장음표시 사용
71쪽
68 Traetatus , Rev. dist. maj. Ille amor est vitiosus, per quem homo Deum
ad se refert ut ad finem ultimum . cono maj. ut ad subjectum .eui lantum bonum optat; nexo m . atqui per amorem concupiscentiae homo Deum ad se refert, ut ad subjectum cujus possessi nem optat. conc. min. ut ad finem ultimum. nego min. homo enim dum Deo frui desiderat, refert se ad Deum ut ad finem suum ulti- . mum , quo obtetito nihil amplius desiderat. Inst. a. Per illum amorem homo Deum ad se refert ut ad finem ultimum, per quem homo utiturDeo in suum Oommodum;ergo, et s. Re . nego min. Usus enim proprie versatur circa media; atqui amor concupiscentiae non respicit Deum ut medium ; nam tendit in Deum ut finem ultimum amantis ipsi per actus beatificos Gniungendum ; unde per amorem concupiscentiae homo non utitur, sed fruitur Deo, quod aliqtas Melie smi Deo, pertinet ad amorem quo Deus amatur amore concupiscentiae, ait D. Thomas H:
Porro veIle frui Deo , multoties piaecipitur in Scripturis.
Nota. Inter praecipuas Spei proprietates numerantur eius certutudo , et necessitas i de quibus sit.
De eertitudine Dei. . Dieo: Spes est certa ex parta Dei, ineerta pero ex Parte nostri. Prob. I. pars: Ex Scriptura, Eccl. a. Scitote quia nullus sp rapit in Domino et confusus est. Et Hebr. 6. Apostolus vocat Spem Anchoram animae tutam et frmam , unde ex Conc. Trid. bὶ in Dei auxilio firmissimam em collocare et re onere omnes debent. Batio hujus certitudinis est auxiliatrix Dei omnipotentia, mis ricordia , et fidelitas in promissis servatidis, nam se fritis Dominus in Omnius oerbis suis : quibus salutem pollicitus est persevexautibus 9sque in finem in observantia mandatorum ipsius. Prob. m. Pars : Illud non est certum absolute ex parte nostri , quod pendet ex conditione , de qua certi non sumus ; atqui Spes pendet ex conditione custodiae mandatorum Dei usque in finem , de qua nec sumus certi, nec certi esse possumus, absque Dei reve- Iatione speciali ; ergo Spes est inceria respectu nostri; et ideo scriptum est d) qui stat, oideat ne cadat. Ei 0 m metu et tremore
72쪽
Reaia si certitudinem Spei Christianae non tribuere omnimodam salutis securitatem . uti placet pseudo reformatis , neminem proinde credere posse eitra Dei revelationem , se esse ex praedestinatorum numero, quia Ileel iustus dissidere numquam debeat de Dei auxillh, dissidere debet de se ipso, et pietatis operibus sedulo invi
gilare, juxta illud a , qui unam Deum , nihil negligil. ARTICULUS II.
De neeessitis Spei. Nota. Ea recole quae diximus supra b) de modo quo naeum alallerius consecutionem Potest esse necessarium. Dico l. Aulus Spei est necessarius nee essitate medii ad justif-
Prob. Illud est necessarium necessitate medii ad iustificationem, sine quo iustificatio non potest obtineri; Qqui sine Spe iustificatio non potest obtineri iuxta illud se) Sye saloi facti sumus. Ergo. Bitio Cone. Trident. d) inter actus ad iustificationem adultorum
simpliciter et necessario praerequisitos , actum Spei recenset quo Detim sibi propter Christum proμitium fore, fidant. Dico a. aetus Dei necessarius est adultis necessitate praecepti tum naturalis, tiam dioini. . Prob. I. pars : Quia ut jam pluriet diximus, quidquid' est ne- Cessarium necessitate medii, est etiam necessarium neceSSitate praecepti naturalis i vecta enim ratio exigit ut media ad salutem necessaria assumamus ; alqui , etc. Prob. a. pars: Ex variis Scripturae testimoniis, quibus in Demsperare jubemur: Psalm. c. sperate in Domino Ei a. ad Timot. 6. PraeciPe . . . neque Ferare in incerto diritiariam, sed in Deo piνγ. Unde August. desde nobis quam mutia mandata sunt , θυο multe de Spe. Merito igitur Alex. VII. damnavit hanc prop. πο-mo nullo unquam pilae suae tempore lenetiar elicere actiseu Rdei, ei et charitatis, ex vi praeeeptorum dipinorum ad eas sirιute pertinensitim. Quaeres. Quandonam praeceptum vel obIIget rηeF. l. Praeceptum Spei negativum obligat semper et pro serit per; unde numquam est desperandum, numquam praesumendum Resp. 2.. Praeceptum Spei assirmativum obliglit per se. I. Cuin moraliter loquendo infans usum. rationis attigit, s lis lim est instructus de heatitudine sua. a. Cum quis versatur in pericula desperationi ν, nisi Dei ae-
73쪽
dio γ Traelatus 3. Cum quIs in desperationem aut praesumptionem lapsus eri.
