장음표시 사용
601쪽
quorundam Theologorum, qui cum Sancto Thoma trima parte
quaest. L .art i. dicunt Deum esse, esse per se notum secundum se, non per se notum secundum nos. Ratio est primo, quia,ut aduertit Smi--ν - 1ingus,rem aliquam esse per se notam,non est esse actu cognitam,sed cognoscibilem tanquam euidentem ex terminis; acbasis enim co- smpingurigestio ad naturam & rationem per se alicuius propositionis obieGuae de qua loquimur in impertinens est. quare per ordinem ad hune vel illum intellectiam de facto sic concipientem, non est diuidenda propositio per se nota. confirmatur,tum quia Aristot.primo poster. selum ex natura terminorum deis sit propositionem per se notam 3 tum a simili, quia syllogismus non solet diuidi in necessarium, pro babilem &c. secundum se & secundum nos, sed simpliciter in necet sarium, probabilem, &c. ex natura propositionum , etiamsi apud nos aliquando necessarius sit probabilis, vel contra. secundo imp gnatur ille modus loquendi, quia illud quod diuiditur in aliqua duo, non debet cum altero membrorum diuidentium coincidere, cum aliatero pugnare. at, Esse per se notum, in diuisione quam impugnamus, cum altero membrorum diuidentium coincidit, cum altero pugnati coincidit quidem cum priori membro, videlicet cum per se noto δε- eundum se, quia idem sunt,esse per se notum,&secundum se notum ex terminis, noc enim indicat illud per se; pugnat vero cum posterio .ri membro, quia secundum nos norum opponitur illi quod per se natura sua conuenit propositioni obiectivae, ille ergo modusloquendi non est admittendus.
Ah Deussit liberi ubi etiam ostenditur eam fore in causis secundis contingentiam Deo necessarsi agente, O multa di putantur de actu libero Dei.
CErtum apud Catholicos est Deo eonuenire libertatem, de qui- i.
dena non solum a coactione, verumetiam a necessitate, his
turque primae ad Corinthios i a. ubi sic loquitur Apostolus; Isae rem operatur amus idem fritus , diuidens singulis praut muli, id est 'pro libero arbitrio suae voluntatis, ut interpretatur Diuus Ambrosius lib. x . de fide & gratia. habetur etiam ad Ephesios I. ubi de Deo agens idem Apostoluis, Omnia nu tinperaturseumdum eonsilium evolutitatissea;quibus verbis significat libertatem Dei, egerat enim gratias Dam Diuitiaco by Cooste
602쪽
334 SELECT. DISPUT. PHILOSOPHI C.
de beneficiis salutis,&postea subdit, omnia operatur &c. gratiarum autem actio stipponit beneficium libere datum. idem habent Patres, quos ne longior sim omitto, unico sancto Gregorio Nyssino co tentus. is ergo lib.de fato cap. vltimo sic habre, Non enim sub nees tale est Dein, neque moluntatem etin necessitatiservire fas est dicere.quod igitur controuersum est, est primo quid senseri Aristoteles, deinde quid secundum rationem naturalem sentiendum sit. 1 1 Dico primo. sententia Aristotelis fuit Deum ad extra agere neces o M. I. ira Doctor subtilis conterraneus in i . dist. 8. quaest. 1. & Seoti
να emeiasiis, 1 stae omnes. Gabriel,Occam, bc Nominales, nemine excepto ex Tho-
mistis Soncinas 12. metaph. quaest. O.&4t. Solus 8. Phys quaest. L.
n, ω ς -- Probatur assertio clarissime primis,quia posita libertateDes,omnia
aer. ηυ quaeque validissima putat, leui negotio concidunt. nam si existi s mauit Deum agere libere, cur voluit motum esse perpetuum Z idest, nec caepisse unquam, nec desiturum. confirmatur eadem assertio ex . metaphys cap. Iz. ubi ait unum esse principium necessarium, sicut est unus motus necessarius. & 9. metaphys irridet aliquos, qui timebant ne coelum aliquando quiesceret,&ait hoc non esse timendum.
