram . Utrum autem hujusinossi irreverentia esset mortalis, praescindendo a
Praecepto Ecclesiastico, & siliendo inibio jure naturae λ Lest num. 67. n gat quae sententia piaecisis scandalo .& contemptu sullineri potest.
An etiam Beneficiarii Religiosi sint domini tannium fructuum Beneficii pI. Videntur non eo domini, sed usuarii,
utpote astriciti voto Paupertatis. II. Putant nonnulli, Reliei os Benefici rios non remanere amplius Religis.ss. III. Dιcendum tamen cum voto Pampertatis posse annecti dominium fructuum Beneficii. IV. Si Religiosus in incapacitate domianii dispensetur , cum haec pertineat flum ad selemnitatem extrιnsecam , non eatenus cen=ur dupensatus in
V. De facito Relinosus Beneficiarius romanet substantialiser Religiosus , cst'
VI. Cur Episcopus Religiosus teneatur
gestare habitum sui Ordisis pVI I. uuomodo eum Episcopatu cohareat votum Obedientia VIII. Num eximatur Episcoρus Regmiaris a iugo Regula Monastica rIX. Niam teneatur ad alia vota sol mnia, pracepta fia Religionis ex Reservata in Religione non reservam tur relate ad Religisses Beneficia.
XI. Religiosus Beneficiarias selum dioea
satur in incapacitate dominii , qua ex extrinseca ordinatione Ecclesia amnectitur statui Religiose, taeo cum voto Paupertatis habet simul domianium fructuum Benescis.
XII. Ab Episeopo Religiose dicumvir in iure bona Beneficii eo restituenda Ecclesia . re sensus est. quod Ecclestia sint relinquenda. XIII. Hac , qua competunt Discopo religiose , probabiliter competunt aliis Beneficiariis perpetuis . pariter reliariosis . XIV. Privilegiam uni eoncessum in cor
pore iuris, umversm extenditur ad alium , relate ad quem militat ea dem, seu potior ratio.
I. Regulares per solemne Vorum paVertatis sint i capaces dominii , rusi dispensentur , est peculiaris dissicultas, an sint domi. ni fructuum beneficii λ Primo , quia per promotionem ad beneficium non videntur dispensari in voto Pauperi tis , cum possint esse adniiniuratorcs, dc usitarii relate ad bona beneficii . Secundo , quia Religiosiis siue voto
paupertatis non esset Religiosiis, cum tale votum iit de essentia Religionis . ex cap. Cum ad Monasterium de satu Monach. Beneficiarius autem remanet
49쪽
Religiosus, atque adeo cum voto pa pertatis; aliter esset etiam liber a v
to Castituis; & consequenter Religi sits , qui nullum haberet Ordinem si erum, si eligeretur Episcopus, & ante ordinationem contraheret matriminnium , valide contraheret . Quod nemo dixerit. U. Nihilominus, quamvis nemo eximat beneficiarios regulares a voto castitatis , nonnulli Putant, Per prom tionem ad beneficium fieri capaces dominii: nam in cap. 3. q. I. dicuntur sibi vindicare paternam hin recitatem : imo censent aliqui , non remanere simpliciter Religiosos , quia in perpetuum abist vi intur ab obed, entia Praelatorum , & observantia regulari . Etenim in cap. cit. siibditur.
nastica prasessionis abs.lvir, cst Sacra Comsegatis ae Monacho Episcopum facie . t quamvis aliqui putent. id verum
esse de solis Episcopis , quia de illis
tantum loquitur textus; Alii tamen paritate rationis id extendunt ad reliquos beneficiarios regulares, si habeant beneficium perpetuum non amo- vibile ad nutum.
rios rcgulares simul cum voto pampertatis, S statu religiosb habere d minium tructuum beneficii. Probatur; potest votum selemne castitatis stare cum dominio in corpus alterius ; ergo pote it votum selemne paupertatis istare cum dominio rerum temporalium . Antecedens constat ;nam uxoratuS , si vivente uxore fiat religa sus . retinet dominium in codipus illius , quamvis impeditum per votum sicut qui locat domum, ret, net dominium directum domus , sed
impeditum ) propterea, si hujusmodi
Retigiosus filain uxorcm cognosceret, esset quidem sacrilegus , sed non Nnicarius . quippe qui non accedcret ad non sitiam . notat Suar. tona. S.
