Prodromus ad refutationem Alcorani. In quo per quatuor praecipuas verae religionis notas Mahumetanae sectae falsitas ostenditur Christianae religionis veritas comprobatur. In quatuor partes diuisus authore Ludouico Marraccio .. Pars quarta. In qua ex

발행: 1691년

분량: 829페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

451쪽

Iut . Et ne Oecidatis animam idest hominem quam pro bui

Deus , nisi cum iusitia. - vero occisussu rit; inisse s iam dedimus propinquo eius potestatem soceidendi eum J. Verum ne limes excedatur in eo occidendo, eis quod is qui in ultione excedit defendendus sit. Ide si, ut explicat Gelaleddinus et Ne ο cidatur alius praeter homicidam; aut line aliter Occidatur , quam ipse occiderit aliuntio detiamsi propinauus illius , qui iniuse occisus es , habeat multos patronos, a quibus, etiams modum excesserit , defendendum se esse con-mat . . Alluditur in his ultimis verbis ad legemla Deo latam libro Numerorum, Cap. 33. de qua. paulo post disseremus. Concedit itaque Mahumetus suis asse-elia priuatam ultionem , itaui unusquis que possit de iniuria sibi illata , quaecum que tandem illa sit , se vindicare , dummodo vindicta grauitatem iniuriae acce-Ptae non excedat: quod ut iam dixi, contra omnes leges diuinas, atque etiam h manas meth constitutas , censendum est . Nec

452쪽

26 Prodromi ad

Nec excusat iniquitatem huius Mahume. ticae Sanetionis , quod in ea non negetur, melius esse iniuriam ignoscere, quam ulcisci; dum vitio ut bona, dc a Deo rem

neranda conceditur, dc approbatur . .

O quam longe distat in hoc, ut in caeteris , ab Euangelio Alcoranus 1 Quantum scilicet distant tenebrae a luce, lutum ab auro, stercus a balsamo, a floribus spinae. Non enim solum prohibetur in Evangelio quodlibet vel minimum

priuatae vindictae genus, itaut nulli *alam pro malo reddatur, sed etiam omnis voluntarius motus irae , indignationis, &odij contra eum , qui nos laesit, siue exterius per verba, aut nutus significetur, siue interius tantum corde siueatur. V rum ulterius progreditur sanctitas, ac perseetio legis Euangelicae. Non enim siliam malum pro malo reddere vetat Christusῶ sed etiam ut bono malum com- Pensemus adihonet, & hortatur. En verba ipsius Matth. cap. s. Ego atiram dico totis e Diligite inimitas vesros o benefacite his, qui oderunt vos o ct orate pro persequen-

453쪽

rius dixerat: Ego autem dico Tobis, non re-

re malo; sed si quis te percu sserit in dexteram maxillam tuam , praebe illi ct alteram eo ei, qui vult tecum itidicio contendere,'tunicam tollere; dimitte ei er pallium . Caeterum non solum Christiani ex d Cumento atque exemplo Christi ; qui in Cruce , pro eorum , qui se tam immaniter & verbis & faettis vexabant, venia &salute, Patrem suum exorauit: sed

Ethnici quoque Philosephi ι imo , dc

Principes ipsi, penes quos suprema potestas residebat , ex lumine naturae Cogno uerunt, appetitum ultionis , atque vitionem ipsam , esse animi vilis , & ignobilis:& iniuriam condonare , multo plus beneficio compensare ι valde honorificum esse , & homine magnanimo dignum. In Pentateucho quoque , &alijs libris veteris,Testamenti hoc ipsum summopere commendatur: praesertim Exodi, cap. a 3. ubi ita praecipit Deus : Si occurreris boni inimici tui , aut Uno errantie, redhc

454쪽

41 8 Prodromi ad

reduc ad eum. Si videris Unum Odientis te racere sub onere , non pertransbis, sed subi Dabis cum eo. . Salomon etiam in Prouem bijs, cap. a I. monet: Si estirierit inimicus tuus , ciba illam e semierit, da ei aquam bibere et prunas enim congrgabis super caput eius , est Dominus reddet tibi . Ab huiusmodi exemplis ac documetis admodum procul fuit Mahumetus, quippe qui in privatam ultionem ab ipus incunabulis proni ssimus fuerit. Nam, .ut in eius vita a Mahumetanis scripta reser- tur; Anno octauo Hegirae,inter captiuoS, quos in bello contra H aZenos gesto, ceperat, suit Sebama filia Harethi dc Halimae Saadiensis , soror collactanea Mahumeti , in cuius adhuc infantula dorso infans ipse, ex impetu irae, nisi forte lasciuite ι nam utroque morbo sem-Per aeque laborauit tam rabido morsu dentes impresserati ut post sexaginta a nos adhuc cicatrix tam immanis visere tur , ut ex ea potuerit Mahumet abrorem suam collactaneam agnoscere. Re fert praeterea Albocharius in trigesimam

455쪽

partem Alcorant , dii tum hoc Mahu- metir . l. I : Nullus es; qui maiori etesitnia laboret , quam Deus edi in hanc rem, ita scribit r Hildub

B arrauit nobis Ab Auana, narratum

minem aliquem eum mea uxore , certe occiderem eum gladio absque ulla miseericordia. Id eum relatum fuisset Legato Dei Nabu- meto , dixit: Cur admiramini de Mistypia Saad p