4. Cum quis versatur in probabiIi periculo mortis. 5. Obligat saepius in deeursu vitae, ut homo semper sit hene diaspositus et corroboratus ad bonum faciendum, et malum vitandum. Res'. 3. Obligat per aceidetis. i. . Dum nos ad iustificationem praeparamus : est enim ad eam eonditio absolute necessaria. m. Quoties Sacramenta suscipimus: utpote quae eanales sunt Promissae nobis gratiae, pignoraque salutis nostrae.
3. Dum praecipua anni sesta , et dies Dominica calebrantur Haec omula patent ex iis,quae diximus de necessitate actus Fidei.
Nota. Duo sunt vitia Spei opposita; nimirum demeramo per dein sectum , et Praesumptio per excessum, non quod quis possit nimis sperare in Deo; sed quoci possit in eo sperare per media inordina-- , de quibus nonnullae solvendae sunt quaestiones; Quaeres i. Quid sit desperatio rRe . Est Doluntaria dissiantia assequendi beatitudiuem , et obtinendi media ad illam necessaria. Dicitur 3. νoluntaria dindentia ; ut a desperatione excIudaritur diffidentiae illae involuntariae, quas eliam sanctissimi plerumque ex daemonis lentatione patiuntur.
Dieitur a. assequendi beatitudinem, ut denotetur obiectum primarium desperationis ; et obtinendi media ad beatitiadinem ass quendam necessaria, per quod exprimitur objectum desperationis ecundarium ; non mitius ergo Φpem amittit qui desperat de obtianenda peccatorum remissione, quam qui desperat de assequenda
aeres α. Qiaid sit praesumptio 7 .
Resp. Est temeraria beatitudinis et mediorum ad eam assequem dam necessariorum , expectatio. Quod tripliciter evenire potest ea. Dum quis per solas naturae vires praesumit se beatitudinem , aut media salutis eonsecuturum, et haec est praesumptio Pelagiana. a. Dum quis gloriam per solam fidem absque operibus, aut Peccatorum veniam absque poetiitentia, expectat ; lxaec est Prae
3. Dum quis sub inani spe misericordiae Dei. Peccat. vel poenitentiam ad finem vitae disserti haec est psaesumptio malorum Christianorum. Quaeres. 3- alia sint pestea a desperatio et praesumptio tRes . Sunt morialia ea genera suo ; nam quod avertit a Deo , e t m tale ex genere svolatquἱ peecata. virtutibus1beologicis op-
74쪽
- da Virtutibus, ete. τε posita avertunt a Deo ἔ ergo, etc. Unde D. August. ail αὶ , is a
duo occidunt animas , aut desperatio , aut Remera a Spes, id est praesumptio. Dixi ex genere suo: a mortali quippe excusare possunt non in tum itideliberalio. subreptio aut consensus in persectio , sed et le-Vilas materiae, ut multi contra multos probabilius asserunt ; non idetur enim peccare mortaliter . Et amittere habitu tu Spei, cui qui aliquem virtutis actum omittit, desperans se eum ut par est , exequi posse Dices : Peccatum contra Fidem non admittit levitatem male Tiae ; ergo Deo peceatum Contra Spem. ReSy. nego conseq. Disparilas est quod in peccato contra Fide utpote cum contumacia admissum semper reperiatur Dci reve laniis it Ecclesiae proponentis contemptus , qui semper est a Vis simus ; at levis praesumptio, aut dissidentia circa aliquod medium ad salutem necessarium , potest esse sine coulem Piu , sed ex mera
in sarmitate , ac proinde non perimit habitum Spei, sicut nec levis ossensa contra Charitalem proximo debitam, destruit habitu Charitatis. Porro diligenter Consessarii a poenitentibus inquirere de nequam ob causam desperaverint, vel praesumpserint; quia illa peceata plerumque habent ad juncium peccatum contra Fidem cum nempe ex judicio speculative salso oriuntur; v. g. crem quis desperat Se Veniam peccatorum consecuturum, quia Credi cum Nova lianis Ecclesiae non esse eoncessam potestatem. remittendi graviora Peccata post Baptismum commissa; item cum quis praesumis eo,
