장음표시 사용
141쪽
x o Tract. IV. Cap. III. Tri Gratia actuasi
Iudaeis. Loquitur enim de talibus a se concessis Gratiis, quarum ope sic potuissent Iudaei bene
operari, ut & ipse merito potuerit hona opera ab eis exigere, & expectare, & nequaquam penes ipsum steterit aliqua caussa, cur non actu fructus bonorum operum protulerint; ex quibus tamen
ipsi nullum fructum talis boni operis protulerint: id quod solis ipsis imputat. Atqui nisi dedisset lassicientes Gratias. & quidem vere & relative lassicientes; profecto dicere non potuisset: quid
uitra debui facere, ut jure expectare possem uvas 'Debuisset enim ultra absolute sufficientes Gratias adhuc dare etiam relative sufficientes, si serio optaret, & jure exigere vellet uvas bonorum op rum: cum id, quod in potestate ludaeorum relate ad praesentes circumstantias singulorum ope rum non esset, jure ac prudenter exigere ac ex
pectare non potuisset. b Matth. XXIII. 37.: item de Iudaeis sui temporis Christus contestatur: quoties volui eongregare filios suos; quemadmodum gallina e gregat pusios suos sub alas; ρο noluisi. Ubi rursum Dominus studiositatem suam in impellendis Iudaeis ad salutaria opem per gratias luas explicat per sollicitudinem gallinae circa pullos suos, & omnem rationem non consecuti boni
effectus Judaeis solis imputati Ergo profitetur, se eis contulisse Gratias vere & relative lassicientes, & tamen has sine Ductu mansisse pure suia sicientes. e) Denique apud Oseam XIII. q. DEUS absolute testatur: perditio tua Israel cid est, ex
te es : tantummodo in me auxilium tuum. Ubi DEUS sane omnem a se caussam ruinae Israelis removet, & in solum Israelem relandit; ac pro inde hoc ipse affirmat, se auxilium ei vere de r Iative lassiciens, & tamen ex ejus culpa carens effectu, contulisse. .
142쪽
Probatur a. Ex SS. PΛTRIBUs. ex quibus Graecos quidem nobis omnes adstipulari Iansenius ipse fatetur, eos idcirco Semipelagianismi accusans. Et enim vero SS. Baslius, cir Uomus. Cyrillas Alexandrinus, cum S. Hieronymo, citatum
Isaiae locum ex cap. V. uno ore interpretantur e
sensu, quo dixi. Ex Latinis S. Hieronymus in Psalm. CXL. sic exclamat: O infelieissimum hum
num genus, qui peccata me amus, dicentes: victus fum a natura: eum in potesate nostra sit V peee re, es Domino adjuvante non pereare. Atqui sola Gratia parva suppetente non est in potestate n stra non peccare. Sed prae omnibus, quem unum
suspicit Jansenius, audiamus S. Augustinum. Hica Lib. 83. quaest. 68. in illa Matthaei XXII. verisba, multi sunt vocati; pauci vero electi, sic commentatur: Ad illam camam pro gratam nec omnes, qui vocati sunt, venire voluerunt; neque illi, qui Minnerunt, venire possent; nis vocarentur. Itaque nee isti, qui noluerunt venire, debent alteri tribuere, sed tantum sibi; quoniam , ut venirent vocati, erat in tibera potestate. Atqui non fuisset in libera pol state , ut venirent, si Gratia tantum relative pamVa , & non vere ac relative lassiciente vocati iviselant. Asserit ergo S. Pater, eos, qui non Ven runt, habuisse Gratiam vere, relative, & tamen pure lassicientem. b) Idem S. Doctor Lib. I. ad Simplicianum quaest. a. expendens istam sententiam: Nemo credit non vocatus; sed non omnis erodit vocatus, de Esau sic loquitur: Noluit ergo au,
es non cucurrit: sed s voluisset, o cucurrisset id
