장음표시 사용
171쪽
ctare. Inquit enim e . Non ignoramus, q- Η
elesia Romana bane eonluetudinem uon babear. cutis, typum in Onan bus sequimuν , formam. Φanc tamen consuetudinem non habet, ut pedes lavet.
Eadem quoque est Bernardi sentent ha , qui
citato in loco ait quidem pedum ahluilonem es.se Sacramentum , sed non proprie dictum conis ferens peccatorum remissionem i est enim Sari' Eramentum late acceptum figm&ans remissionem Peccatorum quotidianorum , & aspersionem pra- Uarum affect onum , quae non pedum lotione Purgantur, sed largitate divina, quam' in D mlnica Oratione quotidie postulamus . Quare etsi Bernardus Pedum abIutionem inter Sacramenta
Tecenis it simul cum Eucharistia, & Baptismo; innuit tamen adesse discrimen , quod ista d Rosint signa gratiae emeacia, ideoque sint propria
Sic ramenta; a lotio pedum figulti et, non Ope Tetur remissionem venia tum peccatorum . Eequidem in eodem serm in e n. a. de Baptismo ait: Quie es, ergo grat a , unde ster B ιyti 'm. minυenim αν 8 Uisque purga io delic o νum. De Eu. chiristia etiam O. 3. inquit : Dωo iliad Sacra. untum operatur in nobis ut υideji et o len timminuat in minimis , o in graυtoribus p cccxi tollat omnino consensum . At nihil tale S. Pater de lotione pedum affirmat. Ait qu dem in his latere Sacramentum , t cilicet quo lotan eum P ccatorum rem monem; sed non ait remissi inem istam ipsam et pedum ablutione conferri. Nam si ipsa pedum lotio ad venialia eκ pianda re qui in Teretur , non quod ea lotione si dirificatum est; non semel in anno pedes sacro ritu lauandi es.sent, sed omni prorsus cite cum quotidianis Pes.catis quotidiana sint ad bibe ad. rς media .
172쪽
Sed ipsum iuvat audire Bernardum, eo in i eo n. q. ita scribentem : Unde scimus , quia ad diluenda peccata , quae non sunt ad mortem , σ'o quibus plane cavere non possumus ante mortem,
ablutio ista peνtineat 8 Ex eo plane , quod lerenti manus oe caput ad abluendum responsum est .' Qui lotus es , non indiget , nisi ut pedes lavet. Lotus enim es , qui gravia peccata Nora habet , euius eaput, ides intentis , oe manus , ides operatio, o contersatio munda es: Ied pσ-des , qui Iunt animae semones . dum in hoc ynia
vere gradimur, ex ιoto mundi esse non possunt 'quin aliquando υanitati , aliquando voluptati, aux 'curiositari piusquam oportet, eedat animus vel ad horam . In muttis enim sendimus omnes . Ac Postremo innuens horum peccatorum remedium ita concludit : Nemo pe niciose securitate dormiret . . . quoniam, ut audiυit μινus, nisi laveri ea Cbridus, non babebimus partem exm eo. Νος
ideo tamen pro eis neeesse es nimis esse sollicito et senoscet facile , imo libenter , si tantummodo
nos agnoscamus . . Hine est quod in oratione , ρυam ipse consiluit, quotidie pro pereatis ilhs v luit nos orare . Quibus profecto verbis non aseserit Bernardus venialia' peccata per pedum lotionem expiari, sed per agnitionem propria imfirmitatis , & per assiduam mationem . Neque oppositum sensit Arnoldus Bonae Uallis, auctor, ut fertur , sermonis illius de abluistione Pedum . Commendat enim miserii huius necessitatem, quia necessarium nobis est, ut Christi exemplo non dedignemur humilitatis officia
in alterutrum exercere; quoniam ad expiationem
ρνoficit bumilis pietas, o pia humilitas, & per ablutionem Pedum recte eunitam o iotellectam
173쪽
adbaerentes animae Iordes quotidiana satisfacti elavrntur. Ubi non ait, lavari sordes ipsa pedum materiali ablutione, sed ablutione recte e enita intellecta - id est, quotidiana satisfactione, sive humilitate quotid se exercenda.
