장음표시 사용
101쪽
SuMΜoRUΜ PONT. ET CONC. GEN. CAP. V. 7srie subjiciant; id voluntati ipsorum Pontificum , non a tem juri eiusdem synodi tribuendum erit; ut declaravit Romana synodus , quam in causa Leonis III. congrogandam
Carolus Magnus censuit : Visum es piis o Principi , aniυess Episcopis , O sanctis Patribus , qui ibi adsue
runt , ut st ejus summi Pontificis VOLUNTAS fuis
set, ipse periisset, non ramen per eorum judicium , sed SPONTANEA UOLUNTATE se purificare debuisset : ita factum es. Verba sunt Annalistae Lambeciani , qui
eo tempore vixit. Hac eadem ratione se quoque purgare voluit S. Pontifex Damasus, cum calumniis impetitus, ad
praedicandam Episcopi cons entiam severioribus SE DEDIT IPSE judiciis sacerdotum, uti testantur Romani Concilii Patres in litteris ad Gratianum & Valentinianum Im-l peratores: Severioribus, inquiunt, judiciis, quia in synodalibus judiciis non ea solum fuerant expensa , quae accusator
pistulit, sed mores etiam accusati, ac tota vitae eius ratio Lo. ad calculos revocata : unde additur : A quibus non nomianis, sed etiam morum ratio pensatur , ne quis iterum emlumniator exsens , dum memoratum conatur appetere , --i rum quidem ipsum non queat sedere , quem innocentia sua
i ς Si porro considerentur quae in particularibus , nec illegitimis eiusmodi synodis evenerunt, deprehendetur magis magisque confirmari illud principium, quo summorum Pontificum auctoritas omnibus eminens nulli Ecclesiasticie potestati subjicitur . Notae sunt accusationes in Symmachum Papam ad Romanam synodum III. impellente etiam me dorico Rege delatae; Episcopi autem ejus synodi hoc judicium sibi non competere ea de causa declararunt, quia Nec
antedic Romanae in sedis Aniises minorum sub cuisse judicio in propositione smili facile serma aliqua res aretur equibus verbis & principium laudatum proserunt, hocce judicium minoribus seu inferioribus in superiorem suum nequaquam competere, & praeterea addunt nullo anteriorum temporum ediemplo id probatum iri. Licet vero ipse Symmachus se se illorum judicio subjectilet, assectu purgationis suum culmen humilians , paratus coram illis causam ageret non quod jus supra se aliquod in synodi Episcopis agnosceret, sed ut hac purgatione innocentiam suam palam fa-Κ a ceret
102쪽
5 DE POTgsTATE ECCLEsIAsTICA teret ); adhuc tamen illi solum Deum summis Pontifici bus superiorem rati , totam causam Dei judicio reservarunx ,
Io Idem principium ingessit etiam Ennodius postea Episcopus Ticinensis in eiusdem Symmachi Apologia scribens di Si vera es Episcoporum asseriis , sedis sosolitae Prae Dies minorum numquam subjacuisse tententiae , cur si judicium districta convenione productus eji P Numquid gloriabatur feci ris confra eum, qui secat in ei P Et post aliquanto laudata Pontifficis humilitate , qua venerando con Llio auctoritatem etiam contra se , s mereretur , indulsit , summi Ponti scis causas a Deo ipso suo judicio. reservatas pronuntiat : Aliorum forte hominum causas Deus voluerit per. somines terminare. Sedis istas Probulem suo sine quae 1iisve reservavit arbitrio. II Ne vero Ennodii Ticinensis , aut Romanae synodi verba tu favoris & gratiae suspicionem adducantur , subdam testimoni tun Aviti Archiepiscopi Viennensis , quod
