장음표시 사용
51쪽
so Tract. IV. Cap. III. De Gratia amasi
nes. - Hi enim adjunmerunt sese in oriente Nestoris. v, dentes dissensionem Episcoporpm, & docuerunt, homin- per puras vires liberi arbitrii posse eo pervenire, quo pervenit christus, seu ad sanctitatem sanctitati Christi parem ; sicut Nestorius docuit, hominem illum Christum nee suos actus meruisse assumi in Filium Dei adoptivum. Postea vero Pelagiani quoque Decretis caesareis iteratis ex universo imperio orientali & occidentali proscripti sunt, ab Honorio quidem Imperatore an. 4 8. & 4I9. a Constantio an. 4ax. a Valentiniano III. an. 42S., ac demum a Theodosio juniore an. 43o. . . . . Verum surrexit ex reliquiis pelagianorum sub initium feeuli quinti alia haros Semipelagianorum δquacum pugna S. Augustino in ultima aetate fuit non minus pertinax quam subtilis, & postea secutis temporibus mille aliarum Arax. Semipelagiani appellati sunt; quia veluti dimidiatum Pelagii errorem adoptarunt. Admisso enim peceato originali, & necessitate Gratiae internae e eitantis, illustrantis, & moventis, ad omnes actus salutares bonorum operum, & ad omne etiam initium boni operis; distinguebant tamen inter Mem ejusque initium,& inter bonum opus ει ejusdem initium d ad fidei initium. ipsamque fidem squam negabant esse bonum opus, eo quod intellectus asensus esset, non actus voluntatis n
gabant Gratiam internam eXcitantem moventemque nobis esse necessariam; ad bonum omne opus, ejusque inrutium , esse necessariam concedebant: initium fidei a nobis esse; non item initium boni operis; quod DEO ejusquo gratiae tribuendum esse fatebantur. Porro ad initium Mei referebant sequentes actus. Cum nempe homo ex praedicatione Evangelii cognoscit virtutem christi & Baptismi e scaciam, ataue ea, quae ipsi annuntiantur de adventu Messiae; potest credera sine ulla gratia alia, praecia ex auia dit
52쪽
dita; fides enim ex auditu, ut dicit Apostolus; potest deinde concipere fiduciam in Christum; potest concipere δε-sderium salutis & baptismi consequendi, agnoscere sua
vulnera & egestatem. Porro cum advertit, naum con
tum esse valde debilem & inemeacem; potest per vires sol ins liberi arbitrii orare, ut DEUS sese adjuvet, & erigat; & tune DEUS in fallibiliter dabit Gratiam internam necessariam ad opera ulteriora ; quibus porro salus ipsa Dperanda & eonsequenda est: quia illa sces naturalis,
ducis, defiarium, conatus, precfS, Omnia natural a , moinveni DLUM , ut det gratiam; & haec gratia erit vera gratia; scriptum est enim: Quartis, S invenietis; pvbate. ει aperietur vobis; petite, ει accipietis: eadem vero Seriptura, dicebant, assirmat quidem, DEUS opstratur omnia su omnibus, non autem, DEUS omnia crete in omnibus. Exempla hoc etiam declarabant. Ponamus hominem multa aegritudine assiictum. Audit is, medieum praestantissimum advenisse, qui plurimos smili morbo laborantes jam sanasset. Haec ab idoneis testibus audita potest eredere e dein potest credere, etiam sibi mederi eundem medicum posse, si velit: potest concipere desudelium sanitatis & fiduciam in medicum , tum Vero e nari surgere a Iecto; sed advertens, se non posse suis viribus, potest vocare medicum, & rogare, ut se juvet. Hi omnes actus tum solius aegroti sunt, tum partem cum rationis nondum conficiunt: quia per hos ille non fit sanior ullo pacto. Hinc si medicus adhibet deinde medietnam, huic soli adseribi sanatio potest. Sic a pari homo o. gr. gentilis sentit se saucium peccato originali. Audit ex praeeone Evangelii, venisse christum; ab hoc miara virtute sanatos alios innumerabiles &c. Decernit dein tergo & ego declinabo jam a malo, & quia non possum virtute propria ob infirmitatem concupiscentiae naturalis, hinc me vertam ad christum medicum divinum oec. --D a Eum n
