Fontes iuris ecclesiastici antiqui et hodierni edidit Ferdinandus Walter

61쪽

ΚΑROLI MAGNI A. 789. 47 regnum in aeternum conservare dignetur. Quapropter placuit nobis Vestram rogare solertiam, o pastores aecclesiaraim Christi, et ductores gregis eius, et clarissima mundi luminaria, ut vigili cura et sedula ammonitione populum Dei per pascua Vitae

aeternae ducere studeatis, et erranteS OVES , bonorum e XeInplorum seu adhortationum humeris intra aecclesiasticae firmitatis muros reportare satagimini; ne lupus insidians aliquom canonicas sanctiones transgredientem, Vel paternas traditiones universalium conciliorum execdentem, quod absit, inveniens de-Voret. Ideo magno devotionis studio admonendi et adhortandi sunt, immo compellendi, ut firma fide et infatigabili perseverantia intra paternas sanetiones se contoneant: in quo opero et studio sciat certissime sanctitas Vestra nostram Vobis cooperaro diligentiam. Quapropter et uostros ad Vos diroximus missos, qui ex nostri nominis auctoritate una Vobiscum corrigerent quae corrigenda essent. Sed et aliqua capitula ex canonicis institutionibus, quae magis nobis necessaria Videbantur, Eubiunximus. No aliquis, quaeso, huius pietatis ammonitionem eSSe praesumptiosam iudicet, qua nos errata corrigere, Superflua abScidere, Tecta cohartare studemus, sed magis beneVolo caritatis animo suscipiat. Nam legimus in regnorum libris, quomodo sanctus Iosias regnum sibi a Deo datum circumeundo, corrigendo, ammonendo, ad cultum veri Dei studuit revocare. Non ut me eius sanctitate aequiperabilem faciam, sed quod nobis sunt ubi quo sanctorum semper exempla SequendR, quOScumque poterimus, ad studium bonae vitae, in laudem et in gloriam domini nostri Iesu Christi, congregare necesse est. Quapropter, ut praediximus, aliqua capitula notare iussimus, ut simul haec eadem vos ammonere studeatis, et quaecumque Vobis alia necessaria esse sciatis, ut et ista et illa aequali intentione praedicetis. Nec aliquid quod vestrae sanctitati et populo Dei utilo videatur, amittite ut pio studio non ammoneatis; quatenus ut et vestra sollertia et subiectorum oboedientia aeterna felicitate ab omnipotente Deo remUneretur.

OMNIBUS. I. Sunt enim aliqui, qui culpis Oxigentibus ab episcopo proprio excommunicantur, et ab aliis ecclesiasticis vel laicis praesumtiose im communionem accipiuntur: quod omnino sanctum Nicenum concilium, simul et Calcidonense, necuon et Antiochenum atque Sardicense, fieri prohibent.

62쪽

VII. CAPITULARE ECCLESIASTICUECono. Nic. can. 5. De his qui Oxcommunicantur, sive Clerici, sivo laici, ab Episeopis per suas quasque parochias, servetur ista sententia , ut ii qui ab aliis excommunicantur, ab aliis non reci Piantur. Requiratur sano ne sorte pro aliqua indignatione animi aut contentions , aut qualibet tali commotions stomachantis Episcopi, abiecti sint. Ut ergo haec digna possint examinatione perquiri rectum esse visum est per singulos annos in singulis quibasque provinciis bis in anno Episcoporum Concilia fieri, ut simul omnes in unum convenientes EX universa provincia, eiusmodi examinent quaestiones; ut ita demum qui ob culpas suas Episcoporum suorum offensam merito contraxerint, digno etiam a caeteris sxcommunicati similiter habeantur, usquequo vel in commune omnibus vel ipsi Episcopo suo fuerit visum humaniorem circa eos tenere sententiam. Αgantur autem Concilia, samel quidem ante dios Quadragesimae; ut Omnibus, si quae sunt, simultatibus amputatis, mundum Deo solemne

munus possit Offerri. Secundo vero agantur circa autumni tempus. Cone. Antioch. can. 2. Non autem liceat communicare ex om-nicatis , nequo per domos ingredi, et cum eis orare qui Ee Iesiae non participant, nequo in alteram Ecclesiam recipi qui ab alia segregantur. Quod si visus fuerit quilibet Episcoporum vel Presbyterorum, aut Diagonorum, vel etiam quis in eanoue detentus, XoOmmunicatis communicare, et hunc oportet communione privari, tanquam Ecclesias regulas confundentem.

