장음표시 사용
131쪽
Signis Fidei bro f.Signo 34.8t abunde id exequuti simus in altero hujus Historie Libro , in quo demonstravimus . amplissimam hanc esse testificationem , quod Patriarchalia omnis Potestas a Romana concessione originem duxerit, & Romana Consuetudo Eoelesiis omnibus Leges praescripserit. Hic tum retorquemus oculos ad verba illa: E insit Roma semper habilis Priinatum iquae sunt in Graeca quoque Paschasini dictorum Uersione ι ac licet tu subjecto deinde Nicae- rci eodem Canone, lecto ab Aetio Constantinopolitano Archidiacono, desiderentur; extare tamen illa in Exordio Canonis non negat Aetius . qui in compendium quo ad alia quoque Canonem redigitivi videre est, ipsius lectionem cum alia Paschasini Legati
conlarendo. Sed integram utramque Lecti nem exscribere parcimus,cum vim in eo non faciamus, quod extra omnem controversiam
est, stilicet in Confessione Romani Prima
a 8 s Leeium exinde fuit Synodicum Primi Constantinopolitani Concilii, idest Secundae Synodi Generalis , in quo per summum astum permiscetur Fidei Declaratio cum Canone augente illius Sedis Dignitatem . cum tamen , si conditus hic suit, editus ceria suerit multo post Fidei contra He- reticos Declarationem , ut suo loco statuimus . Sed non minori cum insipientia inse
ritur Nicaenorum Canonum commemora
tio,& servari jubentur. dum sacto ipso evertuntur . Haec solum ex relecto Chalcedone Synodico illo delibamus : Non reeusari H- iam , neque Re Iin Trecentorum decem. Sosis Patrum , qui is Nicaea Eit ma convexerant . Stare igitur dehent Nicaeuae Regulae , inter quas illa est de non coarctandia fini hus Jurisdictionis ad Alexandrinum , &Antiochenum Patriarcham speetantibus . Et anaiseruatizentur omnes Haereses. Spr
pria Eunomianoram M. Episcopi autem super Diarce , quae trans em sum Geles
ram, Non transcendant,neque confundant E
eusas ,sed, femudum Regulari Alexandriae qaidem Erifcopur ea suum,qua sunt in AEgypto . disponat se. servatis autem Primatibis
Reundum Ganones Nisaeuos Autiochena E clinae m. En iterum Nicaeni Canones sarti . S integri decernuntur esse . contra quos de inde subiicitur: Episcopam tamen Consum x pontimam habere Primatus honorem pos Romaum Episcopum; μυιerea quod β π Rama. Plurimum quidem audent haec statuentes . non tamen quantum illis Ana totius attribuit; nihil enim innuunt de Privilegiorum cum Romano AEqualitate, δε-
cundae post illum Sedis honore contenti: ne que ullatenus assirmant, Veteris Romae Cathedram supra reliquas a Patrihus, & non a Christo Domino elatam fuisse, dum Novam Veteri proximam esse cupiunt, quam nil vetat longo esse proximam intervallo, cum hujus ab humana , illius a Divina Institutione oriantur praerogativae . ca Hὶc Ohiter indicamus, a novis honoribus Constantinopolitano Praesuli indultis alterius mendacii Suavem coargui, qui I quutus de Nicaeno Decreto subdit: a minis tionis forma in Geosis Orientesilua semper observaras cum tamen constet, aliquid a Synodo Chalcedonensi subtractum fuisse Alexandrino Episcopo, & Antioch no ex ea ditione, quam illis Nicaena tribu rat , iisdemque praelatum Constantinopolitanum, qui penitus inglorius fuerat in Nicaena;quamquam hoc deinde Decretum Leo Pontifex improbaverit. 3
Ex Chalcedonensium Praefulum Sumscriptionibus manis liquet , nihil aliud ipsos decres e, nisi ut ecdi
tae quae am Provinciae Constantinop
Etuno Archiepisopo subiicerentur, ideoque dolosὸ as Anatolio infretam fui e Canoni Priviletiorum AEqua
litatem cum Romano,σBonorem 'Lmae in Oriente Sedis .a864 PQ m D diluendum id , cujus vehemens erat suspicio , vi
ris Ex delicet , quod Episcopi
adacti ab Anatolio suissent . - - ad Caesareae decus Ecclesii amplificandum, GAris dicer disserant: m. qui relesto romo obfiri erusa Aram, I Fonti Sanetissimi DV diean se voluntate propria , vel imposita Mi aliqua Meessitate coacti subfri erunt. Responde runt illi quidem , se minime suisse compulsos, ted plerique diserist coarctarunt assen sum ultro , ac sponte a se praestitum ad so
lam voluntatem non repugnantem Prima.
tui Constantinopolitani Pr sulis supra Episcopos Asiae Minoris , S Ponti. Et trassumtibus is medio Ponticii,s Manis Epycopii, qui subferi eruri, Niogenes Reverendissimis Episcopar Cyzici dixit: Coram Deo eam is Iustate subcripti. Horemias Episcopus Samdium ladiae dixit a Nuua mihi illata es u cessitas sedimnte subscripti. Romanus Epis
132쪽
eous Μrorum dixit: Musum eoa r. Ego gratum habeo Iub Sede Constantinopolitana esse. quoniam S irae me honoravit, S i e me ordinavit: mihinsum videtur, S uoluntate subseripsi. Recto singulos ordine asserimus,
Prout unus alterum consecutus protestatus
an Synodo est. Primis quidem duobus. &aliis, qui post plurium declarationem generatim dixerunt lipomesubscripsimus: in te pres adesse posset Anatolius,a firmans, om- probata ab ipsis fulta omnia. quae in Can ne nunc continentur. Sed tune in eodemmon extitisse omnia , quae extant in praesen tia , S praecipue Privilegiorum cum Romano AEqualitatem , instrtur ex eo, quod nullus Omnino rem adeo insignem a se fuisse admissam profiteatur. Cum Sententiae sunt Pro aliis rebus quaesitae. v. g. pro e cipien
da Leonis Epistola , pro statuenda ejusdem
conformitate cum Generalium doctrina Conciliorum,pro damnando Dioscoroe semper id. quod majoris erat ponderis, in su scriptionibus Antistites expressierunt. Idi' sum igitur etiam nunc praestitissient quo ad Privilegiorum aequalitatem , si haec a Canone suisset sancita . Ad sui ergo superbi voti Confirmationem detorquere Anatolius Nequit eorum verha . qui generatim inponte festiberipiasse, attestantur. Imo congruentissime ratiocinando conlacimus, nihil aliud
ah iis intellectum fuisse, nisi id, quod caeteriRperte protulerunt. i 28 Quid vero ex illa Romani Myrae Antistitis Protestatione colligitur, assevexantis . natum se babere sub Sede Consan-
mitatione manifestῆ apparet, nihil aliud a Canone tunc fuisse statutum, nisi ut certae quaedam Provinciae, v. g. Lyciae, spectantis ad Asam . Constantinopolitano Archiepiscopo subiicerentur Neque novi quidpiam decerni Romanus putavit, cum se ipsum Episcopatu inauguratum dieat a Praesule
Urbis Caesia reae. et di 88 Nihil quo ad Privilegiorum AEqualitatem Anatolio suffragantur Calogerus Episcopus Honoriadis , & Antiochus Sin pae, qui se reserunt ad Centum quinquaginta Secundae Synodi Patres. Secundum
Sentemiam Sant Ioram PatrumCentum qui ρ vota , volumate propria non eoactaris
scripsi , inquit Primus, ae Secundus addit rSponte subleripsi sequens Metropolita meum,
S Regulam Centum quinquaginta. Ut alm-ue enim Secunda Synodus uoluisset Conantinopolitanam eme Secundam post Romanam Ecclesiam , non tamen . ut supra Tom. II.
