Flores theologicarum quaestionum, in secundum librum sententiarum, nunc primum collecti, & in lucem editi. Ab illustri admodum, & reuerendissimo fratre d.d. Iosepho Angles Valentino, designato episcopo Bosanensi, ex ordine minorum assumpto. Pars prim

발행: 1588년

분량: 591페이지

출처: archive.org

분류: 철학

181쪽

iaci

rali

et tal

vero damnati de lege poenitere haud possum, ut in eodem primo sundamento patet. νHinc, quemadmodum damnati de potentia ordinaria con- Appen.: uerti non pollunt, non ob aliud, in si quia Deus secit legem de

non concurrendo cum damnatisrad eorum conuersionem. ita praescitus finaliter de lege non conuertetur, propter eius demerita pr uisar non tamen ante finem. Hine obstinatio dimonum duplicem habet causam, unam Appen. 2 deficientem,&est Deus negans illis auxilium ad pinnitendu, alteram demeritoriam,scilicet, peccata daemonum.

Per quid Angelm mutauit statumλTota controuersia inter S. Tho. & Scotum est, per quid An- DOR. ubi geli mutauerunt statum, aut quomodo transierunt a statu viet Iur. ad beatitudinis,vel damnationas statum. S. Tho tenet poli prh mum peccatum mutauisse statum ; quia post illud peccatum iam non erant viatores. Scol. vero tenet, non suis te primum peccatum causam transitus a statu viae, ad statum damnatio- nis. Quet autem de eius iententia suerit causa mutationis huius status in hac distinct. non i nsinuat, collig: tur tamen ex dIctis in η.& s.disi.supra de secunda angelorum mora Animaduerte cum Durand. ubi supra, Angelis, qui habent lata. scientiam concrearam , datum sutile breuis limum tempu vis ; at vero hominibus , qui acquirunt cognitionem a rebus, prcfixum suisse longissimum viς tempus, quare det ient . ... c. a. tia illius, Deus statuit Angelis legem , ut unam tantum haberent moram , post creatronem , in qua operarentur Et confirmatur; quia sicut homini, poli creationem, datum sim uissimum tempus, quo in statu innocentiet 1iecit, & augelis suit breuissiinum tempus vi q. Auia

CONCLUSIO I. . Q. Augeli, post primum peccatum, adhuc suerunt viatores,

di potuerunt poenitere. Probat Scor. hanc conclusionem au choritate D. Augast. de fide ad Petrum, cap. s. ubi ita ait. Si postibile esset, ut humana natura, quς, postquam a Deo auersa est, voluntatis perdidit bonitatem , ex se ipsa rursus eam habere pollet, multo possibilius Loe baberet natura an gelica, Qui quanto minus grauatur corpolis terreni pondere tan to magis hae es Iet prςdita fasultate, & haec habere posset. Cetterum, cum lia cauctoritas nec I Thom. rcfragetur, ne que Scoto suffragetur: quia D Aug. loquitur lubcc oditione,& non absolut), peripicuum uit, quod si homo pollui ex viris Κ i bus .

182쪽

at, uti su

hus naturae eonuerit ad Deum , multo magis posset Ange Iascum sit perfectioris naturae: sed neuter. potest. Ideo probatur conclusio ratione: Angeli in secunda mora suerunt viatoreS,S haec fuit successiva, & non instantanea:vt iu secundo fundamento proximae difficultatis probatum est: ergo Potuerunt in illa secunda mora. pCelm Ie.

