장음표시 사용
131쪽
SuMMORUΜ PONT. ET COM C. GEN. CAP. VII. Iosdamentate penisus robur Asruxisse Ioannes Gerson ipsorum praecipuus promotor & Vindex conquestus est. Cum itaque iisdem Polonis petentibus cujusdam libri condemnationem Martinus respondit, se omnia o singula determinata , com
es,.sa , ct decreta IM MATERIAE FIDEI per praesens
Concilium conciliariter tenere inviolatiliter observare
melle, tuapte sic CONCILIARITER facta approbare ρο
ν mi icare, o non aliter, nee alio modo e id de fidei decretis in Wictetam, Hus, & Hieronymum Pragensem intelligendum et , quorum approbatio est ceria ; non vero de decretis sessionum IR & V. quae ab ipso Pontifice non perinde fuerunt approbata, sed potius reprobata in radice es fundamento , ut Gerson animadvertit ; cum praesenim haec per se se a Patribus Concilii non fuerint edita veluti decreta fidei formulis usitatis in definitionibus dogmaticis, sed per modum constitutionum suo alium , ut in prooemio quintae sessionis declaratum fuit et qua de re vide quae sequenti capite pluribus disterentur. Neque satis expressae ac certae approbationis nomine afferantur illa ex Bulla ipsius Martini ad Sigismundum Imperatorem, quibus depositionem Joannis XXII L canoniscam appellans, auctoritatem Concilii in Papam deponet dum legitimam declarasse videtur. Cum enim facta depol, tionum eiusmodi per se se, fatente Bostilem , ad materias idei non perrinere confer I neque ad fidem proculdubio pertinebit eorum approbatio; carentque prorsus ea certitudine divini iuris , quae rejiciendo Pontificio divini juris primatui supra Synodos generales necessiiria esset . Plaeterea adisiectivum canonicam, quod ad servatum in depositione Ioannis canonum ordinem referri potest , cum 3ὶ obiter de
Martinus U. liberavit Imperatorem ab onere custodiae Joannis X xl l I. his verbis incipit e Dudum praesens generale concilium Constantiense personam
Bulthassoris Cosae , olim I Oaunis XXIII. in sua Gedientia nuneupati, ps illius a Papatio per defuit ivam sententiam ejusdem Concilii CANONICAM
deposit ovem , per eamdem se sentiam ad pendum oe moran
ti otii im turno a probe ius. Lib. I. n. feris a. iis, νεῖν
132쪽
etos DE Pores TATE ECCLEsIASTICA narrando, non autem decernendo, in Bullae exordio adhibitum suerit; vim definitionis & approbationis dogmaticae , qua jus Concilii approbetur, tamquam dogma fidei , obtunere non potest . Tandem hoc jus concilii veluti legitimum peculiari ratione approbari poterat a Μartino in casu Ioannis; qui cum se submiserit sententiae serendat a synodo, iurisdictionem eidem in se ipsum quodammodo tribuit propria volunrate ; cumque postea latae sententiar asesensisset, ut promiserat, non sententia propria synodi , sed
sua se voluntate Pontificatu abdicavit, ut in sequenti capite explicabimus num. Iis. Huius . peculiaris casus approbatio nihil confert ad statuendam approbationem iuris coactivi& universalis Conciliorem generalium supra Pontifices e iam invitos e quod statutis Constantiensibus universim docernitur ,
N.qu;i,M, s Dissiciliorem porro operam aggrederetur, qui deseseri approbatio ius approbatione Martini V. in Pontificiae confirmationis με 'μ iv argumentum produceret eas saltem Eugenii IV. litteras datas dier XVIII. Ianuarii an . 1 33. & descriptas in actis Basileensis concilii sessione XVI, quibus dum scripsit, hocce Basileense concilium a tempore , quo inchoavit , legitime continuasse , & debere continuare , revocatis Bullis , quae ipsum ante secundam actionem solutum declaraverant, approbasse videtur tamquam legitima antecedentium acti num gesta, nec non decreta Constantiensia sessionum IR& V. quae in Basileensi repetita fuerant actione secunda . Num declarare continuationem synodi in actionibus praec
dentibus decimam sextam , perinde ac si nulla dissolutio praecessisset, idem est ac decreta in iisdem edita approbare,& praesertim ea ex Constantiensi concilio repetita actione secunda, quibus Legatus Eugenii nec praesentiam , nec assensum praebuerat , & de quibus idem Pontifex tum per
Nuntios tum per epistolas apud omnes nationes conquestus fuerat λ Ea declaratio ad summum ipsa decreta in eum locum ac statum restituit , in quo fuissent , si nullam Eugenius dissolutionem edidisset. Tunc vero non fuissent omnino rata , nisi Apostolica , quae deerat , confirmatio α- . e. M. T. pressi aecessisset. Quid porro si Pontifex ejusmodi declara.
