장음표시 사용
211쪽
I 8 Seeunda Propositio Pansentans
Propositiones Aniijansentanae.
Gratia Dei Praeveniens. reddens nos Ni citer potenter ad opus salutare. quam eoninsere in III rationibus Intes itus, ridis Moribus Voluntaris. Nerum putamuι, sinistibilis, o Re ibilis. q. I. veme Deo eor hominis per Spiritur
Sanm IIIuminationem neque homo ipse nihil omniso axis Inspirationem illam reo piens, quippe qui Mam N abiicere potes neque tamen Ane Gratia Dei moviere se ad sitiam coram illa libera sua volamate
In Saeris Literis eam dieitur: Comen mini ad me, S ego convertar ad vor: Liber talis nostrae admonemur . Cum respondemur: Converte GADomine, ad te, S convertemur, Dei nos Gratia praeveniri eonfitemur. a Cum Concilium declarat quolibet Mo tali peccato amitti Gratiam sed non Fidem,
post enumeratas varias species peccatorum subdit: Maledicos, rapaces, caeter que omne qui lethalia committunt peccata, a quibus cum
Divinae Gratiae ad mesto abstinere pos
Assirmat igitur Concilium, adesse Die
uae Gratiae ad mentum, quod certe sit abii cibile, etiam illis. qui Mortalia committunt peccata quique certe tunc non habent Gratiam illam , quam Jansen istae dicunt nedum intrinsece Essicacem sed etiam cui nunquam resistitur, aut resisti potest illam abiiciendo, S cum qua proinde incurrere nullatenusquis potest in Culpam Iethalem. Si quis dixerit Liberum hominis Arb
triam a Deo morum . S excisarum, si iI e operari asotiendo Deo excitanti. atque u casti, quo ad obtinendam rasi eationis Gra
Est igitur apertissime definitum a Concilio , quod possit abii, Gratia Dei nos pro veniens. N eidem Ois di estiri. videlicet possit fieri. vel non fieri, opus salutare. in ordine ad quod Deus nobis constri suam Gratiam praevenientem simpliciter necessariam. Neque enim Concilium docet Heabisti ipsam Illuminationem Spiritus Sancti idem proportionaliter dicendum de praevio illo Motu,qui praecedit. & causat hos Actus
in Sententia Thom istarunt aut Molum,quo Deus tangit cor hominis; hi enim actus excitantur a Deo rn nobis ne nobis. ut docet
S.Augustinus, & patet experientia r se u bis videlicet eligentibus Illuminationem , &Motum illum, cui tamen a Deo is nobis. perque nostros actus vitales , producuntur .
Si thcat igitur Concilium . quod Gratia est Abiicibilis, ac Resisibilis per hoc. quod
illa possimus non uti ad producendos alios actus salutares, in ordine ad quos nos Deus praevenit & praeparat, v. g. ad Convers nem ad Fidem,vel ad Poenitentiam: & quod possumus eidem Gratiae praevenienti di ni re, si velimus, non faciendo id ad quod Gratia praeveniens nos invitat, sed ipsimet Graistiae praevenienti resistendo. Ex his inserimus Gratiam Praevenien rem consistere in Illustrationibus Intellectus,& piis Motibus Voluntatis, cum Concilium affirmet, quod Praeparatio ad Justificati nem, S proportionaliter ad quodcumque aliud salutare opus . At a Deo per Spirituε Saulis IIIuminatiisem ex parte intellectus , & per hoc, quod mar lavat eor hominia per suaves Motus in Voluntate. Per hos Motus, & Illuminationes dicitur homo aveo moveri. es excitari s ideoque hanc esse Interiorem Gratiam Dei nos Praevenientem, verissimum puto. Τhomistae vero censent, quod licet Illustrationes Intellectus. & M tus Voluntatis dentur quidem. & requira tur juxta Concilium, non tamen sint Prima Gratia Praeveniens, sed hoc nomine appellentur in ordine ad alios effectus subs
Gratia eadem praevientem potes abiici, equin mus dsentire tave, quaMo
Sanin Illuminationeis, neque homo ipse nisu omniso agis Inspirationem Ulam ναμ
piem , quippe qui ilum S abiicero potes. s
Si quis dixerit, Liberam hominis inhi- trium a Deo motum , S excitarum , sibit cooperari asemiendo Deo excitanti, atque is
Motione, ἐπ A ali IIuminatione, cum dicat : tovevte Deo cor hominis m. illam Sabiicere potest i videlicet tunc, quando actu Deus tangit. Et pariter Synodus dicit,quod
possumus dissentire Deo excitasti. atque No canti: videlicet tunc, quando actu excitat:& manifestissimum est. non pine abis, Gratiam, quando illa non consertur actu: nequem dsentiri Deo vocanti, quando ille non
212쪽
vocat. Et licet Canon 4. mox relatus accipiatur a Tla omistis ut favens Gratiae ex intrinsecis emeaci,adhuc tamen satentur tunc,'uando haec datur, haberi Potentiam ad ipsi resistendum,esto non ad componendum cum
ipsa dissensum , ut alibi clarius expendetur. Coneritam supponie, quad rer a ahiiciatnr
Gratia eadem praeveniens. ραα nempe potentes nos reddis ad opus alui
cantem , sed non Fidem , post eo umeratas varias species peccatorum, subdite Mased cos , rapaces, Merro se omnes, qui ut fiaeommittunt peccata , a quibus eum Divinae
Gratiae ad mento absinere possunt. i Assirmat igitur . adesse Dioinae gratiae
praevenientis ad mentum simpliciter necensarium etiam illis , qui lethalia committunpeccata, quique certἡ abiiciuut Me ad mentum , illique dissentiunt; alioqui enim non peccarent lethaliter. Praeterea Concilium in toto Deereto de
Iustificatione loquitur tam de illis , qui a
Deo per Gratiam praevenientem invitantur ad Fidem . quam qui ad Poenitentiam , cum prius essent Fideles.Ex utraque autem Clasese innumeri sunt,qui Granam praevenientem abiistunt, eidemque dissensunt, renuentes accedere 'ad Fidem, aut ad Poenitentiam, cum ex oraculo Divino Christi Domini: Multi t woeati, pauci veri eleni. Matt.22. Nimium quantum experimur, quod se quenter resistitur Divinae Gratiae Praev
vienti in quocumque ea consistat non saetendo id, ad quod alliciunt Illuminationes.& Inspirationes Divinae, atque suaves M
tus a Deo excitati in voluntate. Haec autem
a Catholicis negari nequeunt intellecta de Gratia Praevenienta, quae sit necessaria ad complendam Potentiam proximδ expeditam ad Actus Supernaturales, de qua loquimur. Iino Thom istae contendunt, hujusmocii Gratiae non solum frequenter, sed semper resisti, quotiescumque non succedit etiam ex parte Actus seeundi alia Gratia Effcax.cisc lium nullam Praeveniorem LMeriorem Gratiam agnovit more Abito se
Hoc patere primo videtur ex e . quod de nulla alia Gratia praeveniente SV-
nodus loquatur. Est autem penitus incredibile. quod si, praeter Gratiam alii bHem. ac talem, exi possit dissentiri, Concilium existimasset necessariam esse aliam quoque Gratiam praevenientem dive sissimae rationis . videlicat nedum intrinsece, Sc ex natura sua essentialiter essicacem . sed & inabi ibilem, S cui. cum a Deci consertur, di misi, aeresipi non possis ab homine, nul Ium de illa
verbum kcisset Synodus Sacrosancta. Exeludituν Gratia i Micibilis ex Dedibis adhibitis a Θnodo.
