장음표시 사용
51쪽
petuum , non videtur obligandus ex
debito Iegali. sed solum ex Tionestate, ct decentia ad illas regulas ; & ideo decet socium sui Ordinis apud se ii,
IX. Unde sequitur primo, ut notat
Sanch. lib. 6. cap. 6. niim. 2O. contra nonnullos, neque tenori ad alia vota,
etiamsi istemnia, aut praecepta suae Religionis , non siibstantialia quoad statum ; ac proinde Religiosus v. gr. D. Francisci de Paula , qui emisit votum Φlemne abstinendi a cibis paschalibus, fictus Episcopus poterit tempore ab Ecclesia non interdicto cibis paschalbbus vesci. Imo si in sua Religione obligaretur die Veneris jejunare , factus Episcopus Posset comedere carnes die Veneris, si eo die incidat Nativitas Domini ; quod tamen sitis Religiosis
non licet, ex cap. Explicari de observat. et n.
x Sequitur secundo, quod si in Religione sint reservata, aut cum cens ra Peccata contra vota substantialia. - g. castitatis, Episcopus illa commi
tenS. nec reservationem , nec cens ram incurrat, ut docet idem Sancti. num. I s. quia talis reservatio. aut censura non est de sibilantia status Religiosi , sed ad majorem persectionem
viventium in ea communitate, ad quam non obligatur Episcopus extra Issam degons in perpetuum . . XI. Dico ultimo. Rcligiosiis ad Beneficium promotus ita remanet substantialiter Religiosiis , & cum voto Paupertatis , ut simul acquirat dominium omnium fiuctuum beneficii. Ita Vasq. cap. 3. de Reditib. dub. 7. contra Sancti. loc. cit. putantem, esse sinium administratorem, non dominum. Ratio est, quia stanis religiosus, &votum paupertatis non pugnant cum dominio bonorum , ut ostendimus in prima Conclusione , eo quod incapacitas dominii per accidens, Sc ex eratrinseca ordinatione Ecclesiae annectuinti as VI.tur statui religiose r erso si Ecclesia cum beneficiariis in tali incapacitate dispenset, bene stabit stams religiosiis,& votum paupertatis cum dominio fructuum beneficii : atqui de facto in hac incapacitate dispensat, ergo de facto habetur dominium fluctuum beneficii . Minor subsumpta probatur primo, quia sicut exceptis votis stibsta tialibus dispensat Pontifex in aliis regulis cum Beneficiato Religiosis , & a jugo re ae Monasticae professionis illum absolvit, imo, ut diximus, abistivit etiam ab omnibus aliis votis , &praeceptis , quae non sunt de essentia Religionis ; ita dicendum, quod dispenset etiam in incapacitate dominii; quandoquidem neque haec est de se,srantia Religionis. Secundo, quia E clesia non invalidat donationeS, quantumvis amplas, iactas ab Episcopis toligiosis de fructibus beneficii , ut deinberet contra illas agere, si non essene domini: ergo dicendum. esse vere dominos, non per hoc quod dispense tur in voto paupertatis, & iuta religioso , quoa sine convincenti ratione
dici non debet, sed per hoc quod
dispensentur in solemilitate illa extrinseca, seu in incapacitate dominii. XII. Objici solet. quod in citato cap. Stauinum . dicantur ab Episcopo religiose restituenda esse bona beneficii Ecclesiae, cujus est Episcopus, erEo sis gnum est, non esse dominum, sed administratorem ; atque adeo, quod sicut Monachus quicquid acquirit. m nasterio acquirit, ita monachus Episcopus quicquid acquirit, Ecclesiae tuae acquirat , non sibi , ut docet Mor.
