장음표시 사용
121쪽
xuo Tract IV. Cap. III. De Gratia actuali
conciliarent, qui, insuperhabita sua priore subscriaptione, nunc .Ecclesiae infallibilitatem in sactis Epia 1tola ad Papam data universe & sine exceptione factorum dogmaticorum a udicabant. Sed cum novo submitso Hrevi Clemens lX. processum instrui contra quatuor Episcopos juberet, & Rex christianillimus eorum machinationibus constanter se opponeret; quatuor Epit copi die Ima Sept. an.
I 668. & sequentibus, datis ad Papam Epistolis contestabantur, quod & ipsi, & subditi ipsorum
secundum intentionem S. Sedis Apostolicis Constitutionibus subscripsissent. Fraude vero in hoc usi fuerant. Nam oretenus simul Ecclesiasticis suis. antequam subscribere eos juberent formulae, declaraverant, circa factum Ecclesiam haud ad aliud quam ad religiosum silentium obligare. Nuntius
Apostolicus D. Bargellini incertum, an fraudis istius conscius simul pacis consilia gravi Epistola
Pontifici commendaverat, hortatus idcirco eu dem, ut absque retractatione literarum pastor
lium id genus nova subscriptione contentus esset; atque ita subreptum Clementi IX. est, ut sibi s tisfactum a quatuor Episcopis esse die a8. Sept. ad Regem christianissimum scribens, ab ulteriore inquisitione urgeoda in ea caussa desisteret. Cum suboleret autem postea Pontifici, non sincere actum fuisse ab Episcopis; primo attestationem manu e rum propria signatam de sincera sua subscripti ne a singulis ad se mittendam imperavit; eaque obtenta dedit nihilominus Nuntio suo mandatum. ut quam occultissime in Episcoporum fidem ac sinceritatem inquireret; responso interea ad eorum Epistolas dilato. At enim Estraeus Episcopus Laudunensis, postea Cardinalis lactus, cum Episcopis Senonensi & Catalaunensi, quibuscum ex Papae mandato cum quatuor refractariis Episcopis tr ctaverat hoc negotium pacis, Rex ipse , Nuntius deni-
122쪽
interna theologice tali. 12 Idenique Apostolicus, quisque suas attestationes quatuor Episcopis junxere, quod isti fis optima rara damnaverint, is a suis damnari jusserint
quinque propostiones, absque ulla exceptione leu refrictione, in eo omni Iesu, quo sunt ub Ecclesia
damnatae: quod vero attineret ad iacium, eri huisse illos bucras Sedi omnem obedientiam, quae huic deberetur. Haec sunt verba Epii lae ab Episcopo Catalaunensii 3tia die Dec. an. I 668. ad Papam datae; cui ceterorum omnium literae contonabant. Interim praeter Archiepiscopum Senonensent, &Catalaunensem Episcopum, qui a partibus illorum quatuor clam stabant, nemo conicius fuisse fra clis videtur. Unde Clemens Ιχ. , veluti de sinceritate subscriptionis securus. misso Hrevi die Iq. Jan. un. I 669. ad quatuor Episcopos, pacem ocPaternam benevolentiam eis restituens, ita scribit: Cum ingenti obsequii nobis V hule S. Sediper vos debiti tesatione Ani abatis, vos iuxta praescriptum Literarum Apo stoliearum sncere subserri. 1sse V subseribi jusfisse Formulario . . . . Nam Pradecessorum nosroriim Constitutionibus f issime in-
harentes, nullam circa illud exceptionem aut refrictionem admissuri unquam fuissemus. In Brevi ad Episcopos pacis Mediatores eadem die misIo sic loquitur: Non me latitia sensu pervidimus ex ιμ- teris Fraternitatum vestrarum . . . de perfecta V integra obedientia nobis V Asosollam Sedi proesito per Episeoyos Andegaventem , BelloPacentem, Apamiensem, D' Alectensem, Formularii subscriptione sincero animo b juxta praeseri tum Literarum Volicarum ab eis facta. Idem sere Papa strias erat ad Regem die 28va Sept. jam an. I 668. 'enique Cardinalis Rospigliosi Papae nepos in sua Relatione historica de Jan nismo testatur: Neque