est, si Gratiae consentire voluisset , DEI adjutorio pervenisset, qua etiam velis re currere vocando Fr aret; nisi vocatione eontemta reprobus feret. Potuit ergo Esau vocatus venire, Augustino teste; ac proinde Gratiam vere lassicientem habuit; sed sine eflectu, cujus caussa illam acceperat, id est, pure lassicientem. Probo
143쪽
1 a Triar. IV. Cap. LII. De Gratia actuali
Probatur 3. EX CONcILII s. Arauseanum II. an. 520. Can. 25. ita statuit: me secundum fidemeatholicam eredimus. quod accepta per mytismum gratia omnes baptizati, Chrso auxiliante re eooperante, qua ad sal tem anima pertinent, pons, Gdebeant, si fideliter laborare voluerint, adimplere. Ergo ad omnia DEI praecepta implenda a Christo per Gratiam vere lassicientem adjuvantur ii, qui ex baptigatis illa non observant, adeoque u re, sed pure sufficientem Gratiam accipiunt. Sononense an. I 528. Parisiis celebratum contra Lu-
theranos hoc ipsum dogma post Gratiae, interiori quodam is occulto secretioris inspirationis assatu Iuntatem tangentis, assertam necestitateni sic pomro pergit parte I. in Decretis fidei cap. I 5.: Neque tamen tanta Gratia necessias libero praejudieae arbitrio; eum illa semper in promtu se: ... neque
denique tale se hujusmodi trahentis DEI auxilium, mi restsi non post. Quoties enim voluit congre gare flios Ierusalem. scuit gallina congregat pullos suos ub alas; es noluerunt. Frusra certe Stephanus Iudaeos dura cervicis argueret, qui semper Spir fui satum reverent. Frustra Paulus Thessalonicenses admoneret, Spiritum ne extinguerent; si divinis inspirationibus homines inevitabiliter raperentur. Loquitur Concilium de internae Gratiae occulto inspirati
nis a tu ; hunc habuit se eos Ierosolymae filios, &Judaeos, affirmat, & probat ex Scripturis. qui actaeidem restitere. Ergo &c. Concilium Tridentinii
Self. VI. Can. XVIII. statuit: Simιis dixerit. DEI praecepta homini etiam jus eato F sub gratia consituto, esse ad observandum impo Nilia: anathema H. Atqui satente ipso Jansenio impossibilia sunt, si dea fit Gratia relative sufficiens. & adsit solum Gratia
parva. Accedit propositio I. inter quinque damnatas ab Innoeentio L, Alexandro VII., Clemente Ix
144쪽
Probatur 4. EX RATLONE THEOLOGIcΛ. Η mo justus obligari sub poenae aeternae intermin tione a DKO non potest immediate ad id, ad quod potestatem immediate completam ac vere sufficie tem non habet, nec suiS viribus praetentibus a quirere potest. Sed nec in tali casu homini vero
aliquo judicio imputari potest, & exprobrari; quod penes ipsum praecile sit ratio & vituperii
demeritum, quod ea, ad quae Obligaretur, non implerit; vel in poenam statutam incideriti Atqui DEUS pastim obligat homines justos, & praec pii sui transgressoribus universe exprobrat i perditio tua ex te Israel. Ose. XIII. . Ergo potestatem illam immediate completam ac vere sufficientem habet homo saltem justus; quotieS nullius antein hac peccati gravis reus a DEO sub poena pete na obligatur ad aliquid. Jam vero non habet illam potestatem sine DEI Gratia relative sufficiisente interna supernaturali sa76. P. Ergo habet Gratiam vero susscientem. Porro etiam justi legi obIiganti saepe non obediunti Ergo saepe habent Gratiam vere , pure tamen, sufficientem. Ex eo, quod non accepit, nullus reus es: ex eo vero, quod non facit, quod debet, juste reus est. D het autem, si accepit ρο voluntatem liberam G suffcientissimam facuItatem. Ita ratiocinatur ipse S.
