Gulielmi Camerarii Scoti, ... Selectae disputationes philosophicae, in tres partes distributae. Pars prima tertia, ..

571쪽

PARS TERTIA. QVAESTIO SEXTA. 30

naturae, per solas illas negationes formaliter dici potest natura reddi

incommunicabilem & independentem. cur enim non potest dici utramque illam negationem fundari in natura, non in aliquo positiuo superadditos Dices. Scotus censet suppositum creatum posse saltem Armaliter, si non essective, substentare alienam naturam. ergo formaliter saltem suppositum creatum dicet entitatem aliquam positivam, quae sie illius duplicis negationis fundamentum. Sed contra quia, Scotus non existimauit personalitatem, per se formaliter sumptam, posse sustentare alienam naturam, sed totam persona,vel totum snppositum creatum,quod ratione entitatis positivae, scilicet existentiae substantialis quam dicit,sustentare potest alienam naturam, idque imperio Dei, cui omnia subjacent. quidni enim poterit essicere Deus,ut duae naturet substantiales completae singulares existentes, sic se habeant, ut una sit in altera tanquam in proprio sanen tante, di non per se stet, nec solitarie existatὶ quod si faciat natura sustentans,non erit tunc sustentans per duplice negationem quam

habet praecise; illa tamen cum hac duplici negatione erit sustentans. α in hoc nulla adetur dissicultas. ita Meurisiius loco citato. Dices. omnis negatio, secundum Scotum, fun datur in aliquo positivo. ergo dimi ex illa negatio fundari debet in aliqua positiva entitate, ad quam solum sequi debeat duplex eadem negatio. Sed contra; nam thm Scotus ait negationem actualem,& aptitudinalem, seu nega gonem alicuius actus,vel aptitudinis, non fundari necessario in aliqimpositiuo , bene tamen negationem dicentem xe- pugnantiam aliquam, qualis est ea per quam constituitur suppositum

increatum,&etiam ea perquam constituitur individuum qilia natura increata personata, non tantum non dependet, nec tantum caret

aptitudine ad dependendum, sed insuper habet repugnantiam ad dependendum. similiter individuum hanet repugnantiam ad communicari Vt quod . huius autem utriusque repugnantiae debet assignari ratio aliqua positiva, non autem nostrae duplicis negationis , alias quarumcumque negationum deberent etiam assignari rationes positiuae. ita idem Meurisiius. Secunda ratio Philo phica est huiusmodi. Posita sententia aduersariorum,non potest assignari quisnam sit essectus formalis illius subsistentiae positiuae. vel enim est reddere naturam independentem

a proprio supposito,& hoc nullo modo dici potest; quod hoc argu

mento euidenter demonstro. Illud quod facit naturam actua sede- pendentem, non facit illam a se esse independentem. sed subsistentia addita naturae facit naturam a se actu dependentem. ergo non facit illam actua se esse independentem. ergo ulterius subsistentiae siue per-

572쪽

sonalitatis effectus non est reddere naturam independentem a Pro prio lappositio. vel igitur est reddere naturan, independentem ab alieno supposito,& incommunicabilem. sed neque hoc dici poteth, quia natura de seipsa hoc habet, quod sit independens naturaliter. M in eommunicabilis alteri supposito. ergo non debet illud habere per aliquid superadditum. Quod natura hoc ex se habeat, probatur. Natura non respicit alienum sappositum, neque tanquam pars compar tem, neq; tanquam potentia actum, neq; tanquam suum culamen tum. ergo natura, quantum est de se, non postulat naturaliter uniri alieno Iupposito. antecedes probatur. quod in primis narum non res piciat alienum suppositum,neq; tanquam compartem,neq; tanquam actum, clarum est, quia alioqui deberet natura connaturaliter comiungi alteri supposito,&sinsistentia illi adueniens, quia tollerer In communicabilitatem ad alterum supposmim, tolleret ab illo & -- pediret quod con naturaliter exigit. -d etiam non respiciat alic num suppositum tanquam complementum, pater, quia naturaliter nihil completur per aliquid quod alienum sit complementum Gin de subsistentia adueniens tolleret illi hane exigentia. , qua iniger compleri alieno complemento ; quod enim petit naturaliter comun

gi cum aliquo, non postulat habere aliquid quod illud disiungat. dc-nique, unde habemus quod natura respiciat alienum suppositum, tanquam complementum situm quandoquidem, secluso mysterio Incarnationis, numquam videamus naturaliur fieri posse ut natura terminetur alio supposito. Quod si naturaliter passet torminari, Videremus hoc aliquando naturaliter posse fieri, sicci videmus mare riam primam modo esse sub una forma, modo simia. Dixi seclusis