Ibid. can. 6. Si quis a proprio Episcopo 8xcommunicatus est, non eum prius ab aliis debere suscipi, nisi a suo fuerit receptus Episcopo, Rut Concilio sacto occurrat et respondeat. Et si synodo satisfeceriι, et statuerit, sub alia sententia recipi oportere. Quod etiam circa laicos, et Presbyteros et Diaconos, et omnes qui in Clero sunt, convenit Observari. Cono. Sardi c. can. 16. Hostus Episcopus dixit: Hoc quoque Omnibus placeat, ut sive Presbyter, sive Diaconus, sive quis Clericorum, ab Episcopo suo communione suerit privatus, et ad alterum Episcopum perrexerit, et scierit is, ad quem confugit, eum ab Episcopo suo fuisse abiectum, non oportet ut ei communionem indulgeat. Quod si fecerit, sciat so convocatis Episcopis causas esse dicturum. Universi dixerunt; Hoc statutum ob pacem servabit, et concordiam custodiet.

EPISCOPI S. Π. Item enim habet in eodem concilio, ut eorum qui ad ordinandum veniunt, fides et vita prius ab episcopo diligenter

discutiatur, et sic ordinentur.

Cone. Nic. can. s. Si qui sino examinatione provecti sunt Presbyteri, si examinati confessi sunt peccata sua, et eum consessi sunt, contra regulam Venientes homines manus sis temere imposuerunt,

63쪽

hos occlesiasticus ordo non recipit. In omnibus enim quod irreprehensibilo est catholica dolandit Ecclesia.

OMNIBUS. III. Item in eodem concilio, necnon et in Antiocheno, si

mul et in Calcidonense, ut fugitivi clerici et peregrini a nullo

recipiantur nee ordinentur, sine commendaticiis litteris, et sui

episcopi vel abbatis licentia.

Conc. Mo. Ean. l6. Si qui sine respectu agentes, ot timorem Dei ante oculos non habsentes, nequo seclesiastica statuta custodientes, regesserint ab Eoclesia sua, sive Presbyteri, sive Diaconi, sive in quocunque ordine ecclesiastico positi fuerint, hi nusquam suscipi debent in alia Ecclesia: sod cum omni necessitate cogantur ut redeant ad Ecclesias suas. Aut si permanserint, Θx Ommunicatos eos esse oportet. Si quis autem ausus suerit aliquem qui ad alterum portinet, ordinare in suam Ecclesiam, cum non habeat consensum Episcopi illius a quo recessit Clericus suus , irrita sit huiusmodi ordinatio. Conc. Antioch. can. 3. Si quis Pre sbyter, vel Diaconus , vel quilibet Clericus, deserta sua Ecclesia, ad aliam transeundum esse ore-didorit , et ibi paulatim tentat, quo migravit, Perpetuo Permanere, ultarius ministrare debet, Ρraesertim si ab Episcopo suo ad revertendum suerit oxhortatus. Quod si et post evocationem sui Episcopi non obaudiat, sed perseveraverit, omnibus modis ab ossicio deponiueboro, nec aliquando spem restitutionis habere. Si quem vero post hanc culpam depositum alius Episcopus susceperit, et ipso a communi synodo poenam morebitur increpationis, tanquam ecclesiastica iura dissolvens. Concit. Chalc. can. 13. Peregrinos Clericos et Lectores in aliena civitate, sine synodicis litteris Episcopi sui, penitus nusquam mini

strarct POSSE.

