Joannis Laurentii Lucchesini Lucensis ... Operum tomus primus secundus .. Operum tomus secundus, in quo editio altera voluminum inscriptorum Historia polemica pontificia conciliorum, quae praecesserunt Chalcedonenses ... et affertur nova eversio Petr

발행: 1715년

분량: 435페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

341쪽

3 33 - Responso Capillationibus

iam reiecti, & salso praesumpti Sermonis

Mennae ad Uigilium . ut proinde Synodus exclamaverit: Super a etiam praesens Lemo Sermovir existit, quia penitur fetas,ue falsus es: Dixeruntque Patres se meminisse. Fabiatam fui e initiinem Septimam dividius Comesset , es qu)d nos ut veraces Libelli, qui iuea continentur. quas porrem a Vi ID Pasi uiam, S TModorae p. m. D ergo D Qua exsis etiam praefatarum duarum Actionum Lectis. Post hos manifesta fictos Libellos le-εius fuit Titulus alterius Codicis Macarii.

videlicet: Exemplar Epipolae Sergii Gnsantinopolitani ad Honorium Papam Romanum e aliusque , cujus erat Epigrapher R

scriptum Epipolae Honorii Fapae Romani ad

eumdem Sergium. Paginae illae omnes justi Concilii delatae sunt ad Macarium vetitum regredi ad Actionem. ut animadverteret, an suae illae essent: atque illo fatente, ac deinde Collatis cum exemplis Bibliotechae, variatio nulla suit inventa. Instantibus iis . quos pro se deputaverat

Imperator, ut condonaretur Macario,atque

Stephano . si resipuissent, respondit Syn dus esse omnino contra Ecclesiasticam Disciplinam , quod delirus ille Senex regredi

unquam posset ad Sacerdotale . nedum ad Pontificale munus . Decretum deinde suit

haberi Adi. 13. Judicium de Causa Sergit. Honorii. & Sophronii, juxta petitionem Episcoporum.& Cleri, Antiocheno Patriarchatui subjectorum . Secundum ea qua comfiderata sunt a Sancto,s Universali Concilio, ἐπ juxta petitionem Reverendissimorum Episcoporum . Religiosorumque Curicorum, qui sub Sede sunt Antiochenae Civitaris. agamurte'a Sstnodo in futuro Secretario, quae ' mi sunt inper Sergio, Honorio, atque S

pisonis , omne adimpleme.

ouis non videt, statutam suisse Tractationem Causae Criminalis instantibus illis,

quos pudebat condemnationis eorum Patriarchae Macarii Apparet etiam hoc ex eo,

quod Constantinus Diaconus suggesserit

initio novae AEtionis Synodum rogans . Ruatenus Proprium promulgaret intentum

Iuper Sergio, Honoris, S Sophonis . Non postulavit expendi Dominam Sertii, Hon ris , S Sophronis, praesumens declaratum jam esse, ut prosecto erat. Dogma sed ferri Sententiam super Sergio, Honoris. S Sophronio,

idest super eorum Personis.Sequuta est con demnatio duorum primorum , quorum Epistolae creditae sunt contrariae Catholicae Ueritati jam decretae . Hasue invenientes sminuo alienas exsere ab Apostolicis Dogmat

bur, ἐπ a Definitionibus Sanesorum Conciliorum , s eunHorum profataliam Patrum, δε- qui verῖ falsas Dominas mereticorum, eas

omnimodo abiicimus , S tanquam ianimae noxias execramur. Dogmata Borum. N Nom

ua a SDra Geissa proiici judicavimus, idest Sergii quondam Fraesulis hujus a Deo consere mandae civitatis, qui aggressus es de hujusmodi impio Dogmate conscribere, Cyi AI xandria, orrhi. Ferri. N Pauli M. His .e semul prosita a S.Dei Catholica Eetae .

simulque anathematizari praevidimur 9 H norium . qui fuerat Papa antiquae Romae, eo quod inserimus per Scripta , quae ab eo DEM sunt ad Sergium, quia in omnibus ejus memtem sequutus es. N impia Dogmata consi

mavis . Haec autem verba, quae inveniuntur

in Actis quo truculentiora sunt contra Sanctissimum Pontificem Honorium , eo manifestius ostendunt. exactum illius Epistolarum Examen habitum a Synodo non fuisse pro statuenda contra Monothelitas Catholica Veritate , sed sollim cursim auditam unius ex illius Epistolis te et ionem . & ait

rius vix delibatam , pro anathemate sere do , necne , contra illius Personam . Quonam pacto, Deus immortalis, asseverare po-

tu issent Patres impia Getis Dogmata coin mala fuse ab Honorio si hujus Epistolas ea, qua par erat, sedulitate discussissent8 Ex iis, quae supra retulimus β. Nono eius Epistolarum verbis, manifestissime liquet assertas ab Honorio fuisse in Christo Domino daasI

raras operanter, atque operaIrices : er Diu nam quidem, quae Dei stiri, operantem .s Humanamquae Camissum, exequentem Sc. Non confirmavit igitur impia Domata Se pii unam solummodo Reparatori Nostro - .luntatem . R Operationem tribuentis . sed eius Haetesi contradictorid opposta in Catholicam Ueritatem declaravit 3 quamvis opportunum censuerit abstinere interim avocabulis unius . vel geminae operationis.

Adeo igitur nos minime deterrent horribilia verba Sententiae in illum latae , atque jussa in fine Sess. 3 3. illius Literarum , smul Cum Sergii, aliorumque Lihris , combustio . ut potius hinc confirmari opinentur id . quod in hypothesi incorruptionis Actorum Concilii ostendendum suscepimus,videlicet quod Criminale solum Examen in ordine ad Pe sonam non Doctrinale in ordine ad reiiciendum Monothelisnum . de Literis Honorii

fuerit institutum. Post jactum in caeteros anathema Patres innocentem Sophronium declararunt. Petiverunt exinde scripta Pyrrhi, Pauli, atque Petri, ad Criminalem eorum quoque Controversam expendendam . Quaesitum est a Judicibus . num invenirentur Epistolae . aut Sermones, Thomae , Joannis,& Constantinis

342쪽

Auti uis an senianorum. 329

ni, qui ultimi fuerant Patriarchar,ut certior fieret Synodus , an reis accensendi essent. Multa ex bis contigerunt in Actionibus I 4.

Scis. Se subiecta Examini in i 6. Causa Constantini Apamiensis Presbyteri, caepta ue proponi Dei initione Fidei in i .integrae inde lecta fuit in i 8.ad quam ipse quoquo

regressus fuit Imperator: interque damnatos recensitus etiam fuit Honorius . non tamen ut Dogmatizans , neque enim Patres Coarctarunt se ad nominandos tantummodo E

rorum Magistros. sed inter caeteros ipsum quoque collocarunt Stephanum Macarii Discipulum. Additae sunt Suhscriptiones, primDque. ut semper loco illae Apostolicorum Legat

rum , quorum duo Sacerdotes tantummodo

erant. & non Episcopi, ac Diaconus alter . quibus primas in omnibus partes Antistites Orientales perpetuo tribuerunt,3c ipse Constantinopolis Patriarcha. Suum poli omnes nomen apposuit Imperator scribens: Leg

mus consensimus .