q. V. Si quis dixerit. liberam hominis AEGAnium a Deo motum, S excitarum,nthia eooperari a reuerio Deo ex irami atque --
eanti, quo ad oblinendam Fusii rationis Gratiam δε disponat. ae praeparet. seque pMe dissentire , , velit; I ed metat inanime quoddam cibis omnino agere, merdque pus e se habere , Anathema sit . et Hic primo S. Synodus attribuit libream
eooperationem hominis Arbitris moro. 9 erieitato a Deo per Gossum praesitam ipsi Deo
excitanti, atque vocanti. Cognoscit praeterea Concilium in eodem hominis Arbitrio potentiam dissentiendi ue velit: Sc addit Prae pararionem Arbitrii, b Dis insenem ad O tinendam Gratiam Pusificationis non feri aB
homine, velut a re quapiam inanimi, ribu Omutuo agendo , merique passivὸ se habendo . Ex hoc autem loquendi modo patenter ex eluditur Gratia illa Praeveniens. quam Jan- senius decernit esse nedum essentialiter Em-cacem , sed & Dimpedibilem, Dabiicibi m. N Irre ibilem, atque sitam unice in Cael sti injectatione Ut trici, quae debeat essentialiter superare Delectationem Terrenam Concupiscentiae absque Potentia in oppositum. Quamvis enim Jansenius assirmet, De- Iectationem illam Caelestem esse Actum Vitalem per modum Complacentiae, aut Des derii. non tamen solummodo dicit esse I deliberatum, & minime liberum, quod Catholici omnes concedimus de Illustrationibus Intellectus. & piis Motibus Uoluntatis excitatis a Deo in uobis ne nobis, in quibus, si non unice, praecipue taltem consistit Gratia praeveniens, quam juxta Sacrum Concilium poseamus abiseere, silique re ore) sed praeterea Jan senius asserit. Delectationem illam Caelestem ejusmodi esse, ut homo nullatenus impedire potuerit, ne sibi caelitus insunderetur: & postquam est insula, II tenus possis illam abiicere, vel uli dissentire. aut resipere, si futura est Gratia vere Sussi-Z a ciens;
213쪽
I8o . Secunda Propositio Pansmiana.
ciens; nam aliam excitantem . haesuram in Desideriis inessicacibus , Jan senius non censet Suffcientem . Igitur, licet consisteret in Actu Vitali, nihilominus qud ad tutus intra se receptionem. aut re redi Polemiam. Iebomo haberet, velut inanime quoddam, uisu omnino agendo, me que minisse habendo . Lutherus etiam, & Calvinus, collocare videntur Gratiam Praevenientem in aliquo A ctu Vitali. ac tamen illis exprobrat Concilium . quod opinentur, Gratiam Dei nedum intrinsece , & essentialiter Em cem , sed & per ipsos in impedibilem, Dabiseibalem,S Im ibiis uscipi ab homine, velut a re qua am inanimi, nihil omnino agendo, mer que pus ese habendo. Ergo aeque per eadem Synodi verba excluditur Gratia omnino similis destripta a Janseu o . Expenduntur aha SFποῶ Cerba eidem in tiae inali stibili repugnantia.
exordiam in adultis a Deo per cir sum 'fam praeveniente Gratia IIumendum esse, Me est ab ejus M ocatione . qua nultas eo-ram existentibus meritis vocantur, us qui per peccaIa a Deo averse erant. Per ejus excitantem . atque ad vantem Gratiam ad convereundum se ad Dum laserum Pustificationem e
dem Gratiae Iiberὰ sentiendo,'eooperando, disponants m. ita ut, tangente Deo cor hominis per Spiritur Santli IIIuminationem, πeque homo im nibia omnino agat Inspirationem tuum recipiens, quippe qui illam s ahiscere po
Explicatur hic a Concilio totum id quod praestat Deus Optimus Maximus . dum hinminem praeparat ad Justificationem. ideoque proponuntur ea omnia , in quibus,praecipuε saltem ex distis consistit Gratia prevenien' scilicet. I taminatio Spiritus Sancti, ἐπ D minus AtraHur humani cordis per suavem Motum Voluntatis. Et in ordine ad haec re ripienda intraje definit Concilium,quod timmo irae aliquid agit idem enim est axere at quid . N agere non omnino virio Inspirationem illam recipiens . Ac deinde Fynodus ostendit, quid sit hoc ipsum agere Gn omniaxo nui . addens e quippe qui inam S abiicere potest. Ergo Concilium excludit Gratiam ejusmodi praevenientem quae infundatur homini nullam habenti Potentiam abiiciendi eamdem, illique res stendi. Nulla igitur alia Gratia praeveniens tanquam simpliciter Necessaria admIttitur a Concilio . nisi quam potest liberum hominis Arbitrium abiicere. O Me 6. Dec. s. illique resistere, seu qua potest uti, & non uti, in ordine ad Conversionem , vel alium actum salutarem , ad quem per Inspirati nem illam & cordis Attactum disponebaturi& praeparabatur a Deo. x Merito, quod Θnodus in bomine agninit,
excluditur Gratia praeeteuiens, quae a van-
senio dicitur Victris,prorsus Inabiicibilis,& Irreti stibilis.
