장음표시 사용
71쪽
Tuscul. . assensio definitur, cui Cicero omnes perturbationessubiectas esse arbitratur: Susticia e 1,cum aliquo metu dubia cogitatio. me, Cr itia, quasime aliena firma Cr conflantis assensionis no inscientiae nomιne comprehenduntur: quae Zeno a I irtute,sapientraque remouebat atque ita distulabat, sapientem nihil opinari, nulli res temere assentιra ,mhIl ignorare,nunquam errar ,nunquam sententiam mutare,nihlique esse ab ea cogitatione, qua de grauitates ientis gitur,errore, leuitate, temerιtate, di nctius. Hatienus Varro tripertitam Peteris cademia philosophiam, moralem , phasicam , dialecticam breuiter exposuit: corretitionem etiam eius disciplina duplicem docuit. primam ab cara Iotele,Theophrasto, Stratone, P ripateticis militutam esecundam a Zenone fauorum prancipe, per omnes philosephiae gradus repetitam, em copiosus ampliscatam.
QEae dixisset: Breuiter sane, minimeque obscure exposita est,inquam a te Varro, m veteris Academiae ratio, Stoicorum: verum esse autem arbitror, ut Antiocho nostro familiari placebat, correctionem veteris Academia potius, quam aliquam nouam disii-plinam putandam. Tunc Varro, Tuae sunt nunc partes, inquit,qui ab antiquorum ratione nunc deficistis, S ea, quae ab Arcesila nouata fiunt,proba ,docere,quo S
qua de cause disiidium factum sit: ut videamus sar Fne ilia sit iunia defectio . Tum ego, α Cum Zenone, inquam,ut accepimus, Arcesilas sibi omne certamen instituit,non pertinacia,aut studio vincedi sui mihi qui
dem videtur sed earum rem obscuritate, , qua ad confestionem ignorationis adduxerant Socratem , i v luti amantes Socratem, Democritum, Anaxagoram, Empedocle,omnes pene veteres qui nihil cognosti, nihil
percipi,nihil sciri posse dixerunt, ' angustos flensius,im
becillos animos,breuia curricula vitae, S ut Democri
tus in profundo veritatem esse demersam, opinionibus e T institutis omnia teneri ubid veritati relinqui dem-
72쪽
ceps omnia tenebris circunfusa esse dixerunt. Itaque
arcesilas negabat esse quicquam quodsiiri posset, ne illud quidem ipsium, quod Socrates sibi reliquis et . Sic
omnia latere censebat in occulto, neque esse Τμicq an, quod cerni,aut intelligi psit. Τ Quibus de causis nihil oportere,neque proteri, neque affirmare quenqua, neque assertione approbare,cobibereque semper, ab omni lapse continere temeritatem : quae tum esset inmgnis, quum aut falsa, aut incognita res approbaretur: neque hoc quicquam esse turpius, quam cognitioni mperceptioni, assertionem, approbationemque praecurrere. M Huic rationi quod erat constentaneum faciebat, ut contra omnium sententias dies iam plerosique deduceret,ut quum in eadem re paria contrariis in partibus momenta rationum inuenirentur, facilius ab utraque parte abstertio si meretur. η Hanc QAcademiam nouam appellabat,quae mihi vetus videturisiquidem Platone ex illa vetere numeramus, cuius in liuem nihil affirmatur , m in utranque partem multa disseruntur, de omnibuου quaeritur, nihil certi Hcitur. Sed tamen illa, quam exposui,vetus, haec noua nominetur: quae usique ad Carneademperissia, qui quartus ab Ircs-la fuit,in eadem Arcesilae ratione permansit. Carnea des autem nullius philosophiae partis ignarus,ct,ut cognoui ex iis, quι illum audierant, maximeque ex Epicureo Zenone: qui quum ab eo Ilurimum disentiret, unum tame praeter caeteros mirabatur,incredibili qua
73쪽
