장음표시 사용
391쪽
scis interventu, sic addit: Etsi ea non ecclesiasticus prohibeatne praeter Romani Episcopi Sententiam Ecclesias statuunt κα tot
Ptoμης τας ἐκκλησίας καvzv:ξetu . Et capite praecedenti allegatus reperitur iisdem sere termini S idem canon eeclesiasticus, tanquam quid certissimum et apud catholicos extra omnem controversiam poSitum. - Item Sogoinenes ilib. III, cap. xin narrat a sancto Iulio I exprobratum Eusebianis, quod ipsum ad suum concilium non invitassent, et hanc ab ipso allegatam rationem : Est quippe leae sacra pro nullis habenda esse quaeeumque gesta fuerint praeter Sententium episcopi Romanorum salaxi
Pωμαωu lettοκθπου . De illa lege mentionem etiam reperios apud Nicophorum i lib. IX, cap. V . Noletur autem Verba haec, ναὶ δεῖ ἐκκληικας κα9ον ξεiv, idem apud graec0S Signifieasse, quod latini hac formula exprimebant, non posse concilia celebrari. Quod palel ex modo quo reprehensos a Iulio I Eusebianos enarrat Socrates. Beprehendit nempe Pontifex. quod concilium absque ipsius assensu celebraSSent; atque ut probet id perperam sactum, adducit canonem, praeter Sententiam Romani Episcopi, Mi
mani Ponticisis auctoritate eelebrari legitime non posse concilia, ratiocinium Julii stultum esset, prout adnotavit Bellarminus de Coneiliis, i. I, c. xiij. Praeterea perpetuo viguit apud latinos eadem lex ecclesiastica, Sub iStis aut aequivalentibus terminis : Sine auctoritate Romani Episcopi non posse eo uelliaeelebrari, prout constat mox adducendis tex libus. Igitur viguit revera dicta lex et persuasio, in tota retro antiquitate. Probatur 2': Romanorum Pontificum praxi et auctoritate. Leo IX, constitutione Cum eae eo: si Nolo vos taleat, non debere praeter sententiam Romani Pontificis universale concilium celebrari. η - Pius II constitutione in minoribus: a Inter concilia nullum invenimus unquam fuisse ratum, quod si ante Romano indubitato Pontifice, absque ipsius auctoritate con-
392쪽
567 venerit; quia non est c0rpus EccleSiae absque capite, et omnis ex capite defluit in membra potestas. η - Gregorius II srnodum 500 Episcoporum, ab imperatore Leone Isauro Constantinopoli convocatam anno 750, reprobavit ex ea ratione, quod sine Romani Episcopi auctoritate celebrata suisset. - Eadem de causa Stephanus IV, anno 769, reprobavit pseudo ecumenicum concilium, Constantinopoli a Constantino Copronimo congregatum anno 754. - Eadem de causa reprobatum in concilio Lateranensi V Pisana Synodus, contra Iulium II indicta, anno 1511.- Eadem de causa Lugenius IV, anno 1455, reprobavit acla omnia synodi Basileensis, peracla post pronuntiatam ab ipso dissolutionem ei translationem. Probatur δ' : conciliorum auctoritate. - In concilio Chalcedonensi, anno 45 , cum a Legatis Sedis Apostolicae postulatum fuisset cur Alexandrinum patriarcham Dioscorum e
concilio expulsum vellent, reSponderunt : uuia synodum ausus est facere sine auctoritate Sedis Apostolicae, quod nunquam
factum est, nee simi lieet. Quod assertum scilicet nunquam id factum fuisse, nee fieri licere , patrum nullus impugnavit. Anno 502 concilium Romanum actis suis inseri voluit Ennodii diaconi pro Symmacho Papa librum apologelicum. In quo scripto hanc sibi seri objectionem supponit: Ergo eon-eilia saeerdotum eeelesiasticis legibus quotannis decreta per provincias, quia praesentiam Papae non habent, valetudinem perdiderunt' Et sic respondet: Legite, insanissimi, aliquando in illis praeter Apostoliet apicis sanctionem aliquid constitutum, et non de majoribus negotiis si quid Oeeurrerit, praefatae sedis arbitrio
fuisse servatum. - Concilium incumenicum Lateranense quintum. sub Leone X, sessione undecima, ita pronuntiavit: a S lum Romanum Pontificem, tanquam Super omnia concilia auctoritatem habentem, conelliorum indicendorum, transferendorum ac dissolvendorum plenum jus et potestatem habere, nedum ex Sacrae Scripturae teStimonio, dictis sanetoruim Patrum ac aliorum Romanorum Pontificum, sed propria eliam
393쪽
368TRAcT TUS DE PAPA. eorumdem conciliorum consessione manifeste constat. n Quod
autem a nonnullis Gallicanis theologi dicti concilii cecum nicitas perperam in dubium Vocata fuerit, vide supra sparte
tertia, Seel. II, cap. H, n. 8 .
