장음표시 사용
101쪽
m ia)ustitiae illius per quam coram Deo iustificamur. Et ut coecus' i venit in societatem istius actionis , qua ipsi visus restitutus est:
φῖ peccator non venit in societatem eius actionis, qua coram Deo Justificatur. Sed tota haec actio, ut etiam illa, est Iesu Christi propria. Deinde ut coecus nihil fecit, quo visum reciperet, sed habet sese 'nilla actione mere passive cita peccator nihil facit ad uilificatio- sui, sed habet se in tota actione mere passive Nisi hoc ita esse 'ζcum fatearis, fatendum tibi erit peccatorem etiam aliqna ex parteidstificare se ipsum, MChristum non este energeta, sed unam, tantum ' istificatorem nostrum , hoc est, Christum non justificare nos actu re ipsa suo sanguine,4ed sua morte nobis peperisse hanc vim Sis hinciam, ut in ipsum credere, hac nostra fide nosmetipsosjustiti. x possimus. Expende benevole Lector ipsius argumenta , Ju- sca, an non summo iure iudicare possis, hanc esse illorum sentenatiam. Sed hoc totum ex bdelugmasi Socini et Ostorodi extructum Verba Ostorodi haec sunt in disputatione contra Georgium
0que m morito Christi detraho i cyltoniam tale meritiim ne ite ut uinco , ne- 'ς cun co tamen non detraho sanguiui ct morti Christi: sed tribuo iti
sanguinio morti Christi, quatenm snguis O mors Christi .ssiciunt' vobis ea: ro, propter quas Sem nos stificut, Vcmpesiderata. Bertius.
Urges amplius, si ista exulgentur, inquis, atque dimanent, metuendum est, ne plerique ut apud Pontificios merita operum, sic 'pud nos fideiactent utinam vero id ne nunc quidem fieret. Et ta- in superioribus abunde ostensium est non esse, quod objusti-hcationem fidei quisquam in se glorietur, cum justificatio sit actio valuit clementis Dei. Lubbertus. passim audimus viros doctos dicere auctores huius opinionis
y-pisimum non satis exuisse. Quin diserte dicunt, justificationem
102쪽
ob fidem proprie sic dictam hoc est, ob opus nostrui esse ex reli
quiis monachalis Pharassisimi. Hoe certum est, Socinum lante eum Servetum hoc a Papistis mutuatum esse. Verum ne apud illos, Wia Papistis usta de causa secessionem fecerunt, suspecti essent, muta verunt aliquid in communi papali sententia. Quod ut conscchpaucis explicabo. Papisita dicunt nos ob fidem proprie sic dictam, hoc est, ob p. nostrum justificari. Hoc Servetus, Socinus, 'ui illos sequuntur etiam dicunt. Hactenus inter illos est consensus. Sed hoc Papi sitae tantum intelligunt de prima justificatione Mob eam causam dicunt fidem esse initum nostrat justificationh: fide inchoari justi
ficationem nostri, eamque charitate consummari. Hoc rejiciunt Ser
vetus, Socinus,4 qui illos sequuntur,4 dicunt fidem esse perfectam legis impletionem, ob eam causam, illos, qui fidem habent, hi bere persectam justitiam, ob hanc unicam fidem ullos cense iapud Deum. Non nego auctorem huius scripti, nobiscum S cum Papisiis sentire Christum pro nobis satisficcisse sed quod dolendum est, dum hanc justificationem per fidem proprie sic dictam proba. talia adhibet argumenta, per quae meritum, di satisfactio Christprorsus evertitur, ut supra ostensum est.