a Vam partes Ocntiochianas habuit, in quae erant ab Mntiocho de Otere Academia collecta ,docuit: deinceps Ciceroni Philonis puries dat: Scripserat enim Philo t ante dixi duos libros pro nouis cademicis: quibus docebat quomodo, qua de causa ab antiquis desiverint: ex quibus libris
Cicero capita huius destutationis di Usse potuit, qua statim ab initis
abrumpitur'st primam Academiae nouae informationem e in Lucusto autem , adhuc integra Ciceronis oratio superes, in qua nouam Academiam singulara patrocinio tuetur , m ad ea, qua contra iliam a Lucullo dicta erant, ipse restandet: )nde huius libra laut reliquorum trium) iacturam sarcire aliqua ex parte possumus. Arcesilas Prataneus ex A lide , cum ingenν acumine, tum admirabili quodam lepore dicendi floruit, primu que authare Laertis cademiam nouam induxit, bellotι- antifuam Socratis consuetudinem nihil temere affirmandι,aut decerneri reuocauit, Crcum Zenone non obtrectandi causa pugnauisse,sed erum inuenire oluisse sic inte2gitur. Nemo, inquam, severiorum non modo expresserat,sed ne
dixerat quide ris hominem hil opinari: necfoli tesse, ita neces esse sapienti: is est Arcesilae cum erasententia tum honesta, in digna sapiente. Vuaesiuit de Zenonesertas quidfuturum essetsi nec percipere posset quicyuam sapiens, nec opinarι sapientis est. Ille, credo,nihil opinaturum, quoniam esse quod percipi posset:quid ergo 1d esset' sum credo. uale i-Fιm 'tum illia ita de uis,ex eo, quod esset, ut est impressum , er fgnatum, Cressinum. Post rerustum,etiam nes elusinodi es et sum rum, quale falsium 'Hic Zenonem γidis acute , nullum esse sium, quod percipi posset ,si id tale esset ab ea quod est, γt elusimodi ab eo quod non es, posset esse. Recte consensit Arcesilas ad definitionem additum , neque enim falseum percipi posse, neque erum, si esset tale quale, Afalsum. Incubuit
autem in has distulationes, D doceret nultam tale esse sum . ero, t noeiusinori etiam a falso psit. me autem est na contentIo, quae adhuc pem manserit. Arcesilas igitur Zenoni, in aliis philo ἔis , qui aliquid sitri passo disebant, si si opposisit, non pertinacia. nam pertinaciter in philosephia di lutare ineptum, auistudio Juendι decet enim philosophum Mn-tatis mago cupidum es ruam glori ed obseuritate earum rerum,quae ad conssionem ignorationis adduxerant deteres, in suorum authoritate δε-luuit. 3 Ex Socratis enim sermonibus, qvi a Platonepefriptι sunt, δελ- 1 tari non toreis, quin ei sumsit,nihil ferci'. Emedocles autem, ait cic ro,cum Ahuo loco haeret, exclamat, t furere ideatur, A frua esse omnia nihil nossentire,nihil nos cemere,nihil nos fuale fit,posse repet ire. Democratin naturam accusabat,quae in profundo eratatem abstruserat.xertie
74쪽
tamen a studio inquirendi deterritus estsed cupiditate scientiae terras a sei--s peragrami, in serasum excaecami, quod aciem animι impedirι oculori; a retia arbitrabatur: ititer axagorau, Empedocles,omnes tene Peteres ignorantiae se consis nihil percι' posse profitebantur: ε triarue maxima impedimenta percipieri sentiae iudicabat,angustos sensia, quι exiguis foraminibus ad animsi permeantrimbecillos animos, quorum ι acies ιu corpore retundItur bremtatem Diae: nam si natura diuturniorem ditam hominibus largιretur futurum abruanda esset, t adsuti Nam teruenirent. His de causis fulcruasiιra. ιd es,certa tar ιndubitata, nunqua eratate falrente comprehendι negabante quod quidem in antiqua philosephia eri me dietum fuit,in qua cotentionum , araetas, in altercationsimultitudo declarat philos horum libris non silentiae cum ua doctrinam truda ,sed opinionum durarat artes araas Q multis iaces desicribι: p denterque Ocresiam, cum philosophiam comment tιarum σιnIon um refertam deret, nec in ea quicquam certa beritate patefactum , siqsum ab arroganti, msulta scientiae Uffrmatione cohibuisse, taque et am num