Incarnationis mysterio, quia ex eo non possumus colligere naturam. humanam respicere naturaliter alienum suppositum, tanquam cor plementum.

Dices, effectum formalem subsisten tiae, nec esse reddere naturam incommunicabilem,& independentem a proprio supposito, nequo etiam reddere incommunicabilem ab alieno supposito tanquam ali nO, tollendo nempe aptitudinem aliquam naturalem quam habe tnatura ad alienum suppositum ; sed esse tollere indifferentiam quam habet natura ad aliquod suppositum, quodcumque illud sit. sicuti materia prima habet indifferentiam ad quamcumque formam, etiam ad illam quae est de facto coniuncta alteri materiae , per formam au tem aduenientem materiae determinatur illa indifferentia, ut stanteiula forma materia non possit habere aliam formam; eodem modo diu ci posset naturam, praescindendo a subsistetitia, indeterminatam esse, α indifferentem ad habendam quamcunque sibsistentiam, etiam il- Duilir Coost

573쪽

PARS TERTIA. RVAE STro SEXTA. 3suetam quae est in alieno supposito; determinari autem per Bbsistentiam illi acuitam, ita ut istante illa subsilientia,mepta sit conjungi cuiuis al- , teri supposito. Sed contra est, quia ubi non est indifferentia naturalis, non est

opus determinatiuo naturali, sed in natura creata non est indifferentia naturalis ad multa supposita. ergo non est opus determinatiuo nata, turali, sed ipsemet natura de se, sine positivo sit peraddito determinata est. minor probatur, in primis ex eo quod natura humana in Christo subsistat per subsistentiam diuinam, non sequitur in natura humana esse indifferentiam naturalem ; quod postea magis urgebimus. deinde non est ponenda indifferentia naturalis, nisi essenen tia naturali constet naturam creatam modo esse sub uno sippos to, mo-.do sub alio , sicuti numquam diceremus materiam primam indimerentem esse naturaliter ad plures formas, nisi experientia constaret eandem modo sub hac forma, modo sub alia esse. cum igitur naturali experientia non constet natura creatam modo esse sub uno supposito, modo sub altero, sane non videtur dicenda natura creata naturaliter indifferens , siue habere indisserentiam naturalem, sed potius esse de

terminatam naturaliter.

Dices, subsistentiam non poni selum ad tollendam communic bilitatem naturalem, sed etiam ad effciendum ut neque supernatura liter possit natura communicari. Sed contra, nam gratis ponitur incommunicabilitas illa respectu potentiae diuinae, cum lex naturalis non respiciat leges extraordina rias Dei, neque complementum naturae ponatur nisi intra terminos naturae, non respiciendo quid supra naturam esse possit. Cur igitur natura creata debuit habere subsilientiam, quae determinaret ultimetiam in ordine ad potentiam diuinam 3 Melius ergo dicitur naturam creatam, quantum est de se, sine ullo superaddito, naturaliter ineptam esse ut dependeat ab alieno supposito 3 & non obstante illa naturali ineptitudine, supernaturaliter neri posse ut depedeat. ad qu od intelligendum, distinguenda est duplex potentia ; potentia naturalis, di potentia obedientialis. naturalis, est exigentia naturae, qua exigit aliquid, verbi gratia, potentia materiae, qua potest recipere formas. obedientialis, vocatur non repugnantia, respectu abistum potentiae Dei. sic omnis res dicitur obedire Deo ad multa, ad quae non habet naturalem inclinacionem.sic dicendum est naturam creatam, qua uis naturaliter sit inepta dependere ab alieno supposito, potentia tamen obedientiali posse debem &hinc sumi pot*noua ratio contra aduertarios, quam hoc modo formo. omnisentitas realis positiva est in potentia respectri creatoris. ergo, sit daretur illa modalis subsistent. τι , lea e ,- aduersariorum,esset inpotentia obedientiali respectu Dei. ergo vites s