in re tanti momenti quidquam connivere. ρΗin imo acerrime obviam ire decreverat Clemens IX. . Pa-
123쪽
Ieta Tract. IV. Cap. III. De Gratia actuali
tet itaque . quam nullo sundamento ea pacis a Clemente i X. concessione in rem suam postea abuti suerint; quasi hic ipse tali sacto suam de religioso circa factum silentio sententiam ceu restri elionis a quatuor Episcopis adhibitae probe conscius, approbarit. At enim scomma istud postea ipse Clemens XI. Papa in Constitutione die I 5. Juvii uia. I7o5., edita, solenni attestatione de sal- , sitate convicit. Ipsa Universitas Parisma, & si gillatim S. Facultas theologica an. I 676. Episco po Andegavensi constanter se opposuit, cum edi-m 4ta Maji mandato prohiberet, ne juramentum super quinque propsitionum Jansenti damnatione EXigeretur ab utriusque membris sine facti & juris distinctione: nec quidquam profecit Episcopus, etsi expresse ad processus verbales quatuor Episcoporum, ceu ex communi cum Nuntio Apostolico deliberatione institutos, ac proinde intentioni S. Sedis plene conformes, provocaret. Interim
ab eo tempore molliorum Ian enisarum lactio crevit, qui sine scrupulo subscribebant sermulae sine ulla limitatione; etsi interius judicarent, sensum in lansenti libro expressum non esse haereticum rati, quoad hoc sufficere obsequiosum silentium Contra qui istud sibi licere non credebant. atque idcirco subscribere plane recusabant : rigidioreso ansenisa appellabantur. Novum obtentum Ian senistae invenere in Buula ab innocentio XII. die 28. Ian. an. I 604. ad Episcopos Belgii missa. Subortis enim An. I 602. in Belgio novis circa Formularii subscriptionem contentionibus, non nulli Episcopi ad omnes fraudes impediendas ad Formularii juramentum a Gditiones quasdam fieri jussere; quibus restrictio ad quaestionem juris, exclusa declaratione circR lactum, plane conceptis verbis tolleretur. Missis
124쪽
idcirco ex utraque parte Romam deputatis, I nocentius XII. Hullam illam in Belgium remisit, una cum Brevi die 6. Februarii ejusdem anni subsecuto; in quibus prohibet, ne Formulario quid adderetur, ρο ne quis Tanfenismi ae fari, aut de eo traduci sinatur, nisi prius I pectus fuerit, aliquam ex quinque propostionibus Geuisse, aut tenvisese. Interim innovat praeceptum, ut juramen. tum ab iis, qui ad id adigendi sunt, praestetur sin cere absque ulla disinctione, restrictione, Ieu expos-tione, damnando eas propostiones ex libro Janfensi excerptas, in sensu obvio, quem insaniet proposti num verba prase ferunt; νrout foum illum damnarunt summi Ponti es praederabsores nosri. Diumpharunt denuo in speciem ob haec sacta Ianseniani; etsi clam in misiis ultro citroque literis ceu
de novo vulnere dolerent. Sed omnem exultan-d' praetextum mox edoctus de hoc Innocentius
XII. eis eripuit submillo alio Brevi die a . Nov. an. Ib06. ad Episcopos Belgii dato; in quo scribit: se mirari satis non potuisse, reperiri non nu Ios, qui aust fuerint olirmare, supradicto nyro Brevi alteratam seu reformatam ese Alexandri VII. Consistutionem, nee non Formularium ab is fomet pro-aeuntiatum; eum dicto Brevi utrumque speci e con-frmetur, V in omnibus V singulis ejusdem partibMad amu fim observari mandetur, nee illud alterari in aliqua ejus minima parte voluerit. Porro omnia id genus effugia ex factis huc usque narratis a Jan-1enianis captata, & in Praelationem libri collecta, cui titulus, Augustiniona Acissa Romanae doctrina M., in quo & IDUenismus pro phantasmate,n piam reperto, nis in laboranti quorumdam cer bro, expraedicabatur, anno Iroo. Clerus Gallicanus in generali Conventu congregatus die ψ. Scpt. gravistimis sub censuris condemnaviti