OMNIBUS. IV. Item in eodem si nodo interdictum est praesbiteris, et diaconibus, vel omnibus qui in clero sunt, mulierem habere in

domo sua propter Suspieionem, nisi matrem, aut Sororem, vel eas tantum persona S quae Suspiciones effugiunt.

Cone. Nic. ean. 3. De suspeetis vero omnimodis interdicit sancta synodus, neque Episcopo, neque Presbytero, neque Diacono, neque omnino ulli Clericorum , habero secum mulierem extraneam; nisi sorte mater sit, Rut soror, aut avia; in his namque personis et harum similibus omnis suspicio declinatur. Qui aut m praetor haec agit, periclitabitur de clero suo.

Halter Fontes iuris ecclesiastiei. 4

64쪽

o MNIBUS. V. Item in eodem concilio, seu in decretis Ρapao Leonis, necnon et in canonibus quae dicuntur apostolorum, sicut et in lege ipse Dominus praecipit, omnino omnibus interdictum est ad usuram aliquid dare.

Cono. Nic. can. 17. Quoniam multi Clerici avaritiae causa turpia lucra soctantes, obliti qua divini praecepti quod dicit: sevi peetiniam suam non dedit ad usuram, sapnerantes centesimas exigunt, statuit hoc sanetum Concilium , ut si quis inventus suerit post hane definitionem usuras accipere, vel ex quolibet tali negotio turpia lueraseetari, vel ebiam species frugum ad sexcuplum dare, omnis qui talo aliquid commentus laserit ad quaestum, abscindatur ex clero, et alienus ab ecclesiastico habeatur gradu.Can. apost. M. Episcopus, Presbyter, aut Diaconus usuras a debitoribus exigens, aut desinat, aut certe damnetur.

EPISCOPI S. VI. Auditum est aliquos presbiteros missam celebrare, et non communicare: quod omnino in canonibus apostolorum interdictum esse legitur. Vel quomodo dicere recte potest, si non communicaverit, Sumρsimus, Domine, sacramenta' Haec vero per singula capitula in statutis Nicoeni concilii Iegere potestis, Seu in aliis sanctorum patrum si nodalibus edictis.

Can. apost. 9. Si quis Episcopus, aut Presbyter aut Diaconus, vel quilibet ex sacerdotali catalogo tacta oblatione non communicaverit, aut causam dicat, ut si rationalis suerit, veniam consequatur; aut si non dixerit, communione privetur, tanquam qui populo causa lassionis extiterit, dans suspicionam de eo qui sacrificavit. quod re to non obtulerit.

OMNIBUS.

a synodo vel a Suo episcopo, et postea ministrare praesumunt, praecipitur ut nullus audeat ei communicare. Si quis vero eo communicat, simili sententia subiaceat sicut et damnatus.

Cono. Antiooh. can. 4. Si quis Episcopus a synodo, vel Presbyter vel Diaconus a proprio Episcopo, fuerit exauetoratus, et praesumpserit sacri ministerii quippiam, non ei amplius liceat, nequo in alia unodo spem restitutionis haboro, neque assertionis stlicuius locum; sed et communicantes ei, omnes abiiciantur ab Ecclesia; et maxime si postquam cognoverunt sententiam adversus eum Prolatam, ei contumaciter communicaverint.

65쪽

ΚΑROLI MAGNI A. 789.

facere in suis parrochiis sine conscientia et consilio sui ine tropolitani, et metropolitanus sine eorum consilio.

Cono. Antioch. Ean. 9. Per singulas provincias Episcopos constitutos scire oportet Episcopum metropolitanum, qui Praeest, curam et sollicitudinem totius provinciae suscepisse. Propter quod ad metropolitanam civitatem ab his qui causas habent, sine dubio concurrahur. Quapropter placuit sum et honora praeire , et nihil ultra sine ipso reliquos Episcopos agere secundum Rutiquam patrum nostrorum, quae Obtinuit, regulam, nisi haec tantum quae uniuscuius ques Ecclesiae per suam dioecosim Gompetunt. Unumquemque senim Episcopum oportet potestMem habere suae dioecesia ad hanc gubernandam secundum competentem sibi reverentiam, ad prondendum regioni quae . subest ipsius civitati, ita ut etiam ordinaro ei Presbytoros et Diaconos probabili iudicio liceat, oi do singulis moderatione et pondera disceptare. Ultra autem nihil agendum permittitur citra metropolitani Episcopi conscientiam.

