장음표시 사용
121쪽
SUMMORUM PONT. ET CONC. GEN. CAP. VI. ysput, qui rebus gestis assensum seu confirmationem praebuit; haud intelligo quo novo jure concedendus credatur titulus recumenici concilio Pisano, in quo non solum tot Episcopi, sed neuter etiam e contendent bus Pontificibus interis fuit, in quibus unum saltem ante depositionem verum &legitimum suisse negari non potest e & non tantum neuter rebus gestis assiensum & confirmationem genetali synodo necessariam dedit ; sed potius dissensit & contradixit ute que . Neque existianes sussicere confirmationem Alexandri V. qui post depositionem amborum contendenti uin electus
acta hujus synodi approbavit. Si enim haec synodus ex hactenus observatis cerram cocumenici Concilii auctoritatem
non habet; Alexandri quoque V. in ea electi auctoritas
incerta idoneam confirmationem praebere non poterit. NI-hil itaque certi ex Pisana synodo , quae tot ex capitibus nutar, pro adversariorum sententia suppetit , quod certam incumenici concilii auctaritatem praeserre queat.13 Hinc sane neque schismatici neque haeretici limbiti sunt , qui alterutri contendenti adhuc post Pisanam
synodum hona fide adhaerebant, & Alexandro V. noluerunt obsequi, nec Pisanam tamquam cecumenicam voluerunt a. gnoscere. Hac de re initio Constantiensis disputatum vehementer , cum Ioannes XXIII. Alexandri successor volebat
in ea ratum & cecumenicum propugnari concilium Pisanum, ne suimet electio in dubium vocaretur . At id non potuit obtinere obsistente praesertim Cardinali de Alli co, qui licet concilii generalis potestati favens , legitimum crederet Pisanum concilium , & omnia in eo canonice g sta ; rerum tamen & etestorum veritate victus fateri debuit, non minores difficultates superfuisse post ipse in Pisanum concilium circa electionem Alexandri V. eiusque successoris Hinc etiam ici Constanisti ensi cautum videtur , ne Pisana synodus vocaretur absolute concilium generale; sed congregatio fere appellata : Fuitque
gatis , quam mearunt euntilium generale ut rivoque obedientiae .
Vide articulos , quos proposueru ut commissarii concilii eire a Benedictum XIII. t. I s. Conci l. col. 6 I. d .
122쪽
ρ6 DE POTEsTATE ECCLEsIASTICAeessoris Ioannis XXIII, quam illae suerant, quae ante eam synodum dubiam reddebant eled ionem & ausoritatem duorum contendentium Gregorii XII. & Benedicti XIII. ae
idcirco nihil exinde superesse certi , sed omnia in dubio hinc inde probabili versari: suare, inquiebat, licet con L. tium s Pisanum in fuerit legitime o cauonice celebratum ,
te facta , ct dicta electio ab illis , qui fuerunt in dicto
concilio, fuerit legitime ct canonice accepia, prout haec omisnia tenet obedientia Domini nostri Ioannis XXIII. tamen dir.e obedientiae duorum contendentium probabiliter tenent contrarium, in qua opinionum disersa oe adversa varisimie non sunt minores dissicultates iuris o facti, quam ante con Atam Pisanum erat de Dintia duorum contendentium . --3-vi'. Hac de causa Jacobus Leniant testatus e II easdem dissicul- tates, quae perflant adhuc post Pisanam synodum , hujus
auctoritatem adhuc incertam efficere . Adversariae quidem sententiae propugnatores vel nune , etsi defendant Pisanum concilium tamquam orcumenicum , non tamen pro schisimaticis , nec pro haereticis habent, aut habere postunt eos qui negarunt, aut adhuc negant cecumenicum . Uide quae hac de re fusius diiserit S. Antoninus pari. 2. Summae Theologicae tir. g. c. II. o. & seqq. ubi etiam Cancellarii Paris ensis conclusiones a tota Parisiensi Universit te probatas describit . Certa igitur oecumenicae synodi auctoritas Pisanae defuisse ac deeste iure defenditur : quaecum- quae autem vis ipsi probabilis tribuenda credatur, rebus gestis probabilitatem aliquam vindicare , non Vero omnim
iam certitudinem potest. f. V. Diuitigod by Coc be
123쪽
q. U. Quatenus PI ana gesta adversariorum sententiae obsint potius , quam prosint.
