장음표시 사용
351쪽
in Factis aliquibus deridendis . v. g. quod
scateant erroribus Haereticorum Libri juxta Theologorum illorum Sententiam, quam retulimus Libro Tertio. Sed neeesse non est, ut alibi advertimus , hoc statuere, cum QR sciat a lansentanis concedi, quod, licet E
cles a non esset Insallibilis in huiusmodi Factis , ex hoc tamen non permanaret nullam
eidem inesse in iisdem decidendis Auctoritatem , cui ad amussim obtemperare. & ore atque corde Assensum praebere Fideles omnes certissime sunt obstricti.
Quam vanae autem , Deus immortalis ,
sunt Dἰsparitates quas Iansentani expiscantur inter aliorum luminum . illiusque sui Magistri,Condemnationem l Cum alia co fixa sunt, inquiunt, praeter Auctoritatem Ecclesiae, aderat Evidentia , & Notorietas urgens quemcumque recte judicantem ad
adhibendam fidem Et hie destituimur Evidentia , S Notorietate P Testati sunt Quinque. & Octoginta Galliarum Episcopi extractas a se fuisse Propositiones illas ex Libro lansenti. Fassi fuerunt,excerptas ex VO
lumine Ian senii vere fuisse . Iansentani ipsi . qui, prius quam Antistites illi, ad Seὸem Apostolicam coniugerunt; sed defixi in a Dfirmatione, quod verissimae, atque Augustinianae Propositiones eaedem essent.Theologi ab Innocentio X. deputati eas in Volumine illo repererunt . quasdam quidem iisdem prorsus verbis expressas , & alias terminis evidenter aequivalentibus, ac produstis in longum dissertationibus explicatas , inque sua referenda Sententia Sacris eas Congregationibus ostenderunt.Subsequuta est summa praestans Auctoritate illius Pontificis
Declaratio. a Successoribus omnibus confirmata. Illam comprobavit Universe Catholicae E esiae Consensus . Etiam post Damnationem multi' Iansentani Scriptores ausi non sunt negare id, quod cadit inh oculos omnium legentium Volumen illud luminibus non hebetatis,& in transversum actis a contumacia. Si ergo quo ad aliorum Damnationem susscit, praeter Ecelesiae A uctoritatem, Evidentia, & Notorietas ad omnes adigendos ad assensum, abunde quoque in nostro Casu eadem est : quique mordicus haeret in neganda Fide. obstringi ab Eces si a potest , cum sui suspicionem excitet, ut fatentur Adversarii, qui negat manifestissimum Factum. Nisi omnium praestantissimi Deceptores Iansieniani essent. & prae caeteris haereticis
conarentur videri Catholici , laterentur . etiam in hoc casu Notorietatem nasci a Consessi me damnatorum Haercticorum, emtumque Asseclarum. Sed hi audacter regi
diuntur ad negandum id, quod primo affirmaverant . ut paulo ante ostendi.
Quod obstiterit Ecclesiae Definitioni. de
nulla Secta , quam de illorum , adeo patenter liquet. nam Decisionem eamdem variis .
ac mirificis modis conantur eludere .
Consensus Catholicorum Auctorum , aliique Characteres qui nos adigunt ad credenda tot alia Facta , in hoc casu prorsus
omnes confluunt in unum . Si satis esset negari nunc a Iansentanis Factum istud , sulf- cerct etiam . ne Lutheriani . & Calviniani credantur haeretici, quod eorum Praecones.& Rabulae affirment. Haeresim a se nullam doceri, sed purum Evangelium , Re ma- tamque Religionem. Si teste Melchiore Cano non esset Haere licus, sed Stultus. qui negaret Factum a
torium , Iansentani ejus Auctoritatem merito extollentes videant quam Canus de ipsis Sententiam tulerit, quandoquidem negant Factum characterihus omnibus Notorietatem constituentibus insignitum . Ipsorum cum Echlesia contentiones nequeunt Factum illud in dubium revocare . Ideo Fideles jubentur animo idem, tanquam veru in . amplecti, & propicr Ecclesiae Auctoritatem,Sc propter tot alias Causas illius Evidentiam procreantes . Quare non solum
ex Lege Disciplinae cogi possunt ad silendum,& Pacem non perturbandam,scd etiam ad credendum Fide Divina Articulum iuris. videlicet quod Haereticus sit Sensus & D ctrina Propositionum earum ex Iansenti Libro cxcerptarum; quamvis eadem Divina Fides non cadat supra Factum necessario praesuppositum ad Actum Fidei exercendum, videlicet quod Propositiones vere fuerint excerptae ex Iansentano Volumine. Ita necessario supponuntur ante Formalem Actum Fidei Divinae Motiva, ut dicunt Theologi, evidentis Credibilitatis, & Cr
denditatis . quibus non praebetur Assensus Fidei Divinae , sed Humanae Certitudinis , imo etiam Evidentiae. Ulterius progredi possemus assirmando, quod circa ipsam Existentiam Divinae Revelationis non exercetur juxta plurimosTheologos formalis Actus Fidei Divinae, quia non creditur talis Existentia ob aliam Revelationem, pro qua Cremdenda deberet dari alia Tertia, & procedi in infinitum . Assensus autem . qui non prae statur alicui dicto propter Testimonium dicentis , esse non potest Assensus Fidei. Sectnecesse non est adeo in altum eniti,& expedit assene aliud Exemplum Existentiae Legis Humanae , circa quam non exercetur
Actus formalis Obedientiae; & nihilominus praesupponendum est dari eiusmodi Existentiam
352쪽
tiam Leris publieatae,ut deinde queat exerceri Ermalis Obedientia eamdem Legem
q. XIX. De moumpto Discrimiue inter Fufiu sp
E Ludore se posse Iansentani considunt
vim , quae inest comparationi huic supra a nobis expense Libro Tertio Secundae Partis Paragraphis a. & s. Plurimum , inrequiunt differt Factum Canoni rationis Sanctorum , circa quam Scriptorcs. qui Divinam de illo exigunt Fidem, supponunt in ea decernenda Ecesesiam Infallibilem esse : quique certo talem eam non praesumunt, ut I homas quod lib. s. art. 16. , dicem possunt, FideIes teneri ad credendum non ob solam Auctoritatem Ecclesitie , sed etiam ob alias causas certitudinem assensus producentes, quae oriuntur magna sedulitate,quae Romae, & in condendis Processibus adhibetur. S alioqui Actus ille est Pitestatio quaedam Fidei, ut loquitur S.Thomas loco ali gato , & respicit Universalitatem Ecclesiae :quarum rerum nulla concurrit in Facio peculiaris Scriptoris adeo controverso et quae certamina sunt causa suffciens ad ambigendum de illo hona fide. praesertim ab iis, qui Volumen Iansenti non legerunt. ac proinde iurare nequeunt quidnam in illo continea