Respondetur tamen, in jure ly Restituere saepe idem esse ac Relinquere , quod bene stat cum dominio ejus. quod relinquitur: constat hoc ex cap. Audiυimus se S mon. ubi praecipitur . quod simoniacus collator beneficii re- Rituat Ecclesiae duplicata, & tamen res Diqitigod by CO
52쪽
illa secundium duplum non erat Ecclesiae. Quod autem in casu etiam nostro idem sit restituere, ac relinquere, coninstat, tum ex dictis ; tum quia in e dem laudato capite Statutum r8. q. a. dicitur, quod Religiosiis Episcopus et Glut legitimus hae es paternam sibi Bar ditatem postea jure vendicandi potestatem habeat ; ubi , ly, postea, indicat, post adeptum Episcopatii in haberi jus, quod antea non habebatur ; atque aseo , si ante Episcopatum acquirebat Monasterio dominium honorum sibi debitorum, postea acquirit sibi; cum Ecclesia niillum ad ea jus habeat; Sconseqtienter bona beneficii tenetur stitim relinquere Ecclesiae , cujus et Episcopus , non sccus ac Episcopiis non religiosus. XIII. Dubium hic est , An exemptio a regulis propriae Religionis , &dominium bonorum beneficia, quae diximus competere Episcopo religiosis, competant etiam aliis beneficiatus perpetuis pariter Religiosis Episcopo inaturioribus pSanch. num. affirmat QIum de
Abbatibus habentibus propriam dioecesim, S gaudentibus jurisdictione Episcopali ; quia in jure aequiparantur Episcopis ; negat vero de atiis per putuis Beneficiariis, puta de Parochis: uia universim exemptio favorabilis
acta circa unam personam, non ex
tenditur ad aliam ob identitatem, vel majoritatem rationis, ut notat Salas de Leg. disp. a. seta 8. eo quod e emptio non fundetur in ratione , sed in voluntate concedentis. Vasquea tamen dub. 8. & Suareatom. q. de Relig. tract. 8. lib. I. cap. I9. extendunt hujusmodi exemptionem ad omnes Beneficiatos perpetuos, quia militat in iis eadem ratio separationis perpetuae a religiosa communitate, &addictionis perpetuae alteri Ecclesiae; cum ergo regulae Religionis ordinatae sint ad majorem perfectionem. & melius regimen communitatis , non deis bent obligare Religiosos extra comm nitatem in perpetuum viventeS . Ad rationem in contrarium respondetur , exemptionem lavorabilem factam uni perlbnae non extendi ad a liam , in qua militat eadem ratio, si sit facta ab homine ; Secus vero , si sit inserta in corpore juris; quare ce tum est, privilegia v. g. concessa uni Religioni a Pontifice non posse extendi ad aliam similem , vel arctiorem Religionem propter solam identitatem rationis in pietate causae. nisi Pontifex
communicationem privilegiorum concedat; nec privilegium uni conces luin transire ad alium aeque dignum, quamin vis major ratio, nedum eadem pi tatis, & gratitudinis , aut remunera
tionis reperiatur: At quand' privilis viri est in corpore juris inscrtum.
habet rationem juris communis . di is eo ad omnes extenditur , in quibus militat eadem ratio', ut notat Memula disp. 6. cap. 6. num. 236. ex lege Si quis et . Cod. de DecΜrionis. , ubi expresse solum eximuntur Decuriones
habentes duodecim filios , & tamen ob identitatem rationis a Doctoribus extenditur evmptio ad alios etiam. qui non siint Decuriones; imo ctiam ad matres habentes duodecim filios.
quia privilegium istud est insertum in corpore juris; Unde cum dispensatio in observantia Regulae facta Episcopo religioso sit inserta in corpore jur1S ,
debet etiam extendi ad alios Beneficiarios perpetuos , in quibus etiam militat separatio perpetua a communitate religiosa. XIV. Neque obstat . Privilegium fiindari praecise in voluntate concedentis , nec esse de uno in alium derivandum. Nam, ut notat Suar. lib. 8.de Leg. cap. 28. , hoc non est der, vare Privilegium ab uno in alium .
quod non licet; sed est ita illud imturpretari , ut plura comprehendat . quam Diqitiros by Corale
53쪽
quam in seperficie verborum appareat; Quod Iicitum est, quando ratio id juaclee r Sicuti si e. g. concedatur alicui privilegium celebrandi in loco interdicio , licebit illud extendere ad Ministrum ; & si concedatur viro nobili privile um audiendi lacrum te pore intervicti, extenditur ad iamili res juxta decentiam status ; & eodem modo extendi debet propter similem interpretationem , si privilegium in
corpore juris inseratur, & concedatur uni propter rationem, quae militet e iam pro altero : Idemque dicas , si concedatur persorus a Iure aequipar tis; unde privilegia concessa v. g. E clesiis, extenduntur ad Hospitalia, ut notat Panormitanus, & privilegia comeessa libertati. alimentis , & doti e
tenduntur ad piam causam, ut notat
Tiraquellus in tract. de Privit piae camis i Similiter privilegia concessa pi pillis extenduntur ad minores, & econtra; sicut etiam ad Rempublicam. ad Ecclesiam . ad iuriossis, & ad mmnes, qui per alios reguntur: Ac demum facultas Clerico Beneficiario co cessa ad fruendum stili tibus Beneficii in absentia , ut Theologiam audiat. extenditur ad studium Iuris canonici, quia hae scientiae simi in jure at uip
ratae , ut colligitur ex cap. a. de tristi.