et Quodsi ipsa Pisanae synodi gesta expendantur; nubius canon, quo concilii generalis potestas supra Pontifices decrera suerit, statutus invenietur , uti factum est in Constantien fi synodo , de qua in sequentibus disseremm . Solae depositiones duorum contendentium Gregorii XII. & Be- medicti XIII. edire, quae factis & circumitantiis iuvolutis innixae, non pertinent ad fidem , uti ex Bossueto didie, mus. I pia vero acta, methodum, & principia , quibus ad eorum depositionem Pisani Patres processerunt , non prodesse adversariis , sed potius obesse facile est demonstrare . Ideo Pisanae synodi gesta sibi prodesse adversarii censent , quia praesumunt iplain synodum ea de causa deposuisse contendentes duos, qnod Patres Certum crederent generale concilium ius habere supra summos Pontifices . Verum hanc sententiam iisdem Patribus non fuisse exploratam & cem tam ex eo manifeste colligitur, quod licet ageretur de dii uus non certi, sed dubii juris Pontificibus; non tamen ausi sint illos absolute deponere , nisi eos aliunde , idest ob crimen schismatis & haeresis, indicassent a semetipsis ipso facto depositos excidisse ab eo Pontificio primatu , quo si
Io a concilii iurisdictione eximebantur . Neque id temere ab ipsis iactum absque maturo examine atque consilio . Iam ante hoe concilium plerique Theologi , can*numque Magistri praecipue Gallicani & Universitatis Parisiensis omni studio investigantes, qua ratione tam pernitiosuin & inveteratum schisma posset aboleri, primo indicarunt unicam viam legitimam esse contendentium cessionem r & in hanc
Procurandam tota cura intendendum , cum nondum obtine
ret opinio de iure concilii oecumenici ad deponendos ince ii saltem juris Postifices . At postquam ob contendentium N repu-
124쪽
ρ8 DE POTΕsTATE ECCLEsIAsTICA repugnantiam haec via inutilis inventa est & similiter non omnino facilis videretur subtractio obedientiae ab utroque, qui in sua cuiusque obedientia habebatur verus legitimusque Pontifex ; aliam viam excogi rarunt , quam Pisanum concilium inivit. Ex actis enim ac documentis ejusdem concilii liquet, in ipso prius Doctorum Patrumque requisita sententia , hos sere in eo convenisse , Gregorium XII. RBenedictum XIII. incerto Pontificatus jure fungentes , cum se se antea iureiurando obligassent ad ipsius Pontificatus cessionem , si tollendo schisinati necessaria esset, hujus promissionis exequutionem diutius diserentes , veluti fautores pertinacissimi schismatis , habendos esse tamquam schismaticos, immo etiam haereticos juxta illud scholarum , quod invaluerat, principium, quo pertinax in schismate ab haeretico practice non distinguitur . Eosdem porro ob not rium schismatis & haeresis crimen ante omnem sententiam ipso facto ab Ecclesia esse pirecisos, & a Pontificatu consequenter decidisse; ac propterea Romana sede iam vacante licere ad novi certique Pontificis electionem transire. Haec suit sententia Theologorum atque Canon istarum I 3 qui Concilio jubente in prima congregatione consulti fuerant a Cardinali Mediolanensi . Idem quoque censuerunt alii D ctores Universitatis Florentinae numero IZo. a quibus non discreparunt Universitates Bononiensis , Andegavensis , Aurelianensis , Tolosana , dc potissimum Parisiensis , quae eamdem suam sententiam per legatos Concilio signifi
Is Haec autem tot Theologorum , Canon istarum, Universitatumque suctragia atque principia Pisani Patres soquuti noscuntur, non solum cum in prima & secunda sensionibus citari voluerunt duos contendentes , non nominibus Gregorii XII. & Benedicti XIII. , sed Angeli Corrarii & Petri de Luna, eo quod ipsos ob dictas causas i ofacto depositos, actuales Pontifices non haberent; Verum etiam , & multo apertius cum post aliquot actus intermedios in definitiva sententia eosdem ut notorios schismaticos& haereticos ipso facto a Deo & a sacris canonibus suisse depositos , & ab Ecclesiae corpore praecisos declararunt sensione quartadecima, antequam in ipsos depositionis sententiam serrent , seu potius antea latam declararent . Quid