totius , Gallicanae ecclesiae sententiam & principium cunctis nationibus naturali lumine notum similiter protulit in eadem Symmachi causa L Primo omnium Gallicanorum n mine scribens ad Senatores Urbis ait : A cunctis Gallicauis fratribus meis ad hoc ipsum non minus per mandata , quam per iisteras oneratus , quaecumque vobis omnes ambimus, unus suggerenda suscepi .. Tum omnium item nomine conqueritur concilium congregatum fuisse in causa
Pontissicis memorati , qui si saeculo primum fuerar accus ius, Guyacer O;um suorum statium potius asciscere , quam recipere debuisset judicium t & rationem subjicit Quia sicut sub ilios uos ese terrenis potestatibus jubet arbiter carinii, flaturos aule Reges s Principes in quacumque occasθ-ve praedicear I ita non jacile datur D:elligi , qua vel ratione, vel lege ab inferioribus eminentior judicetur. Audin', nec ex ratione naturali , nec ex lege ulla posse ins riores de superiore iudicare ΤIa Hoc idem principium satis indicaci etiam S. Nia. colaus I. in epistola 8. ad Michaelem Imperatorem scribens: Cum secundum canones, Mi es major auctoritas, δε-dicium inferiorum fit desonendum , ad dissolvendum Icilicet, et ei ad roborandum I patet profecto sedis Apostolicae , c tir
103쪽
MΜΜBRUM PONT. ΕΤ CONC. GEN. CAP. V. 77 victoraι.rte major non es , iudicium a nemine fore retractandam I nec cuiquam de ejus licet judicare judicio . Eadem scilicet est de judiciis Pontificum, ac de ipsorum perin nis ratio , ita ut nemini inseriori competat de illorum , qui majoris auctoritatis simi , sententiis veI personis j
I3 Hoc quoque principium , quo summi Pontifices aquolibet Ecclesiastico iudicio subducuntur , cum ex primatu toti Ecclesiae superiores sint , non obscure significavit Quintilineburgense concilium , de quo haec reserre libet ex coaevo scriptore Bertoido praesistero Constantiensi in Appendice ad Hermannum Contractum ad an. Io8s. Cum omnes juxta ordineni suunt consedissent , prolata sunt in m dium decreta n. mirum de primatu sediis Amsolicae &α uidam Barbengensis clericus nomine Cunibertus, Romani Pontificis primatui derogare voletis , in mediam suo um se contulit asserens Romanos Pontifices hunc sibi primatum mscripssse , non alisura conceΤι- hereditasse , videlicet ut nullus de eorum judicis judicare debeat , nec illi alicujus
judicio subjaceant. Qui cum aperie a tota svodo confutare ur, praecipue tamen a quodam laico convictus es per tialud Mangelicum, Non est diicipulus supra magistrum. Cum enim hoc generaliter in omnibus Eci staficis ordinibus o
Iervandum deputetur, NE M OR A MINORE IUDACETUR I qui hoc Vicario Sancti Petri denegare potuit , quem omnes catholici pro Domino ρο magistro senerantur PNon solum praemissa primatus ratio , sed etiam Evangeli cum illud, Non est discipulis supra magistrum, reseruntur ad principium omni iure notum , quo superior ab inferiorum jurisdictione eae imitur ἀI Hanc eamdem doctrinam viguisse etiam apud Gallicanos saeculo XII. ex Ivone Episcopo Carnotensi discimus. Privilegium de investituris a Paschali II , per vim
licer exlectum , mapnks toro Christiano orbe turbas excitaverat, multisque l.aec quaestio ad fidem pertinere videbatur. H G cin causa aliquor Episcopi zelo permoti eumdem PCintifice.ii cluxerunt excitandum , ut ipsum privilegium revoca, ct Caiso Viennens s Archiepiscopus& Apostolicae sedis Le; tus an. Ioz. coaeto in sua Metropoli provinciali concilio , in quo aderant S. Hugo Gratianopolitanus &.