is si apud Meroll. Ioc. cit. Ubi assivertit , quod si non istum eadem, sed major ratio militet in uno , quam in alio casti, tunc universim Privilegium extendendum est; & ideo Privilegium comedendi carnes in Quadragesima
propter majoritatem rationis extendistur ad esum ovorum, & lacticiniorum;& Privilegium ad dispensandum in v
tis juxta communiorem sententiam aispud Suar. de Voto lib. 6. cap. I a. e tenditur ad vota commutanda , quia
hoc est minus; sicut etiam Privilegium
concessum Monacho, aut Episcopo condendi testamenrum extenditur ad Cindicillum, & donationem causa mortis, ut docent communiter ex Leg.
cellus E de Do tionibus; & hac de causa privilegium concessum absolve di a casibus Pontifici reservatis e tenditur etiam ad casus Episcopo r
servatos, ut communius docent apud Dian. Part. 3. tradi. α re l. I p cum Suar. , Vasiqu., Coninu. contra Bonac.,& Nav. Quamvis enim Clemens VIu. statuerit, ne quis praetextu privilegi rum absolvat in pol terum a casibus mpiscopo reservatis, & idcirco damn ta sit ab Alexandro VII. ProP. I a. aquae habet, Mendicames possum absia
obtenta ad id Epso porum facultare; ex hoc tamen non insertur , Privilesium abs bivendi a casibus Pontifici reservatis ex se non comprehendere rese
vatos Episcopo, esu oppositum expri
54쪽
De Oneribus Beneficiariorum , ac praesertim de Residentia ..
QUoniam non vacat de singulis Beneficiariorum oneribus pro merito di serere, agimus, quantum satis est, de Onere Residendi , utpote ad eruallionem, & ad praxim utiliore ; nonnulla dumtaxat delibando de Onere necitandi Horas quoad ea , quae speciatim ad Beneficiarium spectant , ac de onere gellandi habitum, & tonseram . Primo itaque quaeremus , An Past res iure davino ad Residentiam obligentur λ Seeundo, quid circa hoc dispossierit Ius Canonicum Tertio, quaenam sint poenae non resilentium Z Quarto quibusnam iacienda sit restitutio suctuum a non residentibus λ Quinto, quanta sit obligatio non residendi, si Beneficium non sit Curatum . sed Simplex pSeMO , agemus de eis , quae peculiariter ad Beneficiarios spectant in ordine ad Horarum recitationem ; ac demum de obligatione gestandi habitiun , dctonsuram.
ARTrCULUS L An Pastores jure Divino ad Reside tiam obligentur p . Gid si Residemia ρ ct quinam ad ria
iam obligemuν IL Pastores 1ure Natura tenemur resi iudire.
pensere Po . Divensatis presse dicta non eadis in
iis, qua iure naturali proiabentur . V. Sicut ea non cadis in votis. k I. Pontifex non τιdetur interpretari v luntatem Dei, dum dat licentiam non
resedenda. VII. Sed tribuendo hane facultatem , , solum remittit debitum residendi , ad quod ax contractu Pastis se Obliis
VI L. Facutias Via , si absque causa tam
cedatur, est etiam- invalida , . nedum illicita IX. Si detur eausa a residendo exeusans, adhuc licentia requiritur , nisi haberet locum γε sta
L. Didentia , ut notat Laymancap. 6. est assiduitas commo rationis in loco Beneficii causa servitii Ecclesiastici personaliter praestandi; unde insere Silvester V. Residemia, suod si Clericus in loco sui Beneficii ita
commoratur, ut nunquam ollicium
suum praestet v. g. Canonicus mimi quam at Chorum, aut ad Capitulum accedat ) non censendus sit residere; cum ejus residentia sit ma talis, quippe fine, & effectu suo destituta. Omnia Beneficia ad residentiam o ligare spectato iure communi colligunt
Doctores ex cap. Conquer. de Chricis nom re emibus apud AZOrituri. tom. v. lib. I cap. 3. Consuetudo tamen obtinuit, ut in simplicibus quibusdam Beneficiis non resideatur; 1mo Praestimonia, quamvis anne xam habeant obligationem recitandi horas privatim, quia tamen nullum aliud E clesiae servitium postulant, ideo nulla tenus obligant ad residendum, ex Αχω rio loco laudato , de LVman cap. 62Nihilominus strictius ad Residentiam: obligantur Beneficiarii habentes curam iani.