Tandem id ipsum docuit S. Eligius,& quoniam eo tempore reconciliatio poenitentium fie-hat seria v. in Coena Domini; ideo ille in laudata homilia admonet lavandos esse pedes ad reconciliationem obtinendam, id est dimittenda invicem esse peccata, atque in signum fraternae reconciliationis pedes invicem abluendos . Nos quoque, ait, Cbνsi exemplo mandato commoniis et corporaliter hoe agere , o multo magis spiritaliter debemus inυicem pedes la re ς hoc est, alterutrum pecca a dimitrepe , o pro eisdem a Deo dimittendis inυ cem exorare..Hic Postremo restat , ut breviter aliquid de Sacramentorum novae legis necessitate, & dignitate notemus. Quad ad primum attinet, extat Canon iv. sess. vir. Concilii Tridentini, qui sic habet: Si qu s dixerit, Sacramenta noυae te
ais non esse ad salutem necessaria, sed supersi a. o fine eis, aut eorum voto peν solam Mem 6omines .ia Deo gratiam iustificationis adipisci , Iicet omnia singulis necessaνia nou snt, anathema sit. Necessaria sunt igitur Sacramenta, tanquam i
stificationis nostrae instrumentales causae, quae ludita sabi a Deu virtute conferunt lanctitatem . Neque tamen Sacramenta omnia singulis necessaria sunt, ut in adducto Canone legitur: nam Baptismus , & Poenitentia relate ad eos quive l. originali, vel actuali peccato scedantur, sunt Sacramenta necessaria necessata te medii ; siveis ut medium necessarium, sine quo, ex Christi
174쪽
institutione, aeterna salus comparari non P otest. Ordo autem & Matrimonium non sunt sin gulis necessaria ; cum homo libertate praeditus nequeat, nisi causa impellente, sive Ecclesiae ministerio, sive vinculo coniugali constringi : sunt tamen necessaria necessitate medii relate ad Ecclesiam universim inspectam ; nam sine ordine non pos-i set Corpus Dominicum consecrari, neque posseti lapsis beneficium absolutionis impendi ; & sinei Matrimonio non possent cum sanctitate. nuptias rum Ecclesiae filii procreari . , Praeterea, Confirmatio, & Eucharistia neceni sariae sunt omnibus adultis necessitate divini praecepti ; cum Christus horum Sacramentorum reinceptionem omnibus fidelibus adultis injunxerit; scut & eisdem, dum periculose aegrotant, EX tremae Unctionis recipiendae praeceptum imp isuit. Haec autem fusius exponentur , quuia infra de singulis in specie Sacramentis agemus . ' Quod vero spectat ad Sacramentorum fgnitatem , ita Synodus Tridentina in sess. 7. can. 3. conira recentiores haereticos definivit : si quis dixerit', baee septem Sacramenta esse inter se pa-aria, ut nulla ratione aliud sit alio dignius, ana ιbema sit. Inter cetera autem novae legis Sacramenta dignissunum est illud Eucharistiae: ut enim laudata Synodus in sese iῖ. cap. 3. ait: Commune hoc quidem est sanctissimae Euebaνsiae eam ceteris' Saeνamentis, IVmbo um se rei sacrae , σἐnυisibilis eratiae. foνα am υisibilem e υ rum illud in ea exeellens oe singulare reperitur, quod relia qua sacramenta. tune primum sanctis audi yim habens, cum quis illis utiturr at in Euebarisia
175쪽
I 68 De Theologicis Institutis
cr. menta praecellat; lingula tamen peculiarem habent effectum, quo uulce considerato praestantiora sunt reliquis. Ita pr'stat Baptismus in abluenda Originali macula, praecellit Poenitentia iureconciliatione lapsorum , sicque de Ceteris eo. . dem modo dicendum est . Lege Cat*chismum
Ubi de Satramentorum nome legis Auctore breυiter disputatur .FErunt aliquos olim de schola Theologos auti
tum asse, quod Apostoli, pro concessa sibi a Christo Domino potestate, nonnulla institue Tint Sacramenta, ac praesertim Confirmationem,S Unctionem extremam: ex quo liquido coninstar, eosdem Theologos non putasse , quod rim. nia novae legis Sacramenta a Christo immediate fuerint instituta.
At postquam Tridentina Synodus in sess. 7.can. I. definivit, omnia novae legis Sacramenta a Chri ito instituta suisse, nemo unquam dein negavit , Christum immediatum fuisse Sacramentorum omnium Auctorem ; ira nimirum, ut C L. quidam Viri amrmare non dubitaverin immediatam inititutionem istam ad fidei decreta spectare; quod hic inserius expendemus. Quaerere hic quoque Scholastiti solent, num potestas instituendi Sacramenta communicari Possit simplici creaturae, quae nemPe Deo hypo
176쪽
natice unita tisn sit. Hac autem in re etsi discrepantes circumseran rur piniones, invicem tamen illae facile conciliantur, si multiplex distini guatur potestas, ut mox dicemus. Inderim sit Propositio t. Christus omnia Sacramenta novae legis instituit, & quidem immediate. Probatur I. pars. Institutum a Christo fuisse
Baptismum apparet ex Matth. c.ult. U. I 8. Eucha-xistiam vero ex Matth. 26. v. 26. Et Poenitentiam
Ioan. 2 o. v. 2I. ubi quoque ordinem instituisset Videtur; quem praeterea instituisse credendum est, cum Lucae a a. Eucharistiam instituens , eam
eonficiendi Apostolis tradidit potestatem, dicens
v. i9. me facite in meam commemorationem . .