q. V I I. SI quis dixerit, hominis ius eati hora
nis operiiss. quae ab eo per Dei Gratiam, Nyesu Chrisi Atiri tam , c ut vivum Mem
brum est, fiunt, non vere merera sumemum
Gratiae, Vitam a tersum, S i sui Vitae AE ternae, lao en in Gratia deces it cons
etitionem, nIque etiam Glaria augmemum,
Ostendemus Capite sequenti contra Te tiam Propositionem Jans ianam, non IMPcere ad Meritum Libertatem a Cou ne sed requiri etiam Libertatem a Necessirae. Hanc autem Li hortatem a Necessitate patenter excluderet Delestatio illa Dimpedibilisanabi tabilis. Irre sibilis, s eui uallatenus disis tiri poset, in qua constaret Gratia Dei
praeveniens.Effcax intrinsece ex natura sua.& essentialiter talis. Igitur cum Concilium agnoscat in homine veram rationem Meriti in ordine ad augmentum Gratie atque secutionem, & augmentum Gloriae. non P
tuit eadem Synodus admittere Gratiam Essiorem , prout pingitur a Jansenio . Detegitur Synodi meus ilii GentiaisIer V strici, es Irre Mili Gratiae eontraria ex Causa fis mandi Decreta . s Canones eo rea Pelatianor, ue Sem elagiano .
quis dixeris, hominem suis operibur,qua in vel 'ν btimana natura vires vel per L
Hr doctrinam flant, ob ae Divina per Pefum ripam Gratia jusdicari pust. Anathema Si quis dixerit. ad Me Riam Disinam Gratiam per orsum fum dari re faciliuτhomo sum vivere , ne Vitam AE ternam 'O mereri possit quasiμν liberumArbitrium e Gratia Wrumque. re tamen, S difficu
Si quis dixerit , ne 'aeveniente Spiritus Sanni us ratione, atque ejus adjutorio, ha-
214쪽
miseri ere ere,sperare, diligere, aut paenitere
posse , sicut oportet, ut ei Iustificationis gratia conseratur. Anathema fit. i Ex his tribus Canonibus liquet, Causam illos, aliosque formandi fuisse Concilio
non solam impugnationem Lutheranorum, aliorumque Haereticorum omnia tribuentium Gratiae Divinae, liherumque hominis Arbitrium evertentium; sed etiam Pelagianorum , & Semipelagianorum . ex adverso nimis extollentium vires humani Arbitrii,& negantium necessitatem Gratiae Divinae, vel talem necessitatem imminuentium , ut clarilis explicabitur Capite 4. Interim ex hac Causa damnandi hostes Gratia Divinae inferimus , quod si Concilium censuisset simpliciter necessaria in esse, ut possit quis bene operari, non solum Gratiam ahiicibilem. &xui possit dissentiri per quam reddimur simpliciter potentes operari opus salutare sedgi a iam Dabiicibilem, & essentialiter Enicacem , & Irrevi stibilem. omnino definire debuisset talis Gratiae necessitatem . . Idem confirmatur ex Causa damnandi Gueranor, S alior bum e. . Libertatis eversere . . . . . IX.
EX sexdecim Decretis . atque Triginta
tribus Canonibus Sessionis 6. fere omnes sunt contra Lutherum , aliosque recentiores Haereticos, qui licet Ueterum errores fere omnes ab Inseris revocaverint, ideoque
nonnulli ex ipss Pelagio adhaeserint,nihil minus plerique toti sunt in neganda humani Arbitrii Libertate , & astruenda Necessitate peccandi, quando Divina Gratia praeveniente destituimur, cui Gratiae totaliter attribuunt bonum opus, quando ab homine perpetratur . Si ergo Sacra Synodus credidisset simpliciter necessariam esse Gratiam illam prevenientem nedum essentialiter Em-cacem , sed N Inabi ibilem, r Irre ibilem, prosecto explicare debuisset, quonam pacto nihilominus illa posset non laedere humani Arbitrii Libertatem , quam omnino subsistere Concilium frequenter inculcat. Hoc autem ne tum Concilium non explicat, sed omnino repugnans esse declarat, dum integram libertatis rationem in eo supponit consistere, quod liberum hominis Arbitrium Gratiae Praevenienti, quaecumque ea sit,
pclit dissentire, fi velit. Patet, quod majus
periculum Libertati immineret ab illa Graiatia nedum intrinsece Estica ei, sed & Dahi eGH, enique dissentiri non sto t. quam al altera abii hily, π mi queat humanum Arhi-
trium dissentire. Ergo cum synodus explicuerit , quo pacto cum hac stare possit humana libertas. multo magis conata suisset explicare, quomodo eadem Libertas ab illa alia Gratia non extingueretur, si vere necessariam esse illam quoque aliam Gratiam Synodus censuisset, & putasset, illam quoque cum hamana Libertate conciliari posse. Expenditur Se fisas Comitii in explica
lius III. san: mem: tunc primus Praesidens S. Concilii Triden tini Bononiam trans. lati sic alloquutus suit Patres : Scimuέ, quod eum essemus Tridemi. π erederemur .spatia quindecim dieram expediri posee Decretum in cationis. eoasti fuimus in dare in eos Hem eontinuis mensus, non intermittendo unum diem, or habendo saepe Gas Conaret tiones in uno , s eodem die . Ubi agitur de Fide, de Dogmatibus, de eonfundendis Hae
reticis , oportet, vos eum pede Humbeo ρνω
dere , s interdum in unius verbuli dise lana longo tempore immorari. et )Etiamsi semel tantum in die per septem Menses habita: fuissent Congregationes ,
istae praetergrederetitur numerum ducentarum , multoque plures illas fuisse amrmavit Primus Concilii Praesidens, dum Patres . quorum plurimi eisdem interfuerant, alloquebatur. Quis ergo in animum possit inducere, quod cum verba omnia tam solerterdiuturno examini subiiciebantur . nullum
factum fuerit de illa Eficaci essentialiter. Scuabiicibili Gratia praeveniente, quae si esset
simpliciter necessaria ad quodcumque opus salutare. prosecto Spiritus Divinus pluri mis suggessisset ut eadem necessitas explica retur , nequq Synodus traderet solam D
Etrinam de alia Gratia abii bui S eui possis dissentiri pHeritas magis dilucidatur ex qualitare Pris Iulum , anorumque NeoAgorum , qui
PRaeter multos Episcopos assumptos ex variis ReIigi sis ordinibus & celebem
rimos Τheologos . v. g. Dominicum Sotum ordinis Praedicatorum . reperimum in suh- scriptionibus post Sessionem Sextam R. P. Franciseum Romaeum Generalem ejusdem ordinis Praedicatorum. R. P. Bonaventulam
215쪽
iga Setunda Propositis P a semiana.