55쪽
animarum , quam non habentes, ut
mox videbimus . Et dc iis procediti praesens quaestio. Num ad id icneanturture Divino PII. Certum profecto est , Pastores Ecclesiallicos lure Divino naturali te neri providere suis ovibus pascendo it Ias quia tamen providere eos lunt tam per se ipsos, quam per alios, imo aliquando melius per alios, ideo dubitatur, an ius naturae obliget non
solum ad providendum gregi, sed editam ad providendum per assistentiam
in loco sitarum ovium p Quae contrinversa in Tridentina Synodo diu, multumque agitata ibit. Negabant enim Ambrosius Catarinus , AlbinianuS, Mliique Theologi primae notae, tum 9uia nullum extat hac de re divinum jussum;
tum etiam quia Dioeceses , & Par chiae non sunt a Christo Domino erectis, constitutae, ac divisae, sed ab Ecclesia , & Pontificibus; tum demum quia aliter non postet Pontifex in hoc onere dispensare.
Communis tamen , & vera sentemtia cum C eti, Soto . Nav. docet,
Residentiani in Beneficiis Curatis ei lede jure Divino naturali, quod evincitur. ex verbis Trid. sess 23. cap. I. , ubi habet : Praevis Dιυino mandatum
efe ommbus , quibus animarum cura
commisa est, oves suas a 'sere prad
canone , Sacramentorum admini atione, ac exemplo passere, pauperum curam paternam gerere , ac in caetera munia pastoratia ineumbere ; qua omnia nequaquam ab iis praestari, ct impleri posuηt, qui iregi suo non invigilant . neque assia
sunt, Ied mercenario more deserunt. Et
ratio a priori videtur esse . quia habentes animarum curam sunt pastores ovium, non fiant domini , iit: conitatex verbis Christi ad Petrum. Pasce
ves meas, non tuas ; quare inter Christum Dominum, & Pastores intercedit contractus de curandis ovibus m eo magis consentaneo ; magis autem Articulus I. consentaneum. & expediens est curae ovium, quod Pallores personaliter assislant. unde ex tali contractu videtur
oriri hujusinodi obligatio ; Contractus autem obligat de jure naturae, & is
eo de jure naturae censetur csse obis
ligatio rcsidendi. Hinc Apostolus dixit, Pascite . qui in vobis es, iregem Dei, indicans, praesentem debere esse gregem pascendum . III. Confirmatur ex Lest dub. 29. ,
quia quicumque aliquam Provinciam suscipit, obligat se tacite ad propriasset osticii iunctiones obeundas per se
ipsem, quantum res ipsa seri, nec a liter ei tale munus demandaretur: numquam enim Princeps constituit Gube natores urbium , Praesectos arcium . Ductores militum, qui putantur crebro futuri absentes , & per alios assiministraturi . Tota tamen disticultas consiliit in explicando, quona o possint aliquando Praelati ex dispensatione Pontificis licite non assistere λ nam, saresidentia est de jure naturali, fit, ut non residere sit intrinsece , dcessenti liter malum; atque adeo nunquam pos sit licere . Ad id explicandum varias
IV. Prima est dicentium, licere pcrdispensationem Pontificis, quia hic potest in aliquibus circumflantiis dispem sare in jure divino, & naturali, ut dispensat in votis, juramenta relaxat, Sc. Ita Sanch. lib. 8. disp. 6. Verum haec doctrina videtur duriuccula . quia disponsatio preste di est
relaxatio juris obligantis in iis circunses antiis, in quibus fit dispensatio I repugnat autem jus naturale dispensari. quando obligat ; Etenim jus naturale in hoc distinguitur a jure positivo, quod illud semper obliget ad vitandum id, quod est intrinsece malum: ergo, si in iis circumstantiis ius naturale
ligat ad residendunt , remanci cum
sua intrinseca malitia ipsa non residemtia. unde incapax est dispens tonis: Non Diqitiros by L
56쪽
An sit de rure Divino Residentia G e INon sic ius positivum, an quo potest
fieri dispensatio , quia res jure' posituvo prohibita non est intrinjuce mala.