Causa transitus Anglorum a statu viae, ad statum damnationis, non fuit primum peccatum : sed perseuerantia in illo, &in alijs peccatis, usque ad tempus praefixum eis ad poenitendum. Quod quidem tempus suit finatum, statq; ultimum instans secundae morae. Et ratio est, quia post primum peccatum potuerunt Lucifer, & ali j mali Angeli poenitere: ut in prima conclusione probatum est. Quare illud peccatum non fuit causa exiliendi extra viam sed perseuerantia In eorum peccato, usque ad ultimum instans secundae morae, in quo instanti secundum legem diuinam fuit tempus vi et angelorum finitum. Hinc sicut confitemur homines damnari non solum propter peccata, verum etiam propter finalem impcenitentiato,eo quod ex praecepto tenentur poenitere, Sc non poenitet: ita fatendum est, Angelos malos fuisse damnatos, non solum propter . primum peccatum, verum etiam propter sinalem impccultentiam, ut dictum est.

Hinc locus B. Damasceni, quem pro se S.Tho. & eius discipuli allegant, nempe, quod hominibus suit mors , hoc fuit Angelis lapsus, intelligendus est non de primo peccato : sed de perseuerantia in illo , & in alijs, usque ad ultimum instans

secundae morae. Sed de ijs in lib.controuersiarum. Ona uisc.Vtrum mali Angeli possint meritorie verari3 Hanc dissicultatem tractat Scot. ubi su p.art. 2.&.declarat, quam ob causam mali angeli non possint meritorie operari. Et sunt praemittenda quaedam nudamenta utilissima, quae in eadem q.ab Scot. proponuntur. Primum fundam. Omnis actus praeter bonitatem entitatisuam, siue entis, triplicem potest habere bonitatem. Nam vel est actus bonus ex genere, vel moraliter bonus, vel bonus metritorie. Actus ex genere bonus est res, vel operatio licita, id est non prohibita, vel de cuius quidditate non est aliqua ma' litia; & si fuerit mala, erit ab extrinseco ratione alicu ius circustantiae. Illustro rem exemplo ; dare taeemosyna in , aut dicerς litatem, sis ut actus boni ex genere;quia non sunt pio hibiti,

neque iv sua quid ditate malitiam aliquam includunt, quaa sab

183쪽

De Agelis siqua ibus Luciferi. Io

ab extrinseco propter aliquam circ istantiam , qllae non clide ratione istorum actuum possint est e mali; vis daretiir eleemosyna, propter Maenam gloriam , vel si dicatur alicui veritas contumeliosa : ut si quis exprobraret alicui veram ebrietatem, aut incontinentiam Sec. A Aus moraliter bonus est actus, no albium ex genere bonus; verum debitis circunstantiis temporis, scilicet, loci, finis, S perionae vestitus, & ornatus: ut ii der . c. abito loco,tempore, & vero pauperi: ut ei subuentiatur eleemosyna tribuatur. Actus bonus, & meritorius est actus bonus ex genere, & m oraliter, & elicitus ab existente in gratia, & propter Dei amorem. rSecundum land. Bona hae primi landa meti Labent se, sicut a. Fund. superius, di in serius : ita quod inferius, sue minus uniuersale bonum non potest esse aliquo modo sine superiori 1 benξ tamen e contra. Et ratio est; quia bonum morale non potest

esse, quin sit bonum ex genere, nec metitorituri bonum esse potest, quin sit morale bonum. Et probatur; quia bonum mor Mail. 6.rale, & meritorium praecipuam bonitatem a fine desumunt, iuxta illud. Si oculus tuus nequam est&c. Nam si non fuerit dactus bonus ex genere, est peccatum ex eonsequenti non liotest referri in bonum finem. rerinde fetiam si fuerit mamus moraliter priuatiue,aut postiuὰ;ve statim dicetur,erit pec catum, & per consequens non potest in Deum referri , quod

est de ratione meriti.

