장음표시 사용
71쪽
nam Auctoritatem aliter in animum admi- eis potesatem Desinae totius auelaritati δε--serunt Chalcedonenses Episcopi, quam per- ferre Quod autem Hetereticorum Ore t inde ac illam Leo Pontifex interpretabatur. quem venenum , quod ipse animo concepe-Ρost lectum certe Nicaenum Symbolum Re- rat, videatur effundere, liquet ex innume- merendissimi Episcopi clamaverunt. Haec G- ris locis Mythistoriae, quam contexit,in qLitholicorum Fides ge. Omnes ita credimur. hus perpetuo Uaticanum impugnat. & N PApA LEo sic cREoi T . Cyri us ita credidit. vatoribus suffragatur, quos Ecclesiae Rusor-
PAPA LEO ITA INTERPRETATus EsT. Ergo maiores appellat: veluti cum de Hermanno
Leonis Interpretatio . & Maximi Pontificis Coloniensi , qui ad Lutheri partes postea Fides est certa Christiano Populo credendi transgressus est, ait: Gese e suae emenda- Norma : & neque ipsi Sacrosancto ac Evan- rionem cogitans Conciuum Episcoporum suae geliis comparato, Nicaeno Concilio aliter ditionis mererat, in quo Decreta de Religio- praestandus assensus est, quam juxta Ponti- nesam. Insultat Romanis, post Zuringlii,
sciam Interpretationem . At Omnino con- ac Lutheri mortem meliora sperantibus, ctrariam adhibuerat Ephesdia Secunda Sy- usus impio, & vecordi epiphonemate : IAnodus Generalis P Quid tum Non Synoda- hsri argumento, tam copiosam messem ab a li , sed Ponti fietae adhaerendum est Explica- tiori cassa, quam Z.inglii eo ui operagrationi ex Chalcedonensis Concilii Sententia. Oeri . Ac de Luthero ait: - deinceps ad Idem igitur Concilium potiorem Synodis nostra usque tempora sunt eo secuta ,siatus
habet Romanum Pontificem. eumdemque perque testatum reliquerunt, mutationis Ia
censet impotem falli. Profecto enim certus tae causas alias fuisse multo tentiores. Um- aliquis Interpres veri superem debet, si opti- florerique, Laiberum vero rariummodo M mo magisterio instruenda est Ecclesia Dei. nsrum . Conquestus de Maria Britanniae At instruendam esse quis neget Si ergo non Regina, quae Fidei perduelles in Rahatur: exempta necessario Errori sunt in explican- Tune mimum, inquit, non ne multorum a da Fide Concilia a Romano Pontifice non miratione auditum, Reformationis Autiores directa . & illustrata , tanquam a suo Capi- Religionis causa sanguinem effundere. Sed te ac Rectore, neque haec ipsa cogi frequen- frustra sit, argumenta venari ad patefacienter possunt: procul ahcsse debet ab errandi dum Suavis animum Haereticis addictissi- periculo Apostolica Sedes, a qua confirma- mum, cum extent illius ad eosdem Epistolaeri fratres in Catholica veritate praecepit flagrantissimum votum spirantes Reforma- Deus humanitatem indutus. Uerba illa: tae, quam appellat, Fidei per Italiam qu Cmillus ira credidit: adjecta sunt ad infrin- que spargendae. Nisi sorte, cum Romanam, gendam audaciam Dioscori. qui Successor, quam medullitus detestabatur , Religionem
ac dedecorator Insularum Cyrilli, ejusdem- palam profiteretur, nulla illius cordi Relique con sanguineorum crudelissimus insecta- gio inerat. a tor, existimari tamen volebat doctrinae Cy- ieta Quod ostendimus de Nicaeno. idem rilli contra Nestorium defensor. Quid quod affirmamus de Ephesino Primo Sacrosaneto eamdem Cyrilli doctrinam prohaverat, ut- Concilio. Hoc enim Chalcedonenses Patresque suam asciverat Saneia Prima Synodus rohorari professi sunt Confirmatione Leo- Ephesina, a Caelestino,Xysto, ac Leone, RO- nis . Narratur quidem in Actis . lectas post manis Pontificibus confirmata. Plausus ese Nicaeniun Symsolum fuisse duas Epistolasgo datus Fidei Cyrilli in Ephesinam Pri- Cyrilli, ad Nestorium unam , alteram ad mam Synodum. Romanosque Pontifices re- Joannem Antiochenum . Sed quis ignorat, dundavit. Inio ab horum solummodo Con- Epistolas illas probatas , & subscriptas abfirmatione certitudinem hausit Cyrilli fides, Ephesino Concilio suisse , ideoque illarum alioqui subiecta deceptionis periculo . Nec sententias censeri Universae Synodi sancti omiserim animadvertere, exclamatum qui- nes P Vis et go, quae illis Epistolis a Leonisdem suisse a Synodor oriatas ira credidit; Comprobatione tribuitur, praebetur pariter non autem: CFriiam ira interpretaIur est .ve- Ephesno Concilio. Igitur post Epistolarum
luti dictum fuerat de Leone, qui proinde Cyrilli lectionem Re rendissimi Episcopi
solus habitus suit certus synodorum Ex- clamaveram: Omnes e credimus. PA A LEOplanator. I si C CREDi r r Anathema ei, qui partis, o ei. Et ioiquum sortisse videtur Suavi,quod qui dividis. HAEC Fi Es LEOMIs A RcMi Epis- Pontificiae Christianus populus infinitioni copi . LEo si C cREDiT . LEO, S Anatolius subiiciatur; inducit enim Conventum Smal- ita exedunt. Omnes se eredimus: u ri chaldicum ita loquentem : opinionem esse Ius, ita credimus. AE terna memoris Cyilli.
