장음표시 사용
91쪽
su ΜMORUM PONT. BT CONC. GEN. CAP. IV. tus, ut nisi omnes collective posset cogere ad ea, quae omnium unitatem Ecclesiae necessariam 're iciunt, idest ad fidei & communionis unitatem, inanis A inefficax esset au-εtoritas, Claristique institutio J Ex hac autem Pontificia potestate in omnes collective ob unitatem coinmunionis & fi
dei profluit , ut alibi monuimus , illa suprema & plenism
ina Romanorim Pontificum potestas in universam Ecclesiam in rebus ceteris , quae regimini eiusdem Ecclesiae utilia vel necessaria videantur , etiamsi in ipsis omnium unitas non perinde sit necessaria , uti in materia communionis& fidei: neque enim idem , qui singulis distributive sumptis praepositus sit, ex parte pia esse omnibus collective dici potest, ex parte autem subesse. Si vero ex constitutis Romano Antistiti ius est in omnes etiam Episcopos collecti ei sumptos, non minus quam in universam Ecclesiam ;quomodo Episcopis in generali synodo collectis ius esse potest in ipsiura Pontificem λ Num ius iuri repugnans utrinque aequale licet adstruere λ Cum ergo ius summorum Pontificum in omnes collective Episcopos , & super ipsa g vieralia Concilia tot momentis probatum nutare non possit; irritus semper erit eorum conatus , qui ius eorumdem Conciliorum super Pontifices nulli antiquo firmo funda. mento innixum, immo toti antiquitati Tepugnans, nec non rationi iurisdictionique propriae primatus, Mendere student. Id autem quod dixi nulli antiquo firmo fundamento innixum , immo toti antiquitati repugnans , multo patebit evidentius, s opinionis adversariorum seram originem noviaetatemque detegamuS.
Cetera pote states PapAE quom da exprimatu di- manent .
92쪽
Nou;tas eris ror s nota in materiis N
De sera origine & novitate opinionis , quae Conciliis generalibus auctoritatem Njus tribuit coactivum in summos Pontifices.
I I tota lustretur antiquitas, cum multa documentae supremam illam summorum Pontificum auctoriis ratem indicant in universam Ecclesiain , Quae ex
divini iuris primaru fluit ; & indicant qui clem in
totam Ecclesiam etiam collective sumptam , uti primarus ratio Sc scopus exigunt; tum vero nullum antiquum doc mentum licebit reperire , quod . illos generalis concilii iurisdictioni subjiciat . In hanc rem demonstrandam juverit vetusta gesta recolentes, initia ejus sententiae inquirere , quae memoratis conciliis jus supra Pontifices asserit. et Novitatem & seram opinionum originem in materiis fidei ceriam esse erroris notam inter omnes catholicos convenit ex principiis Tertulliani, Vincentii Lirinensis, Maliorum Patrum: dogmata enim fidei cum ex revelatione divina, seu ex doctrina , quam Christus aut Spiritus Sanctus Apostolos docuit , provenerint , nova esse non possunt: quidquid autem posterius inductum antiquam origis nem nequit osseudere , non revelato dogmati , sed errovideputandum . Fieri quidem potest ut doctrina aliqua a Christo & ab Apostolis tradita , quae ab initio Ecclesiae
explorare cognita, erat certum dogma, ita cursu temporis hominum opinionibus disputationibusque obfiiscetur, ut quamdiu inter catholicos controvereatur ante definitionem Ecclesiae, neutra ex parte dogma certum suppetat, nec haeretici habeantur propugnantes sententiam , quae subinde defi
93쪽
& aliorum Asricae Asiaeque Episcoporum opinio de bapti simo extra Ecclesiam collato haeresis non fuit , antequam Ecelesiae definitio prodiret : & similiter haereseos norari nequit eorum ceteroquin catholicorum sententia, qui re nondum definita summos Pontifices Conciliorum generalium
jurisdictioni & auctoritati subjiciunt . Iuvat nihilominus disputando huius opinionis originem quaerere ; & , s mihi
is succedat ostendere, eam inter catholicos noviter induξ amatque susceptam occasone schismatis pertinacissimi sub tempus Conciliorum Pisani & Constantiensis , falsitas ejus ipsa novitate demonstrabitur.