Pium Genera em ordinis Minorum C ventualium. R. Ρ.Hieronymum Seripandum Generalem ordinis Eremitarum S.Augustini. R. P. Nicolaum Andetum Generalem ordinis Carmelitarum . H. P. Augustinum nucium Generalem ordinis S.Mari Servorum et ex quibus Seripandus, & Bonucius paulo post relati fuerunt in Sacrum Cardinalium Collegium. Omnes autem erant viri
doctissimi primique Magistri in ScholisSS.Augustini. ae Thomae, inque illis Scoti, Baconii, & Henriei. Manifestum autem videtur . quod si tune ab ulla ex hujusmodi Scholis cognita fuisset haec praetensa necessitas Gratiae nedum intrinsece,ac essentialiter
aliquis ex illis Sacrae Synodo supplicasset. ut de illa saltem quaestio institueretur, & in
Decretorum , & Canonum formatione , nisi talis necessitas decernenda suisset, ita saltem Veritas Catholica circa reliquos Articulos explicaretur,ut nullum praejudicium inferri Posset sententiae , quae apud Catholicos Theologos viguisset. Cautela haec a Concilio adhibIta mitqu5 ad alias materias plurimas, ut constat
ex Actis, & ex Historia Cardinalis Palla vicini , qui quo ad hanc solum commemorat, a P. Magistro Christophoro a Padua Successore Seripandi in Augustinianorum Generata tu , R a P.Jacobo Lainera tunc in Synodo Theologo Pontificio, ac deinde Generali Societatis Jesu, suggestum suisse, Vocati
nes nonnullas extraordinarias,& rarissimas. v.g. illam S. Pauli, tales esse qui hus homines nequeant resistere: atque hanc fuisse S. Augustini Sententiam , licet Sanctus Doctor
censuerit communes Vocationes resisibile N alii,hios esse . Patavinus a firmavit. Nihilominus Patres noluerunt explicare quidquam circa rarissimas, di penitus extraordianarias hujusmodi UOeationes, sed solum in Canone , ubi statuitur, quod possumus dissentire Deo voeanti , Ioco hominis quod nomen appositum fuerat in sorma Canonis praenarati) apposuerunt LGerum hominis Arbitriam pro ut nunc exstatis quu dixeris , Lberum hominis Arbitriam ese. neque Osee di mirrisei velit. Ita cautissime loquuti sunt , quia in eo casu Vocationis extraordinariae ac necessitantis, non remaneret Libe
tar Arbitrist juxta propriam . & communem illius significationem ; ideoque non fuit instituta Quaestio, utrum propositus Casus Vocationis necessitantis sit possibilis in homine, cum satis fuerit declarasse, non esse
possibilem in Libera Arbitrio hominis. Ex hoc ultro apparet, alienissimum sui L. se Concilium ab opinione . quod quaecum que Dei Vocatio compleatur per Gratiam
nedum intrinsece & ex Natura sua essentia
euilem. & cui nequeat dissentiri, eamque a
nulla Cathodica Schola fuisse admissam. i Ea, quae subiiciam in hoc, & sequentibus Paragraphis utque ad decimumsextum inclusust, nexum habent eum Sententia, quod Deus ah aeterno cognoverit non sollim res omnes contingentes absolute suturas, sed etiam futuras conditionath: atque illas quidem cognoverit in intrinseca earum v
ritate , absque eo, quod necesse illi fuerit formare in priori Signo Decreta absoluta ex parte Actus, & conditionata ex parte Objecti, ut in illis Decretis cognoscere posset
Veritatem illorum obiectorum conditionato suturorum. Cum autem de hoc modo Divinae Scientiae vigeat controversia in Catholiacis Academiis, meum consilium non est v
gendi Jansentanos hac unica via, sed eam solum proponendi, quae vera mihi videtur, Textuique Concilii consormior. Supersunt aliae, quas ineunt alii Theologi doctissimi ad eosdem Jansenti Asseclas revincendoa . Sed mei instituti non est in hoe brevissimo Enchiridio semitas omnes semper arripere . Major Gratia Praevenirer eonfidit in majori Illustratione. N Motione Divisa.
LIquere mihi videtur ex dietis quod, mex Doctrina S. Concilii Divina Gratia
praeveniens nihil aliud sit. quam Illuminatis ex parte Intellectus , & Motis ex parte V luntatis , per quas, ut inquit S.Augustinus, pareat, quod latebat,s suave M, quod noudeIeflabat: tunc haec Gratia Draeveniens est major in te , quando major est Illuminatio.& suavior Motus , magisque alliciens ad Conversionem. vel alios actus salutares, ad quoS nos Deus praeparat, & disponit; sed ita semper. ut Meus ille, sicut numinario , fiat per actus vitales Voluntetis, & Intellectus in nobis a Deo excitatos . & a nobis
abiicibiles . Sc res stibiles t sive . quibus mss
mus disentire, saltem cum servanda est Libertas humani Arbitrii . ut explicuimus
AFserri possent innumera exempla ad hanc Veritatem ostendendam ; sed
216쪽
fusileiat inter se comparare Iudam Prodit rem , ct Bonum Latronem. Cum ex insanitione Concilii Gratia praeveniens consistat in IIIuminatione. N Motisne vitati, leguntur in Evangelio mirifica signa Amoris a Christo Domino exhihita Judae quae Omnia, licet suerint Gratiae extrinsecae,nihilominus eadem signa . praesertim ostensa immediati ab ipso Reparatore nostrae Salutis, comitari solebant Internae Illuminationes,' Motiones, addudam ab immani scelere compescendum*multoque pauciora exhibita Bono Latroni. Si ergo spectentur incrinseca praedicata i lius Gratiae praevenientis. multo major fuit complexio illius tributae Judae, quam collatae Bono Latroni; & nihilominus Judas mlam abjecit, ei se dissensit ; Latro illam fuit amplexus , & consensum eidem praestitit. Nihil simile dici potest a Jansentanis , quamvis profiteantur. Delediationem Uictricem . in qua juxta ipsos consistit Gratia
Efficax , esse relativam, atque tunc esse Ui-etricem , quando superat Delectationem Concupiscentiae; ideoque stante Delectatione aliqua Caelesti eadem entitative atque in eodem gradu intensionis, posse nihilominus illam non esse Gratiam Efficacem in O idine ad opus salutare. ac solummodo excitandum ab illa esse desiderium inefficax ejusdem operis, si consurgat praevalens Delectatio Concupiscentiae; si vero haec si minor , tunc eamdem ipsam Delectationem Caelestem sore Utetricem . & Gratiam Effi
Uanissima profecto est hujusmodi elusio.