104쪽
S. Godestidus Ambianensis Episcopi , idem privilegium rescidit; & data ad Pontificem epistola una cum synodi decretis , quibus omnes privilegium Iesciderant , confirmationem omnium nomine petiit hac comminatione addita: Si, quod minime cretinus , aliam viam aggredi coeperitis , nosrie paternitatis assertiones roborare nolueritis I propisiursi nobis Deus , quia uor a vestra obedientia repelletis. Id autem etsi aliquid schismatis reioleat , non tamen ius aliquod in Pontificem indicat . Ita vero nihilominus exor- ἐφή λ bitans Ivoni visum est , ut quod P. Natalis Alexan- der notavit ὶ summo Pontifici erranti non minas scissurae intentandas, nec de eo aut contra eum ab inferioribus f rendum iudicium, sed meris caritativae correctionis suasio- ενδ. ,, i. Ribus cum ipso agendum scripserit : Quia verenda patris rem' -- debemus portus velare quam nudare ς familiaribus o carn ' ' talem redolentibus ιitieris admonendus mibi videtuν , ut se
judicet, aut factum δειim retractet . Quod s fecerit , res
ramus Deo grarias , ac gaudear nobi cum omnis Ecclesa , quae gravi re languet, dum caput ejur laboras tanta mol sis. Si autem in hoc languore insanabiliter aegrotaverit ,
NON EST NOSTRUM IUDICARE DE SUMMO
PONTIFICE . Habemur enim Evangelicam sententiam , ,. quae securos hos s es. nos i facis of Super cathedram Μoysii sederunt Scribae de Pharisaei. Quae dicunt , servate & facite r secundum vero opera eorum nolite facere . Vult enim haec sententia praecepta pnoidentium ad cathedram pertinentis obedienter linpleri etiams tales sar, quales erant Pharisaei in non eos factiose conspiratione a suis sedibus remo veri . Si vero ea praecipiau , quae set con ra docti inani Evangelicam vel Apsolicam , ibi non esse eis obediendum exemplo docemur Paulli Apostoli , qui Petro sibi praelato non recte incedenti ad veriιatem Evangelii in faciem resti-ιis, non tamen eum apiscit.
rs Cum ob hanc eamdem quaestionem sub idem tempus convolatum suisset Lugdunensis provinciae Concilium ,& ad ipsum invitati suissent etiam Episcopi provinciae S nonensis, inter quos erat laudatus Carnotensis Episcopus Ivo, horum omnium nomine scripta suit epistola ad I D U. . annem, seu melius ' cum Norisio ad Iorseranum Lustdunensis primae sedis Archie piseopum , in qua illi inter ra
105쪽
MMORUM PONT. ET CON . GEN. CAP. V. Isttiones, cur ad synodum non accederent , hanc tertio loco posuerunt , quia in eadem synodo de privilegio Romani Pontificis decernendum erat, quod inferiorum potestati non
convenit: Non videtur nobis utile consilium ad illa conci- Epi'. xi lia convenire, in quibus non possumus eas personas , con raquas agitur, condemnare vel judicare e quia nec nosra, nec
ullius hominum probantur subiacere judicio. Et post pauca: Haec dicentes non inseruimus prudentiam vestram, sed excusamus innocentiam nostram , quia o principales Ecessae claves nolumus potesate sua privare , quaecumque perjona vices Petri habeat, nis manisi se ab Evangelica veritate discedat. Haud credo Ioannem , seu Ioiseranum , qui non
solum Lugdunensis erat Archiepiscopus, verum etiam Pomtificia Legatione iungebatur , quicquam tentare voluisse in personam Pontificis , sed tantum de privilegio , quod Qxtortum suerat, iudicium a Viennensi non dissimile edendum putasse, quo Papa ad revocationem conjunctis cum Viennensi stimulis impelleretur. At ratio ab Ιvone allata principium comprobat quod statuimus, neminem Episcoporum , nullumque concilium sibi arrogare posse neque hac nec quacumque alia de causa personam Pontificis sua auctoritate ac dignitate spoliare, quia nullus ipsi superior est : cui rationi cum in responsione satis prolixa ad Ivonem idem Archiepiscopus , qui ceteris , ut potuit , respondit , nihil reposuerit; eam)em satis ceream 3c ipse cognovisse vid tur . Notanda autem exceptio , qua eo solo casu posse privari potestate clavium ipsum Pontificem innuit , s mania sese ab Evangelica veritate discedat I nimirum ob haeresis manifestae crimen, quo cum a Pontificatu ipso facto decidens Ponti sex amplius non esset, nihil mirum si subisctus concilio, potestate clavium spoliari, seu potius spoli rus atque depositus pollet declarari , ut pluribus explicabi
Is Eamdem exemptionem summorum Pontificum ab omnium hominum iudicio confel Ius est etiam Philippus , qui de imperio certabat cum Ottone : sic enim scripsit ad Innocentium III. in epistola apud Raynaldum an. Ia 6. num. I 6. Si nos in aliquo vos , vel Romanam Ecclesam
tendist e videamur, nos pro honore Domini notri Iesu Chripi, cujus vicem is 1 ris geritis , o ob reverentiam MPeria
106쪽
Petri Principis Apostolartim , cujus vicarius esis , o ostfalmem noram nos ad salis faciendum vobis supponimus .