53쪽
sa Trin. IV. Cap. III. De Gratia actuali
gumenta porro pracipua erroris haec a Semipelagianis a serebantne : x. aiebant: nisi homo solus per vires liberi arbitrii ista saltem possit, nempe credere, conari, orRTe &c., ae per ista mereri gratiam ulteriorem operum salutarium; non apparet, quomodo adhuc detur liberum
arbitrium; quia in omnibus, si DEUS Gratiam adjuvantem det, omnia fient bene arbitrio solius D ΕΙ; si notadet. fieri bene nihil poterit, etsi vellet homo. Ex adverso admisso temperamento illo discriminis inter initiunx fidei, & opera salutaria, nullus dubitabit, quin in illo fidei initio saltem Iiberum arbitrium obtineat. 2 9 Nisi hoe dicatur, nempe DEUM dare Gratiam supernaturalemus, qui per liberum arbitrium credunt, sequetur apertaen DEUM esse acceptorem personarum, nec respicere uIlo modo ad bonum usum liberi arbitrii in distributione gratiae & gloriae. Ex adverso seeundum Semipelagianos λ- esse intelligi, cur unus prae alio accipiat utramque; quin nempe uno bene Incipiente uti libero arbitrio, DEUS in illo opus salutis perficit per Gratiam , & eidem gloriam retribuit; altero nunquam incipiente DEUS coeptum iraeo nunquam perseere per Gratiam potest. 3. Deniquisse media se via ineedere putabant inter Pelagium & Augustinum; quorum hic illis nimis rigidus vid atur, nihil tribuendo libero arbitrio; ille nimis benignus, eidem omnia sne Gratia DEI adscribendo. Distingaebant aute etiam initium & augmentum fidei, & perseverantiam in 'M. Initium fidei constituebant in actibus jam reeensitis;
quos dicebant cum Pelagio esse ex solo libero arbitrio. fine alia Gratia supernaturali. AUmmium furi dicebant opera salutaria, posita per Gratiam supernaturHem inteenam; quia, ut aiebant, per ipsa bona opera in nobis augetur fides. Hoc eum S. Augustino adscribebant DEO Mejus Gratiae. Perseveraritiam fidei docebant esse eontinuationem operum bonorum usque ad perfectionem & vitis
54쪽
finemr ad quam pariter opus esse Gratia supernaturali fatebantur. Porro enm S. Augustinus Semipelagi nos praecipue urgeret eo casu, quo duo parvuli ante usum rationis moriuntur; quorum neuter credidit &e. δ& tamen unus pervenit ad baptismum & salutem, alternon; quin tamen DEUS dici possit acceptor personarum: respondebant illi: uni parvulo concedi gratiam propter m Tita, non quidem absolute, sed conditionate praevisa; quae merita non praevideantur ex parte alterius. Hine illi In Praemium talium meritorum concedi gratiam Baptismi &gloriam; non item huic. Haec esse Semipelagianorum &errata. & argumenta. ditamus ex S. Augustino, qui seriptis pluribus Libris & Epistolis eos refutavit, tum exES. Hilario Arelatensi non Episcopo. sed verisimilius Iai- eo homine & Prospero; qui duo multa super eadem re ad S. Augustinum perscripsere. Ceteros errores Semip lagianorum de gratuita praedestinatione ad merita, & pe
severantia in bono, enarravi jam in Tract. de DEO SS.