Ω d mala, quia prohibita; & quia e trinseca haec prohibitio suspendi potest per dispensationcm . ideo reddi
pote it licita operatio jure tantum p sitivo prohibita. V. Neque est verum , Pontificem proprie in votis dispensare, sed .lum nomine Dei promisi uti, cujus vices in
terris gerit , remittit obligationem , quam vovens contraxerat per promiΩ1ionem Deo factam et remissio autem
non est dispensatio, quia dispensatio est actus jurisdietionis , non vero re missio ; cum Possit haec procedere a quolibet privato . qui remittat debutum ex promissione contractum; uim
de remissio spectat ad jus proprietatis verius, quam jurisdictionis. VI. Secunda est dicentium cum Sinto, licitum aliquando esse Pastoribus
Ecclesiasticis non residere , non quia
Pontikx in iis Gircumitantiis dispensat, sed quia interpretariu , quod jus naturale obligans secundum se ad residentiam in iis circumstantiis non obliget . Neque dicas, hinc sequi , quod
facta interpretatione in uno casii pro aliquo Episcopo V. g. possiet alius inconsulto Pontifice, quando daretur similis casus, non reiiciere. Nam primo
non est ita facile subditis scire omnes circumstantias, propter quas Ponti sex
in eo casu interpretatus sit, cessare o, ligationem relicientiae. Praeterea quam
tumvis jus naturale in casu simili, mnino simili , non obligaret ad resse dentiam, non per hoc esset licitum non restidere sine licentia Pontificis;
quia jure etiam Ecclesiathico praecipitur Residentia; unde in praxi parum prodesset scire, an in eo casu oblig'ris jure divino, si in eodem obligaris jure Ecclesiallico ; quod sine dubio
potuit obligare etiam pro ea circum
stantia , pro qua non obligat jus D, vinum ; unde opus sit dispensatione ,
Nihilominus haec etiam secunda via displicet, quia dicitiir in Conciliis I co laudato , Pontikx dare licentiam ι
interpretari autem . quod cellet obligatio ratione circumflantiarum, non est clare licentiam, ut bene advellit Pomtius lib. 8. Matrim. cap. a. Neque enim
peritus , qui intcrpretatur , Lym j iunia v. g. stante tali morbo non obi ine , censetur dare licentiam frangem
VII. Tertia itaque videtur ineunda via ad verificandum hoc vocabulum Iicentiae, dicendo, .Pontificem poste nomine Dei remittore debitum, quo P, stor ex contractui se obligavit ad resudendum in loco sitarum ovium, ut diximus: haec enim remissio est licentia. quia significat dependentiam a remi tente . - Quod autem Deus Pontifici concesserit potestatem remittendi suo nomine obligationem residentiae, conia estat facile, quia tunc Princeps id censerur concedere suo ministro, quando casus sunt frequentes , & capaces rationabilis excusationis , ut contingit in
puncto praesenti residentiae. Quo etiam discursiu probatur . remitti posse obi, sationem voti, di juramenti tam a Pontifice. quam ab Epistopo, nisi huic talis potestas a Papa limaretur. VIII. Hinc sequitur primo . non posse Pontificem pro libito, & sine causa hujusmodi licentiam dare, quia. cum sit ren.1ssio debiti contracti cum Deo. disponeret de re aliena , circa quam non potest rationabiliter praesemi, dedisse Deum facultatum adeo amplam, ut possit sine causa tale debitum reis mittere ; neque id filii expediens . Quare remissio debiti residentiae sine causa non solum estet illicita, sed etiam invalida; ut dicitur de remissione obligationis ex voto contractae, seu de dispensatione in voto, quae pariter in
57쪽
III. Qualis autem . & quanta debeat esse hujusi odi causa non potest universa- Iiter definiri, sed ex circumstantiis spectanda, ut dicemus articulo sequenti. IX. quitur secundo , ut notat D. Th. apud LMm quod cum causa ob ligandi Pastores ad residentiam sit salus ovium, ideo non potest Pastor ad declinandum periculum propriae vitaegrcgem suum deserere , quando salus gregis praesentiam Pastoris expostulat. cum bonus Pastor animam suam dare debeat pro ovibus suis Ioanna Io. siciit dux dat illam pro suo exercitu. Quando vero mite utile esset Gregi tam per Pastorem , quam per Vic
rium probatae virilitas , doctrinae , ac prudentiae gubernari, idque certo comitaret ommotis spectatis, tunc ita cecsaret obligatio residentiae personalis secundum jus divinum , ut maneret O
digatio solius juris Ecelesiastici ; Et in im casti posset Pontifex in rigore di
.petiare, quia dispensaret in lege propria . Imo si causa excusatas a person, ii residentia manifesta sit, docent Co duba, & Va'. de Benes cap. q. num. I s. S I 88. apud Lum. non esse in pus licentia superioris, nisi ea speciali lege postilletur . Verius tamen dicem dum cum Gabri, Angelo, Silvcltro Dpud Ua'. licentiam semper requiri.
