Prodromus ad refutationem Alcorani. In quo per quatuor praecipuas verae religionis notas Mahumetanae sectae falsitas ostenditur Christianae religionis veritas comprobatur. In quatuor partes diuisus authore Ludouico Marraccio .. Pars quarta. In qua ex

발행: 1691년

분량: 829페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

321쪽

I fui. Ali. P. IV. 197tiendus; sed supplicio insuper Uciendus δ

Adde quod spontene , an inuiti fecerimus multum refert. Hactenus Princeps Philosophorum, qui prudenter notat , Pithagoreos sententiae suae pro re taliationeasaerenda, nullum alium Authorein habuisse , quam Rhadamantum iudicem Inserorum. Aulus Gellius lib. 2 o. Noet. Acti c. c. I. introducit Favorinum Phialos istium disceptantem cum Sexto Caecilio Iurisconsulto contra talionem, in lege duodecim Tabularum positam: hoo modo : Nonnulla autem in istis legibus nec cons Iere quidem ,sicut d xi , Lissunt 3 ve Iut ilia lex talionis. Praeter enim ulciscenta acerbitatem a ne procedere quidem executis insa talionis potes. cni membrtim

ab alio ruptum es; se ipse itidem rumpere per talionem Velit οῦ quaero, au scere possirumpendi pariter membri aequilibrium e im' qua re primum ea disscultas es inexplicab Iis. Reserdialia absurdain propε impol- sibilia, quae secum fert lex talionis P Ne

vero inter extraneos , & Ethnicos Authores , Christianos praetermittam , reseram

322쪽

a 98 Prodromi ad

ram hic quae de talione scribit supra laudatus Alphonius Tostatus in cap. . Ma th.q. 32 3. in hae C verba : Ticendumquὸd non en contrapassum simpliciter ivisumo , ides semper insum qisntum ad omnes causas, ct quantum ad omnes personas i licet contingat e sp aliquando insum . Et aliquibus interpositis subdit: Ratio es, qura in infitia disributiva quaeritur medium vel aequalitas non rei , sed rationis , Sel dignitatis, Si dicitur 3. Ethicorum . Et ideo ibi

qliaritur aqualitas geometrica ,'non arith

metica e scilicet aequalitas proportionis quae I geometricae, o non aequalitas quantitatis, qua es arithmetica. Sed cantrapassum dicit aqualitatem arithmeticam , qua es aquainlitas rei , ct non proportionis, vel diguitatis.

Ideo rarissmum es , quod in iunitia disria

butiua contieniat contrapa sium. De iusitia autem commutaritia dicendum es, quod contrapassum magis applicatur ad eam, quam ad distribtilitiam ι θ tamen non conuenit semper colitrapassum in commutatitia, ut patet in exemplo de Rege percutiente rus, cum σν repercusso ab eodem . Tandem

323쪽

concludit, tunc solum talionem, seu contra passum fore iustum quando in pers nis , meritis, damno , iniuria, & ipsa percussione , seu laesione etit omnimoda aequalitas. Hoc autem moraliter impossibile videtur .

Postrenso Christos supremus legis a-tor , legem talionis nullo modo in Euangelio suo ratam esse voluit ι imo aIiana legem prorsus contrariam illi apposuit, verbis illis apud Matth. cap. s. Audisis, quia dictum es e Gulum pro oculo , ct dentem pro dente. Ego autem dico vobis , non

ressere malo e sed se quis te pereusseritis

dexteram maxillam tuam , praebe illi ct a teram. Per quae non intendit prohibere , ne hominum delicta publica authoritate pro iustitiae debito puniantur et sed ta tum appetitum vindictae , de multo magis vindictam priuatam damnare : αkl quod persectius est , asseclis suis sua dere. Caeterum talionis legem minimε probauit.' Res ndebunt Mose Mahumetum , quamuis talionem admiserit , eius

tamen

324쪽

tamen rigorem temperasse , Concedendo , ut is cui membrum aliquod abscita sum fuisset,vel cognati dc domestici eius, po ent, si ita vellent , pecunia Compenissari; vel etiam iniuriam, vel damnum

condonare.

Verum non sequitur ex hoc, ut talionis legem non probauerit in suo Alcorano. Quod vero liberum reliquerit par, xi laeta, iniuriam, vel damnum condo- pare , vel pecuniam eius vice accipere , videtur maiorem fomitem praebere appetitui vindictae , quam si libertatem illam non reliquisset. Iam enim videtur, non iudex, sed pars laesa contra laedentem sententiam serre , si velit in eo. Paenam talionis rigido exerceri. Pauci vero reperientur, qui id non velint , cum

vindictae appetitus sit in hominibus , α praesertim Turcis , & alijs Mahumetanis, innatus. Illa vero aestimatio integri, vel dimidij hominis per pecuniam , quae in causa talionis fieri dicitur in tribunalibus Mahumetanorum , videtur res pro lys ridicula, ct quae ut Sapientes lo- i