quia cum Deus decreverit per Jansentanos infundere Delectationem Uictricem ante Smnem absolutam, aut conditionatam Pr visionem humani Consensus, aut Dissensus:& illa, quae futura est Uictrix non solum sit ab homine In impedibilis propterCarentiam indicatae antecedentis Previsionis sed etiam, dum actu.confertur, sit omnino Inabiici hi-lis , & Irresstibilis ex Natura sua : & e eoninversia alia , quae in Desideriis inefficacthus est haesura,sit essentialiter talis: & Jansenius Dele talioni illi Caelesti ab homine abii iciendae ne nomen quidem Grauae Sinisteriis attribuat: manifestissimum est, nullatenus a Jansentanis dici posse. quod aliquando detur major Gratia Praeveniens dissensuro, quismeon usuroota Hetur intrinsera Gratiae N tura , cuin per ipsos diversissima sit harum Natura Gratiarum . & multo praestantIor intrinsece , atque essentialiter, sit illa , quae
consensum tribuitur. Verum quidem est, quod Gratia per nos collata homini consensum. v.g. Bono Latrinni , potest appellari major intensive . quam
collata non consensum,ltera hute pcissit c ferri major extensive sicuti re ipsa major existensiuE suit attributa Judae, quam Bono Latroni . Sed haec intensio solum consistit in ipsa Congruitate, videlicet in eo,quod Deus Optimus Maximus volens omnino obtinere consensum Boni Latronis elegerit ex th
sauro suorum Auxiliorum illud. cui praevidit dandum infallibiliter esse consensum. Et certδ Auxilium illud quantumvis dici queae majus intensive, non mit eiusmodi, ut nos potuerit abiici eidemque disrestiri; hoc enim esset contra universalem Sacri Concilii Definitionem de Auxilio qualicumque, quod consertur libero hominis Arbitrio. . Si vero quaeratur , cur etiam pro Judanon selegerit Deus aliquod ex illis Auxiliis finalibus,cui praevidisset ipsum quoque com sensurum, alia responso dari nequit. praeter illam Apostoli: Rom. ii. O Altitudo Divi. tiarum Sapientiae, b Scientiae Dei, quam is-eomprehensibilia Dut Pudicia ejus, b in si gubilar vitae eiust In hoc Selectu Divino Auxiliorum congruorum quae scilicet, licet in se intrinsece sint talia , utpossint abiici,eisque
possis disiensiri juxta Concilium , nihilomianus praevisa sunt a Deo conjungenda cum Perseverantia finali in bono,vel Conversionς
ad illud praecipue consistit Praedestinatio pendens a libero Arbitrio Divino, sed talis ,
ut exclusi a numero Praedestinatorum conqueri non possint, nisi de se, qui praevisi iuuedissensuri Auxiliis illis, quae ex intrinseca natura sua fuissent sussipientissima ad pbtinendam finalem eorum Persever ntiam in bono, vel Conversionem ad illud. di merδ eon derextur ea omnia. sae circumflans extrinses Gratiam Praeveniemem,
q. XIV. DUbitari non potest . praesuppositum
fuisse a Sapientissimis Sacri Concilii Patribus, quod infinita Dei Sppientia praecognoverit ab aetemo qualemcumque usum num, vel malum, Gratiae suae praevenientis hominibus tribuendae. videlicet cuinam Auxilio Petrus usi esset consensurus.& Quisnam Judas dissenturus, ex innumeris illis Auxiliis quae h hehat in Thesauro suae Omnipotentiae . quorum plurimis dissensu sfuisset Petrus, & aliis plurimis Judaa consensurus . Per quamcumque demum Scientiam . Sc qumumque nomine RPpellandam , ista omnia praeeognoverit Deus , certissimi
supposuit Concilium, quod nihil illum Ia-
tuerit , non solum ex illis, quae futura erant
re ipsa, sed etiam ex illis. quae futura minsent
217쪽
i34 Secunda Propositio Pansniana.
sent, si datae fuissent, vel essent dandae , aliae stantia unius Gratiae
Circumstantiae , quae nunquam datae sunt, &nunquam dabuntur. Legerant v. g. Patres
Concilii in Evangelio exprobratum fuisse a Christo Domino Beletamitis. & Corozaitis obstinatis in malo: Si in Dro,s Sidone. δε- me esent virtutes, quae factae sunt in vobis. olim in Cilicis, S cinere paenitentiam egi M.
Mati. I. In Tyro autem, & Sidone, neque praedicaverat unquam, neque Miracula ediderat,aut editurus erat; ideoque haec Reu
Iatio Divina de Conversione Tyriorum , dc
Sidoniorum , versata fuit circa objectum,nuod nunquam futurum erat, sed futurum suisset in circumstantiis nunquam purificandis .