Qui haec diligenter expendunt, vident facillimum transitum essς ab hoc novo Samosatenisno ad Papisinum. Quod dicit non si ut quis ob fidei justificationem glorietur, potest duobus modis ac cipi videlicet, ut fides accipiatur proprie pro qualitate in harent , &accipiatur improprie pro Christi justitia per fidem apprehensa Hoc modo nemo potest gloriari objustificationem fidei. Nam qxii in hunc modum perfidem justificatur, ille justificatur ob obedici 'tiam Christi sibi imputata in Illo autem modo potest gloriari, quicunque persidem justificatur. Ucrissimum enim est quod pQ lioltis scribit Rom q. a. Si braham ex operib justificatio est, iv bes quo loricitur. Ergo qui ex aliquo suo opere justificatur, illei 'bet quod glorietur. Sed qui ex fide proprie sic dicta justificatur il
justificatur ex suo opere Potes igitur summo jure gloriari. Cau
sa huius rei est, quod qui ex suo opere justificatur, ille iistificat stipsum huc quod idem est, justificatur a se ipso,quod Mille, ad quς haec scribimus, supra aliquo modo fassus est. Post haec scribi jussi ficationem esse gratuitam actionem Dei. Sed si est Dei actio, tum omnia illa, quibus supra ostendere voluit, hominem etiam O Qquopiam
103쪽
'V0piam seipsum justificare falsa sunt. Ergo addo, justificationem solius Dei actionem, Mob eam causam, solum Deum csse ulli iratorem nostrum , hominem vero nulla ex parte sic sui ipsius ju-
Sed pone esse qui id faciant, ut ad lenocinium sui plerique mor. 'λles proni sunt tunc vero id nobis faciendum erit, quod in eadem ς4usa suo tempore secit Iacobus: it ille non propterea negavit 40ctrinam illam , sed fidem voluit per opera charitatis confir nari declarari, ita nos. LubbertuS. Iacobus nusquam docuit fidem proprie sic dictam haberi a Deopto persecta legis impletione neque unquam docuit fidem pro prie sic dictam esse illam jussitiam, qua nos coram Deo justificamur. Deinde quod Iacobus requirit ut fidem bonis operibus confirmemus, probemus ita nos urgentis, ut credentes in Iesum Chri-Vum fidem suam ex operibus ostendant. Non enim potest sancti hcatio a justificatione separari neque pro jusjificatis haberi debent, ut studium bonorum operum negligunt, flagitiose vivunt. Sed Hoc non est ijs neccisse quibus fides est perfecta legis impletio. Quid dim amplius ab illo requires, qui habet plenam perfectam legis i mpletionem p Atqui tu dicis, fidem haberi a Deo pro perfecta legi impletione. Sed si a Deo eo loco habetur fides tua, certe tu ipse i iam etiam eo loco habere debes. Habet igitur perfectam legis implutionem, quicunque fidem habet ac proinde non tenetur ullay ha opera praeterea praeliare. Nemo enim tenetur ultra plenam perrectem legis impletionem. Etiamsi igituzflagitiose vivat, tamen si fidem habet, secundum tuam opinionem, perfecte justus esse potest.
Postremum ipsa nos experientia quotidie docet si verum fateri ''lumus periculum potius ecclesijs noliris a profanitates secu- itate imminere cum extra hominem omnia ponimus in Christo, quam cum officium quoque hominum ab homnibus exigimus. Lubbertus. At vero qui credunt in Iesum Christum, illi minime negligunt
'fficium suum sed quotidie agunt Christo gratias pro beneficiis misi acceptiS,
104쪽
acceptis, de totos ad eius obsequium componunt. Illi vcro γxime negligunt officium suum , qui sibi novum justificationis Q dum fingunt. Revera enim filium Dei suo honore spolianti fui saltem ex parte tribuunt, quod est Iesu Christi proprium. Nam cum tota nostra salus, quanta quanta est , Iesu Chri to uniis soli accepi)ferri debeat manifestum est filio Dei detrahi, quicquid homo ibi de sua salute tribuit. Qu'd aute scribit de securitate, quam scilicet quis ex nostra sen
tentia conceptione sibi conciliat,vetus lancida calumnia est, si id speciosius a Socino exaggerata, quam a te. Quod ad rem ipsam attinet Hypocritae possint hoc facere,qui vere regenerati sunt, hQ. non faciunt. At licet aliquando impingant, aut legiae cant in stu ilio bonorum operum: tarnen resipiscuntis seriam poenitentiassagunt,n peccatorum, socordiae suae, priusquam ex hac vita eri
Caeterum qui seriovi re ipse iustificati sunt, illi etiam re ipsa sis
reficantur e qui tales sunt, illi tribuunt unicuique quod suum est Matth a a. Reddite Deo, quae Dei suti Li , C Osdri, quae sunto firmIuxta hanc legem, totam justificationem nostri Deo tribuimus Meritum sive justitiam, qua justificamur Christo tribuimus. Pro hoc tanto beneficio perpetuam gratitudinem Deo debemus. Cui sigitur consitemur Deum esse iustificatorem nostrum, christiani nobis peperisse justitiam, qua coram Deo justificamur, iro lis summo beneficio illi ex toto corde gratias agimus, omnia se besς
Hoc dissimulare non possum, nos omnium hominum miserri mos esse, nisi tota nostra justitia extra nos in solo Christo posita sit 2.Cor. S. a I. Ut nos eoiceremurjustitia Dei in eo. Augustinus Enchi rido i Vt nos iustitia non nostra, sed Dei, nec in nobis sedissipso sic ille peccatum non suum, sed nostrum non in se, sed ip
Si putas hominem tum demum officium suum facere, cum 'ipsum vel ex aliqua parte justificat; valde erras. Tum enim,ut ais dictum est, se multis peccatis involuit,vi sibi ipsi, nisi resipiscat, si
interitum viam praemunit. Bertius.