SACERDOTIBUS. m. Item in eodem concilio, simul et Acyronense, ut corepiscopi cognoscant modum suum, et nihil faciant absquae licentia episcopi in cuius parrochia habitant.

Cono. Antioch. can. 10. Qui in fundis et villis constituti sunt Chorepiscopi, tametsi manus impositiones ab Episcopis susceperunt,ot ut Episcopi consecrati sunt, placuit sanetae synodo seire eos oportere modum proprium retinere, et gubernare adiacentos Ecelesias sibi commissas , et esso contentos propria sollicitudine et gubernatione quam susceperunt. Constituere autem his permittitur Lectoros et Subdiaconos et Exorcistas, quibus sussiciat istorum tantum graduum licentiam accepisse. Non autem Presbyberum, non Diaconum audeant ordinare praeter conscientiam Episcopi civitatis, vel Ecclesiae cui adiacens invenitur, seu ipse, seu regio in qua praeesso dinoscitur. Quod si prapvaricari ausus suarit constitata, deponisum et dignitato qua praeditus ost debere privari. Chorepiscopus autem ab Episcopo civitatis vel loci, cui adiacet, Ordinandus est. Conc. Aneyr. can. 13. Vicariis Episcoporum . quos Grapci Chor- episcopos dicunt, non licero Presbyteros vel Diaconos ordinare ; scd nec Presbyteris civitatis sino Episcopi praecepto amplius aliquid iubere , vel sine auctoritato litterarum eius in unaquaque parochia aliquid agere.

0MNI CLERO. X. Item in eodem concilio, ut episcopus vel quilibet ox

66쪽

52VII. CAPITULARE ECCLESIASTICUM clero sine consilio vel litteris episcoporum, Vel metropolitani, non audeant regalem dignitatem pro suis causis clamare, sed

in commune episcoporum concilio causa eius examinetur.

Cone. Antioch. caii. II. Si quis Episcopus, vel Presbyter vel omnis omnino qui est sub ecclesia8ti ea regula constitutus, praeter consilium et litteras eorum Episcoporum qui sunt intra provinciam, et maxime Motropolitani, ad Imperatorem perrexerit, hunc abdicari et elici non solum communione debere, sed a propria dignitate privari, tamquam molestum et importunum imperialibus auribus, contra ecclesiastica constituta. Si autem necessitas cogat ad Imperatorem excurrere, cum deliberations et consilio Metropolitani ipsius provinciae, Episcopi et caeterorum consolentia qui in eadem provincia sunt, os litteris. iro dehinit.

EPISCOPI S. XI. Item in eodem concilio simul et in Sardi cense, necnon et in decretis Innocentii papae, ut nullus episcopus in alterius pareochia ordinationes aliquas audeat efficero, Vel negotia peragere quae ad eum non pertinent.

Cone. Antiooh. ean. 13. Nullum Episcoporum debero ex alia provincia ad aliam transitum sacero, et ordinare aliquos in Ecclesiis, aut provehors ad sacrum ministorium; ncto alios illuc socum adtrahat Episcopos, nisi sorte rogatus per litteras abierit, non solum a Metropolitano , sed ab liis qui cum Oo sunt provinciae Episcopis. Quod si nullo invitante inordinato superveniat, ρι aliquos vel ordinare praesumpserit, vel quoslibet actus illi Ecclesias compotentes ad se minus pertinentes usurpare tentaverit, vacua quidem et inR-nia erunt Omnia quae gesserit, ipse vero huius indisciplinati ausus si irrationabilis coepti dignas causas expendat, tamquam depositus a snncta synodo , et propter huiusmodi praesumptionem iam prae

damnatus.