I. I. De gesis Conciliorum generalium usque ad ofi
vam Diiodum oecumenicam. 3 Cum iam inde ab initio Ecclesiae ex perspecta divina Pontificii primatus institutione exploratum inter catholicos esset, Romanos Pontifices iurisdictionem habere in universam Ecclesiam; mun eisdem subessent ipsa generalia concilia , quae universalem Ecclesiam repraesentant, apud illos dubium non suit . Soli haeretici post condemnationem suorum errorum appellantes a Papae sententia ad synodum oecumenicam , hujus auctoritatem Pontificia superiorem praetulere: appellatio enim proprie dicta ab inferiori ad superiorem desertur . At cum ipsi ad id proruperint non ex catholico sensu omnes enim catholici eiusmodi appellationes damnabant in , sed ex pertinacia in errore, ut se a legitima sententia appellationis titulo subducerent ; haec errantium & pertinacium hominum exempla apud catholicos nihil probare & evincere poterunt . Conciliorum quidem generalium Parres quantum detulerint auctoritati Apostolicae non solum in materiis fidei , verum etiam in negotiis disciplinae, cum non minus in is lis , quam in illis ad generalis synodi vim Pontificio assensu indigerent , patet ex constitutis cap. 2. & seqq. Cum Ephesini Patres se rixo. I 2 runt
94쪽
8 DE POT TATE ECCLEsIMTICArunt coactos Coelellini litteris ad serendam contra Nest rium sententiam , quae ex Parte definitionis pertinebat ad fidem, ex parte autem. judicii circa personam Nestorii spectabat ad discipi inam; utraque in materia ius Pontificium super se & super generalem synodum salie coallivum s
4 Bossuetus ut antiquitatem contrariae nobis sententiae constitueret , licet expenderit diligentissime omnia vetera generalium. synodorum acta & documentae ; nihil tamen potuit reperire, ex quo ius earum supra. Romanos Pontifices uspiam colligeret. Solum excerpsit 'uaedam gesta , quibus Iὶ novum examen, novumque iudicium post Apost 1icam definitionem institutum suit Istud autem cum non fuerit institutum , nisi ut dubitantes ad unitatem Pontificiis. definitionibus debitam revocarentur , aut haereticorum. Pertinacia apertius reVinceretur vide quae iα hanc rem a tulimus De vi ci ratione primatus, cap. I 3. ) ; nihil haec evincunt pro asserenda eiusmodi Conciliorum potestate su
Ira ipsas definitiones Pontificias , si praesertim insallibilesicendae sint ex late constitutis cap. II. ipso Bossueto explorate affirmante , Infallibilem , qua quidem in re talis es, cuiquam subesse nefas. .s Ex generalibus antiquis synodis unum opponi posse
videtur sextum. Concilium , quod in Papam Honorium anathema tulit. Id autem opponeretur omnino inepte . Ut enim hoc factum probaret generalis . concilii iurisdietionem in summos Pontifices , duo probanda essent, nimirum &Honorium, iamdiu ante e vivis. sublatum , adhuc suisse
summum i Hoe. quidem. uno argu metito idem Bossuetus lib. Io.
aio. revinci posse credidit S. Gelasium , cum scripsit nulli licuisse de iudicio sedis . ApO-
stolicae iudicare : Neque tantus Pontifex ignorabat antecesscrum suetam Coelesini Leonisque sententias in Ephesina Calche. donensi sudis retractatas , δε- e iis canonice judicatum. Uerum hoc argumentum quam
sit imbecille patebit ex iis . quae tum de Coelestini Leonisque sententiis , tum de avis sphelinis atque Calchedoneri sibus disseruimus in opere Devi
95쪽
SuMΜORUΜ PONT. BT CONC. GEN. CAP. U. 69lammum Pontificem actuali primatu fungentem , SC Coucilium eo anathemate veram in ipsum jurisdictionem exercuisse . Utrumque autem falsum eri . Summi enim Pontifices, una cum Vitae Pontificatum actualem amittentes, secum
non deserunt primatum , sed in sede Apostolica relinquunt ad successores transferendum I & sicut nullam primatus iurisdictionem habent amelius , nec exercere possunt in Ecclesiam ; ita Ecclesiastica. proprie dicta iurisdictio atque potestas, quae Petro 3c Apostolis eorumque successoribus a Christo tradita fuit super serram tantum , ad mortuos non extenditur, quorum judicium soli Deo reservatur , ut m nuit S. Vel alius in epistola ad Dardanos de causa Acacii,& in gestis synodalibus de absolutione Miseni Damnatici vero det anathemae, quod aliquando latum suit ab Ecclesia in mortuos , sicut & quorumdam , qui obierant, absol tio, non fuerunt actus jurisdictionis proprie dictae in ipsos, quasi mortum extra Ecclesiae iudicitiin constitutos ipsa posset ligare vel solvere, nec sortem ipsorum, cui post mortem divino judicio. fuere adflicti , potuit mutare indubgentiae pro animabus purgantibus per modum sustragii impertitae ab Ecclesia, in jurisdictionem proprie dictam, non sunt reserendae ὶ ; sed tota earum vis ac iurisdictio. quaedam
vivos respicit, ut absolutos ex. gr. ab excommunicatione donare possint Ecclesiastica sepultura , atque iuvare suffragiis; vel damnatos ex. gr.. ob errorem , quem docuerunt , vel cui favorem praestitere , ita caveant , ne ipsorum scriptis aut auctoritate decipiantur. Ita Honorius damnatus quia sua minus recta oeconomica. dispensatione, de qua diximus antecedenti opere , Monothesitarum haeresi favisse ι,... Iri.