quod credat eum Novatoribus quod Fide sola siue bonis operibus iustificandis sit, et salvandus. Quaeres 4. Quare desPeralis et pravisuraptio dicuntur peccata in Spiritum sanctum Rem. Quia specialiter impugnant Dei bonitatem et dona eiu
quibus revocamur a maIo , et ideo lamentatur Ieremias 18. despem imus .... Et tinviqiasque yrmitatem cordis scit mali faciem l . Ex quo: Resiastes v msperationem et praesn lionem esse peceata, eis non graviora , lament periculas lora quia ait Div. Thom. per Pem rem mur ει mutis, et indueimur ad bona proseqtienda , et ideo stola re e, irrefaenate homines Dbrantur in νι tia . et a bo nis meribas retra mur . et sic desρeratio est pericu IOSior. Quaeres , QMaenam Mnι desperationis et praesumptionis cau me et remedia lResP. 1- Causa desperationis est acedia, hoe est bonorum SPir, r. Serm. 87. de persi ονange
75쪽
a m Traelatus uaIium fastidium , quo voluntas reputans ipsum bene Visere ras mimis Iahoriosum , refugit honorum operum exercilium; remedium vero acediae , est caelestium gustus qui ipsi est substituendus, ex Nerando, e terrenis, in ea qtiae sursum sunt quaerendo et sapiendo , juxta praeceptum 'Apostoli eum. ResP. I. Causa praesumptionis est stiPerbia ul doeet Div. Thorn. intoler aridae enim superbiae est, quod quis vel propriis viribus , veI sine honis operibus, praesumat se gloriam eonSeculiarum , Vel Poeni lentiam facturum cum volet et ubi volet; atqui ita se gerit Praesumptuosus ἔ ergo. . Bemedium autem praesumptionis est humilitas. humilitatis suffomes profunda iustitiae Dei ejusque iudiciorum meditatio, et cae era huiusmodj.
De charitate. Nota. Hoo nomen charitas varie aecipitur ab Auetoribus Sacris ; namque. a. Sumitur pro obiecto circa quod versatur; Deus Charitas
a. Pro Dei in homines dilactione : Charitate pervertia cruein
3. Pro quocumque amore boni, aut qiiaIibet bona voIuntate psic accipitur ab Aug. variis locis; quid est boni euρiaeitas, se) nisi charitas , et in Psal. I 36. ima est Charitas quae dicitiar et μαα
c. Pro amore supernaturas quo Deum proximumque petu vel habitu diligimus ; cujus inquirimus, I. Essentiam ei divisionem I. Objectum tum materiale , tum formale ; 3. Proprietates; 4. Οὐ ficia Charitatis seu opera mirericordiae; 5. Tandem vitia Charitati opposita , lolicem Capitibus.
DE ESSENTIA ET DIVIslONE CHARITATIS.
Nota. Charitas est speetes amoris benevolentiae ; eum Rutem n - itia speciei haberi non possit quia probe cognoseatur illius genus,
aeres i. Quod sit amor benepolantiae PResp. Est σοιitio scax boni in commodum yersonae amatae quae si redamet amatilem, dici bur amor amicitias , qui proinde non differt ab amore beneoolentitae, nisi extrinsece et cinniolative. Θ Ρ Joannis 4. ν era. 8- δ) Ierem. 31. Mers. 3. 6 L. a. eon m duas Epistola3 PelorSim. CV. P.
76쪽
Dicitur I. Volitis boni; . quia amare est velle bonum. Dicitur a. meax , quia ad amorem benevolentiae non susse itui velimus alicui bonum , sed insuper requiritur ut ipsi bonuin sa Hamus quantum in uobis est, non diligamus perbo , neque lingua , ait D. Io : sa) , sed oρere et pertiate ; ergo concludit Ha
heri , Deum non diligit amore benevolentiae nisi verbo lenus, qui ita in orationibus trigeminatinsanctiscetur nomen tiatim : ut non tangatur euru laeditur ejus honor, iudisserent eique audiat linguam detrahetitem , impudicam , etc. Dicitur 3. In eommodum personae amatae ; ut exprimatur dinferentia inter amorem benevolentiae qui omnia vult ei facit in gratiam amati, et amorem concupiscentiae qui ouinia vult et facit torraliam amatitis.
