Animadversiones criticae Antonii Octaviani in Launoji Commentarium de matrimonio

31쪽

qui uxorem inculpatam reliquit, et eram scierit - hab re tixorem , quam sines caussa 1 liquit , placuit huic nec in snem claudam esse Communionem. Nec Porro quod nullam in viros post' repudium nova conjugia contrahentes Poenam hoc Concilium statuit . recte nonnulli arguunt Hispanos in ea suisse sententia , ut alteras nuptias mulieribus tantum post disceMionem ex adulterio, i. non item viris interdictas fuisse existimarent: nam id sortasse eo consilio, factum, quod judicarent Hispani Episcopi mulieres et corporis in firmitato , et animi docilitate Parentiores suis legibus fore, quam viros, quorum Contumaciam saepe experti erant. At minime ex hoc sequnur, ut viris licere Putarent, quod seminis interdis .. eebatur: alioquin dicendum esset in Hispania haud habitos esse homicidii reos dominos, qui servos necari jubebant , ProPterca quod tantum dominae ancillas morte plectentes Septem ann rum Poenitentiae subiiciuntur ab eodem Conm

Jam vero Paucis post Illiberitanum Concilium

annis, idest an. 514. habita est frequentissima

32쪽

Arelatensis I. Synodus, cuius canonem habemus ad rem nostram accommodatissimum I . In eo primo ait Synodus juvenes, qui uxores in adulterio deprehensas a se dimittunt. vetari alias inire nuptias, lege nimirum Ecclesiastica, non lege 'eivili quae illas permittebat); idcin ducernit hortandOS ieSse, ut vivCntibus adulteris, alias non ducant. Isthaec sunt cationis vorba: υμι his, qui 'coriuMS Suaa in crati Dorio id prohon Πί, Eliadem sunt a MDAcontes silotis, si prohiboratur nubere, Placuit ut ira quantum potest ConNDIium eis, Iur, ne,nνινontibus uxoribus duid licet adulterras, ratias accipiant. Nil huc decreto clarius; attamen nescio cur acciderit, ut non solum Launojus cum suis asSeClis, sed nonnulli quoque ex iis, qui Ilobiscum sentiunt, indes probari putaverint, Arelatenses PP. post couju gum disgcssionem uovas nuptias Permisisse. 5am quod inquiunt haud consilium dari de iis, quae ', vetantur, sed omnino Prohiberi ne fiant, cum consilium illa respiciat, quae lege non interdi cuntur; id plane salsitatis exciver is ipsis canonis arguitur: Siquidem paullo ante dicuntur juvenes

33쪽

prohiberi nuberct, post desertius nimirsim conjuges in adulterio deprehensas. Unde liquet comsilium dare idem hoc loco esse, ac mon re et hortari; ideo tuo hujusmodi hortatione uti voluere Concilii ΡP. quia minime opportunum videbatur contumacibus ac renuentibus Poenas 'Ecclesiasticas irrogare : idque duabus cX cauSsis, altera quod nulla erat adhuc expressa de Evangelici textus intelligentiacEcclesiae definitio, et sortasse nonnulli ejusῖConcilii Episcopi aliter sentiebant; altera quod longe majoxa mala timeri Poterant, Si eamdem Severitatem, qua Uvi orat Illibstritana Synodus, adhibendam existimarent. Nec porro nos moVere debet, quod quidam pro pro hibentur nubino legunt non prohihentur nub ro ; etenim in cunctis IISS. codicibus negans Pa ticula deest, nec in Collectione Labbeana invenitur: priuiusque omnium Petavias illud non canoni adjecit, nulla alia auctoritato innixus, nisi quod in re praec 'pta haud locum habere consilium ρο- tardi 1 . Ilis adde quod si Arelatensis Synodus honestas ct minime Velitas Secundas post divox-tium nuptias censebat, nulla ratio excogitari poι-

a . .