Articulus VI. de Resiae lib. p. eis. Io Ratio a pes ri Concisionis est , quia in tantum acquisitio dominii bonoriim esset incompatibilis , & extingueret votum paupertatis, in quantum destruit m teriam hujus voti; sed hoc est falsium;
materia enim voti paupertatis est, non habere dominium, ncc usiim rerum sine licentia sit perioris , non vcro es
se incapacem dominii ; sicut materia voti castitatis est non habere nec di
minium in corpua alterius, per matrimonium , nec usum ; non vero esse
incapacem talis dominii ; haec enim incapacitas est selemnitas extraordinaria addita votis religiosis ab Ecclesi'
unde, ea sublata, adhuc matcria voti,& votum rcmanere potest . Imo , ut notat Salach. lib. s. cap. s. talis incapacitas neque potest esse materia v ti ; quamvis enim vovens Promitteret exprcsse illam incapacitatent, non Per
hoc fieret incapax, nisii Ecclesia hi jusmodi incapacitatena voto adjunge
IV. Unde sequirur, quod. si religi siis ad beneficium promotus in incapacitate dominii bonorum dispensetur. sicut in conclus 3. dicemus dismns ri) non celisetur dispui fatus in voto. sed in alliqua solemnitate extrinseca voto ; S consequenter remanci reli plostis: quia status regularis non con uituitur substantialiter ex iis, quae sunt extrinseca votis Religionis ; oc ideo
uxoratuS , qui vivente uxore fit rei, glossis , quamvis retineat dominium Ii corpus uxoris, adhuc habet & v tum solemne castitatis , & statum reingularem.
V. Dico secundo . Religiosiis , qui
ad bentacium promovetur , remanet stibilantialiter, α vere religiosius , a que adeo cum voto paueeitatis . Ita communius cum Sanch. lib. 6. cap. 6. Suar. tom. q. de Rclig. tract. 8. lib. 3. cap. Iε. contra Vasq. de Redit. dub. 7.
50쪽
VI. Probant id communiter cum Sanch. quia hujusmodi Religiosiis ad
beneficium promotus tenetur gestare habitum religiosiam. Haec tamen ratio non est emcax: Respondent enim Assiversarii, id praecipi, ut promotus m mor sit visae, quam professus est; quod innuit Innoc. in cap. de Monachis 3. qu. I 6. ubi habet. Quod diu servavit, id in meliore gradu positul amittere non
Validior itaque ratio est, quia non censetur dispensatus in statu. & votis religiosis sine causa ; nulla autem datur causa , cur promotus ad benem cium dispensetur. Nam primo votum cxstitatis est conforme novo statui.& ad aliqua beneficia est requisitum. Deinde votum pauperiatis neque t pugnat cum beneficiario, quia dom, nium bonorum beneficii est compossibile cum voto paupertatis r quod si non esset coinpossibue , potius dicet, dum esset, quod hujusmodi rei iosus non evadat dominus fructuum beneficii, sed solum adni inistrator, quam quod dispensetur jn voto paupertatis. VII. Difficultas solum eth de voto obedicntiae; nam Religiosiis famas DPiscopus v. g. perpetuo eximitur ab obedientia suorum Praelatorum ; pe petua autem hujusmodi exemptio p
gnat cum voto obedientiae, ut adve tit Hurt. S. 6 . Dicendum tamen , etiam votum obedientiae elle compoLsibile cum statu beneficiarii promoti . g. ad Episcoeatiun ; falsum enim
est, quod vi vota non teneatur obedire suo seperiori, videlicet Papae. esto non aeneatur obedire Praelatis suae Religionis ἰ Sicut Generalis perpetuus est vere religiosisS , teneturque vi voti hedientiae obedire Papae , & non auteri Praelato suae Religionis . Imo si Religiosius ad Pontificatum promoveretur , adhuc cum voto obedientiae remaneret , ut docet Sanch. lib.6. cap.6.
quia materia voti obedientia est obodire superioribus, si illos habeat, quae
conditionalis vera est etiam in statu Papatus . eo quod per accidens est, quod talis religiosius sit Papa, & coi sequenter quod superiores non habeat: Hinc proinde sequitur, quod si Pontisex . abdicato Papatu , ad Reliagionem rediret, non indigeret nova professione , sed vi voti obedientiae praeteriti teneretur ad obediendum. ut prius. Ad objectionem adductam ex capi te Statutum , ubi dicitur , quod sacra Congregatio de Monacho Ddcopum D cit . rcspondetur , hinc non inferri . Monachum per Episcopatum amittere statum monachalem a non enim scin per terminus ad quem est destructu vis termiui a quo : sicuti si quis ex Diacono fiat Sacerdos, aut ex Abbate Episcopus: tunc terminus ad quem destruit terminum a suo , quando rii millo est incompossibilis , ut si quis ex
homine fiat cadaver. VIII. Minus urgent illa alia verba laudati textus. quod scilicet Monachum
Beneficiatum carionaea electio a iugo regula Monastica professanis abselvat. Qua vis enim a regulis Religionis absolvatur, non per hoc 'quitiir, quod a 'luatur a votis substantialibus Religi nis, atque adeo quod statum religi sum amittat. Imo dubitant Doctores, an ab omnibus omnino regulis isse, varur. Nam D. Th a. a. qu. I 83. do cet , absolvi ab iis tantum regulis, quae impediunt munus Episcopale . EM,
bus regulis instavi, quamvis ex honestate tantum debeat observare regulas cum suo statu non incompossibiles arum quia verba citati textus loquuntur indefinite ; tum etiam quia regulae non
sunt ad subistantiam Religionis. sed ad
majorem persectionem communitatis rquare cum Episcopus vivat extra communitatem suorum religiosorum in pe