Cono. Sarn. can. 18. Ianuarius Episcopus dixit: Illud quoque statuat sanctitas vestra, ut nulli iliceat Episcopo alterius Episcopi civitatis ministrum coelesiasticum sollieitare, et in suis parochi iis Ordinare. Universi dixerunt: Placet; quia ex his intentionibus solet nasci discordia. Et ideo probibet omnium sententia ne quis hoc sacere audeat.

Innocent. Epist. 7. Innocentius Florentino Episcopo Tihurtinensi. Non semel sed aliquotions clamat scriptura divina transferri non oportere terminos a patribus constitutos: quia nefas est, si quod Ritor semper possederit, alter invadat. Quod tuam honitatem frater et coepiscopus noster Ursus adserit perpetrRsso. Nam Nomentanam sive Filicien Aem parochiam ad suam dioecesim a maioribus portinentem, invasisse te, atque illic divina celebrasse mysteria inconsulto eodem ae nosciento, non sine dolore conquestus est. Quod si

67쪽

vorum est, non leviter te culpam incurrisse cognoscas. Unde si declinaro cupis tantae usurpationis invidiam, nostris litteris admonitum to convenit abstinere. Certe si aliquid tibi credis iustitiao suffragari, integris omnibus et in pristino statu manentibus, Post dies venerabiles Paschae adesse debebis. ut memoratis possis intentionibus respondere, partibusque in medio collocatis, quid antiquitas aut veritas habeat inquiramus.

EPISCOPI S. XII. Iteni in eodem concilio, ut episcopus ciuη aeclesiae curam habeat ad quam ordinatus est.

Cone. Antioch. can. 23. Episcopum de dioecesi ad alteram dioecesim non debere transire, Deque si seipsum ingesserit, nequo si a populis fuerit violenter attractus . neque si etiam hoc ei ab Episeo-pis Suadetur. Manere autem eum debere in Ecclesia Dei quam ab initio sortitus est, et non ab ea ullo demigrare, secundum regulam super hoc olim a patribus constitutam.

EPISCOPI S. XIV. Item in eodem concilio, necnon et in Ualcidonensi, ut provinciales episcopi cum suo metropolitano bis in anno propter causas ae clesiae concilia celebrent.

Cone. Antioch. ean. 20. Propter ecclesiasticas cura η et quae exi-Btunt controversias dissolvendas, sufficere visum est bis in anno per

provincias singulas Episcoporum Concilium fieri. Primo quidem post tertiam hebdomadam Paschalis festivitatis , ita ut in quarta hebdomadiu quae consequitur, id est, mediae Pentecostes, Concilium com Pleatur. Admoneant autem provinciales Episcopos hi qui in amplioribus, id est, qui in metropolitanis civitatibus degunt. Secundum vero Concilium Idibus Octobribus habentur, qui dies apud Graecos

hyperboretaei meusis decimus quintus invenitur. In ipsis lautem Conciliis et Presbyteros et Diaconos praesentes e8se Oportet, et omnes quotquot se laesos oxistimant, et sΠiodicam expectare sun-tontiam. Nec liconi aliquibus apud semetipsos sine metropolitari O-rum Episcoporum conscientia synodos sacere, quibus de omnibus causis constat permissum esse iudicium. Cono. Chalc. can. 19. Ad aures nostras pervenit qii Oniam in provinciis non fiunt Episcoporum synodi secundum Cunonum constituta, ut hinc multa rerum occlesiasticarum quae emendanda sunt negligi. Sancta igitur synodus constituit, secundum Uationes Patrum, bis in anno Episcopos in idipsum in unaquaque Proviucia convenitie quo Metropolitanus constituerit, et omnia quaecumque emerserint eOITigere. Episcopi vero qui non convenerint, in propriis positi civitatibus, et non per prosectionem Rhsentes, maxime suppeditante salute, Duiligod by GOoste

68쪽

M VII. CAPITULARE ECCLESIASTICUM

et a necessariis ot excusabilibus occupationibus liberi, fraternitatis intuitu corripiantur.