ostendimus, adeo in sublime jaculata fuerat votis audacibus, ut de indulgendis aequali-hus cum Romana Privilegiis somniaret. 3 289 Sed hic ipse honor Seeundae Sedis,
qui gratis praesumebatur collatus a Secundo Concilio . excluditur a reliquis, nihil de illo innuentibus, ac declarantibus certam solum a se supra quosdam Antistites Praestantiam Constantinopolitano permitti. Seleucus Episcopus se mariae dixit: ANTE ME
sequatin sum: Et nane propria voluntate feci
Iub hae Sede esse volens,stulA ET PROPIDETu Rui Hl. Ouid apertius ad evincendum nilii Inovi molitos Antistites,cum ipsum Jus quarumdam Provinciarum Metropolitas consecrandi quod unicum Constantinopolitano tribuebatur jam facto non semel, sed quater exercuisset Sive quia nimis Alexandria.& Antiochia, quo fuisset eundum. a quibundam Provinciis distarente sve quia jucundius quibusdam accideret in Urbe Caesarea inaugurari. Certe Seleucus ingenuὰ sate tur . hoc sibi opportunius esse : quia Istr videtur mihi. Eadem fere Petrus Episcopus
Gaurorum dixit: ANTE ME TRES SuNTOR. .
CONsu uno HA uir , b sponte subscripti. Hunc inter, ac Seleucum loquutus fuerat Eleutherius Chalcedonensis, qui, se reserens ad illa , quae Seleucus contraxerat ad facultatem quosdam Metropolitanos initiandi, ait: Sciens quia Sper Cavoner. N PER COM
Consantinopolitana Sedes , eum voluntate
subscripsi . Manifestum est vel irrepsita e
rorem in Sententiam quae consequitur, Nu-nechii Episcopi Laodiceae, vel aptam , &Congruentem nostrae , interpretationem illi
tribuendam eme . Ea vero se habet: Gloria Sedis Constantino buxae gloria nostro est. Hujus enim honoris nor fumus quoque partia per , quoniamsolis rudiser nostras fuscepit, ἐπ diluimur ut uniuscujusive Provinciae M tropolis a Sede bae ordinetur; unde S sponte subseripsi. Nihil haec verba Constantinopolitano, praeter consecrandi Metropolitas δε- Cultatem , attribuunt. Sed si ad quascumque Metropolitanas Urbes protenderentur, nihil Alexandrino, & Antiocheno Patria
chae relinqueretur . Hoc autem nec Anat
lius Ipse fuit ausus optare . in iis ergo solum principibus Urbibus loquitur, quae incertis,Byzantino destinatis, Provinciis eminebant . Marinianus Episcopus nn ad rum,Primatum quoque suisse concessum S
133쪽
di Caesareae Urbis opinatur . Sed Primatus plurimi erant, nec ipse assirmat Alexandrino v. g. Constantinopolitanum anteferen dum: CuM si NT ET PRIOR Es MEI A SEDE GN-
aso Prudenter Pergamius Antiochiae Pisidiae suspicionem excitat subreptionis in iis, quae petebantur, & Ecclesiarum pertur halionis . ac, sollim ab Episcopis Asiae. ac Ponti, colendum esse veluti Patrem Antistitem Regiae Urbis . amrmat: Ex propria voluntate subscripsis in omnibus Sanctissmum Archiepiscopum Regiae Civitatis novae Rama in honore. N eum Aut Patrem praecipuum habere nos convenit. Hoc solium rogo , ut sequa . aut per eorum Sanctitatis ignorantiam, aut per subreptionem invenientur agi, pro Uu gloria is pace Ecelesarum,s υus ad Deum coram omnibus comprobations, haec tanquam ctram Parre discutiamur, atque ferventur.
Critonianus Episcopus Aphrodisiadix de
consuetudine consecrationis quorumdam Metropolitarum attestatur. R ad hanc coarctat Sanetorum Patrum Decretae G stro. pria voluntate subscri sequens intentionem Sanctorum Patrum. S dehisor Bujus S dis
Epidens Demonstratio alieni mi Cha
cedonensium Patrum animi a decemnenda in ualitate cum Romano, I
Universalitate Praesulis Consantinopolitani.
Arcere potuissemus quorumdam verbis afferendis, sed superesse nullum V luimus non expensum, ut liqueret, excludi per ea, quae Proserunt,illa,quae conticescunt; ideoque Privilegiorum cum Romano AEqualitatem vindicari Constantinopolitano non posise a Canone, cui Chalcedonenses Episcopi subscripserunt. Jam vero ad hoc ipsum ostendendum asserimus Argumentum , cui nullam. vel apparentem . Schismatici solutionem asserent, utcumque in unum conspirent omnes ad illam inveniendam . Eusebius
Episcopus Dormaei dixit: Sponte subscripse .