Superest ut illud etiam examinemus, quod quidam dicunt Sisi dem meam acceptam ratamque habet Deus pro universa legis in pictionse
105쪽
platione seqv tur jumdcationem meam esse imperfectam, quia fi- cs, mperfecta. Enimvero ita futurum agnosco, si attemperata et actioni nostra actio Dei, α ι analagian aes p coos ioon nObistum ageret.
Ego hoc modo formaverim argumentum. Si Deus nos ullisica propter sidem nostram, tum iustificat nos pyQpter illud, quod est imperfectum. Est enim fides quandiu in η0 mundo peregrinamur imperseeta. Addo Dei judicum csse, xum, longruere semper cum veritate. Hinc infero eum neque te, neque posse nos propter fidem nostram, quae tam multis mo-qj impersecta est, pro perfecta legis impletione habere eundemque neque velle, neque posse nos propter fidem nostram, quae tam multis vitiis laborat, nos iustos pronuntiare. Quin dico, anxias ς0nscientias se huiu, rei meditatione consolari non posse. Ut po-yςst enim homo, sub legis maledictione trepidans firmiter credere,
i a Deo propter illam rem justum pronuntiari, qua ipsa propter multos, quibus laborat defectibus, imperfecta est, & veniae indiget λ
Sed ille credenti in filium omnia denat, omnia condonat. Quis y tem est logos fidei meae pro triapeiron 8 Neque vero intelligo quo- 'odo quis imperfectam possit vocare fidem illain, quae Christum, promissionem in Christo apprehendit. Plura enim in Christo 'λbet fides, quam ipsa habere e sciat. Habet enim thesauros abs- 0dditos sapienticevi gratiae Dei, quos nulla mens capere,nulla lingua effari potest.
Omnino mihi persuadeo te non intelligere quod scribus. Nam: fides nos ideo justificat, quod Christum iromissiones in Chri- apprehendit, tum non justificat nos per se, sed instrumentali 'Ur Christus enim estiustitia nostra: ut a Cor. I, 3O. vi Ius ' nobi justitia. Hunc Christum qui apprehcndit, ille apprehendit Miltiam: qua te hunc Christum justitiam nostram apprehendi 'VS illa re per metonymiam justificari dicimur. Apprehendimus
hyem Clitisium fide. Fide igitur per metonymiam justificari dici- Νηῖ. Hinc est quod Apostolus scribit, nos corde cri tir adjustitiam ubi di-
106쪽
ubi diserte inter actum fidei qui est credere Minter justitiam distis guit. At vero si fides nostra esset illa justitia, qua coram Deo j. stificamur, tum recte dicere polliemus nos corde credere ad fidem Nisi fatearis; explica nobis quomodo corde credamus ad justitia imi non credamus ad fidem nostram,ri tamen fides nostra sit illa jMstitia, ad quam corde credimus Sed ut unde digressi sumus, severtamur micis fidem nos justificare, quia Christum immissi'nes m Christo apprehendit. Apprehendendo igitur Christum 'stificat nos, per consequens non fides , sed eius objectum , Chri situs est nostra usitia. Deinde non eodem modo fides cst ino
itra justitia quo Christus Christus nobis ustitiam meritus est,ean demque nobis imputat. Hinc est quod Apostolus dicit nos, ob Gilentia Iunio costitui. Om. S. 9. Haec obedientia obtinet Q
cum materiae est enim id ipsum, propter quod justi stimus M. ii des non est illud, propter quod justi sumus apud Deum. Scilic illam nos hanc obedientiam accipimus vel quod idem est, per lana nobis Christi justitia applicatur. Hinc est quod Scriptura
Deus igitur pro gratiosa gratia sua, qua nos in filio suo antes
cula dilexit, qua . t uperbola excedit omnia vota cogitation in ostras fidem quoque nostram licet infirmam repurat in justitia is Ipse mentiri non potest. Rogemus illum, ut granum illud sinapi iquod in cordibus nostris P vi ipse magis in dies magnisque auges, corroboret ut ne fluctuemus ne rue infirme mur fide ne laedit
ita ora ii quod is qui promisiit, possit quoque Perti ac, politum nostrum clervare in illum diem. Lubberti Falsum est Deu in reputare fidein nostram in
107쪽
