장음표시 사용
91쪽
Bauli,vicus. xystus. Res integra. Resin propiu
i A C A D. QUI AE S T. Hi ad Baulos, cum eo Catulus O Lucustus,nosique ipsi pontidie veni semus, quam apud Catulum fuissemus.
Quo quidem etiam maturius venimus,quod erat con litutum, si ventus esset, Lucullo in Neapolitans, mihi in Pompeianum nauigare.Cum igitur pauca in 'x Eo locuti essemus, tum eodem in statio consedimus. Hic tutus , Etsi heri,inqui id quod quaerebatur, pene explicatum e hvt tota fere quae lio tractata uideatur,tamen expe is ea quae te pollicitus es Luculli ab Antiocho audita dicturum. Equidem, inquit Hortensiius, feci plus quam vellem: totam enim rem Luculli ' integra seruari oportuit: tamen fortasse struata ess a me enim, quae in promptu erant, dicta sunt: a Lucusso autem reconditiora desidero.
Συ i Superiore exordio Luculli laus amplificata est, euius primae partes erutinhoc dialogo: & institutum non solum philosbphiae, sed etiam nouae Academiae aduersus obtrectantium calumnias defensum est. Sequitur alterum exordium, in quo describitur occasio proximi dialogi, qui fingitur habitus in villa Hortensii,ubi C tulus & Hortensius, qui priore libro inter se collocuti fuerant, ille pro noua inicpro vetere Academia, nune inuitant Lucullum ad disserendum : ut quae ab Anti cho philosopho audierit, sicut ipse erat pollicitus,exponat. Hie igitur aditus est ad dialogismum, & proximum sermonem ex occasione loci de personarum. 2 Bauli Ficus in Campania inter Baias & Mysenum,ubi quondam Herculis boues stabulati varios boatus ediderunt, unde nomen vico datum est. 3 Xystus, porticus ampla latitudine, in qua athletae per hyberna tempora e ercentur. Vitruvius libro 6. 4 Res integra est intacta, & quasi illibata, de qua nihil adhuc est di utatum, aut iudicatum : cui opponitur res peracta. Integra igitur disputatio Lucullo traditur , quasi nihil aut certe parum Hortensius pro Academia vetere dixerit hesterna disputatione, elim esset collatus eum Catulo. In promptu res esse dicitur facilis, perspicua, Se peruulgata , Sc quae quasi sua
sponte se nobis offert ad dicendum, ut Aeademico primo. Itaque non Laelatans re
pondebo, sed ea dicam, quae mihi sunt in promptu. Huic opponitur res abstrusa Scabstodita, quae alta & profunda cogitatione mentis indiget, nec primo nobis quali
' Tum isse, Non sane inquit, Hortensi conturbat me expectatio tua: etsi nihil vi iis qui placere volunt, tam
92쪽
LIBER II. liuersantu: sed quia no laboro ι valde ea q ae dico ro
baturus sim,eo minus coturbor. dicam enim nec mea,nec
ea, in quibus si non fueritis, non vinci me malim, quam vincere. sed meherculsivi qsidem nuc se causa habet, etsi benemo sermone labefactata est,mihi tamen videtur esse verissima.' Agam igitur sicut Antiochus agebat nota enim mihi res estnam 5 vacuo animo illa audieba, O magno studio, dem de re etiam sepius: ut e tiam maiorem expectatione mei faciam, g modo fecit Hortems. ' Cii ita esset exorsius,ad audiendu animos ereximus. QAt ille, Cum Alexandriae Quaestor, inquit, essem, fuit Antiochus mecum,' erat tam antea Alexadriae familiaris Antiochi Heraclitus Urius,quim Clitomachum multos annos, m Philonem audierat,bomo sine in ista philosophia, quae nunc prope dimissa reuocatur, probatus , 9 nobilis, cum quo σAntiochum sepe di 'utantem audiebam, sed utrunque leniter : S quidem Uli libri duo Philonis, de quibus heri dictum a Catulo est,tum erant allati Alexandriam, tumque primum in Antiochi manus venerant, 7 ct homo natura lenissimus nihil enim poterat feri illo mitius) 'machari tamen coepit. mirabar: neque