iudicatus est , χὶ non. eam quidem approbando, sed expres-
1 Si quid gravius. in Honorii tondemnatione perstriu-xisse credantur sextae synodi Patres , non eum litterarum eius sensum perstrinxem ut , quem obviae earumdem litte. rarum verba praeserunt, sed i l. tum , quo eadem Ferba meo nomica quadam dispensatione minus caute expressa , in pravum sensum a Monotheluis fuerunt detorta , ut suo errori patrocinium ex ipso Ponti fiee quaererent. Noa ergo ohvium.
96쪽
cuci stantias facti it bona fide omisisse Videatur, ut co-.. am verborum sensum , qui, ut alibi ostendimus, ab haeresi Ma- notiae litica abest , damnarunt cone illi Patres, sed eum, quem Honorii litteris prava inte
pretatione assi xrrunt Monothe-
Iira ; eademque de causa ipse Ponti sex cum iisdem Mono-thelitis concinere , novaque haeresi lavor em praei itisse , ac idcirco una cum illis damnandus visus est. Hoc quidem sensu tantummodo condemnationem eius factam in t exto conis
cilio approbavit Leo i I. iv litateris ad Imperatorem Constantinum , quae cum ejusdem concilii confirmationem contineant , unde conciliorum gen
ratium viis pendet ; non alio sensu condemnatio concilii ra. ta dici potest . Euimvero harum Iliterarum Leonis latinum originale exemplum non su petit , sed Graeca tantum inisterpretatio aetis concilii subjecta, ex qua subinde duae antiquae versiones latinae factae fuerunt et ita ut Graecus ejus epistolae textus pro originali habendus sit , sicuti & pro originali habetur textus Graecus epistolae Agathonis, synodica: Romani concilii, quae elutino originali , quoi desideratur , tempore conci ii in Graecam linguam traductae acti Gque insertae leguntur . Porro antiqua versio latina epistola
Leonis ad imperatorem in editis conciliorum receEta, mi nus accurata inve uitur, ut patet ex emendationibus , quas Hardui nuς ex Graeco ad suae editionis marginem notavit . Ex his eorrigendus ille textus latinae antiquae versionis in concili is editus , quo Honori Monothelitis idcirco accense
tur, quippe qui hane Apostolicam Ecclesiam non Amytolicaei, aditionis doctrina tistravit ,sea
profana traditione immaculatam erUertere conatus s. Pro Ue
is pervertere coetatus es , quae haereticam pravitatem innuunt, Harduinus ex Graeco legendum
permisit. Hanc quidem lectionem Leonis menti congrue tem , & omnino praeferendam via gatae versioni comprobantaliae duae eiusdem Pontificis o riginales epistolae latinae eodem tempora , & eadem de cassa scriptae , quae ex originali latino in Hispaniam misso coa- servatae fuerunt in codicibuς amplioris collectionis Hispanicae, de qua vide Tractatum de antiquis rei uectionibus collectoribus canouam praemissum tomo III. nostrae Venetae editioni operum S. Leonis pari. 3. cap. q. f. q. num. I a. ubi etiam earumdein epistolarum germanitatem vindicavimus . Una ex his Leonis II. epistolis ad Episcopos Hispanos missa est et altera ad Regem Ervigium. Lectio , quae in mem ratis ad Imperatorem litterIS. Di siti Omle
97쪽
suΜΜΟRUΜ PONT. ET CONC. GEN. CAP. V. 'rram Deo a culpa saltem gravi excusari potuerit . Itaque anathema, latum a synodo VI. in Honorium post mortem,
ad probandum ius ejusdem generalis synodi in ipsum Pon
tificem mortuum nihilum confert.