Si vero vos in aliquo nos vel imperium laesisse videmini a conscientiae vestrae super iis vos relinquimus. Cum enim nos
num nostrum Jesum Gripum B. Petro cti s regni ca Dinrum contulisse, iradidisse jus ligandi atque Iolvendi ascimus o prorepamur , quod vos , qui in octini suum cum planis uine potesaiis successsis , in hujusmodi articulis aθhomine non esis judicandus, sed Iudicium me Virum seli Deo reservatur, cuius judicium examen , quod sibi soli d
betur , nobis non quaerimus use pare. Qui judicium de summis Pontificibus Ioli Deo reservatum juxta alariquorum tr ditionem assirmavit; eosdem exemptos proculdubio censuita quorumcumque etiam generalium conciliorum judicio is Mirum autem maxime accideret, si quidam adversarii eam S. Cypriani sententiam , qua in concilio Carthacinensi III. pronuntiavit iudicia De Episcopis soli Deo reservata, in- Aeaerent atque laudarent , ut ipsos Episcopos a Romani Pontificis iudicio subducerent; in reprehensionem autem V carent non dissimilem Ivosis aliorumque doctrinam , qua 'fer mu- Romanus Pontifex subtrahitur a iudicio Episcoporum , qui
s istam e. s. bus Ille iure primarias superior est .s I7 Sub hoc tempus audiri coeperunt appellationes a decretis Pontificum ad generale concilium . Sed catholici . qui sic appellarunt , cum non intellexerunt concilium generale , quod careret consensu Pontificis tum non cogit runt concilium, quod vim coas ivam haberet in eumdem etiam invitum quasi subiectum & inseriorem concilio, neci ad eum, si opus esset, deponendum ' unde appellationes eiusmodi eo consilio tantum interpositae , ut in quibusdam gravaminibus Opem Patrum concilii qu aererent , non Verciquasi ius istis in summum Pontificem esie arbitrarentur , tamquam extraneae a nostro proposito praetermittendae sunt; iureque Petrus de Μarca veri nominis appellationes a Papa ad synodum oecumenicam quoad catholicos a veteri diu sciplina alienas prodidit. Huius generis appellationes in remedium gravaminum proprius novam causae recognitionem requirunt, quae vel olim supremi Principis indulgentia concedebatur , ut eadem auctoritate , qua graVamen illatum
107쪽
su MMOR UΜ PONT. ET CON . MN. CAP. V. 8ribit , tolleretur , nec superiore auctoritate opus esset.
18 Ad hanc speciem proculdubio reserenda pariter est illa appellatio , quam occasione celeberrimi dissidii inter Bonifacium VIII. & Philippum Regem, Galli a decretis ejusdem Pontificis interposuerunt non solum ad generale concilium, verum etiam ad futurum indubitatum parisque cum Bonifacio auctoritatis Pontificem , quae ab inferiori ad superiorem delata dici nequit. Neque ob provocationem primo loco ad concilium generale huius auctoritas auctoritate
Pontificia superior habebatur ab illis Gallicanis , qui in
ejusmodi synodis ad decretorum robur ac vim requirebantassensiim Pontificis, ut liquet ' ex libello a Bonifacii ac- . Eisse Minoi satoribus oblato Clementi U. ubi significant, ad dainnandam , uti petebant , Bonifacii memoriam haud esse opus is i . penerali concilio , sed sufficere solius Pontificis auctorii lem , hac ratione allata et Diis enim vos , Pateη sanctus-rne, Iesu Chrisi Vicarius totam Ecclesiam repraesentans ,
qui claver rerni caelorum habetis nec congregatum Tm
TUM GENERALE CONCILIUM SINE VOBIS, ET
NISI PER VOs pnt sὶ cognoscere de negotio . Cur autem iidem Galli appellationem aci Papam vocarint appellationem ad futurum Adubitatum , seu verum legitimum 'niscem, qualem habuerunt Bonifacit VIII. successsorem Numi;erit Clementem V. ea de causa factum est , quia dubium inter Pontificuum apsos excitatum fuerat , num vivente Coelestino V. quem y ' - 'non potuisse pontificatui renuntiare quidam censebant, ipsius Bonifacii legitima stasset electio. Hoc quidem dubium erat inane r definitum enim fuerat Coelestini constitutione Iicitum esse etiam summo Pontifici renuntiare idque confirmatum alia constitutione Bonifacit VIII. in sextum li-hrum decreralium inserta , & a tota Ecclesia recepta, s Cit Sc Bonifacius ipse tamquam legitimus ab eadem Ecclesia receptus ibit. Addi potest in confirmationem Paschalis I. auctoritas & exemplum . Hic enim jamdiu ante Coel sinum in Pontianam insulam secedens , pontificatui renum tiare se poste credidit, ipsamque renuntiationem iterum in concilio Lateranens publice declaravit , ut ex duobus coaevis scriptoribus Sugerio & Hildeberto refert Cardinalis Norisus ; nec reasumpsit Ecclesiae regimen , nisi prius e solitudine revocatus a Romanis, dein precibus eorum cessisset. L. 19 In