Datus illi fuit debitus plausus, cumque

Patres execrarentur nomen Haereticorum ,

auditum quoque suit illud Honorii, sed sina ut Stephani Diaconi, & Polichronii insani Presbyteri, qui stolidissime spoponderat

extin Stum quemdam a se revocaudum ad Vitam in Haeretis confirmationem: SP praeterea Pergensis cujusdam Aspergit. Sermo Accia inatorius, aut Prosphoneticus,suhlimia continet prεconia Sedis Ap

scilicae , quae semper Haereses debellaverit; ut hinc etiam liqueat, quod si eidem fuit

insertum nomen Honorii, non proinde habitus ille suit Errorum Magi iter. Notandum quoque videtur. legi post Sergiam, NPa tam . Parrhum. ἐά Petrum se. Et cum eir Hovorium . qui fuit Romae Praesi, utpote qui eos in his Iequutus es se. Existimatus igitur suit aliorum Sectator, non Dux . &Doctor haeretici Dogmatis. Ab exacta narratione rerum Omnium ,

quae acta sunt in Concilio ante Honorii Condemnationem, plura prodeunt validisruma argumenta, quibus evincitur, Crimina- Ie solummodo . Sc non Dogmaticum , fuisse Judicium institutum contra illum . idest eκ- pensam non fuisse illius Responsionem ad Sergium pro eruendis ex illa causis damnandi , aut non , Haeresim Monothelitarum,

sed tantum pro detegenda veritate, an eo ruin errores Honorius sequutus fuisset, aut

saltem aliqualiter censeri posset eorumdem Fautor approbato Silentio, & cessatione ab usu Voca hulorum Unius aut Duarum Ope rationum in Ch sto Domino. EX argumentis porro, quae: nascuntur ab allata narratione. Primum est, quod antequam damnaretur Haeresis in Actione 3. euntibus Omnibus in Sententiam S. Pontificis Agathonis,pluries appellatus fuerat Honorius a Macario tanquam Desenlar opinationix suae , ac nullus tamen petiverat discuti ea. quae scripserat alter Ecclesiae Praece Ptor , prius quam decerneretur suscipere Agathonis Doctrinam. Secundum. Quia non solum hoc non stagitarunt Catholici communi nomineEpiscopi, nec seorsum ullus eorum , sed nec ipse Macarius, qui solus Haeresi mordicus adhaerebat. Neque hoc praestitit, cum vidit omnes constuere ad sese Agathonis Discipulos

declarandos i neque cum Steplianus eiu Diaconus, conatus moram obiicere publicae

omnium Fidei professioni, confugit ad indignam fraudem, qua Praesules quosdam infimulavit tanquam detrediantes fateri duplicem in Sorvatore nostro Operationem: neque cuin urgeri se animadvertit ad proserendum.

utrum admitteret Agathonis Epistolam ZTertium. Si speravisset Macarius expendendas a Concilio Literas Honorii tanquam Dogmaticas pro statuendo Articulo, de quo agitabatur Quaestio . enimvero supersederi supplicasset, quousque simul librarentur Honorii, ct Agathonia documenta. Quartum . Quoniam Sand torum Aufi ritas patrum declarat Traditionem , petivit Synodus usuram temporis ad eos videndos, qui allegati suerant. Sc conserendos cum Exemplis eorum operum , quae in Patriarchali Bibliotheca conservabantum atque hoc suit exequuta . diseussis etiam contrariis

Haereticorum locis . antequam Haeresim de

testaretur subscribens Sanctissimo Fidei Magistro Agathoni. Post hanc solennem Pro sessionem Catholicae Veritatis quodcumque aliud Examen suit Criminale , non Sirinale . Nullus ideo postulavit facultatem te gendi privatim Honorii Literas . sed audita solum fuit publica illarum Lectio .

Quintum. Haec fuit integra Primae s lummodo Epistolae non alterius, in qua cla rius explicabat Honorius non fuisse in Ro-

demptore duas humanas Voluntates , quarum una repugnaret alteri; non tamen ipsi

demi sse Humanam a Divina diversam. Quis autem putet non fuisse postulandam DSti nem utriusque, si pro Dogmate statuendo disceptas enit Sextum . Si Deati Apostolici loquuti non sunt in Honorii Desensionem, neque saltem institerunt, ut integra legeretur Se cunda 64s Epistola. manifestum est ipsos minime timuisse , quod lecta suisset Prima

pro sumenda Instructione circa Dogma, sed

343쪽

gio Responsio Capillationibus

pro certo habuisse, expIoratum solummodo, an reprobanda esset Persona , contra quam fortasse ipsi quoque incendebantur arbitrati ab Honorio,Silentium laudante,datum minse somitem Haeresi , atque satis hoc esse ad

promerendum anathema.

Septimum . Exhibita fuit Epistola illa

a contumacissimo Haeretico, idest a Macario Antiocheno : & ejus I ectio petita ab aspersis dedecore sui Praesulis,quem Synodus detestata suerat tanquam novum Dioscorum , aut Eutychetem, nudaverat Pallio,& expulerat a Sacro Congressu ; ideoque in alios quoque maximos Antistites irruens Damnatio levamen aliquod iis videbatur in tunii sui. Octavum. Supplicarunt Antiochent,ut ateretur de Sevio, Honoris, S Sophronis , non de illorum Doctrina, ideoque Criminale solummodo judicium exoptarunt. Nonum. Et antequam discuteretur H norii Causa. & postea , expensae sunt Controversiae de aliis Hereticis in Criminali Judicio. non explorando amplius eorum Scripta in ordine ad dilueidandum Dolma jam

decretum , sed solum in ordine ad Personas condemnandas , aut absolvendas . Decimum . Nullus cxcitavit dubium aliquod circa Sensum Epistolarum Honorii, quae discussio si fuisset instituta, patuisset manifestissime admissam ab eo in Salvatore

suisse unam tantum Voluntatem , & operationem humanam, quia illi non inerat altera Carnis repugnans illi Spiritus . Undecimum . Si ejus Nomen execrationibus suit impetitum in Decreto Fidei simul eum illis sal λrum Dogmatizantium , non proinde voluerunt Patres illum his accensere . quia caeteroqui primo illum loco nominassent . prout Suprema eius Dignitas exi- gehat 3 sed allis pariter recensitis, quamvis fuissent tantummodo Discipuli Magistrorum Erroris , videlicet Policronio, Aspem gio, atque Stephano . Duodecimum . In ipsis condemnationis verbis expressum fuit, quod Honorius tantummodo equutus es dementiam Sergii,pos quem serὸ semper nominatur , Decimum tertium tandem atque haec tertia est via, quam initio 4. Noni a me suseipiendam indicavi quantumvis contra demonstrationes allatas intendisset Synodus sermare Doctrinale Honorii Epistolarum Examen. supraque ipsas caderet condemnatio, nullam quo ad hoc vim haberet. quia in hac parte non fuissent probatae I iterae Synodales a S. Leone Secundo qui eas accepit, cum S. Agatho, cui erant directae, prius ad ad Caelum evolasset. Si concedendum esset