Porro Inter eos, qui hoe errore Involutiluere, se ipsum aliquando ante Episeopatum fuisse, eum que in non nullis seriptis, praesertim in expositione qua rumdam propositionum Epistolae ad Romanos expressisse, latetur ipse S. Augustinus in L. I. de Praedest. Sanctor. cap. 3. : in quo Ioco mox & hune errorem suum, & om nia argumenta Semipelagianomm a semet ipso quoque tunc Pro eodem defendendo allata, studiose refutat, rotunda assimans, utrumque, & fidem nempe, & opera, nostrum esse propter arbitrium voIunistis, ει utrumqua tamen da
eum esse per si ritum fidei ει caritatis. Porro errorem suum his ipse verbis deseribit: Cum similiter errorem, putaris, fidem, qua in DEUM eredimus, non esse donum DEI, sed a nobis esse in nobis, ει per illam nos impetra-
55쪽
s4 Tract. IV. Cap. III. De Gratia actuali
N DEI dona, quibus temperanter, F juse. N pie vis mus in hoc sectilo. Neque enim fidem putabam DEI gratia prorueniri, ut per illam nobis daretur , quod posteremusMtiliter; nis quia credere non possemus, si 1 n praecederet
prorconism veritatis Ut autem pradicato nobis Evange osonsentiremus . nosrum esse proprium , si nobis ex nobis q6se, arbitrabar. Ex hisce occasionem deinde sumsero primi Semipelagiani accusandi & nrgendi ipsum S. A gustinum, diversa ab his contra Pelagianos scribentem. Et primi quidem Semipelagianismi praedicatores circa annum 428, adeoque 23 annis post ortum Pelagianismum, fuere in Africa Monaehi Adrumetini, epistolam S. Augustini ad Sixtum tune adhuc Presbyterum in sensu a me te illius alieno, veluti libertati inimicam in omni nego tio praedestinationis ad gratiam explicando de Dra g. 86.9, accipientes: quos ut corrigeret, S. Doctor edidit Iibros de Gratia & libero arbitrio. & de correptione &gratia. Postea Vitalia Carthaginensis, aperte Semipelagianum sese professus, per epistolam ep. a17. alias Io7. de errore graviter commonitus est ab eodem S. Augustino. duodecim regulas fidei eirca Gratiam ei proponente. Εκ Asriea Semipelagianismus transfretavit in Galliam ;ubi per multos eosque magni nominis viros, praesertim
in Arelatens & Lugdunensi piovincia propagatus fuit rqua de re S. Augustinus a Prospero, qui ejus doctrinas
defensionem susceperat, admonitus, rursus duos libros,rinum de Praedest. Sanct., alterum de Dono perseu. conscripsit, & ad Massilienses direxit. Verum his insupe
habitis adeo crevit numerus Semipelagianorum, ut eo Tum dignitate, eruditione, & numero commoti Prosper& Hilarius Romam adire eoacti sint, & apud Coelestinum I. Papam querelas suas deponere; a quo obtinu runt epistolam ad quosdam Galliae Episcopos, in qua Ponlisex laudat S. Augustini doctrinam. & ejus obtrectatoribus silentium imponit. Decretum quoque Gelasii Papae, In
56쪽
In Synodo Romana an . 494 , ut sertur, editum, damn
his Cassiani & Fausti libris, SS. Augustini & Prosperi ope
ra commendat. Sed vide de hoc Decreto in Loe. Theol. S. 47. not. Interim nihil toto seculo U. eerto Ecclesiae solenni oraeulo contra Semipelagianismum definitum fuit; ut proinde mirnm non sit, quod illi tune adhaeserint viripietate & eruditione praestantes, ac ceteroquin Pelagi
rae haeress aeerrimi impugnatores. Praecipuos enumera
re iuvat. Poannes Cassianus Presbyter Massiliensis. CONIalor a S. Prospero vocatus ob collationes Patrum ab ipso editas, in earum decima tertia sub persona Abbatis Cha remonia semipelagianum errorem apertissime propugnat. Eius memoria Massilias solenni ritu eolitur die 3I. Iulii. Faustis, ex Abbate Lyrinensi factus Episcopus Regiensia In Gallia, ex mandato Concilii Arelatensis & Lugdune sis. scrIptis confutavit Lueidum quemdam Presbyterum praedestinatianum: sed mandati limites praetergressus in Nassiliensium errorem impegit. Etiam istius nomen sacria GaIlicanae Ecclesiae fastis adscriptum esse adnotat Bar nius ad an. 49o. n. 4a. Inter Semipelagianos praeterea Praecipuo Ioeo numerandi veniunt Hilarius Episeopus Ar