νremis. Sum. tionem ' Vi quadam coactus eo concilio secit, ut intenta-
133쪽
SuΜΜORUΜ PONT. ET CONC. GEN. CAP. VII. I sandala , in spem erectus fore ut hac via facilius allo transferretur Concilium, ubi Ecclesiae necessitatibus aequius prospiceretur, nec Apostolicae sedis auctoritas detrimentum
caperet Hinc autem iure idem Ponti sex in solemni conis gressu Florentiae habito Iuliano Cardinali objicienti litteras memoratas pro continuatione Basileensis Concilii respondit s uti testatur Cardinalis Turrecremata qui eidem conin nivi
gressui intersuit r Nos quidem bene progressum concilii approbavimus , volentes ut procederet, ut incaeperat ζ non immen approbavimus ejus Pecreta: quae Verba omnino certum
efficiunt inanem esse prorsus eorum nisum , qui Constantiensia decreta in Basileensi reproducta , ab Eugenio IV. approbata fuisse contendunt. 6 In his autem aliisque similibus, quae Iongiorem disputationem requirerent, quaeque quantum ex una parte pro adstruenda Apostolica eorum decretorum confirmatione muleis esseruntur ab Episcopo Meldensi , tantum ex altera reis
futantur uberrime a Cardinali Ursio , nolo diutius lectores detinere, cum argumentum & brevius & evidentius mihi praesto sit ex ipsorum adversariorum concessione deducenis dum , quod memoratorum decretorum Constantiensium vim
prorsus elidet & infringet. Vim enim ipsorum decret rum illi ex eo colligunt, quod ea sint decreta Concilii ge- eis uri
neralis, & confirmata a sede Apostolica. Peto autem, num sia rie non eadem decreta constituant fidei dogma , a quo nemo potuerit , aut possit recedere absque haeresis nota Certum est& multos in ipso Constantiensi post corum decretorum eis ditionem , & deinde etiam quam plures , dc Gallicanos quoque non paucos eisdem decretis refragatos , & adhuc refragari , qui tamen nulla haereseos, aut peraiciosae contumaciae censura ab ipsis adversariis inuruntur, ut Vel ex BOssueto munus ea. liquet. Quid ita λ Bonae fidei & in advertentiae nomine eos p hic excusandos putat. A grata certe nota , inquit, immu- 'is I ID. νυ esse non possent, nisi bona fide agentes , non satis αι- f UM 3 - νωιν re excusari viderentur . . . . Non enim pleriquo pro t '' Diciunt satis , doctrina concilii Consaniienses quam si in Bomieti ratio Nis casbur Ecclesie necessaria , qui casus cum infrequen. ρμ' res snι , non omnes facile eorum cavendorum necessitatem advertunt. At quae bona fides , quaeso , quae inadvertentia excusare posset in re, in qua generalis Concilii certa do&- Ο a matica
134쪽
Io8DE PorvsTATE EccLEsIAmICA matica definitio ab Apostolica sede confirmata constaret Quot alii haeretici & errores ab Ecclesia damnati simili Mnae fidei ac inadvertentiae nomine possent excusari Vera Tatio, cur ea Constantiens a decreta non constituerint olim, nee hodie constituant doctrinam fidei , cui nemo catholiis cus contraire potuerit , aut possit , esset quidem haec, si Vel non crederentur praeserre veram definitionem fidei, sed meram consistitionem Bnodalem , quae dogmaticam doctrinam non contineat , ut capite sectuenti explicabitur ; vel Constantiensis synodus in sereudis iisdem decretis ob varias indicatas irregularitates arque desinias judicetur non fuisse,
nec haberi posse vere cecumenica . Si aurem neutrum placeat, ut ad ersariis non placet cur nihilominus ea decreta non contineant, neque constituant doctrinam fidei , cui nemo citra haeresim possit reluctari , ea sola ratio afferri
potest , quia licet edita a Concilio , quod cecumenici nomen etiam in illis sessionibus prae se tulit , & dein repetita in Basileensi; non tamen a sede Apostolica, idest nec a Martino V , nec sub tempus Basileensis ab Eugenio IV.