Quaeres a. Quid sit Charitas ΤRes . Charitas est Mirtus Theologica infusa , qua Deus suPer
omnia diligitur propter se, et Proximos sicut non Propter Deum. Dicitur a. mrtus: et quidem ex Apost. persectior omnium Virtutum ; quia facit hominem simpliciter et ex omni parte honum, utpote quae excludat omne peccatum . saltem grave , hominem Deo conjungat, illumque ad Omnes virtutes moveat tamquam e Tum forma et vita , sine qua dicuntur informes , imperfectae et mortuae ; caeterae vero virtutes non faciant hominem bonum nisi secundum quid, et in suo tantum genere. Dicitur a Theologica; quia habet Deum pro suo obiecto Priamario et immediato ut infra dicetur.
Dicitur Z. In fusa ; nam ex Apost. λὶ Charitas Dei d Fusa est
in cordιbus nostris per Sρiritum Sancitim qui datus est nobis. Ex quo patet sententiam Magistri e) docentis Charilalem esse ipsυmmet personam Spiritus Sancti . esse erroneam certum est enim causam realiter distingui ab esse tu . cui relative opponitur. Dicitur 4. Qua Deus dιligitur propter sed quia Charitas e t amor benevolentiae, nam eae tinia eademque Charitale. Deum Prox mumque diligimus, ait Dis. August. di sed Deum Propter Deum. Dicitur 5. Super omnia : id est amore summo, non quidein in tensive , ita ut voluntas summo ardore et conatu in Deum tendat e Iicet enim talis conatus esset optimus ei optandus , non est tamen Bbsolute necessarius ; quia sine eo Deum super omnia diligere pos- Fumus , ex quo sit ut major vel minor illa intensio sit perfectio Charilatis accidentalis , ei consequenter non praecepta ἰ Sed amor Charilatii debet esse summus, x. Objectioe, ita ut maius bonum Deo velimus quam ulli creaturae ; a. apyreliatipe , ita ut homo
.Q Aug. l. 8. de Trin. cap. 8.
77쪽
t .' Tractatus Deum rebus omnibus anteponat, paratus erea iuratum Potius omnium , quam Dei jacturam per peccatum facere, dicente Christo sa) qui amat 'virem aut matrem 'tu squam me , non est mct di guus. Unde praeceptum diligendi Deum eae toto corde , ex tota anima , ex tota fortitudine , mlelligi debet de totalitate appretiationis , non intensionis; sed de his plura in dissertatione de Poetii- lentia. Dicitur 6. Et yroximum : quo nomine nos ipsi eomprehendimur , quia proximus quisque sibi , comprehenditur et quicumque
nobiscum capax est gratiae et gloriae ; alia autem amari Don. Pos sunt nisi amore concupiscentiae.
Dicitur 7. Sicut nos: quod non ita est intelligendum ut pRrticula stetit denotet aequalitatem dilectionis, sed similitudinem , et hoc triρliciter , ait Di v. Thom. h) i. quidem ei parte suis, ut reiticet aliquis diligat proximiam pro ter Deum,sicut se*sum Propter Deum debet diligere,ut sto sit dilac io Proximi sancta. a. Ex Parao regulae dilectionis . seu ex parte rerum quas volumus prONim. zul Scilιcet aliquis non condescendat Proximo in oliquo maιο , 3ed solum in boniν,sicut et stine poluntii satisfacere debet homo so-' tam in bonis, ut fio MI dilectio proximi justa.3. Ea parte rationis dilectionis, in sellisex non diligat aliquis proximum proριer Pr Priam utilitatem Mel deleetationem,sed ea ratione quod Melie Proximo bonum , sicut Vult honum sibi ipsi, ut sie dilectio promiani au era nam cum Pis diligit proximum propter suam utilitarem , non.pere diligit proximum , sed se Usum. Dicitur 3. Propter Deum t hoc est quia ad Deum pertinet ut imago eius, i a ut Deus in proximo ametur ille enitri per iterumat amicum , ait D. Aug. qui Deum amat m amico , aut qui est in ills , aut ut sit in illo. Ouaerea a. Quom lex siι Charitas ΤRem. Duρtiae , se ilieet , habitualis quam mox definivimul , et actualis , quae est actus amoris bene lentiae qus Deus suster omnia diligitur pro'ter se , et proximus stetit nos Promer Deum-
Quaeres 4. An Charitas sita aeruatis quae est amor bene polentiae , sie sistit amor amieitias r Re3ρ. ossiem. Nam Charitati perisclissime conveni m -- Conditiones ad veram amicitiam requisitae, ergo Prodi ora. Ra eram amicitiam requiruntur quatuor conditiones. s. Ut sit amor. Benevolentiae; a. Ut sit amor mutuus ; 3. Ut amor ille sit inrui Cognitus ; 4 . Ut sit sandatus in commonione honorum quia in QVamicos omnia sunt communia ; atqui qualuox Ilae eonditiones Mycn Mauh. io. ν. D. in a. a. m. 44, 7. n - .
