Tractatus De Papa

발행: 1870년

분량: 476페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

381쪽

dirimi possint. Ergo quoties Papa circa fidem pronuntiaret,

merito dubitaretur an decisio auctoritatem ipsius excederet, utpote circa controversiam quae sorte a solo concilio incumenico dirimi potest. Quo stante dubio, decisio Papae nihil dirimeret. Igitur vel omnes fidei controversias Papa dirimere potest absque concilio cecumenico, vel nullas. Falsum posterius, quia tunc non esset omnium christianorum doctor; ergo verum prius. - Praeterea officium fratres in fide confirmandi commisit Christus Romano Pontifici; estque id dogma catholicum. Porro si qua dare bar controversia sidet, quam Papa non posset sine concilio cecumenico dirimere, quoad conir versiam istam non ab ipso Dalres confirmari deberent, sed ipse a Dalribus. Siquidem ipse non posset, quoad controve Sam quaestionem, veram fidem certo cognoscere nisi ex judi-eio Episcoporum in generali concilio coadunatorum. Igitur olscium fratres confirmandi non fuisset Romano Pontifici collatum quoad omnes fidei controversias, sed dumtaxat quoad aliquas. Cumque Christus non distinxerit, sed istam propositionis universalis sormam adhibuerit, eontirma fratreS tuoS,

sequeretur divinum hoc effatum veritate carere. PBoposivio III'. - Contingere nequit ut Papa careat lumine ad definiendam sine eoneilio Oeeumenico aliquum fidei controversiam, ita ut neeessarium sit eoncilium feeumenicum ut dicta controversia dirimi possit. - Nam, ex praecedenti propositione, Papae competit potestas sine concilio decumenico dirimendi omnes s dei controversias. Si nempe aliquam dirimere non pomet, jam plena non foret, prout definivit Florentina Arnodus, ejus potestas universam Ecclesiam pascendi, regendi ac gubernandi. Item salso ipsi in persona Beati Petri dictum fuisset,

confirma fratres tuos ...; Pasce agnos, pasce opes. Iam vero Si papa possit omnes s dei controversias sine concilio secumenico dirimere, repugnat necessarium esse concilium secum e- ni eum ad ali suam fidei controversiam dirimendam.

382쪽

ron citatum in diario ι' iures, 19 juillet 1869, col. 8ὶ ta Lyinsa illi hil ilh qu on attribue au Pape, comine au tribunal .souverain de l'gglise, ne ueut pas dire qu'il soli assislsi dei'Esprit de Dieu pour avoir direclement sa lumiere risicessat re a decider loutes les questions; mais son insa illibilite consiste ence que toutes les questions aiaxquelles ii se sent assislsi d asser de lum ieres, it les juge: et les au tres auxquelles ii ne se senipas asseet assislsi de lum ieres potir les juger, ii ies remet auconcite. B Ex iis nempe verbis sequeretur dari posse fidei controversias, quae non nisi a concilio oecumenico dirimi possent, et pro quibus ipse Papa deberet ab ovibus suis veram sidem edoceri, et a fratribus in fide confirmari; quod sane

voir que te Pape au milieu du eonei Ie est au-dessus de lai- meme, et que te concile decapite de Son ches est au-dessous de lui--me . v Auctoritas Papae decernentis cum generali concilio, non est intensive major nec minor auctoritate Papae decernentis sine concilio, sed est ipsi aequalis, prout probatum est supra, parte III. Igitur salsum omnino est Papam in concilio esse supra seipsum. Non est supra, nec infra. Et ideo potest Papa, extra concilium, immulare disciplinam a Papa in concilio secumenico decretam. Quod sane non posset si major soret in concilio quam extra concilium ipsius auctoritas; quia nequit auctoritas minor abrogare vel immutare legem superioris, aut in ea dispensare.

PRoposiTio ΙV'. - Concilium Oecumenicum non est necessarium

ad dirimendas aliquas sidei contropersias, quas Papa non possit

sine conellio oecumenteo cum plena auetoritate dirimere. - Sequitur ex praecedenti propositione. Si enim contingere nequeat ut Papa careat lumine ac potestate ad dirimendam ali

383쪽

558TR1CTATΓS DE PAPA. quam si dei controversiam, hoc ipso contingere non poterit ut s7nodus secumeni ea sit ad hoc ipsum necessaria.

