장음표시 사용
171쪽
17o Tract. IV. Cap. III. De Gratia amasi
de DEO qq. simpliciter efficaci, determinare
existentiam actus liberi creaturae rationalis theo
logice se alitur boni a58 Vide item de DEO
I. vectus Gratia esseaeis es 1 e actus liber
II. E ctus isse VI a dupliei priseipio libero.
nempe a DEO per Gratias auxilium actu influente. ει a libertate ereaturae rationalis. Unde Apostolus I. Cor. XV. Io.: Aburidantius omnibus Iabonavi: non ego autem; sed Gratia . DEI mecum. ΙΙΙ. DEUS ser auxilium Gratia esseaeis esea a principalis libera ς erratura vero rationalis μιum ess instrumentesis caussa libera. DEUS enim& libertatem ipsam & hujus facultatem moralem completam dat ca8o. ; & illustrando, ac movenodo , hanc prior impellit ad agendum de DEO I. I 26.): creatura vero concurrit ut impulsa prius a DEO, libere tamen. Idem probe exprimit Apostolus citatis modo verbis..
IV. Vectus Gratiae pure fumientis est Deu&tar sola moralis supernaturaeis libera ad actum h uum ago. 258. . U. DE IS eonferens Gratiam pure su tentem propter benevolentiam antecedentem generalem δε Ium conjunctam habet voluntatem eonhequentem post livam essearem de rellatione ipsi tir a dii Gistia suo scientis , ta voluntatem consequentem negativam Iem permit-
172쪽
, interna theologice tali. 17 I
remittentem respeis dissensus seu actus mali ere tura, eum odio dintuentis o aversatione illius conis,uinam. Ex adverso e ferens auxilium Gratia erisceris conjunctam habet volumissem consequentem p sitivam fmpliciter efficacem, non solum de collatione ipsus auxilii susscientis ad faevitatem moralem Ith ram completam, sed etiam de exsentia ipsus actus honi creatura abjoluta; cujus ipse per eam Gratiam futurus es ratio particiis principalis ultima, una
cum creatura rationali: qua voluntas DEI eonb quens conjuncta es cum amore quodam complacentis
es appetitione illius actus boni simplieiter o intrinsecus orare: imo in electis conjuncta es eum Ru Decimi libero, praferente existentiam meritorumaque ae gloria illorum Irberationi reproborum ει omisestoni totius consilii ereationis de DEO g. 8a. . VI. Cum ergo benevola voluntas ad essemtiam Gratiae pertineat ca43. et voluntas autem DEI benevola praesertim conlequens, qua exhibetur Gratia essicax, intrinsece disserat a voluntate Consequente, qua Gratia pure lassiciens consertur V. hic t idcirco evidens es, Gratiam orarem in omni satu moraIi creatura rationalis intrinsere asterre a Gratia mere sussciente.
Dogma eatholicae fidei es, omnes actus selut rex, cum actu eliciuntur, nunquam Hiri nis depex- denter a Gratia esseaei, ita, ut ob hane dependentiam vere o primario illi actus, tu i a meritanofra qualiacunque, evadant dona DEI. Dogma enim hoc 1. in SS. ScRIPTURIs clare enuntiatur. Nam a J ad Philipp. Il. 33. Apostolus aperte &universe pronuntiat: DEUS es, qui operatur immesis
173쪽
x a Trail. IV. Cap. 2II. De Gratia antiali
nobis V seste, o perfere pro bona voluntate, id est, ut, quae bene Vultis, perficiatis το 'ενεργειν υπερ της 'ευδοκι- ; quod quidem Syriaca versiolic plane exprimiti b) Ad Ephes. II. 8. Graistia, ait, salvati Viis per sdem, is hoc non ex vobis : DEI enim donum es . . . Ipsus enim fumus factura, creati in Christio JESU in operibus bonis, qua praeparavit DEUS, ut in illis ambulemus. e) Egech. XXXVI. 26. dicit Dominus : Auferam cor lapideum de carne vesra, is dabo vobis cor ea neum id est, mobile, & humanum), Θ faciam, ut in praeceptis meis ambuletis. db Ad Rom. U. s. Curitas DEI diffusa es in eordibus nostris per Spiritum sanctum, qui datur est nobis. Item ibid. XII. s. DEUS unicuique divist mensuram Mel. Enimvero haec omnia dicta unum id enuntiant, videlicet, DEUM esse primarium auctorem bon rum operum; haec ab illo nobis donari; illum in ea omnia influere auxilio gratiae suae. Adde dicta in Tract. de DEO 2. 36. de praede itione me
a. S. MausTINUS hoc dogma praecipuo quodam modo tanquam certam fidei catholicae regulam contra Pelagianos propugnavit; cum ab eis admittendam esse Gratiam non solum posstibilitatis, sed etiam voluntatis, & actionis, constantissime urgeret, id est, Gratiam adjuvantem ca6I. not. a. 257.). Et quidem protracto in lucem universo errore Pelagii in Lib. de Gratia Christi, cap. 25. sic corrigit
eundem. Donat itaque jam Pelagius is se ipsum
V alios fallere, contra DEI Gratiam disputando. Non propter illorum trium unum, id ess, propter po Isesbilitatem bonoe voluntatis atque operis, sed etiam propter voIuntatem V operationem honam erga nos Gratia DEI praedicanda es. Nam illam possibilitatem ad utrumque valere donis; o tamen non ideo
174쪽
laterna theologice tall. , 173
tribuenda sunt DEO etiam nos ira peccata; stetit Frropter eandem possibilitatem solummodo, utile tria 'huere bona opera nostra. Non ideo tantum adjut rium divina Gratia commendetur; quia possibilit tem adjuvat naturalem. Desinat dicere: quod postimus omne bonum facere, dicere, cogitare, illius es, qui hoe posse donavit: quod vere bene vel agimus, MI loquimur, vel cogitamus; nostrum est. Demat.
