장음표시 사용
101쪽
IOOM. VARRONIS LIB. i I , CAP. 7 triginta mensium primum dentes medios dicitur amittere, duo superiores, totidem inseriores. incipientes quartum agere anuum itidem eiiciunt, et totidem
btis P. in trigineta mensibus Cr o dinis a. V. diaris IIem h et totidem Ald. sveriores et totidem Proximos, et mimis eiectis totidem inferiores Cr. i eii- Triginta mensium Priusquam deleetione videamus, alictoritatem constitii emus. Locus antiquissimus est
tuto liv τα ετη. unde patet, eum in Varrone legisse : primo anno luci euteitem eodem modo amittere binos sei- Iicet ii trimiue , tram quos ea os flent renasem es , eis sexto anno i Ieri
incipiunt . Crescentius etiam h. l. ita laudavit: Quinto anno inclytenteamit ιt similiter alios Damor, scilicet duos fureriores et draras inferiores, Pra dictis Proximos, qui re scortes sexto anno implere incipiting - solent relinos.
Vides eum de caninis eleel Ix menti rim non sacere. Ad veram lectionem dueit etiam Cod. Polit. quum canos habeat. Denitive etiam Plinius nobi elim saeit, qui ita h. l. exeerpsli XI.
seel. 64 : Amittit tricesimo mense m mores uiri redis iam s. sequenti anno totidem proximos, quo mi tinet diceticolumeliares. Quinto anno incipiente, bini in amittit, qui sexto amo renas untiar. Semimo amo omnes habet et renios et immurilites. Omisit Plinius mentionem caninorum eiectorum; vemim simul ea vitalem et iis atre repletionem succedentem male omisit. Post
102쪽
DE nR AVSTt C IDI proximos eorum quos amiserunt, et incipiunt nasci quos vocant columellares.' Quinto anno incipientit 3 item eodem modo amittere ' binos, quos cavos habent
mune repet. I. B. Be. R. λ colvinum res quinto I. B. Br. R. l incipiente. Item Eaed. ine tenete etiam Ald. m o nillerem bimas reo canos Labeat P. Vulgo quos cintinos halerat tum. Bmiseli. equos canimM. Crese. Proximos, et seeutidum dentium laetum olumellares seu caninos enasci, palet etiam
ex loco Ai,surii Hippiatrie. p. 239, ubi
ali dentes minores caninos enatos habere. Vgillio apud Caugium h. v. d rei, caninos dentes propter longitu lunem rotundam vulgo columellos dicit et vetus versio Aristotelis apud Vin- utium Spec. natur. XVIII, cap. 78 dixit, dente apri exsertos, graece χαυώδοντας. Itaque quum ex testimoniis tot constet. et natura rerum comprobet, dentes caninos non magis tiuam molares eiici unquam, sed quaternos postremo renatos loco dentes primores invitate sua aetalem equi istiue ad initium octavi anni signisi. care, septimo demum plane explendo, reliqui enim longe citius explentur emendavi lectionem vulgatam:
γον. quae Buellius ita teriit: ubi quar.