Pnop ino V'. - Concilium Oecumenicum non est neerasarium ut errores et haereses damnentur cum plena, geu qua major Se nequeat auctoritate. - Nam propositiones damnare ut erroneas aut haereticas, 'est dirimere controversias fidei. Porro, ex praecedenti propositione, ut dirimantur cum plena auctoritate controversiae si dei, necessarium non est concilium incumenicum, sed sussicit collata Romano Pontifici auctoritas. -

Ρraeterea ex supra citata concilii Florentini desinitione, Romano Pontifici jure divino competit plena potestas universam Ecclesiam docendi. regendi atque gubernandi. Porro talis praerogativa includit jus haereses damnandi ut patet, ei quidem

cum potestate plena Seu qua existere nequeat major, Seu m3gis conscientias con StringenS. PnoposiTio VP. - Concilium Oeeumenicum non est necessurium ut gehismata pxoprie dicta damnentur auctoritate plena, seu qua major esse nequeat. - Schismalicos proprie dictos V0gamus eos

qui certe legitimo Romano Pontifici obedire renuunt. Dissen-Siones autem quae orirentur inter catholicos quando plures de Papatu contendunt, et certo non liquet quis sit verus et legitimus Ponti sex, nonnisi improprio sensu schismala sunt. Nam tunc omnes in eo concordant quod velint xero ac legi limo Papae adhaerere, non autem intruso. Et dissentiunt dumtaxat

in quaestione an legitimus is aut ille sit. Quod autem papae non desit plena seu qua major eSse nequeat potestaS Schismaticam pronuntiandi aliquam agendi rationem, et si deles omnes obligandi ut pro schismaticis haheant quos ut tales Sedes Apostolica damnaverit, aperie Sequitur ex plena universam Ecclesiam regendi, pascendi et gubernandi potestate, qua d0- natum a Christo fuisse Papam definivit Florentina s7 nodus. Item ex plena potestate quaestiones dogmaticas dirimendi; si quidem an talis agendi ratio sit necne schismatica, est quaeSilo dogmatica.

384쪽

PARS OCTAVA. I59ΡstoposiTlo VII'. - Concilium Oecumenicum non est neerasarium ut abusus et vitia proseribantur auctoritate plena, εeu qua major esse nequeat. - Naua concilii secumenici auct0ritas non est

intensive major auctoritate Pontificis extra concilium decemnentis, prout suSe parte tertia probavimus. Ergo decretum resormationis a Papa promulgatum nititur ductoritale, quam concilium cecumenicum majorem reddere nequit. Aliunde autem Papae potestas in regenda Ecclesia est plena, ut definivit Florentina s3nodus, necnon suprema, ut illam Vocavit concilium Tridentinum. Ergo, ut proscribantur abusus cum auctoritate plena, Seu suprema, seu qua major dari nequit,

necessarium non est concilium incumenicum. PnoposiTio Illi'. - Concilia oecumenica non sunt necessaria ad

hoc ut Leelesia subsistat, seu non pereat. - Αb actu ad posse valet consecutio. Atqui per tria prima saecula nullum celebra-lum est concilium secumenicum; et quamvis eo temporis tractu conquassata suerit Ecclesia multis haeresibus ac schismalibus, abusibus et vitiis multis, non tamen periit. Item deinceps per magna temporis spatia subsistere potuit Ecclesia sine concilio Oecumenico, siquidem non nisi octodecim hactenus celebrata sunt concilia ce umeni ea : ergo. - Praeterea dicta necessitas propugnaretur, vel eo Sensu quod c0Π-cilium secumenicum deberet esse permanens, ita ut deSinere seu interrumpi non posset quin statim Ecclesia deficeret, vel eo sensu quod nisi per certa saltem temporis intervalla celebraretur, secuturus necessario laret Ecclesiae interitus. Porro utrumque absonum. Imprimis ut Ecclesia subsistat necessarium non est concilium oecumenicum permanens, Siquidem

ab octodecim saeculis extitit absque ullo permanenti concilio secumeni eo. Nec magis necessaria diei potest celebratio concilii cecumenici per certa temporis intervalla. Non enim poS-set brevius intervallum assignari quam trium saeculorum; Siquidem ante primum Oecumenidum concilium effluxerant