. inquam, isa dicere. Non solum enim DF DS pisenosrum donavit atque adjuvat; sed etiam uelle soperari operatur in nobis. Non quia nos non voluin
mus, aut nos non agimus: sed quia sine i sus assutorio cenicaci, seu actum ipsum adjuvante nee voIumus aliquid boni, nee agimus. Quomodo enim dicitur: quod posumus bene agere, DEI es; quod autem agimus, nostrum es; eum dieat Arostolus ad Rum. VIII. I .): Quotquot spiritu DEI aguntur. hi flii sunt DEI. Profecto ut agant, quod honum est, ab isto aguntur, qui bonus est . . . hiam DEI Gratiam in divinis elogiis manifestam etiam Pelagius manifese fateatur . . . Cogitationem V electionem, scut bunt discemenda, discernat . . . . Et cum se utrumque DEI donum, sed unum minus, alterum majus; non his fusiliam nostram supra laudem jus catoris no stri extollas, ut horum duorum quod mi nus es, divino tribuat adjutorio; quod autem majus es, humano usurpet arbitrio. Et s eonsenserit, nos Gratia DEI Meipere raritatem, non stre sentiat, tanquam ulla merita bona nosm praeserint. Porro idom docuere ceteri SS. PATREs ante Augustis num; ut patet ex eorum textibus I. ab . nro a. citatiS.
3.) CONcILIA, inprimis Arauseanum II. &Tridentinum in Canonibus g. 264. n. 3. & 9 a65- n. 3. citatis, idem dogma sdei definiere: & qu, dum Arauseanum praecipue Can. a. q. & as. ibidem
175쪽
1 Triar. IV Cap. LII. De Gratia aman
citatis. Adde his Concilii Carthaginensis XI V. an. 18. celebrati. in quo Pelagii & Coelestii errores damnati fuere, & cujus denique sententia a Zo-simo Papa, melius edocto, confirmata fuit de pria. . mo homine g. ao8. Capitulum quartum, quod ita
habet: Siquis dixerit, Gratiam DEI per amS- Chrsum propter hoc tantum nos adjuvare pagula per i Gam nobis revelatur re aperitur intelligenistia marisitorum, ut sciamus, quid appetere, quid vistare debeamus: non autem per istam nobis praestari. ut, quod faciendum cognovimus, etiam facere diligamvΙ , anathema st. Cum enim dieat Aposolus: ici entia inflat; caritas vero aedificat: valde impium es, ut credamus, ad eam, quae instat, nos habere
Gratiam Chrsi. V ad eam, qua redi at, non habere: eum se utrumque donum DEI, es scire, quid facere debeamur, es diligere, ut faciamus. 20 λ
Dogma alterum eatholicum e rea egeacem Grmtiam Me es, quod sa se set eum libertate ab omni necessiste antecedente, ut actus iidem boni ae s Iutares vere simul snt merita hominis justi, DEI Gratiae emaei eooperantis. Patet hoc dogma par tim ex dictis g. 283. de Propositione 111. Ians
nil, partim ex dictis jam in Τrast de DEO g. 86. rubi ostensum, gloriam instar meraedis non nisi meritis adultorum hominum a DEO retribui. Interim ex instituto hoc dogma probavi in Eth. christ. uniV. g. 345. seqq. Hoc nempe vult APOSTOLUs dicens I. Cor. XV. Io.: Abundantius omnibus t boravi : non ego autem: sed Gratia DEI Μ cur T. Hoc docuit Augusinus L. de spiri A lit. c. 33. DE USquidem F ipsum bonum velle operatur in homine, Gin omnibus misericordia ejus praevenit nos; sed consen tire vocationi DEI, vel ab ea dissentire, propria est voluntatis. ' Pra
176쪽