enim unquam antea videram. At ille Heracliti me moria ιmplorans, quaerere ex eo, viderenturne illa Phi
loni aut ea num vel e Philone, vel ex ullo Academico audiuisset aliquando' Negabat. Philonis tamen scriptum agnoscebat: nec id quidem dubitari poterat. nam
aderat mei familiares,S docti homines, P. O C. Selij,
93쪽
1ς A C A D. Q V IE ST. oe Tetrilius Rogus, qui se illa audisse Romae de Phialone, m ab eo ipso duos illos libros diceret descripsisse. Tum S illa dixit Antiochus, quae heri Catulus commemorauit a patre sivo dicta Philoni, S alia plura: nec se
tenuit, quin contra sivum doctorem librum etiam ederet, qui Sosus inscribitur. Τ Tum igitur m cum Heraclitum studiose audirem contra Antiochum disserente, S item Antiochum contra Academicos, dedi Antiocho opera diligentius,ut causam ex eo totam cognoscerem. Itaque complures dies, adhibito Heraclito, do tisique compluri
bus,m in his Antiochi fratre Ara is, S praeterea Aristone m Dione, quibus ille fecundum Iratrem plurimά
tribuebat: multum temporis in inia una disputatione consium mus.
ΩΣ i Lucullus incipit Academiam veterem defendere, cuius oratio quatruor consat partibus, exordio, narratione, confirmatione, & refutatione. In exordio remouet suspicionem timoris,qualis in magnis S grauibus disputationibus contingere solet. Argumentum fiduciae est ab adimictis, quod dicturus sit non sua, sed aliena,&ab Antiocho aecepta. Est autem benignum,ut ait Plinius.& plenum ingenui pud ris,latera per quos nroseceris: sc Cicero in libro de repub. Platonis se comite profitetur: & in consolatione filiae Crantorem, inquit, sequor: item Panaetiunt in ossi cus,& in dialecticis S rhetoricis Aristotelem sequitur, ut ipse testis est.2 Primus locus attentionis ab adiuncto propositae causae, quod sit verissima. 3 Secundus locus, ubi Lucullus duas causas reddit,cur hanc Academicam disputationem & controuersiam plane teneat. Hic finis est exordii,& transitus ad nareationem, in mia locus, te pus, Sc circusantiae reliquae notantur, quibus Lucullus Academi eam quaestionem percipere potuit a luminis & nobilisi imis philosephis, quorsi disputationibus Alexant riae ipse 1πius interfuit. Prima pars narrationis est de contentione audita inter Antiochu& Heraclitu m, quQrum alter veterem,alter nouam Academiam defendebat. s Alexandria, urbs Argupti ab Alexandro magno condita iuxta Canopicu Nili ostium, quondam gymnasiis & literis floruit : ubi Lucullus Quaestor cum philosi phis aliquandiu versatus est, chin a L. sylla ad Ptolemaeu rege; comparanda Haliasis de conciliandae amicitiae gratia missus esset. 6. Alte : pars narrationas de contentione inter Philonem & Antiochum com-
ῖ. 'qui scripti atque hic Lucullus declarat quantam molestiam libri 1'hilonis pro Academia noua compositi Antiocho attulerint. 7 . Ex assectu vult probare quam absurda visa sit Antiocho librorum Plitionis sen
94쪽
s Iterat prisam partem narrationis de audita & pereepta dIsputat one inter Heraclitum 3t Antiochum, ne ad ignotam cauiam & quaestionem tractandam accedere videatur.