anni 525: et ab incepto ultimo, nempe Tridentino, jam esslux

385쪽

runt anni 514. Igitur qui propugnaret interituram Ecclesiam

nisi per tuler valla celebrentur Synodi secum enicae, coneedere tamen deberet, posse Ecclesiam per tria saltem specula Sine concilio secum enico vivere. Porro si Ecclesia per trium saeculorum tractum carere possit secum enica SS nodo quin pereat, nulla potest assignari rationabilis causa cur perire debeat si absque conciliis secum enicis elabantur quatuor, vel decem, vel etiam octodecim saecula. Enimvero causa illa desumeretur vel ex natura Ecelesiae et concilii cecumenici, vel ex aliqua Christi sic decernentis ordinatione. Atqui neutrum dici potest. Nam id quod est essentiale alicui rei, numquam ab ista re abesse potest. Igitur si ex natura seu essentia Sua s3 nodum secum enicam EceleSia requireret, illam requireret quolibet temporis articulo, et nec vel una hora sine isto requisito subsistere posset. Nec objiciatur ad vitam hominis requiri cibum per intervalla, licet non requiratur omni h0ra; et a pari EccleSiae necessarias esse synodos secumenicas, licet eis carere possit per aliquod temporis iniervallum. Respondetur, per carentiam tibi, ulli a cert0s terminos protractam, destrui flatum corporis ad vitam necessarium. Sed per carentiam concilii secum enici nihil in Ecclesia destruitur ad vitam ipsius

requisitum. Quod autem ali in et ad ordinationem Christi, statuentis ut tertio quoque ad minus Saeculo sΤnodus seeumenica celebretur, alioquin ipso facio extinguendam Ecclesiam, ad Somnia prorsus rejiciendum est; cum in sacris litteris aut Patrum traditione nihil occurrat quo vel minimum innuatur talis ordinatio. Igitur nequaquam necessaria Sunt concilia secum entea ad hoc ut Ecclesia subsistat Seu non pereat.

PROPOSITIO IX'. - Merasurium non est eoncilium Oecumenicum

ad hoe ut non violetur praeceptum Christi eonciliorum aeeumenicorum eelebrationem injungentis. - Nam talis praecepti ne

vestigium quidem ulli bi extat.

tum utile, sed etiam striete necessarium ad hoe ut haeret iri vel

386쪽

sehismatiei ad sinum Ecelesiae de facto redueantur, vel saltem grassari et Ecclesiam Gagitare desinant. - Nam ob errores a teneris imbibitos ac varias circumstantias, possunt isti haerelici ac schismatici esse hic et nunc animo ita comparali, ut si solus Papa ipsos viam perditionis currere pronuntiet, id nihili facturi sint, immo forsan et ignoraturi: Si vero idem pronuntietur a concilio secumenico, id mentem ipsorum percellat, et ipsis occasio sit expendendi num revera penes catholicos vera fides sit, et agnoscendi tandem ae abjurandi errorem suum. Enimvero celebrari nequit concilium ce umeni cum, quin de hoc facto fama quaslibet haereticas etiam et schismatica si regiones pervadat. Neque possunt seclarum duces ac ministri impedire ne factum ejusmodi etiam infimae plobi innotescat, et doctos simul ac indoctos attentos reddai. sum e contra, si agatur de bulla dogmatica, extra concilium a Romano Pontifice promulgata, iidem seclarum duees ac ministri, vel artibus suis procurabunt ignotam multitudini remanere, vel salsis suis commentationibus despiciendam persuadebunt. Praeterea, quamvis penes concilium secum enicum non extet auctoritas intensive major quam in solo Papa, extat tamen major ertensive; id est, auctoritas haec per plures exercetur. Porro ita sunt homines natura comparati, ut eos valde percellat ingens judicantium numerus, praesertim si praecipuae doctrinae sint et ex toto orbe vocali. Et quamvis dicti haere liciet schismatici, post conversionem suam, plenam consesSuri sint ripae auctoritalem, nec minorem auctoritate concilii

secum enici, lamen verum remanebit, concilium secumeni

cum ipsorum conversioni occasionem fuisse; quod nisi celebratum fuisset, in haeresi aut schismate remansissent. Ergo reVera contingere potest, ut concilium cecumenicum sit stricte necessarium ad hoe ut de facio hujus aut illius regionis haeretici aut schismatici ad Ecclesiae inum reducantur. Ex iisdem autem rationibus necessarium etiam esse potest concilium incumeni eum ad hoc ut haeretici grassari et Ecclesiam exagi-

