Tractatus De Papa

발행: 1870년

분량: 476페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

131쪽

ω TR1CTkTUS DE PAPI. mandatum Ecclesiae laciat custodiri, quod per ipsas negotium pacis et fidei non valeat perturbari; vel pro ipsis secundum apostolicae sedis arbitrium recompensationem accipiat competentem . na Tota vero terra quam obtinuerunt cruce Signati adversus haereticos ..., cum Monte Albano atque Tolosa, quae magis habretica labe corrupta, dimittatur et concedatur salvo per Omnia catholicorum jure virorum, mulierum et ecclesiarum comiti Montissortis, viro strenuo et catholico, qui plus caeteris in hoc negotio laboravit, ut eam teneat ab ipsis a quibus tenenda eSt.

a Residua autem terra quae non fuit a cruce signatis obtenta, custodiatur ad mandatum Ecclesiae per viros idoneos qui negotium pacis et fidei manutoneant et defendant: ut provideri possit unico adolescenti filio praelati comitis Tolosae postquam ad legitimam aetatem pervenerit, si talein se studuerit exhibere quod in toto vel in parte ipsi merito debeat pr0videri, prout magis videbitur expedire. v Conciliorum Mansi. l. XXII. 1069. Nisi quis volens caeculial, statim ac duplex citatum documentum legerit, saleatur necesse est, concilium Latera-nense IV sibi potestatem tribuisse in rem temporalem Sta

tuum.

IV. Insuper ab eodem concilio confirmata fuit deposilio imperatoris Othonis II, et electio Frederici II apud Mansi, conciliorum tonio XXII, p. 1075 . Item ejusdem concilii auctoritate comitatus Feuxi sub custodia Legali Sedis Apost licae positus suit; et ita remansit donec anno sequenti ab Honorio III comiti Feuxi redditus suit. Porro haec etiam concilii gesta manifestissimum sunt potestatis in temporalia

exercilium.

132쪽

I. In eo concilio pronuntiata est ab Innocentio Papa IV sententia depositionis contra Fredericum imperatorem. In qua sententia sic habetur: Nos itaque super praemissis et compluribus aliis ejus nefandis Gerasibus, eum fratribus nostris et sacro concilio deliberatione praehabita diligenti, eum Iesu Christi riere Iieet immeriti teneamus in terris, nobisque in beati Petri apostoli persona sit dictum, Quodcumque ligaveri S Super terram, etc., memoratum principem, qui se imperio et regnis omnique honoreae dignitate reddidit tam indignum, quique propter suas iniquitates a Deo ne regnet vel imperet est abjeetus, suis ligatum peccatis et abjectum, omnique honore et dignitate privatum a Domino ostendimus, denuntiamus, ac nihilominus sententiando privamus; omnes qui ei juramento fidelitatis tenentur adstricti, a juramento huj modi perpetuo absolventes e auctoritate apostoliea firmiter inhibendo ne quisquam de caetero sibi tanquam imperatori vel regi pareat vel intendat, et decernendo quoslibet qui deinceps ei velut imperatori vel regi consilium vel auxilium praestiterint seu favorem, ipso facto Geommunieationis vinculo subjacere. Labbe,

tomo II, parte I, col. 645, edit. 1671.ὶ Sententia haec pronuntiata suit conciliariter seu approbante concilio illo secum enico ut probabitur infra contra Bossuetium, qui nullum aliud effugium reperiens, sutiliter asseruit eam soli ripae tribuendam esse . Ergo Ecclesia sibi vindicavit potestalem in temporalia

regum.

II. In eodem concilio decrevit Innocentius IV in hunc modum : a Nos ejusdem Apostoli Petri essecli, disponente Bo-

133쪽

108TR16sATLS DE PAPA. mino, licet immeriti, successores, et ipsius redemptoris locum in terris quamquam indigne tenentes . . . Sacri approbatione concilii statuimus, ut quicumque Princeps, praelatus, Seu quaevis alia ecclesiastica Saecularisve persona, quempiam Christianorum per prostdiclos assassi nos interfici fecerit, vel

etiam mandaverit. quamquam mors ex hoc forsitan non Sequatur, aut eos receptaverit vel defenderit seu occultaverit, excommunicationis et depositionis a dignitate, honore, ordine, officio et beneficio incurrat sententias ipso facio. . . Sit etiam cum suis bonis mundanis omnibus, lanquam christianae

religionis aemulus, a toto christiano populo perpetuo dissida lus. η Labbe, tomo XI. parte I, col. 672, edit. Parisiis 1671.