34쪽

est, quare iuvenes ad servandam continentiam, rem sane maxime dissicilem atque arduam , co hortandos decreverit. Quod vini in observat Cavat Iarius idcirco hoc sactum, quia Ecclesia etsi Secundas nuptias non damnabat, tamen ab iis ob magnum continentiae studium Fideles abdi cere nitebatur; id quidem nullo pacto desen di posse quisquis satebitur, si duo mecum ad-Vertere velit. Nam primum i hunc severam di Sciplinam Prioribus saeculis potius in Orientis Ecclesiis, apud quas Poenitentiae crant obnoxiae secundae nuptiae sa), quam in Oecidente vigui se praesertim post Montanistarum haeresim, e pri scis compertum esti monumentis. Deinde apertissime huic coniecturae obsistunt postrema canonis Verba ne Mipentibus uxoribua suis alias accipiant: si enim ob continentiae amorem adolescentibus suadere volet int Synodi Patres, uva secundis nuptiis abstinerent; quid, quaeso, addere attinebat siuentibus uxoribus suis3 Nonne hinc diserte eruitur, illis mortuiS, uOVa ma ιrimonia contrahi potuisse 2 Quocirca nequit ut

35쪽

Ium esse dubium, quiu cunctae occidentis Ecclesiae, quibus scilicet constabat Arelatense ΙConcilium i , initio IV. saeculi non probabile modo , sed exploratum quoque illud habuerint non liccre ob adulterium conjugia solvi; idque

acceperint e PerPetua suorum majorum, Roma nae praesertim Sudis doctrina, a qua in omnibus, maximeque in iis, quae ad iidem moresque Pertinebant , regebantur. M dio,vero eodem saeculo floruit Hilarius Pictavieusis Episcopus, qui Christi verba, qui cum

quo dimisserit tixo rem etc. illustratis ita scri

botii iauctoritates tribuissest , I 'Ti s Eoan gelica non solum νωluntatem Pacia tradixit, Me rum etiam realiam coactas in auuitctrium uae ris in Ostiit, si ratii ex necessitata disc6ssio nis nubenda sit; nullam aliam CatiNSam es sine i a conjugio praeScriberas, quam quas 1 Iu SVnodo Arelat. IL medio sacculo V. Iiabita de Concilio Arelat. I. sermo sit, et dicitur illud oe&bratum fuisse ex omnibus mydi Partibus, es Prae

36쪽

Oirum prostitutas uxoris societate pollueret. Heio sane magnum discrimen inter Mosaicam, et Evangelicam legeni interesse ostendit Hilarius; quippe quum illa uxoris repudiandae, et alte xam durendi Pot statem Judaeis secerit, haec autem sublata repudii saCultate, reos eos adul- . terii decIaret , quorum uxores repudiatae aliis nubant ; addensque ob eam tantum caussam deserere coniugem sas rese, ne Vir adulterae ux ris societate eontaminetur, nullas tamen aIias 'nuptias concedit. Fallitur ergo vehementer Lai nojus, cum Hilarium hete de facultate non m do dimittendae uxoris adulterii caussa, sed alium quoque dueendi locutum existimat: nam S. D eloxi assingit, ut praeclare observant operum Η Iarii Maut ni oditores 1), quod ilia nec dicit, nec sentit, cum murit m ab adultoriae uxoris societatis cumtaxat absolsal. Post Hilarium occurrit Ambrosius Mediolanensis Episcopus, qui exeunte IV Saeculo e vivis excessit. Is luculenter asserit eum, qui uxori nuncium mittit, non posse ea vivente aliam ducere a Vinctius es, inquit, uxori: noli i) In α Οαt A. aa χnne locum. αὶ Lib. - L de Abriatam Cv. Τ.