des esse ineptissime non ex fide smeri dicis. sed auctoritate Columellae et Varronis eonsarcinata. Graeca ita sunt constitii elida, ut Apsyrius eum reliquis scriptoribus et ipsa rerum n tura in gratiam redeat: αρχομέγου
τως αυω lv. Post secundum igitur iacium mete sit dialintur nasei canini; postea reliqui, quos καταρτισμου appellat Apsyrtus, quia complent ni in merum dentium omnium, a natura equo tributorum. Deinceps legendum est: του ιβδό-υ επιλαβόμvoc π - μοσας siti Ira τῶ tivi ματα recisis verbis τον ογδοον ενιαυτοv, quae toli sententiae et naturae repugnant. Ceterum ut Aristoteles de equo iaκμάζιεροτα τους βολους, ita etiam Apsyrtus
paulo post: ακ-- αποτου καταρτι- σμου. De numero, forma et mutatione
dentium accuratius disputavi ad C lumellam. Superest locus Apsyrti in
103쪽
ID 2 M. VARRONIS LIII. lI, CAP. tum renascentos cis, sexto anno implero . septimo omnes habere solent' renatos, et Completos. His 'maioresqhii sunt, intelligi negant posse. praeterqunm quum dentcs sin se facti hi occiii et supercilia Cana,
primi eiecti re uiscuntur. Quinto anno inci enu amittant similirer alios creta rar. scilicet duos stipi ores et duos ivscriores, Prae dictis Proximos , gyri remiscentes sexto armo implere iraemisit solent relin . Q-m inuem suam Duriores, mitis
aetatis sint, inlinii negam Posse. nme P. ω Iarii stim a. V. H. Sim. o μα mu tmτων. quae Ruellius ineptissime vertit: deris dissilit rapitisque rotatur et in triarissularem flaurum exit. Vides enim, dentem rotumltim simul trigonum esse non posse. Noe de ullo alio denta equino, nisi de canino,
assirmare potuit Apsyrius, diligens
κriptor, aetate eum rotundum fieri et obtusum. Ila enim interpretor ver. hum ρηγνυται. Alterum τρυγωγιζετοuror plum censeo; equidem certe non intelligo. Dentes autem eanini primum aeuii atque utroque latere in aciem exeuntes sensim aetate detriti obtunduntur, rotundiores filiant et simul gingivarum ea me recedentes magis prominent; quod magis etiam accidit equis, Dena passis, ut recte alii mad ertit Aristoteles in Ioeo suis pra laudato, tibi reele Codex Medi-ceus habet: των μευ γὰρ ιπιταστι v
di mi ἱππαστῶν μεγας μεν QP απηρτισμος. ubi ex opposito apparet, in priore colla deesse quaedam I non M. jum enim a freno detritus dens eant.
nu, si longἰor gingivis repulsis sed
bro Codex Regius et Ambros. insemiratnegaticinem. idetur potius a verbo απαρτιζω ductum iam ρτι voc verum esse. Liquidius iudicare liceret de lectione, si Apsyrii locus esset maiani alior; ubi certissime ὀ --δουο legendum esse allirmo. Reliqui enimile les equi scirmam non mulant. Ca vitas en ina , senstiti replenda, ad sormam non pertinet externam.
Triglutia mensι-ὶ mensitio ex Cod. Polii. S. Re par. et duobus Laurent. Et Vindob. praeseletrini edera; deineeps incipiente secl. 3 iisdem nuelori biis. Postea corrigit: Minos. Quom ca os
rigit Pon ledera in C his post. ex lectione qtiatum Florent. et Ambros.
addo Vindob. γ Vulgatum e tim in Codd. ut in Vindoli. es e nil seri
104쪽
ct sub ca lacunaeox observa tu dicunt eum equum habere annos sedecim.' Forma essu Oportet magnitu- idine media,' quod nec vastas' nec minutas decet esseoquas: clunibus ac ventribus latis. Equos ad admissuram quos velis habere, legero' oportet amplo cor-Ρore , se OSOs, nulla parte Corporis inter so non
sex. Deitu Λ. Inni. G. l Ita I. B. Br. n. Cr. Vulgo modica. Vulgo Mastos ut interpretatur Columella, eum glu-gi is aetate retractis dentes magis prinminent. Hoc eodem signo hodieque utuntur ae lalis. Rem ipsam ita tradunt Hippia trica alieli re Apsyrici p. 227 :
προπΠττωχοτας, lasn δἐ καὶ τας πολιάς καὶ τὰ ὐποκατω των ὀρθα .uωsκοiλοτερα καὶ τους , ππρα πασιν οτι iσrtv ἐυ τεὴ εκκαιδεκρ- ετει ὀ ιππος. Vides igitur, Aps vritim h. l. ita interpretari, ut non solum Iacunae sub superei liis adsint, ed et ipsi oeuli magis eavi appareant. Anticlua mea Creseenili editio habetita tri sua mensi s Primum demes me dios dieit amittere, duos avertores et totidem p imcur et Primi elaeti et imitaem - saeti sunt Mochi. id est PKemi. ubi Basil. haliat: et primis ineristolidem et ret. Celerum Crescentius eant nos appellat scalones, et πρωτο pullum dicit primi morsus, δευτ οβόλου , secundi m rsus; tertii iacius deriles quadratos ait vocari, et nasci pullum eum ratietas, ubi Edii IoBM. habet deuii in arieteriraribtus.
