장음표시 사용
71쪽
7 o Tract. IV. Cap. III. De Gratia actuali
Sed pumabant vieissim Semipelagiani contrahoe dogma sequentibus argumentis item ex ratione petitis. x. Religio christiana positis semel motivis eredibilitatis
externae revelationis est evidenter eredibilis. Ergo ad credendum non est opus alia Gratia interna immediate supernaturali. 2. Haeretici actu credunt dogmata ea Christiana, quibus haeresis eorum non adversatur. Atqui istis Gratia interna fidei non consertur; secus haeresin deponerent. 3. Si ipsum fidei initium a DEO est, & DEI donum; quo pacto libertas salvabitur 7 4. Et vero si
DEI donum est ipsa etiam fides, nullo licet merito hu m ΠΟ pἴaecedente eoncessum a soso DEO; cur non om nibus hominibus perinde conceditur ; eum, si meritum
non praerequiratur, omnes ratione naturae sint aeque di
Eni, & ratione originalis peceati aeque indigni 8 Plano SEUS acceptor fit personari . pro arbitratu largiendo hoc donum uni & non alteri, sine lassiciente ratiotae fameiens discrimen in re tanti momenti. s. in Si DEI d.'
num est fides ipsa aeque ae cetera opera salutaria, it , ut fine hoc DEI dono nos credere & quodcunque opus se lutare essicerct non possimus; quare nos corripiunt supe Tiores nostri, cum vel non credimus, vel non bene ope ramur. orent illi solummodo DEUM, ut dona sua n. bis item, ut aliis, communitet; nobis autem non eN probrent, quod non habeamus fidem & opera bona, quae
DEUS nobis non donavit, & quae nisi DEI dono habere non possumus. Ita Monachi illi Adrumetini S. Augustini scriptis de Gratia & libero arbitrio ogganiebant. Uerum faciles sunt responsiones ad ista argumenta. Ad ramun Religio christiana est evidenser eredibilis, id est, eviden a fieri potest mature & sincero animo perpendenti motiva& argumenta de facta reipsa DEI revelatione circa illam, quod prudenter agat, s dogmata illa propter DΕΙ rev lantis auctoritatem, quam illis certo applicatam esse cognoscit, credat; & quod actu obligetur ad ea fide firma& universali fic credenda. Vis enim ista certos nos essi
72쪽
eiendi de existentia divinae revelationis, ac proinde con-vineendi nos tum de prudistia assensus talis fidei, tum de nostra ad illum obligatione, per se inest motivis illis; s rite & sincera mente expendantur. At enim quo mi nus hoc fiat, nisi lux interna etiam non volentibus nobis eorum vim nobis applicetοῦ ac veluti inculctit; obstat profecto naturalis pravae concupiscentiae horror, sugientis averitate sibi cunctisque motibus suis e diametro adversante; cujus adversantes stimnii, si nulla gratiae pia motione compescantur, summe difficile est, ut vel tempus no- his tamamus tam seriae & profundae res exioni & examini faciendo; vel ut satis sirmo saltem, emcaci, & universali assensu veritates tam ingratas recipiamus, prout
ad fidem salutarem est opus 263. I. & IV. . Favent illi
earnis rebellioni quoque non nullorum dogmatum reve Iatorum , etiam ad religionem naturalem pertinentium,
apparentes repugnantiae, & sophismata ab incredulis passim excogitata; ad quorum vim explicandam & late amplifieandam ipsa rebellis taro attentionem mire acuit, &omne acumen applicat. Ad a. Haeretici sormales, id est, qui non ignorantia invincibili, sed propria obstin tione errant, hoc ipso nec ea dogmata, quae actu recipiunt , credunt side salutari, id est, firma & nnivstiali ex vi summae reverentiae erga auditoritatem DEI revelantia istud enim si esset, sine dubio etiam cetera dogmata, quae in praesens obstinate respuunt, pari firmitate crederent; cum de eorum revelatione divina per hypothesin , quod formales haeretici sint, & proin cognitae veritati adve fentur, ex aequo sint ceru), sed credunt ex parte quidem propter Dei revelationem, ceu motivum tamen non prinei pale. sed solummodo secundarium; reipsa autem pro pter propriae rationis consensum de dogmatis, quae cre dunt, cum divina revelatione, eeu propter motivum prin
