장음표시 사용
151쪽
Iso Tract. IV. Cap. III. De Gratia actuali
omnis ratio istius stet ex parte creaturae rationalis c de
DEO SS 66. 74. RI. . b) Gratia pure lassiciens, ait
Janlenius porro, convenit cum Gratia Pelagianorum; quia est Gratia solius possibilιtatis, non voluntatis & actionis. qualem Augustinus ab eis admittendam requisivit α6t nos. 2. . Res . Pelagiani Gratiam possibilitatis neeesariam ad opus salutare in solo libero arbitrio naturali MCratia externa Evangelii So. constituebant, & negabant Gratiam inlpinam adjuvantem etiam in iis, qui bene aesaliataria opera operabantur z NOS Gratiam etiam puro suffcientem in interna illustratione & motione constituimusι ae necessariam hanc esse dicimus, ut detur potentia moralia salutaria opera eis caciter volandi, & exequendi rae praeterea in iis, qui Grattae, non pure, sed simplieruter sumetenti, libere cooperantur, voluntatem & actionem ipsam salutarem adjuvari ab eadem, ceu jam non pure sumetenti, sed emeaei, eonfitemur. Nemo prodens a DΕΟ petere potest Gratiam pure suffcientem; sed potius orare omnes debemus, ne talem DEUS det. Εego rationem verae Gratiae non habet. Resp. Nego suppostum, puram sussicientiam, seu inemeaciam Gratiae, aDΕΟ Mr nam perditio tua ex te Israel; in me tantummodo auxilium coseae XIII. . Quodsi ratio insuffcientiae a DEO non est, sed a nobis ipsis; quo pacto peti a DEO prudenter possit 8 Unde Gratia pure suffciens Gratia est,
quatenus est potestas moralis ad bonum; non quatenus est in actu secundo inessicax, seu pure suffciens potestas, vel quatenus praevidetur talis sore a DΕΟ, & ut talia praevisa datur. Recte ergo oramus, ut DEUS loco pure sumetentis a se praevisae nobis det talem, quam praevidet fore incaeem; sed nempe quantum decet, & potest salvo bono communi majore: secus nec recte ille faceret;
152쪽
ARTICULUS V. QUIBUSNAM DEΤUR GRATIA SURFICIENS INTERNA ACTUALIS.
Pretia vere su iens proxime, vel remote ad V servanda omnia mandata DEI actu obligantia, ad perseverandum in jupitis jam areepta, datura DEO omnibus justis. Etiam hoc dogma fidei
catholicae est. Dixi vero: Gratiam proxime, vel remote susscientem. Per priorem I heologi intelli-Εunt eam, quae tribuit potentiam moralem relative ac vere lassicientem immediate ad actum DEI mandato praeceptum: per posteriorem vero designant similem potentiam ad alium actum vere s Iutarem, ex. gr. ad oratiodem cum ardenti desiderio & fiducia conjunctam, quo impetraturus homo primum est Gratiam priorem proxime suffi
Probatur I. Ex SS. ScRIPTURIs. Ecclci. II. I a. quis permanste in mandatis ejus, F derelictus es; aut quis invocavit eum. ρο dejpectus est. Ecce ljustus nunquam derelinquitur sic a DEO, ut non saltem invocare ejus opem queat; & si invocet; ejus oratio non despicitur a UEO unquam. Matth. AI. 3o. Iugum meum suave est, V onus meum Iove. Venrte ad me omnes, qui onerati egiis, o ego resciam vos. I. Joan. V. 3. Mundata ejus graυia non sunt. 1. Cor. X. I 3. Fidelis DEUS, qui non patietur vos tentari supra id, quod potestis, sed faciet eum tentatione proventum, ut possitis sui inere: id est, sic tentationis progressum moderabitur. Ut possitis sine lapsu in ea perdurare. Enimvero haec
153쪽
x5et Trin. IV. Cap. III. De Gratia actuali
saltem justis dicuntur, hisque promittunt minimum