Myang. ut est apud Calvinum in explicatione errorum Michaelis ruet pag o 3. Secundum naturam rei, hoc non debebatur fidei Abra. ,nec nostrae fed ex gratia id ibisscitum est. Et apud Socinum de Chri- Servatore sol. 33 s. um suo nostra nobi ad justitiam imputatur, i 'sis est fidem nostiam projustitia haberi. Tu ante docuisti, justifi- reisse universale pathos sidet. Sed si hoc est verum, tum non est: tatuita Dei gratia, quod fides iustificat. Sed fides hanc vim lis via natura, ut ante Oscensum esst. Ut ut sit, nusquam legimus in riptura Deum uititiam inputare fidei sed ubique legimus uin imputare credenti justitiam. Proinde Deus fidem non ha- tiro perfecta justitia sed credentem habet pro perfecte justo. Ec Qc non nisi propter aliquam justitiam, eamque perfectam. Quia nimi eus justus est 4 eius judicium cst siccundum vetitatem, feridoniore it, ut aliquem ulcificet, nisi ob persccaam ultitiam. Atlςr hominem justincat. lultificat pitur illum propter aliquam
ustitiam, eamque perfectam. Haec Justitia est Christi Phil. 3. 9. Ut intenta in eo non habens meam uiuuiam sed illanta, qua est Chribu Haec justitia nobi amputatur Roni q. 6. Dem mputat Iuli ιt .imit re operio; . Propter hanc justitiam nosi is prinum i r. Or. I. at in m Iustitia De iu in Rom. .l9. Uni cobedientia uidi conitu uentur Alri. Haec ju-Vicia non est fides nil est Obj tum fidei. Om. q. 23. Non cra est,ropter eum quod hoc imputatum it et , sed etiam propter
tu iam coram Deo eius pati nemo morten illa pictiam pro
Vobediens chri in nostra iustitia
108쪽
nostra non est obedientia Christi. Hanc enim prastitit Christus illam praestamus nos. Haec est in Christo illa est in nobis. Haec est perfecta omnibus numeris absoluta illa imperfecta, multis peccatis contaminata. Deinde si mors lassio Christi est plena satisfactio pro peccatis nostris, tum mors xpassio Chri sti habetur a Deo pro plena legis impletione Plena enim satisfactio pro peccatis, est plena legis impletio Denique si obedientia Christi est nostra ustitia , qua coram Deo justificamur, tum justi ficare est universale pathos justitiae sive obedientiae Christi. Ac proinde corruunt illa omnia, quibus asserere voluisti justificare esse universale pathos fidei. Nam si obedientia Christi est illa justitia, quanos apud Deum justificamur, tum est simpliciter impossibile justificare esse universale in fidei. Postremo haec duo conciliari non possunt. Nam si obedientia Clitisi est illa u stitia, qua nos coram Deo justificamur tum est vel perfecta justitia vel impersecta. Si dicis eam esse imperfectam, es blasphemus. Si dicis esse persectam,& sufficere ad nos coram Deo justificandos, tum reipsa ostendis hanc alteram esse supervacuam. Bertius.
Haec autem non alia ratione, quam fide apprehendi, nobisquς applicari, quod etiam posteriorestem membro complexus sum, quae ita habet iussi sicans etiam vocatur, quia haec sola justitiam Christi,q Ic imputationem nostra est, apprehen dit. Sed priorem sententiam non arbitror a posteriore tantopere dissentire, ut conciliari illa inter se non possint. Et quid si modus id praestandi me nunc fugiat,sorio alium aliquem non fugiet, forte alios non fugiet. Quod si vero in hac vita modum ego nunquam sciam, egoneis sum, qui fidem Deo loquenti derogem. Scripturis utrumque affirmantibus asesensum ausim denegare Absit. Major omnino apud me est reverentia authoritas divinarum literarum Abdam una caput in coecam admirationis nubem, quod nunc non assequor, distς- ram in scholam aeternitatis.
Si iustitiam Christi fide apprehendimus, tum fides nos non pro prie justificat. Nam ut penicillus, qui cst instrumentum applicas che albedinis, non est ipsa albedo nec proprie dealbat parietem ii fides, quae est instrumentum applicanda justitie, non est ipsi justi
109쪽
tia, nec proprie justificat hominem sed ut albedo, qua per peni- ilum applicatur parieti,proprie dealbat parietem:ita justitia Chri-Vi, quae per fidem applicatur credenti, proprie justificat hominem. Hac igitur tua assertione destruis, quod ante docuisti, justifical onem sic esse universale pathos fidei. Deinde si fidem justitiam Chri- lx nobis applicat, tum non absolute ut tu, neque per se, ut Socinus impie asserit sed instrumentaliter tantum iustificat nos. Ut autem nos justificat, ita etiam est justitit nostra, quia nos non proprie, deque absolute, neque per ejustificat manifestum est, fidem neque proprie, neque absolute, neque per se esse justitiam nostram. Quino intelligit, ille non ignorat fidem non proprie, sed per metonymiam dici justitiam nostram.