inigmam, ἐπ qcuefasit Tarannidem, Ponti Gera E 'Iae C riui habent, Da sapimus: Sic
72쪽
PsiT . Quis non videt, magnam in eo vim fieri, quod Literae illae, adeoque Concilium Ephesinum a Leone verum , & integrum, censeatur ostendunt enimvero Patres,non
adeo se impelli ad Epistolas illa s. adeoque ad Synodum suscipiendam, ab earumdem Epistolarum , ipsusque Synodi, ut a Leonis. Auctoritate . Ipsa ergo Synodo poti rem,& ab erroris periculo remotiorem existimant Pontis cena Maximum . i ias Nimium , ideoque nihil, hac nostra
ratiocinatione evinci Suavis affirmaret; non solius enim Leonis . sed etiam Anatolii nomen insertum pIa usibus suit. Si ergo quidpiam ex Leonis, id ipsum ex Anatolii compellatione conscitur. At pretium Ephesinae Primae Synodi non augetur ex eo, quod il-Iam Constantinopolitanus Praesul admittat. Neque igitur sumit incrementum ex EO, quod illam probet Romanus. Ita ne vero ZSed , heus tu, cui livor hebetat mentem,eodem ne pacto Leonis. & Anatolii nomen ad robur adiiciendum Literis Cyrilli . seu verius Ephesinis Definitionibus , assurtur a Synodo Chalcedonens Semel tantum Anatolius, neque seorsum. sed Leoni additus re-eensetur: Leo, S Anatolius Da credunt. Et additum ab uno . vel altero eidem addidio Antistite fui me crediderim ad illum laudibus urgendum ad verae Fidei defensionem,& cavendum . ne illius animum in praeceps aliquando raperet amor Dioscori, cujus fuerat Apocritarius . Vel suspicari non vetor, ab ipso Anatolio suisse nonnullis insinuatum,ut se quoque honoris gratia compellarent, veluti, praeter Romanum , celebratus fuerat Alexandrinus Praesul Cyrillus. Jam tum enim λrtasse incendebatur ambitu Primae post Romanam Sedis, quo deinde in hoc ipso Concilio instelicissime patuit inflatus. Si Patrum plerique Anatolio quoque plausissent, non semel tantum,sed frequenter appellatus suisset ut probabili conjectura opinamur. At ea solummodo Conciliorum placita contemni nequeunt, quae certo scimus. aut prudenter ratiocinando conseqvimur,
plerisque Patrum arrisisse. Hujusmodi est comprobatio Epistolarum Cyrilli, & Ephesini Concilii petita ab auctoritate Leonis, cujus nomen quinquies ab Episcopis Chalcedone congregatis inclamatur: neque in medio tantum exclamationum aestu . sed &in earumdem initio, atque fine. ΡΑ A LEO
Si C SAPIT, ITA CREDIT, ITA SCRINIT. Ac
tantum quidem Pontificiae Fidei tribuitur. ut post eam prima vice relatam Excommunicatio seratur in illos, qui ab eadem disce
cet unam Christi Domini Personam scindit in geminas. Uno Verbo. Locus Concili rum unus alteri astipulatur. Innumera por- To sunt, ex quibns liquet, habitam fuisse a Patribus In fallibilem Pontificis Maximi E clesiam docentis fidem Nullus vcro penitus , qui decus idem Constantinopolitano Praesuli attribuat. Utque in istis,quos nunc expendimus . plausibus immoremur, visum Patribus suit, a Leonis tantum Interpretatione lucem accedere veritati Nicaenae, & ab ejusdem non voce tantum, sed & scripto vires . & nervos sumere Cyrilli Epistolas: Leo ita credit, it crinis: ac mox ipsius Leonis Epistola veluti Lex Sc Regula credendi ce tissima statuetur a Synodo. Nihil tale de
Anatolii voce, vel scriptis innuunt Chalcedonenses Patres. Ergo non solum ex eo, quod semel idem fuerit ab aliquibus compellatus . non deteritur Argumentum a n his numero superiori contortum in Hostem Romanae gloriae ; sed potius ex eo, quod semel tantummodo, veluti subscriptum Graecorum Jota. Leoni additus suerit hic tumidus Apostolicae Sed is propemodum Anthgonistes, videlicet Anatolius Constantin politanus . idem infra eamdem valido cona
Legitur in Concilio Chalcedonense Leonis Epiriola Magisterium exercenI , ac S nodo Leges praescribens. i et i et M aTatim post lectum Nicaenum Sumbolum, S Epintolas Cyrilli, quae Synodi
Ephesinae Decreta censebantur, quaeque a Leonis Confirmatione firmitatem hauserant certissimae veritatis . Gloriosi imi Iudices, NAmplissimus Senatus dixerunt: RECITETuR
vocarunt illi quidem solummodo in animum Patrum id, quod in Literis ad Chalcedonensem Synodum datis praescripserat Leo . videlicet ut sua ad Flavianum Epistola legeretur, ac iuxta illam serretur in Eulyehe-tem Sententia: ut Capite Uigesimo ostendi
73쪽
mus. Cum autem illam legi univers Patras assensi fuerint, imo & vehementer optaverint , re ipsa consessi sunt. judicandi de re-hus Fidei Regulam ab illa esse petendam ripistola, velut a Nicaeno atque Ephesino Primo Concilio . ci)ras Initium solummodo, & quasdam ejusdem eloquentissimae simul. ac sapientissimae ad Flavianum Epistolae particulas delibamus . Liliis diis Humr tuae literis, quAS
admonendus fuisset Romanus Fidei Maginter de Recenti, quae in Urhe Caesarea eruperat , Eutychetis Haeresi . Anatolius ergo Flaviani Successor Commonefactus coram Universa Synodo fuit, se quoque ovem esse spectantem ad ovile Romani Pastoris, ac discipulum a Petri Cathedra erudiendum a neque contra hiscere ausus est. a la6 Prosertur deinde a Leone mirabilis explicatio Catholicae Veritatis circa Divinae Incarnationis Mysterium , & impugnatio Eutychianae blasphemiae, quae hujusmodi censura perstringitur: Cum TAM IMPIE
duarum turarum ante Acarnationem Pn
genitus Dei Filius fui e dicatur, Qua M NE- PARIE'. postquam Verbum Caro factum est, Natura in eo sugularis AssERi i u R . Cum duplex Eutychetis error impius absque ulla haesitatione a Pontifice dicatur, atque MD-rius , nullum prosecto Synodo relinquitur Arbitrium de illis constrenui certamen. 3 ra Haeresis a se explicatae Condemnationem omnino praecipiens Leo subjecto sibi Concilio ideoque sua iussis Auctoritate quo
ad Iut Fidei, sellim quo ad GHum infligendae in Haeresis Auctorem poenae liberam in dulget Synodo facultatem moderationis exercendae erga resipiscentein : De quos
deliter, atque utiliter dour Ne. NON ER T κLPREHENSIBILIs erga cor ectum quautacamque
lum non detrectat, Judicium vero reservat suis Legatis : AD OMNEM u ERO CAusAN PIE . AC FIDELITER EXEQuENDAM fratres nostror
fianum Episcopum, er Renatnm Preror ram tituli S. Clementis, sed Ssilium meum Hilarum Uiueonum etiae nosra direximus :quibus Dulcitium morarium no rum, cujus fides nobis essem probata ,sociavimus,con
demes ad rurum Divinitatis auxilium aut is, qui erraverat, damnata SENsus Sul stravitate,
salvetur. Quamvis hic nominentur Pontificii Legati ad Ephesinum directi Concilium. quod in Praedatorium degeneravit; tamen
aliis Legatis tribuerit ejusdem Chalced nensis Concilii Praefecturam . proculdubio idem serendae in reos Sententiae Jus novis Legatis inhaesit, ex vi quoque hujus Epistolae , praeter alia quam plurima argumenta. Praetermittamus caetera huius, verst Pontificiae, Epistolae loca, quam miris laudibus omnia deInde secula sunt prosecuta, cum
Narratio sestinet ad plausus illi datos a Chalcedonensi Concilio. s
Leonis Epipola, velut e Caelo scripta, e
LUallibilis, miris a Concilio D dibus in Caelum fertur .
