Audomari Talaei Academia. Eiusdem in Academicum Ciceronis fragmentum explicatio. Item in Lucullum commentarii, cum indice copiosissimo eorum, quae in his continentur, ..

131쪽

nihil fit minus.potest tamen jsium in aliau minores partes diuidi. -

tem moueantur,omnia intervactis moueri,id est'atiu vi sitarum, et temporum: locus autem in tempus ratιone magnitudinis infinitam diuisonem capiunt, i docet Arasto in Phassu. sida aut e natura constant,'uoniam fa- tati quadam necessitate mutabilia sunt,propter inconstantiam formaris dariis modis afficiuntur in pro sua quaeIue infacultate materia commutant : nde existunt tam anae rerum issitudines , t non modo quae genita sunt, necessario intereant, sed pro aran momentis ltro citνorue ersentur,nec diutius in eodestatu permanere positat. si quae dicuntur de compositione Cr anima muri, a Platoneprincipe Academ corum accepta fiunt. Defabrica enim in constructione mundisc ait,Cum sobritas mundo quaereretur, solida autem omnia no medio nunquam, duobussemper copulentur,ita contigit, 3t inter ignem Cr terram,aruam De- aerem7ue poneret: earue interest compararet,in proportione quadam colungeret: di quemadmodum ignis aeri se aer afuae,quod=ue aer afuae,id a Jua terrae proportione redderet: qua ex coniunctione caelum ita aptum est, Gub sectum tactum cadat. itaque Cr ob eam causam,m ab ris rebus numero quatuor,mundi est corpus effectum,ea constructum proportione,qua dixi,o suo i est co-eordi quadam amicitia in charatate complemtur, atque ita apte cohaeret, idissolui nulti mori queat,nisi ab eodem,a suo es colligatus .earum autem quatuor rerum , quas supra dixi, sic in omnι mundo omnes partes collocatae sunt, D nucia pars huiusiegmeris racederet extra, atque rhoc mures inessent genera illa niuersa . id ob eas causa pram ιm , D mundus animans

psit ex perfiatis partibuε esse perfectus deinde γt nus esset,ntilla parte

de altera gigneretur relicta: 'stremo ne quis morbu eis psit aut sine affligere. omnis enim coagmentatio corpor vi calore, et frigore ,el aliqua impulsone Pehementι labefactatur m frangitur, Cr ad morbos senectutemj compellitur. IIane igitur habuit rationem effector muri, molitorque Deus , t num opus totum alue perfectum ex omnibus totis atque perfectu absolueret, qu/d omni morbosimoque careret.His Perbis Plato δε- ere ex omnibus naturis mirabiti proportIone ιnter se cohaerentibus con fatum, suίIue magnitudine omnia complexum esse mundum: quem etiam eodem lora desinit animal rationis in intelligentιa particeps , re era diuina prudentia con ιtutum: eruntamen animum mundi non Deum. t nunc Varro,nominat sed a Deo creatum esse ult. 7 Multis autem nominibus rationem in mundo perfectam sempiternamque aeteres phi-L8hi Agnificabant : ab iis enim animus mundi dicebatur, per fuem mundim is stirat,sentit, intelligit, ratiocinatur: in mens, napientia-

132쪽

que perfecta , quod omnia consilio in ratιone gubernet: in θεὶς, id est, Dein Am του θεμ d es a perpetua motione, e Socrates ιn Cratilis docet: Cr φυσις, id est, natura, suod omnia gignat. suorum nomιnum rationem e sibin his Virgiliud inclusit, Prιμι'o calum in terras, campo fue lι ruentes, Lucentemque globum Lunae, Diamarue astra Spiritus intus alti, totamque infusa fer artus Mens agitat molem, Q magno se corpore miscet: Inde hominum, pecudumIue genus, Diaei olantum: Et quae marmorea fert monstra sub aequore pontus: Igneus est Oilis igor, in caestu origo Seminibus. Eandem mundι mentem Tresνοίαθ id est,prouidentiam appetrat, quod omnibus rebus prouideat. Cr citu cela. εν ,id est,fatalem necewtatem,quόd diuina decreta mutari non Isint. nde illud,