Tertium fund.Triplex quoq, e natus actus; triplici actui 3.

bono oppositus. Primus est actus intrinseia, siue ex genera malus nemph, ex sua quidditate malus : ut est mentiri , fura&c. Secundus est actus moraliter malus;ut est actus ex ge

nere bonus, effectus malus ι quia deest illi circunstantia ali qua , debita inesse; ut si detur eleemosyna propter malum mnem, scilicet, inanem gloriam,&c. Quartum fund. ex triplici malitia, siue malo actu , siue ex triplici malo dicto, in tertio fundam. Primum, ilicet, malum ex genere sumitur uno modo contrarie tantum ad bonum ςx genere; ut mendacium, & veritas, & odium Dei, & eius M Or,opponuntur contrari ξ:& medium, quod inter illa dabitur,erit etiam bonum,aut malum ex genere ; ut inter menda

clum in veritatem datur medium, scilicet, verbis amphibolo ficis veritatem coelare. Qui quidem actus medius impossi ile est, quin sit vel bonus, vel malus ex genere. Secundum malum, ut potὰ malum moraliter, accipitur dupliciter, sci licet, priuatiuE, & positive . . Privative tantum accipitur,.. - Κ 3 quando

184쪽

quando alimi bono ex genere deest aliqua circunstantia ne-

. cessaria ad bonitatem moralem; nullam tamen habet circunisi antiam malam , ut si eleemosyna detur loco ,& tempore, &personae debitae: non tamen propter bomam, vel malum mnem ; vel si detur propter bonum finem s deest tamen circun- stantia personae; visi detur pauperi eleemosyna abutenti. Hie

A. Diου. actuS non erit bonus morat: ter,quia bonum , teste B. Dionyso,est ex integra causa, & huic deest una causa, idest, una circunstantia;& ideo dicitur malus hic actus priuatiuε. Postiud autem malum morale Est, quando non solum deest c: rcunstantia bona, veIum etiam apponitur mala, ut si detur eleemosy nar propter vanam gloriam. Malum demeritorium capitur quoque priuatiue, vel positiuὸ Priuatiuὸ,quando fuerit bonus moraliter, non tamen est ab homine existente in gratia; sed in peccato, talia suere multa philosophorum opera. Vel secun do, dato quod operans sit in gratia; non tamen elicit a trimi I . propter Deum s talis actus est largitio eleemosynae facta pozentibus , &. propinquis. non propter De uin: sed affectu co-'s, Greg. gnationis,&carnisu in quibus B. Gregor. in hon alia Apostolorum homil. 27. au. Sunt nonnulli, qui diligunt proximos; sed per affectum cognationis, & carnis, quibuὲ tamen in hae dilectione sacra eloquia non contradicunt. Tinmen illa sublimia dilectionis praemia non assequuntur: quia amorem suum non spititualiter impendunt . positive de-

Ο meritorium est; quodcunque peccatum mortale : quia est contra charitatem. Vel veniale peccatum: quoniam est prae

ter charitatem.

s. uda. Ouintum sandamentum. Triplex est potentia. Vnare lis. Altera logica. Et tertia, quae digerentia entis nomin tur. Prima in principium activum, siue passivum alicuius sor .mae. Talis est voluntas respectu suorum actuum amoris, sci l l l cet, vel odij. Secunda potentia dicitur ipsemet propositio pos sibilis: ut Antichristus potest esse. Tertia, quae dicitur differentia entis , est potentia propinqua , siue remota subiecti ad aliquam Armam .iEt appellatur differentia entis : quia est altera differentia, in quam ens diuiditur: ut v g hoc ens, nempe, ho mo,aut est albus in actu,aut in potentia. Est ergo uno verbo

disterentia entis illud, quod nim est,sed potest esse: ut Antichristus modo non est,sed potest esse. 6. Funda. Sextum fundamentum. Propositio Iogi ea dupliciter dieitur impossibilis. Vel propter repugnantiam' extremorum