hoc, nempe non imponendum illis esse onus, cujus serendi potestatem moralem habituri non sint. Atqui Gratia lassiciens conficit hanc potestatem moralem necessariam ad servanda manuata 258. . Probatur 2. EX CONcILIIS. Aratis canum II. Can. 25. supra g. 284. in Probatione 3tia citatum id aperte docet. TRIDENTINUΜ Sess. VI. Can 8.ibilem citato dogma definit: idemque eadem citi Stas. cap. LI. Errorem contrarium detestatur his verbis : Nemo temeraria illa V a Patrihus Iti, an themate prohibita voce uti debet, DEI praecepta homini jusseato ad observandum impossibilia esse. Nam DEUS impossibilia non jubet; sed iubendo monet ει facere, quod ptim, V petere, quod non posts. Ex quo
patet, Innocentium Ι, Alexandrum VII., Gemm .ut m M. in damnatione primae propositionis Jansentic et 83.)non nisi anathema a Tridentino jam evibrais tum denuo renovasse. Et vero Tridentinum non loquitur de actibus concupiscentiae indeliberatis. quos Lutherus & Calvinus affirmabant, Jansenius autem negat esse peccata: quia ad hos vitandos DEUS neminem obligat praecepto: atqui Tride
tinum DEI praecepta homini justo impossibilia esse
Probatur 3. EX S. AUGUsTINo, cujus unius auctoritati errorem suum Jansenius superstruxit. sed falso. Itaque in Lib. de nat. & Grat. cap. 36.
se habet: DEUS sua gratia semel justi atos non deserit, nisi ab eis prius deseratur. Cap. 43. Non igitur DEUS impossibilia jubet, sed jubendo admonet V Mere, quod possis, re petere, quod non possis: quae verba Tridentinum mutuavit ab Augustino, & ex eis Theologi derivarunt divisionem
Gratiae proxime & remote sus iensis hic sub ini
154쪽
tium . Item ibid. cap. 26. scribit: DEUS, eum fustiseat impium, V ad veram perfectamque is tiam perduxit, non deserit. nis deferatur, ut pie semper fuseque vivatur. Ubi sane DEI Gratias actuales necestarias non solum habitualem , ut explicarunt Jansentani justo ad pie justeque vivencum non deesse S. Doctor assirmat. Subdit enim ibidem continuo: Sicut enim oculus eorporis plenissime s nus, nisi eandore lacis adjutus, videre non potes; ita homo nune perfectiFime jusscatus, nis aterna Iura resiliae divinitus adjuvetur, recte visere non potes.
Objuit Pancterius x. seeundum Scripturas, comestia, & Augustinum, necessariam ad servanda DEI mandata esse Gratiam effieacem, voluntatis simul & possibilitatis. Resp. disinguendo: ad actu servanda, toncedor sdhoe, ut habeatur potentia moralis ad ea servanda, nego. . Secundum eadem oportet, ut justi ac sancti implorent auxilium divinum ad servanda mandata: ergo sne oratione non habent. Atqui saepe, eum peceant justi, prius non Orant. Resp. dist. Oportet orare, ut accipiant Gratiam proxime suffcientem, conci; ut remote suffcientem, id est, proxime suffcientem ad orandum. Rego. Eringo saepe non habent proxime lassicientem ad servanda manis data; cum scilicet non orando abutuntur remote sumeseente; lterum concedor saepe nee remote suffcientem, &hane quidem sine praevia item oratione, non habent; nego. 3 Atqui seeundum Augustinum, ait Jan senius, saepe nee gratiam orationis habent. Nam Lib. I. ad Simplie. cap. a.
scribit: Nonne aliquando ipsa oratio nostra se tepida s. Hi potius frigida, b paene nulla; imo interdum ita nulla.
ut nequa Me in nobis cum dolara advertamus. Resp. nego. - Prob. dis. & hoe ex defectu Gratiae oriri doeet Augustinus; negor oritur ex neglecto usu Gratiae actn surpetentis; concedo. Ceterum quandoque Augustinus depe .atis mere venialibus impotentiam moralem etiam in justis
155쪽
Y3 Triar. IV. Cap. III. De Gratia actuali
adessa doeet, nisi speciali DΕΙ privilegio juventur α g.