Sed incassum laborant pro invenienda disparitate ulla inter Factum praesens , 3c illud Canonigationis Sanctorum, cum potius multo potiori jure Divina in nostro Fides exigatur, nam agimus de Articulo Iuris, circa quem Theologi omnes assirmant E elesam eme Insallibilem quam In fallibilitatem nonnulli, quamvis pauci, eidem E e-sa: negant quo ad ascriptionein Catalogo
Sanctorum Uerumtamen etiam comparando invicem
merum Factum nexum cum Articulo Iuris, videlicet assertionem , aut suppositionem, quod Propositiones illae sint excerptae ex Libro Iansenii, collationem ineamus . Verum quidem est, Scriptores exigentes certam Fidem, quod regnent cum Deo qui relati sunt
in Sanctorum Fastos, praesumere taesesiam falli non posse in hujusmodi Declaratione. Sed haec Declaratio eadit supra Factum non revelatum, saltem explieit/. Praesumunt igitur ab Ecclesia definiri posse talia Facta . Ergo in eorum sententia aeque definire potest eadem Ecclesia Faeta illa , quae sunt nexa cum Articulis Iuris . & necessario ab his praesupposita . quamvis Facta illa non sint
ex ictu revelata . Profecto non minus necesse est Ecelesiam errare non posse in condemnandis Haeresibus, quam in aliquo Venerationi Populorum proponendo. Ergo per ipsos non minus Infallibilis esse debet in eo Facto non revelato explicitὰ, quam in alio. Quomodo autem ab iis Auctoribus dicantur revesata impluite hujusmodi Facta nexa cum lure damnante Haereses explicavimus Libro Tertio Secundae Partis q. a.& uberiussi. I 8. Sed . esto . revelatum sit implicite, quod hic. aut ille Sanctus regnet cum Deo ; ea tamen . quae CanoniZationem praecedunt, non sunt ullatenus revelata : & nihilominus non solum credimus Fide Divina Sanctos Gloria beatifica perfrui. sed etiam firmi is- me tenemus , licet non Fide Divina . Merita ipsorum , & Miracula. fuisse legitimε discussa, & omnino vera esse; ut ibidem
Angelicus Doctor S.Τhomas quod lib. arti c. 16. nihil docet, quod Iansentanis sa- vere possit. imo affert plurima ipsis contraria , quamvis non videatur prorsus defixus in decernenda Pontificia quo ad Canonizationes In fallibilitate. Post duas leves causas dubitandi de hac, subdit alias validissimas pro statuenda Se
tentia nunc communi fere omnium Theol
gorum . In Ecclesia, inquit, uos potes esse Error damnabilis ε sed his esset Error damnabilis , si veneraretur Uanquam Sanctui , qui fuit peccator, quia aliqui scieries peccata ejus erederem hoc se sal me es ita tantigerit. minent ad errores perduei. Ermo Deum in talibus errare non mus . Meuias Augus uas dicit in Epipola ad Hieroum m. quod δε in Seripturis Canonicis aliquod mendactam
admitratur, nurisis Fides M a , quae ex Scriptura Canonica dependet. Sed ficat tenemur eredere illud . quod es in Sacra Ser 'ara, ita illud, quod es communitere per E elesiam determisatum . Unde haererieus jud eatur , qui sentit eontra Determinationem Conciliorum. Erxo commase radicium Gesesiae erroneum esse non potes, s e idem, quod stria . Deinde , cum suscitasset contra se rati nem dubitandi petitam ex eo, quod error incurri possit circa Facta particularia firmat fundamentum ad eam solvendam, inquiens:
Respondeo disendum, quod aliud potes jud eari psybiis secundismie consideratum, qaod relatum ad aliquid extrinsecum impossibile
353쪽
inseritur. Dico igitur . quod dictum e rum , qui praejunt Eeeusae, potes errare in quibuslibet, si F rfinae eorum tantum reo elantur. S; .era eon deretur Disina Pros dentia , quae Ecelesam Dam Spiritu Sansladirigit, ut ηon erret,seus Q promist B. 1
quod Spiritur adveniens doceret omnem Ver tatem , de necessarii cilicet ad Salutem, temtum est, quod Pudicium Gessae Drimersalis errare in his, qua ad Fidem pertinent m fi
iis est. Unda magis es flandum yadicio
Papae, od quem pertinet determinare de Fide quam in Dicto profert, qu)m quorumlibet
sapientum hominum in Semimaris opinioni; eum Caiphar, quamvis mquam , tamm, quia Pontifex, legatur etiam insist propheta . . D. In aliis vero Sententiis, quae ad part eularia Facta pertinent u eum agitar de Possessionibus , vel de Criminibus, vel de hujusmodi, possibiis es Pudicium Ecclesiae errare
propter falses rises . Canonigatio vero San Horum medium es inter Me duo . Ruia i men honor, quem Sanclar exhibemur, quaedam
Profesm Fidei est, μὰ eredendum es, quod
nee etiam in his Pudicium Ecclesiae errare
Absque eo deinde . quod solvat Sanctus Doctor ullum ex argumentis a se allatis pro Infallibilitate circa Canonizationes, refellit contraria . Adprimum dicendam,quod Pontifex , eujus es canorizare Santur,mtes certi ari de flatu alicujus per Inqui tionem Vitae, S attestationem Miraculorum, Spraeeipuὰ per Inmnctum Spiritus Sanm, qui omnia serutatur, etiam profunda Der. Ads eundum dieredum, quod Dimina Promidentia praeservat Ecclesiam ne in talibus per funibilaristimoniam hominum fallatur. Et pudent Iansentani in sui praesidium vocare Angelicum S. Thomam Z Quamvis hie Sapientum Magister appellet Ob Hum medium inter summam Insallibilitatem Sententiae Pontificiae circa Fidei Articulos. &Fallibilitatem circa Possessiones . & Crimina . Iudicium, quod sormat Ponti sex Maximus aliquem reserens inter Sanctos, concludit tamen pia eredendum osse, quod nec etiam in his Pudicium Geissae errare possit. Ex Doctrina porro , quam hic affert, confirmatur essicacissime id . quod contra Iansentanos decernimus: v.g.Si auctore Angelico in Gelesia non potest esse error damnabilis: Ergo praecipi nequit ut damnetur tanquam haereticus Sensus Propositionum , si verὰ non est Condemnatione dignus. Si, ut docuit D.Augustinus allegatus a S.Thoma, cur tenemur credere ituriquod es in SGr plura, ita illud, quod es eommuniter per F elesam determinatum: hinc eruent fortassis Theologi, de quibus supra loquuti sumus, nos teneri non solum ad credendum Articulum Iuris, videlicet quod sit haereticus Sensus Ian senii, sed etiam Paetum scilicet quod Propositiones illae sint excerptae ex Libro Ian senii , quandoquidem Sancti Ecclesiae Doctores Augustinus, & Thomas , h c l quuntur de Factis. Ex consideratione Divinae Providentiae, quae Ecclesiam suam Spiritu Sancto dirigit. ut uos erret, infert D. Thomas , Ecclesiam eamdem errare non posse circa Factum Sanctorum . Idem igitur valere inferrent iidem Theologi de hoe alio Facto . de quo disputamus. Textus ab eo allatus, quod Spiritur