Nae N aliquibus Graecis Codici hus hujus Concilii post
hane Epistolam inseruntur testimonia quaedam Sanctorum Patrum , Hilarii, Gregorii Naalangeni. Ambrosii, Joannis Chrysostomi, Augustini, Cyrilli, adiuncta a S Leone Magno alteri suae ad LeonemAugustum Epistolae. Sed utcumque hic etiam a quibusdam recenseantiir, prosccto , quod lecta fuerint in Concilio, nullum vestigium superest, imo Acta ostendunt, statim post auditam Epistolam Pontificiam inclamasse Patres. Sic enim inquiunt eadem Acta. Postertionem autem praedictae Disiolae Reveresedissimi Episcopi clamaserunt: Haec Parrum Fides , haec At sosorum fides. OMNEs ITA
vidum ex hujusmodi vocibus emicat gestientis animi obsequium t Alacrius certεDon intonuerunt optimi Antistites post lectam Nicaenam & Ephesinam in Cyrilli Epistolis Fidem. Imo illi auctoritatis incre
mentum addiderunt ex ipsius Leonis suffragio . Nunc autem ab ius Leonis attestatione satis evinci credunt. Paternam, & Apostolicam esse illam , quae in Pontificiis tapistolis continebatur, ac talem esse, quam Catholici omnes amplectantur. R a qua re cedentes Anathemate percelli debeant. 6 Et assirmare potuit Petrus Suavis: Diseopi Tridenti congregati sperabant. Conci lium illusentisitum dignitatem in intemum resisuturum . quam pene unioersam i 3 adempsam Pontifex Romanus ad se traxerat. Et sperare poterant auserendam Maximo Praesuli potestatem . quam a Christo colla
74쪽
um a se imminui non posse probe viderunt Chalcedonenses Patres Z Quam praeterea exercebat evoluto proximu seculo Romanus Pontifex potestatem , quam Leo Magnus Quinto post reparatam mortalium salutem non exercuerit Z i rgo Sed cur nullius Testificationem ait Etam dicimus ad Leonis Epistolam comprobandam λ Negavimus, quemquam in terris quaesitum fuisse veritatis testem, qui vultunc degeret inter mortales , vel scripssset, dum in hoc exilio aetatem ageret: quia nullum singillatim a Patribus Chalcedonensis hiis in medium allatum invenimus . Sed alium a Caeso accersitum non dissitemur; post verba enim superius relata succlama
fuisse credunt, quae illi suggesserit e Caeso
Petrus , universumque cum suo Principe Apostolorum Collegium . Haec assirmantes
Antistites , nisi Leonis Epistolae tribuerent In fallibilitatem , a Caelo se posse decipi sormidarent. Haec autem suspicio ab eorum
sapientia longissime abfuit. Imo perinde ac Caesestia oracula suis obsequenter capiti-hus Pontificiam Epistolam imposuerunt. Petrum quoque prae caeteris Apostolis compellando indicare voluerunt, illi Leonem in Pontiscatu Maximo successisse; ideoque par esse, ut prae reliquis eidem adesset Coryphaeus Discipulorum Christi, qui non Le ni, exterisque Pontificibus minus, quam Petro . Fidei constantiam , dum Ecclesiam docerent, exoravit a Patre Divino. a 33i Neque omittenda sunt verba, quae consequuntur: Coerilius ita docuis . Grilli
TER Docu ERuNT . Anathema ei, qui e ποπeredit. Hare vera Fides . Additur nunc quidem etiam Curilli suffragium, sed Crisis jam ab ite illo habita fuerat Leonis doetrina . Licet autem jam Caelo donatus Cyril-llis esset.& illustrem inter Sanctos Ecclesiae
Patres Occuparet sedem, & illius effata,consentanea Leonis Epistolae, Generale Sanctum Concilium Ephesinum adoptasset in sua , primum tamen Leo in Synodalibus plausibus locum tenet. Leo S GFrillus μsuppressam dolose Pontificiam Epistolam . Num vero illa destituti Episcopi scrutari
non poterant Sacras Literas , Sanctos Patres, & alia eo usque celebrata Concilia Pioiecto poterant,& ad id praestandum omnino tene hantur. Sed optimus,& maximus
Deus, qui Religionis Magistrum voluit Ecclesiae praesidere , permittit, in praeceps labi Synodos , quae ab illo erudiri detreetant. Hoc lateri mihi videntur Chalcedonenses Patres, dum conqueruntur , quod Ephesile dia non fuerit Epistola Leonis . cui Magisterium simul, & Praeseeturam Concili rum attribuunt.
Hoc in pretio suit habitua ante annos mille ducentos Romanus Episcopus ab amplissimo, & numerosissimo craecorum Concilio . quam serrea suit frons Petro Suavi appellare non verito Synodum Tridentinam Remedium in speciem GPax moderandae immensae tenta Romani Pontificis, quae ab parvis initiis laesu temporis exeriserat in im itum l Trident in ine Petices inire poterant insanum consilium imminuendi exercitium Potentiae Sacrosanctae, quam nullae aliae Synodi deterere suerant ausaeZEt quaenam suerunt parva illa initia , de quibus sermonem Scriptor hic vecors instituit, nihil deterritus ab Evangelio narrante, jussum a Reparatore nostro suisse Petrum suas oves pascere. Universam videlicet Ecclesam. Christi
Vineam procurare, juxta interpretationem
huius ipsus Chalcedonensis ConciliiZQuam
praeter ea , ut iterum hoc in atrocem hostem retorqueam , exercebar ineunte Tridentina Synodo Romanus Hierarcha Potestatem .& quam exercet in praesens . cujus usum in Leone Magno Chalcedonenses Patres obsequentissima veneratione non fuerint prose
Eu0chiani patent nonnulli, qui dubit re potuerunt de quibusdamsententiis Loonis Disone. Cur eadem dubia soluta non sint confugiendo ad Ponti clam sisHihilitatem.