125쪽
Ia Tract. IV. Cap. III. De Gratia actuali
An. Iro I. prodiit in lucem famosus ensus conins entiae. Inducitur in eo nescio quis Clericus, cui absolutio sacramentalis negata fuerit, eo quod ri clarasset, se revera quinque pro 'Utiones .implicitero abbolute damnare, ae formula faei Alexandri VII. subscripsisse quidem: nihilominus quantum ad quasionem fabri exi imare se, religiosum flentium sussc re. Prodiit is primum Leodii impressus typis. &hoc anno Io. Julii quadraginta Dotiores Theologi Parisienses, quorum aliqui minus docti non sine malis artibus ad hoc inducti fuerant, subscripsere response, quo talis Clerici. sententia nec nova ellie, nee sngularis, nec ab Ecelesta damnata, neque talis dicebatur, ut confessarius posstu ips saer ientalem denegare absolutionem, nis eam retractaverit. Triumphabant lansentani aliquamdiu de tanta sibi a itipulante auitoritate. At mox deserbuere animi; cum istam dicti casus decisionem Clemens X l. Papa an. I7o3. I3tia Febr. dato Decreto, & paullo post die asteta Febr. ejusdem anni Cardinalis Noailius Archiepiscopus parilinus, censoria virga
graviter perstrinxere. Revocavere mox responsum
judicio hujus Praesulis adacti Theologi Parisini,
uno solum excepto, qui in poenam contumaciae e
Doctorum catalogo S. Facultatis sententia expunctus est. Secuta demum an. I7o5. IS. Iun. ejusdem Clementis XI. solennis Constitutio, cujus initium est Vineam Domini Sabaoth ; in qua omnes Constituti nes Pontificiae huc usque editae in caussa Iansentirenovantur, a pravis Jansentanorum exceptionibus& interpretationibus vindicantur; religiosum sile tium illorum aperti periurii solennis arguitur; ne eodem conscientiae satisfieri, sed quemque ad
hoc obligari Constitutionibus Pontificiis declaratur, ut subscribens 1φn solum ore, sed corde sensum
126쪽
interna theologice tali. 32squisque proposition m in Libro I senii expressum.
ut hareticum damnet, ita, ut, qui secus seligerint, verbo, vel scripto docuerint, tanquam praefutarum Constitutionum transgressores. omnibus illartim censuris o poenis subjaceant. Recepta solenniter haec Bulla est tum a Ciero Gallicano in Comitiis generalibus congregato an. IIo5. Parisiis, tum a si
gulis regni Epitcopis, & in singulis dioecesibus litorum promulgata; atque sic profecto caussa Mnita, nullo prorsus effugii loco relicto. Sed resuscitati sunt brevi post novi tumultus ex occasione libri a Rufehostio quesnello editi. Eratis Presbyter Oratorii Gallicani, a Petro Herullo, postea Cardinale, instituti. Sed cum Superiores Oratorii an . 1678. prohibuissent suis defensionem omnem Baji & Jansonii, & Formularii Alexandri VII. subscriptionem sinceram urgerent, dimissio Oratorii habitu in Belgium profugit, & Ermellis cum Arnaldo per aliquos annos latens pestiferam doctrinam Jansenti pro viribus disseminavit. Idcirco Belgio exire jussus, sed ex intervallo redux Bruxellis c plus est. Tandem fuga iterum elapsus Amstet
damum petiit, anno i7Iq. ibidem mortuus. Scripserat anno I 6qq. Reflexiones moratis in noυum
rasamentum; in quibus, exquisito in inserendis sub devotionis specie erroribus artificio, Calvini, E i,& Jansenti perversa dogmata omnia tristauravit. Damnatus is liber est an. I o8 a Clemente XI. per Bullam, quae incipit, Universi Dominici gregis. Cum autem generalis damnatio non satis proficeret ad tollendum virus; idem Pontifex an. III 3. eXcerptas ex eo libro propolitiones centum& unam variis censuris damnavit ceu respective salsas, impias, haereticas &c., edita ad preces