PAPAE IN URAE ROMA EGO RELEGI PRAESENTI.aus CLERICIs CONτrANTINOPOL TAMIS, EAΜ- E suscipi T . Illud ergo solummodo conistinebatur in Cancine, cui subscripserat Eusebius Dorylaei egregius Eutychetis Impugnator . quod ostcnsum ab eodem fuerat in Urbe Roma Leoni Pontifici Maximo. & ab
hoc fuerat receptum, veluti aequitati conissentaneum. Quis autem opinari possit, aliud extitisse in exemplo Regulae illius ostenta ab Eusebio Leoni, quam facultatem indultam Antistiti Constantinopolis consecrandi Metropolitas quarumdam certarum Pr vinciarum, nimis Alexandria, Antiochia que distantium P An Constantinopolitanum in oriente Primatum comprobare potuisset Leo, qui in eumdem . sibi ab Anatolio te merarie arrogatum , semper Apostolico spiritu exarsit 8 An AEqualitatem Privilegi Tum cum Romano concedere Leo potuit Urbis Caesareae Praesuli, quem exaequari Alexandrino deinde noluit, & Antiochenes Quod haec audacia tentamenta , quae deinde , quasi a Chalcedonensi Concilio decrevita , in Canonem irrepsertint, antea Leoni non innotuerint, meridiana luce clarius videtur mihi. Cum igitur profiteatur Euse-hius , nil aliud a se, caeterisque neque enim diversus Eusebio propositus fuit Canon ab illo . qui aliis Episcopis est exhibitus su scriptum sui me, quam illud , quod ante non
improbaverat Lein manifestissimum est iu reptilium esse Canonem . qui nunc circum sertur . Nec abeant non expensa verba illa et
praesentibus Curicis Consantinopolitavis quos Testes Eusebius appellat, & quorum aliqui cum eo Romam profecti,tunc absque dubio intererant Synodo Chalcedonensi. Hi porro Anatolio addictissimi, quos non semel clamantes audivimus pro asserendis Regiae Privilegiis Ecclesiae. tunc enimvero inficiatituissent Eusebii dicta , nisi eos manifesta ve-rItas ad silentium compulisset. Liquet igis tur . exaratum fuisse nihil in Canone. Antistitum subscriptione firmato, quod molestum Leoni possiet accidere . Idcirco quae ingratissima eidem postea in medium prolata sunt, originem habuerunt ab astu . & ci cumventione Anatolii. 3 ias a Cum Eusebius Dorylaei lethalem superbi Gigantis fronti lapidem infixerit , quid ultra insultemus lapso ad humum, Romnino extincto p Non tamen omittendus est alter Eusebius Episcopus Ancyrae Galatiae, qui Praesulum ultimus Sententiam di xit , ipsumque unicum quosdam inaugurandi Metropolitas Privilegium in controversiam Constantinopolitano revocavit s
134쪽
ideoque multo ingis exclusit reliqua , ad quae anhelabat ambitus Anatolii: meum in Iarrassum verbum, inquit Eusehius Ancyra nus vultam in commune praejudicium fa-eios . Ruoniam peritus desisto a desederio ordinationis, rebus ostendi. Perrus erexim Di opus. qui modὼ testatus es , de Gangris es Episeopur, ANTE HuNC ENIM , Qui Fu T. EGO ORDINAvi : omnis enim Civitas ad me oenis in mora deerras portanter . Respodi eis dicens: Ego non sum ex iis, qui ordinaredes sexant . Commemorabant ve is misi mi Hr . qui fuerant ordinati ab spiscopo Ancyranorum, duor, aut tres. Ego dixi: Σπωmque mihi dicati exa meimum judicio non submitto. Post hae veniunt roganter beatam Proetum . Consuetudo igitur inoleverat , ut Gangrorum Episcopi ab Ancyrano, non a Constantinopolitano consecrarentur, & ad hunc. videlicet ad Saninim Proclum , tunc silum confugerunt Gangrae cives , cumrejecti sunt ab Eusebio. Ita deinde narrationem prosequuntur Acta . Et eum diceret,
scilicet Eusebius, 'Philippus Re erodism- Fresister Gonsantinopoli anae Sanctae Eceu- vixis: Relirio tar tua fieri r de Carita eo . e post Sanstitatem tuom Petrum ordina-τit Beatus Proetur. EuseMur Episcopus A orae dixit: Direxit Beatas Proetur ad me scripta: Ordinavi eum. me totum allegatio non est ,sed mea volantotis probatis , ut post Me inferam. quod pero, vel id, qκω contradi co . Profectar sum in Gangra, inrisoni vi
Episcopum . se evenit, ut moreretur intra paucor dies. Rarsus ori NEs DE CiviTATE
copus : Dixi Me i a vobis. N nune res mdeo: Ego non de eis ordinare. Respicientes meum in his rebus D diam venerunt Co fantinopolim, S deduxerant Domnum P grum , qui nune eonsessur est me ereo δει pro meae tesimonio voluntariae es quod ego Ord
mare nou cupis . Si mos invaluisset, ut Gangrorum Episcopi a Constantinopolitano Sacrix initiarentur, enim vem notum hoc suis. set Gangrae civibus. qui ad Ancyranum it rum non accessissent. Orat exinde Synoduni
Eusebius, ne quidpiam solvatur in posterum pro Antistitum Consecratione : atque hinc fortasse potest excitari suspicio. quod Avaritia quoque semitem praebuerit Constantinopolitam Praesulis Ambitioni. exo tanti plurimos Episcopos sacris honoribus insignire. Sic ergo ingenue dixit Eusebius: Rogo autem, at civitarer pro ordinatiorisus non βρωπι. Si enim non in Goliatibus iras M. qui Hiruntur a Civitate ordinant Ra Sy. nodo Prominetae eo rebati , fletuntur su
priuiae. Et Me probatum babeo, qui ero es, qui ame me Dis, musta reddidi debita. H Iippus Presister dixit: Ex Regulo hoe rei remptum est. Hae Legibus, s Aegalis interempta sunt. Altaria munda sunt. Eusebius Episcopus morae dixit: P Uer Deum, opia
nio clara est Sanflissimi Episcopi Auioliij d
nullus immortalis exsu. Licet honorifice de Constantinopolitano locutus Risset Eusebius . tamen hunc perstringens Anatolyardixit; A quo ordinatus es ipfep Eusebius dixit r me mala meo repertus sum. er ordis tus a Beato Proe . Thalassur Episcopus -- sareae Cappadociae dixit: Pertimus ad Dom- cum Anatolium Archiepiscopum, or ordinamar sive, ut alii legunt spatuimus illud. Thalassus ergo . qui in Ephesino Concilia-hulo suerat unus ex praecipuis Dioscori asseclis controversam abrupit, nec sine impetu traxit alios ad statuendum. ut Metropolita norum quorumdam Consecratio Caesareae