adveniens doceret omnem veritatem, de necessariis sciliere ad salutem , probat Angelico ludice, quod Spiritus Divinus implicite revelaverit peculiarem Facti Veritatem, videlicet, quod, qui Sanctis ascriptus est, decesserit in Gratia, S sublimem Cloriae gradum promeruerit. Perinde igitur probare vide-hitur indieatis Τheologis implicite revela tum suisse, quod Haereses contineantur in Libro illo ; haec enim Veritas non minus ad salutem necessaria est, quam altera . Decernit S.I homas , quod pertineat ad Summum Pontificem definire Articulos Fidei, quodque standum sit illius Iudicio magis , quam illi aliorum Sapientum omnium. qui contrariam habeant opinionem circa Sensum Sacrarum Literarum . Et Iansentani jactant saltibilem esse Ponti sciam De finitionem circa Sensum Iansenti P Et volunt dubitari de hoc posse quamvis universa Catholica Ecclesia statim exceperit Apostolicam Definitionem, ideoque Pontifex Maxumus habeat secum alios omnes vere sapientes , ac solum illi obsistant contumacissimi quidam Haeretiei Negata Ecclesiae In fallibilitate perpendunt Iansentani, quod circa Sanctorum Dcclarationem dici posset, Fideles obstringi ad eos credendos cum Christo Regnantes . non propter solam Aufioritatem, sed etiam propter alias causas certam Fidem producentes, quae sunt eximia sedulitas Ut his Romae in hujusmodi Factis expendendis, & in Proccinshus Rhricandis . Praeclare t Sed in primis obliviscuntur lansentani suorum, quae texere consuescunt Sophismatum, scilicet, quod si Auctoritas non est Infallibilis in eo, qui praescribit Actum Fidei , obtemperari eidem non potest, quia caeterae Cauta non constituunt Insallibilitatem . Praeterea sicuti verissime Roma sedulitate mirifica Sanctorum Causas explorati ita incomparabilem dili , gentiam adhibuit circa Factum Ianienti nexum cum Articulo Fidei, & circa hunc ir
354쪽
Ani quis V a Pirianorum. I a I
sum Articulum. Igitur sicuti Jansentani concedunt obstringi Fideles ad credendum ,
quod erratum non fuerit' in Canonigatione Sanctorum, ita tenentur credere Ueritates circa Jansenti Haerelim declaratas. Sed re ipsa solertiae omnes, quibus utitur Roma ante augendum Catalogum Beatorum:.Sc quibus usa suit, antequam damnarentur Quinque Proposit iones haereticae: ac deinde declararctur, haereticas eas esse in Sensu Jan- senii: ae postea Sensum hunc esse obvium, quem Propositionum verba praeseserunte ac tandem non lassicere Silentium: hae,inquam. sedulitates non influunt ullatenus in Pontificiae Dei nitioni In fallibilitatem , quae tota fundatur in Assi stentia Divini Spiritus. Decet pro se to ex aetissimam esse eamdem Sedulitatem . & Redemptor noster, qui Uicario suo praedictam Assistentiam spopondit, nunquam permittet illam non adiis . ri. Actus ille credendi vere Sanctum eum, qui atho regnantium cum Christo ascribitur, spretestatio quaedam Fidei Et non est talis etiam detestatio Sensus haeretici Ρω- politionum earum . seuti jubet Apostolica Sedes, Sc Ecclesia P Cavoni tis rupicit Dniversalitatem Ecelesae 8 Et non pertinet ad eamdem Universalitatem, quod omnes Ecelesiae Filii conjungantur in una eademqueFide, ac haereses detestentur Z Affirmare audent Jansentani, quod nihil ex iis . quae certam constituunt Declarationem Sanctorum, concurrit in Pactum peculiaris Scriptoris adeo controversum, ut jure de illo dubitari possit bona fide, & ab iis praesertim, qui non legerunt lan senti Volumen, quique proinde eirea illud ad nihil obstringere se jurejurando queant Sed ostendimus omnia prorsus connuere. Non agitur de Facto peculiaris Scriptoris ad decernendum , utrum aliqua eidem debeat poena irrogari. Agitur de se ctrina Haeretica . quam execrari debet in Sensu haeretico a verbis ipsis Propositionum exhibito quicumque distrahi non vult ab Ecclasiae Catholicae sinu. Si Jan senistarum Contentiones pertrahere possent Articulum Dogmatis ad merum Fadium dubium, Cem tamina quoque Lutherianorum . & Calvi-nistaruin, qui negarent inveniri haereses in suorum Magistrorum Libris, revocare ponsent in dubium infinitiones omnes contra ipsos latas. Munt, posse hona fide dubitari de Dogmate, deque nexo Facto , quia contra Ecclesiam Jansentani pugnant At si h valeret, omnibus quoque bona fides Haereticis attribui posset. Necesse est prius pervolutare dansenti Volumen , quam juretur haereses contineri in Propositionibus , quae patent ab eodem Volumine excerptae: igiturrim.II. ad Catholicam regredi Fidem non poterit ullus Lutheri Alliel a , vel Calvini, Si jurare in edenda Fidei Prosessione , quod detestetur haeresier omnes eorumdem , nisi prius tartarea omnia legat eorum opera Paucis-s mi ex Jansentanis praegrandem Jansenti T inum oculis percurrerunt; Sc audacter tamen ipsorum plerique asseverant extractas ab eo non fuisse damnatas Propositiones . Susticit igitur fides adhibita paucis quihusidam DecentoribuMut animus in Haeres o duretur P Et satis non erit fides adhibita Pastoribus, S: Magistris Universalibus omnium credentium, Pontificibus videlicet Maximis. Universaeque Catholicae Ecclesiae . ad abjurandum Sensum haereticum , quem Ecclesia cum Praeceptoribus suis definivit, pestilenti eo in Volumine inveniri 3 Sed de certitudine ad juramentum requisita loquemur ite