Probatur 4': rationibus theologicis. - De fide est Romano Pontilici competere jurisdictionis primatum in universam Ecclesiam. Porro id salsum foret si penes alium staret potestas concilium legitimum convocandi absque Romani Pontificis auctoritate. Nam ejusmodi concilium, vel nullam haberet potestalem, vel haberet aliquam. Si nullam, ergo non esset verum et legitimum concilium; et polestas illud convocandi absque auctoritate Romani Pontificis, non esset polestas concilium legitimum convocandi. Si lati concilio adscribatur potestas aliqua, quaero quaenam illa sit Τ An papali auctoritate minor, an major, an aequalis 3 Si minor, ergo subjicitur Romano Pontifici et illegitimum si hoc ipso quod renitente Papa coadunetur. Si aequalis vel major, ergo Papae non competit prima seu principalis auctoritas, id est, primatus iurisdictionis in unive sam Eeclesiam. Ergo argumenta omnia quae probant Romani Pontificis jurisdictionalem primatum, probant simul absque ipsius auctoritate legitime convocari non posse concilium
secumenicum. - De fide est plenam Papae competere potestatem quoad universalis Ecclesiae regimen. Porro plena non
foret si alter independenter ab ipso explere posset illum lanii
momenti regiminis actum, concilii cecumenici convocationem. - Ρapae potestas est monarchica . Verus autem monarcha non
est ille princeps, quo invito potest aliquis ejus subditus comitia generalia regni legitime convocare. - Nullus est aut unquam esse poterit in Ecclesia, qui non sit Romano Pontis ei subditus et ei obedire leneatur. Petro quippe dictum pasce oves, pasce agnos. Ita ut quilibet, vel non sit de ovili Christi, vel papae obsequi teneatur. Igitur et ille cui adscriberetur potestas concilium convocandi independenter a Romano Pontisce, teneretur simul, quatenus ovis et subjectus relative ad
394쪽
Pso siTio ΙΡ. - Potest concilium Oecumenicum legitime eon-
noeari ab alio quam Pupa, verbi gratia, ab imperatore, dummodo Papa eonsentiat. -Nam hoc ipso quod aSSensum praestet Romanus Ponti sex, vult convocationem legitime sic seri per imperatorem; et hoc ipso implicite imperatorem ad id delegat; et hoc ipso convocatio si auelori late Pontificia, licet mediante et brachii saecularis auxilium praestante imperalore.
Pgoposivio III'. - Licet eoitellium illegitimum initio fuerit ob saetam sine auctoritate Papae eonvocationem, potest legitimum fieri, superveniente Pontilicia ratthabitione. -Nam ex quo Papa consensum praestat, et quod peractum est ratum habet, intervenit Pontificia auctoritas, ac proinde concilium incipit esse legitimum. Psopost Tio IV . - Concilium initio legitimum, si continuetur poει pronuntiatam a Papa dissolutionem, statim evadit illegitimum. - Nam dissolutionem pronuntiand0, Sese Romanus Ρontifex e concilio retrahit. Ρroinde remanet concilium truncatum capite suo, et jam caret Romani Pontificis auctoritate, sine qua legitimum esse nequit.
PRoposiTio I'. - Ab imperatoribus convocata concilia oecume-niea, vel cum Romani Pontisseis consen3u condocata Sunt, pel
nunquam recepta Sunι ut legitima. - Εx octodecim conciliis, certo incumenicis ac legitimis, ad hanc usque diem celebratis, sex ab imperatoribus indicta sunt, caetera vero a Romanis Pontificibus. Porro in illis sex, imperatoruΠΡjussu conVocatiS, cerium est intervenisse Romani Pontificis consensum.