108쪽
8a De Po TR TATE ECCLEsIASTICA I ρ Interim dum Bonifacius VIII. Anagniae esset, GaIliae Rex Guillelmo de Nogareto , qui in Italia erat, in
mandatis dederat, ut concilii generalis convocationem abs se & a Gallicanis expetitam , nec non eorum appellationem ad ipsum concilium illi coram significaret e nam ad hoc dumtaxat mandatum acceperat, ut Nangit Continua orte statur. Verum ille mandati limites praetergress is , conspia ratione facta cum coniuratis, ipsum Papam appellatione d nuntiata captivum fecit, ut in Galliam ad concilium adduceret. Sed ereptus post triduum e coniuratorum manibus, Romaeque receptus , cum mox lethali morbo e vivis excessisset, nihil de appellatione ad generale concilium agen dum fuit; satiusque visum est agere cum successoribus eius , ad quos pariter fuerat provocatum . Et primo quidem immediatus Bonifacii successor Benedictus XI. ad quem missarum a Rege , tum a Ciero Gallicano legatio , ipsi Regi nec petenti excommunicationem relaxavit, resciditque qui Gquid Bonifacius in Regis , regnique dignitatem statuerat . Dein mortuo post paucos menses Benedicto , Clemens Risti suffectus, omnia Bonifacii occasione eiusdem dissidii g, sta atque decreta erasit, ut ex ipsis Regestis Raynaldus probat. Nihil hic tentatum de Bonifacii depositione , sed de rescissione decretorum, quae regiis iuribus obesse visa sunt. Solum. Joannes de Parisiis in libro, quem De potesaιe r hiis Papali ob idem dissidium lucubravit, primus, quem invenerim, depositionis indicium praebuit. In memorato enim dissidio inter Bonifacium & Regem Galliae Pontificis
deponendi facultatem non obscure attribuit non solum ge
nerali concilio, sed eti m Cardinalium Collegio , im
Potestatem Collegii Cardinalium in depositionem summi Pontificis hac ratione ad fruit , quia ex quo consensus eorum facit Papam loco Ecclesiae, videtur quod simpliciter possit eum deponere , quidem fue
rit causa rationabilis . Haec ve
ro ratio cum pontificatus seu primatus collationem tribuat Cardinalibus electoribus ipsius Pontificis , qui primatu exinpertes nequeunt ipsum electo tribuere , evidenter salsa est. Esto enim illi Papam eligant
sede vacante , hac tamen electione tamquam conditione po
109쪽
mo & ipsi Principi saeculari, at in irecte tantum, sin se trahendo scilicet subditos ab obedientia Papae etiam certi , si esset eriminosus, o scanda aret Ecclesiam , o incorrigibilis esset, inbibendo omnibus tu' singulis, ut nullus obediret ver serviret Papae I unde compelleretur cedere . Hanc vero sententiain idem Gallicanus Theologus non absolute decidendo, sed potius inquirendo & opinando paucis indicavit: nullumque alium quem noverim j vel inter Gal- dos ob Bonifacii gella so) male animatos suffragatorem tunc habuit. Non defuisse quidem inter Gallicanos hujus quoque temporis Theologos, qui antiquam tenerent sententiam quoad ipsum generale concilium, liquet inter cetera ex sy opusculo tempore ejusdem diffidi i scripto, ubi auctor utique Gallicanus aperte professus est , Pontificatum a nullo h mine posse adimi summo Pontifici , quia omnes etiam c
ctoribus fiat superior iure diis vino, nequit ab ipsis iudieati
atque deponi . Hac quidem in Te neque adversarii nostri re- Pugnabunt , quippe qui solum
generale Concilium universa in Ecclesiam representans summis Pontificibus iurisdictione
praestare , eosdemque posse deponere arbitrantur. Neque i l.