Desine fata deum finis rare precando: Tυχ'μ,id est fortuna,ex heminum errore, quι exi mat, quod occultis cir ignoratu Musis factum sitias Deo factum esse. quae σιnio occulta rerum fortuitarum m apud Ieteres in divorsi numero coetuyue collicauit: toto quippe mundo, ait Plinius, Cr locis omnibus ommbussue horis,ommil ocibus fortuna sola ιnuocatur in nanominatur. na accusatur: na agitur rea. na cogatatur: sola laudatur sola arguitur in cum couitιis colitur: olubilis,a plerisque ero Creata etiaexistimata, aga, nconstas,incerta, araa, indignorumquefautrix Murco ismnia expensa surcomm erutur accepta, in in tota ratιone mortatiusta trisue paginam facite adeoque obnoxia fumus sortis, t sera iis pro Deo fit,quia Deus probatur ιncertus. Haec fuit ab Occademicis in Peripateticis tradita, Cr a Varrone breuιter, )t decuit,exposita naturae desicriptio.

Tertia deinde Philosephiae pars, quae erat in ratione, oe in disserendo, sic tractabatur ab utrisque: quan

suam oriretur a sensibus, tamen non esse iudicium veritatis in stensibus. ρ Mentem uolebant esse rerum iudicem,solam censebant idoneam cui crederetur, quia sola cerneret id quod semper esset simplex, Sunius modi, S tale quale esset Hanc isti Ideam appellabant, iam a

Platone ita nominatam: nos recte Speciem possumus dicere. Φ Sensius aute omnes hebetes Gr tardos esse arbi- d. iij.

133쪽

sς AVD. TALAEI E X P LI C. trabantur,nec percipere vllo modo res ea quae sublege

sensibus iuiderentur, quae essent aut ita paruae,ut substen

sium cadere no possent:aut ita mobiles S cocitatae, ut nihil unqua unum esset costans, ne idem quide,quia con tinenter laberetur, Smerent omnia ' Itaque hac omnem partem rerum opinabilem appellabant. Scientiam

agiem nasiqua elpe censebant, nisi in animi motionibus atque rationibus. Qua de causa definitiones rem probabat, O bas ad omnia, de quibus disiceptabatur,adbibebant. Verborum etiam explicatio probabatur, qua de causa quaque esset ita nominata: quam Eumologiam

appellabat. Post argumetis, S quasi rem notis ducibus

utebantur ad probandu concludedum id, quod explanara volebant, in qua tradebatur omnis dialectica disiciplina,id est, orationis ratione coclus. Τ Huic quasi

ex altera parte oratoria, vis diceri adhibebatur explicatrix orationis perpetua, adpersuadendum accomodatae. Haec erat illis prima a Platone tradita, cuius quas acceperim distulationes, si vultu, exponam.

Eustis duabus primisphil .phia partibus, dialectica tertia sequitur. in cuius praeceptis multa qua tamen aliena γιderi,in adphasii respotius r fisi pessuno desilientia Cr vim ne tradutur,propter aporidi cos Cr dialectacosogogisinas quam alteri extersticuis in necessariis causis sicientiam conclusionis efficiunt: alteri ex probabilibus argumetis,minimeque necessa His opinionem gignunt. Varro tota Aetia in opinionis distinctionem ex Platone pene transtulit: apud quem Socrates ita distulat, t eritatis iu- disium tensibus couenire neget, mentem statuat rerum rudicem, quae eram simplicem cuiusue reis eciem formamque percipiat. Cuius distinctionis

argumentum eum Theaeteto communican accurate persequitur, mulissique edi ltro citroque habitis, demum ad eam conclusionem peruenit. Socrates. An γeritate eo percipere possumus,ruo essentiam non Iercipi ι' Tear. Diu ires t