De Uurta obligatione obedientiae latius p tente , quam pareat obluatio Ridet. NIs Iansentanorum caecitas lacrymas RCatholicis omnibus extorqueret, risum provocaret fiducia inaudita , qua Moinrum Leges expendere adorti dicunt se religione percelli, ne in animum admittant res ab Ecelesia definitas, cum solum urgeantur externam exhibere obedientiam, servando Silentium. Obligatio, inquiunt, praestandi intem: assensus induci nequit a necessitate obediendi, quia fines praescripti Fidei interiori multo magis coarctantur , quam limites externi statuti ad parendum. Ex Angelici Doctrina a. a.quaestionc IO art. s. Non
tenetur inferior Iho Superiori obedire, si ei aliquid praecipiat, in quo non subdatur . D est enim Seneca r Errat in quir exsimat Sese
vitutem in totum bominem descendere, Parterim melior excepta est. Corpora obnoxia sunt,
ἐπ ascripta Dominis; mens quidem sui juris
es. Et ideo in iis . quae pertinent ad interiorem motum votauratis, non tenetur homini obedire .sed solism Deo . Tenetur autem homo homini obedire in iis,quae exterius per ων par agenda sunt. Et certe Intelleclas erede tis 2.2.quaest.2.art. I .adi feterminatur non per rationem o ed per voluntatem. Igitur, qui jubere nequit AE tus internos, praecipere non poterit adhibendam Fidem . Neque hic externus actus fert secum . aut requirit intemnum, cum eum secum non serat Nati a rei,
scilicet Facti. quod est indifferens, si suam
Ueritatem mensurat non a Testimonio quod
355쪽
aliis externis signis. Et quamvis in re dubia obediendum sit. hoc tamen valet de dubiis, quae non repugnent rei praeceptae , quando videlicet amhigit subditus de re facienda. &adest Mandatum Superioris, cui ex praece pio parendum est: tunc datur Obedientiae materia, reique certae animus est adjiciendus . Non vero si agitur de motu interno, quando deest Auctoritas in Superiore; tunc enim a dubio directε destruitur praeceptum dire te imperans Actum voluntatis . Audivimus Iansentanos de Morum Ne
Iogia ex Cathedra disserentes. & adeo quidem strenuὸ, ut sihi plaudant assirmando Rhsnem, a se prolatam suisse Doctrinam ambi- auitati nauisubjectam . Sed nihil dixerunt, quod rei, de qua est Quaestio. aptari absque
impietate possit. Ultro concedimus, Cr
dendi limites non adeo protendi. sicut illos obediendi. Sed verissimum quoque est, obtemperandum esse Apostolicae Sedi. & E
clesiae , credendo Articulos omnes Dogmatum definitorum. Iansentani autem detrectant obedire adhibendo fidem Articulo Juris , videlicet quod Quinque Propositiones sint haereticae in Sensu Iansenti. Ahsurdissime afferunt Doctrinam Ange- Ilai verissimam, sapientissimamque, sed pessime detortam ad id, de quo disceptatur: perinde ac si , quia Mens est Domina sui ipsius,captivari non deberet Intellectua in o
sequium Fidei . cum a Summo Pontifim . Sab Ecclesia . proponuntur credendi Articuli
Aptant casui suo id, quod a firmatur de Obedientia in aliis rebus, videlicet, quod Nos teuGur komo homini obedire, sed Ibli
Deo, in ur, quae stertinent ad interiorem m tum Catam ut tenetur autem homo homini obedire in iis, quaester corpus etenda sunt. Inferre hinc volunt, quod perpendentes ipsi Pontificem Maximum, S Ecclesiam solummodo tanquam homines, decernunt ei pare re solummodo non adhibendo calamum, aut
linguam, in favorem Iansieniani Sensus . sed ei non submittem Intellectum credendo interius Articulum Iuris ab Apostolim Sede .ae Ecclesia , definitum Infallibilitate ipsi divinitus attributa. Vehementer igitur errantes supponunt,
a Cathedra S. Petri, & ab Ecclesia, praecipi non posse A ctus Internos ne in ipsa quidem materia Fidei. Regrediuntur Andabatae isti
ad asserendum agi de mero Pacto, cujus natura sit indifferens e S ex eo, quod exterius circa illud obediendum sit.non inferri, quod idem fieri debeat etiam interius , quia men suret Ueritatem suam , non a Testimonio,
quod praesumunt esse fallibile,sed ab objecto
in se ipso . vel ab aliis exterioeibus fgnis . Sed repetimus id, quod toties apertissis me demonstravimus , non agi videlicet de mero Facto . sed de Articulo Iuris, atque hunc non esse indifferentem , sed necessario
credendum, suaeque Veritatis mensuram a cipere ab Attestatione Divina nobis proposta ab Apostolica Sede , & ab Ecclesia in
Verbo Dei Seripto,& in constantissima Traditione declarata a Sanctis Patribus , ex quorum Doctrina , praeter expressos Sacrarum Literarum Textus , Quinque illae Proinpositiones deprehensae sunt hereticae in Sensu Iansenti. Fa Etum vero illud, scilicet quod eae Propositiones excerptae fuerint ex Libro Iansenti, detegit Ueritatem suam, necessario suppositam ab Articulo Iuris, ab rite nis manifestissimis signis. Fateri dignantur, obediendum in rebus dubiis esse, quia praevaleat certum Praeceptum . Sed absurde limitant Doctrinam ad dubia , quae non repugnent rei praeceptae .perinde ac si posset institui quaestio . utrum hoc in praesenti casu contingat, & Apostolica Sedes. atque Ecclesia, invaserit Auct ritatem praecipiendi ea , quae ipsius juris nequaquam sint. Et re ipsa statim declarant non valere Doctrinam illam de Praecepto certo,quando agitur de motu interno, idest de Actu Fidei, praesumentes in Superiore . idest in Summo Pontifice, & in Ecclesia , non esse Auctori
tatem jubendi Aetum ejusmodi. quasi destitueretur Potestate declarandi Articulos Fidei : N a dubio exorto in animo Infidelis posset directe destrui Praeceptum credendi.
Post enuntiatas adeo enormes Ρropositiones, prorsus nullam asserunt,saltem apparentem, earumdem probationem , sed tanquam irre
Dagabiles Doctores assii mant. de illarum Veritate dubitari non posse.
De eerri adine requisita ad Puramentum.