praeterea cap. vltimo 8. Phys ait primum mouens eodem modo semper esse asseebun ad situm mobile, ita ut nec tardius, nec celerius mouere possit, quam moueat. idem repetit primo de Coelo, ubi non tantum de Deo, sed etiam de aliis Intelligentiis idem asserit. II Contra hane conclusonem sentiunt Alexander in libro de fato, obissi.--. Averro is in libro destruetionum, aliique Peripatetici. quorum sen- - si r. tentia colligi videtur ex multis Philosophi locis; in morali enim Philosephia frequenter assirmat Deum habere curam humanarum rerum, hominesque diligere, ac beneficiis asscere, qui virtutem seribamplectuntur; quae absque libertate fieri nequeunt. deinde . Topicorum cap. s. asserit multa a Deo fieri posse quae non ficit. & 9. Metaphysici cap. 3. docet omnem substantiam intelligentiae capac esse liberam. denique I 2. Metaph. cap. vltimo scribit omnia regi a Deo diadministrari. at eorum quae sunt, permulta stat libera dc contingentia. ergo a causa libera regi debent; alioqvisi esset necetaria, e dem modo semper ageret, nec pro rerum vicissitudine variis modis
prouideret. Uerum haec omnia quid aliud quaesis probant, quam Aristotelem non sibi constare, sed aliquando principiis suis contra si
cere, quod nemini in Aristotele vel mediocriter tantum versaton videri debet. III. Dico secundo. spectando rationem naturalem, eertum est Deum
603쪽
&supra indicauinius in tribus modis aliquid agere necessario, siue ex necessitate. primo, quia cogitur.secundo, quia agit sine cognitione, ut dum ignis calefacit. quibus modis fatentur omnes tam Christiani qtiam Ethnici primam causam siue Deum non agere necessario, tum quia cogi non potest, cum id fiat a maiori virtute,tum quia Deu4 maxima intelligentia dc cognitione praeditus est. tertio, quia dum in telligit , non potest non agere. dc hoc modo est quaestio , ocprocedit conclusito, tam praecedens, quam praesens. hoc praeno
Probatur primo assertio. nulla substantia rationalis vult neces- tri Maiarib aliquid , quod nec est necessarium ad esse ipsius , nec ad eius felicitatem , ut patet in hominibus, qui necessano tantum feruntur si tamen necessario feruntur) ad summum bonum quod est eorum faelicitas. sed creaturae. nec sunt necessariae ut Deus existat, necvt Deus sit, nec ut Deus sic beatus; quia cum sit causa aequivoca,continet eminenter, id est excellenriori modo, quidquid boni&perfectionis est in creaturis, atque ita non est beatus, nisi seipsum intellia gendo Bc amando. ergo Deus est agens liberum. quod est intelligendum respectia mundi, dc aliorum effectitum externo
Probatur secundo. impossibile est agens infinitae virtutis aῖe- stita. trebatis. re necesiario. sed Deus est agens infinitae virtutis , ut postea ostendemus. ergo impossibile est Deum agere necessario. major . patet, quia si agens inanitae virtutis ageret necessari θ, ex supp-tione actionis ageret qtiantum posset, quod est impossibile, quiassic nulla esset contingentia in causis secundis. ut enim optime argumentatur Scotus in a. distinctione 3. quaestione s. versu Secun- scirin.
do arguo sie , Si prima eausea necessario se habet ad causeam proximam. sit illa B. B. igitur necessario mouetur a prima eause. B. autem eodem modo quo mouetur a prima causa, nisuet proximam sibi. igitur B. necessera causi mouendo C. C. mouendo D. c sic in omnibus causis procedendo , nihil contingenter erit, si ρrima causa necessario causit. Franciscus Suarius tomo I. Metaphyricae disput. I9. sesa. 3. sequutus Thomilias , censet hoc argumentum Scori non cones de re, quia quando plures causae requiruntur ut Mehus aliquis habeat esse , dc tales cauis inter se sunt ordinatae, defectus cuiuscunque causae inducit desectum in effectu; quia malum ex quoli et defectu prouenit. unde quamuis prima causa & multae aliae concure rent necesiario adactiones voluntatis creatae, tamen ut sint liberae,
satis est quod voluntas quae est causa proxima illarum sit libera. Vetu haec Suarii responsio ostendit ipsum non percepi sic argumentu .