Iatenss, Honoratus Episeopus Massiliensis, Severus Subpitius Presbyter Gallieanus, Gennadius Massiliensis Pres byter, & Vincentina quidam; quem alii eum Vossio &Noriso cin Hist. Pelag. L. Ι. ) eundem esse putant cum L rinensi teleberrimo commonitorii scriptore, alii cum Baronio ad an. Christi 31. n. i88o disserre ab isto ere dunt. Exitus denique is infelix fuit sectae istius, ut post
seculum integrum a suo exortu, nimirum an. 529., in con cilio Arauseano II. sub Foliee IV. Papa ejus errores daminuarentur as Canonibus, ex S. Augustini doctrina constatis; quod Concilium rursus eonfirmatum est a Bonita eio II. Felicis IV. successore, & indubitatam habet apud omnes Catholicos auctoritatem. Eandem damnationem
57쪽
56 Tract. IV. Cap. III. De Gratia actuali
instauravit conellium Tridentinum Ses . VI. de Iustine tione Can. a. & 3. . . . . . . Celebris in hoc argumento est propositio 4ta inter quinque damnatas Iansenti; quae ita habet: S mipelagiani admittebant Gratiae interioris praevenientis necessitatem ad 'gulos actus, etiam ad initium Metri re in
hoc erant horretici, quod νιsient, eum talam esse, cui voluntas possit ressere. Damnata est autem ni fessa re haeretica. Quid opus erat addere. esse salsam 8 Utique, si haeretica, hoe ipso etiam salsa est. Sed nempe duas partes propositio habet. Prima est de facto ; & haec salsa
solum esse, non autem esse haeretiea potest. Altera est de dogmate; & haec damnatur ut haeretica. Hac tamen Insuperhabita damnatione falsitatis facti a Jansenio affer ii, adhue P. Berti audoi idem asserere, ac tenere Semi Pelagianos omnes admisisse necessitatem illustrationis i ternae supernaturalis ad omnes actus, etiam ad initium fidei, idque esse manifestum, nempe ex eo, quod admiserint necessitatem praeconii evangelici externi. Praeivere
Bertium similis assertionis temeritate Gonetus in Clypeo Thomistico chic tamen re melius perpensa retractavit dNeta in editione Lugdunensi Contenson, ambo Dominicani, & Macedo Ninorita. Atqui contradicit illis conemptis verbis S. Pro per in Ep. ad Augustin. Is, quam fuerint convicti, .inquit, ut admitterent aliquam Gratiam
internam , pravenientem omnia merita, requistam ad omnia merita; respondent: etiam. Sed nihil aliud intilligunt, quam eam gratiam, qua es ex naturali hominis conditio--, naturalem scilicet facultatem, ει ιiberum arbitrium. Quid quod rationes omnes, seu argumenta Semipelagi norum eorruissent. si semel vel illustrationis internae ne eessitatem admisissent chic not. s. . Sed jam ad error hos ordine resutandos animum convertamus. 26
58쪽
Actum moraliter bonum Diutarem, seu oms μὴ Iutare, appellamus talem actum liberum moraliter bonum, qui ratione completae virtutis & estic ciae voluntatis, qua in sua quavis specie elicitur, remote, vel proxime, hominem disponit ad salutem seu beatitatem aeternam ; remote quidem, si in ratione actus imperantis alioS actus proxime meritorios vitae aeternae disponat; proxime, si ipse immediate ratione suae bonitatis moralis meritum
vitae aeternae contineat. Opus non salutare ergo est omnis alius actus voluntatis, etiam utcunque moraliter bonus, qui tamen caret tum sufficiem te ratione meriti immediati vitae aeternae, tum
etiam ea lassiciente efficacia in quovis genere aut specie actus imperantis alios actus proxime meriatorios illius salutis aeternae, de qua diximus.