i iis detraxisse, quod Sucrates sibι relisurget. exceperat enim Socrates um tantum irris nihil siue, nihil amplius.s crassas autem non is fuit qui aut silentiam contemneret, aut affensum omnem de medio tolleret, sed quι nulli rei temere assentiri. mhs ueffre profers,mammam m sitientis esse iudicaret ita es nitimasalsa eris, tin praecipitem locum non debeat sesapiens committere, ne praecipitetsi temere processerat. Inter hunc autem Gr alios philosophos quι certas silentiae sicholas instituerant, hoc maxime interfuit, quod ιι non dubitabant,quin eri ma certi ma essest, quae is docerent ae profiterenture Arcesilis cum nihil in philosophia,atque omnino in ta humana certum
deret,quae magis probabilia in qualue re derentur exquirenda esse, Crsequenda commonebat quae quanuis certa σιtate non perciperentur,tamen quia notam aliqua haberent illustrem, his sapientis ta regeretur. 6 Huic instituto quod erat consentaneum faciebat, eri r mendi causa contra
omnes philosophos, in pro omnibus di 'utaret. Instituit enim M hi qui se audire Arent, non de si quaererent,sed iis dicerent,quidsentirent*uod cum dixissent, isse contra sed quι audiebant, defendebant quoad poterant cicero lib.2.sam sententiam :apud taeteros autem phil phos, qui quaesiuit aliquid, ta- de stibus. ere. VPod philosophandi disserendisve genus modesti mum, Cr sipiente dignisιmῶ est, i ab inquisitione Cr ιuὰicio bentatis temeritas Esriquid
uitate sapientis ,ruam au as msentire,aut ruod nosatis explorate perce-
75쪽
ptum sit, sine dira dabitatione defendere' 7 Hactentu ex adiunctis Crofectis philosophorum Academiae nouae circunsiriptio quaedam facta est.
δε nomine thys quaestio oritur, eiusne,an noua sit appestanda.HM ωιm --tio philosophadι a Platone principe Academicorum profecta est,qui in suis libris sub persena Socratis nihil affirmat, in in tranqueparte multa Hsserit, de omnibus pene rebus dubitat, nihil certi dicit, quod probabile ses qui rsed tamen doctar gratia istam Platonicam eterem,hanc aera resileam,qua ad Carneade fue producta est,nouam licet appellimm Camcirari in neades quart- fuit ab Arcesila,audiuit enim uesinum,quι Euandru au- aucti .. dierat, Udis discipulum,c rum Arcesia Lacyde uisset,atque in eadem ratiane disserendi permansit . IH ex animis nostris assensionei extraxissebo riatm est derivm stoicorum in Chrysippι librisperlectu,minus ehementer eis reluctari coepit, in assensionis retetione, quam ocant ima P, minus ranstitit sibi , quam ipse cree M , D ex Laertio in Lucullo perstiti potes: quantum autem ingenio in Aoruentia γ aluerit,i estis fuit Zeno eius audiator, sed tamen Epicureus C auptatis patronus, cuius sententiam Ciceroti. 1.de orari in Tusiculanu exposuit: Testis Antonius apud Ciceronem Hum ait, Carnea- dij is illa intriaibilis dicendi araetas perquam esset optada nobis,qui nullam ,nquam in illissis distulation bus rem defendιt,quam non pro
barat nullam oppugnauit,ruam non euerterit.