Augustinus Lib. III. de lib. arbitr. c. I 6. n. 45. Et L. de duab. animab. c. I a. n. I7. Peccati reum tenere quemquam , quia non fecit, quod fucere non potuit, summae iniquitatis es V inyaniae.' P senius L. f. de Gratia Christi cap. s. ait, illud
Gratia pure flusticientis genus, quo adjuvante nudum uti quam factum est opus, aut fet unquam . . . . Hi viderimoUrum quoddam hingulare Gratia, solammodo pentatis faciendis Ierviens, ideoque is is hominibus citra DEI invi viam
145쪽
144 Tract. IV. Cap. III. De Gratia ad ali
iam damnandis excogitatum. At enim non meminerathoe dieens, se ipsum hoc monstrum admisisse in statu naturae integrae pro Adamo, & universis myriadibus Aniagelorum rebellium, advocata in partem suae doctrinae S. Augustini ipsius auctoritate. Quae ergo ex ratione praecissi eontra eam objicit, solvere ipse debebit. Audiamus vero prius, quae eidem objiciat ex SS. Seripturis & SS. Patribus. . . Obiicit ergo Iansentus x. secundum O. Scripturas nulli divinae Gratiae, perinde atque nulli volunta ti divinae, resisti. Ad Rom. IX. 19. Volantati ejus quis
τε sty Ioan. VI. go. Omnis, qui audivit a Patre, ει didicit, emit ad me. Ress. Si DEUS voluntate simpliciter emeaei quid velit, & s velit dare Gratiam, non pure lassieientem, sed esseaeem; iunc a nemine illi resistitur; & hoe solum dieit Scriptura; non item, quod DEUS omnia, quae vult, velit voluntate simpliciter eff-caei ide DEO IS. 69. II. roo. ; nec quod solam det e caeem ; aut quod qui audivit a Patre, etiam d9cat.
Objicit a. praeeipue ex S. Augustino, huna
S. Doctorem tria universe docuisse; primo Gratiam internam in statu naturae lapsae nunquam carere effectu et
deinde ex desectu effectus semper recte inferri νbsentiam Gratiae: ac proinde negasse illum Gratiam pure iussic entem: denique saepe dari tam parvam Gratiam, ut quia DΕΙ mandata per eam servare non possit. Primum probae sequentibus Augustini dictis L. de Praedest. Sanct. Cap. Has Gratia, qtire occulte humanis cordibus diuisa largitate tribuitur, a nullo puro corde respuitur. L. I. ad Simplic. illud autem nescio, quomodo dicatur, frustra DEUM misereri; nis nos velimus. Si enim DEUS mi retur, etiam
solinus. Non potes esse essestus misericordiae DEI in no
146쪽
sra νου te, ut ille frustra mismatur. s homo nolit.
Resp. In utroque eam S. Doctor loquitur de speciali dono Gratiae effcacis, qua praedestinantur merita bona. Unde eoncedo, secundum Augustinum, aliquod esse genua Gratiae, cui nunquam resistitur, nempe Gratias emacis; ego autem, nullum esse, eui res statur. Aut quid sibi
vult illud S. Doctoris dictum Enarrat. in Psalm. Ia Cor eorum congelascit adversus DEUM, F D durum comtra imbrem Gratia, ne fructum ferat' Nempe in primo Deo S. Pa er loquitur de speciali dono, qua facit Dios promissonis ει Casa miseericordia, qua praxaravit ad gloriam. In secundo lato idem est sensus; quia S. ArgustNnus per vocem misereret vulgo intelligit collationem Gratiae essicaeis. Et vero S. Doctor eodem citato loco dicit: Us multos vocet; eos um tamen miseretur, quos ita vocat, quomodo eis vocari aptum es, ut sequantur Et it rum e Cuius autem miseretur, eum sc vocat, quomodo scieri congruere, ut vocantem non respuat. Interim nihilom, nus Lib. go. quaest. 68. scribit : Ad misericordiam pert uet vocatio tum eorum, qui venerunt, tum eorum, qui non venerunt. Eadem est responsio ad illum locum Lib. da
Gratia Christi eap. x4. Quando DEUS docet non per Diagis siteram, sed per piritus gratiam, ita docet, ut, quod quisque didicerit, non tantum cognosendo videat, sed etiam volendo ametat, agendoque perficiat. Nam iterum sensus est. viiquando DEUM per Gratiam sic docere; non quod semper ita doceat. Nam cap. I3. ibid. ait: Sic docet eos,
qui secundum propostum vocati sunt, smul donans υ quas ni Ars, ει quod sciunt agerε. .