Iiter docuerunt. Hinc etiam indicari sum- I3 3ν ἴπω Lauserant plerique Antisti-inum erga Praesidem Ecclesiae cultum, nemo tum Leonis Epistole,ide non videt, praeter Suavem , cujus oculi ve- f sed que cum potior Conciliineno livoris suffundebantur. 3 ω- pars assensa suisset illius
ira Exclamant denique Antistites: me explicationi Catholicae
in Epheso lem non sunt HAEC Diosc ORus DC- contra Eutychetem, ac Dioscorum veritatis. CuLTAviT. Causam igitur Haeresis in Ephesino Latrocinio confirmatae refundunt in Tom. II.
nihil circa Fidem supererat definiendum. Plerique illius Epistolae apices omnes Uene
75쪽
rati fuerant sicut a LegeDivina Pota usum,
aut unut apex non praeteribit. Fuere tamen
nonnulli ex Illyrico . & Palaestina Episcopi,
ut de tribus earum Literarum sententiis ubitarent. Necessarium puto, hic omnia Concilii. dubitationes hujusmodi narrantis,
verba recensere , ut patea in controversiam
revocari non potuisse Leonis oracula . nisi ab illis. qui quo ad alios etiam Fidei Articulos , compertos Catholicis omnibus, laudicarent . Nulli proinde admirationem facessere potes . quod Praesules Eutychianae haeresi addicti de Pontificia Infallibilitate suspicarentur . Nostri operis institutum est, ostendere, in Uetusta Ecclesia pervulgatum,& notorium Catholicis omnibus suisse,quod Pontifex Maximus errare nequeat,dum E clesiam ipsam e Cathedra de Arcanis Divinis in mat. Quod autem idem de illo H retici opinarentur, prohare aggressi non sumus . licet non raro ad eumdem , ut falli nescium illos confugisse demonstraverimus,& porro demonstraturi simus. Igitur sic habent Acta Concilii: ει eum legeretis pars praedictae Epipolae, quae eontinere Et ad res vendum tanditioris nostrς debisum natura imviolabilis uaga est unita passibili, ut quod
his remediis congruebat,unur atque idem --
diator Dei, s hominum Homo Chrisus y sus, s mori spe ex uno , S mori non posset ex altero . Dubitantibus III ieianis. θ P Destinis Reverendissimis Episcopis Aetius
Reverendus Diaconus Saritae Constantinos litanae Eeelesiae legit Cyri β Sam Mem. AI xaudrinae magna civitatis quondam episcopi rapitulum ita eontinem: Ruoriam vero iterumproprium ejur eo ur Dratia Dei. Aurrit saulus, pro omnibur gustavit mortem; ideo dicitur irae passer 'opter nos mortem.
non tanquam in experimemum viscens moditis, quod ad suam pertinebat naIuram d mensis es enim hoe direre, aut sapere sed quia, secundium quod nuper dixi . earo ejus gressavit mortem. Cur Cyrilli auctoritas allegetur, mox ostendemus . Interim animadverto,quod nullus Catholica instructus Catechesi puer ignorabat . inviolabilem natu ram Divinam fuisse in Christo Domino con junctam humanae, quae pati posset I ac prininde mortuum illum quidem secundum humanitatem suisse , non secundum Divinitatem . An de hoc dubitare potuissent Antintites illi, nisi destructam in Reparatore nos irae salutis humanam naturam putassent,Eu tuchetis insania delirantes 2 Neque minus ahsurda fuit dubitatio altera , sic ab Actis enarrata. Similiter eam legeretuν ex Epis
la pari,quae cominet et Agit enim utraque Amma eum alteriu3 communione quod proprium
est Verbos Ilere sperante. quod Verti est. N earne exequente , quod earnis est. Duua. Bonum eoruscat miraealis . aliud Deeambis injurse: dubitantibus III ictariscis Pa μπis Eri opis, Aetiar inerudiaconas danHae Constantinopolitanae De sae Deit S. M. Cyriia, ea tutam continens itar inaedam sunt
voces quam maxim8 Deum decentes, quaedam veris Meentes humanitatem,quaedam vera m dium quemdam tenenter ordinem , in assister, Risum Dei Deum esse, o hominem Amal.
Qui hanc unam veritatem compertam hahet habent autem Catholici omnes quod videlicet Deus pariter,& homo fueritChri .
tus. absque ulla ambiguitate credit,operari Divinitatem ea , quae Divina sunt. exempli causa Miracula a humanitatem autem exemqui, aut perpeti ea, quae sunt humana,ve hi gratia succumbere injuriis . Num Praes les , nisi cum Eutychete humanitatem a Christo abrogassent. & immigrasse in D vinam naturam stolide opinati fuissent ignorassent ea. quae plerisque ab aratro,pistrino.& caupona ad Ecclesia in accedentibus notissima sunt Postremum denique dubium eosdem non minus Eutychianae vesaniae coinarguit . Similiter eum Ieheretur ex eadem sola pars, quae ira continet. Ruamvis is
Persona I. aliud tamen es, unde in utroqua communis es eontumelia, aliud, ande commanis es Gloria. De nostro enim ilis es minor Fatre hamanitas, de Fatre Hli es aqualis cum Futre Divinitor bitantibus m risianis, S Palaestris E seopis Theodoretur
Reverendissimas Episcopus ori dixit: υ militer exemplum heatissimi Cmilii ita ba-
quod proprium es 3 permaUt enim id, quod
erat, interii αν veri omnino S aliud in alio, quod habitat, ides Disiua natura in tam nitate. Quamvis Theodoreti eruditissimi viri memoriae obversatus non fuisset locus,
quem striptum in Cyrilli codiee AEtius Amchid;aconus pro manibus non habebat quod tamen subesse dubium poterat Leonis verbis , duplicem in Christo Naturam , unam que Personam astruentibus. & aliud esse humanam, aliud Divinam Naturam, ac secundum primam illum esse Patre minorem, se-Cundum alteram aequalem affirmantibus 2 Quoties haec veritas ah Athanasio, aliisque Patrihus fuerat inculcata, insultantibus Α-rio , qui eo Evangelii textu . Pater major me est, dementissime nitebatur Maniststum quippe est, Dominum tunc locutum de sua humanitate fuisse, cujus causa major illo est