quod tamen pernego adiectum non fuisse

Literis S. Leonis , quibus declarat Imperatori Constantino a se probari Sextum Concilium, id quod ibi dicitur de Honorio,idem appellatur solummodo reus,eo quod moram non o ecerit nascenti Hierest. Meno SHonorium, qui hane is stolicam Gelesiam non Apostolica Traditionis DominE Ius ravit, sed prophana Aroditione immaculatam fi

dem subteriore conatus est. Haec reperio verba pagina 29o.sed in Margine legitur ; Immaculari permisit: atque haec loquendi sorma magis congruit Sensui ejusdem Ιaeonis expresso in Secunda, quae illi tribuitur Epistola ad Hispaniae Episcopos,in qua loquens de Honorio improbat ejus agendi modum , quia Hammam Haeretici Dogmatis non , ut decuit Amsolieam Auctoritatem Mipiemem extinxit .sed negligendo confovit.

q. XII.

De multi Di Discrimine, inter Causas Honoris . atque Panserit. DAmnata solummodo fuit, ut ostendi

mus, Honorii Persona eo quod Sile tium approbasset. 8t solum in ordine ad hoc cursim lecta fuit tota Prima ejus Epistola,&pars aliqua Secundae, a Synodo errante in

hoc Crimiminali Judicio, in quo nullus interris est infallibilis. Sed in Causa Jan senii

nunquam suit institutum Examen circa jus

Personam . & solummodo discLssa fuit D ctrina, quae patet ex Uolumine ipsi attributo , idest, utrum talis Dod trina sit haeretica.

Detegere hoc voluit Apostolica Sedes ab eo tantum Libro collato cum Sacris Literis,& eum Sandiorum Patrum Traditione. Pro aperiendo autom Monothelismo non talum coarctata non fuit discussio ad solas Honorii Epistolas, sed nec ulla prorsus earumdem ratio in ordine ad hoc habita est . Exactissimum fuit Examen Sensus D ctrinae Jansentanae, ipsumque Sensum censendum esse haercticum, & novae quidem Haeresis conditorem, suit definitum . Idci Co Error in quem Decretum hoc incurrisset, esset DoEirinalis. Sc circa Dogmata Fidei, circa quae Redemptor Humani Generis Uicario suo suaeque Ecclesae, spopondit eXemptionem ab omni errandi periculo: scuti silli non potuisset Sexta Synodus. s. dubitans prius, an Monothelisiniis damnandus esset,

discussisset Honorii Epistolas pro Fidei articulis decernendis.

Manisestissimae igitne sunt Disparitates inter Honorii Causar, atque dansenti. Audirut

344쪽

ta sitit a Sexta Sync do Lectio Epistolae Honorii , rarcum in sermonem versae ad videndum , an vox a Pyrrho contra ilἰum sparsa ,

quasi Sergii Erroribus adhaesisset, nam de

hoc tantum, quasi privatus Doctor qui privatis pariter Literis somentum Errori dedisset, accusabatur) sundamento alicui niteretur : & quia visum suit hoc non deest e Patres ad Honorii Anathema Personali judicio proruerunt. Contra vero Apostolica Sedes

St Ecclesia statim suscipiens tanquam Insul

libilem aspediabilis sui Capitis . & Manistri

Definitionem , nullum instituit Personale Judicium contra Jansenium, sed contra Do-dtrinam ex eius Volumine patentem . Judicium hoc publicatum non fuit, antequam DoEtrina Voluminis illius expenderetiir sed post ex aetillimam Doetrinae illius , ejusque Sensus Discultionem ; cum contra in Scxta Synodo, priusquam de Honorio serct ulla Quaestio, damnatus suisset Monothelisimus. In praesenti ergo Casii totum Examen ceci

senio tributir ac proinde si circa hoc errasset Cathedra S.Petri, & Ecclesia 4 non esset immunis ab errore circa Fidei Articulos.Sed

si deeepta suisset Sexta Synodus in Causa Honorii, ei solummodo defuisset Infallibilitas in formando de peculiaribus Personis Judicio. Magnum Privilegium In fallit,ilitatis ei ea metrinam indultum fuit S.Sedi, & Ecclesiae, ut certi sint fideles nunquam errandi, dum fidem adhibent rebus definitis.Ad hunc

finem obtinendum necesse non est, ut errare nequeat in serenda Sentcntia circa Personas,

S suis est esse impotem falli in declarando Sensu Propofitionum , quae in animum sint admittendae, vel rejciendae.

Si Apostolicae illi Sedis inclyti Desens,

res , Baronius, Bellarminus , aliique a Jan senianis allegati, aetatem egissent, postquam

eorum nomen traducere ausi sunt recentes

Heterodoxi, multo scilicisis quam nos praestiterimus, ea , quae in Sexto Concilio contigerunt , exposuissent, ne amplius Honorit

Causa posset pro tuenda lanieniana in thea

trum revocari.

Hoc trium Capitulorum nomine com plectebantur Ueteres opuscula quaedam Theodori Mops vestiae Antistitis, quem Nestorius Magistrum audivit i Anathema tisinos Theodoreti Nestorium sequuti, eum illos exaravit,contra S.Cvrinum Alexandrinum: & Epistolam Ibae Episcopi Edesseni ad

Marim Persam Nestorianismo insectam. 4ultipliciter tribus hisce Capitulis Jansentani abutuntur ad suae Causte Patrocinium. Nam Primo absolutos dicunt suisse a Concilio Chalcedonensi Theodoretum , & Ibam , a Quinta deinde Synodo condemnatos; ut proinde alterutrum cx hisce Sacris , & Universili hus Ecclesiae Congressibus errasse necesse sit; ideoque nil mirum,si lapsa quoque in Errorem fuerit Apostolica Sedes condemnans dan senium . Secumlo . Decepta fuit e Sententia sere totius Occidentalis Ecclesiae Synodus Quinta iri trium Capitulorum confixione, ac Uigilius Pontifex Maximus eamdem confirmans. Quid ni ergo hallucinari quoque potuerit Cathedra S.Petri proscribens dansenti Librum . R Sensum Z Tertio. Expensa summo studio suit Causa trium illorum Antistitum a Quinto Concilio ad hunc solummodo finem coacto . Quaecumque igitur fuerit Sedulitas adhibita in explorando Sensu Jansenti, non tamen exumpta fuit ab errandi periculo .