Sedecim Columella VI, 29, 5 decem ponit; sed cum Varrone sicli minius et Apsyrtus. ut ad ridum ollam doceo. Itaque Colii melliam ex Varrone potius quam liti ne ex Ccilumella corrigendum esse, reele ensuit Pon- lede r. . 'rsiniis cDntra sentieliat; qui ex Nonio posuit locum: Dones stivis Woductra Ore et dentihus Prominensitio,
alium deinde Lueilii: broebus Moula--s deure ad rem emirmior hic est rhinoceros . Denique x argenteis denariis memorat aliquem L. Titum Broe .cti . Titum Brocchum nominat Cicero pro Ligario.
esse oportet, tit sit Varro , nurgnitudine media, quia tice et aura nec exiles decet esse essuras, Atinitas - latis. ubi
antiqua mea editio habete tintias nee minii as. Vnde vulgatam huius locidistinctionem correxi, monente etiam Ponte dera, qui recte comparavit locum Geo ponitorum 46, 4, ubi de equabus est: -θηὶtiat: ιππους tivat Κυπαγεὶς και - ἔθος με κα-νὀυ και ἰδειν, πλαυς τειν τοῖς μερIσι της κοt .lac χαι χατα Gesu. vulgatam ineptissime defendebat. Qinia nee DasIas Lectionem Mallos pro υastos Codi eum Polit. Repar. retitiani, Caesen. Ponte dera interpretatur, quasi Malos dictum sit de princeritate non modica, quemadmodum
vulgus in Italia de liomine procero et gracili soleat egit e alo. Editio
Princeps et antiqua mea, Crescentii Dalias lint,eni. Ad admissuram Crese. equos quras
105쪽
s congruentis Qualis' suturus sit inuus, ct ' pullo coniectari potest, si Caput habet non magnum, DCC membris consusis : si est oculis nigris . naribus non angustis. auribus applicatis cervice molli . ' non' angusta, iuba crebra, susca, sub crispa sub tenuibus setis, implicata in dexteriorem partem cervicis, peetus Ia- tum et plenum . humeris latis, ventre modico, lumbis
χικυμώκου ἐπὶ τὰ δεξια του oactum. Unde apparet, quae quoque Drdine verba Varronis olim Iegerit scriptorgraerus. - E Petilio Leetionem Polii. et A. Reparat. defendit Ponte dera, quasi olim Pulus et Pulius, ut Pustia et piuio fuerit in usu loquendi. Nec mem is confusis Vrsirius m. lebati nec memm eonfusa. Vulgatum defendebat Gesner inepte; eapitis enim non sunt membra, sed partes. Quid si verba haee reponas statim post illa non e mgmenti de admissario pIta Apsyrtus de admissario Geoponte. 6, ε : τε περιο cn του σώματος --γαν, εὐπαγῆ πῶσι τοις Cerrire moui Isaee verba excidisse vidit Vrsiniis ex loco Geomuicorum. Ita Columella VI, 29, cemice mestitissaque non longa. Idem aures appli-eatas dixit breves et adrectas, Palla- ditis breves et argutas. 'sca Ursinus verba fusca, m-ν-hus seris omilli vult, et deinde legi inclinata , secutus auctoritatem Ge
ponteorum. Nec haec in pullo equino signa lini et Columella. Implieasa Ita et Virgilitis Georg. III, 86; et Propertius IV, 4, iliae m-eui ritius dextras Minoeat hise itilas. Nodos iubariun significat Statius Theb. IX, 687 , colu sedent m is et castigata tu rum Mertas. Manncis detonsos amicae suae laudat Propertius 4, 8, 45. Originem moris itide deducit Berenger, quod olim a dextra parte equum adscendebant et iubam manu apprehendebant simul. Hema Geoponica: σT: λς ευρυ. ρομυωρ vov, ωμοπλατας ρογαλας, βραυλὰ, κοιλιαν ευογκον, διδυ-
Numaeri, Luis IIuc revocanda sunt verba, alieno loco posita, sca 'tilia Insis, et deinceps legendum ex Geoisi uicis: humeris rectis. Columella utrumque membrum complexus est verbis: grandibias armis et rectis. Scapulis se ilicet in serius iungiantur humeri , qui reeli esse debent; scapulae eontra alti, eorum pie intervallum
106쪽
DE RE RUSTICA I OA deorsum versum pressis, scapulis latis, spina maxime duplici, sin minus, non exstanti,' coda ampla sub Crispa, cruribus rectis aequalibus, potius figura altis,'