Pater; ideoque nihil colligi exinde potest ad id rendum, quod Patri aequalis non sit
76쪽
. secundum naturam Divinam. Haec prose-εto non latuissent Praesules illos, nisi in Sem vatore nostro humanitatem absorptam . a sumptamque penitus opinati suissent. i 3 Supervacaneum non fuit, sedulo recensere dubitationes de Doctrina Leonis Epistolae subortas, eum per summam vesaniam Suavis assirmaverit, illius Examen institutum a Chalcedonensi Concilio suisse , uuasi Universa de illius veritate Synodus cubitasset. Atque hic certi est Argumentorum Achilles , quo a se probari Polanus putat. incerta fuisti de Pontificia In fallibi-4itate Concilia . Sed Thersitem verius ap-WIlaverim figmentum hoc, quo paucos Antistites. eosque Haeresi adhuc insectos, proinducit in medium, tamquam repraesentantes Syuodum Universalem. Hi certe solummo
do Illyriciani, Sc Palaestini Episcopi haesitare se circa tres illas Epistolae Pontificiae sententias professi sunt. At de nulla penitus ambigua fuit Synodus Universa, vel numerosior Synodi pars . Nain suffragia, quibus deinde Actione Quarta Patres omnes L O-nis Epistolae vindicarunt Conformitatem cum Definitionibus trium eo usque celebra earum Generalium Synodorum, nullatenus fuerunt ejusdem Examen Epistolae, sed con sitatio Calumniae . qua Haeretici mentie hantur . a Chalcedonensi Concilio , Literas illas amplexo . probari novam, cumque Uetusta pugnantem doctrinam. At haec Romani sestissimῆ loco statuemus. ras Interim liqueti de notissimis Cath lieae Fidei Artieulis, hoc est de humana, ac Divina in Christo natura dubitavisse qui de Leonis Epistolae veritate incerti suerunt. Quid quod Heresim sapere paulo post iidem in hae ipsa Actione vili sunt . incredibilem erga Dioscori in amorem praeseserentes , &eorum aliqui in Actione quarta Haeretici sunt palam a Patribus appellati. At cur eorum hie dubia scissa non sunt assirmando . falli non posse Pontificem Maximum iis in Literis, quas cum jussisset in publica Syn do legi. profitebatur a se per illas Ecclesiam edoceri ρ Itane vero non solvendus nodus Auctoritate Cyrilli,sed ut Gordius, Alexandrino ense Pontificie In fallibilitatis scindendus erat λ At cur Augustinus non pepercit Iabori scribendi Librum de Consensu Evangelistarum Respondere dubitantibus de veritate Sacrae narrationis a pluribus exarais, eo quod una pugnans alteri alleuhi videatur , uno verbo potuisset, negans , ullam ex
ipsis falli,quia Omnes sunt Insallibiles Hanc non inivit viam Sapientissimus Ecelesie D ctore non iniverunt alii plurimi, qui ad os
Infidelibus obstruendum in aperto sole statuerunt scedus. quod uni cum altero Sacro saneto Historico intercedit, vel uni cum altero Universali, & ab Apostolica Sede confirmato Concilio. Ita igitur, licet impos falli haberetur a Synodo Epistola Ponti fieta quemadmodum innumeris argumentis frequentissime Synodus eadem ostendit tamen arbitrati non sunt Patres, opportunum esse, ad hane Infallibilitatem confugere ad is ces infirmorum in fide Antistitum occludendas . Sed cum iidem magno in pretio haberent. & merito quidem, Doctrinam Cyrilli. ac se jactarent illius contra Nestorium De- scnsores, consonam eidem esse ostenderunt Leonis Epistolam. Fide credenda jam erant, quae in Literis Cyrilli continebantur, quia comprobata ab sphesino Primo Concilio. direεto ab Apostolica Sede St ab eadem amplissime confirmato . Divina pariter fides praebenda erat Leonis Epistolae, a Petri Cathedra directae pro credendi Forma ad Synodum Universalem. Hanc igitur conserendo cum aliis a Cyrillo datis Cnalcedonenses Patres scriptum unum In fallibile eum alio pariter Infallibili contulerunt, eo pacto, quia Evangelium Lucae iacto ipso cum Marci narratione consertur. Sicut ergo Evangeliorum Collatores non proinde negant e rum Insallibilitatem , quam verbis nequaquam allegant: ita qui Pontificiam cum Cyrilli Epistolis comparaverunt. non inficiati sunt Leonis infallibilitatem , alias a se frequentissime a geriam .i 36 Quod Chalcedonenses Patres ostin derint . eamdem esse Leonis, Si Cyrilli doctrinam , solummodo ut Haereticos in veritatis viam revocarent, Sc non quia putarent Pontificiam Auctoritatem aliena attestati ne sulciendam esse, mani sestissime constat ex iis, quae paulo ante contigerant. Cum enime suo sensu Catholici Episcopi locuti sunt, veram esse Leonis Fidem . & in Caelo a Petro dictatam illam Epistolam, ioclamarunt, nihil de Curillo soliciti, quia probe noverant , certissimum ipsi Leoni assensum necessario adhibendum esse. Nunc autem in Cytilli consensione vim faciunt. alienae se infirmitati accommodantes. Libet hic animum advertere ad stultas querelas Petri Suavis , qui de Norimbergensi decreto locutus addite Ex quibus apparet . Edistam . quod flammam controversia
rum eredebatur extisAurumJamdem violem
Hur aetendis, edque magis piorum hominum mentibus Mum , immoIamque sedit liberi Concilii desertum. ωμι beneficio utri se panibus esse submittentibus, a tot tantissique malis liberatio expectaretur. Ita ne vero parr
77쪽
utraque, Catholica videlicet . atque hujus Caput Ponti sex Maximus , & Haeretica ,
fabiseere se Concilio debuisset ρ At quid simile Eutyches , ac Dioscorus. atque hi, de quibus nunc loquimur. Pr sules flagitarunt An Chalcedonenses Antistites Ohtemperare Leoni, parti scilicet uni. juxta Suavis nomenclaturam , recusaverunt 2 i
Episcopi omnes, non exceptis quibusdam adsue Heres addielis, Leonis G solae iterum plaudunt, σ ab alio in Dui recusant.