HIC abrumpitur, Cardinalis amplissime, Academicae quaestionis explicatio, & de quatuor Academicis libris hoc duntaxat fiagmentum restat: totius autem operis pars multo maxima communibus incommodis temporum nobis erepta est. nihil enim est in rebus humanis tam firmu,quod non violare soleat longae & diuturn vetustatis iniuria: sed cum viderem quantum damnum artes insentiae, & in primis philosephia horum librorum interitu accepisset, idem argumentum ex variis Ciceronis locis collectum philosophi studiosis superiore libello explicandum esse duxi,ut amatores Academiae, id est, verae sapientiae sententiam Ciceronis de optimo philosophandi genere ex eiusde authoris testimoniis confirmatam facilius perspicerent: quibus tamen legendis non tam philosophorum veterum scholas,ut opinor,admirabere,quam singularis tuae sapientiς, quς maximis in rebus summa cernitur, exempla tecu recognosces, praesertim cum recordaberis te4n ea principis aula summa cum authoritate versari, in qua Socratica & Academicam prudentiam non tam praeceptis,quam consiliis & factis exerceas.
78쪽
e AROLvM LOTHARINGvM Cardinalem Gisianum: a Cum indice eorum quae in his concinentur.NORO Ex typographia Matthaei Dauidas, via amygdalina, quae este regione collegis Rhemensis, ad Veritatis insigne. I S O.
80쪽
CAROLvM LOTHARINGVM Cardinalem suisanum rvpERI ORIBVs proximis annis tibi comentarios noastros de Academica quςstione dedicaui, ubi & Academicorum philosophorum origine, & progressionem, & totam distinctionem persecutus sum: & quod de quatuor Academicis Ciceronis ad Varronem supererat, exposui: postea de duobus primis eiusdem argumenti libris Lucullum, qui solus
restat,eodem genere comentationis explicavi: nec ut Gramaticus interpres sententias de historias tantum declaraui, sed multo magis, ut dialecticus iudex,qualis esset tota disputatio, perpendi dc aestimavi, genera argumetorum notaui, syllogisinorum & conclusionum modos d1stinxi, methodi totius ordinem demonstraui, & ad earum virtutum imitatione, dum hae res a nobis praelegerentur, discipulos meos interim studiose institui,dialecticam denique totam &inuentionem&dispositionem ex his artibus,quas Petrus Ramus suo maximo labore, sed tua maiore liberalitate in lucem & usum protulit omni studio diligentiaq; exercui, no solita ut consilium Ciceronis & iudicium & methodum legetibus aperire, sed ut his explicationum mearum exemplis, fratris me vel potius omnium artium & literarum causam adiuuarem,& pertinacibus Aristoteleis ostenderem dialecticam praestantior ' esse, quam ex Aristotelis libris cognosceret, & longe pr statiore & admirabiliore usu,quam in scholasticis clamoribus & sophismatis tractarent. Facilius enim In caput alta suum labentur ab quore retro Flumina, conuersis Soli recurret equis,
quam Aristotelici organi in praedicabilibus , praedicamentis, interpretationibus,Analyticis, Topicis,Elechis cosus talem sormam de specie, qualis in dialecticis Petri Rami institutionib'.traditur, intueri,& talem tamque perspicuam lucem ex illis suis tenebris ad interpretados & imitandos auctores adferre queant. Summa veris disputationis uniuersae duas in orationes diuisa est. Nam com Academici sicut superiore commentario planius dictum est affirmarent nihil sciri & percipi posse: ne que ideo quicquam probandum, aut ulli rei assentiedum esse, in priore
Lucullus eleuata Academicorum authoritate, qui se magnis & antiquis philosophis similes esse profitebatur, contra nouam Academia primum disputat esse aliquam mα αληψιν, est, perceptione & cognitionem a. it.