Manifestum porro est. opinari non pintuisse Sacram Synodum quod Christus D minus praeviderit hanc Conversionem Tyriorum , & Sidoniorum tanquam eventuram post Decretum Divinum de Gratia nedum
intrinsece Efficaci . sed & Dabiisibili, N Imresistibili, danda Tyriis. & Sidoniis, tum
quia nullam vim ha huisset Exprobratio sacta BetZamitis, S Grozaitis, quihus eamdem Gratiam non dederat; alioqui enim etiam ipsi conversi suissent: tum quia ut si lis a Concilio petitis argumentis utamur cum Synodus definiverit Gratiam Divinam Praevenientem , quae de sacto datur hominibus . esse abiicibilem, S mimyt Gysentiri. ideoque re stibilem. impossibile est . quod
eadem Synodus opinata fuerit, cognitam a Christo Deo suisse Conversonem illam con ditionatam , tanquam eventuram post Decretum de danda Tyriis, S Sidoniis Gratia
praeveniente omnino diversa,imo etiam contraria , illi. quam de facto dari Concilium
definivit. Cum igitur Deus praeeognoverit ah R- terno ut certε Concilium supponit cuinam Gratiae praevenienti singuli homines sinteonsensuri, vel dimensuri. s seligat illam , cui re ipsa aliquis consentiet, haec dicitur maior extrinsece ob hane ipsam Praevisi nem,licet in se realiter, & intrinsect fortassest minor, sicut minor intrinsect suit Gratia praeveniens tributa Bono Latroni , quam eollata Judae; sed nihilominus maior extrin- seeh fuit illa Boni Latronis. Praestantia haec
extrinseca unius Gratiae praevenientis consistit in hoc ex Dod trina S. Augustini. quod
mas decernat voeare hominem eo modo, quem
scit illi ese eongruam, at repulsam non det seantie sive . ex forma loquendi adhibita a Concilio, decernat vocare ita , ut uos abi elat, & reddat se straneam Gratiam suam . nee eidem dissentiae.
Explicuimus modum, quo statuitur Pr praevenientis supra aliam. quamvis Liberum hominis Arbitrium euiluti Gratiae pint disentire IIamque abI
cere : hunc, inquam, modum eXposuimus ineundo unam ex viis . cui multi Catholici
Doctores insistunt. Diversas arripiunt alii; sed omnes inhaerent infinitionibus Sacri Concilii, ae strenuissimε defendunt Conclusones penitus oppositas illis Jan senistarum . Gratia praeveniens eonsiderata in se intrinsecὸ es indererer, ut eo ungatur cum consem Ih. ves dissensus luet i extrinseὸ derer minata Divina cirea illam Praescientia .
Uod si intrinsect indisserens, apertissimum mihi videtur ex infinitione Concilii affirmantis. quod abiici possit, eique possit dissentiri. Atque hic notandum videtur id , quod ex authenticis Actis narrat Cardinalis Pallavicinus,videlicet , propositum fuisse a R.P.M. Bonaventu ra Pio Minorum Conventu alium Generali, ut adderentur Decreto circa Gratiam praevenientem haec verba. eum si in nostra potestate illam recipere; sed opportunius visum fuisse declarare Catholicam Veritatem illis aliis verbis: quippe qui illam es abiicere ρ is : quae subiiciuntur illis aliis: Tangente
Deo eor hominis pre Spiritur Sancti IIIaminationem. neque Bomo ipse nihil omnino agit Inspirationem illam recipiens, quippe qui Ulum S abiicere potest. Opportunior,inquam, via fuit haec loquendi forma,quam illa: eam M in nostra potesate inam recipere. quia cum Deus in nobis ne nobis excitet Illuminati nem Ulam istellinus, s Atraseum Voluntatis , non est in nostra potestate illam recipere . vel non , sed est in nostro Arbitrio, ut Hum abistiamur eidem dissentiendo. ves eam retineamur eonsentiendo. i Est ergo intrinsece indifferens, ut conjungatur cum consensu , vel dissensu ; sed nihilominus est extrinsect determinata Divina circa illam Praescientia. quia infunditur a Deo certissime praevidente. utrum illi homo sit consensurus, vel dissensurus.
218쪽
q. XVI. EX eo. quod Synodus neget dari ullam
aliam Gratiam Praevenientem , praeterit Iam,quam dicit ese abiisibilem I enim
humanum Arbitrium dissentire, congruenter inferri potest, quod si meaeia sumatur pro Potentia producendi adium honum, v. g. Conversionem , in ordine ad quam a Deo tribuitur homini Gratia praeveniens, omnis talis Gratia nuncupari possit Effcax, quia vere omnis Gratia praeveniens constituit talem Potentiam ex parte actus primi. licet ex parte actus Secundi requiratur alia Gratia Cooperans simul cum homine re ipsa se convertente ad Deum per contensum praestitum Gratiae praevenienti. Quamvis igitur non omnis Gratia praeveniens sit E eum re ipse, scilicet producen x effectum intentum a Deo illam conserente 3 Omnis tamen dici potest meo, in quantum omnistrihuit homini Potentiam ad producendum effectum bonum , licet homo ipse eulpa sui effectum bonum frequentissime non producat abii endo Gratiam Dei praevenientem . eidemque dissentiendo. Dum ergo opponitur, inconveniens esse, quod homo ipse addat meaeiam Gratiae Divinae secundum se indifferenti. ut sit Em-cax , vel non , negandum omnino est ab homine addi ullam Essicaciam positivam eidem Gratiae illam ex se habenti i& solum concedendum est, ab homine consentiente Gratiae non poni eidem Cratiae obicem, quem pos sit ponere, atque per hoc compleri quodammodo Gratiam in ratione meientis. Quod Arbitrium creatum aliquid conserat ad E eientiam Gratiae in actu secundo, liquet ex illo Apostoli: Non ego .sed Gratia Dei me eam : & ex illo Augustini: me e Blur nee Gratia fila ,sed Gratia mecum illud tamen semper, & constanter retinendo,quod Arbi-irpum creatum concurrat ad vetentiam Gratiae in actu Secundo dependenter ab ipsa Gratia . & non aliter, nisi cum Adjut rio ipsius. Ita si quaeratur.utrum homo ponsit addere Soli meaeiam illuminandi λ Respondetur non posse addere Essicaciam positivam et illam enim Sol habet ex se: posse autem ab homine poni obicem Soli, claudendo Palpebras. quas si occluderet . profecto
Tom.II. Sol illum non illuminaret actu. Haec potentia ponendi obicem, ideoque reddendi inefficacem . seu verius in cientem actu, Gratiam Diuinam . & Solem, nullatenus imminuit utriusque Gloriam. Quod talem potentiam homo habeat, apertisti me definivit qacrum Concilium dein claranx. Divinam Gratiam Praevenientem ab homine abiicibi m effexidemque Liberum hominis Arbitrium dissentire posse . Incolumis igitur persectillime remanet Gloria Gratiae Divinae per hoc, quod ipsa praeveniens haheat ex se vim producendi actum salutarem , nisi homo illi dissentias, eamque abiiciat: perque hoc, quod, si homo illi consentiat, Concensus ipse praestetur ab homine per aliam Gratiam Cooperantem. Frustranea e set Gratia Praeveniens, quae in-rriines , or ex natura sua efra mere su cient, neque talis, quae consitura nor proxime poIenus ponere efflum.