Urbis Episcopo decerneretur. i as 3 Hic interlocuti sunt Judices consilium suggerentes, quo tamen exposito pinnularunt. ut Synodus ipsa sententiam L ret . GArioris i dices dixerunt: Ex bis, quae gesta funt, es ob unoquoque deposita,pe
mκm Arelaepiscopum Regiae Consantina sis vae Roma eisdem Primatibus ιοπoris , Si um dignum esse. S por EsTATEM HABERE
uniuscansque Metropolis ita. Explicant ex inde modum Electionis faciendae. ae subiiciunt: Uniuscujusque tamen civisatir Mn-Etissimos Discopos ordinari ab omnibus, σαν plurisus Reverendissimis Episcopis potestatem habente Metropolitano secundiim CPatrum
autem si vii πιών. Sanctum . er et niversale Guilium docere dignetur. Reverendissimi Discipi elamaverant: Haec fusa senem is,
re omnes disimur. δα omnibus placent. Mensium decretum. Quae eoUitarasum, valeam . mensa sententia. Oinuia ordinaudireHasura. Supplicamus. dimitte nos. Fersa utem Imperatorum dimitte nos . Omnes im
cimur . a Triumphabunt hie . opinor , Patroni Constantinopolitanae Sedis . cui supremos
135쪽
post Romanam honores adjudicatos tandem Romano assertae An hae per illa Iudi maliquando fuisse dicent in fine Synodi, ut- verba Constantinopolitano quoque indul- cumque eo usque sancita solum fuisset con- gentur Z Quo igitur pacto eidem omnim secratio quorumdam Metropolitanorum . da Privilegiorum AEqualitas vindicatur Quid uesi ad haec reponemus An prote- Prosecto solummodo ipse quoque dicitur
statos contra ista Romanos Legatos, qui futurus Primas, sicut Romanus. quo ad eadem . quaecumque demum fuerint, infim Potestatem illos Metropolitas inaugurandi. marunt Z Ita profecto contigit, ut mox vi- Primates certε sunt omnes illi, quibus Medebimus . Interim tamen, ut ut statuta haec tropolitani subiiciuntur. At hoe pacto fuerint ab Episcopis ulteriorem moram non AEquales dici quoque poterunt AIexandri- feren thus, perque Imperatorumsalutem Ju- nus. Antiochenus. R in praesentia tot o dices adjurantibus, ut sibi discedendi facul- cidentis Primates . Utque aliud a Patria talem tribuerent, quod tandem ex his ver- chatus nomine exemplum sumamus, aequa. his Constantinopolitano Archiepiscopo in- lis Romano dici poterit v. g. Alexandrinus, crementum honoris accessit Cedere in pri- quia sicut Romanus occidentis Patriarchamis Romano jubetur , cui, non qualiscum- censetur, ita ille Patriarcha est aegypti, Ly-que .sed omnis Frimatur et honor praecipuus hiae, ac Pentapolis . Quemadmodum igi- secundum Canones eonservandus es . Neque tur, licet quo ad hoc conveniant, non ta- hic ulla fit commemoratio absonae illius , & men omnino sunt aequales , quia . praeter absurdissimae causae allatae in praecedenti Patriarchalem Dignitatem, Romano inest Actione, videlicet, quod Patres Romanae altera Summi Pontificatus, quo Universam Sedi contulerint Privilegia , eo quod Urbs moderatur Ecclesiam : ita licet idem . quo illa imperaret; sed solum Canones genera- Romanus potitur, Primatus honor Constan- tim allegantur, prosessi, eas Romano deberi tinopolitano Archiepiscopo defetatur . quo Praerogativas, quae profluxerant ex Institu- ad consecrandi Metropolitas facultatem , tione Divina, ut non semel demonstravi- non tamen AEqualia in caeteris ipsi Privit mus. l) gia conseruntur, neque alter ips Summus 294 Quis deinde Primatus asseritur Prae- Pontificatus tribuitur, Ecclesiam Bicipitem suli Caesareae Urbis P Romano, inquies , constituendo . 2 AEqualis. Itane vero λ At hanc declaratio- 29s Romano tantummodo Constantin nem AEqualitatis in suggestione Iudicum ab politanum per haec verba exaequari nega Episcopis comprobata nequaquam invenio. mus Quid,quod per cadem neque Alexa Dicunt quidem . oportere novae Roma AEdi drino praesertur. aut Antiocheno. quibuaehiepiseopum eisdem Primatibus honoris N jam inerant isdem Primatus honores , ρ usum dignum esse sive, ut melius ex Graeco resar plurimos Metropolitas eonsecraudi,quae vertitur, ejusdem Primatus honore fruι sed sola nunc Constantinopolitano communi- statim explicatur. in quo situs esse debeat eatur, illum caeteroqui quo ad omnia Ro-Primatus iste, per haec verba : Et tesatem mano su ectum relinquendo. prout eidem habere sive, ut additur ex Graeco textu . S suberant alii duo Presules,Patriarchali prae sumsua auctoritate potestarem habere ordi- terea nomine inclyti, quo Caesareae Urbis nare Metropolitas in is uua, s Pontica , S Archiepiscopus non honestatur a Synodo Thracia Diaeeesbus fecundum hune modum Chalcedonensi . m. Coarctatur ergo Primatus Constanti- Non inscior in Epistola Synodi deindenopolitanus ad hanc Potestatem ordinandi scripta ad Leonem contineri preces,ut Sum- Metropolitas illos . An idcirco decernitur mus Pontifex confirmare dignaretur Regiae AEqualitas Romahum inter, & Byzantinum Urbis Antistiti Primatum supra caeteros Antistitem An solam Metropolitas quos- Praesules Orientis. quasi eidem ab hoc Condam consecrandi facultatem Romanus ha- cilio coocessum. Sed pernego honorem hunc het An illi deest altera exeipiendi omnium Constantinopolitano decerni per ea, . quae ad se provocantium Appellationes , cognita nunc expendimus, verba r in quibus praete- a Concilio Nicaeno , vel Sardicensi . atque rea nulla fit mentio Seeundae Synodi, cujus hoc ipso Chalcedonens An caret Jure dam- auctoritate nititur Epistola Chalcedonen- nandi Haereses omnes. declarandi Fidem, sum Patrum deinde ad Leonem data. Et in imperandi Generalibus Synodis toties prae- precibus , quas Epistola complectitur, am sumpto . & admisso ab hac ipsa Chalced plificandis fortasse praevalere potuit arbianensi, ut centies praehuimus manibus quoin trium Anatolii. Enimvero in Actis non i dammodo contrectandum An aliae plurimae venitur declaratio Primatus hujus. quem a subtrahuntur dotes hucusque tam aperte Synodo fuisse decretum istola eadem nar rat . 296 Ipsa