fuerunt approbata seu confirmata: quae approbatio' seu conis
firmatio ad vim generalis concilii adstruendam, & ad constituendum dogma fidei est maxime necessaria . Hinc qui dem Bossuetus hanc suaestionem post decreta Constantiensia adhuc in suspenso relictam & indecisam & Iibere virinque agi ratam agnoscit libro I Defensionis in Appendicem novissimae edationis traducio cap. 3. Iacobus quoque Lentant
quantumvis Calvini sta in historia Constantiensis concilii tom. I. pag. 89. hanc quaestionem ipsis decretis non potuisIe a. thue ιerm/vari pronuntiat . Decretis ineptis ad finie clam litem quomodo fidere poterunt adversarii in quaestione, uha audi oritas requireretur omnino certa, quae ius Pontificium supra universam collective Ecclesiam, & supra generalia Concilia primatui competens , ac tota antiquitire Omprobatum extruderet
135쪽
Eadem decreta Constantiensia alio nomine vim & auctoritatem peremptoriam non habent , quia non fuerunt edita tamquam certum dogma fidei, sed, ut acta praeserunt, per modum consiturionum θnodalium , cujus sormulae Vis decreta indicat , quae non ex fide, sed ex mera opinione in ejus temporis circumstantiis constituenda visa sunt ad tollendum schisma. Singula decreta expensa , & quatenus aequa interpreta tione explicari queant : quid in ipsis difficilem explicationem ferat. Ex necessitate remedii ad abolendum schisma eadem opinio inducta; & quatenus iuri supremo summorum Pontificum nequeat praejudicium
afferre. 1 ELEARIA decreta concilii Constantiensis de
re vi & potestate conciliorum generalium supra . ipsos summos Pontifices , quibus Pontificiae au- ctoritatis impetitores ceteroquin catholici minxime innituntur , in duplici sessione constituta suerunt, primum sessione quarta, & rursum in quinta. In quarta sessione hoc tantum ea super re decretum profertur . Meesanctas nodus Onytirnitensis generale concilium faciens Tic ebria. pro extirpaiione praesentis schismatis, o tinione ac reformario- ωι.ε, .