6 Notanda potissimum hac in re verba tertiae allocutionis Hadriani II. ad Romanae synodi Patres , quae lecta subinde, & inseria fuerunt gestis octavi Concilii cecume. Dici act. Io. Romanum Pontificem de omnium recte rum Pontificibus judica se legimus , de eo vero quemquam Iudi- , casse non leximus . Licet enim Honoris ab Orientalibus POST MORTEM cum scilicet non erat amplius actua-
is Pontifex ) anathema si dictum s Hendum tamen es , quia
ex Graeco praesert , Immacul Tam maculari permisit , Concinit cum originali latino epi- solae ad Hilpanos a luammam I .eretici dogmatis , non , ut de euit Aposolicam auctoritatem , incipientem extinxit , sed negligendo constat : & non absimiliter cum originali epistolae ad Regem et Immaculatam Apost
ιie.e traditionis roelium . . . martilari consensi . Verba maculari permisit , & negli en ο Uovir , seu hac permissioneae negligentia maculari conse sit , nota expressam erroveam
definitionem signi sieant , sed omissionem definitionis. respiciunt ue ea minus cauta ipsarum litterarum verba , quibus fraude Monothelitarum in erroris favorem traductis , Honorius fidem immaculatam ma culari permisit. atque conis
vit , seu c ut legitur in Pr fessione Pontificum Diumo inserta pratis rerum Monothe. itarum erroribus favorem impendit . Quod si ex eius condem natione facta a Patribus con-elli UI. id saltem inferri di-Cas , eos non iudicasse Papam infallibilem in materia fidei , cum eum in dogmate Mono-thelitico errasse crediderint inisi antea probetur Honorii litteras continere definitionem fidei , S tales habitas a P, tribus sextae synodi ; nihil aliud ex ea condemnatione deinduci ad summum potest , nisi eosdem Patres censuisse Papam errasse, & potuisse errare circa fidem extra definitionem fidei, quod nec ego prorsus inficior,
cum solis proprie dictis de nitionibus infallibilitatis privilegium afferendum contendam. Hanc animadveconem, quam
satisfacturus obiectioni sumptae ex Patribus concilii VI. omisi in praecedenti opere , huc reservavi , ubi de eorumdem Patrum 1ententia in Honorium ex proposito differendum sue
98쪽
a. te Illa adii mate Primasdo a nem ne stiditatun L . o. De sense. i.
uia fuerat super fueresi accusetur, 3) pr ter quam solum
licitum es minoribus majorum suorum motibus resistendi ,-i praves sensus respuendi e quamvis Cy ibi in casu H
norit in nec Patriarcharum, nec ceterorum Antisitam cti
piam de eo quamlibo fas fuerit proferendi sententiam , ni si ejusdem primae sedis Pontificis consensus praecessisset a
Noritas, 7 Adeo vero octavae synodi Patribus persuasum fuit , neminem posse contra primae sedis Antistites sententiam ferre, ut nec ipsis cecumenicis conciliis hanc potestate maris tribuerint, Sic enim illi act. Io. can. s3. Si qua vera σώcumenica Ondido collecta de Romana etiam Ecclesia conir versa extiteris I licebit cum decenti reverentia de proposita quaesione veneranter percontari, responsumque admittere, me juvari sive juvare , non tamen impudenter contra se nion is Roniae Pontifices sententiam dicere . In textu graeco Verbum απιφέρεσθα legitur , quod hic redditur sententiam dicere. At si vim eius verbi propriam spectemus , sieni ficat potius in jus vocare subintelligendo , vel δεκην , suae formula est usitatior . Cur vero generali synodo non liceat nisi per impudentiam atque temeritatem Romanos Pontifices in iudicium vocare , aut contra ipsos sententiam
dicere , ubi rebus expensis causa iusta crestitur, si legitumam supra ipsos genetale concilium iurisdictionem habeat JHoc cecum enicae synodi restimonium nulli obnoxium corio tr ersiae quantum restet aliis quibuslibet posterioris aevi ,& inferioris multo , aut nutantis auctoritatis , quae ab adversariis opponi solent , facile est judicare . Hic certe generalis Concilii canon, quo Romani Pontifices ab cecum nicae quoque synodi sententia atque iurisdictione subtrahuriis tur, satis superque omnem excelsus , aut assentationis ri tam detergit ab eo generali axiomate, Prima sedes non judicatur a εvoquam , quod ex antiquitate ac ex quodam principio naturali depromptum , generalis quoque concilii jus in summorum Pontificum personas evidenter excludit. Ea vero Bosiueti explicatio , qua eumdem octavi Concilii
3 De exceptione casus haeresis inserius erit sermo n. t . Diuitia sed by O le
99쪽
SuMMO NI PONT. ET CONC. GEN. CAP. V. 73 canonem restringendum putat ad eos casus, de quibus Pli lius contra Nicolaum Pontificem egit , haudquaquam congruit generalibus illius canonis verbis , quae de quibuscumque controversiis & casibus circa Romanam Ecclesiam aut summos Pontifices aliquando excitandis, & ad oecum emicam synodum afferendis generalem regulam constituunt .