136쪽
a96 Ipsa demum Episco Ivis consecrandi facultas relinquitur Metropolitis, etia' vi- his commani auo in i orum tardi I uis a missimo Arctiepiscopo Regiae Consum costolis. An ullos intra ianes compc iturJurisdictio Romani, qui P triarchas, Mctrin, politas . Episcopos elegit steque Dier Sacris interdixit, a gradu dejecit, ut Supremus Universae,abique ullo notestatis. limite, Ad
397 QMmvis multo minus Constantinopolitano tributum fuerit quam somnientiqui verborum pondera tequ lance non li-.hrant, id ipsum tamen, quod eidem fuit indultum , Legatis displicuit jussis a Leone . nihil quo ad hoc innovare ε idςoque Luce rius Reierodissimias Episcopui, Vicarius Seir Apostoneae dixit: Sedes inpostolica uobis praesentibus hamiliari non deses. sive ut atri legunt. 'aece lae uobis praesenti s omnia ero Et idea quaecumque is praejudiciam Ca- π maes Regularum Beserna die gestu Iunι uobis absentibas , submitatem Osram per mut , m circumduci oleatis . An alias, CON
t verimur. quid AposULico Uisto UNi- E sALIs ECCt Eslae PAPAE sive, ut habet Gree t textus. 9 milux EccLEai AE PR*CI-Fuo Epi com) referre debeamur ; ut irae aut de suae Sedis injuria . aut de Canonura ever Hone possiT FERRE sENTENTIAM. Corruit igitur , quali sicumque fuerit moditus a Praesuin libux Canon. cui Romani Legati Modera tores Synodi contradicunt, cum Synodua ipsa protestata toties fuerit, Obtemperan dum a se esse Pontifici Maximo, adeoque illius in Concilio gerentibus vices . Amrmat Lucentius . humiliandam non esse Apostoli- eam Sedem . idest. non esse permittendum ut contra illius voluntatem quidpiam deincernatur. Judicea autem alloquitur, ut prudens Patribus consilium suggerant sese ita ossicio continendit aut si victas illi manu sequitati non praebeant.Judicum saltem auctoritas caveat . ne suo muneri Notarii desint, hanc Legatorum Protestationem Aetia non inserentes Opportune quoque Lucentius Leonem appellans , eumdem .. ut strδsemper clecorat Titulo UNivRRsAL s EccLE- a Iae ΡΑ- . ad revocandam in Episcoporum animos Potestatem . quam Romanus Antistes habet in totam Ecclesiam , sive spars. mper orbem terne , sive in Generali hus Synodis congregatam . Hano quidem Appellationem hic Graeca versio nequaquam as- fieri , sed ea usum Lucentium fuisse dubit rinon potest . cum extet in textu LatinQ, qua Legatus lingua loquebatur. Ipsa eti m n menclatura ritim Ecclesiae praecipui episcopi. adhibita a translatione Graeca , sussicit ad evertendam , quam insanis Anatolius votis
exoptabat, AEqualitatem. a 298 Gestiret saltem Suavis. quod Legatis Synodus nod paruerit; nam Baetnes Reverendissimus Episcopus Sebastia dixit: omnes in Aententia vestrae magnificentia μνα
interlocuti ismus . tota SMedar Uprobavit. Atque haec sunt ultima Actorum verba . Unicum audio Joannem , qui aliorum mentem interpretatur, at certe mosueti caeter inrum clamores dosiderantur. Quod autem Judices dicant, Interlocutionem suam fuisse a tota Synodo comprobatam, consonat qui dem veritati quo ad assensum eurum sententiae a Patribus praestitum, antequam contra illam Lucentius protestaret ar at nullatenus probati iteratum eumdem consensum suisse post Legati Protestationem. Sod , utcumque ultro admittamu&,obtemperatum a Synodo Nuntiis haudquaquam fuisse, tamen non sequitur, debito cultu fraudatum in fine Concilii suisse Pontificem Maximum quem summo semper obsequia Chalcedonenses Patres fuerant prosecuti. Eatenus enim in hoc a Legatorum verbis discesserunt, quatenus putarunt, ab illis rigidam
nimis, neque congruentem . Interpretati
nem dari Voluntati Leonis. Fidem adhibebant Eusebio Dorylaei, qui dixerat: SmvTE
LEG i praesentibur tauricis Cosantinopori sis, eamque fuscepit. inemadmodum igiatur, qui certum se esse credit de Regia Conia cessione, rebellare se minimε putat, si contrariae de Regis animo interpretationi Regalis Nuntii se non consermate ita Synodus
opinata fuit, sequi se posse Judicium. quod credidit ab ore Pontificis Maximi permanasse. Spe praeterea Concilium laEtabatur Confirmationis ab Apostolica Sede obtinendae ; ideoque , cum moram ulteri s serre Patres nequirent, diuturnum subire nolueiarunt certamen cum Anatolio. ac Judicibus,
honori Caesareae Urbis Archiepiscopi velificantibus . Et hac quidem spe roborandi sui Decreti ab Assensu Pontificio inductam fuisse Synodum ad ulterius non altercan dum liquet ex Epistola Synodali ad Leonem sic habente: Iudicamus Oerd quia S alisquc iam pro re Am furum ordinata quiete .s propter fecis ineorum saturarum de iavimos firmitatem .scientes, QUA ET UEGRA
137쪽
CONsumuDINEM , qua ex longo jam tempore
permansit, quam babuit Consantinoposita
solum igitur certa spe Synodus praesumebat Confirmationem , quam deinde obsequentissimε flagitavit sed etiam affirmant Patres,
ejusdem a se scientiam fuisse praehabitam rstienter, quia ἐπ Vestra Sanctitas addisienses probatura, S eonfirmatura es eadem. Haec autem scientia prosecto nitebatur Attestatione,quam perpendimus, Eusebii Dorylaei. A Pontificiis ergo Decretis resilire se Concilium non judicavit. Hanc in longum Di Dputationem produXimus,ut Graecorum,studiosissime a nobis quaesito emolumento consulamus , quibus incredibilem perniciem a tulit superhus hic Canon, a Schismatis Uc-xilliseris perpetuo jactatus . Neque illum librando ab Operis nostri Argumento digressi sumus. cum Praestantigm supra omnes Episcopos Romano, cui nullus possit exaequari, vindicaverimus . i Neque nihil contra Suavem lucrati sumus; cum enim tanto conatu propius ad Romanum accedere Constantinopolitanus
Praesul ambiverit, manifeste liquet, maximo etiam tunc. neque solum post exortos Ci- stercienses , in pretio suisse Romanum .