nisi urgens estet necessitas , quae dilationem non pateretur , aut si non eDset accessus apud superiorem, quia tunc naturalis Epicheja dictat, non esse lucentiam expectandam. Unde fit, nec. licentiam sine causa, nec causam sine licentia cxcusare a Residentia. Utrum. autem Pallores a Residentia excusem tur ob exiguum numerum sit bditorum; si scilicet tres , aut quatitor integrumgrcgcm coni lituant dicemu4 in calce articuli quinti. Anterius II. ARTICULUS ILQuid disposierit Ius Canonicum in Oris
dine ad Pallorum Residentiam λλ. Per tres menses Episcopi , per duos
Parachi possent quotaramis ararua ex
abese. II. Suocis levis causa, dummodo grex
III. Quaram licentia ad id requiratur pro Parochis pIV. Ex nari videtur colligi. quod Parachus petere licentiam ab Episcopo
debeat, solum si abs ultra bim
V. At vi iuris scripti petenda videtur Iicentia isthac , etiamsi absentia Dper illud bimestre permissum. VI. LAemia ab Episcopo danda est is
scriptis. VII. Disivi mηnisi ex gravibus cam, sis a Tridentina evrusis abesse posi. sunt ultra trimestre, habita in Icriaptis facultate a Pomisce, vel a Metropolitano, auι a seniore Sus
VIII. Gravissima causa requiritur, ut Pomifex dispenset cum Episcopisperungum tempus in onere roden X.L m Ridentinum sess. 2 3. cap. I.
nem residendi per duos, aut treS memses quotannis ; Parochis vero solum per duos menses, sive simul, sive imterrupte et ad quam remissionem movetur, tum quia saepe accidit causa tam tisper recedendi; tum quia brevis a sentia non reputatur absentia ; dc eodem modo Tridentinum i s a . caP. I a. anonicis per tres menses abesse Pe mittit . II. Dubitatur tamen primo, an, &quae causa ad hujus moui brevem a sentiam requiratur p
58쪽
De Iure canisho re te ad RAsidentiam Ilatii caulam ; dicit enim. Concilium.
aequa ex causa ; quare istum controversia est, an sit sit iliciens levis aliqua. quantumvis honesta causa, v. g. ad Mnimum relaxandum , 'ad amicos invi sendos p Ailirinant GarZia part.3.cap.2. cum aliis ; quod tamen nonnullis vμdetur durum, quia si Concilium cen seret, sui licere leves illas causas , non' addidisset ea verba . uuod an ita si, abscedentium conscientia relinquis . U de videtur causas non leves requhorrictim praesertim obligatio juris natur, lis arctissima censeatur iir hac matella. atque adeo non posset 'ob leves cauasis di sibi vi . Et ideo Palaus tom. Miract. I 3. disp. s. punct. q. citans Vas. quium, dicit, ob hujusmodi leves eat, fas concedi dumtaxat mensem quotam
Censeo tamen cum priori sententia, quamlibet honestam causam, etiam re creationi, , & visitationis amicorum fit cerer quia cum obligatio residendi sit perpetua , rationabiliter creditiir,
propter hujusimodi causas concedi pocse brevem illam absentiam. Neque o, stat fundamentum oppositum ; Nam
Tridentinum non tam remisit conscientiae abscedentiumtexaminare causam
discessus quia sui icit, quod haec sit
honesta , quamvis levis , pro illo trimestri sed ne eo spatio patiatur dumnum Episcopatus. Etenim poliquam dixisset, ut id aequa ex causa fiat , &absque ullo gregis detrimento, statimsiibdit , Quod an ita fit , abscedensium conscientia relinquit e unde illud judicium resertur ad providendum, ne E clesia detrimentum patiatur per absentiam Pastoris.13I. Magis dubitamr secundo. an ad hanc ipsam absentiam requiratur lice tia silperioris pConveniunt Doctores , non requiri pro Episcopo, dubitaturqtie solum de Parocho, quia Concilium sess. 23. cap. I. dicit, loquens de Parocho . Cauia m. IV. per Discini prius ea ta proba..ta ; quae verba non videntur pone intellisi de absentia ultra bimetire per missum, quia ibi dicitur, mandocum que labesse consuerit. Unde Vas'. cap.q. de Bene f. S. a. art. I. Less cN yq. num. Is & Garaias eensent . Episcopi licentiam requiri. IV. Equidem censeo primo iuxta ea. quae tracta Sanch. lib. 3. Matrim: disp. 3i'. 'posse Parochum absque licentia.& approbati e Episcopi per unam. Tut alter m hebdomadam a siua Par ehia abesse relicto Uieario idoneo . Ratio est ua in cap. Si q-Caus 7.qh. Id dicitur , 'Si Presbyter a sua E elegia peraras hebdomadas defuerit, Micidamnatismi succumbat , ergo si, selumi per lunam aut alteram hebdomadani