I rum Theologorum Principis Auctori
tate Iansentani abutuntur. Cum Superioris, inquiunt, Praeceptum iureiurando fimmandum est. hoe non debet adhiberi, nisi in re , de qua aliquis firmiter cretas es. Sanctus Thomas 2.2.quaest.29 art. .ad primum, re Me enim eοπfirmatar atiquod distam quos
ostendituriis miter euee veram: 2.2.quaest. 98. art. I .in cor' Card. Bellum in lib.de Euchar. Cap.S. Neque enim Iaramento confirmare i
ere . nise Senteniar opertissimas,seretissimas. Sed fortasse non sumus firmiter certi de
illo , quod jurandum praescribit Apostolica
356쪽
Sedes, S Eeclesia. videlicet, quod Propositiones illae sint haereticae in Sensu. qui patet ex Libro Iansenii Z Hic est Articulus Iuris ;ideoque, cum in eo definiendo sit Infallibili,
Cathedra S.Petri, &Ecclesia, quicumque jurat se assentiri huic veritati, obtemperat in re certillima , quia de Fide . Suhi ieiunt lanieniani, certum pariter esse . quod Veritas in Puramento requisita
non es tantum Rei , sed etiam Coubientiae, si scilicet verum i , quodjuratur, s verum esse clatur: unde non est juranom , se dis
totar. Silvester. U. Iuramentum n s.
Quam absonis Iansentani scrupulis perstringuntur i Quam Scientiam exigunt, ut non soliim assequantur Veritatem Rei Iuramento sanciendae,sed etiam Ueritatem Conscientiae. Circa res alias jurandas praehahenda est earum Scientia , sed circa Objecta Fidei suffcit Certitudo ejusdem Fidei, praestantior qualicumque humana Scientia . Urgere se putant, cum dicant, quod ad deponendum dubium , & assequendam certitudinem rei jurejurando confirmandae,non sussieit solum pondus saltibilis Auctoritatis quae non obstringit ad extinguenda omnia contraria lumina, Sc captivandam alienae assertioni mentem suam. Cum igitur hic desint Cauta illae, ac motiva credi hilitatis.& evidentiae, quae possent certum constituere Factum hoc. sicuti tot alia similia . hine
essicitur exigi non posse ex vi Ohedientiae Internum Actum eredendi, sed solum externum , qui per corpus geri potest, videlicet scribere, aut loqui; hi autem Actus jam v titi sunt. Siccine rursus inculcant saltibilem esse Auctoritatem Apostolicae Sedis, & Ecdlesiae , circa illud, de quo agitur, ideoque non lassicere pondus Auctoritatis ejusdem , ut
certi simus de re iuranda , ac teneamur ex tinguere contraria omnia lumina , Sc captivare mentem Sed repetimus centesima fortasse vice non esse fallibilem Auctoritatem Pontificis Maximi, Sc Ecesesiae . circa jurandum Articulum Iuris, contra quem Contra rium nullum apparere potest lumen , quod justam moram obiiciat mentis captivitati. Non desunt hie Motiva. ut loquuntur
Theologi, evidentis Credibilitatis, & Cr
denditatis. quae constituunt prudentem
quemlibet Actum Fidei Divinae ; imo adsunt ea omnia , quae probant contra Lutherianos, Calvinianos, aliosque omnes Haereticos, habendam esse Vivam Regulam Fidei, idest Cathedram Principis Apostolo
rum. Sc Ecclesiam. quae interpretetur verum Sensum Sacrarum Literarum, S salsum haereticarum Propofitionum, pugnantium cum
Tom.LLUerbo Divino, quod habetur e Sacris Libris , ac Traditione ; quia caeteroqui unus quisque cum Lutheri, & Calvini Sectatori bus confugeret ad praetensum Intestinum Instinctum , seque constitueret judicem Divinarum Revelationum , nihilque certum in
Sancta Fide superesset. Ipsam quoque Jansentani exigunt Evidentiam i sed ante Actum Fidei solum requiritur cognitio evidentis meriti, quod res nobis propositae ab Apostolica Sede . & Ecclesia. habent, ut credantur, & evidentis Imprudentiae . in quam incurrunt abhorrentes ab adhibenda Fide . quam Theologi nuncupant evidentem Credibilitatem, & Credenditatem . Neque necesse est , ut sit evidens, prout pauci quidam opinantur. ipsa Existentia Divinae Revelationis credendarum
Jansentani nolentes intelligere , ut bene agant, assirmant requiri Evidentiam , quae certum constituat hoc Factum, sie uti totalia similia ; cumque haec Evidentia desideretur, exigi non posse ex Obedientia Actum internum credendi. sed solum externum silendi, nihilque calamo exarandi. Sed qui ad Articulum Juris . circa quem exercend est obedientia interno Actu Fidei adeo non requiritur Evidentia objecti credendi, ut
potius haec nunquam cadat supra peculiares Ueritates, quae creduntur, quamvis dareturalia Revelationis earumdem . quae dicitur Evidentia in attestante. Circa Faetum deinde nexam eum Articulo Dogmatis , & necessario ab illo sup situm, videlicet quod Propositiones illae sint excerptae ex Libro Jan senii ,habentur omnia illa motiva, quae certissime persuadent inveniri alias haereses in Libris Lutheri, Si Calvini. Liquet igitur, quod in nostro quoque Cala obedientia exigere potest etiam in
ternum Actum credendi, & non soliam externum compescendi linguam,& calamum. 6. XXI. Σ ,
De Restrictionibus Mesaliburi quas a se non feri yanferiari a man.
ECclesiae Magister mirifice demonstrat
eximiam hoc blaterantium audaciam . uiseriam . inquit in aurea Constitutione sua, eo imstudentiae nonnullar devenisse eompertum est, ut. vetari πaturalir bonesatis.