EPISCOPI S. XIV. In concilio Laodicense, necnon et in Affricano, praecipitur, ut monachi et clerici tabernas non ingrediantur edendi vel bibendi cauSa.

Conc. Laodio. can. 24. Quoniam non oportet aliario servientes, a Presbyteris usque ad Diaconos , et deinceps Ordinis ecclesiastici omnes usque ad Ministros, aut Iaeotores , aut Psaltas, aut Exorcistas, aut Ostiarios, aut etiam eos qui in proposito sunt continentiae, tabernas introire. Cono. Asrio. can. 7. LR Clerici edendi vel bibendi causa labernas non ingrediantur nisi peregrinationis necesgitate compulsi.

AD OMNES. XV. Itom in eodem concilio praecipitur, ut a vespera Usque ad vesperam dies dominica servetur.

Cono. Laodic. can. 29. Non oportet Christianos iudaizare et in sabbato vacare, sed operari eos in eadem die. Dominica vero, praeponendo eandem diem, si hoc Bis placet, vacent tanquam Christiani. Quod si inventi fuerint iudai garo anathema sint.

OMNIBUS. XVI. Item in eodem concilio, ut ignota angelorum nomina nec fingantur, nec nominentur, nisi illos quos habemus in

auctoritato: id sunt Michahel, Gabrihel, Baphahel.

Cono. Laodic. can. 35. Quod non oportet Christianos derelicta Ecclesia Dei, abire, et angelos nominare, et congregationes Reere: quae omnia interdicta sunt. Quicunque autem inventus fuerit occulte huic idololatriae vacans, anathema sit, quoniam derelinquens Dominum nostrum Iesum Christum filium Dei, accessit ad idola.cLERICIS ET NON NANIS. XVII. Item in eodem concilio, quod non oporteat mulieres ad altare ingredi.

Conc. Laodic. can. 44. Non oportet mulieres ingredi ad altare.

8ΑcERDOTIBUS. XVm. Item in eodem concilio, ut coclearii, malefici, incantatores, et incantatrices fieri non sinantur.

Cone. Laodio. can. 36. Quoniam non oportet ministros altaris, vel Clericos, magos aut incantatores esse, aut sacere quae dicuntur phy- Dissili Corale

69쪽

Iacteria, quae sunt magna obligamenta animarum. Hos autem, qui talibus rebus utuntur, proiici ab Ecclesia iussimus.

0MNIBUS. XIX. Item in eodem concilio, necnon et in Sardi cense, quod non oporteat in Viliolis Vel in agris episcopos constituere.

Conc. Sardio. can. s. Noli oportet in vicis et in villis Episcopum ordinari, sed eos qui circumeant constitui. Hos autem qui hinc ordinati sunt, nihil agere sine conscientia Episcopi civitatis. Similiter etiam Presbyter nihil sine praecepto Episcopi et consilio agat. Sietiim subito aut vicus aliquis aut modica civitas, cui satis est unus Presbyter, voluerit sibi Episcopum ordinari, ut vilescat nomen Episcopi et auctoritas, non debent illi ex alia provincia invitati sacere Episcopum, nisi aut in his civitatibus quae Episcopos habuerint, aut si qua talis aut tam populosa est quae mereatur habere ΕΡiscopum. Hoc omnibus placet 3 Synodus respondit: Placet.

SACERDOTIBUS. . Item in eodem concilio, ut canonici libri tantum legantur in aeclesia.