cipale. Ad g. Etsi ad fidei ipsum initium Gratia illuminans, atque excitans, a priori requiratur; tamen eum
idcirco, quod DKI ejusque gratiae esseetus sit fides, non E sequa
73쪽
a Trail. IV. Op. III De Gratia at ali
sequatur, quod solius DEI effectus , aut quod e ctus Gratiae DEI a priori necessarius si ipse assensus fidei; cum potius sit effectus & DEI & hominis, libere DEO& Gratiae DEI cooperantis; evidens profecto est, quod praesente licet una ex duabus concaustis partialibus, tamen effectus non consequi, vel liber manere possit; si tera cauta ad cooperandum praesentia prioris nullo pacto nec stitetur. Ad 4. Uel loquuntur de Gratia susefciente ad credendum y & hane suis temporibus tribui aDΕΟ omnibus adultis ex aequo, infra suo loco ostendemus; ae pro in in istius distributione personarum acceptor DEUS non est. Uel sermo i sis est de Gratia e caci 2 & hanc impediri ab ipsa cujuslibet libertate posse, ct a tu impediri. sicuti omnem praedefinitionem meritorum bonorumque operum, jam ostendi in Τrael. de DEO 88. pr epipue f. 87. not. a. Praeterea non
trahi emcaces quascunque gratias a DEO ex desectu aliquo benevolae voluntatis, nec dari cum acceptatione per Onarum, id est, ex privato mere arbitrario ad salutem unius hominis prae altero assectu, sed ex rationibus & con itus sapientiae & bonitatis universalibus, nempe unice EX Rndio boni communis maximi, ac pro in salva semper
perteminima justitia DEI; ibidem explicavim 74. 9394. Ia . Ad s. Responso jam patet ex modo dictis.
um erum DEUS Gratia lassiciente nunquam nobis, &nulli nostrum desit; si ea emcax non est; nos id ab usu Iibertatis impedimus di ac proinde sicut idcirco demerito morali rei evadimus in foro ac judieio DEI; sc recto corripimur a superioribus nostris, & admonemur, ut ne alias porro nobis a DEO largiendas gratias similiter frustremur, &, quo minus emcaces snt, talesque futura praevideantur a DΕΟ, pariter impediamus. Semipelagiani non nisi ex errore talia objicere S. Augustini doctrinae poterant, quo existimabant. ab isto doceri, fidem aequΘ
74쪽
ae alia opera salutaria, eo quod donum Gratiae DEI di- .cerentur, a sola DEI Gratia praeveniente in nobis certaeum necessi ata a priori determinari. Hinc inferebant, ad summum hoc concedi contra Pelagianos dimieanti Augustino posse de operibus salutaribus, quae consequuntur fidem ; & quae proinde non nisi mediate libera esse, nempe per ipsam fidem, cujus merito obtinerentur a DEO, tacite confitebantur. Quodsi vero similis doni divini ratio etiam in ipsa fide admitteretur, sublatam iri omnem &fidei & operum salutarium ceterorum libertatem aeque aemeritiam, atque a solo D ΕΟ cum personarum acceptione pro lubitu praedeterminandos omnes actus bonos, ipsamque salutem. Inde factum denique, ut praedestinatianorum errorem Aiagustino assingerent. Ualent ergo tria haee Semipelagianorum ultima argumenta adversus .m nes eos, qui Augustino Gratiam a priori naturae complete determinantem, & proinde necessitantem, assingunt; sed non contra Augustinum, qui talem Gratiam nunquam asserere in mentem induxit; quod infra docebimus. Certe licet S. Augustinus Epist. 194. ad Sixtum n. s. sdem gratuitum esse DEI donum plurimis demonstret, & Vitalem Carthaginensem contra sentientem corripiat Epist. ΩIT. n. 29. z tamen in eadem Epistola ad Vitalem n. 16. ultro fatetur: Scimus, eos, qui corde proprio credunt in Dominum, sua id facere voluntate ac libero arbitrio.