genibus rotundis, nec magnis, nec introversus Spectantibus, ungulis duris: toto corpore ut habeat Venus,
quae animadverti possint,' quod qui ' liuiuscemodi
go interpositum et o m. I. B. Br. R. g aeq. intro ersia: Politis si rata l. B. Dr. B. Caraenas Codex iurem stis et cet. P. Hinc esseei verba politis sipua allis vulgo omissa. li ue cum Vici. 'quae Om. I. B. Br. R. k possisu P. eontra Columella: ut a L is et naside ritutis, laude Ursinus h. l. legi voletini: messis ac linis, recte; et si verba sevtidis utis ante humeros
Exurim i Ita ex libris suis posuit Victorius pro extenta. Geomnica μηκυρῶ v i. e. non gibberam. Cruratis P Columellar aequali sesque vitiis rectisque minam, tereti gravi Pur oviae neque introrsus Mect-ia, ubi lanien libri meliores habent moltibus pro aeφώuibus, eluod in aeseret,in Pontedera, et comparabat mollia erura apud Virgili uin III, 76. Diuidem vulgatam leneo cum Columella. II Ioeo I d. primae ita habent i ain alius intro resis, Potiussisus ala, semotis meu is nee magnis,
lingulis duris. Etiam libri Polii. habent eodem ordine ei loco itur restis scriptum. quam ieeitonem ita proba hat Pontedera, ut legeret: aequalissus non introMerais , P eius flaura alla, g nibin rotundis ete. Ex qua vivi egregii annotatione Probo et amplector verim mutis fora adra aut potius 1 rara altis statim collocanda postae viti s. Alia enim. recta et aequa
Ita ex h. l. transtulit Columella ; ei Varro in bubus similiter II. S. 8: crin
ribus potius minora ira, rectis, gerat a
tutilis, diu Iibias inter ae, quae repellii Columella. Vnde simul apparet , quam salsa sit ratio Pontederae de genibus. Ita enim ille ad li. l. dum vult non inu resis cruribus legi: D- enim eum genu, inqNit, ad crus Per
neque illud. Scilicet h. l. non de vero genu, patella militi lo , agitur, quod in quadrupedibus non adeo conspicuum est, ut in homine; sed genu nune intelligitur iunctura ossium c ἀris cum osse mela lapsi, quod Callios de Onon appellant. In neutro lamen , genu ad unum pertinet os, sed duorum iunctione ellicitur. Atque ulin bove genua postulat distantia inter se, ita in equo piam im Mersus Nec rara. ita, id est distantia inter se, ne inviis rem atterantur incedendo. Equidem ex Polit. librorum Iectione intra restis vitiatum censeo reliquorum librorum introMersis et vulgatum introrsau. Itaque locum eonstitui, ut plane cum Columella congrueret, et Varroni restitueretur suus sermo. Formae introωerstas exempla dabit Gemeri Thes. L. L. In Curis secundis Pontedera annotavit, eum Edd. primis Codicem Caesenatem legere: inu erias, Potius seu lia.
107쪽
iO6 M. VARROMR LIR. CU . 7 sit,' et quum est acger, nil medendum ost' appositus: si corpore inulto. De stirpe magni' interest qua sint, quod genera sunt multa. itaque ad hoc nobiles a re
gionibus dicuntur, in Paccia Thessalici equi, a terra Appuli, ab Rosea Roseani. Equi boni futuri signa
sunt, ' si cum gregalibus in pabulo contendit in currendo, aliave qua Po. quo potior sit: si, quum numen traiiciendum' est, gregi in primis praegreditur , ac non respectat nitos. Eintio equina similis' sero ac boum, et asinorum, quod o isdem rebus in emtione dominum mutant, ut in Mamilii' actionibus sunt
7 perscriptu. Equinum pecus pascenduin in pratis Potissimum herba; in stabulis ac praesepibus, arido
Magni ingerest9 Antiquit in magis qui coirexit Iuciindus in Aldina, nescio an libros scriplos auctores fuerit xequutus. laeumque enim latine di.
Comore miam 9 IIaee aut spuria aut alielio loco collocata esse, recte monuit Pontedera.