3 3 MLlico subnectunt Acta iit. huc usque perpendi-
in mus. ea, quae sequuntur. Magni eurissimi Pudices. α να- s amplissimus Senatus diaxerunt e post bae omnia adhue quis dubitat Reserendissimi Episopi e maverunt: Nemo dubitat. Sive victas manus praebentes, sive metu perculsi Haeretici suos Catholicorum clamoribus immiscuerint, certe hinc evincitur cultus , quo Maximum sunt Antistitem
prosecuti. et i; 8 Obsequium idem patet ex Titulo
Domini. S Patris, quo Praesul unus omnium nomine Leonem compellavit. Atticas
Reserendissimus Episcopus meo litanae e Graiis dixit: QuoNiAM NuNC DOMINI Nos TRI , ET SANCTissi Mi PATRls.s Archiepiseopi LEONIs adornantis UOMam Sedem testas E sola. Nisi Universa Synodus min rem se Romano Episcopo habuisset, reci masset aliquis affirmans, eas Domini, S Patris Nostri appellationes tribuendas Leoni
non esse a Patribus conciliariter coactis. Dominat certε non uni tantum imperat Aem
io. ae Pater Ilio sic orsum ab aliis accepto , sed omnibus etiam simul congregatis . 3 ras Idem Atticus memor Praeceptorum Leonis, qui, praeter Eutychetem.Nestorium quoque jusserat iterum condemnari, o seret, inquit, ἐπ beatae memoriae sentiai Dis iam feriptam ad Nestorium n qua jubet, meonsentire duodecim Copitulis, s hune dari nobis , ut in tempore diseeptationis parari i veniamur . Reverendissimi Episcopi clamav runt e Si jubetis dari nobis indutias, petimur Patres sim perscrutari. An hic aliquis forintasse dicet, petitam fuisse perscrutationem
Patrum , quia in controversiam revoranda
esset explicata a Leone Ueritas Fidei Sed statim Acta subiiciunt. Magni rentissimi.
tus dixerunt: Disseratur audientia usque ad quisque dies, ut inter eos conveniat Vestra Sanctitas ad dansiissimum Arebieri opum Anatolium, S commvnster de Fide trarietis. s. qui dubitant. doceantur. Omnes Rev rendissimi Episcopi elamaverante Nos ita credimus. SicuT LEO . lTA CREDIMus. Nos,um nultas dubitan nos jam suberi mus. Si nubius amplius dubitabat, atque omnes , scat Leo, credebant. seque UZius EpisoldeIubsimpsisse profitebantur omnes, nullum igitur de illius veritate Scrutinium, aut Examen inst tuendum erat. Quis ergo sensus inerat ve his illis: Petimus, Patres ui perscrutaria Enimvero non Sanctorum Patrum scripta
expendenda erant, ut pateret, utrum Con
sentanea essent Leonis Epistolae . quae jam
omnium comprobatione celebrata erat. Sed ipsi Concilii Patres in unum convenire cupiebant , ET sIMul. PERsCRUTARI modum , ae
Graeca verba eligere ad fidem definiendam . juxta Formam sibi praescriptam ah Epistola
Pontificiar vel optabant coalescere in unum
Illyriciani. & Palaestini Episcopi omni dubitatione deposita firmi in Catholica veristate , ac stabiles invenirentur. Atque haee quidem secunda interpretatio magis Congruit iis . quae consequuntur, verbis. Judi
ces enim , ac Senatus arbitrati sunt, nequaquam opportunum esse Omulum conventum
ad paucos erudiendos. Magnificentissimi, ae
gloriosissimi Pudices. N Amplissimus Senatus
dixerunt: Non es neces rium omnes vos eo venire . Sed quia conveniem es omnibus d bitantibus persuadere. Reverendissimus Ameriepiscopus Anatolius ELIGAT DE HIs , Qua SuhsCRIPsERuNT, quos putaverit idoneos esse ad docendum eos . qui dubitant. Convenire
ieitur simul omnes optabant Episcopi ad alios alliciendos ad Leonis obsequium, non vero ad certamen instituendum de illius
Ilium. & non Pontificios Legatos ad eligendos idoneos Haereticorum Magistros rtasse quia Graecos magisterio Graecorum aptos melius Anatolius ipse cognitos habe-hat, & quia Latina Legatorum lingua vel comperta Palis inis illis.& Illyricianis Episcopis nequaquam erat, vel,cum plene ipsius Latinae dietionis . qua Pontificia Epistola
scripta erat, vim non assequerentur, Opportunius erat, ipsos a Graecis quihusdam utriusque Idiomatis optimε consciis erudiri iquamvis deinde a Legatis ipsis de veritate informatos se suisse prostsii fuerint. Caete
78쪽
Tum quod ad Lydium Pontificiae Epistolae
lapidem explorandum esset purum syncerae Fidei aurum , evidenter patet ex eo , quod non alii Praeceptores dubitantium eligendi essent, qu m nonnulli ex iis, qui, calamo quoque, neque illim ore probaverant Le nis Fidem . Anatolius eligat de his, quisu scri erunt, quos putaverit idoneos ese ad docendum eor. qui dubitant. i t i Quid demum insertur ex eo. quod Tecusantes alienam instructionem ex Illyri co, & Palaestina Praesules inelamaverint τNos ita eredimus: omnes ita eredimus. Si uT LEO, ιTA CRED1Mus . Nullus no Dum dis rat . NOS IAM Suns Ripsi Mus et atque haec ultima verba nunc proserentes egregiἡ mentieti deinde sint eorum nonnulli, qui in Quarta Actione subscribere Leonis Epistolae detrectarunt PMihi quidem hinc manifeste videtur evinci, adeo pervulgatum apud Orthodoxos omnes fuisse. censendos esse Fidei perduelles illos. qui non crederent verissimam esse doctrinam Pontificis Maximi, ut . ne tales illi Antistites haherentur, simulaverint assensum , quem eidem nequaquam
scripto praestiterant. a Mutata profecto fuisse tempora. & impietatem in Occidente nimis praevaluisse fateri cogimur, si ullum vestigium veritatis inest huic disio Petri Suavis. Age Fontimi subia juxta, ae Concilium erat formidabile, atque odiosum: in primis Duramontanum, i Breum, eri interfuturi essent di, qui excusso Papalis obedientiae jugo alior in suam sententiam nulso negotio iidebantur attra ri . Maximi Pontificis obedientiam excusserat Dioscorus Alexandrinus Patriarcha , & Secunda , ab eodem dementata,Generalis SP nodus Ephesina . Neque tamen formidavit Leo in sunm a Rebellibus sententiam reli quos pertrahendos in alio Concilio . non Nitra montes tantum Italiae finitimos, sed
ultra mare in ipso sinu Orientalis Imperii. atque ab Episcopis fere omnibus Graecis,