Nicaenum Ι eonvocavit quidem Constantinus Magnus: sed consensu et auctoritate Romani Pontificis rilvestri. Colligitur ex his verbis Rumni mss., libro X, cap. 1ὶ : a Tum ille iconstantinus in, ex Sacerdotum sententia, apud urbem Nicaeam
395쪽
570TR1CTATΓS DE PAPA. episcopale concilium convocat. η Item colligitur ex irrefragabili testimonio concilii incumenici sexti. Sic nempe legere est, actione 18 : a Constantinus semper Augustus et Sylvester laudabilis, magnam atque in Signem in Nicosta synodum congregabant, per quam ipsa Trinitas tam fidei sImbolum di clavit, quamque adversus artanam malitiam Sententiam promulgavitn Labbe, t. VI, col. 1049, edit. paris iis, 1671 . Consonat auctor libri Pontificalis, in Vita Sylvestri: u Hujus temporibus
factum est concilium cum ejus consensu alii legunt, praecepto in Nicaea BFlhiniae. v Idem testatur SozomenuS lib. I, cap. xvi). Et tandem intervenisse Srlvestri Papae auctoritatem, omnino colligendum est ex istis verbis Legatorum Sedis Apostolicae in concilio Chalcedonensi : Synodum ausus est Dioscorusὶ sacere sine auctoritate Sedis spostolicae, quod nunquam licuit, nunquam faetum est Labbe, t. IV, col. 95, edit. Parisiis, 167 l .
Sane si Nicaenum concilium absque Romani pontificis auctoritate convocatum fuisset, non ausi suissent isti Legati Ρontificii dicere : Nunquam faetum est. Praesertim cum a Nicaena usque ad Chalcedonensem si nodum 126 anni dumtaxat etilluxissent . a proinde dicendum est Constantinum praecepisse congregationem concilii Nicaeni, ex Ecclesiae consensu, impulsione, auctoritate, et potestate dumtaxat executoria seu
praesidii v Murga relli, de auetoritate Rom. Pons eis in conciliis, t. I, p. 82, edit. Candavi, absque anni indicatione . Concilium Constantinopolitanum I, generale II, indixit
Theodosius imperator. At non absque auctoritate Romani Pontificis Damasi. Constat testimonio generalis synodi sextae, actione 18 : a Macedonius Deitatem Spiritus sancti denegabat; sed maximus imperator Theodosius, ei Damasus adaemas fidei, cujus solida mens gressionibus atque conflictibus alienarum sectarum nullatenus erat sauciabilis, Gregorius et Neclarius, illam in hac regia urbe s3 nodum congregabant. v Praetereaiestatur Baronius ad annum 581, n. 19ὶ extare pervetustos codices in quibus haec scripta leguntur : a Sententiam de
396쪽
p1RS OCTAVA.. 371 damnatione Macedonii et Eunomii Damasus confirmari pra cepit etiam in sancia Secunda synodo, quae praecepta et auctoritate ejus apud Constantinopolim celebrata est. nEphesinum concilium convocavit imperator Theodosius junior. At certum est accessisse consensum Caelestini Papae.
Nam sancto Cyrillo vices suas in concilio delegavit, et insuper tres alios legatos ab urbe Roma misit; a quo sane abstinuisset si concilii hujus celebrationi consensum denegasset. Delegatum Crrillum ad obeundas in concilio Caelestini vices, testatur Evagrius, his verbis : Cyrillo synodum disponente, et Deum Coelestini veteris Boinae Diseopi obtinente lib. I, cap. Ivj. Atque idem constat ipsismet Ephesini concilii actis, in quibus legitur, actione prima : Cyrillus A eaeandriae, qui et Coelestini quoque sanctissimi saeratissimique Romana Leelesiae arehiepiscopi locum obtinebat. Igitur facta est revera haec synodus Coelestini auctoritate, prout scripsit sancius Prosper in Chronicis . Facta Si nempe a Caelestino, una eum sevirorum domino sid est imperatorei prout habetur in actis sexti generalis concilii, actione I 8 : Iterum Nestorius, et iterum Coelestinus et Cyrillus. Ille quidem Christum dividebat et partiebat: hi vero eum Domino
conspirantes, una cum sceptrorum domino divisorem dejieiebant.