147쪽
146 Tract. IV. Cap. III. De Gratia actuasi
. . . . Porro alterum ex tribns dictis. nempe ubi deest effectus 'boni operis, deesse Gratiam, gyanuenins pro .hat hoc modo: a S. Augustinus Lib. de Praedest. Sanctu cap. 8. eκ pendens illa verba S. Joan. VI. 45. Omnis, qui audisit a Patre, re didicit, venit ad me; Llte Si omnis, qui audisit a Patre, re didicit, venit; profecto omnis, qui non venit, non audiit a Patre, nec didicite nam s audi set, F didicisset, veniret. Resp. Secundum Angustinum audire snniseat doctrinam percipere, discere autem craeis dere. & doctrinam amplecti. Cum vero dicit: mofecto omnis, qui non venit, non audivit a Patre, nee didicit, par ticula nec non instar copulativae, sed collectivae partieuIactsumitur a S. Doctore, id quod ex immediate sequento
illatione colligitur: nam s audisset, re didisset, νε-niret. Hanc ese Augustini mentem, patet ex Lib. da Gratia Christi eap. 34. ; ubi eundem locum Ioannia Q. tractans ait: sivi ergo non venerit, non de illo recte dicitur: audiuit quidem, re didicit, sbi esse veniendum; sed
facere non vult, quod didicit. Prorsus non rem dicitur daiso docendi n. odo, quo per Gratiam docet DEUS Menim, sunt veritas laquitur, omnis, qui didicit, venit: ρωisquis non venit, prosem nec didicit. b Urget vero Iam senius. S. Augustinus Lib. de Gratia Christi modo eitato
eap. xq. sic habet: Qui vovit quidem, quid feri deleat. θ' non facit; nondum didicit fecundum gratiam, sed secundum legem; non siecundum spiritum, sta secundum Itieram.
Ergo ex mente S. PatriS, qui non laetunt, quae faeieti da cognoscunt, tantum habent Gratiam externam, quae
lassiciens non est. Resp. Ergo nec habebunt gratiam parvam Iansenii 7 Sed nego videlicet, S. Doctorem ei fato loeo per legem & literam intelligere solum Gratiam externam, & per gratum & spiritum designare Gratia simpliciter internam. Sed per posteriora haec intelligit Gratiam legis Christi propriam, id est, eum caritatis inspir-
148쪽
spiratae si avstate ineffabili eonjunctam; & per legem &literam intelligit Gratiam timoris legi veteri propriam;
quae quidem etiam interne terret per interminationem poenae; sed quia suavitate illa non delectat, quae inspira tioni caritatis propria est, idcirco vel οαnino non per suadet obstir ationem legis, vel solum ut ex timore, non cum amore, observetur. Hinc continue pest allegata veris
ha subdit S Patere quamvis multi, qucd imperat lex, f
eere videantur timore poena, non amore justitia. Quam deinde vocat justitiam legis, non DEI; inter quam & DEI D tiam . seu a DLO datam, dicit hoc esse discrimen, quod ista se detur per Gratia benescium, ut non sit ter rotis , sed suave mandatum p id est, ut non formidine pamnae serviliter togis esse sub lege; sed Istera caritate des
Ser esse cum lege. e Sunt utique & alii textus Angustini, innoxio consilio a S. Doctore tunc temporis prolati , cum non abusus talis esset perieulum, quem postea de illis Ian senius fecit. Sic Lib de Piaedest. Sanct. cap. 8. ait: Cum Evangelium prσdicatur; qui credunt, pr dicatore forinsecus sonante intus a Patre audiunt, B diascunt: qui autem non credunt, foris audiunt; intus non audiunt, neque discunt. At dicere solum volebat S. Dorictor, quoad effectum idem esse . ac si, qui non credunt, foris solum, & non etiam interne per Gratiam lassicientem audirent. Rursus Lib. I. ad Simplie. quaest. a. ita seriabit: Ad alios vocatio quidem pervenit: sed quia talis erat, qua moveri non possent, vocati quidem dici potuerunt, sed kon electi. At loquitur S. Doctor de impotentia consequente ad praevisionem, quam DEUS habebat de conditionale sutura obstinatione illorum sub tali vocationis gratia. licet per se vere lassiciente, ut haberent potestatem cominpletam liberam ad hoc, ut Vocati venirent. Unde simiali In textu interpretando occupatus Tract. 53. in Joan... duo Evangelista dicit: proptero non poterant eredare Pia.