Cono. Laodie. can. 59. Non oporeus ab idiotis psalmos compositos et uulgares dici in Ecclesiis, neque libros qui sunt extra canonem legere, nisi solos canonicos novi et Veteris testamenti. Quae intem oportet legi et in auctoritatem recipi, haec sunt: Genesis mundi,

Exodus Aegypti, Leviticum, Numeri, Deuteronomium, Iesu Nave, Iustices, Ruth, Regnorum libri quatuor, Paralipomenon libri duo, Esdras libri duo, liber Psalmorum CL, Proverbia Salomonis , Cantica Canticorum, Ecclesiastes, Iob, Esther, Duodecim Prophetae, id est, Osee, Amos, Ioel, Abdias, Ionas, Micheas, Natim, Ahacuo, Sophonias , Aggaeus, Zacharias , Malachias. Item Isaias, Hieremias, Egechiel, Daniel. Novi testamenti Evangelia quatuor: secundum

Matthaeum, secundum Murcum l. secundum Lucam, secundum Ioan

nem. Actus Apostolorum. Catholicae epistolao Petri II, Iacobi Ι, Ioannis III, Iudae I. Epistolae Pauli XIV. ad Romanos, ad Corinthios prima et secunda, ad Galatos, ad Ephesios, ad Philippenses, in Colossenses , ad Thessalonicenses prima et secunda, ad Timotheum II, ad Titum, ad Philemonem, in Hebraeos.

aut quemlibet ex clero per pecunias ordinari: quia utrique deponendi sunt, et qui ordinat, et qui ordinatur, necnon et qui

mediator est inter eos. Diuitigod by Go le

70쪽

XXII. Item de eadem re in canonibus apostolorum legitur, quam heresim iam ipse princeps apostolorum in Simone mago terribiliter damnavit.

Conc. Chalo. can. 2. Si quis Episcopus ordinationem pro Pecunia secerit, et vendiderit rem quae nisi gratia non adquiritur et sub pecunia ordinaverit Episcopus sirovincialem Episcopum , sive Presbyterum vel Diaconum, aut eorum quemquam qui in numero Clericorum continentur, aut accepta pecunia lacerit Oeconomum vel Defensorem, vel Ostiarium, vel quemcunque huiusmodi, pro turpitudine lucri qui hoc fecisse probatur, sui gradus periculum sustinebit. Sed et is qui ordinatur, nihil ex ordinatione quae pro negotiatione processit , utilitatis acquirat; sed fiat dignitatis vel rei quae ipsi pro Pecunia commissa est, alienus. Si quis autem his iam turpibus et nesariis lucris medius inte fuisse videtur, et is, si quidem Clericus fuerit, degradetur ; si vero laicus aut Monachus, anathematigetur. Can. UOst. 30. Si quis Episcopus aut Presbγter, aut Diaconus, per pecunias hanc obtinuerit dignitatem, deiiciatur et ipso et ordinator eius, et a communione modis omnibus abscidatur, sicut Simon Magus R Petro.

OMNIBUS. XXIII. Item in eodem concilio infra dua capitula necnon et in decretis Leonis papae, ut nec monachus nec clericuS in secularia negotia transeat. Et ut servum alterius nullus sollicitet ad clericalem vel monachicum ordinem sine voluntate et licentia domini sui.

Cono. Chalc. can. 4. Item qui revera et manifesto solitariam vitam sectantur, honore competenti langantur. Quoniam vero qui clam sub praetextu habitus monachilis, Ecclesias et conventus et res communes disturbant, civitates indiscreto circumeuntes, et monasteria sibi constituero studentes, placuit nusquam ullum aedificare debere neque monasterium con8tituere, neque oratorium, absque civitatis Episcopi voluntate. Monachos vero qui sunt per singulus civitates

et provincias, Episcopis subditos esse, et quietem diligere, et ieiuniis esse intentos et orationibus, et in illis locis observare in quibus

seculo renuntiasse videntur. Nequaquam autem ecclesiasti eis vel secularibus rebus communicare, neo importunitatem inferre desertis propriis monasteriis , nisi sorie quaesiti suerint propter causam necessariam a civitatis Episcopo. Sane in monasteriis non esse suscipiendum servum ad Monachum faciendum praeter proprii domini J In editions Balugii haec inscriptio deest, et quae sequuntur cum antecedentibus una serie cohaerent, quod rectius Puto. Dissili Cooste