n. a. . 4. Urget Arnalaus eNemplum S. Petri, uui. priusquam negaret Christum, fuit justus; eum Christus dixerit de omnibus Apostolis in coena, ericepto Juca, vos mutidi estis: & tamen non habuit Gratiam vere sustulentem exterius profitendi fidem, & non negandi Christum, este Orgsommo Hom. 34. in Natth de illo scribenter Eιμ b ηε αn paratus fuerat, divino tamm bubtraho auxiliosare non poterat: & festo ipla Asrisino se m. ix . de
temperer quid es homo sine Gratia DEI, nis quod fuis
Petrus, cum negaret Christum 2 Dεo E Petram Dominus passivium Iuliiseruit, ut in illo totum humanum simus posueognoscere , nihil se με gratia valere Et Trael. 9a. in Joan. Caritas Petro defuit, quando ancilla tentatione per tractus son potuit verum tesimonium perhibere. Reyp. be eundum Chrysostomum & Augustinum S. Petrus jam priua graviter peccavit per praesumtionem & superbiam, qua, licet aperte monitus a Christo de sua sutura negatione tamen constanter et contradixit, & nimia secure in sua Gdelitate & firmitate animi eonfidebat. Certe S. Chrys
somus hanc praefidentiam voeat crimen, magnum c um Ese. 3 S. Augusinus vero eam ruinam cordis appellat in
Psa . LVIII. & Lib. XIV. de Civit. cap. 13. Si ita est zexemplum non est ad rem. Sed hoc omisio ajor in S. Petro id genus praesumtionem, etsi leve solum peccatum ob inconsderationem suisset, post se traxisse neglectumorἷtionis, pro qua peragenda habuit Gratiam vere lassicientem; inde autem secutam esse subtractioni m Gratias proxime suffcientis ad perseverandum in professione generosa fidei in Chrisum. Certe Christus ipse monuerat ipsum aeque ae eeteros Apostolos: Vigilate, ει orate, ut non intretis in tentationem: at ille hac neglecta gratia dor mivit. Neque dicat Arnestas: Chrysostomum Hom. 3I in Epist. ad Hebr. scribere, negationem Petri non m -
156쪽
fuisse socordia, ac negligentia, quam ex eo, quod DEUSiclum deDruerit. Nam reis. hunc futile ordinem in lapsu Petri: primo praesumst de sua firmitate in fidelitate erga christum: inde orta est negligentia orationis in certa praesentia gravis periculi peccandi, seu non usus Gratiae minmole lassicientis: hine subtractio Gratiae proxime iussi. cientis: & ex hoc denique lapsus ζ ut adeo recte negarit S. Chrysostomus, immediatam caussim lapsus suisse iseo
diam. s. Objicit denique Pansenius. Justis saepe subtrahitur gratia perseverantiae, quippe quae est speciale a xilium, sue quo jusscatum perseverare posse, negat Trudentinum Sess. VI. Can. XXIL Re p. Negatur illis Graiatia scssei s ad perseverandum, nego; emcax, concedo.
Atqui sola essicax Gratia perseverantiae est speetalo donum; sne quo quidem potentia perseverandi pura, sed non ipsa perseverantia, dari potest. Triden risum non priorem, sed hanc posteriorem existere posse sne dono illo pecu- Iiari negat. Sed urget Pansenius ex Lib. de dono persem cap. 14.; ubi S. Augustinus non reprobat hanc propositionem in publico sermone prolatam ad fideles siqviesis, qui obeditis, s pradesinati olis rejiciendi, subirahentur vobis obediendi vires . nis quod nimis crude veluti in s ciem praesentibus in secitnda persona iugeratur. & eommodius in tertia persona enuntiaretur, eX. gr. Aui sunt, qui obediunt m. Resp. Inprimis etiam in hac propositione Intelligi possunt, & a S. Augustino certo intellectae sunt sires emeacia Gratiae, dantis non solum facultatem obediendi, sed ipsam obedientiam. Deinde ipse S. Doctor subdit: non solum congruentius, sed re verius eandem rem se dici: siqui autem obediunt, seu pradesinati non sunt; temporages sunt, nee usque in 'em in Obluientia permane tant. Ergo Ipse fatetur. priorem enuntiandi modum calalaci Interpretationi obnoxium esse.