Quarto . Qui damnationi trium Capitulorum restagabantur, non proinde in Haeresim incurrerunt; imo conqueritur Pelagius Secundus , quod glisceret ea conir

versia desuperfuit , futilibus, indisciplinatis, S inutilibus aeuaestionibus. Fatetur Baroniux disputatum fuisse de iis, quorum asertio, vel

netatis , non con stituebat quemquam haeretiis eum. cum Quaestio esset Mera, neque perti nens ad Fidem. Uesenditur a Sirmundo Facundus Ermianensis magnus trium Capitu

lorum Propugnator, & inducitur Vigilius , qui dicitur liberam eam esse controversam intenexi . Sanctus quoque Gregorius Magnus in Fidei prosessione praescripta Reginae

Theodet indae, quae trium Capitulorum De- sensoribus adhaerebat, nihil innuit de Quinto Concilio . Imo in ipsa Formula Fidei Juramento firmanda a novis Episcopis ante ipsorum Consecrationem, jussit solummodo a urari Schisma tunc flagrans, nullatenus commemorato Quinto Concilio, vel trihus Capitulis. De ipsis Schismaticis, Liherato Facundo, Ferrando, qui Scriptores illa Cain pitula tuebantur. valet id , quod P. Lupus inquit in Notis ad Quintum Generale Concilium : Mihi macer Augustari coninium rnathar argumentιs absentis, aut mortui bo-

minis v. g. Ibae, de quo disserit Lupus et

luntatem ita colligam, ut de illa orare possim P Quamvis igitur Episcopi Liguriae ὶ

strin , alitque detrectarent asserere, quod tria Capitula fixassent jure damnata, non tamen proinde in Haeresin inciderunt, A mad

345쪽

3 ia Resonsio Cusillationibus

os enim, ait Facundus lib.'.cap. 3. , ideo M νNicum excusare, quod Catholicus putetur res aliud, ipsum Haere defendere . Non illos Haereticos credit Ecelesa , quia de Libro haeretico bene senserunt .sIed potist pro merito suae Fidei Carbolicos fudicat, s honorat. Imo Pelagius ipse Pontifex de Schismaticis i quutus : Sientur,inquit, 'silicetinoo Mπ-

Iu abundanter, intra materna tamen viscera ρxaererent meritarem, a nobis remigendi non

erant. Ea porro omnia , quae de trium ill rum Praesulum Defensori hus dicta sunt , aptari posse putant Jansentani unius Yprensis Episcopi Propugnatoribus. Quinto. Sicuti narrat Facundus ohia tam ab Orientalibus suisse facultatem Africanis persistendi in opinatione sua tribus Capitulis favente, dummodo abstinerent a Schismate : atque S. Gregorius Magnus de S. Sunodo Quinta commendavit Silentium Au Store Baronio anno s93., ita, dummodo Jansentani conticescant, in hoc acquiescere potest Ecclesia. Sed regressus ad primum Argumentum pernego erratum fuisse a Patribus Quarti Concilii, dum ahsolverunt Personas Theodoreti, & Ibae. qui Nestorii Haeresim, Scripta Sc Nomen. tu eodem solenniter execratiiunt. Nullam circa Theodoreti Anathematismos , & Epistolam Ihae, Sententiam tulit idem Quartum Concilium . Damnata haec duo Capitula suerunt, simul eum Tertio

Mopsvestent. a Quinto . Quid tum P Nullatenus idem pugnavit in hac damnatione cum Quarto. Proscripsit Quintum etiam Personas a Quarto absiolutas λ Nil moror ;sed concessus alterutrius Error quo ad Per sonas nihil prorsus conducit Jansentanae Causae non susceptae contra Perlonam , sed contra Doctrinam,in qua definienda subesse nequit deceptioni Cathedra Principis Apostolorum4 quamque ipsa moderatur, & d cet . Ecclesia. Inficior id , quod assirmatur in Secundo argumento, videlicet, quod fuerit Opinio fere totius Occidentis, errasse Quintam SP nodum , ejusque Confirmatorem Uigilium. in confixione trium Capitulorum. Plurimis

quidem visa fuit absona quaestio de Praesulibus jam sato sublatis. Sc quorum duo Publico regressu in sinum Ecclesiae praeteriti

erroris maculas aboleverant. Sed istria , &Liguria, per quas Provincias pnopagabatur Schisma. non constituunt universam Italiam: nulla pariter ejus scintilla Britanniam, Germaniam, aliasque Cecidentalis Eoclesiae partes incenderat: & compressa quamprimum suit tota eiusdem Schismatis flamma .

Et quamvis vera Schismatici assirmassent errasse Synodum , atque Uigilium, in trium

damnatione Capitulorum , haec tamen illo rum opinio versabatur circa Personas ipsas, quas anathematis immerentes suisse dicebant , non vero quo ad Doctrinam Capitu-Iorum ipsorum, quae Nestorianismo reserta,

ideoque jure proscripta. asseverabant. Nihil

igitur opinatio Schismaticorum commune

habet cum illa Jansentanorum , qui Sensum ipsum, & Doctrinam Jansenti Catholicam

putant contra Definitionem Ecclesiae. Non aliam oti Caulam coaluisse Quintam Synodum dicunt in tertio argumento amatores Jansenii, quam ut controversa de tribus Capitulis expendereturὸ Sed enormiter errant, seque non persu s magna. ut jactant, sed tenui eruditione aspersos ostendunt. Enimvero cum prohiberentur Nest riani late spargere venenum suum propagando Exempla operum ipsius Nestorii. quae

ab omnium manthus excusserant Pontificia,& Caesarea Decreta . conabantur diffundere illa trium . de quibus agimus . Praesulum, contra quos proinde opportuna visa fuit Synodalis Censura . Sed , praeter hanc cogendi Concilii Causam,aliae suerunt multae,gravissimaeque , pro compescendo videlicet su- rore, atque insania Eutichianorum Acephalorum . R Origenistarum, Si pro damnandis Didimi erroribus. Parco ab iis recensendis, ac sollim Indico videri eas posse in Capitibus Io. s. t 6.8c sequentibus Liberalit in lib. 6. cap.29.. & lib. 7.cap. 27.Nicephori: in Zonara loquente de Justiniano imperatore t in huiu, Epistola ad Mennam Patriarcham contra Origenem : in Vita S. Sabbae scripta a Cyrillo Monacho: in Libello Photii de Septem is nodis: in Epistolis es. X.Le nis Secundi: in Sexta Synodo ASi. is. in Evagrio lib. q. cap. 29. r in Epistola Pelagii Papae ad Narsetem: in Paulo Diacono lib. 3.