b in trulla co: ut ista, homo est iriatipnalis: quia D rmiui sunt

185쪽

De Angelisseqiuuibus Luciferi. Isr

sunt incompos libiles. Vel ab extrinseco, ut haec, homo in tenebetis poterit video. Septimum fundamentum. voluntas creata, quaecunque illa I .Rvida st, non est principale merendi principium : sed partiale. Et ratio est: quia huiuimodi principium meriti debet e ge su E- ciens ad producendam gratiam, & talis est solus Deus. Gratiam enim , α gloriam ciabit Dominus. Psal. 83. Illustrat hoc Psit 8a. fundamentum ' inot.caemplo. Sit, inquit, ita, quod oculus sit in tenebris, tunc ipie oculus erit tantum principium partia lavisi OmSi non tamco totale: quia ad videndum requiritur linmen. Nequc erit pri ncipium partiale,& principale:quia ocu tus, inquH, illum mare medium, quM requiritur ad videndum, non potestata a simili in propolito

Daemones in sensu composito meritori h operari nequeunt. Et ratio est:quia ista extrema, malus potest mereri, simul de eodem verificari non pollunt: sicut ista, album potest esse nigru. Nam ad sensium compositum desideratur: ut, manente mal ua,possit aliquis nequam actum meritorium elicere.

Daemones habent potentiam activam partialem amis me- ritor lj: non tamen totalem. Et ratio est, quia habent liberum arbitrium,quod est causa partialis meriti.

CONCLUSIO III.

Daemones non habent potentiam actitiam totalem merendi. Et ratio ei quia non habent voluntatem gratia, & cirarita te informatam,quet est principium totale merendi.

CONCLUSIO IIII.

Dcmones habent potentiam realem passiuam ad merendum . Et ratio est;quia eorum voluntas posset modo recipere actum bonum meritorium, scilicet, dilectione in Dei, si illis a Deo infundatur. Est enim voluntas daemonum post peccam tum sicut,dc anteat cuiuscunque volitionis receptiva.

CONCLUSIO V.

Haec propositio, laemones possunt mereri, non est impos Dbilis ab intrinseco,& in sensu diuiso. Et ratio est,quia habent liberum arbitrium,quod est partiale pri ncipium meriti.

CONCLUSIO VI. Est talis propositio impossibilis ab extrinseco, & in sensu

composito. Et ratio est,quia Deus instri secundum potentia ordinariam, hoe est de lege, non concurrere cum detitionibus ad merendum; ut in iroxima dissicultate explicatum est.

186쪽

Daemones, non solum non possunt mireri; sed neque di 'i . - sponere se ad meritum . Et ratio est, quia hujusmodi dispo tio non est a natura nuda , .sed ab auxilio specialx Dei adiuta . Opposivum videtur Scot. affirmare hoc loco, sed aeterpretandus est ex alijs locis ; ut in Floribus 4. lab, in materia ψe pinnis

o 1. -tentia illum declarauimus.

Daemones possunt ne aliquid bonum morale operari e Alax./s Duas refert Scot.opiniones. Vna est communis S. Bonaue ian. m. 3. Ricar.& Gregor.hac dist.& Henrici quol. 8.quaest. Li. qui Om ara. d. O nes affirmant,quod quamvis daemones possint habere aliquos ali, ubi sis actus bonos ex genere: tame illos semper vitiant per aliquam. pra. malam circunstantiam , ordinando Illum actum in amorem sui; ut si habeant odium poenarum propter sui amorem. Hanc opinionem rei jcit Scot. multipliciter, dc prςsemm; qma odia poenarum ex amore sui in via non est actus motus moraliter ; moest licitus. Quare,& in termino non erit moraliter malus . Secunda opinio tenet daemonibus insundi habitum ma tum quo fit, ut nihil possint benὰ moraliter velle. Hςc opinio ab Scoto improbatur,& merito. Et pretier Scotum confutatur; quia cum, Deo auctore , nullus sit deterior , talis habitus no infundetur a Deo , neque ab aliqua alia creatura. Scoli vero. opinio sequenti conclusione continetur.