Regis christianissimi praevias celeberrima Constitutione Unigenitus DEI Filius Ue. Quae Bulla
127쪽
1a6 Dan IV. Cap. III. De Gratia actuali
s exceptis , quae Noailius Parisinus Archiepiscopus & Cardinalis cum septem aliis Galliae Episcopis adhuc psr quatuordecim annos eXcitavit,
turbis ab omnibus Galliae Episcopis reliquis ultra centum numero solenniter recepta & promulgata fuit; relata etiam in tabulas Regis mandato a Senatu supremo I 5ta die Jan. au. ITI ., &5ta Martii anni ejusdem a Sorbonna. Eadem promulgata & recepta est in Hispania & Lusitania. In Sabaudia & Siciliae regno non obstantibus comtroversiis, quae tunc inter Aulam Pontificiam &Regem Siciliae, qui tunc temporis Dux Sabaudiae erat obtinebant, in Senatus regii tabulas rein lata est. In Germania constat de promulgatione solenni facta per Episcopos Moguntiae, J revirorum, Coloniae, Hildesii, Wiirceburgi, Leodii. Osnabrugae, Paderborni, Monasterii, Ratishonae, Constantiae, Basileae, & totius Belgii catholici. Nec eidem Constitutioni ullus Episcopus catholicus ex ceteris Europae regnis, praeter octo illos Galliae Episcopos Noallio adhaerentes. & Atrebatensem in Belgio, contradixit. Nulla item in Gemmania, Hungaria, Polonia, & Italia Universitas est, quae non cum Romano Pontifice in hac tota caussa plenissime consenserit.
Consensus iste orbis totius catholici effugium
haud porro relinquere Iansentanis videbatur. Ι venere illi tamen aliquod in appellatione ad Concilium generale; quam Quesnellus ipse quarto a te obitum suum die, vocatis ad hoc eX proposito duobus testibus, scripto innovavit. Interim etiam adversus hujus novi & ultimi tribunalis fulmina se jam provido consilio munierunt ; docentes, etiam in Concilio generali definitivam sententiam.
quae scilicet ad nubmittendum proprii intellectus judiis
128쪽
iudicium absolute obliget, non nisi per unanimia Episcoporum suffragia, aut sere unanimia, serripolle.
Soenia doctrina Iansenti. I. Fundamentum
Errorum omnium constituit male intellectum S. Aueultini effatum in cap. V. Epist. ad Galat.: Vuod amplius nos delectat, secundum id operemur necesse est. Dictum hoc rectissime pronuntiat, si cum S Augustino id affirmari intelligas de amore complacentiae deliberato, eoque praedominante, & satis essicaci imperio imperante alios ex eo consequentes alse tus deliberatos, seu voluntatis actus Eth. uniri christ. 9g. 62. 67. VIL 84. item ibid. 285. not.). Amore enim finis alicujus semel emcaciter & libere concepto ,- usus mediorum, quae in potestate sunt, deinceps non nisi mediate liber est, & ax amore finis necessitate consequbtur. At enim Jansenius per delectationem maj rem intelligit motum animi indeliberatum , quo appetitus fertur in aliquod objectum sibi jucundum. affectu complacentiae & desiderii. a. D plicem porro docet in statu naturae lapsae existera in homine delectationem, earissem, & terrenam: illa consistit in amore boni veri, spiritualis, & supernaturalis, & est Gratia Christi medicinalis in lege nova: ista est concupiscentia, seu semes peccati, & consistit in amore boni apparentis, terreni , & naturalis. Hinc in nova lege Gratia Christi non sunt . timor & alii affectus molesti; haec enim erat Gratia veteris legis. 3. Delectationes istae in se mutuo & in voluntatem agunt sicut duo pondera in bilanco. Quae gradu intensior est, secundum proportionem excessus vincit, & trahit post se actum voluntatis deliberatum. Si aequales
129쪽
1a8 Tract. IV. Cap. IV De Gratia actuasi