' Sed ea pars quae contra Philonem erat, praetermi tenda ea. minus enim acer ea aduersarius is, qui inaquae seunt heri defensi negat Academicos omnino dicere. etsi enim mentitur, tamen en aduersarius lenior. Ad Arcesilam Carneademque veniamus. Qua cum
dixisset, sic rursus exosus est: Primum mihi videmini me autem nomine appessabat)cum veteres physicos nominatis, facere idem quod seditiosi ciues solent, cum aliquos ex antiquis claros viros proferunt, quos dicant fuissepopulares,ut eorum i similes esse videatur. Repetunt iam P. Valerium,qui exactis Regibus primo anno Consul fuit: commemorant reliquos , qui leges populares de prouocationibus tulerunt, cum Conseles essent: tum ad hos notiores, C. Flaminium, qui legem Variam aliquot annis ante secundum Punicum bellum Tribunus pl. tulerit inuito Senatu, σ postea bis Consul factu sit: L. Casum, stula Pompeium .iθι quidem etiam P. Aficanum referre in esidem numerum solent. Duos vero sapieti mos S clarissimos fatres, P.Crassium S P. Scaevolam, aiunt Ti. Graccho IIum authores fuisse, alterum quidem, vi videmu palam: alteri
ut sit 'icamur, obscurius. addunt etiam C.Marium: O de hoc quidem nihil mentiuntur. Horum nominibus tot virorum atque tantorum expositis, eorum se instit tum sequi dicunt.' Similiter vos cum perturbare, ut
95쪽
'velitis, Empedoclem, Anaxagoram, Democritum,Parmenidem, Zenonem Ilatonem etiam S Socratem profertis. Τ Sed neque Saturninus vi nostrum inimicum potissimum nominem) simile quicquam habuit veterum illorum, ' nec Arcesilae calumnia conferenda e Ecfi Democriti verecundia. O tamen isti phsici raro admodum , cum haerent aliquo loco, exclamant quasi mente incitati: Empedocles quidem, ut interdum mihi furere
videatur, abstrusa esse omnia, nihil nos sentire, nihil cernere, nihil omnino quale si posse reperire. ε Maiorem autem partem mihi quidem omnes isti videntur nimis etiam quadam affirmare, plusiqueprofiteri se stire, quam fiant. ' Quod si illi tum in nouis rebus quasi
modo nasientes haesitaverunt, nihilne tot seculis dummis ingeniis, max imis studiis explicatum putamus non-
ne,cum iam philosophorum distiplinae grauissimae constitissent, 'tum exortus e ut in optima Republica Ti. Gracchus qui otium perturbaret, sic Arcesilas, qui co stitutam philosephiam euerteret, in eorum authoritate delitesseret,qui negassent quicquam sciri aut percipi posse Quorum e numero tollendus en 6 Plato scrSocrates: alter, quia reliquit persed imam distiplina Peripateticos S Academicos nominibus disserentes, re congruentes, a quibus Stoici ipsi verbis magis quum sententus dissenserunt. Socrates autem de stipso detrahens in dif=utatione plus tribuebat iis quos volebat refellere. ita cu aliud diceret atq; 'tire libeter vii solitus est ea dissimulatione, quam Graeci cρωριοφ vocant: quam ait
96쪽
etiam in Micano fuisse Fannius: sdque propterea vitiosium in illo non putandum, quod idem fuerit in Socrate. ' Sed fuerint illa vetera, si vultis,in cognita: nihἱlne energo actum, quod inu lata suntposteaquam Ar
cesilas Zenoni,vt putatur,obtrectans,nihil noui reperienti, sed emendanti seuperiores, immutatione verborum, dum huius definitiones labefactare vult, natus est clarissimis rebus tenebras obducere Cuius primo no admodum probata ratio, ' quaquam floruit tum acumine
ingeni , tum admirabili quodam lepore dicendi,proxime a Lac de solo retenta en: po i autem confecta a Carneade, qui en quartus ab Arcesila . audiuit enim Egesinum, qui Euandrum audierat Lacydis discipulu, cum Arcesilae Lac des fuisset. ' Sed ipse Carneades diu
tenuit. F nam nonaginta vixit annos: s qui illum audierant, admodum 'seruerun . e quibus industriae plurimum in Clitomacho fuit. 'ι declarat multitudo librorum ingeniij non minus in hoc, ' quam in Carneade GIoquentiae , in Melanthio Rhodio fauitatis . Bene autem nosse Carneade Stratoniceus Metrodorus putabatur . Iam Clitomacho Philo vester operam multos annos dedit. Philone autem uiuo patrocinium Academiae non defuit.