α65. Ad omne opus faIutare rite eoncipiendum Fresciendum eum potentia morali necessaria nobis es Gratia praeveniens summaturalis. Dogma hoc quoque catholicum contra Pelagianos probatur I. ex SS. ScRIPTURI s. ab Joan. XV. q. Sicut palmes
75쪽
Tract. IV. Cap. LII. De Gratia actuali
non potes ferre fructum a semet ipso, nis manserie
in vite: se nec vos; nis in me manseritis. Ego . sum sitis; vos palmites: qui manet in me, o ego in eo, hic fert fructum multum: QUIA SINE ΜΕ Ν1HIL POTESTIS FAcERE. b Ι. Cor. XII. 3. Nemo
potest dicere, Dominus JESUS, nisi in Spiritu
sanao: vel, ut graecus textus habet: Nemo po-
ιοι JESU Chrso tribuere nomen Domini nis per Spiritum sanaum. c) JOan. VI. 44. Nemo potes venire ad me, nis Pater, qui mist me, traxerit ipsum. d) II. Cor. III. 5. Non susscientes sumus cogitare aliquid a nobis quas ex nobis : sed fine entia nostra ex DEO es. ea Ad Philipp. l. 6. Qui coepit in vobis opus bonum, persciet usque indi/m IESU Christ. Et ibidem cap. II. V. 23. DE US es, qui operatur in nobis o velle V pem
fere pro bona voluntate. Adde textus jam ast tos 264. not. I. quid habes, quod non aecepist 2 ροα
circa quos textus rursus animadverto, solos primos tres probare influxum Iupernaturalena DEI per Gratiam praevenientem in omnes actus salutares; reliquos Id saltem contra Pelagianos certissime evincere, non solum ipsam po ilitatem bonae voluntatis & omnis bonIoperis esse in nobis a Gratia DEI, sed & ipsum omne opus salutare esse DΕΙ, ceu caussae principalis, effectum & dOnum: quod posterius inprimis male negarunt Pelagiani At enim Eccles a cum S. Augustino sentiens, hos aliosv Scripturae textus in Conciliis interpretata est de necessitate Gratiae internae praevenientis immediate supernat ratis. Unde dogma catholicum ulterius
a. a Probatur Ex SS. PATRI Bus, & praeci . pue ex S. Augusino, qui hujus praecipue Gratiau
76쪽
eon fessumem a Pelagianis constanter exigebat, qua earitus DEI, inquit L. de Gratia Chrilli cap. 26. n. 27., d unditur in cordibus no Iris per Spiritum sanctum, qui datus VI nobii. Hanc se constratur, ni vult veraciter confieri, ut omnino nihil boni μne illa, quod ad pietatem pertinet veramque just-tiam , feri posse non dubitet. Non, quomodo se Pelagius qui dicit, propterea dari gratiam, ut, quod a DE O praecipitur, facilius impleatur. Tolle
facilius, pergit S. Doctor Cap. 29. n. 3o. Fno o- Ium plenus, verum etiam Ianus es sensus .... Cum autem Deilius additur; adimpletio boni operis etiam
sne DEI gratia posse feri, tacita Aniscatione Dygeritur. Quem sen-m redarguit, qui dicit: sne me nihil potesis facere. Et L. de Gratia & lib. arbitricap. i7. n. 3. Sine illo vel operante, ut velimus, vel cooperante, cum volumus, ad bona pietatis opera nihil valemus. Denique & naturam Gratiae in te nae necessariae S. Doctor clare exprimit cit. Lib. do Gratia Christi cap. 24. dicens: Non lege atque doctrina insonante forinsecus, sed interna, atque o culta , mirabili, atque in abili potesate operatur in cordibus hominum, non solum veras revelationes, sed