125쪽
tam longe quaesito principiorum circuitu laudati Theologi ac iuris Doctores , nec non cum ipsis Concilii Patres usi. suillent , ut contendentes aliunde ipso facto depositos, &tamquam Pontificatu exspoliatos Concilio subesse adstruerent, antequam in eosdem auctoritate concilii agerent; si ipsos in casu schismatis tamquam dubii iuris Pontifices concilium generale per se se abhlute polite deponere existimasi sentὶ Quomodo haec acta, quibus Pisani Patres egerunt in eos, quos praesumebant a Pontificatu depositos, & non esse amplius Pontifices, prodesse possunt adversariis , ut exinde probetur ius concilii generalis supra actuales Pontifices Nonne ideo excogitata videtur haec methodus , quod ejus- moli ius supra Pontifices etiam tituli dubii synodo senerali certo competere nectuaquam crederent 8 Non solunt igitur huius synodi auctoritas, quaecumque sit, adversariorum systeinati non suffragatur, sed potius obest reipsa , cum ad solum concilii ius in eos , qui actu Pontifices amplius non este credantur , referri aliquatenus queat.16 A Pisana synodo antequam transeo, aliam non te vis momenti observationem addendam arbitror . Quaestio , de qua in ea synodo actum est, appellata fuit ea a suis Maiis O fidei. Fidei autem causa cum schismate non ob
aliam rationem suit copulata , nisi quia contendentes non acquiescentes cessioni necessariae ad tollendum schisma, pertinaciter fovere ipsum schisma, & qua tales, ex principio tunc vulgato tamquam haeretici traήucebantur , ac si articulum V ιn sanctam Ecclesiam impeterent. Hinc in depositionis sentistia ambo contendentes ex schismate & hae
resi ab Ecclesa praecisi, & ipso facto depositi praeseruntur, ut paullo ante explicavimus . Hoc autem principium proprium s) solius casus schi finalis pertinacissimi inter contendentes dubii & incerti juris , hypothesi innitinar, quae
N et omni- ue Prestrium , inquam , s lias schismatis, quod ob perti
iseresim fidei contrariam involveret : neque enim ipsum principium potest referri ad
casus corruprorum morum, qui resormationem requirerent , nec ullo schismatis aut haereis
sis vitio inficiebantur . Hinc
126쪽
Iop DE POTEsTΛTR EC LMIAsTICA omnino certa probari nequit . Sicut enim nee khismatici, nee haeretici fuerunt , qui alterutrum ex contendentibus imgitimum verumque Pontificem existimantes , hona fide s quebantur ; ita nec haeretici, nec schismatici proprie dicti judicari ceno possimi ipsi contendentes , initidem se quis- re verum legitimumque Pontificem bona fide rarus, suam ignitatem tuebatur, nec promissam ressionem volebat prae
stare , quamdia conditio in promissione apposita impleta non fuisset. Si autem hypothesis, qua illud principium iiiiciebatur , certo Vera non est ; quomodo principium illud certum dici potest; & quomodo certa auctoritas potest tribui concilio, quod principio tam incerio , seu potius salso
rixus, ambos tunc de Papatu contendentes vel deposuit , vel potius depositos praesumpsit & declaravit λ Haec ad h. bundantiam Nunc ad Conuanti ensem synodum venia. sese. 8. in solo schismatis casu tributum legitur Cardinalibus
ius convocandi synodum genexalem hae vire ἰn hae cauod
fidei tom. 3. Conci l. cola I 272. e. idest , ut habet editio Acheriana , ad providen iam huic negotio. Ibi col. I 2L
127쪽
Dacreta Constantiens a sessionum quartae &quintae de Synodorum generalium auctoritate supra Romanos Pontifices vim non habent generalis Concilii ob plures defectus, ac praesertim quia carent saltem confirmatione Apostolica.
