장음표시 사용
51쪽
saeculis docuerit Ecclesia Romana, lino et in cidens universus, canonum Codex a Dionysio Exiguo eadem sexta aetate editus abunde indicare videtur. Cum enim hic Codex tum veterum Conciliorum , et praesertim Asricanorum Canon , tum Pontificum Romanorum decreta eomPlectens stati m non modo Romae usu sit receptus , te
ste Cassiodorc. I , sed in reliquas quoque Occidentis provincias pervaserit, ubi saltem quod ad Pontificias epistolas probatus et admissus sui cumque idem Codex alteras nuptias post legitimum repudium omnino damnaverit: sacile quia vis perspicit in tota Occidentali Ecclesia eo rem Pore , de quo Ioquimur, non aliam invaluisse de divortiis doctrinam , quam quae fuit supra
Per nos eXPosita , et propugnata. Ν . Iam septimo saeculo tria praeclara testimonia
praesto sunt , quae mirifice traditam disciplinam confirmant. Unum supPeditat Isidorus Hispalensis Episcopus, et Sedis Apostolicao in Hispania Vicarius, qui ita scribit fa). Sicut non potest Molesta dioidi ci Christo , ita nec tixor a
52쪽
guacumques ex cauSSa , ras aliis conjungatur secundiam consuetudinem Iudaeorum , quam Dominus interimit dicens : n quicumque di miseritbuxorem suam excepta sornicationis caussa, et aliam duxerit, moechatur: n Solum, ut
ait Beatus mero mus, adulterium est, quod Mimal uxoris insectum. Postea prosequitur Hieronymi Verba recitans ex Commentari in Matth. quae modo protulimus. Neque audiendus est Launojus, qui opinatur ΙSidorum hoc Ioco excipere adulterii caussam, ob quam Solum Viro aliam ducere uxorem permittat. Nam Primo Hi-sPanicus Doctor aperte signiscat se Hieronymi sententiam ampIecu, qaem vim vel mulieri, facto ob adulterii crimea divortio . Omnem noVi
conjugii spem adimere supra demonstravimus. Deinde minime credi potest Isidorum in hac re ab Ecclesia Romana dissidere voluiMe, quae nullo non temporo constantissime contrarium docuit, quemadmodum et antea vidimus, et mox sustus , nequidquam obstrepente Launojο , palam faciemus ; praesertim cum IlisPanienses Provinciae ea aetate se Praesulum Romanorum decreta sequi gloriarentur, quod ex Toletano Concilio II1. apparet : Aaneant, vjunt PP. Ma ' 4
53쪽
auo pigore Conciliorum Omnium conclitiata, εἱ-mul et Soenodicas sanctorum Praesuliam Romanorum .istolas 1 .st Alterum praeterea testimonim exhibet Anglicana Ecclesia , quae in Synolo Herusordiensi congregata anno circiter 675 a Theodoro Cantuariensi Metropolita, et totius Angliae Primato id decrevit: Nullus in stura iaciat, nullus commem propriam , nisi δι Sanctam man-gotium docet fornicationis rausSa, relinguae. Quod ει quisquam proprian ex Merit conju-Wm Iogitimo sifli matrimoaio Conjunctam, si Christianus esses DoLorit, uuiat alteri evu-Dtur; εoci ita Pormaneas, lut Propriact reconcilietur conjugi say Manisese heio duo statuuntur , unum ut nemo nisi in adulterium uxorem relinquat : alterum ut vir elicta uxore s nimi rum caussa aduIterii; aliter enim non pateretur Synodus Coniugem expeller, et ita permanere nullam aliam ducat. Et quid magis observatione dignum, Theodorus, qu a Romano Pontifice Tenunciatus et consecratus iiit Cantuariensis An-
54쪽
tistes, vix coaetis Episcopis eos rogat, ut quaeque decreta snnt ac desinita a sanctis Patribus , incorrupta ab Omnibus serpentur. Quibus verbis clare sigrificat Canones a se propositos non novos esse, sed jud alias Ecclesias, maximeque apud Romanam sedem receptos. Quare satis mirari nequeo, ecqud in mentem venerit Lamoto, cum audacter Pro se hunc canonem testem Citavit , qui tantum ibost, illius ut caussae quid quam faveat, ut inius quam maxime ossicere vi
Tertium demum habemus ex Nannotensi in Gallia Concilio, mod licet Labbcus cum aliis ad saeculi IX. suem protraxerit, I ge ta men probabilius a Pagio 1 ad mediam sero septimam aetatem x-rtur. Cujus quidem Synodi hoc cxstat decreum sa): Si cujus uxor adulterium perpetrxit , et hoc a piro destr-hensum fuerit, et publicatum, dimittat uxorem Ri Oolia it pistor fornicationome illa Um εἱPtom annis Iublico poenitoat. Vir sorobus , illa sipento , vullatenus aliam accipiat.