78쪽
prime eonveniunt Charilati, tum qua Deus hominem, tum qua homo Deum Prosequitur; ergo , etc. Namque. I. Cbaritas est amor benevolentiae , ut constat ex dictis.
2. Est amor mutuus , qui autem diligit me , ait Christus r), diligettir a Patre meo, et ego diligam eum. 3. Nolus est tum Deum qui illum infundit, tum homi ut iusto qui novit non quidem certitudine mela physica aut physica , sud mortali, quod a Deo diligatur , dicente Apostolo b : ipse enim spiritus reddit testimonaum spirittii nostro quod sumtis sibi Dei. 4. Demum iuridatur in communione bonorum : nam Deus se)henedixit nos in omni benedictione spirituali in caelestibus in Christo. Homo quoque quidquid accepit a Deo , hoc in D cum refundit et tua sunt omnia, et quae de manu tua accepimus, dedimus Dices I. Deus non pol est amare hominem amore benevolentiae ; ergo non est vera amicitia inter Deum et hominem. Resp. nego ant. Nain Deus amat hominem ut illi bene fietum Praestet, unde nou propriam, Sed hominis intendit utilitatem. Prob. ant. Deus omne bonum quod homini vult, refert ad gloriam suam ; ergo non amat hominem amore benevolentiae. Resp. dist. conseq. Reseri in gloriam suam tamquam in finem
tillimum rerum Dinniurn , conc. conseq. lam quam ira Proprium uum Commodum , nego con Seg. Porro honesta amicitia non impedit quominus omnia bona in sinem ultimum reserantur, cum aliter amicitia non esset Ordiuata.
Dices a. Amicitia ex Arist. e non est nisi inter aequales; sed quia Iibet homo etiam justus,et quatenus iustus, est inaequalis Deo;ergo. Resp. dist. lnu. Amicilia aequalitatis, conc. maj. amicitia cxcellentiae, nego maj. et sic ad consequens. Itaque iuxta Aristo ielem duplex est amicilia; una aequalιtatis quae est inter personas omnino aequales ; altera excellentiae quae reperitur inter Porsonas in diverso gradu et dignitate constitutas, v. gr. inter Principem et subditum , patrem et filium, cic. inter quas personas ut sibi invi-Cem amicas ii oti servatur absoluta ac lualitas , sed tantum Proportionalis , quia scilicet unaquaeque per istam amicitiam alteri tribuit illud amoris vel beneficii quod ei pro sua conditione competit; Et haec est amiciliae quae Deum inter et homines reperitur.
DE OBIEcTO MATERIALI ET FORMALI CHARITATIS. ,
vico r. Objectum materiola adaequaliam Charitalis , ese Deus , non ipsi , et proximus.
79쪽
ο6 Tractatus Prob. Ex D. August. qui sa) ait reum ergo quatuor sint diligenda , unum quod sustra nos est, alte um quod uos Sumtis , tertium quod juoeta nos est, quartum quod infra vos est. Atqui objectum quod supra nos est, est solus Deus; quod nos ipsi sumus , est anima nostra quod est iuxta nos , est a uim a proximi; laudem quod est infra nos , est corpus nostrum et proximi ; ergo Deus, nos ipsi, in proximus, tria haec sunt objectum adaequatum Charitatis ; ita lamen ut Deus sit objectum primarium, nos ipsi et proximus Sit tantum secuti darium , cum Cliaritas primario et per se versetur CirCaDeum et ad illum tamquam ad finem ultimum caetera omnia res crat.