456쪽

Saad P. Ego sum magis delotypus quam Saad o ct Deus maiorem etelotypiam habet quam ego. Ex ore suo se iudicat homo nefarius , qui non selum laudet priuatam vindictam in alijs, sed in se etiam probet, deque ea glorietur , neque illum p deat, exemplo Dei irae surorisque sui 1mpotentiam cohonestare . At enim , hoc ipsum, etiam Christianorum Principum

leges concedunt.Falsum omnino. Quamvis enim delictum hoc ex quadam indulgentia non puniant: non tamen vel probant , vel concedunt. Plura in Vita illius exempla recensent Arabes, ex quibus constat quam pronus esset in vindictam. Ex his poterit Lector,npnnulla in ea; quam ego summatim scripsi, recognoscere . Neque omittendum est ,eundem non selum manu ac serro, sed etiam lingua dc calamo rancoris sui pus, atque venenum in eos, a quibus iniuriam aliquam accepisset, euomuisse. Id videre

est in quibusdam Alcorani Suris , quas Satyras veritis appellaueris: nam in illis , quosdam is suis Corasinis, ecpraesertim

457쪽

Abu-Gehel , contribules suos , & Abu- Laheb patruum suum, di Ommo-Gemilamitam suam , ob iniurias nescio quas ab illis acceptas , enormiter proscin-

Desendet sortε causam suam Mahu- metus, eXemplis quorumdam Prophetarum, seu Patriarcharum; ut Noe, qui contumeliam sibi a Cham filio suo illatam, dum de se ob ebrietatem nudato iocum captauerat, vindicauit, male precando filio eius Chanaan : David, qui Nabal Carmelum, tanquam sibi ingratum dc iniurium, occidere decreuerat: Eliam, ad cuius imperium caelestis ignis duos duces Regis Achab , eorumqtie milites, quod seminus honorifice compellassent absumpsit : Elisaei, qui quadraginta duos pueros sibi illudentes, ursis deuorandos exposuit; & alioruus huius-- modi. Verum hi, non ex motivo priuatae vlaionis, sed ex gaelo iustitiae, & honoris Dei adducti fiant, ut iniurias illas ulciscerentur: neque hoc sine diuino impulsu secerunt, cum Deus ipse executor huius

458쪽

432 Prodromi ad

huiusmodi eorum vi lictete,seu veriti tu issae paenae , fuerit. De Dauid tamen non videtur dubium , quin aliquanto invo-Iuntate vindicitae contra Nabal excesserit. Sed nos neque asserimus, neque Credimus , sanctos illos patres, ac prophetas nunquam vel in hac, vel in aliis rebus deliquisse; cum ex Sacris Scripturis constet oppositum. Atqui Mahumetus in condendis sanctionibus suis, & multo magis in actibus suis regulandis, debebat ut apes ad flores, non viscarabaeus ad stercus accurrere. Debebat, inquam, inspicere, atque imitari exempla indulgentiae, de charitatis eiusdem Dauid erga Saul, A salom, ac Semei : Ioseph erga fratressitos: Iacob erga Esau : Moysis erga populum suum s dialia huiusmodi sexcentat non dico exemplum Christi , eiusque Apostolorum : nam nimis hebetes erant Mahumeti oculi, ad lucem tam Claram inspiciendam. Postremo obhcit nobis ut supra innuimus Mahumetus, Sanctionem ipsius Dei in Pentateucho , Numeri cap. 3F. qua

459쪽

oua praecipit, ut qui alium data opera occiderit , a propinquo eiusdem occisi, ubicumque ab eo inuentus fuerit, interficiatur . Non solum igitur probat , sed praecipit Deus priuatam vindi istam Sed facilε respondemus, nullo modo fuisse hanc, vel dici potuisse , priuatam' vindictam ; cum propinquus occisi non deberet interficere homicidam priuata authoritate, sed iussu Dei, cognita prius

causa in legitimo Iudicum consessu. Ita. que propinquus ille non exercebat priuatam ultionem , sed exequebatur , ut minister, sententiam a Deo, ac iudicibus prolatam . Hoc manifeste pate non 'solum ex verbis Sacrae paginae sed etiam ex ipsa ratione. Quis enim credat, liberum suisse cuique interficere cum, quem crederet occidisse propinquum suum,incognita causa, & ex propria tantum suspicione, vel coniectura e Nonne poterat hic errare, &occidere innoxium pro nocente: in quo casu reus homicidij

ipse suisset, dc a propinquo eius, quem interfecerat,iure potui stet occidi Debe E e bat

460쪽

hat igitur vel factum esse adeo clarum ac manifestum, ut nullus de eo posset dubitare : qua ratione intelligebatur iam esse plenῆ probatum : vel si esset aliqualiter dubium , vel suspiciosum it per publicum iudicium necesse erat discuti , dc definiri. Porro non solum per legem diuinam, sed etiam per leges humanas non raro statuitur, ut in paena capitali, quilibet possit e s. executor , quando reus iam damnatiis, fuga se subripuit, nec potest in manibus haberi. Neque tamen per hoc intelligitur concedi ulli priuatam vindi-etam: imo siquis exodio , vel ultionis appetitu , illum occideret , grauissime pec-Caret : quemadmodum etiam peccasset ille , qui Deo iubente, propinqui sui occisorem interfecisset : Nam odium , ac vindicta absolute prohibentur ab ipse Deo. Cur vero voluerit Deus homicidam occidi a propinquo hominis in te fecti; credo fuit , vel quia ita erat consuetudo in eo populo dum esset in terra AEgypti: vel in maiorem paenam homicidae ipsius. At enim hoc erat occasio&

SEARCH

MENU NAVIGATION