Labbe, t. VI, col. l049, edit. Parisiis, 1671. - Perperam
objiceretur, lactam prius ab imperatore convocationem, quam consensisset Caelestinus. Nam etiamsi hoc verum foret, Sequeretur dumtaxat illegitimam suisse convocationem donec accessit Coelestini consensus. Sed neque conceditur ante dictum consensum lactam convocationem. Cum enim sanctus
Cyrillus auctor Theodosio suerit ut ejus nutu sγnodus colligeretur, prout teStatur Evagrius l. I, c. iiij, et aliunde idem Cyrillus adeo concorditer cum Caelestino egerit, ut is ipsi vices suas delegaverit, quis dubitet Cyrillum, priusquam sTnodi convocationem ab imperatore postularet, ejus modi propositum Caeles uno indicasse et ipsius consensum obtinuisse ΤConcilium Chalcedonense, generale quartum, antequam
397쪽
pam. Immo et ipse Leo sInodum congregari poStulaverat; ethd illam misit Legatos. qui ipsius loco praesiderent. Id documentis probatum vide apud Muzzarelli, qui sic concludit :u Palet itaque, quod concilium Chalcedonense convocatum fuit per auctoritalem ecclesiaSticam a Leone, et per saecularem potestatem praeSidii a Marciano imperatore. B De auetoritate Rom. Pontisseis in conciliis gen ., l. II, pag. 76, edit. Gandavi. Conser Bellarminum sile Conciliis, I. I. c. xvij. Quoad concilium Constantinopolitanum Secundum, generale quintum, sic habet Murga relli de Auetoritate Rom. Pontifieis in conciliis, t. Il, p. l65, edit. Lovani ij : a Ex his actis constant, primum requisitam suisse Vigilii auctoritatem ad
convocationem concilii, et ipsum consensisse. Secundo, delatam ei fuisse praesidentiam concilii: sed ipsum concilio interesse recu SaSSe. Quae duo Salis manifestant, constans suisse apud antiqui talem, quod Bomanus Pontifex concilia aecumeni a convocaret, et eis congregalis praeSideret. Quod si, non obstante SeceSsu Summi Pontificis, sTnodus habita fuit, sactum particulare non probat contra jus, maxime in conventu, in quo omnia per vim principis et per metum Episcoporum peracta suere. Quare concludendum est quod ille Constantinopolitanus conventus orientalium Epis Oporum non repraeSentabat legitimum concilium secumeni eum ... Etenim praeter praesentiam Romani Pontificis per se vel per legatos suos, deerat huic sInodo repraesentatio Ecclesiae occidentalis ... IIaec ante oculos non habuit illustrissimus Bossuelius, cum quintaesrnodo habitae, invito ac repugnante Vigilio Papa, auctoritalem concilii vere aecum enici deserre videtur, parte III, t. VII, cap. xx. Certe oblitus fueral suae sententiae pro quinta synodo, cum libro IIII, cap. viiiὶ de canone vigesimo octavo s7nodi quartae deinde scripsit : In eo eanone statuendo nequaquum eoneilii generalis auetoritate gaudebant, a quorum deerelis in ea oaetione eum Sede Apostolica universus occidens reeedebat. Quod
398쪽
pλRS OCTAVA. 5et 5 si quinta synodus inter secumenica concilia locum obtinuit, quis nescit hoc illi nomen et auctoritalem obvenisse ex confirmatione ipsius Vigilii et aliorum Romanorum Pontificum, et ex acceptatione deinde Occidentalis Ecclesiae' a Concilium Constantinopolitanum tertium, generale Sextum, non fuit ab imperatore Constantino Pogonalo convocatum, nisi post praestitum ab Agathone Papa consensum, et Suam
ad id auctoritatem adhibente eodem Agathone vide apud Murgarelli, de suetoritate Rom. Ponti si eis in eoneiliis, l. II, p. 202, edit. Lovanti .
Concilium Nicaenum secundum, generale Septimum, Hadriani Papae ordinatione convocatum fuit. Sic enim ipse Ηadrianus scripsit Carolo Magno : a Et sic sInodum istam secundum nostram ordinationem secerunt. n Labbe, tomo IlI,
col. 962, edit. Parisiis, 1671.
Concilium Constantinopolitanum quartum, generale Octavum, jussu Hadriani papae II convocatum est. Iide apud Murgarelli, tomo citato, p. 258.