Qui affum salutar dixere illum, qui, eo quia
snpornaturalia sit, ad salutem aeternam supernaturalem disponat; non nisi quaestiones de propositionibus ident, eis proposuere, cum inquirerent: an ad actum salutarem Gratia supernaturastis necessaria sit. Ad actum enim supernaturalem, id est, ex viribus Gratiae supernaturalia elio tum, Gratiam supernaturalem requiri, nec vires solius naturae sumeere, per se ex terminia evidens est. Fau
untur illi, qui vulgo dicunt, actus bonos summaturales qua tales nobis pracipi a DEO. Sicut enim supernata. ralitas actuum qua talis nullo pacto a nobis, sed a solo DEO. supernaturalem concursum largiente, est; ita frustra nobis illa praeciperetur. ANobis itaque revera solum praecipiuntur actus salutares, In sua quique speete eum voluntatis emeaeia ad finem immediatum eorum sumetente eliciendi; qui finia est observatio omnium mandato
59쪽
s8 Tract. IV. Cap. LII. De Gratia amasi
rnm DΕΙr & eum ad tales actus salntares eliciendos non lassiciat facultas naturalis intellectus & voluntatis nostrae, adjuta etiam concursu DEI naturali; idcirco DEUS, qui impossibilia non jubet, liberaliter dat gratias concursus sui supernaturales , & excitantes, & adjuvantes; ut illarum ope & possimus elicere, & actu eliciamus aetns sa- Iutares praeceptos; qui utique tum sunt supernaturales; sed ratione principii divini, a quo simul existunt; non ratione principii humani. EX adverso praemissa notione ista actuum salutarium, quam dedimus, recte jam quaerimus : an tales actus salutares per vires solius naturae,& sine auxilio Gratiae internae supernaturalis actualis, efficere possimus.
I. Fidei assensus f ur ρο universalis de om
nibus veritatibus religionis naturalis re supereat ratis, imo etiam de solis dogmatis fundamental
voluntatis imperetur, es a s salutaris remote di ponens ad Diutem. Motiva enim practice sumcientia, firmo assensu credita, suppeditat voluntati ad observanda omnia alia mandata DEI; ita, ut non nisi cum insigni morali difficultate contra motiva illa voluntas libera actiones suas determinet, ac proin morali libertate bene agendi universe polleat scit Saa. 5II. 195. 108. 100. . Iuterim fides sine dilectione immediate salutem non ope ratur, quod hic suppono.
II. Syes sma, seu s laeta ae defiderium est am
beatitatis aeterna, itidem es actus salutaris, Mema priori, eeu dispositionem salutarem supponens. Est enim emcax appetitio finis. appetitionem mediorum, & fugam impedimentorum ejusdem pro sua
60쪽
essicacia imperans; dependens vero a fide firmatam de possibilitate finis per haec media, quam de certitudine ipsorum mediorum & impedime
III. Actrus salutaris proxime disponens ad salutem es actus amoris DEI concupiscentia re caritatis, actu sua scoria imperans observationem omnium manis datorum ΓΕ . Isti enim conficiunt omne illud operis meritum, quod ex parte hominis, suppositis quibuscunque auxiliis suis, DEUS ab eo ad conserendum ei praemium beatitatis aeternae requirere potest. Ergo proxime disponunt ad hoc pra
mium cpraeced. . Vide Eth. univ. christ. g. 683. IV. Non quilibet actus moraliter bonus. a Mefrma universesi diversus, nec ab isa pro gradu vnia fersalis emacia flua imperatur, es satur jam vera smutaris, uti ex. gr. inefficaX complacentia de vero bono, aut displicentia de vero malo, fides infirma de dogmatis revelatis, nec universalis, imbelle d siderium salutis aeternae, imo etiam actus certae virtutis faciliores, ex. gr. eleemosyna tenuis ex
pura etiam, sed non nisi ad faciliora opera in particulari imperanda efficaci, earitate theologica, id est, ad imitationem misericordiae divinae, a locuplete viro egeno homini impertita, aut aliud opus misericordiae &c. Omnes enim isti actus, cum vel a motivo mere particulari, aut ex ines-ficaci desiderio voluntatis erga substantiam salutis, oriantur, neutiquam in sua specie, proxime, vel remote, cum sufficiente efficacia disponunt ad to.