I A L L I C A N I Auctores celebris Declarationis anni I 68a. asserturi generalium synodorum N auctoritatem supra Romanos Pontifices, non multum fidisse videntur gestis concilii Pisani, quae pluribus dissicultatibus caPite praecedenti indicatis of noxia forsitan praetentientes , in ipsa DecIaratione silentio
praetereuntes omnino, sola Constantiensia decreta sessionum quartae & quintae putarunt ingerenda ; eisdemque ut inconcussam vim generalis concilii vindicarent , ea a sede Apostolica confirmata expresse pronuntiarunr num. 2. HOC P tissimum adversariorum sundamentum ex quo tantummodo ea , quae validissimis rationum & auctoritatum princi-
Iiis, ac potissimum cum tota antiquitate constituimus , in-rmari posse videntur in quam ipsis dissicile est idoneis certisque argumentis probare , tam mihi evidenti argumento emcacissime evertere facillimum fore confido . Multa nimbrum hac in re multis circumstantiis implicita in quaestionem vcniunt, quae nisi apte ab adversariis statuantur, in. ceria semper erit earum sessionum ac decretorum auctoritas, ad ut ex his nihil cerei contra nos & contra ea exisplorata momenta , quae in praecedentibus pro Pontificia auctoritate attulimus, elici possit . Discutiendum siquidem &constituendum esset, num Joannes XXIII. cuius auctoritate οὐ intiense concilium indictum fuit , potiori certiorique
128쪽
ioa DE POTEsTATE ECGLΕgr AsTICA iure uteretur ad ipsum indicendum , quam alii duo compstitores Gregorius XII. & Benedictus XIII. huic indictioni repugnantes ; & num de illius electione ac iure minores dissicultates iuris & ficti vigerent post Pisanam synodum, ac erant illae, quae obtinebant ante eamdem synodum in causa Benedicti XIII. & Gregorii XII. Num Conflanti ense concilium, quod initio ac tempore sessionum IV. & V. ex sola Joannis XXIII. obedientia constabat , fuerit & habendum sit vere oecumenicum universam Ecclesiam repraesentans, duabus aliis obedientiis delicientibus, quaerunc nec schismaticae , neque a catholica Ecclesia avidia probantur , nec probari queunt 8 Num decreta earumdem sessionum , quae a sola Joannis XXIII. obelientia prodi runt, generalis concilii vim Sc nomen iure possint obtinere, cum editio ipsorum facta saerit eodem Joanne non solum nec per se, nec per legatos prassidente , sed palam repugnante ac praeterea in iisdem serendis exclusum suerit
ii sum agium Collegii Cardinalium, quod absente Pontifice Romanam Ecclesiam aliqua ratione repissentat Τ Niam de iisdem decretis fuerit pro rei gravitate ac dissicultate mature deliberatum , an potius temere dc praecipitanter ,
neglecto in re tam nova accurato ex mine eaque concilia
ri discussione, quam Cardinales petiarant , quaeque postea .ausi Wietessi fi Hus negata illis non fuit Quid si praeter alia multa irregularia considerentur ea , quae JoannexI XXIII. iisdem geliis objecit in litteris ad Ducum Aureli ' nensem Sc Acadcmiam Ι'arisiensem , ubi queritur, Comstan- i ob desectum distincti lasse agit Collegii Cardinalium
δε ereta synodi Conciliariter facta non credebantur a multis, ut notavit unus e Patribus
Cardinalis de Alliato in Tra- satu De potestate Ecclesia sica, qui in Contiantiensi editus &Cardinalium nomine Caesari ac synodo oblatus fuit : Dolia eratiis , exclusa deliberatiisne di
eommuni fessione collatione v torum , videtur multis nou es
censeuda deliberatio CONCILDARI ER sue a . Suffragium Collegii Cardinalium fuisse exclusum questi sunt etiam oraritores Regis Galliae in prot statione exhibita Concilio die
129쪽
su ΜΜORUM PONT. ET CONC. GEN. CAP. VII. Iogstantienses Patres ad sumagia serenda suisse distributog 1 in quatuor nationes, easque inaequales ; suifragia vero non singillatim, & per capita, sed per nationes in publicis sessionibus ita fuisse computata , ut eadem vis ellet suffragii nationis Anglicae, quae ex paucissimis , ac Italicae & Gallicae , quae ex plurimis Episcopis constabant e cumque ex sacris canonibus soli Cardinales , Patriarchae , Archiepiscopi, & Episcopi in generalibus Conciliis gauderent iure sus fragii; in hoc ad suffragium nationum serendum omnes indiscriminatim essent admissi & clerici , & laici etiam matrimonio iuncti, nec solum nobiles , sed & infimae abj Etaeque plebis.