Obiter refellitur 'sitheus Patriarcha
Hiero obmitanus Canones Constantianopolitanum, er Chalcedonensem, comtra Sedem Apostolicam allegam.
Ost impugnatum , & eversum serὰ centies, & frequenter in
posterum evertendum Petrum Suavem Polanum , praestat hic attexere responsionem alteri
hosti insensissimo Cathedra Principis Ap
stolorum , Dositheo nimirum , qui evoluto proxim8 Seculo sua insigni nequitia Hierosolymitanam Sedem dedecoravit. Aliorum ipse Schismaticorum virulenta Volumina
tres in Tomos digesta Typis in Moldavia
subjecit:cumque nihil aliud moliretur,quam Seetarios suos semper magis a Vaticano abali are , infamem tamen illam Librorum
congeriem per effrontem , Sc vesanam irmniam in seripsit Tomum Primum Reconciliarionis, alterum Pacis, Tertium Gaudii. Ni
in antecessum non fuisset ab Orthodoxi Controversiarum Scriptoribus. Fere omnia Adversariorum, quos latrantes inducit, A gumenta profluunt ah immanibus calumniis contra Ecclesiae Moderatores . Unum s lummodo est, in quo diluendo moram aliquam trahere possem. cum Polemicam Pontificiam Concilii Chalcedonensis Historiam scribendam susceperim, nisi jam illud multisplici Iudibrio traduxissem;triumphum enim sibi adiudicat gloriosus miles Dositheus eo, quod in Vigesimo octavo hujusce Synodi
Canone narretur indultum fuisse Primatum Romano Pontifici a Concilio Nicaeno , R non a dure Divino illum conserentis Reparatoris nostri. Insultat autem responsioni ab aliis allatae affirmantibus non fuisse legitimε conditum Canonem illum , cum abessent a
Congressu Pontificii Legati . qui deinde
contra eumdem reclamavcrint, eumque deinde rejecerit Apostolica Sedes. Irridet D stheus reclamationem hujusmodi , atque standum, inquit, omnino esse Synodicae Declarationi. Recentior quidam Auctor animadvertit ex Patribus triginta supra sexcentos sere ducentos tantum inveniri,qui suum edito Canoni nomen addiderint, ideoque nullo ille fit habendus in pretio , quia Conditus non fuerit a majori Concilii parte r acideinde post auditum Pascha sinum Legatum exclamantem: Gelasia Romana semper habuit f matum, puduerit audaciae suae ipsosmet Canonis conditores, qui a Sententia recesserint. Haec ille , atque apth quidem .
Sed nos nequaquam una solummodo, vel autera responsione jam occurrimus temeritati
Dosithei. Videri possunt, quae Τomo Primo in opere inscriptor Demonsrata Impioram Infania Libro Tertio Signo a a. q. 3. Sseqq. , contra jactantes hos Canones Secundi, & Quarti Concilii, evicimus manifesti Ds me, Primatum Romanae Sedis attribui non posse Dignitati Urbis Caesareae, nec attri-hutum suisse a Nicaenis , vel aliis Patribus . In hac autem ipsa Historia Capite Quinquagesimo demonstravimus intrusum suisse, ac subreptilium Canonem Constantinop litanum e & Capite sequenti dilucidavimus ex absurdo Initio alterius Uigesimi octavi Canonis Chalcedonensis tentantis instituere Constantinopolitanum in Oriente Primatum everti Primatum eundem . & uni
Romani Antistitis supra Universam Ecclesiam Auctoritatem confirmari. Capite autem Ouinquagesimo secundo in meridiana luce statuimus non a Patribus respicientihus amplitudinem Urbis imperantis, sed ab Institutione Christi Domini fluxisse Privit gia Romanae Cathedrae . Ex Facto deinde .& Vese
138쪽
CAP υτ AVINI VAGESIMO MOCTAVUM. ios
& Verbis ipfiusmet Synodi Chalcedonensis. dum Fidem contra Haereticos declarabat ideoque tune certe illi aderat Divinus Spl-1itus ostendimus , passim, & ubique praem umptum , & saepe afirmatum diserte suisse. quod eadem esset in Leone Dignitas , quae
Petro fuerat attributa divinitus . Multipliciter iterum sequentibus Capitibus Can nem eundem subruimus. Supervacaneum autem est hic rursus in compendium redigere illa , quae paulo ante a cordatis Lefit
ribus expensa iisdem profecto suaserunt ineptivisse Dostheum somniantem Canonibus illis inesse vim contra Sacrosanctum Ecclesiae sitae Regimen, & Magisterium a Christo Domino collatum Petro, eique in Romana Cathedra successuris.
AI eurio Coxcilii Chalcedonensis ad
Marcianum ImperaIorem declarat, i cere Fidei Expositionem , I novorum S mbolo insertionem vertorum , ac
Romano Pontifici, ut Insilibili seriatatis Marisbo, ampli mὸ plaudit , nihilque aliud a S)nodo factum a mmat in explicanda Ride, quam ut se Leonis Mariserio tonserinaret.