nedum Christianae Onceruatis, obliti asserere
non dubitaverim. praesitae Formulae is mem
rato inexandro Praedecesre praescriptae Iu scribi sitara pose etiam ab iis qui interius non Dicam praeditis Doenii Libro Doctrinam
357쪽
haeretieam eomiserit Euas Wia contra,quam scriptum ess xui loquitur Veritatem in corde δεο : s . Qui juras proximo Iuo , θ' non dec pit: buis odi Erroris SeΠatoribus liceat Ee-eusam ipsam jurejurando decipere, utque osoluae Sedii providentiam fauere, dam ejusdem Formulae conceptis verbis loquamur , quod Ecclesia Aquitur; quia Iamen semit isso, non semiusta seque parere Constrarion hui Ulalisis profitentur . quibus animo
Incredibile dictu est . quod iactare non
erubescerent, nihil a se mente concipi diverinsum ab illo, quod ore proferebant, nedum eidem repugnans . Utcumque opinarentur praestari a se non posse duramentum circa illud , quod a firmabant. ob impugnatos huc ustiue miserrimos obtentus; at certε Lingua proferebant Juramentum ipsum. Quid pomria est, rem unam eloqui, aliamque dissentaneam mente concipere,nisi hoc ut illud quod Jansentani Alexandrinae Formula: suhscribentes exeq uehantur λ Mentalis Restrictio fuisset, etiamsi Elummodo rem illam verbis expressam coarctassent quomodocumque in tra animum suum ad significationem, cujus nulla vera Explicatio extra ipsorum mentem reperiri posset, quae locum praeberet aequivocationi non semper vetitae. inanis igitur magis omnium pessima Restri Silo aut verius violentissima detorsio censenda erat, cum professi lingua se detestari Propositi nes excerptas ex Libro an senii in eiusdem Jansenti Sensu . animo interim suo negarent mordicus idipsum , quod ore asseverabant. statuentes apud se nequaquam extractas
fuisse a Iansentano Volumine Propositiones illas ullam iisdem subesse Haeresim in Sensu lapsenii, sed sotiim haereticas censeri posse in Sensu Calvini p Non ustringebant igitur solummodo id . quod pronuntiabant, trahendo illud ad disparatam signiscati nem, sed etiam ad Contradictoriam . quaenormior nulla inveniri potest. Enimvero, ut sapientissimδ animadvertit Sanctissimus Clemens . M Aveneras eorum iNudentia.
Η petant Iansenti Discipuli. se in hanc
am otiam delahi, quam viden d manifestis rationibus Catholicos in Luthero, &Calvino detestari. Hos ineluctabilibus redarguimus argumentis in opere inscriptor Demon ata Impiorum bonis l. 3. Signo 6. ideoque ab iis huc trans strendis supersede. mus. Brevissime solum Jansentanos interro gamus , quam consulerent Fidei Normam . cum contemnerent illam . quam ipsis Ap stolica Sedes , & Ecclesia proponebat Haereticum esse assi at Cathedra S. Petri, &Ecclesia . Sensum Propositionum excerptarum ex Libro Jansenti. Hoc ipsum lansentani inficiantur, & aiunt damnari non posse Propositiones illas, nisi in Sensu Calvini. Quis illis Auctor, & Magisterest opinationis hujus P Sacrae ne Literae, an D. Augustinus P At id ipsum assirmant de suis Haeresis bus I ut herus. atque Calvinus, contra Se. dis Apostolicae , & Ecclesiae Delinitionem . Sensum , inquiunt, Divinorum oracul rum , maximique Doctoris Augustini, assequuta non fuit Ecclesia Romana,sed nos ipsi
verum eorumdem Sensum sumus adepti
Quis certos hujusce rei eos iacit 2 Catholici subiiciunt. Reponunt ipsi: Certitudinem se fuisse adei tos ob intcstinum Instinfluui Spiritus Sancti. Quid ineptius, quam vi , dicare sibi. quam Ecclesiae Universae, illiu que Masistro . negant Icallibilem Divi
Spiritus assistentiam : eamque singulis at tribuere. qui diversissimas , & oppositas luterpretationes. ac Sensus, Divinis oraculis tribuunt, eodem, quo caeteri, iure, scili
cet nullo P Nisi se Jansentani Ecclesiae illius que Praeceptori subiiciant, in hane ipsam
tartaream foveam prolabantur, necesse est .
De Clemente m. s. m. a quo Exceptiones, er
lumniam Ulamaut . SI Sapientibus tantum debitores essemus.& non etiam Insipientibus , ut jubes Apostolus. ad diluendam qnormem Calum. niam egregio Pontifici Clςmenti l X. a Jan senianis inflictam satis esset afferre praecl*rissima Sanctissimi Patris N ra NKL, verba , post alias iniquissimas illorum. artes enarratas. sithiicientia : Quodque deInfarres, i umet Apostolicae siecti Decreta odo
auendis eortim mavis Sevi bas conditia, ac
trociuium advocare remerario mari aura nos erubestini: perinde ac fi memoratus Gemesi
Praedecessor, qui eisdem suis Literisse Ixx rentii X. b Alexandri VII. Praedece rum
358쪽
rere, ac is dictis aeuatuor Episcopis veram, sitiragem tale fientiam , ideoque Formati a praefato Alexandro PraedeceFre, Aut ροα- mittitur, eduae Βηcere per eor subscribi vo-Di O declaravis. oliquam lar tam graci Nego tio Exceptionem, seu Res tionem, quum
Sed quoniam dansentani, ut animadver tit idem ianstillime regnans CLEMENS XI.
Dur G quae Scriptionibur, ae Libellise Amia MDueadum arte compo ciι, Literas Clementis IX. datas ad Uuatuor illos Episcopos , S alias. quas illi Quatuor An tistite ad illum exara verant, & Relationem
eorum, quae contigerant, sub Cardinalis Ruspigliosi numine publica tam , afferunt detruncatas, iis omnibus iubi raetis, nisi etiam alicubi immutatis, qliae Pontiliciam mentem apertissime declarant, ideo eas Om-nra per extensum proferre in opusculi fine 'portunum,& necessarium eme censuimus, atque hic interini indicare quaedam ad nebula; dissi pandas . Strenue in primis mentiuntur permisisam a Clemente IX.fuisse subieripturis Formulario Alexandri VII. potestatem explicandi in Actis Synodalibus , quod condem narent quidem Propositiones illas tanquam
haereticas, non tamen ut excerptas ex L
No Jansenti . & haereticas in ejusdem Jansenti Sensu . Quam in ligni hoc salsitate laboret , apparet primo ex Epistola ipsorum
Quatuor Episcoporum , videlicet Alecten-ss, Apami sis, Andegavensis, & Bellovacensis, data ad eumdem Clementem, qua profitebantur, exactissime se obtemperasse Pontificiis Decretis: & Formulae suhscripsin se., scut prηstiuera ot alii omnes Catholiςi Galliarum Episcos. Hi porro nullam add derant Exceptionem . seu Restristionem . Diversum nihil ab eo , quod gesserant alii, se in Dioecesina Nysodo egisse; ut proinde,n i si splendide in hac Epithola mentiti sint, nihil in eadem Synodo declaraverint repurgnans iunceritati Suhscriptionis semel, &iterum prius factae. De his omnibus Testem Deum appellant: & fatentur hecessitatem adhaerendi Doctrinae Apostodieae Sedis . ut videre est ex integra illotum Epistola in fine
3:, Secundo. nullam indultam fuisse fasti a tem afferendi Exceptiones aut Restridii in Mus . patet ex Epitiola Episcopi L udi ines'. sis, qui unus erat ex Mediatoribus, ad Cle' tuestura IX.de syncora subscriptione Pra lu--ta Quatuor Episcopis . in qaa disert ei Θtustatur, novam eorumdem sψbstriptionum
non fuisse minus synceram , quam caeter rum omnium Catholicorum Antillitum qui prosecto nihil excepergnt,aut restrinxerant:& ab iisdem Quatuor Episcopi muletandos
pinnis canonicia ab innocentio X.& Alexandro VII. lati; in Haereticos, eorum subditos, qui D Ariaram, idest Sensum , Ian senii, spe- erat item ad Ius Fidei, vel minimum, sequerentur . Extat Epistola haec Lit. X. Tertio , quod integram , nihilque eXcipientem , aut restringentem Subscriptionem exigeret Clemens IX. liquet ex ejus Literis
ad Regem Christianissimum loquentibus de
eadem Suhscriptione, quam enuntiatam sibi narrat ab ipso Rege , quamque simplicem,&puram suisse a firmat. Haec habentur Lit.Υ. Quarto, in Epistola , qua optimus Parens alloquitur Quatuor ipsos Episcopos ,
quos exadia obtemperasse praesumebat. Ex tante Lit.Z. commemorat, scriptum sibi ab
iis fulta, quod syncerε Formulario subscriptitant. Protestatur, se firmissime inhaerere
Decretis Pr*decessorum . nec ullam admis. surum unquam Exceptionem . aut Restri-diionemr nullamque ab iis allatam suisse censet, sed aperte damnatum Sensum, idest
Dogma , Ian senii ad lus Fidei spectans . Quinto legi potest lit. A A. Breve eiusdem Clementis ad Pr*sules Mediatores de eadem praesumpta Quatuor Episcoporum
Obedientia, quam iliam Mediatores testa ti fuerant Ponti fiet Maximo per suas Literas sui me persectam . & integram , plenam que , & synceram executionem Apostolicarum Constitutionum .