Ca P. 1 2., & lib. .cap. . . & in Uen.Beda lib. de Sex aetatibus. Ultro concedo ea , quae proseruntur in arro argumento , sed vehementer admiror, quod, qui iis armati prosiliunt in arenam , non animadvertant evanida esse tela illa Omnia, vel ipsis nocitura. Non incurrerunt in Haeresim assertores trium Capitul rum,quia n n negabant Haereticam esse Capitulorum eorumdem Doctrinam, & solummodo improbabant Personarum condemnationem . In Haeresim autem proruunt, qui perperam damnatum fuisse dicunt Sensum ,

& Doctrinam dansenti, de cujus Persona nihil ah Ecclesia decretum suit. Fuerintlisper suae. futius . indisciplinarae, N ismi r qua fisses. Ob qnas ab Ecclesia Schismatici recedebant , quia disputabant de iis, quorum

346쪽

Antiquis Pan ianorum. 313

Uertio , ves negatis , Mn tonsituebat quemquam haemicum; Agebatur enim de praesumpto errore Concilii quo ad merum Factum.

At in praesenti agitur de Jure Fidei, scilicet de ipso Sensu , & Doetrina Jan senii, ut demonstravimus Libro Tertio. Ideo adacta non fuit Theodet inda , & recentes Episcopi ad negandum id , quod in favorem Persona rum opinabantur, quia satis erat detestari Doetrinam , & sentum earumdem . Hoc sidan seniani praestent circa Sensum,& Doctrinam Jansenti, eos materno sinu hilaris Ecclesia complectetur.

Silentium denique . de quo loquuntur in QInto Argumento, indulgeri potuit recede utibus a Schismate quo ad praesumptum ab ipsis Errorem Synodi in Personis damnandis . Sed si prius negassent, fuisse jure

confixam eorumdem Doetrinam contrariam ab iis contestationem enimvero S. Gregorius Magnus extundere voluisset. Eamdem extorqueri a Jansienianis necesse est, cum perpetuo inficiati sint censendum esse haereticum Senium, & Doctrinam Jansenti.

q. XIV.

CElebrem hunc Episeopum Successorem admirabilis Fidei Testis S. Clementis

Ancyra ni Praesulis, qui annis octo ac viginti lethali hus centies i. rmentis lancinatus Christianae Religionis triumphos per totum sere, quo rapiebatur , Romanum Imperium circumduxit tanquam in pari Causa Ian- seniani revocant ad Famae tribunal; aErmant enim ejusdem Marcelli Librum scatentem Haeresibus suisse repertum a Petavio, quamvis absolutus filasset a Concilio Sardi censi . & a S. Julio Pontifice Maximo. Hine essiciunt posse contingere . ut immunes ab haeretico Sensu reperiantur Propositiones ansenii, quamvis a Sede Apostolica . & ab Ecelesia damnatae. Sed, quaecumque suerit quh ad Librum Marcelli opinio Petavit Viri alioqui doEti Rsimi, non ea tamen eidem Auctoritas inest . quae ullum suscitare pulverem possit contra Solem Apostolicae Definitionis. Cathedram S Petri Ecclesiae Magistram errare non posse in declarando Sensu , & Doctrina Proposistionum, ideoque Jure Fidei, perpetuo Pet v ius cum Theologis omnibus praesumit. Ah-

soluta quidem fuit a S. Julio, & a Synodo Sardieensi Persona Marcelli Semiarianos amplissim E detestati. Quod expensus diligenter fuerit a Iulio, atque Synodo, Liber

Marcelli, Petavius assirmare non audet. Sua TonLII.

praeterea dubia tantummodo a se suisse proposita in Volumine illo eorumdem solutio nem optante, nihilque decernente. Marcellus ostendit. Quamvis igitur errasset Concilium , e ror suimet non circa Dogmata sed circa Personam . Quod enim Dogmata essent la aereistica , non negavit Concilium . imo talia declaravit , sed non credidit ea tradita , 3t aD serta suisse a Marcello, postulante soli1m. ut Catholica Veritas explicaretur . Deprehen-D . linquit Synodus i Ensebis, S foetorum

exquisita malitia; quae enim Mareelius quin

quaerendo petierat, ea, tanquam asseveraret. ealumniati sunt.

De a reto errore Concilii non inordiensis quo ad Sacras Imagines.

UT nihil aliud a se . praeter silentium ,

requirendum esse Iansentani conficiant,hoc ipsum tantummodo exactum misisse dicunt in graui errore, in quem lapsae fumrint Ecclesiae Galliae . atque Germaniae.cum hae in Francosordiensi Concilio perperam intellexerunt Secundum Nicaenum circa Sacras Imagines, quarum cultum a Francoso diensi suisse damnatum amrmant.

Sed & iniuriam irrogant Synodo illi,iis. que Ecclesiis,& salso a firmant suffecisse Silentium Apostolicae Sedi. Ecclesiasti eae His storiae Pater Cardinalis Baronius anno 793. num. I., & seq. Ostendit mentiri eos, qui dicunt ab eo Concilio reiedias fuisse Sacras Imagines ob non intellectum Secundum Nicaenum . Explicat apertissime , illarum Condemnationem factam quidem suisse in Concilio , sed non a Concilio, cum Apostolici Legati reclamaverint ut latentur ipsi quoque Centuriatores haeretici Magdeburgen es Cent. I .cap. 9. Columna 639. ) ac multi Episcopi, contra vanam aliorum imagin tionem , qui minime lectis Actis Nicaeni a bitrabantur ab eo Concilio statutum fuisse Imaginibus cultum Latriae , debitum uni Divinitati. Quod adeo enormiter erraverint plurimi e Francosordiensibus Patribus liquet ex forma Canonis a. , cuius unicum Sirmundus apud Labhe assirmat reperiri an liquum Exemplum inter Scripta Ecclesiae Rhemenss . quod sit hujusmodi: AEata est in medium adesto de nova Graecorum Sstnodo . quam de adorandis Imaginibus Constam tinopoli dicendum fuerat, morae fecerunt. in qua scriptum habebatur, ut qui marinisur Sanctorum . ita ut De eae Triuitati. femi-

347쪽

si Responsio Capillationibur

anatbema Ddiearentur. Ruisupra. Sanctiffimi Patres nobi omnimodit Adoratiorem.

eonsentienter condemnaverunt.

A vero alienissimum est, quod in hoc Decreto formando consenserint omnes. Idem

non fuit constitutum legitimet detestatus deinde illud fuit Adrianus Secundus tunc imperanS, ut constat ex ea. quam scripsit ad Carolum Magnum . ejusdem Decreti Coninsulatione . Confirmavit Blummodo Synodum Franco brdiensem quo ad Damnati nem in ea statutam novi Nestorianismi ab inseris revocati ab Elipando Toletano , ac Felice Urgelitano . & conditos Canones Christianae Disciplinae opportunos. Illa praeterea Synodus non fuit Genera- Iis , quamvis ad eam confluxerit vis magna Praesulum e solo Occidente videlicet ex Italia , Gallia . & Germania , ideoque a nonnullis appelletur Plenaria . Quamvis igitur in errorem circa metrinam Nieaeni fuisset incursum a toto Concilio, & non sollim in

Concilio . non tamen hinc evinceretur. qnoderrare queant legitimae Synodi Generales circa Domata jam definita. Exemplum deinde nullum afferri poterat magis repugnans fini a Iansentanis intento cupientibus hinc eruere , nihil aliud reuirendum ab Ecclesiae Rebellibus, quam

dentium. Hoc tunc oblatum non fuit a Nicaeni condemnatoribus . multoque minus

quaesitum a Pontifice Maximo, qui luminmodo deleri jussit Decretum illud. S pe petua oblivione tumulari . Caeterram qui

exarserant contra praesumptam praevarica tionem, quam Nicaeno tribuebant, adeo loquuti sunt, ut audacissime quaedam sua Capitula publicaverint illis praefixo nomine Caroli Magni. perinde ac si Augustus ille

Imperator. improbaret Cultum Sacrarum Imaginum, quas religios sit me venerabatur,

gloriatus appellatione Filii obedientissimi Adriani Pontificis, S Ecclesiae Catholicae

Defensoris.