D examen revocanda nunc suini ea , quae complectitur
Tertia Synodi Petra, quod nomen praefigitur Literis post Synodum scriptis, &ad eamdem pertinentibus ; nam Prima Pars
habet ea.quae Synodum praecessierunt; hujus autem Adta in Secunda recensentur. Ex Literis porro Synodum subsequutis eas tantum Polemicis notis illustra mus , quae eκ-tant in Vulgato antiquo Corpore Conciliorum, nostro mori insistentes ex hoς ipso tantummodo Corpore argumenta sumendi
quo ad Synodos illas , quarum Acta supersunt. Nihil igitur ex Literis aliis S.Leonis Magni, quae in ejus quidem operibus hahentur , relatae tamen non sunt in Uetustam Conciliorum Collectionem et neque quis Iliam ex accuratissimo. eruditissimoque Phi-ippo Labbe mutuamur, qui aliis plurimis Leonis Magni, & aliorum Epistolis . sacriGque aliis monumentis antiquam Concili rum Editionem nuper locupletavit. Consulere illum poterunt ii, quibus inops te lorum in hostes veritatis nostra haec qualineumque pharetra videri possit. Sed ille vero absit invidia omnia quidem colligit dili-rim. II. gentissime . controversis autem animadve honibus sere nunquam indulget. Nullam certe nos afferimus , quam ex eodem La he, ex Binio, Syrmundo, Albaspineo, aut aliis acceperimus. Preclara illi sunt Stagna.& illustres Lacus . At expositi Omnibus, deips quoque literas amantium hominum vulgo sunt eorumdem Conei liorum Fontes, ex quibus haurire suavius accidit nobis ea,quq Lectoribus optimis syncero certe , Sc candido , nisi aureo. in cratere porrigimus. Igitur absoluto Chalcedonensi Concilio ali cuti sunt Patres Marcianum religiosissimum Imperatorem se exorsi. Et hoc vestrum δε-cebat Imperium, ut suae circa Dbjectos Abi promi dentia ex his, quae ad Deum pertinent, initium fumeret, s primo contra Diabolum ρνο pietate castra colhgeret.Post hrevissimum hoc praeconium Caesaris,qui,obsecutus Le ni in Synodo congreganda . sui Principatus primordia consecraverat , statim eiusdem Leonis laudes aggrediuntur . Unde volis
CERTANS omnem ad Deum sensum, tutelZ gentiamque perducat. Assirmat ergo Sin diis divinitus sibi praeparatum invictum Fidei Propugnatorem Leonem,& gloriatur, quod ejus Magisterium secuta fuerit, quem In fallibilem profecto vocat, dum cuillhet Errori nuncupat IΜPENETRABILEΜ . r Et semper Suavis praesumit, aequas minse postulationes Lutheranorum, negantium stare se posse Pontificiis contra suum Prae,ceptorem I cretis ξ Ait enim: Tune rati nes in medium adducunt,ex quibus eviscitur.
iniquum es . ni Pontifex, aut qui ei jureja rando sunt obseritii, in Gnilio Pudicis pamtes agant . Ex sentcntia Chalcedonensis
Concilii nullum in Errorem Iahi potest Apostolica sedes. scio Quid sibi volunt verba illa: Nosis
Coneilio sui me de Fidei Perduellibus triumphum , fgnificant, quia Romani Pontificis
doctrinam, velut e caelo prodeuntem, veneratum fuit. & late Christiano populo indi-Xit, prout imperaverat Apostolica Sedes paoi Quid magnifica illa Comparatio Leonis cum Petro. & infignis hyperbole.
qua FERvENTI RE , quam Princeps Apostolorum, astella decertasse contra Haereticos
dicitur Leo P An non praesumit, Leonemo Pe.
139쪽
Petro suecessisse in Echlesiae Regimine, Rindicat. neque ipsius Leonis Fidem posse descere iuxta Proni issionem Divinam , qua
Privilegium hoc numquam errandi, dum Ecclesiiam edocerent, omnibus in Petro ejus Cathedram insessuris desponderat Instaurator humanae salutis E suo nunquam sensu Petri reminiscitur Suavis, cum de Romano loquitur Pontificatu . Inducit tantum Catholicos aliquando Theologos de Petri Privilegio disserentes, sed suum illico in eos venenum evomit; nihil tamen unquam subiiciens , ex quo solidissimae illorum ratiocinationes enervari queant. At Synodus Chalcedoneuss Succetarem Petri LeoRem magnifice compa te idem Petro. 3o et Quia vero calumniabantur Euty-ehiani Novam vetustae repugnantem a Le ne , ipsumque secuta Synodo, publicatam Fidem fuisse: iidemque Haeretici negabant licere novam Fidei Explicationem afferre, profitentur Patres, a se Nicaenam suscipi veritatem, & hujus, aliarumque Synod
Tum exemplo, docent, non esse vetitam,sed permissam , & aliquando necessariam Divinorum Dogmatum Expositionem . Hanc hisce verbis astruunt necessitatem . His a tem, qui donrisum reclam pervertere molist
ut AEquE PRovIDERE . Quid ad haec Schismatici, qui paulo ante sancitum suisse dicunt in Ephesino Primo San Sto Concilio ne quis Nicaenam, R Constantinopolitanam Fidem in posterum explicaret. i 3o3 At certe, inquient, prohibita saltem suerat recentium verborum Symbolo insertio . Siccine At cur Chalcedonenses Patres exempla ducunt ab illis Declarationibus Catholicae veritatis , quae Symbolo additae fuerant, nisi quia illas ncquaquam interdici praesumunt Z Nam se omnes contenti
essent Fidei eousiruto, b pietatis semiram
nulla innovatione turbarent, deceret, Eces Me filios nihil amplitis excogitare,quam Θm-holo constat ene declaratum. Sed quia multia retis linea per anfraclar erroris exorbitant, novum quoddam Mimet iter moricis con
hum illud , NECEssE EsT commenta quoque eorum deviabalutari s Adjectionibus res rare , non ut novum ad pietatem, quasi Fidei dest ,semper aliquid exquirentes, sed ut esserra ea , qua ab Hiis innovata sum, exco Iaπ- rer . qua salubria judicantur. Ut rem deinde Imperatoris oculis subiiciant, narrant,s
Ium olim extitisse in Symbolo verba illa roedo in anum Dominum Iesum Christim illam Dei consubstantialem Patri: & subiiciunt, ob Haereses postea exortas Arii, Ph tini, atque Marcelli, ubertur explicatam fuisse Catholicam veritatem , quod praestitum est per ea verba: Fi LiuM DEi UNIGENi-
Symbolum Constantinopolitanum, amplificans ea, quae Nicaenum quoque addiderat Symbolo Apostolorum. Aliud exinde Chalcedonenses Patres exemplum asserunt in Articulo de Spiritu Sancto . de quo solum dicebatur in Symiu lo Apostolico, & Nicaenor Credo in Spiritu- Sanctam, Mui Lo