3. Probatur EX CONcILIIS, nimirum D ex Dio politano, quod an. 4Is. hunc septimum Pelagii articulum damnavit: Gratia DEI atque adjutorium non ad sngulos actus datur; sed de liberoes arbitrio, vel in lege atque doctrina. b) Ex Camthaginensi III. cap. 5. Placuit, ut, quieunque dis rit, ideo nobis gratiam jusscationis dari, ut, quod facere per Iiberum jubemur arbitrium, facilius poss-mus implere per gratiam; tanquam etiam si gratia non daretur, non quidem facile , sed tamen rosmus etiam Me illa implere divina mandata; anathema st. eb Ex Arauseano II. Can. T. Siquis per naturae
77쪽
si Tract. II . Cap. III. De Gratia actuali
sigorem boni aliquid, quod ad salutem pertinet vitrea terna, cogitare, ut expedit, aut eligere. . . po Econfrmat. . . absque illuminationeΦi piratione Spiritus sancti; haeretico fallitur spiritu. Et Can. 0 quoties hona agimus, DEUS in nobis atque nobiscum, ut operemur, operatur. d Denique ex Tr dentini Sess. VI. Can. 3. jam supra g. ab . n. 3.
4. Probatur RATIONE. Nimirum non solum Gratia internae illustrationis piaeque motionis necessaria est ad initium fidei; id quod supra osten-1um; sed etiam cum de quovis alio opere salutari suscipiendo agitur, ut ne ob ejus arduitatem fides ipsa jam semel concepta deficiat, sed ut potius efficaci imperio imperet tale opus, excitari eadem de novo debet ejusdemque lumine supernaturali & edoceri intellectus de praestantia veri boni appetendi, vel de magnitudine veri mali aversandi, & moveri voluntas ad illud actu em-caciter appetendum, illudque aversandum, & qu dem illustrationis motionisque vi & momento r Iate ad vim stimulorum repugnantis concupiscentiae satis valida & proportionata. Atqui non fit hoc nec solo acumine rationis naturalis, nec sola praedicatione externa Evangelii: vel propositionct mandatorum DKI; quippe a quibus attentio hominiS nimio pondere appetitus inferioris, a Vero bono ob arduitatem abhorrentis, & inclinantis semper ad bonum mere apparens, facillime avOcatur, atque distrahitur. Opus ergo est ident dem novis interuae divinae vocis admonitionibuς& lucis supernae splendore, mentis vel invitae . oculum ad veri boni considerationem seriam em-Cacemque appetitum rapientis; praesertim cum in ii iis individuis adjunctis actu obligantium manda torum DEI ipsae difficultates & repugnantiae cam
78쪽
nis primum vivaciore stimulo sese istorum salutari observantiae opponant.
Qui ratione hoe dogma probaturi id solum alimgant, quod actus salutares debiant este supernaturatis. in vello ordine & eum petitione prini ipli denuo incedunt. Certe nusquam in Scripturis, Patribus, aut Conciliis extat vestigium legis divinae nobis actus supernaturales praeeipientis: sed uniee in his omnibus necessitas concursus supernaturalis principii eX eo asseritur, quod vires naturales ad actus, qui salutis obtinendae & promerendae eaunia simpliciter praecepti sunt, rite '& cum debita emeaeia voluntatis eliciendos & exequendos ν moraliter non sus sciant: ex quo primum consequitur, actus rite merito. rios salutis non nisi supernaturales esse posse. . . . Ceterum objectiones Pelagianorum sere erant eaedem, quas ex ore Semipelagianorum S. praec. not. 6.a nro 3. seqq. proposui.