387쪽

562TR1sTkTΓS DE PAPA.tare desinant. 0b publicam nempe in concilio consutationem, et subsequentem confusionem, vilescunt et viribus ad seducendas plebes destituuntur. Qui esseclus possunt non sequi ex sola Papae desinitione, licet non minor sit hujus quam

concilii Oecumenici auctoritas. PnoposiTio XI'. - Concilium Oecumenicum potest esse, non tantum utile, sed etiam stricte necessarium, ad hoc ut de suetoepellantur aliqui errores inter catholicos Morii, quin errantes

retra Leelesiam projiciantur. - Αgitur hic de erroribus quorum propugnatores non sunt formaliter haeretici, licet gnaviter peccent nisi bona fide excusentur; quales sunt, verbi

gratia, quatuor articuli Gallicani anni 1682; qui licet pluriosa Sede Apostolica reprobati sint, non tamen cum nota haereseos. Equidem ad hoc ut isti errores cum plena et qua major esse nequeat auctoritate damnentur, et eorum propugnatores, nisi resipiscant, extra Ecclesiam projiciantur, necesSarium non est concilium cecumenicum, Sed Sussicit Papae auctoritas. Nam si Papa haereticos definiret dictos articulos, hoc ipso isti errores ex Ecclesia ossicaciter extirparentur; siquidem qui eis adhuc adhaererent jam in Ecclesia non essent. Sed necesSarium esse posse dicimus concilium secumenicum ad hoc, ut isti errores evellantur resipiscentibus omnibus aut sere omnibus eorum propugnatoribus, ita ut in haeresim seu extra Ecclesiam non proruant. Nam ex imbibitis regionis suae opinionibus variisque aliis circumstantiis, possunt dictorum errorum propugnatores esse ita animo comparati ut, si pronuntiet concilium aecum enicum, obsecuturi sint, non autem

si solus Papa pronuntiet; eo quod, verbi gratia, inter alios errores, sibi salso persuaserint insallibilem et supremam non esse in desinienda fide Romani Ponti scis auctoritalem. Quibus

stantibus circumstantiis, non reducentur ejusmodi errantes Sine concilio cecumenico. Erro ad dictum effectum obtine dum, Stricte necessarium esse potest concilium secumeni

cum.

388쪽

modi abusus et vitia ipsos etiam multarum regionum Episcopos et clericos abreptos suisse, prout contigerat sub sancto Gregorio septimo. 0h inveteratas prava S consuetudines, non repugnat ita comparatos existere magna ex parte animos, ut si solus Papa resormationem decernat, etsi sub poenis gra-ViSSimis, non obSequantur; sin autem celebretur concilium secum enicum in quo Episcopi resormalionem promittant et cum Papa decernant, postea de facto eam in suis respective dioecesibus exequantur. Quibus stantibus circum Stantiis, necessarium cum veritate dici poterit concilium, ad obtinendam generalem ejusmodi reformationem.

sarium esse possit ad esseetus in tribus ultimis propositionibus

enumeratos, vera simul remanet eommunis Bellai mini et aliorum catholieorum scriptorum doetrina, nimirum eoncilia oecum nica non e38e absolute necessaria. - Nam dicti effectus non

sunt ipsi met absolute necessa iii ad hoc ut Ecclesia Christi subsistat et finem sibi proprium consequatur. Verbi gratia, quod alicujus regionis haeretici vel schismalici de facto ad

sinum Ecclesiae reducantur, est quidem Summopere optandum; sed tamen si perseverent extra Ecclesiam permanere,

non ideo Ecclesia diem extremum obibit. Idem dic de erroribus in propositione undecima, et de abusibus in duodecima

memoralis. Igitur simul verum est concilium secumenicum esse posse ad supra dictos esseclus absolute necessurium, et nequaquam esse absolute necessarium ad hoc ut Ecclesia subsistat et assequatur sinem sibi proprium, id est, pr dele

minatum a Deo electorum numerum parturiat, alat, atque ad caelum traducat. PpoposiTio XII'. - Absone a gallitaui 3ystematis propugnatoribus objiciuntur patrum tertiis, qui conciliorum oecumenicorum