Optimὸ erga Diosorum assecti deprehenduntur Episcopi, qui de Veritate Leonis Epiriolae dubia
si hau laestini Episcopi protestati
A fuissent . nullum suis in mentibus dubium superense , ac se omnes in Leonis
verba jurasse, nihilominus haesit apud alio, persuasio, quod adhuc fluctuarent, & in
certarum opinionum vento circumferrentur:
ac proinde . velut in Fide dubii, infideles essent. Quod ita reliqui apud animum suum
statuerent, apparet . atque eminet eκ eo ,
quod post supra relatas Exclamationes,quihus , Nostrum nullus dubitat, assirmaverant, visu in suit expedire . ut Anatolius eligeret de his, qui subfri erum, quos putaverit idoneor esse ad dorendum eor , qui dubitant. autem nondum in Fide confirmati erant post
auditam Cyrilli , idest Saerosancti Primi Ephesini Concilii doctrinam, cui refragari
Catholicis omnibus vetitum erat; Haeresis igitur manifestae coarguuntur. Huc deve nerunt, qui ultro complexi non sunt Pontificiam Epistolam, sed ausi ex illa in dubium aliquid revocare. Non assensi Leonis Lit ris , ad suae quoque mentis Tribunal in ea librandam Generalem . & ab Apostolitam Sede confirmatam , Synodum appellave
i 3 Sed venenum, quod ex certis notis ab aliis Praesulibus. a Judicibus , & Senatu arguebatur latere in cordibus Antistitum ex Palaestina . & Illyrico , idem in apertum ex
faucibus eorumdem erupit, cum omne ve
ritatis magisterium pertaesi elatis . ac veri seditiosis, vocibus in Dioscori favorem inclamarunt . Aberat nefarius ille Uexilliser Eutychetis a Synodo, ad quam non judi-Candum , ut par erat, sed cum caeteris judicaturum eumdem regredi flagrantissimis v tis optabant illius in perfidia commilitones. Praestat hic referre certamen initum inter illos , quorum aliqui Dioscorum vehementer amabant, alii mirifice aversabantur. Igitur moerendissimi Episcopi clamaverum: Pro Fatribus petimus: Patres SDodo reddite. CONSENTANEos LEONI SYNODO: Patres Θ- nodo . Has locet Imperatori, hae preces C tholico, bar precer Augusiae. Omnes pece vimur, omnibus in steatur. Curici Conis fantinopolitani clamaverura: Pauci clamant,
non tota dieit Θnodus. Orientales, s qui eam isto Reverendissimi Episcopi eum: runt: agaptium exilio. videlicet Dioscorum Episcopum Alexandriae . quae Metropolis erat aegypti III ieiani,& qui eum istin Remerendissimi Episcopi elamaterum: Omnes
peccavimus, omnium miseremini: Has vores Catholico Imperatori: Edelesse scinduntur . Curicimnsantinopolitari clamaverannDioscorum exilio, mererisum exibo. Diosiorum
Christas damnavis. IV stiani, s qui eum ipsis Remerendissimi Episcopi elamaverunt:
Omnet peccavimus. omnibus indulgere. Di
79쪽
sub vobis malam uos as: sub Imperio vesrodissidium non M. Clerita Constantino istani clamaverunt: stat eommunicat Diosiora . daeus est. Orientales, es qui eam imis Re---dissimi Episcopi elamaverunt: ag tiam exilio, Haereticum exilio. III stiani, ρο ρει eum 'fis Reverendis i episcopi elamav runt : Fatres Θnodo . Mux centissimi, σgloriosissimi Padieer. N amplissimas Senatus dixerunt: stuae inrerlocuta Ibat,es Hui mam pentuν . Hunc finem sortita suit Actio Secunda , & decretum est, ut amhigui in Fide ab Anatolio. S aliis , qui Leonis Epistolaesuhscripserant, erudirentur, prout placuerat potiori parti Concilii, veluti colligebatur ex iis, quae interlocutionibus prolata suerant. Quis non exhorret audaciam Antistitum . nataliud . quam scelestissimum illum Nebulonem spirantium 8 Ab ipsius quidem detestabili nomine primo abstinuerunt. generatim inclamantes r Patres Sonodo re dite. Sed majori deinde cestro correptia ι scorum Sstnodo, Dioscorum Scele is,intonum runt . Et omnes ex aequo sceleris reos suisse mentiti, pro scelerum omnium Auctore veniam flagitaverunt, cui pauci soles m ultro ac sponte adhaeserant, extortis aliorum Rhinscriptionibus idem fuerat per vim . & nefas in Latrocinali Ephesina Synodo abusus.Qui tam aestuanti perditissimi amoris impetu
Antesignano Haeresis suffragabantur, Consortes illius nequitiae . ac errorum etiam tunc se esse, palam ostentabant. Quod hujusmodi homines de Insallibilitate Pontificia suspicati suissent. stupore nullus defigi potest . Enimvero si Haeretici Romanum Pontificem fateantur impotem Alli, toto seipsos profitentur caelo aberrantes,Cum,quae
cumque oriatur Haeresis. illico ab Apostolim Sede damnetur . ci I 44 An vero non vocabimus ad trutinam verba illa, quibus, postquam Dioscori sautores clamassent: Pro Patribus petimus Panes S Odo reddite: addiderunt: GNfENTANEos Movi SYNODO Haee certε in Latinis Codicibus invenimus , licet in Graecis Coneilii Actis desiderentur. Si eas protu Ierunt Praesules, qui pro Dioscoro supplicabant, innuerunt, ab ipso quoque Dioscoro tune simulatum fuisse animum praeparatum ad assentiendum Literis Pontificiis.At idem
Τartareae superbiae cornua contra Leonem ereXerat, quem a suo in sacris consortio in sanus repulerat. Illustre hoc Argumentum
est , quod & ipse perduellium contumacissimus Dioscorus diffiteri nequiret in amplissimo illo Ecelesiae Universae Theatro , ac Se-
natu Sacrosancto omnino Catholicum te seri non posse, qui non admittat ah Apostolica Sede prodeuntem Definitionem Fi
Dioscori Sectatores non detrectant Leo nis Iudicium Novum ergo, & inauditum in Ecclesia Divina morem inducere moliebatur Petrus Suavis , ita scribens : Tum rationes in mediam adducunt scilicet Proteς tantes quibus evincitur. iniquum esse. ux Pontifex, aut qui ei furejurando obserim Ibnt, in Concilio Pudicis partes agam. R tiones illas, licet evanidas . & nullius m menti . Polanus comprobat, ut validas 3 ex iis enim evinci affirmat, aequam fuisse hanc Lutheranorum exclamationem : Ruomodo Posti cem ea aestiae Pudicem admittant qui hoc unumsperiat, ut i oram doctrina, quam in omnibus Diplomatis suis meat Haere . abolearis p At Haeresim appellaverat Leodoctrinam Eutychetis in decretalibus suis ad Flavianum Literis. & hoc unum enimvero spectabat, ut eadem penitus a teretur , imo illam ipse penitus aboleri jubebat. Neque tamen ausi hucusque sunt Eutychiani eum Judicem subterfugere. Pauci autem