37쪽

quaereres solutionem , quia non licet tibi, uxore viνentes, aliam ducor . Nam si aliam quaerere, Cum habeas tuam, crimen ost adu

terii. Et alibi postquam ostendit Omne coniugium quod legitime inter duos Fideles contrahitur, noti posse dissolvi, quia a Deo Proficiscitur, SiC Prose quitur si): Dimittis er o uxorum quasi DDE, aine crimine, et putas sibi licero, quia lex humana non prohibol3 Qui hominibus Obsequeris,mum Doror . Audi log m Domini , cui obs-ςuuntur etiam qui leges ferunt; D Quod Deus conjunxit, homo non separet D. Vides hoc lo acriter eos reprihendi, qui ex lege civili sibi

licere putabant, uxoribus expulsis, alias ducerer nec divinam sanctionem Verebantur, quae di Vortium, novasque nuptias vetabat. Ubi et illud animadvertere juvat, Iegem humanam heioah Ambrosio improbatam Constamini esso con siitutionem sa), quae cohibita licentiaiveterum Romanorum, ex levisSimis quoque caussis divortia laetontium, Propter gravia tantum crimina, inter quae potissimum numerabatur adulterium, repudium permittebat. Quare si adulterium tu,tam re

i) Lib. VIII. expositi in Lucam sub initium a) L. i. Coae. Theod. de repud. ε

38쪽

pudii, novique conjugii caussam agnovisset Medio lanensis Episcopus, procul dubio eam excepisset, nec uni Verse declarasset nullum conjugium logi time initum solvi posso. Ac profecto hallue1natur Larinojus, qui putat hcic Ambrosium in eos tan tum invehi, qui uxores dimittebaut sino crimin , nimirum, ut ipse intelligit, sine adulterio. Nam ea verba sine criminct non ad mulieres dimissas reseruntur, sed ad viros, qui se posse siue crimi ne, sive sine culpa alias ducere uXores perperam arbitrabantur. Ad summam haec verba sina criminρ eodem pacto in Ambrosio DXponenda sunt, atque in ejus discipulo Augustino, qui similiter loquitur: Stertiam, ait, conis maeresiΠquom, ut alia fecunda, calur,amfas est; quod qui socerit, non leo hujus sciocuti, uti intes

Oenionio repudio SINE CRIMINE COΠCsditur. . . .

seu seges Eoan lii reus est adultorii si . Sed videamus nune , an ex Lactantio , Et Λuct0ro Commentariorum in Paulli epistolas , qui , olim Ambrosio perperam suere tributi , maius sibi patrocinium polliceri queat Launojus. Η rum Prior cum scribit esse a Porum , qui α

39쪽

marito climissam duxerit, et eum qui praeror crimon adulteriι Πxorem, dimiserit, titaliam dueat si ; non id sane signiscare vult,

virum , qui cjecta adultera uxore aliam duxerit, . adulterii crimine expertem esse: Sed tantummodo Christi verba roserens,binde ostendit non licero excepta adulterii caussa uxorem deserere. Quare eodem modo Lactantii, ac Servatoris nostri verba sunt explicanda; ut nempe illud praeter cri men adultorii de uxoris dumtaxat dimissione, non de alteris nuptiis intelligatur: id pie eo magis probabile videtur , quod Isidorus, et alii veteres , ut infra Per nos 'demonstrabitur , eamdem loquendi rationsui adhibuerunt , quamvis Post astultoras dimissas nullo pacto novas nuptias Con echrent. Vel saltem lateri necesse est Lactantii montem obscuram et an iguam esse; propterea- quo quid Launoto suffragari. possit, non Video. Quod ad alterum vero sPectat , is quidem di-' serto docet disparem Asse viri,άac mulieris conditionem: virum enim Posse, noro ob adulterii erimen dimissa , aliam ducere , idem autem moliori non Ii re a . Verum no iste quidem Au-

40쪽

ctor , quem Hilarium Romanum Diaconum , et Luciferianae sociae schismaticum Plorique ritici judicant, Sat firmo praesidio Lauuojo Essct poterit. Etenim non modo ab Apostoli sententia dis- ssit, qui in eadem epistola . cuius se explana t m profitetur, a Pertissime uxorem viro, quod ad jura pertinet connubialia, parem socii sed etiam ut in aliis , ita in hac re constantem Ro-

sequentibus capitibus abundo plauum siet: daa Propter nequaquam esti toleranda Laianoji impii, dentia , qui Eutac Luciferianum sinismaticum Innocentii I. Pontificis , cujus crat aeqaalis, imo et totius Ecclesiae Romame interpretem nobis 'exhibere non Vcretur.