장음표시 사용
61쪽
strema verba undes Si ducat aliam ete. non - fuisse antea in canone, sed esse adjecta ab e
scriptore Gallo huius Synodi' undo eam acceptam Sirmondus primus in Iucem extulit ; qui
fortasse aliqua addidit, aut saltem verba mutavit.
Nihil inrtarie ab VIII. usque agX. gast tum in Occidentis regionibus do diportiis doctrina. A eraariorum azumentis Occurritur. Ao primo recensendus est Zacharias Pontifex, qui media circiter VIII. aetate per literas variis Gallorum quaestiouibuς respondens doeev cx Mi-.Ieritana Synodo non licere post repudium, utroque gonjuge vivente . novum nuptialem Contra--um. m his , sit , qui uxor Acirit siros di- 'mittunt in. Concilio Africatici ista con notur: n Placuit uti s undum Evangelicam et M sto Iicam disciplinam ni cum reliquis deinceps Milouitani eanonia verbis, quae nos suPeriori capite produximus 1 . Tum ejus successor Si
62쪽
phanus ΙΙ. inter alia , quae cum esset in Gallia, ad cujusdam Monasterii interrogata rescripsit,
idem quod , Laeliarias , de repudii quaestione Statuit; nisi quod, ut illo Mileuitani Coneilii
Canone utitur, hic Innocentii Pontificis ad Ex Perium Tolosanum scribentis testimonium HSurpat sa). Sub idem quoque tempus vixit Egbe tus Eboracensis in Britannia , sive Anglia Epi- QOpus , qui Excerptiones o dictis et canoni bus SS. Patrum concinnavit. In Isis cum eX Evangelio dixisset: Nomo alitor uxorem climii tat , nisi μυωr fornication- , haec Subu Auit : ot Augustinus dicit: χ si mulier fornieata sucrit, relinquenda est, sed illa vivente , altera non est ducenda n cu). Et infra assert canonem Africanum, sive Miluvitanum : Placnil ut secundum mangelicam etc. b). Quod quidem testimonium adeo est Iarum, ut neminem de Egberti mento dubitare sinat. Sed Eboracensi Mctropolitae adjungere juvat Bedam, qui cjusdem aetatis , ac gentis suit. Is exponens Christi
63쪽
verba apud Marcum, quicumquo stimiserit uxorem εuam etc. IJ: Una EGO , ait, Solummodo caussa est carnalis fornicatio, una spiria talis timor Dei, ut uxor dimittatur, sicut multi religionis caussa focissa leguntur. Nul la aut caussa est Dei itas PraeScri ta , ut invento ea, quaa relicta erat, alia ducatur.
Et alibi postquam explanavit illud Apostoli, et
Uir uxorem non dimittat, sic prosecutus est a): Quare non addidit excopia caussa fornicationis, quod et Dominus permittit, nisi quia simι formam Ouu intelligi , ut Si dimisorit, quod caussa fornicationis permittitur , maneat sina uxore 3 Haec Beda, qui ita diserto assirmat etiam relicta caussa adulterii uxore , nefas esse aliam duci, ut quamlibet cavillationem excladat. Nihilo tamen secius Launojus Secum facere Bedam gloriaturi; imprimisque Postrema prioris Iocisverba interpretans inquit: in postremis perbix liborim statuitur , ut piperus eci , qu reticeta erat, alia ducatur , Mel non ducatur;
quasi id velit Anglicanus Doctor, nulla Divina
64쪽
logo Christianos iuberi alteras post repudium inire nuptias. Sed quid, quaeso, tanto studio Fidelibus inculcaro id oportebat, de quo nemo dubitaret 2 Quis enim suspicari poterat Posterius conjugium a Christo Domino praeceptum fuisso,