α66. I. DEUS ergo principalis musta ρο moralis auctor omnium salutarium operum S ipsus fidei es, per Gratiam internam Iispernaturalem nobis buadris, vel imperans eadem, ne denique s ejus Doloni, vel
imperio obtemperemus, etiam insuenI in ea, eaqPe nobiscum viciens. Per lumen enim tum naturale.
tum supernaturale, hoc ipsum nobis intimatur. quod DEUS velit, id est, suadeat, vel imperet tale opus; ejusque luminis DEUS auctor verumque principium est, caussaque prima movens ad
79쪽
78 Tract. IV. Cap. III. De Gratia actuosi
operandum caussam secundam, id est, liberam voluntatem humanam; ac proinde instar consiliarii invitantis, vel praeceptoris se habet rei pla; etsi non discernatur directe; modo naturali, an supe naturali, id faciat. II. Homo rerimens Gratiam supernaturalem, iLIuirant/m P moventem, se habet instar in strumenti, seu causa in strumentalis, Ied libera, in vere salutari eliciendo; quin impulserim couisor yrincipalis rec pie quidem non libere, attamen eidem convenienter operari, aut respere, pro libitu potes perinde a Nque alius quisque subditus, aut famulus, qui consilium, vel imperium, superioris, aut heri, aut amici, aure excepiti
III. DEI Gratia illa strante interius F movenis te ad actus salutares eliciendos posita etinm homines jusi ac probi opus habent; utcunque in virtutibus Nbonis acquisitis habitibus sint provecti. Nam ex una parte sola Gratia habitualis 246. , si ejus virtute nullum auxilium actuale conserretur, ceu Omnis influxus in ratione principii expers, nihil s cilitaret attus salutares, nec facultatem moralem eos eliciendi ullo pacto promoveret: ex altera parte habitus virtutum, etiam jam praevia exe citatione quantacunque acquisiti. fragilitatem ac torporem naturae humanae innatum Nunquam ita consanant, ut non identidem illustratione & inspiratione divina magnopere indigeat, ne a fervo re incepto defiiciat, & in teporem naturalem declinet denuo, atque deficiat. litud quidem justis vereque probis, modeste semper idcirco de se ipsis sentientibus, experientia intima magis est notum; quam ut superbis, & inexpertis in solida virtute, satis distincte probari ex ratione, vel eX-
80쪽
perimento, possit. Interim satis patet ex Ss. Scrupturae textibus supra citatis ; in quibus nihil b ni salutaris, non solum a peccatoribus, sed etiam universe a quibuscunque discipulis suis, sine gratiae suae influxu patrari polle, Christus ipse &Apostolus. tam graphice astemere. Recte nimiis rum S. Alinvsinus L. de Natura & Gratia cap. 26. ait: dictit oculus corporis etiam seni me janus, nisi candore lucis aditisus, non potest cernere:
se homo etiam perfectissime justi catus, nisi aeterea
luce justitia divina adjuvetur, reae vivere non potes.
ARTICULUS III. QUID FOSSlΤ. ΕΤ QUID NON POSSIT HOMO PER SOLAS Vl RES NATUR T. SINE GRATIA SUPER NATURALI INTERNA
AcTUALI PRAEUEΝΙΕΝΤΕ. IN ORDINE AD SALUTEM AETERNAM.α67. Dotest homo per Iolas vires sensus eommunis naturae cum certitudine intelligere aliquas veritates, seu regulas, speculativas, S practicas, ad summam religionis pertinentes Demonstr. evang. gg. 25. 26.); ex. gr existere DEUM, esse omniicium, lapientem, bonum, & justum, mundi auctorem & gubernatorem providum, summe veracem in suis revelationibus, boni moralis liberalissimum in altera quadam sutura vita remuneratorem, & vindicem mali &c., item velle DEUM, ut neminem laedamus, sed homines nobis similes amemus &c. Sine his enim praeviis notitiis naturalibus fides revelationi divinae praestanda locum habere sim