574쪽

aris, posset assumi a Deo. Hinc colliges, quod si non post asscimi

ut assumi non posse dicunt aduersarijὶ non erit entitas positiva rea Alis. Neque satis est,si cum aduersariis dicas entitatem illam non posse assumi ; non, inquam, satis est, quia hoc tesum ostendit, ut dixi, non esse entitatem aliquam realem positivam a natura contradistinctam, quae non sit in potentia obedientiali res,ctu creatoris. Tertia ratio philosophica. ad tollendam negationem suscit positio contradictorij. ergo non est opus sublatione alicuius post liui, quod se teneat ex parte illius in quo est nuti . antecedens probatur. per positionem luminis in aere, sussicienter tolluntur tene.

brae, nihil tollendo positivi in aere.consequentia probatur, quia quid opus tollere aliquid positiuum, quando sine eius sublatione omnia possunt saluari. Multa alia a gumenta ad hoc idem probandum asserti possent, tam Philosophica, quam Theologica , quae tamen breuitatis causa

omitto, concludoque nostrae sententiae probationem unico ac bieci

hoc argumento. impossibile , & intelligibile est , nulloque argumento defendi potest, Deum supplere posse ullam formam, ustumue modum aut actum informantem,qualis dicitur esse modus subsistam tiae, nisi in genere causae essicientis. QDd si ita est, vel Incarnatio

nulla est, vel tres Personae Trinitatis sunt incarnatae.vrrumque aut est contra fidem.ergo &c. Probatur denique conclusio ex comuni consensu veterum The

logorum , de quibus quia satis superque superius dictum est, aliquid

tantum de mente D. Thomae dicendum videtur. sane ipsum numquam sensisse hypostasim & personalitatem, esse modum vel entita tem aliquam realem a parte rei a naturae distinctam, tam clarum est. ut illud negare ac in dubium reuocare, hominis esset aut impudentis, aut eius doctrinae omnino ignari. non defuerunt tamen qui conti η Γαν rium contenderint, idque Cajetano Duce. Verum ex plurimis αmanifestis Sancti Doctoris quae subi lemus testimoniis, nemo, credo, veritatis amator, aequusque aestimator, perram com EAcere non intelliget. primum ergo ipsim Ineamationis mysterium ex professo plenissime ae cotinenti stylo explicans use.1.cPod est Compendium suae Theologiae, cap. Lia . cuius hie est titulas, Christo Domino est tantum i- uppositum, ea 'mam tum per μhaec habet , Ωρω edisne, quod non sis in C. .lum in apes Deiribomiuo ,sed etiam inu απομ- ναν--, natura

575쪽

individuum, inulare quoddam, licet nonsit sepostasis, vel Iuρρυλrum, melperson a. Est considerandum Ulterius, quod aliquorum coiminia cauerteterat mo pers considerata, qua op idemfacit alii od integrum ,quae in alius propter additionem alterius non constitust ab uod integrum, sicut in laρι- tra Mnem, pera-

de coniunctio quatuor elementorum facit aliquod integrum. H de illud

quod est ex elementi, costitutum, in lapide potest dici suppositum, mel, postasis, quod est hie lapis, non autem persona, quia non est psasis naturas rationalis. Compositio autem elementorum ιn animali, non constituit aliquod integrum , sed constitui Vartem,scilicet corpus i quia necesse est ala quid aliud dimire ad completionem ammat scilicet animam. inde compositio elementorum in animali, non constituit=ppositum mel hypostam, sia hue animal totum est hypostasia mel Iuppositum. nec tamen propter Meminus esse faxinanimali elementorum compositio quam in lapide, sed multo amplius, quia est ordinata ad rem nobiliorem. Ili igitur in ali ho minibus e to animinem corporis constitu- Nostasim o suppositum, Ma tat sverisidit a. nihil aliud est praeter haec duo , in Domino autem Iesu Christo ,3raeter ani- mamo corpus aduenit terti ustantia ocilicet di iras. Non ergo est seorse m siuppositum mel hypectasse,sicut nexpersona, id quod est ex tor rem anima con titulumine Vpositum, ιπυῖψs,melpe sena, est i quod conflat ex tribushuliam's, corpore scilicet, anima ,--mitate Osic in Christo Domino sicut αma est tantum persona, ita unum sup

tum in ina lypostasis. Alia autem ratione aduenit anima eorpori ici aia Minitas umque. Nam anima aduenit corpori, forma ei existen .