qui nc prius quidem praecepit, imo ruraus CO tinentiam voluti nuptiis excellentiorem tantopere suadere studuit 2 Igitur alia omnino esse debuit Bedae sententia , quam v I non intellexit, v I se non intpllexisse simulavit adversarius : indi cavit enim iis vortiis Servatorem nostrum , sicut unam caussam uxoris dimittendae adulterium statuerat, ita nullam Praefiniisse caussam, ohq iam alterae nuptiae iniri Possent λ seu , quod id in est, alteras nuptias Post repudium Pro
E Britannia in Galliam transgressis praesto est nobis medio codem VIII. saeculo Suessionensis I. Synodus, quae ex PreMe Cavet, ne noVR celebrentur matrimonia, altero vivente Conjuge Iicet ob adulterium dimisso. Constituimus , inquiunt Patres , ut nulius Iaicus homo Deo sacratam feminam ad mulierem habeat, at ne Suam parentem , n- marito ςDento guam mulierem alius accipiat, nec mulier inponis auo Miro vitium acci ias; quia maritus mu-
65쪽
ierem suam non debet dimittere, excepto caussa fornicationis deprehensa a . Quo in canone postremo addunt, a viro non debere di mitti uxorem , nisi in adulterio deprehensam; quasi dicant, si mulier dimittatur, quod tantum ob adulterium conceditur, non Pome eam vivento viro ab alio duci. Praeterea anno 789. Carolus Magnus Aquisgranense Capitulare condidit plura complectens capita , quorum CS. est hujusmodi : Llem in eoil Concilio Asrie no Praecipitur ) ut nec uxor a Oiro dimissa
alium accipiat pirum, sisentes inro suo, nocoir aliam acc*iae uxorem, HUenta prior dein affertur non semel memoratus canon Mi Ie- vitanus : Placuit' ut secundum man licam etc. I). Unde perspicitur Carolinum hoc/statutum non esse aliter intelligendum , ac vulgo accipitur Mileuitanus canon, cujus auctoritate munitur; ut scilicet etiam repudiato adultera Conjuge, secundae nuptiae vetentur. Tum sub
eiusdem aetatis exitum Theodulphus Aurelia nensis Episcopus duo Capitularia in suae Ecet
66쪽
siae usum sanxit: quorum iu altero prohibet, ne viveute uxore ad altera quamvis expulsa, alia ducatur, iisdem plane verbis adhibitis, quibus usa est Nanneteusis Synodus canone Per nos S pra allato, nimirum: Si cuius uxor adulterium perPetraperit: etc. Deinde subdit : Si sis ejus eam adullo Merit , habeat potestatem dimi te i inrum propter fornicationem , mancta linuuta, quamdiu pir ejus fixerit ρ quia nocille habot polostatem accipere aliam , Prima pioonto , nec tuta citium strum duceres, inoeuto adhuc Primo : habent autem potestatem gemetosos reconciliares I, Post TheoduIphum digna est quae appelletur testis Forojuliensis Synodus; ea enim eodem sermo tempore habita est in Italia , quo Aurelianensis Praesulis Capitulare prodiit. Hujus itaque Concilii Patres :Placuit, ajunt , ut resoluto fornicationis caussa conjugali pinculo , non liceat Mim, quamdiu adultora sirit, aliam uxorem ducere, I coe sit illa adultera su . Nihil lioc decreto lu
67쪽
Iam cuncta haec testimonia per nos citata ad J III. saeculum Pertinent ; Sed nec minora numero suppeditabit, quae Proxime sequitur Ecclesiae aetas. Sane inter Scriptores, qui Sacrarum rerum scientia saeculi L . intervallo claruerunt, haud postremum obtinet locum Rabanus Maurus Mogantinus Metropolita; qui in suis in Matthaeum adnotationibus ea de divortiis tradit,
magna licet ex Parte suorum temporum more e Patrum antiquiorum scriptis excerpta, quae ipsum hac in re minime a majoribus dissensisse εχ tis comprobant. Nam primo ait Multas erant in vim Molori caussaes uxores dimittendi rDominus autom in mangelis solam caussam fornicationis sexemit et moechari dicit etiam inrum , qui eam duxerit , quas Soluta est a vim. Cujus rei Apostolus terminum Ostendit, quia tamdiu obsoroandum dicit, quamdiu pir sus pipit: illo aulom mortuo , t nubendi licontiam. Et post adductum ibIud Paulli ad Corinthios, sis autUm, quas nu Pins Sunt, praecipio non VO etc. usque ad ea