134쪽

Non. stra. Cuius autem quis era tale caret,huiusAretiam am Γabis' Theat. ct quomodo id serapost' Socrat In motionibus uitur sensuum Itientia non e Lin ratiocinatrone tamen, quae circa alias ersatur, messe γidetur hac enim naturam rerum in deratatem attingere possumus, istis non pessumus. Theo.Con lat. Socrat. An illud in hoc,rdem ocas,cum ratum interse disirepent' Theaet.Non Guidem decet. Socrat.suod illi nomen triabui Dia αἱ exemptigratia )idere,audire,erirari, gustare,calere, gere, numsentire' Theaet. Hoc ipsum:quid enim aliud' Socrat.Hoc igitur totum sensium da st Theri. Necesse. Socrat.Ηuic eratatis praeceptronem conuenire negauimis ,eum essentιam no percipiat. Theri.Ita eLL Socrat.Neque igitur sensiuinientiae particeps erit. Theae t.Non. Socrat. Ηιne escιtur o Theaetet escientιa in sensum nun7ua in ide recidere. Theaet. Prorsus nunqua. x Plato 3nomaeo eam γιm mentis esse putat, iselasimplices rerumsteriei ideas cernat, nde omnis γerassetιa C sapientia defluxit. Miuιdem, ait,mens Q era σιnio duo genera sunt,omnino ideae instecies quaedam persisnt, qua non percipiuntursensibus, anamo autem tantum in intelligentia continentur.s autem, i quibusdam placet, Pera o nio ab ιntedgentra mentis

nihil differt,omnia qua corpore ipso sentititur, certissima stat ere oportebit. erum haec duo dicenda sunt, quo paratιm fiunt, dsimili rationese

habente alterum enim horum docibina,alterum persuasione comparatur: in illud quιdemsemper eum ratione Pera,hoc autemsine ratione: illudque nulla ratione diueri potest, hoc aliterpotet E persariri: cuius quidem fuemuis participem esse dicimus Fictiae autem deos esse compotes, homines Zι paucos. Quae cum ita sint,cogimur fateri esse aliqua flectem Cy rdeam, quae semper . eadem sit ne ortu interim,quae nihil aliude in se accipere,nec ad aliud

procedere ire oculis Aut alio sensa percipi psit.Haec autem idea ad sela immentis pertinet secudum homonymsi HI, illisimile,' ite, gentisi,

semper inhaerens,factum alio in loco, rus L inde recedens, atrue ιnter turum: quod per sensus opinione compreheari debet. 3 Sensius autem omnes hebetessetardos,mplemnquefallaces Academiciarbitrantur, tum mentis comparatione, quae celerrime in rebus perstitiendas agitetur, tum suapte natura, quod exiguam im ad percipicndum habeant: tum duplici culpa earum rerum quaesub Vsissensus cadunt Aut enim ita paru unt, iseusius etiant, t iactomi Epicureorum, γ multae res minutae in exiles: aut ita mobiles Cr concitatae, t nihilsit con Ians, quod certo compreheni pasiit. quales quod etiam ex augusti Platonis oraculo, sicut retirua fere omnia, depromptam e 1.Dicam tit Socrate rem non contemnendam,ruod n hil in Tbetarat

135쪽

potes. Etenim si quid magnοῦ dicissatim paruum etiam γιdetur: si quid graue,protinus etiam leue. Caeteraque eiusdem genem sunt: di nihil sit γ- num quod aut hoc,aut talesit seia omnia quae dicimus esse falsa appetiat --

ne,ιn motu e alterna commutatione Cr issitudine resantur . nihil senim γnquam es.semper autemst: quod fu dem Omnes ex ordιnesapientes no consensu praeter Parmenide coormarunt Protagoras, Heraclιωσ,EN doctis,poetae In iroruepoemate exceliares .m Comet)ιa Epicharmus .m Tragoedia Homerus. Nam cὴm Oceanum diceret deorum parentem, Cr matrem Thelyn, omnia exsuxu maluiue gensia praedicauit. 4 Itaque γeteres philosophi opinionem a scientιa subiecti rationesepararunt, , illa sit in sensi

rata Platonu perstici potest, C ad hos duos es totam disserendi rationem, quae gemmam γιm rnumeri tar di=onedι habet ulte Cr inepte accomodarut na cause,effecta subieeta,adlucta, dissentanea,notatunes Οιugata, comparatιones,desnitiones, partitiones, inuentionu dialemcae partes sunt, quibus omnia quaepossunt in hominil cogitatronem cadere, comprehenduntur m distinguntur instigismus ethodussue Amnendi prudentiam