t Prineipium eonfirmationis digressionem eontinet ad eleuandam authoritatem nouorum Academicorum, e quibus Philonis sententiam Lucullus contemnit. Ateesilam de Carneadem seditiosis ciuibus comparat. Prima pars similitudinis constat inductione exemplorum, quae clarorum principum species sunt, qui videntur populares extitisse, P. Valerius collega Iunii Bruti primus de prouocatione amagistratibus ad populum legem tulit , unde Publicola dictus est r quae lex a Murenaci,nsule iterum lata est, itemque a M. Valerio Cossile,clim tenues a potentibus premerentur, tertio promulgata. C. Flaminius Tribunus plebis legem tulit de diuidendo agro Gallico: Spurius Cassius Consili primus Agrariam legem promuls
97쪽
uit, ut ager Hernicus diuideretur: qui ut primum magistratu abiit, damnatus nec tusque est. Lege Liuium lib. i. decidis primae. Publius Africanus simulauit se patronum legis Agrariae, licet eam minime probauerit. Taberius Gracchus non per seipsum Agrariam legem ferre instituit, sed adhibuit in consilium constantissimo, Tiros, e quibus Crassus Pontifex maximus fuit, & Lucius Scaevola Iureconsultus. C. Marius Tribunus plebis inuito senatu legem de serendis suffragiis tulit, quae specie ipsa popularis erat. 2 Sequitur altera pars similitudinis illu strata exemplis veter um philosepvorum,quorum similes noui Academici videri volebant. Empedocles Agrigentinus floruit Olympiade s . auditor Parmenidis, poeta excellens & philolaphus Pythagoreus. Anaxagoras Clazomenius Anaximenis discipulus philosophatus est Athenis sub Callia principe. & impietatis crimine damnatus, quod solem cadentem esse diceret. Democritus Milesius discipulas Anaxagorae omnibus ingenuis artibus& disciplinis apprime deditus, sed tamen in philosophia plerunque lapsas. Parm nides Eleates Xenophanis & Anaximandri discipulus philosophiam versibus expressi.Zeno Eleates Parmenidis auditor midiosus physicae. Plato Atheniasis in suis dialogis Socratem facit omnium rerum inscium & ignarum. 3 Confutat utranque partem similitudinis, & exempla proposita, Idque Idissimilibus. Prima dissimilitudo pertinet ad confutandam prorasin superioris similitudinis , quod Lucius Apuleius saturninus Tribunus plebis seditiosus valde dissimilis fuerit eorum,qui paulo ante commemorati sunt. Secunda dis senilitudo refellit Apodosin similitudinis, quod Democritus verecundus, Arcesilas impudens sit: itaque multum intersit inter veteres illos phialosophos & nouos istos Academicos.s Proximus locus illustratur a dissimilibus. Licet antiqui philosephi ignorare se aliquid dicant, iidem tamen multa scire se confirmant. 6 Maiorem partem dixit, pro maiori ex parte, ut Tusculanaquaria, Chrysippus & stoici clim de animi perturbationibus disputant, magnam partem in his partiendis & definiendis occupata sunt. 7 Hic concessio quaedam latet, Antiquissimi philosephi suerint ignariis: argumentum a causis: attamen diuturnitas temporis, & subtilitas hominum, & indastris magnitudo potuit tandem aliquando scientia aliquam & eruditione proferre. 