AEgyptii Antistites. & Monachi, de quibus
exinde Ioquemur. in Sententiam contra se Romae prius latam certε invecti non sunt. Neque haec unquam exceptio contra Romanum Tribunal . a quo Omnis recenter exorta impietas condemnabatur, antiquis
Ecclesiae temporibus fuit audita. Lieeret unicuique legitimum excutere ludicem . dummodo eidem rebellare auderet, si primi ejusdem sententia perculsus profiteri posset, se in posterum illius judicio non acquietu
Apostolici Letatis raecipiunt Synodo ris
cussionem Supplicum Libellorum contra Dioscorum, I jubent eumdem ad sententiam in illum ferendam accem
sui. Uninefatis Episcopus appellatu
Leo. 1a Erenda erat sententia ex
Et aliarum Synodorum more, regis in Haereticos . ac praecipue μας - in Diostorum Haeresis Patronum , ipsoque pene perfidiae Patre Eutychete flagrantiorem in ea latὸ vulganda. Nee expedire illam disseret persuadebant stulti clamores Antistitum , quibus in deliciis idem
80쪽
idem Dioscorus erat. Igitur initio AEtionis Tertiae myuasinus Episcopus Libbaei Pr Cinciae diciliae ogens Gera Santrissimi Piso- soluae Seris Senioris Urbis Romae Leonis.per interpretem e dixit. Notum est nempe tale Deo amabiti Concilio, ex ad βω-
PAM LEONEM Deras me lueras desinatas, quatenus hau Sancto Concilio se praesentare
digraretur. Sed quoniam neque antiqua hoc renuis consuetudo, neque generalis temorum necessitas permittere vitrifolur; πυhram par
RIuM EsT, haec, quae is medium proferuntur per no ram inter cutionem , disceptari. Pr pter Me igitur PORRECTus Lia EL Lus a Rei
misertus Norariorum REclTAuri . Plura hic
sunt notatu digna. Ato licus primo. SCMhοί ur, idest Duimersalis, Papa, nemine reclamante . dicitur Leo . cui proinde non in ngruentem esse Appellationem Diso Geissae Priversalis tacita consessione indicare videtur Synodus. Catholior cert sive mitematas. Papa vim significandi majorem praeseseri, quam alter loquendi modus. videliret . Episcopus Catholicae, sive miserjὰ- Iis, Getes: quem secundum frequentius ad hi ni Romani Pontifices, quia nullam speeiem habet excludendi peculiariumEpiscopos Ecclesiarum, imo ad illos referri con- fruenter potest. At prima misersalis, vel burites. Erisopi appellatio, non addito
Ece se nomine,perperam intellecta,omnem,
unicum ipsi Romano vindicare posse videtur Episcopatum. Quia tamen absurda haec interpretatio alienissima est ab animo Titulum hujusmodi praeseserentium , aliquando illo sunt usi Antistites summi, quique de illis sermonem instituebant. Et pr sesto illum protulit Paschasinus Legatus, a plusquam sexcentis Episcopis Chalcedone
circumfusus , ac universalem tamen Papam absque ullius querela Leonem appellans. Neque ineptiat Suavis dicens Graecox non alsecutos fuisse Emphasim hujusce vocis; quis enim illis melius penetrabat fignificationem nominis a Graeca lingua petiti, in qua Carbo eur idem omnino sonat, quod in Latina DHvresialis r Neque reponat aliquis, Titulum hunc non extare in Graeca huius Actionis Tertiae narratione. Ultro enim hoc fatemur, cum levia quaedam discrimina in
aliis quoque distionibus intercedant: Uerbi gratia in hoc iplo contextu, ubi Acta Latina dicunt: Mens viser Sane simi Episcopi
Senioris Pisis Romae Leonis, Graeca scri-hunt: Arebiepiscopi. Extra omnem conir versiam est , quod Legatus Leonem nuncupaverit Careolicum Papam, cum extet in
Astis ipsis Latinis . quam linguam usurpavit locutus in Synodo Pascha sinus. Ouod autem haec vox, in ipsa Synodo certe adhibita , praetermissa deinde sit, dum Graeca
gestorum narratio scriberetur . nullam adimit vim produeto a nobis in medium argumento . Imo illam auget; ostendit enim visam deinde suisse Graecis nimis amplam hujusmodi Appellationem, atque ideo non recens tam in AEtis. Sed quando Synodus habebatur, ac Divini Spiritus aura fovebat
animos Praesulum optimorum , nullus contra illam hiscere ausux fuit . Hoc autemtraestitissent plurimi. si absurdus illis Tituis hujusmodi visus fuisset. Pervulgatae sunt
morae in aliis Conciliis summa cum animo rum contentione injectae, si mentio fiebat Appellationis alicujus , quae minus Congruenter aptari Sacro cuidam , aut Profano
Unioerfusis dicitur Ecclesiae Praesul, quem Suavis intra Romam , & Suburbicarias Ecclesias se continere praecepit, assirmans, Pe nitus Aristocraticam primo fuisse gubernationem Ecclesiarum, eum eommuni Presbγ- ter x consito regerentur: Inspectionis deinde eminentiam ad Episcopum delatam: tum aliquid indultum Metropolitis: deinde eoπ-fuetudine maerogativiam praesidendi eoncessum Episcopis Urbium , in quibus Praefecti residebant. OUmodi Praesemreae, inquit erant Romae civitatis Imperialis eam Civitatibus subucticarisse Alexandriae Praefectura, quaretebat in rapium, sellam , ly Fentapolim: N Antistatae, quae eomplectebatur oriam,
aliosique orientis Pro incias. Idem νoque serviatum in alijs minoribus Praefectatrir, quatoarebias Graec/ voeant. Hoc Remminis genas a fila consuetudine intro Hum, approbatumque, quia utile reperiebatur, a prima
tum , atque, ut coπtinuaretur. Canone sane
tam . Illius vim Canonis peius Balsamone . ac Nilo Thessalonicensi Schismaticorum Signiferis interpretaris, qui Universum ex vi Nicaeni Decreti Romano Antistiti occidentem administravidum concedunt illius se tentiam althi exposuimus, atque idipsum in Polemi ea Nieaenae Synodi Historia uberius
praestitimus. Interim eX te quaero quom
do sola fuerit eοκsuetudine introductum Sa-erum Romani in Antistites alios Imperium. si Chalcedonense Concilium affrmat. Uni