tradunt,in regulam quandam ere auream: qua non solum era m omnibus reb- false diiudicara , sed etiam facilius docera perci que possunt. quam Halesticae artu partitionem tanquam in nebula ιderunt,sed tamen secutι in praeceptis interpretati non sunt. s Dsaleltica autem Aojuentram, Id r. ah t. yuasi ex altera parte re ondere monet tacra Ateles , di hoc idelicet diffe- cap. t. rant interse,quod haec dicendι ratio latior sit,ilia loquendi contraλον. qua de causa Zeno Rhetoricam palmae, Dialedicam pugnasimilem esse dicebat: quod latius Arueretur Rhetores, Dialestici comprehensius.qua distinctio ex natura artium facta non est: enim dialecitica est tam in coplaga Cr Liritata,quam in tenui Cr anguila oratione, sed ex hominil insitutu,equibin qui tenuiter in IuremEle ιn schoia distulabant,dialemcι fuι in foro capissius beraus causu tractaba oratores appellati sunt. Haec fuit prima philosophiae ratio a Platone tradita, CV m tres partes distributa, na de mora-bus, alteram de natura in rebud occultis,tertιam de disserendo. quarum Iartium desicriptιonem Varrogeneraliter insummatim complexm ea.

Nos vero volumuS. suam It pro Attico etiam restondeam. Et refle, inquit, re sodes. Praeclare enim explicatur Peripateticorum , m Academiae veteris au

tboritas. - Aristoteles primus pecies, ci as paulo ante

136쪽

dixi abes Auriri quas mirifice Plato erat amplexatus, ut in his quiddam diuinum esse diceret. Τ Theophrastus autem,uir m orationesiuauis, S ita moderarus, ut persee probitatem quandam oe ingenuitatem ferat oe-hementius etiam stegit quodammodo authoritatem veteris distetime. Spoliauit enim virtutem suo decore,im

becillamque reddidit, quod negauit in ea sola positum

esse beate vivere. Nam Strato eius auditor quanquam fuit acri ingenio, tamen ab ea disiciplina omnino semouendus eur qui quum maxime necessariam partem philosopbiae, quae polita est in virtute S moribus, reliquisset, totumquest ad inue ligationem naturae contutisset:

in ea ipsa plurimum disicedit a seis. Speusippus au

tem oe Zenocrates,qui primi Platonis rationem autho

ritatemque susceperant, Spo i hos Polemo S Crates,

unaque Crantor, in Academia congregati, diligenterea quae a superioribus acceperan tuebantur. Iam Pol monem audiuerunt af due Zeno S Arcesilas.

1 Transit a etere Platanis in cademicorum philosephia ad contrario distulationes, primum Peripateticorum, deinde Stoicorum. Ex Peripateticis, crinoteles an dιalemcu,Theophrastin in Ethicis, Strato in Phasiicisaliruid corrigere o emendare conatus est. λ Platoni sum cI Ideas in Deo, in hominibus inesse: Cr in Deo quidem aeterna rerum exemplaria, quibus propositis no sel.m mundum artesue mundi construxissed omnia quaesint,suerunt,futurauesunt resticit: id es,Dei patri apientia, quam Zeno philosophus antiquus λόγον appellabatin homine ero θecies rerum mente in animo eamprehensarum similiter Ideas nominat: ea ue nobis diuinitus informatas in ingeneratas esse arbitratur, quod animi n. Iriantequam delabantur ιn corpora, igeant in omnium rerum cognitione quam sententiam MN Ioteles Platonis discipulus in Metaphscis in Ethicis labefactare conatus cl. 3 TheophraII- elegant simin omnιum