Si naturam spirituum reproborum consideremus, possune, habere actum bonum moraliter, vel saltem ex genere, no a. deformatum aliqua mala circunstantia, ut odium poenarum ex amore sui. Et ratio est: quia in dimonibus manserunt naturalia integra, id est, liberum arbitrium , & concursus gene r iis Dei. Et actus moraliter bonus potest elici ex ijs. Secun-.do probatur: quia cum possint habere multas volitiones ex genere bonas, &non necessitentur ad ponendam aliquam malam circitii stantiam , poterunt proiecto habere actum bo num,secundam suam naturam. Decima inie. Sim: ne eorum actus siemper mali λ

CONCLUSIO.

S Tho n. De salto omnes eorum actus sunt mali. Hoc enim est α ι i. maxime probabile propter eorum obstinatam,.& vehemen σὴ ubi .s rem malitiam. Secundo, quia crim sint in odio intensibria. fissimo, dc perpetuo Dei, de proximi, non habent actuin liquem bonum : quemadmodum homo, qui affectus est in . tutia,

187쪽

nec gesi sis artibus Lucifeni. rs I

xuria, est in odio proxima,sc quicquid tunc adcchat,vult,& molitur, est in proximi damnum. Et V Greg. i8. morai c.I.omuis D. Greg.

voluntas damnati latiusta est. l . ik nuecima dascultas. An daemones re:ineant liberum aris ιιιNAm, in quo seciunt creati

Haec difficultas ex praecedentibus insertar: quia cum sint Al. At n. determinati ad malam ita: vide lege non possint bene opera, q 7ψ m-ri, videntur post peccatum non esse liberi. . Primum tuli iberum arbitrium est uoluntas, habes usum Son QTationis praeuici ad suas Operationes,quae uoluntas est ad uti 7 συ. z. 'ue Oppositorum indetermitiata Constabit fundamentu in po petr 3. q. stodis inviae into causim naturalem, & liberam, quae hoc r. μι. inter se distant, quod prima est determinata ad alterum opposumum : ut ignis ad calefaciendum : at vero secunda est inde terminata ad virui que oppositorum: ut voluntas ad uoliti nem, & nolitionem. - , secundum fund. Qu muis liberum arbitrium se ipsum mo Func uet, non tamen est prima caussa suorum actuum. Imo in omni S Thol. bus suis actionabus praesupponit coaculsam cauiae pri in , ne- p 3 33 pd, uoluntatis diui me, mouentis uoluora in nostram. Nam αυ. I. ad quando volo scribere, Deus est, qui prisis natura n ouec - 3-luntatem meam : ut eliciam hunc a tum. Volo scribere. Et constat ad Philippen. Σ. Deus cnini cst, qui operatur inno- Ad Phil. bis velle ,α pervccre. Et Ioata. i. sine ipω iacturn est nihil. r. Neque con cursiis Dei aufert libertatem: nam sicut in causis Ioa. r. c. naturalibuS , mouendo illas, non aufert, quin essectus si ut naturales 3 ita mouendo causas liberas, non aufert, quin a- Sco. in .ctiones illarum sint liberae . Ideo enim dicitur uoluntas libe- d. 3 9 2ra: quia potest Deus concurrere cum illa, ad utrunque oppo- ristorum, quod non potest cum causis secundis naturalibus. Nam cum igne non concurrit ad frigefaciendum, sed ad calefaciendum tantum.

CONCLUSIO I.

Reprobi spiraus liberum habent arbitrium. Et ratio est ex i. . Primo nud. quia habent uoluntatem ex se indeterminata ad .

Vtrunque Oppositorum. Eiusdem enim rationis est uoluntas in uvia&in termino e quia non esticitur potentia naturalis extra iamralioquin non esset uoluntas.