A terra Aetnali 9 Visinus corri gobai: In Itidia Amiati ae Roseam ut infra de eanibus: Da Pse a regi uuiis a miliaritur Laeones , irratici, Satiemini. Pori ledera malebat, a irrea milia Aeruli. De e piis Roseanis et mulis vide infra ad cap. 8 , secl. 5. Equi boni Ilaec itertim alieno i eo posita pertinent ad dispututionem, ubi signa indolis honae ex corpore eolligebat; nune enim subdit signa ex animo. Nec tanton integra haec esse, lintret ex Columella I I, 29 , ε i et Gonponicis, ubi hare ita traduntur . απο δε mu φυ; ικων oum Maelmeζεταt. ἐαυ mi ἐ-ημένος η , μηδε inro τωυ
Traiiciend 9 Ponledera eoniicie-hat ira iunia , ab antiquo I Mi , quo usus est Lucretius. Equidem an-liquam ieetionem sententiae aptioremrsestitui. Ceterum traineratis, triatari siis libris Plinii reperit I. Gron. p 797. Simili, fre) Lit,ri Polit . sinudis ,
unde PIaulinum iam δ' et verbum initilo deri at Pontedera. Perser ωθ Mutatione generis re in
108쪽
soeno. Quum pepererunt orcleo aut octo bis dio Jamla uqua. De liorum laetura: initium admissionis sa cere oportet ab aequinoctio verno ad y solstitium, iit partus idoneo' tempore fiat. duodecimo enim mons Q, die decimo, ni uni nasci. quae post tempus nascUntur, sero vitiosa, atque inutilia existunt. Admittere opor- 7tct, quum tempus anni vcnerit, bis in die: mane et vesperi' per origam. is ita i
Tem ore fin9 Addit Crescentius ruitiere mratiarum herbarum , in mater Leat a n imitam iacias. Ex hoc enim eomus et membra pulli grandiora sent. Di aerimo ete. In quihus sunt verba quaedam Varroniana. Ita etiam Geoponica ex h. l. tva o τοκνῶς γένη - ται περὶ mav εὐκρατωτατον ωραν του σου καί ἔχουσαv. ita etiam
tiles existum. Sed anti tu a mea Editio habet: qui Post im- - inutilia extinuunt. Vnde comprobatur emendatio Ursini, legentis: Pori id tempus. Ge ponim de tempore partus consentiunt, et de sero ita tradunt: τα δε μετατροπὰς τας χεtueus tuac κυιτνόα τα δυσώγενῆ καὶ αχρεια γίνεται. Vnde patet. lo in i amoriem de iis, qui e n- ei plurali r porsi solstiti uiti. Sie Ii, 2 ,
ex P. s. et solstilio P. 2. M idoneus a tuim a Pe tiar quis pias Edil. ante P. Peroriga mi ι e libris suis laudat 3 : Prae Postea conet iuntur Funt grandes tiaque imbeeiune. Admitte 9 Crescentius admitti scilicet mrarie et Drarere, sω ulternis die s N a alligata citiΥius admir-turitur , neque equi ele. ubi Milioatiliqua habet aduritia.
ubi II ippi atriea p. 56, post dies 20
iterum admissario submittendam esse ponunti Nescio, unde Creseetilius habuerit, alis is diehus equum a d. millendum esse equabus, quae cautela nescio an olim fuerit in Varrone. Plinius 8 , s. 66: me in matti admis- me Ritur, nee tamen φάndecim inittis eiusdem anni Walat tolertire. Perorigam Ila legendum esse, m nuit iam olim Victorius, quum vulgo ederetur e Peroriga enim a Pellinur.
Apposuit etiam locum Plinii 8. e. 42.
s. 64 uae eadem ex causa Malim in agro Leeratiam Prorinam inMolimus.
ubi vetere, libet lial,ent Pariter atirigam. Sed Victorius ad h. l. ex libro.