Et caetera, quae legi possunt apud illum; quibus haec subjungit. Quis sicut iam diximαι, persona, lypostasis, o suppositum, designant aliquod

integrum, si diuina natura in Christo est rinpars, m non it aliquod integrum , sicut anima in eorpore hominis, persona Christi non se teneret ex parte diminae naturae tantum ,sedesset quoddam constitutum ex tribus ,* .eut miniam ne, persona γ' βιψῖ, uppositum, est quod ex animo corpore constitui .sed quia diuina nam a saliquid integrum, quodHi ruitur m l Om- assumpsit per quandam inessibilem istonem humanam naturam, persona se tenet ex parte Auinae natui , m similiter lyristasis, m suppositum anima merom corpus trahuntur ad personiditatem persona diuinis, ita

sit persena Fili, Dei scut etiam person by hominis, 'postasii,

Justum. Potest autem tam odi exemplo aliquiae in erraturis inu niri .FAiectum enim in accidens no e iniuntur, eis ex iis adquia toriatium constituatur, ε/ώμbiectum in tali ,nione non se hari ut pars

576쪽

est integrum quoddam, quod est persona, sepostasii, o suppositum : acta

dens autem tralitur ad personalitatem Fubiecti. reliqua legi possime Quam autem quisque is uim contra haec obiectionem facere pocset, eam sibi ipse fecit,&dissoluit his verbis opusculo 3. cap. 6 ubi omnia fere eadem habet quae paulo ante descripta sunt GPis aiaerim objiciat, inquit, quod humana natura etiam in Christo Domino non sit accidens, Ied substantia quaedam, non autem Vmiuersatis, sed particularis, quae hyostasis dicitur, iidetur consequi quod ipsa humana natura in Christo hypostasis quaedam sit , praeter postasim Dei Verbi, G sie in Christo erunt duae hyposta es. Considerare debet quisie objcit, quod non omnis substantia parriciuam hypostasis dicitur, sed solum ista, quae ab aliquo principaliori non habetur. Manus enim hominis fustantia est quaedam partu ris , mm tamen dici potes s postasis, nec persona. quia habetur a principaliori, quod est homo; ab quin in quovis homine tot essent hypostases , mei personae, quot membra , mel partes. Humana ergo in C isto Domino natura non esin 'ridens, sed substantia , non e iuersalis ,sed particularis; nec tamen

postasis dici potest, quia assumitur a principat ore silicet a Dei Verso.

Haec sanctiis Thomas. Atque hanc objectionem , eiusque pari modo solutionem, decies, ut minimum,mperio apud D. Tn mam. habetur enims . par. q L.MLa. .ad3.Sciendum, inquit,est quod non quodlibet individuum in generesuriantiae, etiam inrationali natura, habet rationempersonae,sedsolum illud quod perse existit, non ainem illud quod exi it in alio perfectiori . inde manus Socratu, quamuis sit quod dam indiuiduiam, non tamen spersona,quia non perseexicti ed in quo- da perfectiori scilicet in toto. in hocpotestsignificari inhoe, quod persona diciturFActantia indiuidua; non tamen est substantia completa ,sti pars subctantiae. licet ergo haec humana naturasit quodda indiuiὰuum in gener substantiae,quia tamen non perseseparatim exstit Id in quotaperfectiori ,scilicet in persona Dei Verbi, consequens est quoa non habeatperson ι-tatem propriam. idem habet eadem quaestione arti c. 1.ad I de quaest. I 6.art. 12.ad 2.& in corp. idem habet quaest. . de potentia art. a. ady. αIs.&art. .in corp.&quaestione unica de Verbi unione arct. in corp.&a . . contra Gentes cap. o. ubi ponit objectionem, dc solast. item in s. dist. 6.quaest. I.art. Io.quaestiunculas. &quodlibeto s. quaest.2art. I. 8c quaestione de unione Uerbi art.i. humana natura in