ne Ecclesiae Dei in eapite o in membris fenda , ad Iaudem omnipotentis Dei, in Spiritu Sancto legistae eongrega
136쪽
I IO DE POT TATE ECCLEsIAsTICAνa, ad consequendum faciliur , securius , liberius , ct ub rius unionem reformationem Ecclesie Dei , ordinat, dis
Et primo quod ipse snodur in Spiritu Sancto tostgr
gata legitime generale concilium faciens , Ecclesiam eatholiacam militantem repraesentans, potesatem a Christo immediare habet , cui quilibet cui sumque. 'itus vel dignitatis , etiamsi ripalis exisat, obedire tene;ur in his , quae pertianent ad fidem. extirpationem dicti schismatis , er res
mationem generalem Ecclesie Dei in eapite oe in membris. Postrema verba reformationem generalem Ecclesiis Dei in capite, o in membris, non solum deesse in m si codici bus Vaticanis laudatis a Schel est ratio, verum etiam in duobus Vinde nensibus , in Wolsibuitelensi , Bruns icensi , Gothino , & Lipsiensi docent nuperi editores hujus Con-eilii in Germania tom. 4. pari. I. pag.. 86. 87- & 89 , ex quibus Vaticanorum exemplarium vindicatur fides; cum sertim desint etiam in antiquo mL actorum Concilii sileensis , quibus eorumdem decretorum Constantiensium Q epitomes inserta, iisdem verbis caret .. Hinc non immeri to Vonder Harci & Iacobus Leniant suspicantur , prima exemplaria huius compilationis recepta a Basileensibus non discrepasse ab actis authenticis Concilii Constantiensis , eaque verba posterius inserta fuisse in decretum sessionis quartae , postquam scilicet eadem verba in quinta. sessione receis ea & approbata fuerunt: quod sane innuit heo marginai adnotatio in uno codice inventa et Vie artistilus s sex
sonis quartae primus imperfecte suis factus , ut sequitur, ideo suppletur in se sone sequeuit , in qua ea verba hic
omissa, addita leguntur .. Vide adnotationem Venetae editionis αα In quinta sessone non solum laudarum decretum sessionis quartae repetitur memorata omissione suppleta , verum etiam aliud decretum additur de poenis , quibus coer- πυ--ἰ cincti essent inobedientes , praemissa hac noratione : Sum 'Φ' '' kii do mandato totius sancti Bnisi Rem Pater Dominus Andreas Aelius Poetnanimo , ct certa capitula PER
MODUM CONSTITUTIONUM STNODALIUM pria,
137쪽
gis , ct publicavit s quorum renores sequuntur ζ sun
In nomine fanctae ct individuae Trinitatis ροα me sancta Bnodus Constat:tiensis generale concilium faciens, pro extirpatione ipsius schismatis , o unione , o reformatione Ecclesiae Dei in capite in membris , ad laudem omnipotentis Dei, in Spiritu Sancto legitime congregata, ad consequendum facilius , securius , liberius al. uberius uni nem ρο reformationem Ecclesiae Dei, ordinat , di is , de cernit , re declarat ut sequitur. D primo declaram, quod ipse in Spiritu Sancto Iegiaxime congregata , concilium generale faciens , Ecelsam catholicam repraesentans, potesatem a Chriso immediate ha- fel, cui quiubet cujuscumque satus vel dignitatis , etiamsi Papalis exisat, obedire tenetur in his quae pertinenr ad fdem , ct extirparionem dicti schismatis , reformationem die ae Ecclesae in capite ct in membris. Item declarat , quod quicumque cavuscumque conditionis , flatus, dignitaris, etiam Papalis, qui mandatis,' ruris, seu ordinationibus , aut praereptis Φυus sacrae s odi, ct cujuscumque alterius concilii generalis Iehitime congregati , super praemissis , seu ad ea pertinentibus , factis , πιι faciendis , obedire contumaciter contempserit, nis respuerit, condignae poenitentiae subjiciatur , s debite puni
tur, etiam ad alia juris subsidia s opus fueris ) recur
Notanda hic est potissimum sormula , qua in praemisita notatione haec decreta seu capitula jubente synodo lecta& publicata dicuntur per modum consiturionum Onodalium. Similiter post lectionem ipsorum decretorum quintae sessi mis ex editione Basileensium, & ex aliis codicibus consiturionum vocabulum iterum usurpatur. suibus articulis me consistitionibus lectis . His verbis consiturionum imodalitim si amrmem indicari ipsum decretum de auctoritate concilii generesis non suisse editum tamquam dogma fidei, nec constituisse doctrinam credendam ex catholica fide, non dissicile me probare posse arbitror.3 Sicut non omnia decreta summorum Pontificum iamateriis quantumvis dogmaticis constituunt dogma fidei ;ita nec omnia Conciliorum statuta , ut praeclare notavit Meu
Formula nostanda . . GL 7 s. eis . GL F. h.