Tria autem reliqua Sacramenta, videlicet Conis firmationem, Unctionem Extremam , & Μ trimonium , a Christo instituta se isse Scripturae quidem ex preme non docent; at cum de eisdem Sacramentis mentio in Scripturis occurrato tunc illa a Christo instituta suisse aequum est credere, quum, ut refert Lucas Act. i. Christus post passionem ac resurrectionem suam per dies quadraginta Discipulis apparens, loquebatur eis de Regno Dei, de Ecclesia scilicet: ad cujus profecto aedificationem, & administrationem fides, ct Sacramenta conducunt. Hinc rectissime S. Leo
in ser . t. de Ascensione c. a. ait: Non emo ii dies, dilectisti mi , qui inter rebuννectionem Domini , ascensionemqPe suxerunt , otioso transieradecuris: sed magna m eis confirmara Sacramem a , magna sunt reυelata m steria . Praeterea S. Ambrosius in lib. q. de Sacram. c. q. scribit: -ctor Saeramentorum quis es, nisi Dominus Iejus p De caelo via Saevamenta 've
verunt . Ait etiam Augustinus in lib. de ver
177쪽
Religione c. I 7. Ab ipla Dei Solentia bomiae assumpto, a quo in libertatem vocati sumus, pauinea Sacramenta fastiberrima constituta Iunt , quae societatem 'Chrsiani populi, hoc est, sub uno Deo ιiberae multitudinis continerent. Unanimem deinnique Patrum traditionem secuta Synodus Tridentina in sess . 7. can. I. taliter definivit : Si quis dixerit,Sacramenta noDae legis non fuisse omnia a Iesu Chνso Domino nouro in tituta, ... anathema st. Accedit & ratio: nam instituere Sacramenta nihil est aliud, quam virtutem producendi gratiam rebus sensibilibus impertiri: ergo cum res sensibiles ex seipsis nullam haheant cum gratia proportionem, oportuit, ut ab Auctorat gratiae Christo virtutem illam acciperent. Probatur a. pars. Paulus in I. ad Cor. l. 3. v. 4. & I. retundens quorumdam zelum ac contentionem, qui in partes eorum, a quibus Sacram emta recipiebant, facto schismate abibant,
ait: siuid igitur est Apollo ρ quid vero Paulus pMin Viri eius , cui credidissis. Et eadem in epist.
c. q. v. I. Sic nos existimet homo , ut min; seros
trus quoque in epist. I. cap. q. v. . omnes
Ecclesiarum Doctores appellat dispensatores muιιiformis gratie Dei. Si autem cuipiam tanta collata esset dignitas & facultas ut dici posset Sacramentorum institutor, & auctor , nonne is Potius, quam mortali hus ceteris, datum fuisset Apostoliςὶ At hi mysteriorum suere tantum modo dispensatores: ergo & c. Hinc Tridentina Synodus in sess . et r. cap. 2. ita Apostolis, & Ecclesiae tribuit potestatem infstituendi ritus , & caeremonias, quae in sacro rum mysterioram celebratione servantur, ut ilia
178쪽
lis . leneget facultatem immutandi ,.quae ad n rum substantiam pertinere noscuntur. En Concilii verba: Declarat sancta Syuodus , hanc potestatem perpetuo in Ecelesia fuisse tit in Geramentorum dispensatione , satis illorum substantia, ea Ilarueret , vel mutaret, quae fascipientium utilitati , seu ipsorum Sacramentortim venerationi, pro νerum, temporum locorum varietate , magis expedira Iudicaret . Id autem Apostolus non obscure υirus es innuisse, eum ait ' Sic nos exi
simet homo , ut mini fros Christi , o dispensatores myβeνiorum Dei. Dicendum est igitur , quod Sacramenta omnia immediate a Christo fuerint instituta nullum autem ab Apostolis , vel a quibuscunque Ministris Ecclesiae. Huiusce autem rei perspicuam rationem adducit Angelicus Doctor in d. t 7. q. 3. a. r. q. r. Quia Ministνἐ Eeelinae insi ruuntur in Ee- Hesia diυinistis fundatae Et ideo ἰnsitiatio Eeeu- sae praehipponitur ad operati em Ministrorum , ID
cui opus ereationis praefuponitur ad opus naturae.