Ouamvis igitur Antistites illi Quatuor
deceperint ea tenaiiestate Clementem ipsum,
Cesistianissimum Regem, & Praesules Concordiae Promotores, monstrose tamen essutitur , quod Clemens Ix. ullatenus recesserit ab iis , quae sui Decessores decreverant.
ram pro se a Passia*ianis auegata . Circumfertur.haec mutila, ct immutata ob hominibus meritati non acquiescentibus. N nunquam Ecclesiae eorumdicendi ne- faciesιibus i sed integra habetur lit. BB.
dc eκ ea primo a 'paret periculum , ne Ian- seniana Haeresis semper magis dilataretur, cum Patronos inveniost quatum illi con-
tumaces Antistitos, quos proinde adigers ad Subscriptionum Formulacii, dummodo nihil exciperent aut restriogprςud plurimum
expediebat. Narratur deinde prima eorum Suhscriptio,atque secunda authentice com-
359쪽
3 a 6 Responsio Calligationibus
probata.Τum exorta opinio de facta a Quatuor illis Episcopis Declaratione in verbalibus Synodi Actis , quod a Summo Pontifice Haeresis nota inuri non posset Quinque Propositionibus in Sensu Jansenti.Sed huiusmodi Deelaratio fuisset apert contraria Iuramento ab ipsis praestito subscribendo mulae , ac dando Literas ad Summum Pontificem s ideoque vix credi poterat in eam illos uesaniam proruisse. Rem tamen expi
rari diligentissime a suo Nuntio jussisse Clementem commemoratur, defixum in Decreto dissimulandi solummodo, se Antistites illi abnuerent In Vibilitatem quo ad xuaestionem de Fa D, scilicet quod Fropositiones ex- ereptae essent eu Libro dianserit. Sin .e inferrissent , nolle se pro haereticis unoscere Mulvae illasFropositiones in Sense DUenii quae est Quaestio de Iure, idest de Doctrina ipsa quemadmodum ab Apostoliea Sede fu
rara damnatae, id fari Ut tenus ferre neque in re tanti momenti quicquam connivere, qu mmd acerrime obviam ires uerat. Extant deinde in Relatione plurima argumenta Pontificium hoc Dccretum valide confirmantia;recensetur enim Sententia Cardinalium Baronii, Bellaimini, Richelii,Pal- Iavicini, & PP. Sirmundi, ac Petavit, qui Scriptores assirmant Decisionem Sensus. &Doctrinae, spectare ad Jua Fidei. Narratur, professos fuisse Quatuor Antisti tes . Forma Iae fueritate, &nde . quae esse maxima pos
set .se subscripsi . S aeuinque Promissiones
tum damnavisse, tum damnandas curasse, fine uita Exceptisπe, aut Limitatione. in quolibet Sino, in quo ab Ecclesia damnatae fusent. Illas ergo damnaverant in Sensu Jan senii, ideoque detestati fuerant ejus Doctrinam ,
Licet autem, ut subditur. non recepi enino Fidei Dietinae Articulis Sententiar de fi Uo, videlicet, quod Propositiones illae fuisse sent excerptae ex Lihrodansenti nam de hoe tantum Facto agebatur, non eXplorando dansenti Mentem contumacem , aut non , in Haeresi a se cognita ut tali) tamen insanivissent, si negassent, quod excerptae fuissent ex Libro, qui Jan senio attrihuitur. Propositi nes illae, quas damnahant ut haeretieas in
Sensu ejusdem Jan senii, idest in Sensu palam
exhibito a verbis earumdem Propositionum excerptarum ex Libro, qui Jansenio attri
Addit demum Cardinalis Attestationes alias Praesulum. aliorumque fide dignissim
rum praeter jam commemoratas ah ipso Gemente . de syncera Episcoporum eorumdem fide.
q. XXVI. De Aposhlies Zelo Clementir IX. eoins Uentaxos fulgente in aliis e fidem Brevibus.
EPiscopus Alectensis unus ex iis, qui
suum erga Iansenium amorem solertinsime dissimulaverant , publicavit Rituale quoddam perniciosum ob alias quoque Causas , praesertim vero , quia in eo continebatur
Bosrina quae m. e Proposition falsam. quarum usu, S liliisne, Chri fideles is jam
damnatos errores sensem induci, ae mavis opinionibus infici possent, Ian senismo sensim . &clam, animis insinuato . Illud adeo Clemens IX. Osor acerrimus damnatorum Ianissenii Errorum non sollim reprobari voluit consuetis Edictis a S.Congregatione Romanae & Universalis Inquisitionis. vel Indicis. sed peculiari suo Brevi, quod extat Lit.CC. damnavit, & interdixit, ac praeter caeter surgentissimas loquendi formas jussit insolito more . ut, qui iuberant Alesensi Episcopo
exempla, quae haberent omnia Ritualis illius. exhiberent Metropolitano, ast uni ex vicini ribus Episcopis, qui ea igne eomburerent. Perversa novi Testamenti TransIatio in Gallicam linguam prodiverat Montibus
Hannoniae, ac Lugduni . temeraria, dam
cula simplicium eontinens a Ianstniano Uem re inserta. suis ut opinionibus Divinam conciliaret Auctoritatem . aut saltem Sacra ita exhiberet oracula, ut minus arduum esset ad Iansenti tutelam ea detorquere vafra Interpretatione . ideoque illius veneno simplices imbuere . Hanc igitur Versonem suo
quoque peculiari Brevi extante Lit DD. Clemens lX. eximius insessor Catholicae Fidei damnavit atque prohibuit.