55쪽
Quid clarius atque expressius quaerimus P It quo Launojus hoc canone, quem ipse anno 895.
conditum censet, nimis urgeri se sentiens, non audet eum, ut assolet, ad suam detorquero sentcntiam : at illius auctoritatem imminuere atque elevare Potissimum ex eo capite nititur, quod virum volucrit aliam ducere uxorem , dimissa ob adulterium Priore, cum , ut inquit , Iuxta disciplinam Ecclesiae Romanas tunston oris liceret repudium dare adultero Conjugi. Verum facile temeritatis ac mendacii istum arguunt Theologum Plura monumenta ad VIII. et IX. saeculum Pertinentia , quae noS sequenti capite Producemu S. Reliquum nunc est, ut adversariorum argu menta refellamus ex duabus Synodis medio scrino quinto saeculo habitis Petita, nimirum W-netica, ct IIiburnica. Ac primum Concilii Veno lici Patres ita decernunt I) : Eos qui relictis
uxori us suιε , 3ιcut in EGangelio dicitur, ex cinia Caussa fornicatiouis, sina adultorii Pro Bationes citias duxerint , Statuimus a communiones similiter arconuos. Unde inserunt Lau
56쪽
notus , et alii quidam licitum suisso viris post
probatum trioris adulterium nova inire coriu-gia. Sed qui isto Pacto argumentantur, non Vi dentur antiquiora Ecclesiae saecula bene a Posteriori aevo distinxisse, quo Denape noVa rerun facies Paullatim emersit, Pristini immutati mores , Pluresque praVae Consuetudines, quae an Ma irrepserant , sensim excisae. Etenim per Priora saecula, ac Praesertim post Constantini
imperium illud malum in Christiana ropublica
inveteratum insederat, quod alii ex levibus quo que caussis uxores repudiabant, alterasque ducebant, alii vero ejectis ob adulterium uxoribus,, ad novas nuptias tranSibant. Huiusmodi autem.
malum eo dissicilius tolli potera i , quod legibus civilibus, et consuetudine defendi videbatur
quare pleraeque Ecclesiae cum et omnino se mederi non Posse viderent, aliqua saltem ex parte occurrendum Statuerunt. Cumque ii, quieonjuhia sine adulterii, crimine diximebant, longe' graviore se prae aliis scelere obstringerent, hos idcirco severioribus poenis cohibebant Concilia ;nec patiebantur quemquam eonjugem dimittere nisi prius eam adulterii apud Saeerdotes comicisset. Rursus' vero fi viri dimissis post prosatum adulterii crimen uxoribus. alias ducerent, uul-
57쪽
Iis plerumquo Ecclesiasticis censuriS multabant, non quo alteras nuptias honestas, ac Divina Le ge Permissas.Putarent , sed quod non aliter se Posse maiora mala Praecavero cernerent, nec Poenarum severitate Se quidquam adsecuturos considerent; ut mittam quod non omnes Prae sertim in Orientis regionibus Christi Iegem eo dem modo ob obscurum Matthaei textum in terpretabantur. Itaque Arelatensis Synodi excmplum secuti Plerique Episcopi hujusmodi Fide-Ies ab alteris nuptiis hortatibus tantum, ag mOnitis deterrere sat habebant, quin Poenas in eosdem decernerent. Atque hinc intelligimus Veneticos Patres, dum viris sine.adulterii probationes uxores dimittentibus , aliasque ducentibus Communione interdixerunt, minimo significasscso post id erimen probatum nova matrimonia rata sacere; sed rigidiori hac ratione alterum gravius ac foedius malum prohibere voluisse, Praetereaque dissiciliora reddentes divortia ,.occa sionem inhonesta appetendi coniugia intemperantibus adimere conatos esse. Id sane manifestius colligitur ex alio Gallicano Concilio , idest Agathensi, quod quadraginta annis post Veneticum suit coactum , cuique pracsuit Caesarius Arelatensis Praesul , Sedisque Apostoli eae Vica