157쪽
1s6 Triar. IV. Cap. III. De Gratia actuali
Gratia vere susseims proxime MI remote sine dum dicta g. praeced. ad consequendam Mem βωpersuasonem fmom de dogmatis fundomentalisus religionis , festu absolute necessariis ad salutem, datura ΠΕΟ omnibus hominibus etiam in delibus eo usque adustis, seu provectis in usu rationis, ut grauis ye rati admittendi ea res snt, seu ut a sorte Oeterna parvulortam imbellium feernantur; sve audierint alia uando praedicationem Gongelii. Me nunquam at dierint, vel, ut theologisvm idionia habet, sin mintiue snt in eler. sve negative tantum. Non est hoc quidem dogma catholicum ; quia sunt ex D ctoribus catholicis, qui cum Goneto e schola Prae- determinatorum tenent, tales gratias quidem fuisse a DEO omnibus praeparatas. sed non omnibus applicari; vel qui docent cum Bertio e schola A
gustinianorum, solum adesse omnibus Gratias e ternas, ex. gr. ordinem istius mundi &c., ex quia hus potuissent venire in notitiam DEI. Ego in men propositionem a me modo magis determinato assertam, quam vulgo a Theologis solet, certam esse existimo, maxime ob argumentum ex ratione theologica a me afferendum, quo cetera ex SS.
Literis & Patribus afferri solita multum illustrari videntur. Itaque Probaaur i. Ex SS. ScRIPTURIS. Ioan. LO. universe saltem de hominibus in dicto sensu adultis dieitur: Erat Iux vera, qua illuminat omnem hominem venientem in hune mundum. Ubi actualis illuminatio omnium amrmatur, eaque supernat
ratis, quia haec lux dicitur Verbum divinum, per quod mundus factus es.
158쪽
. interea theologice tali. vsI
Probatur a. Ex SS. PATRIBUs. S. Grillas
'Alexandri Lib. I. in Joan. cap. II. de Verbis modo citatis Scripturae sic disserit: Lux vera cir Dis 3 1 ficto es, o f lodorem δενm ad omnes emiserit. S. Ambrosus in Psalm. XVIlI. q.; ubi die, tur de sole divino, non es, qui se ob scondat a cais Iore ejus, sic scribit: Mysicus sol ille jusitia omnibus ortus es, omnibur venit, omnibus Usus es Ue . . : Si quis autem non credit in Chisbium, g xerali beneficio se ipsum fraudat. S. Augustinus L. I. pe Genesi c. 3. ait: Omnes homines, s volant, possunt Deo credere, ρο ab amore Dyibilium rerum Utemporalium se ad ejus prorcepta remanda converterire: quia illud lumen omnem hominem utaminat v nientem in hune mundum. Similia habent de Gratia corda pulsante. & adjutorio divino interno S. Prober in Lib de vocat. gentium c. I A., Vel quis eunque est hujus libri auitor, & Aulus Oro in Apolog de liberi. arbit. c. 17., uterque discipulus S. Augustrui.
Probatur a. RATIONE THEOLOGIcA. Adulti omnes, qui non sorte parvulorum imbellium in altera secutura vita fruituri, sed vel proprio es, quo merito morali ad beatitatem electorum perinventuri. vel proprio aliquo morali demerito arte na infelicitate positiva reproborum involvendi sunt.