389쪽

564 TRACTAUS DE PkpΑ. neeesSitatem asserere videntur. - RuSmodi nempe textus Romani Pontificis infallibilitati sic opponunt : docent Patres concilia secumenica esse aliquando necessaria; porro nunquam forent necessaria, si Romanus Ponti sex insallibilitate poliretur; ipse siquidem controversias omnes dirimere posset. Respondeo :Sancti Patres necessarium concilium asseruerunt, non ad hoc ut Ecclosia non pereat, neque ad hoc ut controversiae fidei plena et qua major esse nequeal auctoritate definiantur; sed solummodo ad hoc ut haeretiei schismati cive ad sinum Ecclesiae reducantur, vel certi abusus efficaciter reformentur. Quod patebit ejusmodi textus recensendo, prout e0S COmmemoravit, verbi gratia. Bellarminus de Coneiliis, I. I,

1' 0bjicitur, sanctum Augustinum libro quarto contra duas epistolas Pelagianorum, c. xvj affirmaSSe, paucaS quaMdam haereses fuisse, ad quas superandas necessarium fuerit concilium plenarium occidentis et 0rientis. - Respondeo :Necessarium concilium secumenicum existimavit S. Augustinus ad hoc ut Ariana et paucae aliae hereses superarentur; id est, ut grassari et Ecclesiam exagitare desinerent, Sive convictis et resipiscentibus haereticis, sive confusis Sallem et jam ad seducendos simplices imparibus. Et nos etiam hoc

mus Supra, propositione X'. At non dixit Augustinus controversias cum istis haereticis non potuisse a Papa dirimi cum plena et qua major esse nequeat auctoritate. Item non dixit :nisi celebrata fuissent talia concilia cecumenica, Ecclesia periisset. patet autem Augustini mens hoc eodem citalo loco. Nam ibi simul scripsit haeresim Pelagianam aliasque plurimas sine concilio generali comprimi potuisse. Igitur concilii incumenici ad comprimendas haereses necessitatem non intellexit Augustinus in eo sensu, quod in solo concilio oecumenico extet insallibilis controversias fidei dirimendi auctoritas. Alio-

390쪽

quin dixisset e contra Pelagianam haeresim nondum compressam fuisse.

2' 0bjiciuntur nonnulla quae scripsit S. Augustinus in libris suis de Baptismate. Ad quos textus jam respondimus sparte

secunda, Sectione Secunda, cap. I, propos. XVlli', lomo I, '

tum imperatorem, ex eo quod eliam ipse generalem Srnodum necessariam judicaret. Quae verba testantur omnimodam Lemnis persuasionem de necessitate concilii secumenici, cui adunando tunc ad laborabat. - Respondeo : Concilii generalis neeessitatem admisit S. Leo relative ad obtinendos esseclus de quibus supra, propositionibus X, XI et XII; non autem eo sensu quod ipse non posset sidei controversias dirimere auctoritate plena, cui omnes obsequi tenerentur; nec eo sensu quod nisi celebraretur cecumenicum illud concilium, secuturus Bretriclesiae interitu S. 4' 0bjicitur conflictus Crprianum inter et Stephanum Papam de haereticorum rebaptisatione. Quod nempe Stephanus decreto suo quaestionem finire voluerit ei non potuerit; quodquesnila non fuerit nisi a concilio cecumenico. - Vide responsum Supra sparte lI, secl. v, cap. Ivi. - Nonnullas alias objectiones solutas vide apud Bellarminum Coneiliis, i. I, cap. IJ.

g 4. - Ad quem pertineat concilium secumenicum convocare.

PnoposITio Ι'. - Coneilia seeumeniea legitime eelebrari nequeunt sine auctoritate Romani Ponti Acis . - Probatur 1' ex iecclesiastica lege, quam in tota retro an liquitate viguisse constat. Postquam enarravit Socrates Ust. eeeles. , l. II, c. xvmineelebratum ab Eusebianis concilium absque ullo Romani Pon-

3 Hic non agitur de casu extraordinario quo plures de Papatu contenderent, et dignosci non posSet legitimus Pontifex. In hoc casu posse legitime convocari concilium generale, licet non persecte secumenicum, dicitur infra.

SEARCH

MENU NAVIGATION