Principes aliasque personas saeculares, ob crimen ibi expres-Sum, deponere a dignitate, honore et ossicio. et disti dare eum suis bonis mundanis omnibus, est procul dubio potestatem exercere in rem temporalem si aluum. Ergo potestalem hanc sibi adscripsit concilium Lugdunense anni 1245.

1. Sic decrevit sessione decima quinta : Sacrosancta Syn dus Constanti ensis. . . praeeipit et mandat sub poena communicationis latae sententia ... et sub poena eareeris duorum mensium, ne aliquis ei useumque status, auctoritatis, gradu3, ordiniδ, pra eminentiae aut conditionis fuerit, etiamsi imperiali, regali, cardinatatus ... praefulgeat dignitate. . . USam Sessionem, Seu pronunciantes et loquentes in eadem, perturbet, murmuret, impediat, aut

quemvis Strepitum poee vel manibus aut pedibus saetas. Conciliorum C 0leli, tomo XVI, col. 241. Sane poenam carceris decernendo in ips0s reges et impuratores, sibi vindicaruni Con-

134쪽

pa IIS 0ΓΑΠΑ. 169stantienses Patres potestatem in rem temporalem Statuum. 2. Idem concilium sic decrevit sessione decima septima:

Haec sacrosancta synodus ConStantie imis ... statuit, desinit et ordinat, quod quicumque, cujuscumque status aut conditionis eaei tui, etiamsi regulis, cardinatatus . . . seu alterius cujuscumque dignitatis seu status eeelesiastici vel saecularis Gistat, qui ger

nissimum . . . Sigismundum ... vel alios cum eodem, ad convenim- dum eum Domino rege Arragonum pro pace Ecetratae, . . . euutra vel redeuntes impediverit ..., Sententiam communicationis ... 0Sofacto incurrat ...; et ulterius omni honore et dignitate, offleto, benesicio eeclesiastieo vel saeculari sit ipso facto privatus. Coleti,

t. XVI, p. 279 et 280. Ibi potestatem sibi tribuit concilium

ipsos etiam reges sua digni late privandi. 5. Sessione trigesima prima, postquam excommunicavit comitem quemdam, a quo Astensis Episcopus captivus detinebatur, ita ulterius decrevit : Et si, quod absit, praedictas paenus interdieti et Geommunieationis dictus Philippus Comes . . . et ost eiules praedieti, animis sustinuerint induratiis, ad omnes alias poenas spirituales et temporales auctoritate praesentium procedere

valeant. s Conciliorum Coleti, t. XVI. col. 586.ὶ Γbi expresse sibi tribuit concilium potestatem procedendi per plenas temporales.

4. Sessione trigesima septima decernitur, etiam contra reges et imperatores, dignitalis suae privatio, ipso facto incurrenda, si Petro de Luna tanquam papae obediant. 5. Tandem Martinus V, saero approbante concilio, decrevit ut sequitur: Nos igitur attendentes quod error cui non resistitur

opprobari videtur ..., saero approbante concilio Constantiensi, per apostolica seripta eommittimus et mandamus, qualenM POS, archiepiscopi et episcopi et eleeli, omnes et singulos cujuscumque dignitatis, Ospeii, praeminentia. status vel conditionis Mistunt ..., qui ... aliter Sentire stut docere quam saerosaneta Romana Eeelesia et universalis docet. . . praesumpserint, tanquam haeretico3nιdieetis, et velut haereticos saeculari erit lae rellisqualis ... 0mura et