Neque cum eodem Meldensi Episcopo reponas , ipsum canonem accipiendum de casibus vulgaribus 8c ordinariis , quorum causa convocatione synodi generalis Pontificiam maiestatem lacessere esset revera in v lentismum; non autem intelligendum de casibus extraordinariis a Constantiensi synodo memoratis , in quibus tantum oecumenicam synodum posse de summis Pontificibus judicare pluribus in locis pronuntiat. Id enim etsi in speciem conciliaris auctoritatis restrictionem ac moderationem praeserat; re tamen sercum principiis iuris non convenit. Si enim Concilio generali per se ius esset supra Papam in extraordinariis casibus ; nonne in ordinariis & minoris momenti multo magis λ Neque enim ex causarum qualitate extraordinaria vel
ordinaria supremi iudicis iurisdictio pendet; nec qui in extraordinariis & gravioribus causis superior legitimus est, in vulgaribus desinit esse superior . Id vero magis multo di. cendum , si non agatur de generali synodo convocanda ob
casum vulgarem & Ordinarium , cuius causa omnes Ecclesiae convocatione generali non essent commovendae , sed agatur, ut canon loquitur , de arcumenica I nodo collecta ,
ct ad quam quaestio delata , in discussionem etiam sit ad
ducenda , ut innuunt illa et Licebit cum decenti reverentia de proposia quaesione veneranIer Percontari , responsumque admittere &c. Cur in hac quaestione , quae non Versaretur, circa casus extraordinarios in Constantiensi indicaros , impudens dici potuisset, generale concilium contra senioris Romae Pontifices sententiam dicere, si Patres credidissent ipsam generalem synodum per se ius habere supra Romanos Pontifices λ Quot minores aliorum Episcoporum causae inter ex traordinarios casus non reserendae in generatinus synodis fuerunr definitar λ In causis autem circa sedem Apostolicam aut Romanos Pontifices in hypothesi , qua non solum d latae essent ad cecumenicam synodum jam collectam , sed
ad examen etiam deductae ; num impudentiae adscribi posv K set Disitigod by Corale
100쪽
DE POTEsTATE ECCLEsIRITICA set sententia , quam cognita causa superior in inferiorem ferret 8 Haec utique generalis censura canone laudato alia de causa amota non fuit, nisi quia generali quoque concilio ius per se se in Romanos Antistites nullum competere crediderunt octavae cecumenicae synodi Patres, qui cum sere Orientales fuerint , quanto magis ab omni praeiudicio& affectu liberi, tanto minus suspecti ella queunt.
f. II. De gesis nodorum particularium , ac de alia quot insegnioribus resimoniis quae pλ eiveruntychismati saeculi XIV. conciliuque Pisano oeConseantiens.
8 Quodsi nulla generalium synodorum testimonia aut gesta adversariorum sententiae prosunt multo minus QR fragari poterunt panicularium synodorum gesta. Cum enim ex constitutis in Constantiensi , adversariis quoque confitentibus, certum omnino sit particulares synodos, sicut Seecclesias particulares subesse auctoritati suin morum Pontificum nullae profecto eiusmodi synodi possunt legitimam in ipsos iurisdictionem exercere, ne simul eidem subesse Mpraeesse dicantur: ex quo Bossuetus ultro concessit , Romanos Pontifices, etiamsi peccasse videamur , non ramen βο- esse particulari concilio . Hac de causa quae aliquando a conciliis non generalibus gesta leguntur circa summos Pol si fices aliquot criminibus accusatos , etsi valere potuerunt ad vindicandam probandamque eorum innocentiam , accusatorum autem pravitatem declarandam ; ad ipsorum tamen conciliorum ius in illos adstruendum nihil conserre queunt. Hinc quoque irritae omnino habendae nonnullae depositiones Pontificum a particularibus synodis, seu verius