propter blasphemias , quas postea in eumdem Divinum Spiritum evomuerunt Mac donius , aliique de aeriistirpeprogeniti ela. qui defensionem veritati postea detulerunt,pidis reus argumentationibus eorum penuin
ro declaratio extat in Symbolo Constantinopolitano . Licere igitur huiusnodi,Sym-holo insertas, Explicationes Chalcedonense Concilium, contra vesaniam Schismatic rum , assirmat, set
quas tamen necesse non suit Symbolo inserere, prodiisse Synodus inquit ab Apost lica Sede . & a Generalibus Conciliis . Sis quoque DAMA sua Romanae Drbis decus ad justitiam Literis ad mutanum datis dissipe
fationis Sacramenta patefecit, ADMONENS, uT
sENTiANT . Ita s qui posmodum ubique adversus varias Haereticorum contregati sunt novitates, commune de Fide Decretum unanimiter ediderunt, ea, quae fraterno consensu probaveran , ab emibar et Mentissime int manter . Et illi quidem, qui apud Soricam contra reliquiar Arii convenerunt, Orievrat ius direxe ut ui consitura judici . aeui . νο is hae Oe siτe,ut melius ex Graeco ver titur, is his partistis, neque enim Chalc done, sed Constantinopoli habita suit Secunda Synodus, de qua sermo est OV naris detexerunt psilentiam Occidentalibus propriam innotuere decretnω. Et illis quidem
HosIus AD PROFERENDAM SENTENTIAM PRAE
ERAT sive, ut habet Graecus Textus. Dux
140쪽
ruiT horam antem Nectariar eum Gregorio post multa secula Photius, Cerularius, Bal- tenuit principatam. Sit S apud Ephesem id, samon , Marcus Eugenicus, aliique rebel- quod de Dei Genitrice judicatum est, scripto lionis mero limphati . Licuit igitur, ambia mat- es. D de Deitate , atque humani- guitate quae nis exorta de Divini Spiritus rate Domini resimonia eum propria subsim Processione, docere indoctus , o Patrum in-ptione protrierunt, maπu, S lingua Natura- terpretationibur nostram confessionem eoaptamur professionem in una Perso pariter af re. Innumerae autem Patrum, praecipi e GNE- prohanes. Non pepercimus horum recen- Corum , interpretationes, doc ntium a Filiosioni verborum , ex quibus liquet, eamdem
potestatem explicandi Fidem cognosci a Concilio Chalcedonens in Damasio Pontifice Maximo, eamdemque certitudinem veritatis, quae inerat infinitionibus Generalium Synodorum , Sardiccnsis , Constantinopolitanae, ac Prima: Ehefinae. Has vero profecto censebant suisse in fallibiles . Idem ergo de Dod trina Damas testimonium ferunt Praesules Chalcedonenses. obiter quoue perpendo , aptissime illos locutos fuissee Hosio , qui Pontificius Legatus adeo Dux fuit Patrihus Sardicensi hus ad omnia decernenda , ut illam, velut oraculum, suerint prosecuti, quemadmodum ostendimus in alio hilius Historiae Libro , & salix eviciamus in alio opere de Signis Fidei Libro 3
3os Prophetico deinde spiritu praesensin se videntur optimi Antistites deliri a Schi Dmaticorum , nunc affirmantium, vetitam ab
Ephesino Concilio suisse ulteriorem Fidei Explicationem : atque ob illam . contra somniatum hoc Decretum, permissam,insemia Symbolo particula Filisque, lapsos suis Romanos Pontifices a Suprema orientalis etiam Ecclesiae Praefectura .Huie insaniae occurrens Concilium Chalcedonense inquit r; quis autem censet hucusque eon ere δε- έere eor, qui Fidem pro facultate defendere
AprΕΜus Se. Unicus hic loeus lassicit ad evertenda miseri, ac superbi Schismatis fundamenta . Quid apertius dici potest ad vindicandam PAfro Risus AcJu Di 13us Ecclesiet potestatem Fidei deelarandae Manifeste docet Chalcedonense Concilium , hane ab Ephesino facultatem solummodo Haereticis interdi tam fuisse . Meliores, opinor, Interpretes erant Episcopi Chalcedone congregati eorum , quae paulo ante sancita Ephesi fuerant, quam esse deinde potuerintram. I.
quoque manare Divinum Spiritum , inventae sunt. antequam addita illa particula F tuque nostra in Symbolo confesso iisdem coaptarctur. Illam inserendi Decretum prodivit ab Episcopis in Synodo conspirantihus, qui certe ΡAs Rra erant, & JuDICEs veritatis r ac subjedii oculis Pastornm Prin-eipis, & Supremi Fidei Judicis, Maximi videlicet Pontificis , Auhioritate utebantur. Hi autem prohibiti non sunt hoc praestare ab Ephesno Concilio , Haereticis tantummodo vetante permutationem Symboli.me praeceptum , inquiunt Patres Chalcedonenses, quod Ephesnis tribuitur. Haereticis pro stare debebit, HIor ab impugnatione ν
movens , non avertent a strote boue Pasores.
Omnis enim Lex injustor a delictis cohibet. nos dices a potestare disjungit: sive . ut Graece legitur, NON POTEsTATEM Ju DICI Bux ADIMlT . Nihil ergo ex sententia Synodi Chalcedonensis deliquerunt Romani Pontifices contra Ephesina Decreta , ideoque nihil illis imminui potuit ex Suprema duris dictione , quam antea divinitus illis tributam suisse. & exercitam supra Universam Ecclesiam , Schismaticorum plerique cum Photio , aliisque impietatis Ducibus confitentur . et 3o6 Ad Leonem deinde regressi ita de il
FENDICuLuM , CRIΜINENTuR ; sed ,δε non est Divinis Seripturis eoaptata, redarguam, si non praeeedentium Patrum sentemdis adus tu ,3 non impiorum accusationem continet ,si
non defensonem Meaenae Fidei profert, se non
eoram, qui novitates appetunt, commenta sum
ruit, non vaniloquorum contagia modigio subvertit. Ne pusillo cuipiam modus iste i quendi negotium sacessat, perinde ac opinarentur Episcopi, fieri posse, ut Epistola Pontificia non congrueret Divinis Literis, Patribus, & Concilii et . Ah huiusmodi sus. picione toto caelo abfuit Kynodus Chalcedonensis , ut magna & copiosissima Argumentorum vi demonstravimus. Sed ita is quuntur insultantes Haereticis, qui non sol in Pontificis Maximi, sed etiam Conciliorum Fidem novitatis criminabantur. Li-Ο a cet