135쪽

dignitate ..., auctoritate praedicta etiam per communicationis ..., necnon privationis dignitasum ... et ostieiorum ... ecclesiaalieorum,... ac etiam bonorum et dignitatum Saecularium, ... etiam per euptiones et incarceratione3 personarum et alias poenas corporales quibus haeretici puniuntur ... juata canonicias Sanctis ira, ...eor rigatis et puniatis. coleti, t. XVI, p. 765. Quando Martinus V hanc bullam, approbante concilio Constantiensi, publicavit, concilium istud fuit certo cecumenicum. Εquidem alia plura quae praecesserant ejusdem sInodi decreta vim cecumenicilatis non habuisse merito contenditur. Quodque in particu lari hac secum enicitatis conditione caruerint sessiones quartast quinta, ubi de auctoritate concilii supra Papam actum est, alibi probavimus. Unde aliis citatis lex libus non nilimur nisi tanquam argumento ad hominem, id est, contra Gallicani sSstematis sequaces, qui SInodum illam toto quo duravit tempore secumenicam volunt; et insuper decreta haec valent saltem adtestandam persuasionem Patrum Constantiensium de potestate Ecclesiae in rem temporalem statuum. At citalae bullae inter cunetas Martini V, a concilio approbatae, vim oecumenici talis inesse prorsus certum eSt. Iam vero per bullam istam manifestissime vindicatur Ecclesiae potestas in rem temporalem statuum. Ibi enim mandatur Episcopis et inquisitoribus ut corrigant et puniant eos qui aliter sentire praesumpserint quam doeet sacrosancta Romana Ecclesia et universalis. Et quidem ipsis injungitur ut puniant, non tantum per ex Communicationem, sed etiam per poenas privationis dignitatum et bonorum Saecularium, necnon per captiones et incareerationes. Atque id decernitur contra delinquenies quoslibet, etiamsi regali aut alia quavis mundana praefulgeant dignitate. Et tandem id exequendum praecipitur auctoritate sedis Apostolicae. Ergo revera

concilium Conflanti ense indubitatam habuit Ecclesiae potestalem in rem temporalem statuum. Et potestatem hanc sibi vin-

136쪽

Sic decrevit contra duellantes : Deflestabilis duellorum ustra fabricante diabolo introduetus ... eae ehristiano orbe penituS te mminetur. Imperator, reges, duera, principes, marchiones, comitra et quoeumque alio nomine domini temporales, qui locum ad monomaehiam in terris suis inter christianos concesserint, eo ipso sint Geommunieati; jurisdietione et dominio civitatis, eastri, aut

Dei in quo, vel opud quem duelIum sieri permiserint, quod ab Delesia obtinent, privati intelliguntur; et sis datia sint, directis

dominis statim aequirantur. oui vero pugnam commi8erint, et qui eorum putrini vocantur, Geommunicationis, ae omnium bonorum Suorum proScriptione, ac perpetuae infamiae poenam ineui

runt; et ut homieidae juria sacros canones puniri debeant. Sess. xxv, de res, c. 19. IIoc decreto poena temporali plectuntur1' duellum in terris suis permittentes. Si nempe terram in qua duellum permiserint obtineant ab Ecclesia, ipso laeto hujus terrae privationem incurrunt. Si vero terra illa sit seudalis, directo domino acquiritur. 2' Poena temporali plectuntur ipsi met duellantes et eorum patrini seu testes. Hi nempe privationis bonorum suorum et infamiae poenam incurrunt. Nec ulla sit ex optio in favorem Principum, sed decretum generale est. Igitur sibi vindicavit Tridentina synodus potestatem in bona temporalia civium, ac etiam Ρrincipum; quod idem est ac sibi potestatem vindicare in rem temporalem Statuum.

137쪽

Εjusmodi objectionum consulationem desumemus e manuscripta quadam dissertatione Gallica, quae sic habet:

Quand iis' agit de satiat Gregoire Ill et des Papes qui tui ont

succedδ, Bossu et avoue qu'ils Ont cru a voir de droit divin unp0uvoir sur te temporei des Einis; et ii ii siplore culte persuasion des Ponti ses roma ins pendant Six Sitales, cum me une erreur contraire a la verilsi sivangulique et u l ancientie tradition: mais quand ii se trouxu en face des conciles secumeni ques, it change son Srsicine de defense: ii ii 'ose pas dire deces venerabies assem bices, comme il l 'assi me de lant de Papes qu olles aient induit les catholiques en erreur pluti l que deles confirmer dans la veritu, catholieos in errorem inducebant nedum in fide confirmarent. li a reco urs a une hypothese qui expliquera it comment i Egli se a pu intervenir dans le tempo- rel jusqu'a deposer les rois, Sans potar cela S'attribuer a elle-msi me un droil propre d'en agi r atris i. Les princes chriuiens, dans un mouxement de rete p0ur la religion et de haine conire Ι'hdrsiste, se sera ierit clitendus pour consentir, tant en leurnom qu'au nom de leui S successe urs, li sitre dθposus du trone,s iis venalent a dsivier de la vi ale sol. D'un consentem ent unanime iis auraientsi tabli Ι'Εgli se juge supremeen cette mallere et l'auraient investie dii polivoir necessa ire pour reprimer leSSouverat iis, aulant que te demanderatent la conservation et laprosperite de la religion catholique. Par suile de celte con-