q. XVII. IAnsentani a firmantes diversam eme Na
turam intrinsecam Gratiae praevenientis, S unam essentialiter esse Effcacem, atque
liter. 8c insuperabiliter connexam cum esse
Etu : & aliam essentialiter per se in eacem& mere Ii eientem, sive , ut ipsi loqui solebant, mere excitantem, & ex Natura sua talem . ut nunquam eum effectu conjungi possit: lateri compelluntur, hanc secundam Gratiam esse frustraneam . Frustranea enim prosecto est Potentia illa,quae ex natura sua cum essectu nunquam conjungi valet. Talis autem esset Potentia illa ad actum bonum . v. g. ad Conversionem, quam Jansentani agnoscerent in praeveniente Gratia appella ta Suficienti, nunquam valente in actum prodire ex intrinseca . & essentiali constitutione sui. Si vero Gratia praeveniens talis naturae
sit, ut per ipsam Effectus haberi possit, esto. re ipsa nunquam habendus sit, sive quia colinlata suerit fib Praevi ne Disrassar ab homine maestandi juxta Principia, quae omnino
vera censemus : sive quia ex aliorum Theologorum sententia non sit intrinsece Effrax.8c ex suis constitutivis insallibiliter cum
consensu connexa non tamen ob id ullo modo dici potest frustranea in se ipsa . quia talis semper redditur ex culpa hominis uti no-Ientis adaequata , & expedita Potentia producendi consensum , quam Potentiam in Gratia Praevenienti simpliciter ad id necensaria Catholici omnes agnoscunt.
219쪽
Per summam abusionem lorabati mpellare tur Miens Gratia . qua necessaria indigeret confortio alterius non tantum, ut op
raretur ,sed etiam ut posset operari.
q. XVIII. INnuimus hoc q. s. Capitis primi. & in
culcandum nunc est,cum ex prosesso impugnatur Secunda Haeretica Jansentana Pr positio assirmans , Interiori Gratiae in sum Naturae la a nunquam resisti. Frustra tegere conantur Haeres m suam Jansenii Aseelae dicentes quod, licet nunquam resistitur Grariae ex Natura sua Essicaci, per ipsos Inabi
eibili. Irreristibili; datur tamen alia Graintia Sinciens, cuisemper re itur. Frustra,
inquam , ad has latebras confugiunt, quia non nisi per summam abusionem vocabuli
appellari ab ipsis potest Suisiens Gratia illa . quae se sola non constituit per ipsos adaequatam Potentiam producendi actum salutarem , cum ad eam adaequatam Potentiam constituendam necessario praeterea requira
turper i os alia Gratia Praeveniens nedum
Usentialiter meax, sed S Dabiisibilis, Stiresii libitis. Ergo per itfor nanquam resis
tur Interiori Gratiae vere socienti. Sed Iincienti a in omni vera accepti ne vocabuli dici potest Cratia illa praeveniens , qua potentes simpliciter efficimur ad opus saltitare, quamque admittit S. Concilium abii tabilem, S eui possit dissentiri, quia
certe susscit illa, quae non indiget consortio ullius alterius ad constituendam totam il- Iam potentiam producendi actum salutarem, v. g. Conversionem , quam Deus ex parte sua tribuere debet homini ut possit salutares actus producere. Adeo, inquam, ut haec,minimis frequentre, vel . ut aliis place emperves stitur , nisi succedat Praemotio ex parte
Actus Secundi, dici possit etiam Meax: praesertim in nostris Principiis, licet non motos: iuxta quae Principia si spectetur, mrax vocatur illa . quam Deus trihuit ex Praevisione Consensus : Su tem,quam post Praevisionem Dissensus. Ex eo, quod homo pint abiicere Gratiam, Silli disentire, non sequitur, quod conse nor discernat se primo ἐπ primario a non
q. XIX. ΡEtrus Suavis famosus hostis Meri Concilii Tridentini. & Lutheranorum, atque Calvinistarum Interpres . illos sub tacito Theologorum . quos Catholicos existimari optat nomine inducit insurgentes contra Sanctae Synodi declarationem . quod Gratia Dei praeveniens t abiisibilis, eidemqne possit dissentiri. Ex hoc enim, inquit, sequeretur, Vasa Misericordiae separanda esse ab illis Irae ab ipsis hominibus,& non a Deo. contra illud. quod stipponit Apostolus interrogans homiDem: Ωuis enim te discernit p i . Cor.4. Nam si Divina Gratia preveniens est intrinsece indifferens, & determinatur ad Eiscaciam per humanum Consensum, discernitur, & separatur ille , qui est consensurus finaliter,ideoque futurus Uas Misericordiae. a dissensum finaliter qui proinde futurus est Vas Irae, ab ipso homine finaliter consensum, S non a Deo . Mirum non est , quod haec celeberrima objectio allata fuerit a Suavi,& a manifestis Haereticis, quorum tutelam ipse suscepit tsed vehementer admirari possumus, quod eamdem frequenter in medium afferant Janisseniani qui ab ipso quoque Jansenio, nedum a Luthero, & Calvino. abhorrere se profitentur , ideoque obsequentissime a se coli gloriantur Sacrosancti Concilii Tridentini DesinitioneS. Duplici autem tramite ingrediuntur Theologi Catholi, Fidei retinentissimi ad nodum hunc dissolvendum ; qui enim, ex supra indicatis . distinguunt Gratiam Sufficientem ab Efficaci ex intrinsecis utriusque Gratiae constitutivis, ex eo videlicet, quod
Sufficiens detur ad simpliciter posse, sitque
intrinsece penitus in disterens , adeo ut conjungi valeat cum alterutra Contradictionis arte; Essicax autem detur ad ustam insilli-iliter extiturum,cum quo ab intrinseco dicat connexionem , licet componi possit. Scomponatur Cum Potentia, quam intactam