Quid, quod ne contrarii quidem Epincopi omnem Sacrarum Imaginum, & Simulacrorum, cultum aboleverunt: & allegatus Labbe Tomo . Conciliorum col. IOI 3.incipiens loqui de Francosordiensi affirmat, quod in illo Acta Nicaeni Secundi in Causa maginam eonfirmata sunt: edisserens, quod Ueneratio illa . quae vere a Nicaeno fuit iisdem attributa, sublata non fuit a Franco ordiensir& affert eruditissimas de illo lucubrationes Surii. ac Sirmundi, Notasque Binii 3c suas. in hoe ipsum Concilium . Sed quia Decretum illud fuit ita conditum . ut sinistrae ansam daret Interpretationi merito damnatum est ab Adriano seeundo Pontifice Maximo . Quid, quod non desunt illustres Auctorea

cum Surio. & VasqueE. affirmantes Decretum illud nec a Concilio, nec in Concilio , mrmatum fuisse,sed ab Haereticis confictum.& Concilio attributum . Ualide hoc confir matur ex eo, quod nee illud pro se attulit Claudius Taurinensis Iconomachus Hispa Bus , qui eam Haeresim paulo post Concilium Francomtaiense disseminavit r neque

contra se Jonas Aurelianensis , qui pro Imaginibus seripsit. q. XVI. De Abbatis voactimi Erroribus. EXpedit referre verba Iansentanorum

exultantium , perinde ac si reperissent eventum simillimum illi de quo flagrat con troversia . Anno, inquiunt, 664. S. Roma

na,& Universalis S.Oiscit Congregatio pr havit Librum P.Gregorii de Laude scriptum in Defensionem Abbatis Ioachimi circa Do- strinam Libri damnati in Concilio Latera

in sene sensione eurramurinciendum e atria esse defendere Senentiam minoriptam, ἐπ πο- prae Catholicae Fidei eontrariam,quae Ioachim

Abbatis Horenses fuisse dicitur: b aliud esse

defendere, Baebim Florensem Abbarem non fuse hujusmodi proscripta Sensentia . P mum enim S mibi. o Mese mae disium

inferret. Secundum vero nequaquam dicente

egregie de more Dominico Gravisa Viro d

Hissim . quod aliud est, porae errare GHilis

Generalia in Pare, damnaudo fit et Sentemtiam , qua nutum meretur damnationem e Saliud es, ρομ errare in Facto, an Minera GHI illa με sitio. e Sententia, aserta, vel non, fuerit ab hae. ves illa Persona . Si dec perentur Coucilia Generalia in Facto, talis ediror nultam praejudicium Uerret Ecelesiae s at errarent in re ston leve, sed gra-υissimum Dei Gelsae inferrer praejudiciam ,

Nos enim non intredimus defendere . retentiam de Samma Trinitate nachim Floris Abbari tributam,nec aflarerem umus Concilium Lateranos errasse in Pare bese tamen inteximus, Baebim Innocemiam defendere, I eum a trii tabe. S imominia vindieare, dum omnes relati cap. Damnamur, Authoritate innixi uno ore asserunt, 'redicemque, Abbatem ninrum modo relatam edidisse Sententiam Cum accusatus suisset Liber P Gregorii de Laude, decreta fuit correctio in pag. . & pisando caetera omnia quae in relata ratiocinatione continentur, Iussum tantummodo fuit, ut haec verba e Beue iurod

348쪽

Antiquis P anfenianorum. 3II

mus o e. mutarentur in haec alia : Conabimur

δamen se fieri potes, P erum defendere. An non laetum hoc simillimum est illi, de quo

nunc agitur, imo prorsus idem mutato nomine P Et ad hunc tamen solummodo finem utitur P. de Laude fallibilitate Ecesesiae quo ad Facta,ut defendere queatAhhatem suum. euius Liber suerat damnatus . Sed, ita ne vero, solennis haec est approhatio eorum, quae dansentani moliuntur Ostendam, nihil penitus ad pcrversum e rum finem conducere. Et primo quidem, si euti praesumunt ipsi , exadte a se narratum fuisse rei eventum, circa quem redarguere illos nequeo , cum praesto mihi non sit De-oetum illud , quo asseritur jussam tantummodo fuisse mutationem eorum verborum I ita prius animadverto, quod Concilium Lateranense sub Innocentio Ill. ωρ. 2. Damnamur, affert per extensum Errorem illius Ah-hatis circa Augustissimam Trinitatem, &subdri, quod quicumque Doririnam maesti Baebimi in hae parte defendere, vel avrobare praesumserit, tanquam haereticut ab omnibus eonfutetur . vel, ut alii legunt, evitetur.

Ostendit deinde Concilium a se supponi, quod Haeretis illa adeo non esset diffusa , ut nec illam amplexi fuissent Religiosi Viri Monasterii Florensis instituti ab AbbateJoachimo. qui etiam Apostolicae Sedis ludicio humillime se subjecerat. In nutio tames ρσMe Florens Mnaseris, eujus i e Ioachim

extitit Infirmor, volumus derogari quoniam

ibi S Regularis ixstitutio est, ct Observantia

salutaris. Maxime eum idem Bacbim omnia Scriptasισ nobis assignari mandaveris so- polleae Sedis udicio approbanda . Me etiam corrirenda . dictans Disolum, eui propria manu subseriti, in qua Armiter eonfitetur, se illam Fidem tenere, quam Romana tenetritae , quae cunctorum Fidesium Dispositi se Dioina Mater est, s Magis . Haec cum ita se haberent nec aliud optaret P de Lau de . quam defendere intentionem sui Ahbatis Joachimi, & non ejus Libri Propositiones , censuit sortasse S.Congregatio permitti posse editionem . Adeo autem abhorret a vero , quod Factum illud simillimum fuerit praesenti, imo idem mutato nomine, ut quatuor intersint apertae disparitates. Et prima quidem d sumpta ex verbis ipsis Jansentanorum, vid

licet , quod ad eum solummodo finem P.Gregorius de Laude Hses fuerit sonuilitare E elosae in DED. us defendere posset inhaum