Hinc reprobi spiritus in si possunt habere dispositionem ad Alpem I

npus meritorium. Et ro est,ex primo sula d. quia sine concursa Dei nihil boni possunt operari,& Deus sim ligem: ut exsupe 3 QIibiis constat, non potest concuretcre cum illis ad bonum. Hinc,

188쪽

D. Xerri.

Pillic, in sensu cora posito uoti possunt benὸ operari: pos-lunt tamen in sensa cuuiis . Ouia ex natura sua non sunt determinati ad malum ted indetei minati. Quod quidem est satis ad albi trij libertatem. Uuυ .ima dissiciarara. Virrem reproba ρι risus sempera hareant pet caἔst,in quo receperutas

CONCLUSIO.

Adhaerent quidem semper peccato, in quo recesserunt.Pro batur primo ex D. Bernar. super cantica, dicente , damnatum se moer diligere iniquitatem, quam iacit. Et confirmatur ex diffinitione obstinationis, quae est adhaerere malo , a quo te cundum legen diuelli non potest. Quod insinuat scriptura, quando dicit. Superbia eorum,qui te oderunt, ascendit semper. Nunquam enim displicuit, neque displicebit illis pec catum. Effectus enim peccati, scilicet, poena aeterna est, quae illis non placet. Ideo enim mali poenitentiam agentes, di cunt. Quid profuit nobis superbia Z quasi dicant, natium stinctum ex ea consecuti tumus. Deci ire discutias. Vtrum Ang si reprobi quicquid volunt, vetins immobιluer Communiter dicitur voluntatem Angeli post primam electionem este inflexibilem.

CONCLUSIO.

An eius malus mobiliter etiam vult. Probatur ex euangelio, nam voluit Christum mori, incit ado Iudam,& idem dein de Christi mortem per uxorem Pilati prohibere volebat. Intelligenda conclusio est. vi supra diximus,quod sit voluntas mali angeli mutabilis ex uno peccato in aliud. non autem ex peccato in bon una. Decιmaqiuaria uiscultas. Possunt ne mali Angeli Dpe dere alius amellectus, ct voluntatis

CONCLUSIO.

Damnati omnes non pollunt suspendere per liberum arbitrium a consideratione malorum, in quibus sunt, intellectum, nec volui talem. Et ratio est ; quia cum tristitia sit de ijs, quae nobis nolentibus accedunt ,& damnatis insit continua tristi- ia ex consideratione malorum, quae patiuntur, si possent suspendere intellectum,& voluntatem ab istorum considerati ne,illo tempore carcrent omni tristitia. uod est contra illud Matth. 1 s .ibunt hi in supplicium aeternum. Et hoc non solum est verum in inferno;veium eciam in hac uita, ut si quis mittatur in ignem,non poteri r suspendere intellectum ab illa totia menti

189쪽

De Angelis siequacibus Euciferi. I s

inenti consideratione, necue voluntatem ab odio illius inal; unde necessario sequitur militia. Intes ligendum hoc est petnaturam, quia per gratiam benὰ potest: vi patet in B Stepha. no, cui lapides torrentis suerunt dulces,& in B. Laurentio, cui carbones accensi, rosae videbantur, L in alijs martyribus comprobarum est. Hinc a contrario sensu,quia beati semper diuinae eontem. plationi intendunt, non pollunt perpetua i tuta carere, neque ab illa aeterna seelicitate cadere. Decimaquinta disicultas. Mauria corporalis seruit ne

Angelis ad 1,utum λ

Titulus huius difficultatis, quam tractat Magister in fine di

sin. . est ita intelligendus; visit sensus. An possint transmutare materiam ex una forma in aliam, ut ex ligno sacere igne. Hoc enim est materiam obedire angulis ad nutum s ut communis doctorum sententia testari videturin polle, scilicet, im. mediate producere, siue introducere formam substantialem, siue accidentalem in materiam. Secundo nota cum D Bona. non esse intelligendum titulude sormis artificialibus. Has enim daemon, sicut homo faciendo imagines & figuras, introducere potest. Tettio nota tria elle animalium genera. Primum est eoru .q per propagationem tantum generantur, quae perfecta appellantur: ut homo, aequus, &c Et haec sola fuerunt conseruata in

arca noe 2.generis sunt animalia, quae equi uoce generamur. per propagationem, siue per putrefacti Ouem terrae; ut mur s. Tettium genus est animalium, quae perput rcfactionem tantuelementorum producuntur, ut ranae,altaq; id genus, similiter, ct plantae, & arbores aliquae virtute terrae generamur.