Iud ipsum Collegium C a di-nalium utriusque obedienti .e, qui tempore schismatis paullo post memorandi duos de pa- Patu contendentes deponendos censuerunt , hanc sibi potestatem attribuere ausum est , sed in id generalem synodum P,
ue Subtrectio obedientiae a Papa , non tamen iuris certi, sed dubii , ut in obscurissiam fetasmatIs circumstantiis accidit , illa via est , quam ad
ipsum schisma auferendum Rex Galliae duxit recipiendam in
conventu Parisiensi an . I 398. Vide to m. I 3. Concit. Ven. edit. Coleti col. IOZZ.
6 Nihil itaque mirum , si sub huius gravissimi dissidii
tempus, Gallicanis in Bonifa-eium VIII. male animatis, sicut semina sparsa fuerunt, ex quibus subsequutum pertinacissimum ac exitiosum schisma originem duxit ; ita principia quiada m a ctoritati Apostolicae minus obsequentia apud nonnullos Gallos audiri coeperunt, uti sunt illa Ioannis Parisiensis, & alia nonnulla Durandi Episcopi Mimatensis. 7 Huic opusculo titulus est: Rationes , ex quibus probatur , quod Bonifacius legitime ingredi non potait Coelesino vive..
110쪽
84 DE POTEsTATE ECCLEsIAsTICAam in Concilio Papa inseriores sunt . En ipsa illius verisba, quae in memorato opusculo leguntur pag. 433. Summus Hierarcha Romanus Pontifex Dperior es omnibus , ipse merus praelatus pasor es Dominici gregis &c. Subdis rum subiractio nullo modo cadit in summum Hierarcham .
nec possibile es per hominem sibi jubtrahi subditos , qu
niam non habet superiorem in terris I sed omnis anima Hi subdita es, eis ue curae commul a , neque a quopiam judicari potes, Ied cunctos judicaturus a nemine judicandus est, nis deprehendatur a fide devius o haec Iuperioritasson es humano privilegio, sed divino, a quo es injututio, G qsti sibi pasendi gregis curam commist . Omni enim Cleris er pypulo IN UNUM CONGREGATO manes ob-Iequendi s i ne sitas , ct non auctoritas in ferans . Ex
daac itaque gustoruin serie , quam ex antiquitate deduximus, apparet manifeste, nihil vel fere nihil hactenus inter catholicos potuisse obtinere , quod Pontificiam auctoriatatem cuipiam Ecclesiasticae iurisdictioni subiiceret, sed semper apud ipsos valuisse principium illud, quod antiqui variis occasionibus ingesseriint constanter , iudicium de summis Pontificibus nemini hominum competere iure primatus, quo cum ipsi superiores sint omnibus, non possunt ab
De sebi ate cujus occasione adversario; rem sententιa orta ui paullo ante Bi a Pisanam os Consontiensem .
ro Solum tempore partinacissim, ejus schismatis, quod post electionem Urbani VI. per annos sere quadragin a discidit Ecclesiam, de subiiciendis conte lentibus iurisdictioni concilii in menici serio cogitari coe 'it. Sed iurisdi Elio e jusmodi in eosdem adeo nova visa est , & primλtus rati ni Diuiti ori by GO Io