suum, cujus Liber damnatus erat . Sed nunc agitur etiam de Dogmatibus. quae lansentani nolunt fateri haeretica in Sensu , qui patet ex Libro Jansenti. Secunda, quia in. MI ILDamnatione Errorum Joactimi nunquam Coneilium loquutum fuit de Sensu uisus, sed retulit per extensum praetentas probationes eius opinionis, ideoque nullum periculum supererat, ne quis varios illas in Sensus Interpretatione distraheret. Tertia quia Haeresis illa non habebat Sectatores,ideoque S. Congregatio facillux indulgere potuit defensionem Personae . Sed dat senismus in fie-licissime diffunditur per varias Provincias. semperque magis. ut Cancer, serpit. Quarta disparitas. quod licet permistum suilset Ρ.Gregorio de Laude, ut conaretur Persuadere Leetori hus , erratum suisse a Concilio tribuendo Abbati Joachimo Doctrinam haereticam , ea tamen permissio emanasset solummodo a S. illa Congregatione quae summae profecto est Auctoritatis . sed non exaequat illam Sanctae Sedis Apostolicae. t tiusque Ecclesiae Divinae jubentis credi hae reticas esse Quinque Propositiones in Sensul an senii , qui patet ex Volumine ips tribu to . Quare licet S.Congregatio permissset,

ut ex vi argumentorum P. Gregorii de Laude dubitare possimus, an erraverit Conci lium Lateranense attribuens Joachimo Haeresim illam; non proinde tamen potest in animum admitti dubitatio ulla , utrum erraverit Cathedra S. Petri. 8c Catholica Ecclesia excipiens Desinitionem Pontificiam . quod Ouinoue Propositiones sint haereticae

in Sensu , qui patet ex Libro Jansenti. q. XUII.

De Infallibilitate Grammatica, quam per i conditum Scomma anferiani nonnullidisura attribui Gesesiae ab ejus Propugnatoribus ,

OUia nuper duo praeclari Antistites Pa

storalibus Literis admonuerant oves luas , ut caverent a Propositionibus nuperrime damnatis ah Apostolica Sede . contra illos Jansentani exarserunt, sparsoque Scripto sucoso illos prius insimularunt arrogatae sibi Pontificiae Authoritatis contra Jus, ScRomana Decreta. Deinde unum ex iis carpere adorti sunt, quasi novam excogitave rit In fallibilitatem in Sensu Grammatico at tributam Propositionibus , quas definit E elesiae quem Sea sum esse contrarium assim mant communi Doctrinae , ac perniciosum. Ac praeterea notant a Praesulibus ibis In sallibilitatem constitui in Corpore Pastorum . cum ita retulerint Propositionem illam: Ad

Obediemiam fetae dobitam non fasficere Silentium 8 . non vero sub aliis terminis dAd Obedies iam Sedi Apostoli, debitam. Rr a Hinc

349쪽

3ib Responsio Casialationibus

Hinc liquere dicunt Certamina.quae orirentur , quaeque ipfi Episcopi agitent animo contra Personalem Infallibilitatem Romani Pontificis. Sed irrito conatu invidiam conflare Doctissimis illis Viris Jansentani laborant. Supremam illi sibi Auctoritatem non uindica runt peculiari Censura earum Propositi num lata in Edicto pro suis tantum Dicec sibus valitum: quod nullatenus repugnat rationi. Sc Pontificiis Decretis . Enimvero deinde Jansentani non perceperunt ea , quae scripsit Sapientissimus Antistes, dum affirmarunt. gravem ab illo injuriam inferri S. Sedi, & Ecclesiae. statuendo novam in Grammatico Sensu Infallibilitatem Propositionum, quas definivit Ecclesia. Nullam ipse invenit novam ab errandi periculo immunitatem a Divina diversam in Amtieulis pertinentibus ad Jus Fidei decidendis . Tantummodo ut ostenderet, quinam sit Sensus obvius Quinque condemnatarum Jansenti Propositionum . dixit Arehiepist

pus ille, hunc Sentum esse proprium eum , R nativum quem verba formant iuxta significationem . quam in verbis ipsis Grammatici, &Vocabulorum Colled tores agnoscunt.

Non somniavit asserere ab Ecclesia infallibialiter definiri, atque constitui obiectum Fidei , quod verbis illis insit significatio iiDdem a Grammaticis attributa . Perspectissimn m illi est non esse materiam Definitionis capacem , quod eam habeant verba fgnificationem, sed hanc esse rem praesumptam ah eo, qui definit Articulum ejusmodi verbis expressum . Adeo igitur suum finem Jansentani non assequuntur eximium illum Praesulem ludibrio traducendi, ut potius ridemdam suam malignitatem exerant, & inlab

Haeccine explicatio est nova, R perniciosa P Imo ea est, quam nullus literis perfusus perstringere queat. Omnesque fateri debeant opportunissimam ad aperiendam ueram significationem Sensus Proposticinum, quibus Fidei Articuli definiuntur. Ut appositis Exemplis utar, conferantur invicem sequentes duae Propositiones t me es

Corpus meum ; Sc haec altera e Petra auremorat Chri s. tauum Sensus explicatur optime dicendo, quod prima signifieat esse sub Accidenti a verum Sacrosanctum Redemptorix Corpus in Sensu obvio . Proprio , &Nativo , quem verba illa sortiuntur apud Grammaticos, & in Lexicis . Sed aliam :Petra autem erat Christurn veram esse non in

Sensu Pmprio, & obvio attributo Nomini Perra a Grammaticis , & a Lexicis, sed veram esse in Sensu Improprio, Sc Allegorico explicato pariter a Grammaticis. & a Umcabulorum Interpretihus, qui de varia N minum significatione saepe loquuntur.Potestne appellari nova , omnibus contraria , &damnum allatura hujusmodi Explicatio 2Imo antiquissima est , ab omnibus recepta . summopere conducens , & necessaria ad in telligendos varios Sensus Divinarum Lite. rarum , vel Literalem, & Proprium . vel tot

alios .

Cum igitur Sedes Apostolica definive rit haereticas esse Quinque Propositiones in Sensu Ohvio, & Proprio quem praeseserunt verba ipsa excerpta ex Libro Jansenii, opti-mε animadversum fuit, Senium hunc esse Proprium iisdem verbis a Grammaticis attributum . Non tamen proinde res ulla definita est pertinens ad Grammaticam ipsam , nam significatio propria eorum verborum a Grammaticis explicata cst res praesupposta

a Definitione . Quid, quod, ut ostendimus Libro Tertio Secundae Partis q. 8. di ro.