desit, non delinquit; & Ioannes, Α dreas apud eumdem Sancti. Aserit, ita definitum este Bononiae. Censeo sicundo . non posse Epist pum negare licentiam Parocho discedendi per bimestre, si causiam probet et quia Tridentinum dicit, causa per ripiscopum cognita , & probata , qua probatione posita Concilium ipsiim vicdetur dare facultatem. Censeo temo, consulendam esse consuetudinem loci, num Epistopi licen tia requiratur, ut possit Parochus per bimestre abesse λ ut advertit Lam. cap. 6. Et testatur Less num. Is s. Praximnon requirentem pro bimetiri licentiam esse probabilem: Idemque docet
V. Utrum autem stando in iure stripto Tridentini requirarur licentia tapistopi, ut possit Parochus per bim 1tre inesse Negant Nari, Amr., Si, Rodri , & alii apud Pal. putantes υQuandocumque abesse contigerit, quod in Tridentino habetur , explicandum esse de absentia extra bimelue. Primum fundamentum hujus sentemtiae est, quia Concilium po uam i mutum nudet de residentia, & a
59쪽
ientia Episscopi, subdit: Eadem ommus etiam qu ed re omissunem fra ctuum. elligantur procedere de Paro chor ergo Ttidentinum per j, etiam,
non Elum aequiparat Episcopum cum Parocho quoia culpam . & poenas . ut censet vas L. sed etiam quoad facultatem absentiae: Unde sicut Epist pus absque ulla licentia potest per tria
mestre abesse, ita Parochus per bimestre. Sed hic discutilis non convincit. quia licet j, etiam . serat universalem Muiparationem. ea tamen quoad facultatem absentiae limitariire verbis immediate sequentibus dicendo. Ba -- , ni quandocumque confige
ris, quasi dicat, dare facultatem a sentiae Parochis per bimestre, sicut ha
bent Distopi per triinestre 1 sed ita
ut cauta Parochorum debeat esse cognita. & probam ab Epist .
Meundum fiandamentum est, quia G11se . ciit possint Parochi per binie-stre aiasse. est quaelibet causa honesta. licet levis, ex dims: erm non videtur rationabiliter pra ivni Concilium obligasse Parochos ad petendam ab Epulcopo approbationemr nam approbatio requiritur in dubiis ; in causa a tem requisita V absentiam non vid tur cadere posse dubitatio. posito quod quaelibet levis causa, dummodo hone-na. sit siniciens . iad neque id comvincit , quia licet non possit esse dubium de causa absentiae. potest tamen esse dubium, an talis absentia noceat Parochiae; in tantum enim conceditur ex quavis levi causa , ut possit Par chus abesse per bimestre, in quantum talis absentia non eli nocua Ecclesiae pad hoc autem judicandum, Concilium requirit approbationem ordinarii. Neque obstat paritas Episcopi, qui pro sua absentia per trimestre non debet recurrere ad approbationem PD . vel Archiepiscopi; Nam Epist pus non est Parocho aequiparandus Imagis erum Tridentinum fidit illius Articulus II. prudentiae,.&integritati. Quod omnes
tenentur dicere; nam si Episcopus e tra illud trimestre absit ex legi lina causa ab Ecclesia . potest relinuuere Vicarium a se designatum ; contra ro Parochus st extra bimestre ex iis tinta causa abiit a sua Parochia. re Iinquere debet Vicarium ab ordinario approbandum. ut constat ex Trid.
VI. Verior itaque . & securior sente tia . quam idem Palaus putat Omnino tenendam . docet ex vi juris seripti
requiri licentiam Episcopi . ut possit Parochus etiam per bimestre illud a esse. Rati' est, quia Tridentinum diacit. licentiam petendam a Parocho , Quandocumase abesse contigerit , nec est racio, cur ly. Quandocum e , limite tur a seinper tamen consiliendaen esse Praxim , .a qua credit Lessi num. 119. non nisse receptum hoc jus in ea generalitate.