604쪽
' Scoti, neque eius doctrinam intest exisse. quia Scotus non posuit cau- sun primam per impossibile necelsario agere ad extra, nisi etiam ponenaci agere ad extremum potentiae suae; de consequeter infinita motione,&Potentissimo conatu impediente usum libertatis voluntatis creatae .uc enim habetini. dist. 3. quael L Ite omnis causa. Omnis Missis necessario agens, aettsecundum illimum potentiaraae, quiascut
non est inpotestates ertim non agere,ita nec intense,nec remi agere.
ergo,inlutobrima cause necessario eausat,causat quic ivid potest causare. Neque est eadem ratio causae primae 'sentis necessario ad extra, Maliarum causarum necessariamin , ut fallo supponit Suarius , quia aliae ciuis neeessario agentes sunt finitae limitataeque virtutis , 5
propterea non tantam vim exercent in Voluntatem creatam, praesertim humanam , quantam exerceret prima causa , si ageret necessario ad extra; quia cum sit infinita,potest impedire usein nostrae libertatis , cum praesertim voluntas nostra sit finitae virtutis, proindeque Deile superari possit ab extrinseco agente infinitae virtutis, qualis est Deus. ex his infero cum Dolitare Subtili, antiquos Philosophos ponentes cum Aristotele primam causam necestariδ agere , & contingentiam in causis secundis, contradictoria posuisse, quia, ut ostensium est, haec duo simul consistere nequeunt. Probatur tertio. tanto agens est praestantius, quanto liberius asere potest, si de externis actionibus loquamur, ut manifestum est in rebus aratis ; de ratio in promptu est , quia dum agens, verbi gratia homo , agit libere, est Dominus illarum actionum. dum autem agit necesiario, est quasi mancipium naturae , cum hac in re dineat ei inseruire. at Deus est agens nobilissimum,
quod eminenter continet omnium creaturarum persectiones.
ergo libertas agendi illi denegari non debet. Sed cum antiquis philosopliis Obijcies 'imis. Nobilius est necessatio bene agere, quam posse
Respondeo primo iuxta principia alibi explicita, negando consequentiam. ratio est, quia posse non bene aserenon est de ratione linbertatis. respondeo secundo, nobilius esse bene semper agere, & libere , quam non temper bene agere, sc necessario; non enim Deus propterea potest male agere , quia libere agit, ut authores huius argumenti somniant,sed quia bonus est, ideo male agere non potest. Objicies secundo. sit Deus liberὸ agit, ergo ejus voluntas mutari potest, quia potest habere volitionem quam antea non habebat. Respondeo negando utramque consequentiam;voluntas enim Dei non potet transire de una volitionem aliam, sed illam eandem vo-
605쪽
ieterno. Verum quia objostio tangit grauissimam discultatem,quo'
' modo nimirumstent simul libertas Dei eiusque immutabilitas, ideo si liraru de ea aliquid hoc loco dicendum videtur. vi autem facillimum est
varias authorum lententias circa hanc concIllationem Impugnare, ita , m.
dissicillimum est aliquid afferre quod plane satisfaciat. Aliqui, in pri- ω in te.
mis Thomistae, ut Capreolus in I. dili. 43. quaest. unica art. 2. ad I. Aureoli, contra secundam conclusionem, Bannez I. parte quaest. 9.art.