Objicies I. Homo non potest se ipsum Charitate diligeret ergo , etc. Prob. ant. Juxta Div. Gregorium bὶ Charitas non nisi
inter duos esse potest; ergo , etc. ResP. nego aut1 ad prob. dist. Cliaritas sumpta ut est amor amicitiae non nisi inter duos esse potest , eone . an . sum Pta ut e , tumor benevoletitiae . neg. ant. Porro non est ossentiale Charitati ut sit amor amiciliae et cori nolet redamantem.
objicies a. Peccatores sunt Dei inimici , illique invisi et ergo non sunt ex Charitate diligendi.
Resp. dist. ant. Peccatores considerali quatenus peccatores et ratione malitiae, cono. ant. considerati secundum naturam , negoant. dilexit enim nos cum adhuc essemus peccatores qui dixit sc): Nunquid Ooluntatis meae est mors imρii , uicit Dominus Detis , et non ne conoertatur a ortiis suis et piseat y Ilinc licet debeamus odisse peccatoris malitiam ei iniquitatem exemplo Davidis id) iniquos odio habui: debemus tamen ejus personam diligere ut docet D. Aug. se iniquus homo in quantiam iniquus odio habendus est,
in quantum autem homo est, diligendus est. Inst. . Excommunicati abse issi sunt a corpore Christi ; a communione Fidelium ita separati ut non liceat pro eis orare . ergo. Resst. nego conseq. Econtra illa exco in municati poena est a Charitale imperata . cum sit ordinata ad ejus salutem : traditur enim satanae in interitu carnis ut spiritus salous sit in die Domini. Inst. 2. Inimici non possunt ex Charitate diligi dicente Christo ta) , audistis quia dictum est autiquis : diliges amicum tuum , eι odio habebis inimicum tuum . . . Rem. Nego an l. et dist. textum : Dictum est antiquis, a ScCibis et Pharisaeis Legem sinistre interpretantibus. Conc. ant. a Lege , nego aut . quandoquidem Deus g Iudaeis praecipit: si occurreris bopi inimici tui , aut asino erranti, reduc ad eum ; et Si pi
80쪽
deris asinum odiensis te jacere sub onere , non pertransibis , sed sublepabis cum eo. Et non oderis fratrem tuum in corde tuo, non quaeras ultionem , nec memor eris injuriae a). Dico a. Obeeliam formale Charitalis est Deus quatenus in se summe bonus et insilite amabilis , ita ut propter illum caetera Omnia sint amabilia. Prob. Objectum formale virtutis , est motivum propter quod virtus lendit in suum obiectum materiale; atqui molivum propicr quod Charitas tendit in suum objectum materiale, est infinita Dei hontias et amabilitas ; ergo. Objicies I. Non iantum amamus Deum qui honos est , sed etiam quia sapiens , quia justus, etc. ergo ejus bonitas iusiuita Ion est sub objectum sorinale Charitatis. Res P. Nego conseq. Quia honitas quae est obiectum formale Charitatis , non est attribui alis , sed essetitialis continens quamlibet perscctionem in otiani genere excelletitiae, unde quando Deus amam tur ut Sapiens, iustus , etc. amatur propter ejus infitii tam honia italem in illis attributis imbibitam. Obietes a. Amare non possumus proximum propter Deum er go bonitas Dei in sinita, non est obiectum sormale Charitatis erga
Prob. ant. Nullus amatur propter bonitatem sibi extrinsecam patqui infinita Dei bonitas est extrinseca proximo ἔ ergo. Resp. dist. maj. Nullus amatur propter botiit lcm sibi extrinsecam , si nullum ordinem ad illam habeat, conc. mni. si habeat, nego maj. proximus autem mullis litulis ad Deum refertur 3 ex quo concludendum est unam et eandem esse Charitatem , qua Deus et proximus diliguntur , cum unum et ideiu sit utriusque dilectionis molivum.
Rota. Non omnes hie exponemus Charilatis proprietates, sed duas duntaxat quae principem inter eas locum tenent, nimirum Onecessitatem ejus et ordinem , distinctis quaestionibus.
De necessitate Charitatis. Nota. Certum est. I. Charitatem habitualem necessariam esse necessitate medii omnibus tum adultis , tum parvulis, cum sine ejus infusione non remittatur peccatum , neo salsis obtineri possit.