Chrseo non perseseparati umit,sed exsit in Aio, id est in hypsin

V ruet Dei, non Puem sicM acciens insubiecto, nec proprie sicut pars in othsedper inessabilem assumptionem, ideo natura humana in Chrso dic potest quidem individuum ι liquod, melparticulare, me vulare, non tamen hypostasii, mel si vositum scut nec persona. Et eadem quaestione Arti 2.ad io. Humana natura quandiu est Verbo dirita, quia non si ''

577쪽

dum se existit, non habet puerium sensium, mel sepostasima'aeter

persenam Herbi sed isepararetur a Verbo, haberet non solumpropria--s pq t mpersen.--ma πομπιο ,sed etiam propriam personam, quia iam perseret tiret. dec. Legantur ibidem responsiones ad i &ir. Idem i. claritus. partiquaest. ari.acida. Dicendum, inlusit, d naturaesum non destropriapersonalitaεpropter defectumali--, -ω ἀέρerfectionemhumana naturae pertineat ined propter additionem alicuivi,

quod eluma humanam naturam, P dest mnio ad d- mpersonam Iam vero naturam & hypostasim non realiter positiue disne diser- , 'te scribit, idolis non semel, sed saepius qua sis. depotem artic.r. ubi ex professio hoc tractat, haec habet in col. Paret, inquit, avia' postasis Gesubstantia disseruntratione ,se .ntidem N. essentia eroi ubstantiis materiai sin non estidem cum ei secun rem,nec ueponitin diuer m, emissehabeat m pars formatis , in substantiis mero -- maeerialius est omnino idem hec iam rem Oed disserem ratione. At certum est Christum potuisse affunere n turam Angelicam. Et eadem quaestione artis. ad Partes, inquit, risitae indefinisione per A, non ostendunt aluiuam eompositionem persona , nisi in substantiis 1-eriae hin. individuum autem cumsit negatio, per hoc quod stantiae addiscrinustatompositisimportatur. de remanes, sola compositio indiuiduae

substantia, id est postasis ad naturam, quae duom si antis immare riabias fecundum rem sunt idem omnino. Et prima parte quaest. Eruart.1. cuius est hic titulus, Utrum persona sit idem hypostasi substantia, & essentia; Η - tria, hypostasis, res natura, orsubstanti

iusserunt secundum eonsiderationem, quo supposivum, sereundum auod perseexstit,c non in adis, Noeetur sumentia re βρο nituir naturaeeommuni, dicitur res naturae; misupponitur accidentilis,dirim usumtia. Et opust. 37. de Oppositis cap. . ubi praeclare omnino docet rq modo triam, esse,seu eximentia, suppositum, ueriimodelehabeant in Deo, in rebus immaterialibus,&inmat ὸtialibus in Deo solo, essie, natura, & suppositum, omnibus modis idem sunt Iin rebus vero omnibus creatis existentia re quidem se 'viffere a natura; sed natura & suppositum in omnibus spiritualibus Mammainia idemssint, incompositis verodisserint, quod luppo itum a naturassi t. non silum per quantitatem & alia accidentia, sederem per materiam individuatio. nis,&minat individuum sicut tarma speciem.&paulo postsie habetes, erant secundum ratisnem, necessario essentia erit habens esse, L Ρη ter cur oesvνositum, H Inia. Sed quia ratione disserunt, sentia est ut quo

578쪽

Mro S ELECT. DISPUT. PHILOLOPHI Qter idem est. idem habet L pari. quaest3.art. .ec . pari. quaestio tae Eriniculo R.