8 Arcesilas cum Tiberio Graccho eomparatur a suntli: quod ut hic reipub. sic ille philosophis bene eonstitutii & paeatum statum perturbauerit: atque is Arincesilas in hac porturbatione, ut causam suam probabilem faceret, delitescebat in authoritate veterum philosophorum, id est, sentetiam suam defendebat eorum authoritate, quasi ipse non videretur author ei as sen tentiae,sed potius veteres,de quibus ante diximus. y Respondet ad duo postrema exempla de Platone& Socrate, quorum si ter Plato persectam philosephiam reliquit de vita & moribus, de disserendo, de natura & rebus occultis, ut docet Cicero primo Acad. ad varronem. Socrates autem ironicias se nihil scire dixit: quam ironiam Cicero in Bruto facetam & elegantem putat: est enim & minime inepti hominis, & eiusta etiam faceti, cium de sapientia disceptetur, hanc sibi primum detrahere, eis tribuere, qui eam sim arrogat, ut apud Platonem Socrates effert in caelum laudibus Protagoram, Hyppiam, Prodicu,Go giam, caeteros e autem omnium rerum inscium fingit de rudem: decet hoc nescio quo modo illum. io Iterat coacessionem de ignorantia veterum, & Arcesilae calumniam c
98쪽
armit a causis, propterea qudd multa progressionibus temporum Inuenta patenctabue sint. Quo loco Arcesilae & Zenonis ineptiae notantur,quorum alter omnem scientiam 5 cognitionem de medio tollere, aster Academiam veterem intactis v cabulis nouis corrigere voluerit:de qua correctione lege Ciceronem Acad. primo,& libro . de Finibus. ii Describit seriem dc progresonem Academicorsi ab Arcesila usque ad Philonem, ut intelligi possit quos Academia noua patronos habuerit. 11 Arcesilas erat in inueniendoscelicissimus, & ad retondendum promptu simuς,5 ad persuadendum acerrimus,omnemque orationis figuram 3c venustatem conabatur exprimere. Diogenes Laertius.13 Lacydes Arcesilae Mecessit in Academia,& in horto docuit,quem Attalus rex construxerat: qui locus dictus est Lacydium. i4 Elegans gradatio, qualis est apud Diogenem in vita La dis: qui iuuenis solus ex omni memoria Phoce nsibus I neleucii & Euandro scholam tradidit:Euandro successit Egesinus Pergamenus: Egesino Carneades. is Carneades obiit anno aetatis sue octuagesimo tertio, ut ait Laertius,in quo dissentit a Ciceroue. - . - is Clitomachus Cartha3iniensis eo doctrinae procellit,ut supra quadraginta volumina scripserit, siccesseritque Carneadi. 17 Comparatio trium philo thorum a paribus. Clitomachus tam Publius fuit,quam eloquens Carneades,& quam suauis Melontius.
' Sed quod nos facere nunc ingredimur , ut contra
Academicos disseramus, id quidam ephilosi bis, S ij
quidem non mediocres, faciendum omnino non putabant: nec aequum esse,ullam rationem distulare cum iis
qui nihil probarent: Antipatrumque Stoicum, qui multus in eo fuisset, reprehendebant: nec definiri aiebant necesse esse, quid esset cognitio,aut perceptio: aut, si verbum e verbo Nolumus, comprehensio, qua κα λήψιν illi
vocant: eosique qui persuadere vellent esse aliquid quod comprehendi S percipiposset,inscienter facere dicebat:
propterea quod nihil esset clarius Γαρμὶανt Graeci, persticuitatem aut euidentiam nos, siplacet, nominemus,
fabricemurque, si θω erit, verba,ne hic sibi me appellabat iocans)hoc licere soli putet. sed tamen orationem nulla putabant ii, laiore ipsi evidentia reperiri pose, nec ea quae tam clara essent, definienda ce ebant.' Atq
99쪽
A C A D. Q V IES T. autem negabant se pro hac euidentia quicqua priores fulse ditituros: sed ad ea quae contra dicerentur, iuci o