138쪽

115 p RS QUARTA. vention libre, qui auro it eu lieu sin0n expreSSiment, au molnstacite ment, I'ggli se sera it, en esset, intervenue; mais loute sonaclion sur te temporei des stats n'aurait eu d 'autre solidementque la concession meme des princes, et par consequent ne prouuerati pas qu'elle ait eu, ni qu'elle ait crii a voir, de droit divin, te pouvoir en question. Celle hypothhse, Sans cesse miseenavant par I auleur de la Desense, est furto ut inuoquee a l 'cocasion des conciles aecumsini ques doni les temoigna ges vi ennent d 'et re relates : de regibus vero, quos specialiter designari oportere eorum quoque temporum jura postulabant, si quid in iis aliisve eonei liis eaepressum legeretur quod nulli bi Oeeurriti tamen nihil noeerent quae ipsis praesentibus, atque odio haeresum ultro consensientibus agerentur. Κdit. Lebel, t. XXXII, p. 12. Cette tirpothese a-belle un son dement soli de 3 est. elle seu-lement probabie Τ N'est-elle, au contraire, qu'une pure imagination Examinon S. Premiὸrement, ce SISthme de defense de Bossuet a te desa vaniage de tui et re commvn avste te prolestantisme et lo janslatisme. LhIpothese du consentement tacite des Princes est aussi leur grande machine de guerre. I 0rsque, pOur monirer aux prolestants qu' iis ont tort dyattribuer aux Princes lyaulo-

creis des conciles et la chalne constante des satis tradition-neis qui nous presentent Sans cesse la puissance spirituelle exeruant et s' attribuant te gouuernement de la discipline, iis nous rδpondent: 0ui, mais c'est par te consentement lacito des Princes . Toulesois, ta reponse du proles iantisme si du jansd-nis me, quoique lavsse dans i application qu' iis en ont salie n'entra ine pas la salissete de l'application qu en lait Bossuet; et nous ne salsons co rapprochement que potir avertir te lec-

139쪽

srappes de dΦpositioni Nullement. Nil venu a l'esprit deces Princes, Iorsqu' iis disputatent aux Papes le droit de Iesseapper ainsi, de declarer qu'ils retiratent te conseniementqui aurait investi primitivement I' glise de ce droit, et dyen-gager les au tres Princes a retirer austi la convention primo dialer Pas msimo. Non eulement partout ou les Papes et les conciles saltribuent ce pouvoir iis te revendiquent commeleur apparienant de droit divin. nonineulemcnt Ies Princesqui en partent Sans te combat ire te supposent revendique uce titre par Ι'Κglise. mais ceux-memes qui en sont IrappeS, qui se debattent pour se secouer, et qui s'en plaignent commed'une uSurpation, Supposent que la puissante spirituesse ne se l'est jamais attribuε qu'en vertu des cless. Nulle part iisn objecinui aux Papes, que ce pouvoir ne leur elant xenu que par te consentemerit des Princes, it prui leur etru reli re pur

140쪽

de droit di in fur te temporei des sta is, i I devient absurde

de supposer dans ces insimes hornmes la penssie contraire. 0r, dans te premier argument, lira du consent ement unanimo des docteurs de Ι' cole, nous avons dsimonlrsi que l'en-S ignement universet, sans aucune exception, dans toute lacatholiciti a reconnu dans Ι'Εgli se te pouvoir en question. Les Princes catholiques, aussi bien que les Papes, Ies eveques et les jurisconsultes avalent inus reou cet enseignement: lous en silaient tinbus, non comme d'une Opinion, mais commed'un potnt certain et non controverssi : cette persuasion passait de rensiration en gsineration; et dans ce long espace desiecies on ne peut pas citer un seul auleur, une seule ligne

SEARCH

MENU NAVIGATION