obligari obligatione gravi & persecta debent sidest, sub poena aeternae damnationis) ad praecepta divina constanter observanda. Porro ut obligari tam graviter a DEO infinite sapiente, bono, &justo praesertim ad difficiliora mandata, item ad diu servanda omnia mandata possint, opus est, ut certitudine saltem respectiva cognoscant dogmata saltem fundamentalia religionis ad salutem scitu absolute necessaria, nimirum de DEO remunera te bona opera moralia praemiis, & mala puniente
159쪽
i58 Tract. IV. Cap. m. De Gratia actuali
poenis positivis aeternis; item ut polleant facultate morali completa ad firma fide amplectenda illa dogmata, & ex motivo eorundem Observandi omnia mandata DEI per omne vitae tempus: sine illa certitudine enim nulla lex divina subjectiva il- Iis inesse, aut satis esse promulgata potest; cum obligatio ipsa omnimodis incerta era persecta non pollit Etli. uni v. christ. g. 3 3. seqq. : sine colinlata vero facultate morali obtervandi legem DELbonitas & justitia non permittit, ut sub aeterna
poena tales ad observationem mandatorum abs in
lute obligentur. Atqui vel moralis firmitas ceri tudinem acquirendi de dogmatis fundamentalibus religionis, vel certe facultas moralis frma ce generaliter esicaci sis eidem ossentiendi, multoque amplius frauitas moralis opere solutari observcndi diu omnia DEI mandata , satis certo cognita, sine Gratia sui sciente non habetur: secus ilia hoc ipso non deesset, contra ac in hypothesi propolitioni nostrae adversa supponitur. Primum patet ex dictis in Demonstr. evang. de necessitate morali alicujus divinae revelationiS inde a g. 48. . ait serum ex dictis de necessitate Gratiae internae actualis etiam supernaturalis ad initium fidei si 264.
hic: tertium ex dictis de neces litate ejusdem gratiae ad diu servanda omnia DEt mandata g. a 76. zquae quidem omnia dicta his citatis locis cum probent necellitatem Gratiae internae omnino super naturali S; patet, etiam Gratiam si 'sentem supernaturalem internam necessariam Use ad hoc, ut quiscunque adultus ad legem fidei firmae ac generaliter eis cacis de dogmatis fundamentalibus. aut ad alia D Et mandata servanda aliquando ob
160쪽
' Propositiones quaedam Quesnellianae a Clemente XI. damnatae aliquo saltem pacto ad hoc argumentum peditinent, nimirnm avna: Nulla dantur gratis, nisi per sedem. ρ8vae Hris es prima gratia, F fons omnium aetarum. avns: Extra Acissam nulla conceditur gratia. Item ab Alexandro VIII. damnata numero quintae Pagani,
Iudai, sereretici, aliique hujus generis, nasium omnino a PESU Chrso accipiunt influxum: adeoque recte inferes, in illis esse voluntatem nudam 9 inermem fine omni Gratias ciente. Quarum propositi num damnatio id saltem pro fiat, aliquibus, non item probat, omnibus infidelibus, lueet in infidelitate permanontibus, conferri aliquando Graistias lassicientes &c. . . obiiciunt x. ex ra. Literis. a I Praedicado Evangelii plurimis negatur. Atqui sine hac secundum
Apostolum ad Rom. X. I . po entia sumciens ad creden dum non est possibilis. Quomodo credent ei, quem non a dierunt Z quomodo vero audient sine pradicante' Re p. Sine praedicatione externa cadde etiam sine omni revelatio. ne immediate divina alia, cognita pro tali non est pos. sibilis fides formalis, id est, assensus praestaua propter a ctoritatem DΕΙ revelantis, concedo: non est possibilis G ta notitia & persuaso etiam supernaturalis, ope internae illustrationis non reflexe tognitae cum assensu recepta de dogmatis landamentalibus, nego. Atqui haec jam erit Graistia sinciens aliqua remota ad ipsam fidem formalem; ad quam perducetur omnis ille, qui tali luce divinitus a cepta bene utetur ad praecepta divina servanda; quorum obligationem gravem ope talis lucis agnoscet etiam sino
externa Evangelii Christi praedicatione, nempe ope soli rationis naturalis divinitus illustratae; & ad ea etiam o servanda inspiratione divina moveri potest; quin usquam