Ac proinde cum Scriptura dicit fidem nobis ad justitiam impulari, non intelligit ipsam fidem sed illud, quod metonymice per fi- detin intelligitur,fidelicet justitiam sive obedientiam Christi nobis ad iustitiam imputari.
Vt est vera reverentia, quam verbo Dei debemus, cum illud sivellitellectum sive non intellectum credimus verum esse: ita non pos- uinus Deum majore contumelia afficere, quam cum illi astingimus 'Rod falsium est. Proinde aeque culpandi sunt illi, qui vel verbo Deit4lsum intellectum astingunt, vel aliquid scriptum esse mentiuntur, quod in Scriptura non reperitur atque illi, qui ad cognitum Dei erbum adsensum adjungere recusant.
Nihil igitur est quod tantopere praedices tuum obsequendi Deidibo studium. Prius ostende in Dei verbo scriptum esse, nos dua-0us justiti, toto genere diversis, una sic persecta, quae Iesu Christi: ' altera imperfecta, quae fides nostra est justificari aut ostende in Dei vel bo scriptum esse, fidem haberi a Deo pro perfecta legis in platione aut denique ostende in illo scriptum esse, fidem nostram pyoprie dictam esse illam justitiam , qua coram Deo justificamur. Qinde proba nobis obsequium tuum in his vera fide recipiendis., nequis ostendere illa in Dei verbo scripta esse, merito te quis sacri-: 'saccusaverit ut qui Deo astingas, quod cum veritate pugnat,
PQ natura adversiatur. Vt igitur nobis probes veram reverentiam,' tam verbo Dei praebes, ostende nobis prius Dei verbum, aut sum- ἴψ jure dicere poterimus, te non Dei verbo, sed tuis commentis,
- sisque opinionibus hanc reverentiam exhibere. O si Bertius.
110쪽
Ios Bertius. Tentemus tamen tu dicis fidem esse manum atque organum
appretandens juilitiam Christi. Eilo.
Ergo non est ipsa justitia. Est enim simpliciter impossibile,ut una
eadem res, in una eadem justificatione sit organum apprehen dens justitiam, justitia organo apprehensa simul, hoc est,ut una
eadem res, in una& eadem actione sit instrumentum &instrumen' latum simul. Omnes logici in eo consentiunt, ut dicant,uniti ean' dem rem non posse relativum torrelativum simul esse. Proinde in hoc absurdum necesse est te incidere, ut vel dicas unam Meandem rem esse instrumentum instrumentatu sinul: vel Apostolum men tiri,cum dicit,--m obedientiam stos constitui. Nam si per fidem no stram non relative, aut instrumentaliter, ut nos dicimus, sed pro
prie per sed abselute sumtam, ut vos vultis, justificamur: tum salsum est nos per unius obedientiam justos constitui aut dicendum est nos duabus justitus, sisque toto genere diversis, una Christi, is tera nostra justificari.
Vt ergo manus, inquis, mendici non habet rationem cauis, cur ille ditescat , ita nec fides Imb vero mendici manus cauis saltem instrumentariae, secundariae locum habet, ut ante dictum est, Nam si vel non extendisset manum, vel subduxisset, mansisset Iru LubbertuS. Vt mendici manus est instrumentalis causa opum acquirenda rum, ita non negamus fidem nostram esse instrumentalem causam nostrae justificationis. Sed quid hoc ad rem Nonne vides te laten te probare nostram sententiam Θ quidem non debebas dicem manum esse instrumentalem causam acquirandarum divitiarum,sco esse ipsas divitias acquisitas vel esse instrumentum acquirendarum divitiarum, isse ipsas divitias acquisitas simul, si velles ad rem di cere. Nam non est inter nos controversia, an fides sit instrumen tum accipiendae iistitia, Nam hoc fatemur uterque Sed vera con
troversia est an fides proprie dicta sit ipsa iustitia, quam Dei judi ci opponere possimus Vel denique an sit instrumentum acqui rendae justitia in ipsa justitia instrumento acquisita simul. Bertius,