109쪽
M. VARRONis I. B. II, CAP. 7 eo enim adiutante equae '' alligatae celerius admittuntur,' neque equi frustra cupiditate impulsi semen
eiiciunt. Quoad satis sit admitti, ipsae signiscant, quod se defendunt. Sr fastidium saliendi est, scillae '
Mel r. bis die. Peroriga P . et Ald. De ri de meo dedi. b rima inigam Λ. Iunt. G. Pol. γ admittitur A. Iunt. G. d scytioe Be. A. ce modi mram scriptorum lectione morigam emendabat per origam: Et lotum Plinii Ioetim ex iisdem Codicibus ita
corrigebat: Are in ex causa in R. agro Iaceorum Per rigam in visu. Voluit
igitur Victorius uno vocabulo diei Pari gam; et h. l. legit Perorigam ;sie a metiatur. Cum Victorio Deit Scaliger, eui debetur lectio, a Gesner recepta ' Perorigami is ita remita ur. Is in Plinio probatum muriga derivabat a pruritu admixsurae. Popma ubi que in Varrone seribi volebat prori et h. l. per Prorigiam, similiter a pruinrigine derivans. Salmasius praeserebat Wa riga , ab um, uredo, urim, uinicia, quod interpretabatur,
deducens, ei per ὀ της ὀχείας ἐπ-- explicans. ad Solinum p. 627 ,
seqq. Primiis Potitedera vidit, scribendum esse separalis litteris h. l. rorigam atque ita reliquis in locis, origam dictum docet esse ab oreis, freni genere; quo equorum ora cog cebantur, teste Festo; contra aurigam ab aureis scenis, quibus equorum aures religabantur, eodem Festo teste. Cum Pontedera iacit etiam Gesner,
vulgatam tamen corrigere non ausus.
Is deinde in Thes. L. L. aurigam ab origa sola pronuntiatione disserre recte statuit, et loeum Tertulliani arposuit de Monogamia: Inger adienos
Fautorio et aurigas tuos lan milem
quereris de domestim obsequior ubi aurigas interpretatur conciliatores.
Alii tamen malebant etiam ibi prorogas vel urigas reponere. Harduinus morigam a prorigendo dedueetatrineplet de re A De numero postrem consensit Columella VI, 27
Equaa HI atrie Quod est in libris quibusdam equa aia a ta habet etiam
Creseentius. Sed dativus est e se, cui admittuntur equi. Nec opus cum Gesnero legere: a iurarietur equa, δι
quae frustra. Male enim is putabat, equas admitti; eomparabat etiam I cum II, 4, 7 , ubi mea iamluendae
suem non alligatam lacile patiae diei admitti, non equam alligatam, cui admissarius adducitur equus. Quoad sinis reseentius Basil. itar Satis avium conomisse signinem quum se docta sui sed antiqua mea Mitio habet: γ a sinis viis admitti Φιαε Mςnifeririet, quum ae defendunt Plinius X , 63 r e vis domitas a -- Hauri diebus equire. I nde hi istimasque equitinum de voce equorum ex
tum mutua equae ratim ea langunt. ubi antiqua mea habet: ctim ea retari xu. Pergit Croc. et Postea cum eadem
110쪽
medium conterunt cum aqua ad mellis crassitudinem: tum ea re naturam equae, quum menses serunt, tangunt; contra, ab locis equae nares equi tangunt. Tametsi incredibile, quod usu venit, memoriae mam s
σι v - μορια ms βοωv. Hippoerali dieitur eadem Hllae pars σκι το Collimella VI, 27 ,ε0: quod si admissaritu iners in Ven
rem esι, odore proruatur, detersis Fori. gia foeminae locis, et aamistra naribus. Eema rursus si qua marem non Patitur, detrita scilla νωλralia eius tinuritis, quae res ae viait libidinem. Geomniea
et ignea vi medicaminum regunt. Prae stat interiores stimulos ei horum adis
Qimm menses ferum 9 Geoponica post purgationem non menstruam sed annuam adhibere iubetit medicamentum. Aristotes H. A. VI, 2 r oti --γἰνονται μου ταις βουσtv ω-ἔρταχ ι mois. ἡττου δέ: Hippiatriea p. 57 reele in equis καθαρσιv Gιαυσίαου voeant. Arrianus de venatione c. 27 in carie tempus Ogservari iubet illud ad Admissit rami tDv ἀποκαθαρ n ro του αιματος. πρόσειν δε ει παρα .Hμus τηυγον iv, H ου κρατου.
μέγεθος. μαλιστα δὲ και ταῖς βουσιν
nullum mi ius tempus certum desinisium est a natura, ut quadrupedi α