137쪽

philosipharum, in eruditissimus,a diuinitatesermonae nomen inueni cum antea Tretamus diceretur . dissensi autem ab antiquis in eo libro,quem debeata ita 'ipsit: illi nanque beatam Pitam censebant ex maiora parte nominari: id est ex irtute,quae per se beatum Γ ominem efficeret,quanuis tamen non beat simum risi bona fortunae Cr corporis adiungerentur.Hli nplam irtutem ne ad beatam quidem aratam sit a colentam e se a eluit, nedum ad beatissimam: nec omnes bonos esse beatos,praesertιms in aduersa fortuna fuerint. Itaque TheophraΠι sententia Ciceroni Iudetur esse delicanor Cr mol&oriquam irtutis ,s,grauri quepatiatur. 6 Strato Lamisa- cen- ir eloruentissimus Theophrasti seresit Olympiade centesima γιcesma tertia. t soleodorus ait. P secus ideo didius HI,quod perpauca, ea myue magna ex parte noua de moribus siriasit, ad inuestigationem cotem

platιonemque rerum naturalium sese conuertit, in quibus ita degenerauit a suis, t exse natus ideretur. qui autem in Academia commoratisime, i Speusippus Platonis nepos, Xenocrates Calcedonius, Polemo Athemensis Xenocratis auditor, atra Athenienses,Crantor Solensis Polemonis disivu-lu secius,diligenter aut horιtatem Peteris Academra tuebantur,m ne

Mi quidem fas esse ducebant et rebuers.m, t aiunt, Mum ab antiruis Platonis in titutis disi edere.

Sed Zeno quam Arcesilam anteiret aetate, valdeque Ablinter disereresim peracute moueretur: corrigere conatus e F disciplinam. Eam quoque, si videtur, correctionem explicabo, cur siolebat Antiochus. Mihi vero,inqua,videtur: quod vides idem significare Pomponium. ' Zeno igitur nullo modo is erat,qui,ut Theophra ius, neruos virtutis inciderit sed cotra, qui omnia, quae ad l eata vitam pertineret, in una virtute poneret. in Nec quicquam aliud numeraret in bonis, dque ap

pellaret hone ium, quod esset simplex quoddam, S so

lum, unum bonum. caetera autem etsi nec bona, nec mala essent,tamen aba sicudum naturam dicebat, alia naturae esse contraria. Is ipsis alia interiecta oe media numerabat. Quae autem secundum naturam essent, ea

138쪽

sumenda, ct quadam inimatione dignanda docebat,

contraque cotraria. Neutra autem,in mediis retinque

bat in quibus ponebat nihil omnino esse momenti: ' sed quae essent semeda,ex iis alia pluris esse aestimanda, alia minoris. Quae pluris,ea praeposita appellabat: reiecta autem,qua mInoras. Atque ut hac non tam rebus, quam

vocabulis commutauerat: sic inter recte factum atque peccatum,ufrium: S contra officium, media locabat quaeda,resis facta sola in bonis actionibus ponens pra-ne,id est peccata,in malis.Osficia aure, Ostruat prae termissaque, media putabat, ut dixi. Quumque superiores non omnem iuirtutem in ratione esse dicerent, sed quasdam iuirtutes natura,aut more perfectas sic omnes in ratione ponebat. Quumque issi ea genera rii

tutum, quae seupra dixi, seiungi pose arbitrarentur, hic nec id ullo modo fieri posse disserebat, Z nec virtutis υ- sum modo, ut Aperiores, sed ipsum babitum per se esse

praeclarum,nec tamen virtutem cuiquam adesse, quin ea semper uteretur . ' Quumque perturbationem animiliti ex homine non tollerent,naturaque S condolescere, Sconcupisiere, 6 extimescere, O efferri laetitia dic renised ea contraherent, in angu tamque deducerent: hic omnibus bis quasi morbis voluit carere sapientem.' Quumque eas perturbationes antiqui naturales esse dicerent, iis rationis expertes, aliάque in parte animi cupiditatem,alia rationem collocarent, ne iis quidem af

139쪽

c, A V D. TALAEI EXPLIC. turbationum arbitrabatur matrem esse, immoderatam quandam intemperantiam. Haec fere de moribus.