Et quia Eeetesia fundatur in fide, o in Sacra
mentis ' ideo ad Miniflνos Ecclesiae novos aνticu-ιos fidei edere , aut editos removere , aut noυa Sa-eramenta instituere, Qui instituta removere, non permetinet ' sed Me es potestatis excessentiae , quae soli debetur Christo, qui est Ecclesiae fundamentum. Postremo, Deus per se & immediate Sacramenista antiquae legis instituit; et sit illa essent aegena
infirmaque elementa: maiori ergo cum ratione dicendum est, quod per se & immediate insti. tuerit Sacramenta novae legis , quae perfectior sunt, gratiamque non modo significant , verum etiam largiuntur .
. objicies i. Quae scripta non sant, retinentur
179쪽
tanquam ab M postilis , veι plenariis Conciliis , quorum est in Ecclesia saluberrima auctoritas , commendata atque statiata ' juxta Auguitini regulam in epiti. I . ad Ianuarium . Cum ergo in Scriptu ris omnium Sacramentorum institutio non legatur, Profecto consequitur, nonnulla ab Apostolis. vel ab universali aliqua Synodo instituta fui me. a. Auctor sermonis de Ablutione pedum alta Ipse lummus Sacerdos fui es Sacramenti institia. νον ρο audior e in ceteris homines Spiritum San
aequa est auctoritas m potis asa nee minvs rarom est, quod dictaute Spiritu Sane o Amstoli tradiderunt, quam quod ipse tνadidit, o in sui commemorationem fieri pνaeeenit. Ex quibus inferri videtur, solum Eucharistiae Sacramentum habere Christum auctorem , reliqua autem ab Apostolis
I. Uti Bellarminus, aliique recensent, Hugo
Viet. lib. a. de Sacram. p. i 3. c. a & Ma liter lib. q. d. 23. negant a Domino institutam Unelionem extremam. Item Alex. Alensis in p. 4. q. 9. m. I. ac S. Bona Uentura in Φ. d. 7. a. i. q. r. tenent Sacramentum Confirmationis mihi tutum poli Apostolorum mortem lae Concilio Melden-D . Tum idem Alensias q. 3 . m. 3. I S. Bon3 entura d. I p. a. t. q. R. asserunt , non a Christo, sed ab Apostolis inititutum Poenitentiae Sa- amentum . Hanc denique immediatam institutionem alii etiam de Schola aliquando vel Apostolis , vel eorum Successoribus tribuerunt. Resp. ad 3. quod licet in Scripturis mentio institutionis quorundam Sacramentorum expres.se non fiat; nihil tamen Ihde contrarium asse
180쪽
tioni nostrae deducitur , tum propter rationem superius indicatam , tum quia praeter Scripturam etiam Traditionem agnoscimus tanquam fidei normam, & irresorma huem regulam veritatis: cuius autem locupletissimam testem babemus Tridentinam Synodum ει umenicam a Romano Pontifice confirmatam , & ab Ecclesia uni, versali recepta u. Augustinas in citata ad Ianuarium epistolatria distinguit, primum Sacramenta a Domino
instituta, sicuti sunt Baptismus , & Dominici
Corporis communicatio : deinde ea , quae ab universa servantur Ecclesia, ut anniversaria solemnitas Passionis, & Resurrectionis, & Ascensionis Christi , & Adventus Spiritus Sancti et ac tandem illa, quae per loca terrarum, regi nesque variantur, ut ieiunium Sabbati. Aperistissim ui 3 est autem in verbis, quae obiiciuntur, S. Doctorem loqui de iis , quae secundo loco posita sunt; ideoque nihil inde concluditur ι nisi in Ecclesia praeter Sacramenta retineri alia comis mendata & statuta, quae si serventur ab unive sa prorsuI Lcclesia , quiusmodi sunt praedictae solemnitates , quamvis scripta non fini , retinenda sunt tamen; quoniam ex illorum universali consuetudine patet, aut fuisse ab Apotholis tradita , aut in Teumenicis Synodis definita. Denique S. Doctor eo in loco Baptismum , dc Eucharistiam exempli dumtaxat causa profert .
proindeque sicuti alia Sacramenta nou denegat, ita neque denegat immediatam aliorum Sacramentorum institutionem ,
Quod secundo loco adductum est , ad rem
omnino non pertinet . Dum enim sermonis illius Auctor ait homines in feteris Spiritum Sanctum