138쪽
Non omnia deereta, quae citra materia
fidei uersan tur, sunt decreta k definitiones fio
non definita in Constan tiens tam quam dog
Melchior Canus lib. s. de Locis cap. s. ubi & designavit notas, quibus fidei decreta internoscantur. Illa nimirum fidei decreta sunt , in quibus aliquid ex fide credendum aut damnandum decernitur, ita ut qui aliter sentiant, a cath lica fide alieni, ab Ecclesia praecisi, anathemate aliisve similibus censurae sermulis indicentur percussi . Si nihil eiusmodi notarum adsit, etiamsi rhateries , circa quam conciolium versetur, possit ad fidem referri; decretum tamen non erit certa dogmatica definitio . Multae sunt apud catholicos quaestiones, quae ad fidem reseruntur , ut sunt ex. gr. illae quae ad sacramentorum formam, materiem, aut ministrum pertinent; & nihilominus , quamdiu ab Ecclesia non prodiit definitio, neutra ex parte certum suppetit fidei dogma. In his, quoad inter catholicos controvertuntur , & concilia & Pontifices non facile dogmaticum iudicium proserunt; &, quousque res plane eliquata non sit , si statuunt aliquid, quod ex circumi alitiis expedire videatur in bonum Ecclesiae, id non statim, nec semper dogmati ac definitioni est accensendum . Hinc quaedam non ex firmo dogmate, sed ex opinione prolata in aliquot Pontificum decretis contineri alibi notavimus t & quaedam etiam in conciliorum statutis similiter invenientur. 4 Quaellio circa Conciliorum generalium & summoram Pontificum auctoritatem sub tempus synodorum Pis nae & Constantiensis occasione schismatis agitata , perlinebat quidem ad intelligenda loca Evangelica , quibus utra. que potestas inniti rur, ad explicandam naturam & iurisdictionem Pontificii primatus , Sc ad alia hujusmodi non pauca, quae respicituri materiam fidei r at sententia, quae concilii generalis ius coactivum supra Papam propugnabat,
ita erat nova, nulloque vetusto exemplo, aut certa auctoritate munita; e contra vero potellas Pontificum supra
niversam Ecclesiam, & supra ipsa generalia concilia , seu supra universae Ecclesiae Episcopos , qui in generali conculio collecti una cum capite totam Ecclesiam repraesentant , ita antiquis exemplis & auctoritatibus sulciebatur, ut si dogmaticum iudicium fuisset edendum , pro Papa potius , quam pro generalis concilii Patribus Pontificio asu sensu carentibus proserenda fui siet definitio . Instabant vero
circumstantiae schismatis diuturni & perniciosissimi, quod
139쪽
SuΜΜo UΜ PONT. ET CONC. GEN. CAP. VIII. I II in multos annos productum , multa mala & scandala pepererat . Antiquis temporibus etsi plura schismata ejusdem generis incidissent , aliis tamen atque aliis mediis
fuerant consopita . In hoc aurcin , quod ex pertin cia contendentium ita a ceteris omnibus discrepabat, ut et Oe
tot retro saeculis semel tantum cognitum Bossuetus affirmaverit ; cum alia atque alia legitima remedia pluries tentara , inventa suissent inutilia ; necessitate quadam tribuendum visum est ius Conciliis generalibus su pra eos , qui de pontificatu certabant, adeo ut , si non cederent sponte, quod legitimum erat medium ac debitum, omnes deponerentur vel inviti , licet id numquam antea fitillet auditum . Hanc pertinacissimi schismatis vexationem Trita mi , totam I) rationem causamque fuisse, cur in hanc sentenis eorulando intiam Constantiensis tempore plures abiissent , non obscure tellatus est Ioannes Gerson in tractatu De potes. Ecclesconsid. x. tibi post memoratam vulgatam antea eorum sen-
entiam , qui posueror papalem auctoritatem sura conciariton , aut saltem non imparem, subdit o Benedia us autem
Deus, qui per hoc sacrosanctum Concilium illus; aium dimi me imis Iumine dante nota haec verba ad hoc ipsum VEXATIONE praesoniis fibi istis inteuectum, liberavit Deus Eccisam Dam ab hac pesisera pervicios inaque δε-eIrina. Ita ex praeiudicio gravissimo novae sententiae pestiferam & perniciosissimam vocat doctrinam antiquam , quae eodem fatente paullo post eousd. x II. Veluti qua dam traditio a majoribus suscepta ante Constanti ense sic
occupaverat mentes plurimorum , ur oppositum dogmatia
are fuisset de bar retica pravitate suspectum vel damnatum.