h. dub. I. &alij, conciliant libertatem Dei cum eiusdem immutabilitate, dicendo actum liberum nihil addere actui necessario quo Deus vult seipsum,praeter relationem rationis ad creaturam quam Deus di citur velle, & ita nullam in Deo sequi mutationem realem , si vellet . ii quod non vult. Verum haec sententia mihi vehementer displicet. rumina rm. quia quando ait libertatem diuini actus constitui per relationem rationis, interrogo de qua ratione relationis loquatur/fundamenta line, an formalie si de formali, contra est. tum quia per aduersirios illa non conflargit in aetii voluntatis, nisi per operationem actualem intellectus fingentis & concipientis. volitio autem libera est in Deo nullo intellectu fingente. ergo&c. tum quia libera volitio est in Deo 'ab aeterno; ab aeterno autem non fuit intellectus, qui fingeret in diuina volitione respectum ad creaturas. si de fundamentali, contra
etiam facit, quia hoc fundamentum, vel est ipsum velle necessarium ut sci& hoc dici non potest,quia necessarium, qua tale, no potest esse
fundamentum respectus liberi. vel est aliqua entitas libera in Deo,& . neque hoc dici potest, quia entitas, vel esset addita actui necessario realiter,uel formaliter. non realiter,tum quia Patres & Theologi nullam agnoscunt in Deo realem distinctionem inter rationes diuinas absolutas, sed inter eas tantum quae sbi opponuntur relative. tum quia non posset perfectio illa esse in Deo, nisi per unionem &compositionem;quae enim omni modo realiter distinguntur,non possi in t conuenire in unum nisi per unionem, ut patet. tum denique, quia it la perfectio libera vere erit accidens diuinae naturae , cum illi realiter
accedat in sua substantiali perfectione plenissime constitutae. non etiam formaliter, tum quia inprimis authores cum quibus disputantus I asi ' indistinctionem admittunt, nisi rationis, tum quia quae forrnatat siluit distinguntur non possunt separari ratio ne sui. illa autem libera potuit secundum illos non esse in Deo, videlicet si Deus othil voluisset circa creaturam actualem; unde etiam libe- eam vocari volunt, quia potest de se inesse & abesse. ex quo refellitur
etiam sententia eorum,qui cum Caietano existimant actus liberos superaddere Deo perfectionem aliquam liberam; liberam.inquam,non
quod possit abesse a Deo,posito quod semel illam habeat, vel contra, sed quia ex aeternitate potuit illam habere dc non habere. refellitur
606쪽
enim ex iam dictis, quia illa perfectio superaddita, vel est realiter di
stincta, vel formaliter tantum, ut argumentati sumus. sequitur citiua
illam perfectionem esse accidens , quid enim aliud est accidens, quam id quod ita est in alio, ut non sit pars,& possit adesse & abesse ab eo in
quoesLhoc autem eonvenit isti perfectioni liberae; est enim in Deo, cum formaliter constituat ipse in volentem, non est in illo sicuti pars cum Deus partem non habeat, neque possit ad illius constitution enipertinere quod potest esse & non esse. Sequitur tertio ex sententia aduersariorum,esse compositionem ex perfectione necessaria, de ex perfectione libera. Sequitur quarto, Deum non habere omnes perfectiones. consequens est absurdum. ergo&c. Sequela maioris probatur. nam posito quod Deus nolit creare plures mundos, exempli gratia, deest illi perfectio importata per actum liberum voluntatis creandi plures mundos. minor clara est. Q nnib, sequitur in Deo esse priuationem, carentiam nimirum perfectionis liberae, quam aptus et habere. ex quo ulteritis sequitur sextὀ , non esse actum purum, cum non habeat in actu semper omnia quae aptus est habere.na non haber, verbi grati voluntatem creandi plures mundos,neque perfectionem importatam per eiusmodi voluntatem quam potuisset mbere. Sequitur septimὀ, in Deo esse aliquid, quod non sit Ψ se. quod enim ita est,