De Deeμιο Sanin inficii edito anno l694. quod Ianfensae pessimὰ interpretamur. I Neredibili admiratione eorripientur po steri , cum ex mirifica Sanctissimi D. N. CLEMENTIS XI. Constitutione discent, quam insignis suerit audacia Jan senian
rum, non eludentium solummodo Pontificia Decreta contra ipsos lata. sed eadem qu que in errorum suorum patrocinium detorquentium. Vix persuadere poterunt sibi, quod aliis, quam Vulgo, Pueris . & Reminis, imponere potuerint. Percipere optabunt, quonam tartareo artificio in quorum-
360쪽
dam quoque Uarorum, quos eruditio aliqua asperserit, animos irrepserint. Eo videlicet, quod alii Perduelles usurparunt, inter quos vidimus q. II. hujusce Capitis a Macario Patriarcha Antiocheno Monothelitarum Signifero deceptos fuisse plurimos Au Storitate Sanctorum Patrum, quorum Textu 2 mutilaverat . ut viderentur Haeresi suae favere .
Contra illum AEL8. Sexta Synodus exclamavit: fiere es boe Testimonium Sundii ' - ω pervertisti. Nos conginie orthodoxis
ita circumtruncaras Samirorum Patrum merede rare . Haeretisorum metas propriam boees. Id ipsum de Ponti fietis Decretis, Literis, Constitutionibus, Jan leniani praestiterunt. Atque hac arte plurimos ab Urbe distantes, neque solicitos perlegendi Apostolica Reseripta . Tuas in partes sertraxe
Specimen hujus perniciosissimae fraudis exhibeamus in Decreto S. R. Universalis in quisitionis confirmato ab Innocentio XIl. 28. Januarii 169 . quod integrum habetur lit. EE. ex quo ltim producunt in medium verba illa : kunscumque alior Sensus Hormu- duris praedim hicilicet Alexandrini praeter eum, quem in Sensu obvio i us verba eis benι , Verri, usurpari, aut de his disputari, merdixit. Sprobibuit. Hinc eficiunt permitti sibi a Decreto tribuere Quinque Pr positionibus eum Sensum , qui obvius ipsis
videatur; non alium autem hunc esse asse erant, quim Calvinianum . Sed qua fronte hoe e suggesto in Templo. vel ex Cathedra in Academia , possent assirmare , si ea .
quae praetermittunt, Decreti verba , recenserent: videliceti Sanysi vim 'D. N. I nocentius XII. auditis I tir D D. Cur in ueum ad praecavendat omnes dissidiorum Gu- far De Grisianam Pacem dilacerara, tam verbis, quis mscriptis super Dierpretatione. seu Deelaratione Hormularii Alexandri I ILA Cosdemnationem aevisque Promissioram ex Lilro Cornesii Ionfinii, cui titulus est, Are sinur, excerptarum, es damnatam' uscumque alior Sensus se. Ex his primo manifeste patet Causa condendi Decretum, divertissima ab illa , quam iactant Ian seni mi. asserentes editum fuisse, ne ipsi ab hostihus vexarentur. Sed quinam erant illi, qui perversis Interpretationibus. seu Declarationi hus , Alexandrini Formularii agitabant Dissidia Christianam Pacem dilac rantia Z Non alii proseeto quam Jan senii
Amatores . Catholici enim constantissimi erant in tribuendo Propositionibus illis excerptis ex Lihro Jan senii Sensu illo, qui
exhibebatur a verbis , quem damnaverat
Alexander,ut proprium ipsus data senti. Cum igitur in Deereto deelaretur eonditum ipsum suisse ad praeeavendas omnes di diorum Causas, enimvero liquet, editum fuisse ad compescendam audaciam Jan senii Assecla
Quae vero Libertas essingendi pro arbitrio Sensum alium a Jansentano diversum indulgeri potuit a Decreto exprimente , damnandas esse Propositiones illas excerptas ex Libro Jansenti. Si damnandas quidem in eiusdem Jansenti Sensu, quandoquirile.u in hoc ipso tantum, & non in alio damnatae fuerant ah Alexandro 'Nihil immutans ex iis , quae statuta su rant a Praedecessoribus, imo illa confirmans Innocentius XII. Decreti approbator declarat solummodo, hunc Sensum videlicet Jansentanum ah Alexandro damnatum . esse Ohvium . idest proprium, & nativum,quem ipsius Formularii verba exhibenti qum mularii verha eoidentissime de s olo lanχ-niano sensa loquuntur.
DE his, & aliis, quas deinde perpende
mus. optimi. Divinaeque Cloriae studiosissimi Innocentii XII. Literis in forma Brevis ita sapientissimῆ pronuntiat Sancti δε
sinus Clemens : Nee non binas ril. mem. μκυcentis Papae XII. etiam Praedete rum
N rerum die 6. Februarii i694. N die et . Novembris l696. ad uiseopor fies i in somnia firmis respellive datas Literas in erroris
fui patrocinium advocare temerario mane ausu non erubescunt, perinde aes se. Di rured Innocentius XII. Frataeesor. dumue menter, ae Wovide, praedittas Quinque Propineiones ex memorato Libro Panserit exere mar in Sensu Obmio , quem l amet Pνυμ-rionum terba exhibent, s 'Ueferami, damnatas esse monuntiavit, nos de 'fon et O Oio Senyti, quem in anfimi Libro habent,
fatis Innocentis X. S Alexandro in. μα- deeossoribus damnaras fuit, sed de alio piam diserso Sensu cogitasset, ritusque Innocentis X. s Alexandri HI. Praedecessorum
Consitur oner temperare, restrivere, aut alio
quovis modo immatare voluisses iisdem istin Literis. quibus eas infuo robo efuse, es esse. seque illis firmiser i Minere, verbis veris
Apertissima esse verba Innoeentii XII. abunde constat ex hoe oraenio Sanctissmi