Quod decem alia concilia secumenica, id est, quatuor Lateranensia, duo Lugdunensia, Viennense. Florentinum, ut limum Lateranense, et Tridentinum, Romanorum Pontificum auctori late convocata suerint, in dubium vocavit nullus. Igitur Vera prima pars propositionis, id est, synodos ab imperatoribus convocatas, et pro cecumenicis habitas ac receptas, nonnisi consentientibus Romanis Pontificibus celebralas sui SLe. Vera etiam secunda pars, id est, tanquam conventicula Seu conciliabula reprobala suisse concilia quae assentientis B0mani Pontis eis auctoritate caruerunt. usso e litulo fati Ferraris, V. Concilium, art. 1, n. 1 ) reprobatum est in s3 nodo Romana a Gregorio II conciliabulum Constantinopolitanum trecentorum Episcoporum, congregatum anno 750, eodem Gregorio renitente, a Leone Isauro imperatore. - Eadem ratione in concilio Romano a Stephano IV, anno 769, rescisSa sunt acla conciliabuli Constantinopolitant pseudo- septimi univerSa-
399쪽
574TBkakTUS DE PΑΡΑ. lis, a Constantino Copronymo Leonis silio congregati anno 754. Eadem causa in concilio Lateranen si V reprobatum est conciliabulum Pisanum contra Iulium secundum Papam indictum anno 1511. - Sic ab Eugenio IV anno 1455, suerunt ca sata, irrita et annullata omnia et singula statuta et decreta edita a concilio Basileensi, postquam ab ipso fuerat ibi dissolutum, et Bononiam, inde Ferrariam et ultimo Florentiam translatum. Et sic de caeleris dicendum, cassata et infirmata
esSe concilia, quae absque auctoritate Romani Ponti ilicis con-VOeata seu continuata esse constat, et inter acephala et schis- malica conciliabula numeranda e SSe . nNOTA. - De ea3ibus extraordinariis ob quos sine a uetoritate Papae legitime convocari posse eonei lium, non quidem perfecte oecumenicum, sed tamen aIi quo sensu generale, tradunt doctores eatholici. - Primus easus est, si sedes Romana vacet, Vel morte,
vel renuntiatione, vel amentia, vel perpetua captivitate Pontisicis. Posse in hoc casu a Cardinalibus convocari concilium generale, si ejus necessitas evidens sit, immo, si Cardinales renuant, posse mutuo hortatu Episcopos in unum locum con- Venire, suit communior doctorum sententia i vide Theolog. Wirceburg ., t. I, p. 255, Parisiis, 1852. - Bellarminum, de
Conciliis, I. I, c. xiv . Tale autem concilium esset imperfecte secum enicum, quia deesset Papae aueloritas. Ego vero casum
existimo chimericum. Dependet si quidem ab hac circumstantia, quod necessitas celebrandi tunc generalis concilii evidenserit. Quam evidentiam contingere unquam posse vix crediderim. . Secundus emus est, si plures de Papatu contendant et dignosci nequeat legi limus. In hoc casu potest concilium lesi-lime convocari, absque Papae auctoritate, a Cardinalibus, aut etiam, si Cardinales renuant, ab ipsismet Episcopis sese mutuo ad id horiantibus. Erit autem ejusmodi concilium imperfecte secumenicum, nec ad aliud auctoritalem habebit, quam ut de certo Papa provideat vide Bellarminum et Uirceburgenses, eitato loco .
400쪽
palis TAV1.375 Tertius casus est, si Papa flaret haereticus. Agitur de haeresi quam prosteretur Pontifex, non tanquam Papa seu definiendo ex cathedra, cum sic errare nequeat, Sed tanquam privata persona. Et in hoc etiam casu legitime congregari posse a Cardinalibus, aut, si renuant, ab Episcopis sponte convenien-libus generale concilium, opinati sunt nonnulli doctores catholici. Ast primo negari potest casus, id est, Papam in haeresim labi posse, etiam ui doctorem privatum. Secundo, dato quod tanquam persona privata posset haereticus fieri, legitimum non foret tale concilium generale, absque auctoritale Papae convocatum vide supra, parte III, Seel. IV, cap. ΠIJ. ouartus casus est, si Papa sit gravi scelere insa malus. Sed omnino errasse qui opinati sunt in hoc casu legitime convocari posse generale concilium absque auctoritate Papae, vide supra parte II l, Seci. IV, cap. iij. Et a sortiori apertissimus error est, posse ab alio convoeari generale concilium, si Papa rogatus convocare renuat. 0uoad dictos extraordinarios casus, cavendum eSl a non in
nullis auctoribus, cineroquin catholicis, qui tempore constantiensis concilii aut subseculo saeculo scripserunt. Longissimum quippe Schisma mentes perturbaverat, et circa respectivam concilii et Papae aucturitatem novas ac erroneas opiniones ingesserat. Quos errores Sedes Apostolica non Stali in damnandos, sed diu tolerandos duxit. Et ideo subsecuti nonnulli doctores, etsi catholici, eos in scriptis suis reti
Caeterum de praelatis extraordinariis casibus sic mihi concludendum videtur : primus chimericus : secundus, semel visus, nunquam redibit: in tertio et quarto falsum est convocari posse concilium absque Romani Pontifidis auctoritale.
g b. - duinam ad concilium oecumenicum sint vocandi.
candus ut judeae sit et suffragium ferat. - De illa propositione