Vt potuerit non esse, non est a se.atqui perfectio libera, quae de facto est in Deo, verbi gratia,quae inuoluitur in voluntate creadi mundum, . non ita est in Deo ut potuerit non esse. ergo non est a se. Dentove si vera esset haec Caietani sententia, vel esset aliquid in Deo quod non esset Deus, vel certe aliquid quod esset Deus possiet esse de non esse. utrumque autem est absurdum. ergo &e. hine refelli potest tertio adfini- rin. scntendia eorum qui cum Fonseca 7 metaphys cap. 8 quaest. s. sect 4. πη- volunt actus liberos Deo superaddere extensionem quandam, seu terminationem ad creaturas, quae extensio, quia reipsa est in Deo, non est relatio rationis , quia etiam potest ei se & non esse, non est perfectio. refelli , inquaἰm, potest primo , quia videtur inuoluere implicantia. non enim videntur haec duo consistere, esse aliquid reale absolutum , & tamen non esse perfectionem I Omne enim ens reale abs blutum ut sic , perfectionem dicit. secundo refelli potest haec sententia omnibus fere argumentis quae contra Cajetanum attulimus. si enim entitas neces Iaria Dei & ista extensio ita se habent, ut unum existere possit non existente ali debent vel acha reali - . iustingui, vel fallem potentia, atque ita ulterius in Deo conc denda necessario est, vel compositio ex rebus actu realiter distinctis, . , vel potentia. utrumque autem est impossibile. ergo&α Tertio,haec extensio est perfectio,vt ostendimus ergo si Deus potest illa carere,ut admittit Fonseca. Deus potest carere aliqua pertastione , atque ita
607쪽
non est omnimode perfectus, non est actus putus &c. Resellitur quarto sententia Suarij, volentis actum liberum superaddere perfectioni necessariae Dei effectuna formalem qui possit elle de non esse, nimirum velle vel non velle creaturam, & nac ratione abactu necessario distingui. Contra enim illam sic disputo. forma&effectus is malis sibi mutuo respondent. ergo si effectus formalis potest esse δε non esse,forma nececessario poterit esse di non esse, & si forma est ne cessaria, effectus formalis est etiam nece ius. ergo inanifesta contradictio est asserere, actum liberum Dei dicere estechim formalem qui possit esse & non esse, & formam esse necessariam confirmatur, quia ex hac sententia sequitur, sormam non tribuere esse hum formalem quem potest, etiamsi sit unita, &nihil desit eorum quae ad tribuendum esteistum requiruntur. hoc autem est plane absurdum.ergo dic. Refellitur quinto quod dicunt alij recentiores, achiam nempe liberum Dei non superaddere actui necessario aliquid intrinsecum, Mummi rati
sed solam creaturas extrinsece comotatas, ita ut uelle mundum,
exempli gratia,aliud nihil sit, quam actus diuinus qui in Deo necessaαrio est, & mundus connotatus. refellitu inquam, quia vel conno latio est aliquid tenens se ex parte actus diuini,vel non. si non, quomodo prius quam producatur effectus intelligitur actus liber in Deo, si tenet se ex parte actus diuini, quaero quid illud siti de redibunt a gumenta supra allata contra sententiam Fonsecae, &Cajetani. praeterea haec sententia dissicilliter explicare potest quomodo actus liber, ut liber,st prior termino. ergo&c. Potest tamentare sententia is lassis habere bonum sentan, & conuenire eum sententia Scoti mox explicanda. Impugnatis igitur rejectisque praedictis talenti js, Vera sint . sententia videtur illa quam sequutus est subtilissimus seotus conter raneus in primo da .39. quaest. vesca, iampraedicta oce. aebam vi delicet liberum Dei, esse ipsum actam necessaritam, quo Deus primario diligit seipsum , qui actis propter illimitationem suam & infini
ratem , sine ulla potentialitate,prout versatur circa Deum,est necessa riuS, prout respicit creaturas, liber. unde libertas Dei non consistit inpotentialitate respectu diuersorum achium sin quo egregie filiumviret 'i, in trirentia ad objecta vel effectu .quodsi eontra laari r ntiam Philosophi L. de Generat. textu 16. Idem similiters habenisemper idem natum e Mere, & propterea non posse Deum eodem actu modo liberὸ, modo necessario operaris respondeo axioma illud Philosephi verum esse in aseivibus limitatis de finiris, non autem in Deo infinito. cuius diuenitatis ratio enseoto desumi potest , illa enim aeterna memoria dignissimus) ha viam explicandi concordiam diuinae libertatis cum eiusdem immin tabilitare, primus expresse tradidit loco citato. Volunt.ώ, inquit,
608쪽
uina non est indisserens ad diuersos actis nolendi mel molendi, quia hoe in
moluntate mea non erat sine imperfectione moluntatIs. moluntas enimno ira erat libera ad oppositos actus, ad hoc, mi esset lisera ad obiecta opposita, o hoc propter limitationem utriusique actus restectu sisi Obiecti. ergo posita illimitatione eiusdem molitionis ad diuersa obiecta,non oportet propter libertatem ad opposita obiectaeonere libertatem ad oppositos actus.