portere putabant, ne qui fasserentur. Plerique tame definitiones inarum etiam euidentiu rerum non improbann. S rem idoneam de qua quaeratur, o homines di- 'gnos quibusicum disseratur, putat.' Philo autem dum noua quaedam commouet, quod ea funinere vixIoterat quae contra Academicorum pertinaciam dicebatur, aperte mentitur, ut en reprehensius a patre Catulo: S,
ut docuit Antiochus, in id ipsium se induit, quod tim bat. Cum enim ita negaret quicquam esse, quod comprebedi posset id enim volumus esse et ita , Io Ui istud esset, sicut Zeno definiret, tale visium fiam enim hoc pro φαοῦασία verbu satis bener no sermone triuimus 'visum igitur impressum, effictumq; ex eo unde esset,quale esse non posse ut ex eo unde non esset,id nos a Zenoneaefinitum re Isime dicimus. Qui enim potest qMi quam comprehendi,ut plane considas id perceptum cognitumque esse,quod e i tale, quale vel falsium esse possit Z Hoc cum infirmat tog tque Philo, iudicium tollit incogniti S cogniti: ex quo efficitur,nihilpo se comprehendi. ita imprudens eo, quo minime vult,reuoluitur.3 E xpositis & exagitatis Academie nouae patronis, Lucullus ante qua ad confirmationein suae sententiae accedat, deliberationem quadam instituit an liceat dita putare contra nouam Academiam, necne. Prima pars est deliberationis, quod non liceat, quae confirmatur a repugnantibus.1 Altera ratio ab adiunctis : syllogisnus simplex primi generis:
s .a etara sunt, demitione non indigent . Perceptio in eui utia sunt reseLira Neutra igitur b.trum definitione O. disputatume indiget.
3 secunda pa rx deliberationis alteram partem contradictionis continet, Iiceat contra Academicos disputare, quae confirmatur a dissimilibus, x a fine.
100쪽
Hoe vestibulum est proximae confutationis,in quo Philon' authoritas eia leuatur, & definitur,de qua inter Academi 1 ncuos & veteres conteatio orta est. 1 Merαλωψι , viso impressa dc efiicta ex vero & proprio obiecto, ut eomprehcsio hominis ex ipso homine, qualis non esset ex alieno obiecto, ut coprehensio hominis ex equo tieri non possim. 6 Probat te idam partem definitionis,quod κατ Duae ex alieno subiecto non fiat. quo nomine definitur persecta consummataque scientia,quae fit cum propriam & veram & certam cuiusque rei speciem & sormam cernimus.7 Hic locus videtur esse mutilus & corruptus, nec ullum crimen inconsta lix in Philone coarguit.
Quare omnis oratio contra Academiam Asicipitur a nobis, ut retineamus eam definitionem,qua Philo voluit euertere. qua nisi obtinemus, percipi nihilposse concedimus. ' Ordiamur igitur a sensibus: quorum ita clara iudicia S certa pun visi optio natura no irae detur, O ab ea deus aliquis requirat, contentane fit siuis int Vis incorrupti que sensibus, an possulet melius aliquid, non videam quid quaerat amplius. Neque vero hoc loco expectanduen, dum de ' remo inflexo, aut de F collo columbae restondeam. no enim is sum, qui, quicquid via detur,tale dicam esse,quale videatur. Epicurus hoc viderit,m alia multa. Meo autem iudicio ita ea maxi
ma in sensibus veritas, si oesani fiunt, valentes, σomnia remouentur quae ob iant O impediuM Itaque i, lumen mutari saepe volumus: Ostus eam rem quas in
tuemur, Cr interualla aut contrahimus,aut diducimus,
multaque facimus usique eo, dum allectus ipse fidem faciat sui iudiciij. 7 Quod idem fit in vocibus, in odore, in sapore: ut nemo sit no Erum, qui non in flensibus fui cu
i que generis iudiciu requirat acrius. adhibita vera mercitatione arte, ut oculi pictura teneantur, S