1 Vetus cademia primum a tribus Peripatet cis oppugnata eLI, Fumadmodum paulo ante diximus . deinde a Stoicis,quorum princeps Zeno cit-tieus ex C pro insula, alis audιtor, ir, M ait Laertius, ad inruirendum

solers c ubtilio m in Iurius in omni parte philosephiae plurima mutauit erborum nouitate in magni centia delet latus. ctrimum in phit phia morati )ariam ac multiplιcem correctionem adhibuit, qua quo facilius percipiatur, tres in partes distribuenda ΗΕ nobis. Primum enim caput erit de beata Pisa mpartitione bonorum: Secundum de Pirtutum diuisionem earum naturae Tertium de perturbationibus. v Zeno beatam

Dogmata,ruaesacris scribitis in tabulis. Esse bunum nam animi irtutem,sela tuetur, Quod γ alidas des,quodque ea sela homines. An aliis itasOpus essesurca oluptas, Vna egit pulchre lilia Mnemosnes. , Cum igitur a Zenone conititutum esse id flum esse bonum, quia hὸηZstim e 1. iaque silum malum, quod turpe: tum reliqua Fuae nerue in bonissent, nerue in malis, nouis nomin bu , c communiter quidem, αδεας

ρα, id e Lindisserentia nominab t: quod eiusmodisint, i his bene male Di liceat, quas indisserenter tradesse in obesse hominibu posimr:

quanuu nullam im habeant admisere in beate tuendum ,sunt tamen eiusmodi, t partim θύχηsκμαTde: id HI, commoda ab eodem Zenone diacantur : non expetenda 1uidem, ait in re ait,sed tamen eligenda, semenda, ali ua H limatione dignanda. cumsint secundum naturam: disinitas, Iulchritudo robur, FG, gleria, nobilitas partim δυσχ ιsκματα:

140쪽

id est, incommoda Cr inaessimabilia,quaesunt contra naturam . t morbus, paupertas, ignobilitas, deformitas eorporis, infamia: partim μέσα, id esF. media comparatione boni m mali: Funt enim inter ututem in itium interiecta. Commoda autem quae Funt sicundum naturam,gradibus Himationis di finguntur: adia enim pluris, alia minoris aestimanda ripluris t alere malis , quam diues ese: rduum, quam agilis. Minoris

contra, di Diuitiae minoris ritimentur, quam bona aletudo. IIa dicuntur a Graecis πρί - να , quae Latia. Mi praeposita, el promota, γὰρ cipua, Pel producita Cicero conuertit. Haec ocetri rare γμένα, id AI eiecta et reiectanea , tametsi hoc ocabulum proprie pertinet ad incommoda, quae sunt contra naturam: Cato apud Ciceronem libro tertia de find.inhaesignificatione Uurpauit. De incommodis autem quae sunt contra nato-ram milis diuiso ex comparationesieri potess, t eorum quaedam tg uiora, di morbus, paupertas: quaedam leuiora, , ignobilitas, in leuo aliqua iactura. In neutris ossicium medium quod Graeci καθ ορ ocant, in contra oficium ponitur odiciturque oficium , quod ita factum vi, de

eius facti probabilis ratia reddi psit . quod Cato tib de bin hac conclusione rationis declarat: sedimam idemus esse quiddam, quod recte factum appellemus, 1d autem eiu perfectum olficium, erit etiam inchoatum r)t si iuste depositum reddere, in re Ufadiis i , in giciis ponatur depositum reddere: in enim addito iuse Jacit recte factum:per se autem hoc ipsum reddere, in ossicio ponitum Zeno igitur hic inter καUρθωμ oe, ident,re tefactum inter αμάρ sux, id ei forauefactum suu peccatum medium quoddam fuit, quod per se nec bonum, nec malum esset,sed adiems certis circunstantiis,nunc in bonis,nunc in malis numeretur. t patri οἷ- temperare, medium ossicium ille Cr patrem necare, contra ossicium: quae si nuda ponantur,nec in bonis sunt, nec in malis. adiectis autem circunstantiis, in alterutrius rei naturam transeunt. si Atque haec de beata ita g neribus bonorum. Secunda Zenonis emendatis ad diuisionem irtutum adhibetur: Cum enim . Iloteles birtutes ita partiatur. t aliae snt in morales oluntariae, quarum munus sit naturales impetuι in motus a-

forta,magnitudo animi, modialia nansuetudo, eritas, comitas, abiti, 'tas,milιt a miniant: ationi in ratione reriι positae, i intelligentia tentia,saptentia, ars, rudentia,Zeno omnem irtutem ratione Cr cognitione