Ima etiam moluntas diuina libera est ad oppositos esse in . Sed hine
non inprima libertas,sicut nec in nobis. Remanet ergo libertas illa quae
est per se perfectionis sine imperfectisne, scilicet ad obiecta opposita. ira
quod sicut moluntas nori potest diuersis molitionibus tendere in diuersa libilia ; ira illa moluntas potest inica molitione simplici illimitata tendere in quaecunque molibilia; ira quodsi moluntas ista, mel illa mo&ris esset tantum inius molibilis, non posset esse oppositi, quod tamens deo molibile, hoe esset imperfectionis in voluntate, sicut deductum
est prim de moluntate nostrac c. haec Doctor subtilis, quem, ex recentioribus eius discipulis, inuenio sequutos, Reuerendiuimurn Dominum Martinum Meurissum Episcopum Madaurentem Docto chorem Sorbonicum, lib. 2. suae metaph. cap.3. quaest. .&Theodo-dorum Smi singum Louani j apud Fratres Minores regularis obse uantiae Sacrae Theologiae Professorem, tomo de Deo mno tract. a. disputat. 3. .est. t. quique, si diligenter examinetur, omnes dissicultatum nodos aullo negotio ditatuiti videtur eandem doctrina indicas.
le in se est necessarium, sed non habet necessariam habitudinem ad molita.
Nomine autem habitudinis non intelligit relationem vel realem vel rationis mediam inter velle de volirum , quia eodem articulo pol tprincipium corporis, ait, Voluntas diuina necessariam habitudinem habet ad bonitate ιam, quae est proprium eiuι objectum; & tamen mallus est qui ponat relationem aliquam mediam necessariam inter bonitatem Dei, & voluntatem eiusdem. intelligit itaque idem velle nocessarium, verum ut alio modo se habens ad creaturas volitas, ac se habet ad bonitatem suam volitam, modo videlicet libero,non nece sario. Qui modus, quemadmodum cum dicitur Deum velle necessario seipsum , non est alius quam diuina voluntas actualis per vina suam intrinsecam necessariam immediate tendens in suum esse, absq; vlla alia tendentia aut terminatione media ; ita cum dicitur Deum velle libere creaturam, existimari nequitatius, nisi eadem diuina voluntas actualis per vim sitam intrinsecam liberam immediate tendens in aliquod esse creatum, absque ulla tendentia determinatione media. Et hoc valde notandum est. Mirabile porto mihi visiam est, ut absoluam, Franciscum Suarium tomo I. metaphys disput. I9. secl. 3.
hanc veritatem agnouisse, & tamen in materijs in quibus locum habere poterat, illa usum non fuisse. Duilir Coosli
609쪽
An posit e cariter probari dari Angelos.
PRaemitto primo ex Patribus Hilario,Ambrosio, August. Isidoris,
&c. Angeli nomen non esse nomen nacii , sed offcij. hinc apud Graecos idem sonat quod nuntius , unde etiam Salptura Sacra quos uis diuinae voluntatis ad homines internuncios, Angelos vocat. Mala-claiae 1. Sacerdos Angelin Domini exercituum dicitur; & cap. 3. Ecce ego mitto Angelum meum ante faciem tuam; quod Christus ipse Dominus de sancto Ioanne Baptista interpretatur. Imo & ipse Christus Domi nus eodem capite, Angelus testamenti, & lsaiae 9. Considi, Angeli,nominatur. hoc tamen nomen a scriptoribus Eccclesiiasticis substanti jaspiritualibus anima nostra superioribus particulare fit. in qua etiam
acceptione ab ijsdem dupliciter usurpatur. primo sit icte, pro solo infimo Angelorum ordine. quae acceptio apud S. Dionysum Areopagitam in libro de caelesti Hierarchia trequentissima est,eaque Scriptura Sacra utitur, cum Angelos ab Archangelis alijsque spirituum ordinibus distinguit. Secundo latius, pro spiritibus omnibus quae suntentia per se completa , siue illi sint Angeli, siue Archangeli, siue T hroni, dec. Qua significatione Angelos saepius usurpat Scriptura, ut