Verba el inr uxorem non dimittat, subjicit:
68쪽
simili forma, ut si dimiserit, non ducat aliam , aut reconcilietur uxori ; seri enim potest, ut
dimittat uxorem caussa fornicationis , quam Dominus exceptam esse soluit si . Gradum deinde ad caput I9. Dcicns verba exseribit Hieronymi : MIa fornicatio est x quae uxoris ε'in cat assectum etc. quae nos antehac, Cum de Bieronymi sententia ageromus, in medium Pr tulimus.' Ac tandem concludit verba recitando Bedae Per nos pariter superiori capite laudata: Una eryo Solum M Caussa est carnalis fomnicatio , una Spiritalis etc. Nec vero a II guntino Metropolita dissentiunt, teri Germaniae Episcopi : siquidem sub ejusdem noni saeculi exitum in Triburiense Concilium convenientes de viro, a quo segregata erat uxor adultera , sic statuunt da maritias Hro, quamdco ipsa Oloat , nullo modo alteram ducat u . Dum autem in Germania storebat Rabanus, interim magnam sibi existimationem peperit in Gallia Paschasius Balbertus Corbe tonsis Abbas. Hic postquam e Christi verbis apud Matthaeum. ostendit illum propter solum adulterium Popu-
69쪽
dium doncessisse , quod Judaei ex qualibet vel Iovi caussa Iicere contendebant, ait 1 : Grumtamen aliam , Miνonis illa quas adultera εSt, non licet accipere; sicut nec rim alii nubere , si fuerit prior adulter, et reprobatus ' ob ea. Tum haec addit ex Augustino desumta Quamquam.enim licito dimittitur uxor ob caussam fornicationia, Seu a Oiro discedentea ora ; manet tamUn Mincialiam prioris co
jugii , proPtor quod si reus adultorii qui ilia
missam duxerit etiam ob caussam forni eationis , aut vir dimissus si aliam xerit. Ita Ratherius: cui mirifico consentit ejus aequalis Isaacus Lingonensis Episcopus , qui edidit Canones e Regain Francorum Capitu Iaribus desumtos , et in varios titulos tributos, quorum singuli in plura capita dispescuntur. In hac Collectione Ieguntur Synodi Nanne tensis , et Theodulphi Aurelianensis decreta superius citata: Si cujus uxor adulterium per petraςerit u*que ad verba hahent mutem P l talem ametimos reconciliare ab Quare
70쪽
haud dubitandum Videtur, quin ct GaIlicano rum Episcoporum edicta, et Regum Francorum Capitularia eodem tempore Secundas nuptias post Iegitimum repudium Prohibuerint. Neque aliter accipiendus est alius canon Capitularis Mytonis Episcopi Basiliensis , qui Ludovico Pio imporante ViXit, dum vetat conjugio copuIari ala
ritiam inponis uxorct I): frustra enim quis eontenderet ibi de divortio non ob adulterium , sed ob alias caussas facto agi. Quid vero, quod Concilia quoquo in Gallia hoc tempore Celebrata idem aPerte docuerunt Iis Patres Concilii VΙ. Parisiensis congregati an. 8us sub Ludovico Pio inter alia , quae Fidotis nosso oporteat, id recensente Quod hi , qui caussa fornicationis dimissis uxoribus suis citias duxorint, Domini sententia a Deri osse notentur sa). Quin imo Ionge frequentius TH-Ienso II. ex tota sero Gallia coactum, cui qua tuordecim Metropolitae adsuerunt, in epistola Synodica ad nonnullos Aquitaniae Episcopos CO scripta, de Regismundi Comitis filia agens nupta