VIL Extra autem hoe bimestre , certum in primis est, a Parochis Petendam esse licentiam ex dispositione Concilii , ut possint abesse : Unde si causa absentiae esset honesta , & Iegbtima , & tamen ab Epistopo negar tur licentia, non posset Parochus abesse , sed posset statim ad Superiorem recurrere . minde licentia cianda est in scriptis ; unde non potes h ex tacito . vel praestimeto Episcopi consenta abesse . quia aci Hrmam licentiae requiritur a Tridentino . ut sit de scripto, ut notat Gara. Part. 3. cap. a. ἔquod saltem pro sero externo ab inmnibus admistur quoad amissionem fructuum, ut dicemus sequenti articin
Demum graviores causae requirumtur , ut possit Episcopus licite a sua
Ecclesia abesse ultra trimestre , quam Parochus ultra bimestre. Cavis autem legitimae enumerantur a Tridentino iis verbis. risiana Charitas. Ur ens necessitas , Debita obediemia . Evidens E
60쪽
mam reducitur toltcre , vel scdare meis. & inimicitias ΑΓ secundam n cessitas vitandi acris intemperiem, Eritudo, pericula inimicorum, & prPsertim olfensio Princi :s, ut notat tam
cap. 6. . Tertia caula comprehendit
occiipatos in .vitio Sedis Apostolucae ex Papae mandator Quarta procedit de Ecclesiae , vel Reipublicae utilitate non levi ; quibus , 3 et similibus datis causis, debet eas in scriptis ain probare Pontifex, vel Metropolitanus. aut eo absente Episcopus suffraganeus residens antiquissimus; nisi quando absentia ultra trimestre incidat propter aliquod munus , & Reipublicae ostiscium Episcopalibus adjunctum; quia, ut habet Tridentinum, ejusmodi camis notoriae sunt, de interdum repent, nae . Interim autem Episcopi ovibus Provideant , ut quoad ejus heri pol
rit , ex ipserum absentia nullum d mnum capiant. Quando autem aequa ex causa antra illud trimestre conces sum absent . curare debent, ne absint
Dominicis Adventus, Quadragesimae, ac diebus Nativitatis, Resurrectionis. Pentecostes, ct Corporis Christi, quiabus refici maxime, & in Domino mi dere Pastoris praesentia oves cibent.
VI II. Notant tamen Doctores cimo tertiam hanc absentiae causam, non
posse Epassicopos a Pontifice in servitiobedis Apostolicae, pr sertim longo tem pore occupari, H aliunde aeque bene possit provideri; Et ratio est, quia B. deo stricta obligatio residendi sine camsa remitti non potest. Et confirmatur, ouia Tridentinum obligat expresse Ca innales Episcopos ad personalem in Ecclesia residentiam ; Et tamen ipsi
Romae commorantes censentur occ
rati in servitio Sedis Apostolicae, cumine Papae Consiliarii; Unde ex cap. a.
M Clen non resident. , non possunt a
Curia abesse . nisi de licentia ; & t, men quia non siipponitur necessaria Pontifici consilitatio huius , vel illius Cardinalis, sui sit Episcopus, ideo et iam hic obligatur petibnesitcr residere in sua Ecclesia r Quod districte etiam praecepit Urbanus VIII. in sua Bulla edita anno quae incipit. Sancta
S nod,s Tridentina . Sicut autem nequit Pontifex sine causa uti Episcopis in bonum Sedis Aristolicae cum priniudicio residentiae , ita nequit Epist pus uti Parochis, ut constat ex deci ratione Sacrae Congregationis Cudbnalium Gud Mercit. disp. 7. cap. s. dub. 7. Dissopus . inquit Sacra Conis gregatio , non potest mi opera Parachi in vi=atione , vel in alio semitis sua Diaece- , ni hi pro tempore im permisso duorum mensium. Unde infertur, multo minus Parochum posse fieri ab Dpiscopo Vicarium generalem, quia fi rei cum praejudicio personalis residemtiae in in Parochia . ut communiter
docent contra Nav. cona I s. de Cieri non residente.
De Poenis non Residentium. I. Restituito D - imposita a Tridem tino non residentibus , dubitarare . an si facienda iura nasurati RIL. Disendum verius , frumus B n eii dari sub conditione . non
vero cum sola obligatione r e tia , ct ideo 1ure natura resime dos ese a non Residemim
III. Non tamen sturius omnes , sed sintam qui respondent oneri Resiam
IV. Hine non expectata Iudicis sentemria facienda es t ac restistis . H. Ex lege Tridentini restimenda sum mi respondentes sempori abs
tia , sed id intelligendam de selis