.Psalmo 96. Mathaei xx. & alibi,nosque eadem acceptione in tota hac& sequente quaestione usurpabimus. Praemitto secundo, dari Angelos. id enim fide certum est contra Saducaeos, de quibus D. Lucasan. 13.&contra aliquos antiquos Philosophos, de quibus Aristoteles . Physicorum. tadet etiam ratio, ex multis miraculis, apoaritionibus,& quotidiana arreptiliorum pos sessione, petita , quae sine Angelis non ita facile saluari possunt. controuersia tantum est, An ratio Angelorum actualem existentiam euincat, siue efficaciter ostendat. dixi actualem existentiam,quia posse dari Angelos v idetur demonsti abilest enim dati animas rationales,& extra corpora existentes, conceditur , etiam Angelos dari posse videtur necessario concedendum, cum de his saltem aequalis sit dis
Gabries Ua ure t pane disputationei S. capite primo, Bubalastomo de Angelis quaest. 1o. articulo r. quaest. 1 I. partem assirmantem soquuntur; imo Bubal pro eadem citat D. Thomam quaest. depotentia art. Io. Victoriam in relectione de arte masica, Deirium, de alios. Contraria tamenitatentia negans verior multo est .illa sequum
610쪽
Neroi se tu tur Valentia prima parte disput. quςst. s. puncto 1. Becanu. L parte
tractatu. 3. cap. I.quaest. I.&alij.
I V. Dicendum itaque cum hac secunda sententia, nulla ratione naturali euidenter demonstrari posse Angelorum existentiam actualem. i. . i- 4. Probatur bWViter; quia si ratio aliqua euidens dari posset quae
astralem Angelorum existentiam necessario conuinceret, vel illa sa- meretur ex illorum natura , vel ex eorum effectibus. neutrum dies potest. ergo Δ c. maior euidens est. minor patet quo ad primam partem, quia non est de essentia Angelorum ut asta existant, hoc enim Soli Deo conuenit. quo ad secundam etiam partem patet, quia omnes illi essechis Angelorum,ad Deum, vel ad aliquam aliam caulam, pos sunt reuocari ergo Angelos achi in rerum natura existere nulla ratio. ne naturali euidenter conuinci potest. V. Supersunt soluenda praecipua argumenta, quibus aduersarij nituntur. primum autem, & apud D. Tnomam pretcipuum, eli. ad mundi ι ,. perrectionem pertinebat ut essent substanti et immortales &spiritales. sed Deus condidit mundum perfectissimum. ergo Deus in mundo Angelos constituit. maior patet; quia ad perfectionem esiectus pertinet, ut sit perfecte similis causae. ergo ad perfectionem mundivisit silmilis Deo, quoad fieri potenti cum ergo Deus sit substantia spiritalis, requiritur ut in uniuerso sint substanti spiritales. Hoc argumentum , licet satis apparenter probet, non tamen conuinci primo, quia nulla ratione probatur Deum uniuersam perfectissimu incondidisse, imo & fortasse falsum est , cum Deum additione noua rum & perfectiorum s ecierum posse illum perficere clarum videatur. secundo, dato quod illum perfectissimum condiderit, &in illo sub - .stantias spiritales posuerit, adhuc tamen responderi potest, substantias illas spiritales in mundo ad ipsius pellictionem constitutas, esse
animas rationales, spirituales de intellectitates; cuius contrarium nulla ratione naturali euidenter demonstrari potest. Secundum argmentum est. coelum mouetur ab extrinseco aliquo
principio.sed hoc principium non est aliud quam Angelus.ergo datur
Angelus.hoc argumentum tantum abest ut conuincat,quin nec etiam
Angelos esse probabiliter ostendit. Primo enim, unde habent aduertarii coelum moueri ab extrinseco principio, & non ab intrinseca forma, mediante qualitate gyrativa, ut diximus secunda parte nostrarum selectarum dii putationum. Secundo, dato quod coelum non a propria forma, sed ab aliquo principio extrinseco moueatur, nomIea solo primo rerum omnium motore Deo immediate moueri potest, ut voluerunt Albertus Magnus,&Lessius &per consequens motus coelorum dari in rerum natura Angelos non conuincit. Tortium argumentum, & quod euidentissime conuincere dicit VasqueZ, Duiliaco by Corale