relinquat, ad oppostum Actus eliciendi rhi. inquam. Theologi censent nullius robo ris esse id , quod obiicitur, cum refundant Discretionem Consentientis a Dissentiente unire in Dei Voluntatem ex solo suo heneis placito impertientis Dissentienti Gratiam pure Sufficientem . quae constituat quidem in illo completam Potentiam prestandi Comsensum ex parte Actus Primi, quem tamen
Consensum Gratia illa secum non trahat. semperque verum sit quod homo ex sui pervicacia res stit Gratiae:consentienti vere, do cent attribui a Deo Cratiam ab intrinseco
Efficacem . Abii,silem quidem . N Resis
hium, sed talis virtutis. ut nunquam et v luntas resistat, illamque abiiciat, licet posse eam abiicere.illique respere. Unde inserunt. salsum omnino esse,quod Vasa Misericordiae a Vasis Irae discemantur per ipsummet Lia hertatis Assensum. Qui vero nobiscum propugnant,& ver
220쪽
ut censemus . Gratiam Suffcientem ab Em-caei non distingui entitative, sed ab extrinseco, Si ex Praevisione Consensus, aut Dissensus. & ex Amore speciali Dei eligentis Gratiam . quam Augustinus appellat Compuam . tribuendam homini consensum . nil reformidant concedere,quod ultima Discretio Consentientis a Dissentiente a Concilio attrihuatur Libero hominis Arbitrio per hoc ipsum . quod dicat, Gratiam Praevenientem esse abistabium, & cui hamanum Arbitriam
Hinc tamen non essicitur, quod primus. S primarius discretor Ualorum Misericordiae ab illis Irae lit homo ipse contra suppositum Apostolis primus enim discretor fuit Deus ipse decernens ab aeterno conferre Petro v.g. Vocationem illam h nalem.& Gr tiam Congruam, cui praevidit consensurum, loco alterius Gratiae . ac Vocationis Inco gruae, cui praevidit dissensurum . Ad interrogationem igitur illam Pauli r tuis enim te discernis p respondent consequenter, non alium esse, quam Deum,si sermo sit de prima , 8c primaria discretione, deua sola loquitur Paulus agens de ipsa Prae estinatione, non de illius essediuia Secundam autem diseretionem praestat quidem aliqualiter homo ipse per illud uos omnino
nihil, quod agit iuxta Concilium, scilicet per liberum consensum Vocationi Divinae. cui potuisset dissextire tuam abi tendo i v lante Deo hoc ipsum . videlicet. quod haec ipsa Seeundaria discretio libere fiat ah h mine . simul tamen cum ipso Deo per aliam
Gratiam cooperantem superadditam praevenienti, per quam Deus hanc quoque Secundariam discretionem primario praestat,& v xificatur aliud Apostoli oraculum: Non ego, d Gratia Dei meeum. Quod ultima disseretio sat ah homine ipso confirmatur etiam ex eo. quod Apost Ius in eadem Epistola hortetur Ethnicos conversos ad Fidem ad non superbiendum , ne ipsi quoque., siciit Hebraei, a Deo reli quantur : perque tot Capita ilicis urgeat ad na opera : S alibi Corinthios admoneat Epist.2.cap. s. tu vaesum recipiant Gratiam Dei . Hae autem hortationes, & admonitiones, omnino fatales, &. ni Palla vicinus inquit, saltae eflant, si, quos Apostolus hortatur, ponere nequivissent illud non omnius nihil. de quo loquitur Concilium. ἐπ reddere vacuam Gratiam Dei praevenientem illidissentiendo. Haec omnia melius patefient per sequentes Paragraphos hune dicendi
modum corrohorantes , altero nullatenus impugnat . - Rom.II.
Vis humani Arbitrii a Deo confortari. ωπ- sequenter ad dim,explicatis auctoritate Sacri Goncibi.
fumus, eo cooperante qui nor confortat, -- omnia poseamus. Ita non habet homo,
unde glorietur. Ied omnis gloriatio nosra in ripo es, in quo vivimus. in quo muvemur, in quo Iutifacimus. facientes fructus dignor Paenitentiae , qui ex illo mim habent, ab illo offeruntur 'Patri. ἐπ per Hlum is aceemantur a Patre. Si ergo ex Divinis oraculis ali tis a Concilici possumus omnia confortati a Deo per ciristum Dominum . Itera ex uobis nihil possimur , quid mirum, quod eo cooperante consentientes Gratiae praevenienti nos ultimo discernamus a non consentientibus Zpraesertim si animadvertatur , quod sc dicendo . i Determinatio Gratiae indisserentis fusa obbomine nihil Dei Gloriam imminuit.
q. XXI. Postquam S. nodus declaravit potesta
tem humani Arbitrii ad obsietendam Gratiam praevenientem . illique dissentientidum , & alia subjecit de proprio Merito hominis per Dei Gratiam. addit: iΩ quis dixerit, per hane Doctrixam Carbolicum de Pa I carisne a S. Sstori hoe praefenu Deeres expressum aliqua ex pane Gloriae Dei Meritis Iesu Christi Domini Nostri derogari , s non potius meritatem Fidei nostrae Dei denique, ae 'esu Christ. Gloriam tu ruri, Anathema fit. Nil igitur Gloriae Dei der
gatur per hoc . quod Discretio Mnsentie tis a Dissentiente ultimo refundatur in hominem . sed potius illustratur , dummodo firmum,& inconcussum sit, ipsum neutiquam viribus propriis utcumque se ultimo discemnere . sed post primam Discretionem Divinam superius expensam f. I9. & consortatum a Divina Gratia ipsi collata ex Meritis Christi Domini, quam licet abistere possit, eique resistere, virtute tamen ipsius Gratiae nec abluit, nec illi re fit. Animadvertant igitur . quam juxta haec Principia in ipsos sententiam tulerit Sacrum Concilium. Ja seniani illi, qui dicunt, parum honorio mDeo , & ejus Gloriae derogantem , esse ultimam hanc discretionem consentientis a non consentiente homini tributam ah ipsa Syn