CONCLUSIo I.

Angeli non possunt transmutare materiam ex una sorma in aliam. Et ratio est, quia huiusmodi transaantationes habent causam praecisam Homo enim fit ab homine, & neque potest esse alio modo, nisi fiat a Deo supernaturaliter. Et intelligitur concluso de animalibus primi generis. Lege D. Aug 3. de Trinit. c. 8.& S Tho q. 6s ar 4 & S Bona. hac d .ar. 1.q. t ubi dicit, causam esse diui nani institutionem, secudum quam, est in vi tutibus,& naturis rerum limitatio,& hoc secundum legem, cieis ab initio indidit. Vnde sicut dixit; germinet terra herbam irentem,& non germinet hominem. Et homini dixit: ut se

multiplicaret, sic terra heibam germinat, di homo hominem

2. Uur. d. 77. . o. u. n. in

D. Aug.

S. Thou . S. Bana Gen. I. Gen. c. la

190쪽

CONCLUSIO II. Illa,quq generantur per putrefactionem,aut ex seminibust, ut Platae pollunt Virtute bonorum, aut malorum Angelorum fieri. Ratio est, quia Augeli, cum cognoscant secreta naturae, applicant activa passivis; scilicet, aquam dispositam terrae , deinde generant ranas,& alia animalia imperfecta. Nota tam e cisormas substantiales non inti oduci ab angelis in materiam priniam; sed v:rtute activorum naturalium, quorum applicartionem ipsi solum efficiunt.

CONCLUSIO.III.

Potest quoque Angelus efficere ; ut arbor floreat tempore hyirnis;& fructum serat. Et ratio est, quia nouit rerum proprietates in applicas calida radicibus arborum, sacit quicquid natura temporis discursu efficere potest. Nempe, ut tempore hyemis floreat arbor,& fructus serat. Haec autem non sunt miracula,sed mirabilia.

Vtrum Ataeli sint eorporei 3 Superius egit Magister de potestate bonorum, de malorum Angelorum, quo ad meritum, dc demeritum, nunc de eorum potentia,quantum ad assiimptionem corporum,disputat.Fuit autem hae e prima q supra dist. sei ria a nobis exposita, quae ita est numero secunda.

Q V AEST. II. Virum Angeli bini possint assismere eorpora 3 Ad maiorem intelligetiam huius secundae quaestionis, quo aliquot difficultatibus explicatis erit perspicua, lege Ale. Alc. q. 3 & 3 S.S. Thom. q. s I. D. BOn Scotum, Duran. dc reliquos doct.scholasticos hac dist.8. i. CONCLUSIO. Angeli possunt assumere corpora. De fide est, & multis in

locis sacrae scripturae continetur. Nam Gen. I 8. legitur appartui sie Habrac in convalle Mambre tres viros, qui fuerunt tres .Angeli missi a Deo; ut de nunciarent illi conceptum Isaac, ScGen. I o.venerunt duo A ngeli Sodomam vesperό, quibus dixit Loth. Domini declinate in domum pueri vestri, & lauate pedes vestros. Quare habebant corpora,& no naturalia, ut ex prima q. constat;ergo ad umpta, in quibus,& videbantur,& operabantur si Tobiae e. s. inuenit iuuenem splendidum, de igno rans, quod Angelus Dei cster, salutauit eum. Et Ioan. 2 o. Maria inclinauit se,& vidit duos Angelos. Et Luc. I. ingressus Ari

SEARCH

MENU NAVIGATION