325쪽

quuncii r) petat principium. Non enim homines ex mole corporis aestimandi

sunt: sed attendenda est in illis dignitas , nobilitas, utilitas Reipublicae, doctrina, dc alia huiusmodi , quae cum non sint in omnibus aequalia, imo in aliquibus omnia haec desint ; absurdissimum erit a sti gnare pretium ducentorum , vel Plurium aureorum uniuersialithr pro unoquoque homine . Si vero pretium non ex corpore , sed ex qualitatibus ho-: minis taxandum si , amplissima porta patebit non selum sis, qui damnum , vel iniuriam passi sunt, sed etiam iudicibus ad magnam pecuniarum vim diripiendam : praesertim cum Mahumetanorum Tribunalia furandi occasiones avidissi

Ex hactenus dietis patet, quanta sit Euangelicet legis excellentia supra legem

Alcoranicam, cum nihil haec Contineat, quod iustum , bonum , ac perfectum non sit : illa vero ea etiam , quae neque bona

neque iusta , dc multo minus persecta' sunt, admittat. Pe

326쪽

De Iuramento. Caput Decimum nonum.

V K de iuramento sancit Mahumetus in Alcorano , si benis perpendantur , nullo modo possunt ab e roris nota saluari: -- Primo , in Sura a. iam allegata, vers. aa .dc seqq. ita suos alloquitur :

327쪽

----...isi an P Et ne ponatis Deum

scopum iuramentis De is , quod iuse agetis, ct py eritis , ct concordiam ponetis inter homines e nam Deus erit audiens , Riens. Non puniet vos Deus ob dictum inconsideratum in iuramentis vesris e sed puniet vos ob id, quod approbauerint corda vesra : ct Deus es indultor, mansuetus. Illis , qui iuraverint, cis non habituros esse rem cum aliqua )-voribus suis, conceditur expectatio quatuor mensium. GOds resilierint intra id tempus, vel post illud a iuramento , dc habuerint rem cum illis : Jutique Deus erit indultor, misericors . duods decreuerint repudium e ut die Deus erit auditor ,scitor. Prohibet primo Mahumetus si is, ne faciant Deum scopum , seu Δ; Agm

328쪽

gnum in quod sagitta cρηνciuntur nam ita

Gelaledd. interpretatur iuramentorum sporum : ne scilicet multiplicens: iuramenta per eum: ita enim explicat Gelal. eum Zam chascerio a itaut multiplicetis iurament per eun . Deinde vetat , ne haec iuramentorum

multiplicatio fiat iurando, se iuste acturos, & pios sutuxos & concordiam inter h*mines posituros . , Tertio, Deum non puniturum homines ob iuramentum inconsideratum ; nimirum ut explicat Gelaleddinus , praeuenit lingua sne interna intentiο- ne iurandio ut cum aliquis dicit e Non per Deum : Da per Deum. Neq; in hoc est virelum peccatum , nec requiritur Ulla expiatio e sed ob illud, quod fit cum asse su interno.Quarto,illis, qui iurauerunt, se non conrgessuros cum aliqua uxorum suarum,cΟ-

cedit posse intra spatiu quatuor mensu , vel

329쪽

vel etiam illis elapsis , resilire a iuramento , & rem habere cum illa, donec repudiet eam,& id absq; vlla culpa: hoc enim sonant verba Illa : Deus erit indultorim sericors. Antequam praedictas Alcorani sanctiones examini exponam , aduertendum moneo , verba illa sici , quod se agetis, O c. exponi a Gelaledd. Iahia, α nonnullis alijs in sensu negati uo ,lί ol quod non iuse agetis , sec. & subdit Gelal edd. QVS

an: Et improbat iuramentum super hoc sedi decernit hoc esse periurium , O praecipit oppositum eius, nempe facere quod istum es, o alia semilia. Hac enim spectant ad

Obedientiam eiu's. Iahias resert ex Athasiano, huiusmodi iuramenta impia de non faciendis rebus iustis, & a Deo praeceptis, consueta suisse Meccanis idololatris. At vero Zam chascerius exponit eadem Verini

330쪽

3o6 Prodromi ad ha assirmatiuε , ut re vera exponenda sunt. Vult nihilominus , Mahumetum iuramenta huiusmodi vetuisse u l

: it n. v Mi bi primi, illis qui eum sequuti sunt . Nam auispiam ex eis iurabat, se facturum aliqua bona spectantia ad misericordiam , seu p

tam componendam inter homines , seu ben scentiam erga aliquem, seu acium t etatis erga Teum. Deinde dicebat: Timeo Deum, ne peierauerim in iuramento meo. Ideo omisetebat id quod insum erat, ob degiderium iustitia in suo iuramento. Unde dictum fuit illis: Ne ponatis Deum scopum iuramentorum De strortim : ides , diremptorem eorum , qua iurariis . Videtur improbare abusum

eorum

SEARCH

MENU NAVIGATION