Exemplum desumptum a Grammatica mgnificatione verborum declarat manifestissime . quod in quacumque Propositione spe-ε tante ad Jus includitur aliqua Facti Suppositio . quae non definitur definiendo Jus . In qualibet enim Propositione Sacris in Uteris , in Conciliis . & in Pontificiis Declarationibus extante, praesumitur semper significatio verborum . quae pendet ab Instirtutione Linguae a Grammaticis, de Onomasticis expensa . Haec omnia sunt Facta, quae Definitione non indigent, nec illi subesse queunt: quodque Facta eadem includantur tanquam suppossita in Propositione Iuris. non obstat Definitioni eorum, quae perti nent ad ipsum Ius. Ita prorsus in nostro Casu definientes Pontifices Maximi, quod Quinque Ρropositiones excerptae ex Iubro Iansenti fini haereticae in ejusdem lan senii Sensu , praesumpserunt Factum ipsum , via delicet, quod Propositiones sint excerptae ex Voluminc illo , & constituerunt Articu

tum Fidei solummodo id . quod spectat ad Ius , videlicet quod eaedem sint Haeresi insectae in Sensu lan senii, idest in illo Sensu qui ex Lihro illo statim patet. Haec Definitio Sensus, & Do Sirinae , mani sestE. ut Libro

Tertio Secundae rictis demonstravimus . pertinet ad Ius . perinde ac snectat ad Ius idem Definitio, quod Propositici illar me

es Corpus meum: vera si non in quocumque Sensu, sed in Sensu Hoprio, & obvio

a Grammaticis attributo eorum verborum

significationi: quodque altera Propositio

Fetra aurem erat Christust vera sit, non tamen in Sensu obvio , d. Proprio a Gram maticis agnito in voce Petro, sedi in Impro prio .

350쪽

Antiquis Pan genianorum. 3Ι

prio, & Allegorico . Nisi inaestio Sensus

pertineret ad Ius, nec 'infalli hili De initione solvi posset, liceret unicuique explicare pro arbitrio Sensum Divinarum Literarum. neque ulla superesset in rebus Fidei certi

tudo .

Conantur Iansentani vocare In Vaticani suspicionem Praestiles illos eorum Impugnatores, eosdem sugillando, quasi uno in Compore pastorum Insallit,ilitatem coni ituant, non vero in Apostolica Sede Sed muste rium nullum subesse crediderim modo i quendi ab ipsis adhibito, imo non alia ex causa ustis illo eos suisse, quam ut magis appareret enormitas Propositionis illius , postquam universa Catholica Ecelesia . ostendcns in fallibilem a se censeri Cathedram S. Petri definientem Ueritates ad Ius Fidei pertinentes . statim atouu prodierunt Declarationes Apostolicae Sedis contra lan senisnum , eas istico amplexa est tanqnam in Caelo scriptas , absque eo quod Catholicus ullus dixerit expedire , ut . antequam exciperentur, coalesceret Synodias Generatis, aut saltem aliorum Sententia Episc porum audiretur. Pol hanc vero, quae iam eontigit. Acceptationem non solum lans

niani renuunt obtemperare Ecclesiae repraesentatae ab eiusdem aspectabili Capite . sed

etiam ipsi Corpori, ac proinde apparere detestabilior potest contumacia: atque hanc opinor fuisse illis Episcopis causam eos te minos adhibendi. Quod si congruens ulla suspicio posset excitari eos confugisse ad Corpus Pastorum, uia in Summo Pontifice Definiente res Fiae ac Morum, non praesupponerent ah tu tam Infallibilitatem antecedentem,& independentem a qualibet Ecclesiae Acceptati ne, nos, sicuti ipsorum Doctrinam ultro amplexi sumus in iis, quae consonant Apostoli- eae dis Dignitati, ita ab iisdem recede dum putaremus . si ullatenus ab illa discreparet . Quid sentiamus de Insalii hili te Summi Pontificis liquet ex iis . quae prote stati sumus in fine Libri Tertii Secunde Par tis & alibi.

q. XVIII. De asserto Di imine intis Librum uenfinii,s astoram patentium Haereticor m.

URgeri se dissimulant Iansentani validissumo Argumento contra ipsos intorto, quod teneant eludere. Ex eo, inquiunt,

quod negetur Ecclesiae Insultibilitas in is dandis Quaestioni hus Facti . non sequitur. nunquam ab ipsa posse Fideles obstringi ad credendum, R iurandum Factum ullum tonrevelatum i & ab unoquoque defendi posse

damnatos omnes Haereticorum Libros . quamvis Eeelesia se uenter nos coegerit ad illorum detestationem . Quoniam ex eo.

quod Ecclesia exempta non sit ab erroris discrimine quo ad Facta . non emeitur , ipsi deesse Au Storitatem ad ea decidenda semis perque docipi camde in posse, aut vetitum non esse illi contradice te . Quando enim It Factis, praeter Audioritatem Ecclesiae, datur etiam Evidentia , & Notorietas praestristens cuilibet recte judicanti, ut vera eredat ea esse , praecipere potest Melesia, ut fides illis adhibeatur tunc enim suspicionem sui procrearet , qui Facta illa negaret. Notorietas porro nascitur ex damnatorum Consessione

Haereticorum. eorumque Asseclarum: ex eo,

quod Eeclesiae Decisionibus obstiterintl en consensu scriptorum: & xliis characterIbus. qui ad tot alia Faeta credenda nos adigunt .

Tunc qui damnans errorem negaret Factum cum Errore nexum , non esset haereticii ,sed

potius infamis teste Melchiore Cano lib. 3 2. de Locis Theologicis cap. 7. Hi ne qu2nd hae Causae desunt ut contingit in Facto Ianisseniano adeo impugnato , S duhio, Fideles non obstringuntur ob unam Ecclesiae Aueio ritatem ad illud credendum,' quamvis e

Disciplinae lege cogi possint ad tacendum,

Pacemque non perturbandam .

Sed primo perperam lan seniani praesuin munt ipsos nune adigi ab Ecclesia ad eredendum & jurandum Factum aliquod non

revelatum. Hoc omnino falsum est, ut Te

tio I.ibro Secundae Pariis ostendimus 3 sed, quoniam simulant a se minime percipi, inculco Exemplum ali hi attactum quod Iuris rudentiae Tyronibus apertissimum vide-itur .

Cum Iudex expendit, an Τitius Iure occisus suerit a Caio tanquam injustus aggressori an potius injuria, tanquam non talis 3 prokcto explorat Articulum Iuris. Et nihilominus Artieulus hic includit Factum , v delicet quod occisio contigerit. Legalis autem Sententia non cadit supra Factum hoc. quod est suppostum necessarium ad Iuris

Articulum. Ita prorsus cum latetur Sententia contra Propositiones cxcerptas ex Libro Iansenti,& juratur censeri haereticas In Sensu, qui ex eo Volumine patet. Iuramentum cadit solummodo supra hunc Articulum I ris r & Factum , videlicet quod Propositiones verὰ fuerint excerptae ab eodem Lihi. amrmatur, aut potius supponitur, tanquam res necetario nexa cum ipse Iuris Articulo.

Non ingredior iterum Quaestionem ει- perius delibatam, an Eceles a sit in allihil in Fa-

SEARCH

MENU NAVIGATION