58쪽
rius: ibi enim Patres a Fidelium communione illos cxcludunt, qui antequam uxores apud provinciales Episcopos de crimine accusent, Iiaeque judicio damnentur, easdem dimittere audent. Hi sero Samulares , inquiunt , qui conjugα- D consontium culpa pastore dimittunt, selotiam dimiserunt, et nullas caussaa discidii probabiliter Proponent , Propterea Sua matri monia dimittunt, ut aut illicita , aut aliona prassumant: si antEquam viaia Episcoposco moinciatos dissili caussas dixerint , est prius uxores , quam judicio damnentur , aB-jecerint , a communions Ecclesiae et sancto populi coetu , Pro eo quod idem et conjugia maculant , excludantur 1 . Quibus e verbis luculenter apparet iis temporibus in Gallia FiadeIes uxorum crimina apud Provinciae Synodum probare debuisse non ut noVa conjugia contrahere , sed ut illas repudiare Iegitime Possent ;ita ut contumaces et non parentes gravissimo anathematis supplicio adsecti fuerint. Noc absimili pacto Hispanica Ecclesia anathematis poenam omnibus irrogabat, quicumque citra adul
59쪽
aerii crimen uxores deseruissent, uti o Toletano Concilio an. 681. discimus. En cius Statutum :Praocoptumo Domini est, ut excepta CGussa fornicationis uxor a piro dimitti non debeat; est ideo quicumque citra culpam criminis Pras dicti uxorom suam quacumquE Occasiona liquerit, quia quod Deus conjunxit, illa sa- parara disposuit, tamdiu ab Ecclosiao communione , et a coetu omnium Christianorum maneat alienus , quamdiu si ad sociotatem relicta conjugis rQuocit' I). Idem demonstraro licet etiam e Synodo Turonensi habita an.
Iosio ; ubi eos, qui Sine Episcopali judicio uxo
res dimittunt aliasque ducunt, anathematis PO na plectendos sic decernitur : Qui suam uxorem sino Episcopali judicio dimittons aliam duxit, pol duxerit , donec se fructuosact tradat PGenitentias, a comore et sanguine Domini nostri Iesu Christi , et a liminibus Ecclesias sit oxclusus et alionus su . Sed de hae Synodo mox redibit sermo ; simulque cam ab adversariorum teΙis defendere conabimur. i, To&ι. Cones XII. can. 8. Tun. VII. Conea.
60쪽
Quod autem in novas Contrahentes nuptias Post legitime probatum Prioris conjugis adulterium quadam uti indulgentia ad graviora vitanda facinora Ecclesiae Praesules Per eas aetateS solerent, id quidem tum quae modo dicta sunt, et insta uberius disserentur , tum Verba OSte dunt Synodi Uerusordiensis paullo ante citata λetenim eius Synodi Episcopi satis esse arbitrantur , Si virum moneant, ut post dimissam aduIteram uxorem nulli alteri copuletur, si Christianua esses Oolu rit. Quin et canon Concilii
Hibernici S. Patricii, qui altero Ioco nobis obiiciebatur , id ipsum apertissime probat; his enim
verbis exprimitur : Audi Dominum dicontem . . . . Non licol piro dimitiores uxorem nisi ob fornicationem , ac si dicat ob hanc caussam; undo si ducat aliam petat Post mortem PriOris, non petant si . Sane illud non petant i dicat solummodo Concilii Praesules noluisse per censuras Ecclosiasticas ab alteris nuptiis legitimum facientes divortium absterrere, quamVis illas improbarent. Ad hace nil vetat opinari Po- si in Coneia. Hibem. II. S. Patrici, ' can.25. 2 m. IV.