OMI ,. ρὸν νε- Ex his Angelici Doctoris testimoni js manifesta est rius sententia

et distinetione hypostasiis & personae a natura. nam cum expressis

verbis asserat quod in alijs a Christo hominibus, Hypostasis, Persina, de Suppositum, nihil aliud est qua unio animae di corporis; quod in Angelis & substanti js immaterialibus s quae sine dubio a Verbo diuino assumi potueruntὶ sunt omnino idem re cum natura, & ratione solum differunt; quod humanitati Christi deest subsistentia Min persona propria, no propter dcfectum alicuius ad eius perfectionem pertinentis, sed solum propter additionem alicuius quod est supra iliatam, videlicet personae diuinae, & eiusmodi subsistentiae propriae absentia soli unioni cum Verbo diuino locis innumeris tribuat;luce clarius est eum numquam sensisse subsistentiam & personalitatem esse

entitatem realem positivam, a natura realiter distinctam, neque unia quam illi in mentem venisse, mysterium incarnationis,&carentiam personae humanae in Christo explicando, dicere humanitati Christi deesse modum & realitatem aliquam positivam alijs hominitas i existentem, qua personae de supposita formaliter constituuntur. Porro ex omnibus S. Thomae locis supra citatis, unum tantum, D qui est 3.part. quaest. .art. 2.ad a. sibi ODiecit Caietanus ibidem. irespondet S. Thomam terminum hunc, naturae humanae, sumere

prout distinguitur contra hypostasini de personam,idest,pro essentia naturae humanae, adeo ut naturet assumptae non deesse personalitiem propriam propter defectum alicuius ad perfectione humanet naturς pertinentis idem sit ac non deesse propter defefectum alicuius quod sit deessentia natur humanae. adaitque prqterea S.Thomam causam quidem reddere cur personalitas propria absit a natura, verum mani fine supponere iam abesse,idque propter defectum alicuius positici, cum solutione ad tertium&sequens argumentum dicat, quod persona diuina sua unione impedivit ne humana natura propriam persenalitatem haberet, impedire vero, & haberi, non est nisi entisρου-eυον Gi sitivi. Verum haec Cajetani euasio merum est continentum, Veriqud

serasus auctoris non constructio, sed euersio & destructio. primis, quia quis non videt vocem illam naturae humanae eodem prorsus modo & sensu accipi edam esse, cum ait naturae assumptae non deesse personalitatem propriam propter defectum alicuius pertinentis ad perfectionem naturae humanae, quo sequenti linea , cum ait deesse propter additione alicuius quod est supra naturam humanam; alioquin magnaqquivocatione uteretur,& valde imperite loquutus fuisIet D.Thomas. at perspicuum est quod natura humana secundo loco non significat solam essentiam humanam, sed naturam cum omni

omnino

579쪽

PARs TERTIA. M' AE s T I O SEXTA- 3 omnino sua perfectione naturali, tam essentiali, quam accidentaluvnio enim Verbi est supra omnem naturalem,tam essentialem, quam accidentalem, perfectionem naturae assuinptae. igitur&c. Secundo, quia non tantum ςquivocationis,sed etiam nugationis vitium Sancto

Thomet imponit. quq enim euidentissima sunt lectori vel auditori, de inutilia ad id de quo agitur, in medium afferre,apertissime est nugari, di ineptissime scribere.at certissimum te euidentissimu est,non solum viro Theologo. sed cuilibet Catholico credenti Chrillum vere esse hominem, eius humanitati nihil deesseposse, quod pertineat ad essentialem eius perfectionem. non enim esset natura humana, si quid essentiale ei deesset, cum essentiae rerum consistant in indiuisi nili. euidentissimum praeterea est Theologo, id quod deest humanitati Christi,& cuius defectu non est persena humana, siue sit positiuum,

ut vult Caietanus, siue negativum, ut nos existimamus, non esse deessentia ipsius humanitatis, alioqui personalitas propria humanae naturae esset de eius essentia, nec ab ea separari posset ipsa remanente. adde, humanitati C hristi nihil, quod sit de eius essen tia, deesse, pro pter quod exulet ab ea personalitas propria, hoc loco prorsiis inuti te & impertinens videtur.Terisi, cum adfersectam rei alicuius scien tiam, nihil, aut parum admodum, conserat cognoscere quid non

sit, vel quod hoc aut illud non sit eius causa, sed quid res sit, & ess eius polities quaesit vera de necessaria causa postiua; si existimasset