6 In re autem huic receptissimae traditioni contraria noluerunt , nec ausi sunt Huldem Concilii Patres P novam
. t Hanc eamdem ratio- eo solo nomine excusandos nem fatis indicavit etiam Epi- credidit , quod non animad- scopus Meldensis. cum lib. 6. verterint , ctuam ea D certisai. Io. Deseusionis c. Iς. t. E. in easbus Ecclesiae necessaria , pag. 3op. plerosque Constan- ae si haec nece sutas per se suntiensis dot trinae adversarios s. fieiens fuerit ejus doctrinae ia.. e antiquos, sive recentiores duceudae ratio.
140쪽
II 4 DE POTEsTATE ECCLESIA ITICA novam doctrinam de iure Concilii supra Papam eo stituere tamquam dogma fidei ; sed eo revocarunt deis creta , ut ius synodi cecumenicae sola remedii necessitate in tribus memoratis casibus statuerent sine ulla haeresis, aut alia simili nota, qua fidei definitiones distingui solent, Sc quam idem Concilium adhibuit, cum deis creta ad fidem periinentia in condemnatione errorum Wiclem, Hus , & Hieronymi Pragensis aliis in sessionibus edidit. Sola quidem necessitas remedii in laudatis circumis stantiis sicut non efficit ut inferior ius habeat in superi rem suum; ita nec efficit ut Papa , qui iure divino est sinperior concilio ratione primatus, cujus causa toti Ecclesiae etiam in concilio adunatae iurisdictione praesectus est bono unitatis, eadem Ecclesia Sc universali concilio evadat insertor , ac idcirco in ipsum superiorem suum Ecclesia de concilium iurisdictionem nondum probatam, immo tin Ve-F teribus documentis reprobaram acquirant . Haec tamen neis.;t ' .a. i. cessitatis ratio in angustiis & involutissimis ejus temporis ... q. .. . t circumstantias ita efficax maximeque probabilis videri po-.ό- '' tuit Costantiensis Concilii Patribus , ut putarent decreracondenda ex eo, quod ex podire videbatur , quemadmodum fieri consuevit etiam in aliis aliorum synodorum decretis , quae necessitati congrua, fidei dogma non constituunt r id. que proculdubio significare voluisse videntur verba, quibus in actis notatum suit, eadem decreta fuisse Iecta & publicata per modum consiturionum Duodalium nulla tuterposita fidei nota. Qua de re ne quispiam dubitet, animadvertat Gerso nem, qui licet passim post decreta Constantiensia audens resis notam inureret contrarium sentientibus; non uncie is tamen in loco fateri debuit, mriimdem decretorum doeir, nam, etiam tempore leiusdem synodi palam fuisse impugnatam a multis, qui tamen non idcirco a Patribus Constantiensibus haeretici habiti sunt. Id exploratum fiet inter alia ex celebri quaestione, quae in eadem Synodo mota fuit
post eorum decretorum editionem . Cum decretum contra
errores Wiclem paratum fuisset post quartam Sc quintam sessiones, proposita fuit quaestio, num Papae, an concilii nomine idem decretum esset promulgandum . Habitus hac dere Theologorum conventus , in quo Cardinalis Cameracem