. Praeter haee nulla unquam ex proposto & destunato eonsilio suit S. Augustino eum Pelagio, vel Pelagii discipulis, neque etiam cum Semipelagianis, dispi tatio δε modo sitaetae Gratiae Christi: nam quod medicinalem, id est, sortiorem Gratiam in statu naturae lapsae, quam integrae , requiri asseruerit, id iam ad ipsam susscientiam Gratiae, non praecise ad emaciam, pertinet. Sed nee Romani Pontifees, Innocentius I, Eos uri Coclesinus I, nee Concilἰa Carthaginense XIV, Milevitarium, Arvius canum n. ex quorum deeretis unice, quid ad haeresii PeIaglais nam, & Semipelagianam reserendum sit, dijudiciare oporistet, & a quibus utrique isti haeretici inprimis .solenniter damnati lant ultra praedicta duo quidquam ad doma fidei eirea divinae Gratur e striam pertinere usquam d euero. Imo in Austoritatibus Sedis Amsolicae Eri op Fum quae vulgo pro Deeretis Coelestini I. Papae habeniatur ; etsi alii eas hnie non sne gravi fundamento a ud, eent, ae potius Prosyero, qui coelestino a secretis suit.
attribuant, vel ineerto auctori supparis aetatis post enuia merata dogmata adversus Pelagianos tenenda, n. X. Itan leItur a Profundiores vero docilioresque partes incurrem tum quorsionum, quos istius pertractarunt, qui haretieis risiterunt, sciιι non audemus contemnere, ita non necesse hahemus adfruere: quia ad confundum Gratiam DEI satis sincera eredimus, quidquid Amsosica Sedis uos scripta docuerant. Sed nec Ipse S. Augustinus volvit, ut omnia ab Ipso etiam ex incidenti solum scripta eo solo nomine, quod ab ipso scripta snt, eontinuo amplectamur. Nem κem, inquit in Lib. de bono persem eap. ar. , velim se amplifri omnia mea, ut me sequatur, nisi in iis, quibus manon errare perspexerit. Nam propterea nune facio libros, in quibus opuscula mea retractanda fluscepi, ut nee me ipsum in omnibus te tum fuisse dem sirem . . . Sed interest, quantum, S in quibus rebus erretur. Quam libertatem
aliis in se legendo tribuebat, hane in legendis aliis ipso
177쪽
1 6 Tran IV Cap. III De Gratia actuasi
sibi vendieare se profitetur Epist. I9. ad Hieron. scribens e Nam alios quidem ita lago, ut quantalibet sanctitate domet naque praepolleant, non ideo verum putem, quia ita sense runt issi, sed quia mihi vel per auctores canonicos, vel pro babili ratione, quod a vero non abhorreat, persuadere potiarunt. Solis Iibris canonicis didicerat hunc honorem habere, ut nullum eorum auctorem scribendo aliquid errasse
I. Itaque Gratia essem, quamvis a S. Augu- sino omnipotentissima, efficacissima, invictissima , insuperabiIis, & indeclinabilis pradicetur, pro eeseto tamen eensenda es relinquere simultaneam in v Iuntate versmque non agendi potesatem. Libertas enim a necessitate antecedente non est nisi simultanea potestas agendi, Vel non agendi, immunis ab omni determinatione completa natura priore ad alterutrum. νH. Gratia limae non potest ese Gratia nec Atans. Sic enim Jam non esset adjutorium liberi tis, sed eversio istius.
III. Gratia scax etiam una eum i a voluntate V reteris requistis ae conditionibus natura prioribus non potes ese ratio a priori completa sciens actum Iiberum. Sic enim rursus iste necessitate antecedente ex ea consequeretur, nec proinde libera tali necessitate laret. CΟ-
178쪽
corollaria ista, eeu non nisi ipsum dogma liber talia in compositu stantis tum efficacia Gratiae enuntia tu, se ad dogma ipsum pertinere censendi sunt ab omni probe eatholito Theologo, ut, siqua scholae doettina hiarepugnare ratiocinio evidente conclusionem theologleam Inserente, ostendatur, pro . errore praejudicanda omninost. Εκ adverso quoniam calvinus & Ianianius affirma. te doeuere, Gratis emaci regi si non posse, id est, noneomponi tum ea potestatem non agendi, nec proin manete libertatem a necessitate; idcirco haeresis, dogmxti a diametro contrariae, ab Ecclesia damnati sunt.