S. Tnomas defectu alicuius positivi, ad naturae assumptae perfectionem essentialem non pertinentis, personalitatem propriam ei deesse, ubi negauit simpllciter deesse propter defectum alicuius ad nat' rae humanae perfectionem pertinentis, ut mentem suam declararet . di incere debuisset, Sed deest per defectum alicuius perfectionis ad essentiam naturae humanae non pertinentis. hoc autem non modo non duxit , sed prorsas contrarium, deesse videlicet propter additionem alia cuius quod est supra naturam. & ne lectori quaerendum relinqueret quodnam sit illud supra naturam humanam, cuius additione naturae Gumptae deest personalitas propria, subiunxit, & recte, Godest, inquis,mmo diuinampersonam. hac enim ipsistam de sola unione substantiali perseri inuini sit natura inumpta, formaliter excluditur ab ea perseitas, Alitudo, separatiKseu negatio unionis eum alia, atque adeo personalitas pristia. cumque eiusmodj perseitatis,seu n gationis ablentia, nec allissentialem, nee ad accidentalem naturae as. Iumptae perfectionem pertineat, propterea velissime a S. Thomasimpliciter & uniuersim dictum est, humanitati assumptae non dees, se personalitatem propriam propter defectum alicuius ad perfectionem humanae naturae pertinentis, sed propter additionem dc unionem personae diuinae cum ea; omnis enim negatio praesentia Positici

580쪽

sibi oppositi tollitur. Neque vero plus habet veritatis quod addit

Caietanus, S.Thomam, etsi non ea presse dicat, saltem supponere personalitatem propriam deesse naturae assumptae propter detectum alicuius positivi; talem enim suppositionem sullo modo, imo Dee eius ullum vestigium, indicat D. Thomas, nec eam ulla ratione in si anuant verba, impedire, aut,habere,quibus utitur sequenti responsione ad s. non enim id solum quod est positiuum, sed etiam quod est negativum, recte dici potest impediri, vel haberi. nam qui se comitem in via adiungit alteri, ne Blus sit, α qui lineae pedali alterum pedem adiungit, ne pedalitatem habeat, impedit, & tamen nihil positivi ab utroque meellit, sed solam aliquid negativum. & qui facultate videndi impeditur, ne sit caecus, aut vestimentis, ne sit nudus, an

quidquam reale&positiuum amittit Z Vt igitur corpus cubicum, si limularum appositione fit rotundum, impeditur habere figuram cubicam, absque eo quod quicquam pQsitivi ab eo expellat sita humanitas assumpta impedita est, x ab ea exclusa est persenilitas propria, nullo positivo ab ea ejecto vel excluso, sed, ut ait D.Thomas, pri s lam additionem & unionem persenae Verbi cum ea ; qua factum est ut natura assumpta non esset natura humana sola, per ses Parata, ocnon unita alteri, quod essentialiter de intrinsece pinulat perlanalitas propria humana.

1 v Obij cies primo cum aduersariis.Tres personae in diuinis resi ter Ebν iri a re stinguntur, non secundum naturam, sed secundum Absistentias pet-mharisis μα- sonales. ergo in diuinis subsistentia personalis est aliquid positiuum, se sitiem tecundum rationem, naturae superadditum. ergo tam dicendum est in creatis. Confirmatur. suppositum ut sic, est commune Deo & creaturis. deinde definitio perionaea Boetio allata, tam con

uenit personae increatae, quam creatae.

Respondeo hoc argumentum, quidquid dicant aduersatil, non magni esse momenti. nam aliter philosophandum est de suppositis diurnis, aliter decreatis; neque ab aduersariis ipsis possunt ea tribui Muli λυρὰ ρ.. ς ς δxo supposito, quae suppositis diuinis tribuuntur. Primo enim, Vira, i-- abf- suepositum in diuinis constituitur in esse suppositi per resinonem,

is non ixa suppositum creatum. quod si idem dicendum esset de supposito creato ac de diuino, etiam suppositum creatum deberet dici constitui per relationem. deinde, natura diuina, propter suam fecundiatatem, communicabilis est tribus personis distinetis; naturae autem creatae non siint communicabiles secundum exigentiam suae natura

multis suppositis distinetis. Tertio, secundum aduersarios, in diuinis subsistentiae personales non distinguntur plusquam ratione an rura. si igitur philosopliari voluerint eodem modo de personalitatibus creatis, illasa natura non nisi ratione distinguere debent , quod