sunr, voluntas manebit in aequilibrio; quia se ipsam determinare non potest. Hic autem casus non contingit; quia si una est vel modico altera intensior, jam vincit istam. Quodsi coelestis dele.ctatio gradu terrestrem excedat; Gratia victrix appellatur. 4. Interim tamen nulla ex his selectationibus unquam caret omni effectu; siqui dein etiam minor deleAatio imperfectos quosdam &inefficaces voluntatis actus determinat; nimirum coelestia motus quosdam pios debiles, quas vellerutates vocant, sine tamen persecto consensu; & viacissim. Unde in hoc sensu omnis gratia & cael
stis delectatio esseax secundum quid ex mente Ian. senii VI; quia essectum, ad quem determinandum In praesente cum opposita delectatione terrena Concursu valet, semper obtinet. Non tamen
omnis Gratia victrix est: & Gratia simpliciter ese frax non est nisi 8electatio coelestis intensior quam terrena. 5.) Necessistem desectationis coelisis victriacis in praesente statu naturae lapsae Janlanius non ex natura voluntatis, sed ex praesente ipsius infr-mitate post peccatum originale, proficisci assirmat,& ex libidinis imperio, quo nunc in omnibus actionibus ante Gratiam delectatione quadam Iubidinosa praeeunte ac pr dominante voluntati rationali provocatur ad peccandum id quod in statu originalis integritatis locum non habuerit &ad quam libidinem vincendam medicinale delecta tionis coelestis victricis adjutorium necessarium est. 6.) Porro eandem Gratiam, seu delectationem coe istitem sub eodem gradu intensionis, modo pol e victricem, docebat; si nimirum in praesen, eo
currat cum concupiscentia minus intensa; modo non
victricem quam vulgo parvam Gratiam appellabat si concurrat cum concupiscentia seu delectationEterrestri intensiore: & vicissim, quae nune Gratia
parva es, posse aliat esse vidisicem. 7.ὸ Nulla autem
130쪽
tem secundum Jansenium datur Gratia pure F v is simul sussciens, seu pure & relative suffcienssa58. not. a. . Haec enim fatente Iansenio non est nisi ea, qua data voluntas potest vincere com cupiscentiam actu oppositam: atqui ad hoc necesse est, ut sit intensior: quo posito jam non est pure lassiciens, sed simpliciter efficax & victrix. Certe conceptis verbis in L. 4, de Gratia Christic. Io. sic habet Ianlaesus: Sexto. Hine etiam es set, eur Augusinus omnem omnino Gratiam pures cientem. sive ante, sive etiam pos fidem auferat. Ubi & rationem mox eam ipsam addit, quam modo dixi. 8. Tenet tamen, Gratiam etiam parvam esse absolute susscientem, non quidem relate ad concupiscentiam actu praesentem intensorem, sed pro alio casu concurrentis secum concupisce tiae parvae minusque intensae. Et hoc pallio Jam seniani. cum opus erat, potissimum tegebant errorem suum. Dissimulaturi enim haeresin, cum itiniis objiceretur, in ipsorum systemate hominem j sum, parva solum Gratia instructum, non habere lassicientem & completam potentiam seu lacuit tem servandi mandata DEI; respondebant: omnino habere potentiam fumientissmam es eo isti
mam. Sed intelligebant absolute talem, & pro casu alterius concurrentis concupiscentiae minus intensae, non relative talem & pro praesenti istius intensione. q. Ex his porro inserebat, hominem in flatu naturas lapsa, quidquid velit, semper velis ex necessiste antecedente: quia semper vult ex dein lectatione maiore indeliberata; quae vincendo munorem, necessitat ad volendum a priori. Io. Ni liilominus docebat, hominem libere velle F agere, tibertate nempe solum a coactione, non indisserentis ;eo ipso, quod agat voluntarie, sponte ac deliberate. Hinc, aiebat, beati liberrime DEUM in emis amant: quia ex delectatione maxima 3gunt,