2 Ad tot tantosque eorum decretorum etiam essentiales, quibus laborant 3c nutant , desectus sanandos Apostolica approbatio, seu confirmatio , si umquam alias, suisset maxime necessaria; eaque non obscura aut ambigua , sed expressa & omnino certa , quae una decretis tam incertar auctoritatis posset certitudinem parere r unde & adversarii, qui alias constituta concilii generalis Apostolica confirmatione non indigere existimant , hanc Constantiensibus necessariam agnoscentes, in Decuratione cieri edita an. I 682. iisdem decretis certam auctoritatem vindicaturi , Apostolicam ipsis confirmationem accessisse affirmandum putarunt . Valeant oe immota consessant sanctae arcum enicae Duodi Compani ienses a sede Apostolica comprobata decreta . Hoc itaque principium stet immotum & certum, Constantiensium decretorum sessionum quartae & quintae Apostolicam confirmationem debere esse exploratam, expressam,&minime dubiam, ut certa constet ipsorum auctoritas ; sicque Pontificiae iurisdictioni, quae ex constitutis supra ipsas senerales synodos indubitata videtur, istarum synodorum
Ius ex certa ceciimenicae synodi & Apostolicie confirmationis auctoritate praevaleat . Unde vero ab adversariis petetur atque probabitur expressa & indubitata eorum decret
2 De hac inaequali suffraagiorum distributione vide quoque laudatam protestationem
Oratorum Galliae tora. I 6. l.
130쪽
ro De PsTEsTATE ECCLEsIAsTICAn estis cori. rum Apostolica confirmatio λ Haec proeuldubio afferri ne- stantiensa ciuit ex Ioanne XXIII. qui earum sessionuin tempore an Constantiensibus habebatur legitimus Pontifex. Is enim an
approbatione te tertiam sessionem se subtraxerat a Concilio , nec inter
kiii fuit inemoratis sessionibus, nec earum decreta probavit ; &quamdiu liber extitit, se ab ipsis alienissimum praetulit, ut vel ox indicatis litteris ad Ducem Aurelianensem, Univer- statemque Parisiensem manifestum est . Quodsi quandoque et synodo ejusque decretis aliquid detulisse eis is est; praeterquamquod nihil hinc cereae & espreta approbationis ipsorum decretorum erui potest; id accidit, cum captivus Caesaris & Concilii vim patiebatur, quae approbationem ut esse deberet omnino liberam & voluntariam excludit. si Mi ilh; NHue lebitima approbatio colligi potest ex Μa
W tino V. qui ab eodem Concilio electus , certus & legitimus Ponti sex suit. Si quae is secisset pro memoratis decretis, cum tamquam Cardinalis ipsi synodo adfuit , nihilum adversariis prodesset: neque enim gesta Cardinalis Pontificiae auctoritatis & confirmationis nomine donari queunt . Qitae vero gessit post promotionem ad Pontificatum, nisi approbationem eorum decretorum expressam , & sanandis defectibus apprime necessariam exhibeant , cum aliis atque aliis causis tribui possint, nihil pariter iuvant. Porro eum expresse quidem approbasse gesta contra Joannem Wiclesistun , Ioannem Hus , & Hieronymum Prasenstin certum est ex duabus ipsius Constitutionibus datis ante finem Conincilii 8. Kal. Martii; & in una ipsarum quae incipit , In
T. 6. cono eminenti Apostolicis dignitatis' becula, omnes desedius, qui- V ' cumque in condemnandis eorum erroribus suissent admissi ,
abs se sanari , & quidquid defuisset , suppleri affirmavit .
Nullum vero uspiam indicium approbationis eorum decre- torum, quae generale Concilium supra ipsum summum Pontificem prasserunt sessionibus IV. est V. Adeo vero eum non approbasse eiusmodi decreta exploratum est , ut ipsa potius certissime reprobaverit, chim in eodem Concilio Polonis Oratoribus sub poena excommunicationis prohibuit ne a Pontifice ad generale Concilium provocarent, & speciali quoque Bulla declaravit nullo umquam casu licere per huiusmodi appellationem se ab Apostolicis iudiciis subduc re: quam Bullam eorum decretorum Constantiensius sum