149쪽
r48 Π I. IV. Cap. III De Gratia actuasi .
dat, mox Ipse quaerit: quomodo Puriri, s non potuerunt
credere, tamen peccarint non credendo: tumque ita nodum
Ipse resolvit: Quare autem non potuerint, si a me quar tur, cito re pondeo: quia nolebant: malam quippe eorum voluntatem pravidit DEUS. Consequenter nempe ad hane DEI praeseientiam credere non potuerunt. Profecto s eundum Iansenium respondere Augustinus debebat: quia
non habuere Gratiam suffcieiltem, nee DEUS dare illis nisi parvam gratiam volebati. . . . . rartium ex supra dictis, nempe docera Augustinum, saepe dari tam parvam gratiam, ut quis peream DEI mandata servare omnino non possit, probat Pan senius hoe modo. a S. Augustinus Lib. de Gratiadi lib. arbitr. eap. I . scribit: qui vult facere mandatum DEI, re non potes, iam quidem habet voluntatem bonam, sed adhue parvam, re involidam: poterit antem, cum magnam habuerit, F robusam. Resp. Certum est, S. Doctorem hoc loco per bonam voluntatem parvam non Intelligεre delectationem parvam indeliberatam, sed deli heratam, sed debilem adlinc velleitatem boni, vel certEnon satis emeacem ad bonum arduum aeque satiendum, ac minus arduum. Sic enim eodem Ioeo pergit scribere de S Petro: nimirum illum nondum caritatem magnam habuisse, quando timore Dominum negavit: . . . re tamen
parva b imperfecta non deerat, quando dicebat Dominor animam meam ponam pro te. Quae prosecto ad solam gratiam, quoad haec in delectatione indeliberata consistit. applicari non possunt. b Probat idem Jansenius ex Lib. de Corrept. & Gratia cap. II. & Ia. , ubi dicit, S A gustinum haee doeere: 1. disingui Gratiam internam in adjutorium, sue quo non potest quis sacere bonum, & de- inlinare a malo, id est in Gratiam lassicientem; & In aes-jutorium, quo adjuti semper iacimus bonum, & declina
150쪽
mus a malo. id est, in Gratiam ex natura sua meaeem et
x. olutorium, me quo non, id est, Gratiam sussieientem, propriam fuisse satui natura integra; & ex adverso a jutorium , quo, id est, Gratiam emcacem, propriam esse salui natura lapsa. Resp. S. Augustinus Lib. cit. cap Ita se habet: Si hoe adjutorium sine quo non Angela, vel homini. tum primum facti sunt. defuisset; non utique sua culpa ree dissent: nuus autem quibus deo tale adjutorium, jam rana siccati es; quibus ostem datar, secundum grωtiam datur, non secundum debitum. Ubi proseeo Augu- sinus potius aserit, illud . adjutorium Gratiae sussicientia
aeunt, id est, in statu naturae lapsae, nemini negari, nifiob p ecata praevia jam ab ipso eorrmissa. Ergo saltem iustis nunquam negatur. Sed de vero sensu illius laei discemus alibi. Objicu Iansenins 3. ex ratione. a Gravitia pure suffeiens non est Gratia. Nam ad Gratiam re quiritur benevolentia saltem assective emeax, qua vere bene volumus ei, cui rem bonam simpliciter tribuimus. Atqui talis benevolentia non habet loeum. eum DEUS daret gratiam, seu auxilium. quod seiret ad allud non se viturum, quam ut eo liberius homo posset peccare. Resp. Tractatu de DKO g. 66. constat, DEUM voluntate anis ieeedente seria & assective essicael velle bene omnibus &singulis. & eundem voluntate consequente sie dare Gratias lassicientes, seu media necessaria ad salutem, ut paratus esset dare loco earum, quas pure sumetentes, id est, ine fieaees fore praevidet, quasvis alias possibiles; siqiras erutra boni majoris communis praejudicium praevideret foro inemeaces. Ergo profecto cum benevolentia seria & parte DΕΙ tam affective emeaci dantur quaevia Gratiae etiam pure lassicientes, ut ratio, cur non dentur Gratiae reipsa Effcaces, nequaquam ulla se teneat ex parte DEI.