g. II. Quae diuersa placita Scholarum circa modum
Pelagiani & Semipelagiani errarunt Area ope iam
Gratia in eo, quod & efficacis Gratiae neces statem, seu Gratiae divinae necellarium influxum in omnes actus salutares, vel certe in fidei inrutium negarent, & ipsos actus bonos esse DEI O-na inficiarentur set 6 I. not. a. : circa libertatem vero compost tam Gratis euicunque hallucinati in eo
sunt, quod identidem oggererent Augustino: Si Gratia DEI neesaria est, libertas homini meua64. not. 6. nro 3.). Ubi nota: Pelagianos per Gratiae necessitatem existimasse libertatem eve ti, non per excessum. quasi Gratia esset aliquid ad operandum necessitans; sed per defectum; eo quod nimirum homini deficiente Gratia deficeret aliquod STATTLER TR. Iv. H ru-
179쪽
a 8 Triar. IV. Cap. III. De Gratia actuali
requisitum ad actum salutarem ponendum nΘCeia sarium. Unde satis erat eis respondere: nulli Gratiam deficere, aut negari a DEO, saltem susticientem. Quo responso motus Pelagius denique ipse Gratiam admist utique indifferentem; quin hoc unquam in Pelagio reprehenderit Augustinus sed vide, quo sensu eum nihilominus adhuc reprehendat s. Dostor. Pelagius, inquit Lib. de hs res. Cap. 88.; increpatus a fratribus, quod nihil tr hueret adjutorio Gratia DEI ad ejus mandata facienda, hactenus cessit, ut non eam Iibero actitrio praeponeret, sed in fideli calliditate supponeret, dicens, ad hoe eam dari hominibus, ut, qua facere per I herum arbitrium iubentur, facilius postpnt implere per Gratiam. Dicendo utique, ut facilius posint, πο-
Iuit indicare, etiam discilius, tamen posse homines fine Gratia divina facere jussa divina. Ex quo pR-tet, in sensu Augustini Gratiam stipponere libero a hitrio nihil et se aliud quam dicere, liberum arbitrium per solas vires naturae jam esse completum ad mandata DEI omnia facienda, antequam Gratia juvetur. Rursus eo ipso nomine Gratiam propter aliqua merita liberi arbitrii mere natur Iis dari dicebant: quia alioquin ipsis videbatur. hominem non habiturum salutem in manu con
filii sui, sed ob Gratiae desectum fatali quadam
necessitate periturum cum impotentia faciendae s Iutis. Hoc itaque, non alio sensu ac nomine Pe- Iagiani S. Augustinum Manichaeismi accusabant.& de fatali necessitate ab eo inducta; cujus aC-cusationis alterum item argumentum a peccato originali repetebant, quod propagatione traduci in posteros Adami Augustinus item defenderat, non solo exemplo, ut volebat Pelagius. a94
180쪽
Alio titulo postea tum Semipelagiam , tum M H isae, Curinisor, & Infiniani sublatam ab A
gustino libertatem in negotio humanae salutis v luere, dum ei assingerent tale praedefinitionis meis ritorum & praedestinationis genus ab eo assertum. quo solus DEUS pro arbitrio & potestate praede finiret quosdam ad bonum, ad perseverantiam in bono, & ad salutem ipsam; quosdam vero ad malum & ruinam aeternam, ut nec impedire eam, nec impetrare possit quisquam propriae abusu. vel bono usu libertatis. Dixi de hoc abunde in Tract. I. de DEO g. 37. not. a. g. 93. noti a. q. 94.
Post haec omnia insanientium haereticorum stommata demum Seholarum illa acerrima conten tio de modo essentiae divinae Gratiae circa annuma 58o. occepit. Primus in acie hac tam incerta.& nullis SS. Literarum, Traditionis Ecclesiasticari vel SS. Patrum vestigiis satis expressis trita, cum dictatoria virga comparuit Doministis Bannm ex ordine S. Dominici, S. Τhomae Aquinatis in hac re doctrinam unice tenendam propugnans; secun dum quam, uti assectus omnes naturales, ita &actus quicunque liberi, hominum & Angelorum. pradeterminatione physica divisa, id est, assione seu concursu DEI ejusmodi determinarentur; quae prior esset actione creaturae, & ratio, ex qua intelligeretur, cur creatura ageret; id est, qua, ceu
concursu suo immediato de DEO g. Ias. . DEUS. ut suprenins Dominus. ει ens primum ιiberum. &speciem & individuum actus cujusque bberi crea M a tui