장음표시 사용
141쪽
ss pro concilii nomine disseruit. At ex quadraginta D ctoribus duodecim tantum Cardinalis sententiae faventibus, ceteri contenderunt Papae nomine definitivam sententiam esse promendam , Cardinatique suam opinionem acrius prinpugnanti sere omnes in faciem res iterunt . Quomodo haec poli sextam sessionem enata inter Theologos contentio λ Si decreta sessotium quartae & quintae sine Papae nomine edita tamquam fidei decreta proposita fila sient , qui locus esse poterat ambigendi, num conoemnatio articulorum Riclemiolo concilii nomine configi posset, & nihilominus constitueret doctrinam fidei Τ Si tamquam fidei dogma sanciti insuisset sessionibus xv. & v. Concilium oecumenicum generari in , ac praesertim in materia fidei potestatem habere immediate a Christo ; qui fieri potuisset ut paucis diebus post ex quadraginta Theologis octo ek viginti contrariam sententiam tenerent , hoc est Concilium per se nullam ρο- i salem habere vis a copise seu nisi in unitate cum capite in , & ut Caineracensi in aliam sententiam abeunti tam vehementer resisterent λ d huic Cardinali contendenti Conincilium esse supra Pontificem, & posse ipsum deponere restiterunt poli quartam & quintam sessionem ; nonne stea decreta liberum iudicarunt in utramque partem disput, re ὶ Certe idem Cardinalis in eo libello , quo defendit so- Io Concilii nomine posse edi decreta fidei, nihil dissertius
Sc convincentius in suam sententiam potuisset asserre, quam decreta laudatarum sessio m solo concilii nomine inscri-pra , siquidem haec edita tassent tamquam fidei dogma . Cur nihil tale tetigit Z nisi quia manifestum erat omnibus in ipsis decretis non filisse constitutam fidei doctrinam . Quid tandein quod idem Cardinalis in susiori tracta tu , quem stibinde in eadem synodo vulgavit de Ecclesiae, Concaliorum generalium , Romani Pontificis, o Carrinalium
aucti ritate, ubi eamdem quaestionem versat , non solum laudatorum decretorum non meminit, nec adversarios hae. rcsis accusar; Verum etiam disputationem pro auctoritate Concilii Q cumenici his verbis concludit: Θια tamen non
desinisive deIerminando , sed doctrinaliter juadendo posta
Ianrt nam hujus rei definitionem I acri Concuti determina.
rioni submissor quae indicant eum non credidisse quaestimnem de concilii generalis jure supra Pontificem decretis P a sessi
142쪽
DE POTEsTATE FCcLTI IAITICA sessionum iv. & v. sui fie. desinitam ex fide, sicut nee postea crediderunt, nec credunt ipsi nostri adversarii, qui nec Summos Pontifices, nec Cardinales, aut Episcopos, alion ve Pontificiat auctoritatis vindices memoraris decretis obsistentes haereticos judicant : quod ex eorumdem adversari rum sensu evidens est argumentum , ea decreta dogmaticum judicium non contiuere, nec ad definitionem dogmatis posse referri. 8 Expendamus nunc earumdem constitutionum synis' odalium sensum , & videamus num aliqua saltem ratione ita explicari & intelligi queant, ut a veritate non absint. Dicitur concilium generale universam Ecclesiam repraesentans, a Christo immediate potesatem habere. Quis id de ero generali concilio negeti Quis pariter neget de Constantiensi in iis quae vim seneralis concilii obtinuerunt , qualia sunt quae circa fidem si ituit contra Hiclessum , Hus , di Hieronymum Pragensem, quibus non defuit confirmatio Apostolica; & qualia sunt etiam statuta resormationis &disciplinae, quae eadem approbatione roborata fuerunt λ In
aliis, quae hac confirmatione carent, cur vis generalis concilii nequeat admitti probatum est satis cap. 2. & q. unde nil mirum , si quoad haec idem concilium non fuerit, nec
haberi possit generale, nec iurisdictionem generalis synodi habeat. Haec quidem iurisdictio a Christo immediate i di- manat , quia Christus omnem iurisdictionem Ecclesiasti ex immediate tradidit S. Petro, & Apostolis, ac in ipsis dedit Romano Pontifici successori S. Petri , aliisque Episcopis iuecessoribus Apostolorum ex disputatis Capite I. I
& 2. Sed cum Petro primum iurisdictionem Christus d derit , seu promiserit separatim ab aliis , aliis vero postea non dederit separatim a Petro, sed una eum Petro in bonum unitatis; iam monuimus id ab eo factum , ut quisque intelligeret iurisdictionem Petri ac succestarum ejuς
non pendere ab aliorum iure & consensu ; aliorum vero iurisdictionem etiam in concilio in unitate cum iure P tri ac succe librum citis debere consistere. Conser dicta cap. I. q. Haec non animadverterunt proculdubio, qui justribuerunt Episcopis congregaris in synodo supra & contra
143쪽
SuMMORUM PONT. ET CONC. GEN. CAP. VIII. 3I7Synodo superiores sunt, nec vi ipsarum coactivae possunt subesse, nisi superiorem inferioris iure posse adstrinoi antea probetur. Prosequamur explicationem decretorum
y In decreto sessionis quartae & in primo quintae statuitur jurisdictioni generalis synodi, quae immediate a Christo est, quemlibet cujuscumque gradus & dignitatis, etiamsi
Papalis existeret, debere obedire in tribus casibus, haeresis, schismatis, & ubi agatur de resormatione morum . In casu haeresis, quis inficias ibit ipsum Romanum Pontificem debere se se submittere definitionibus fidei a generali concilio editis, praeditisque confirmatione seu consensu Apostolico, quo eas indigere probavimus c. g. ut constituant dogma fidei ; cum ad id omnes obligentur jure divino λQuae enim a generalibus conciliis assentiente Apostolica Sede circa fidem definiuntur, dogmata sunt a Deo revelata, quibus non humano, sed divino iure fidei assensus debetur an omnibus. Haec vera ratio est ob quam Papa obligetur definitionibus dogmaticis generalis Concilii . Qui ex hoc decreto deducunt Constantienses Patres hoc ipso non solum subiecisse Papam auctoritati synodorum generalium, Verum etiam significasse eum posse errare circa fidem , si de errore definitionum intelligant, falsa & non probata hypothesi laborant; neque enim ex ullo textu ipsorum Patrum aliquod indicium afferetur , quo illi crediderint posse errare Summos Pontifices cum definiunt, hicque casus nullo exeminplo innixus, totoque nostro systemate reprobatus inter impossibilia re rendus est. Quod si non negandum videatur eosdem Pontifices posse errare , vel aliquando errasse opinando vel omittendo aut negligendo congemnationem novi alicuius erroris seu haeresis; cum hi casus non essent emrores definitionis, nihil contra nostram thesim solas proprie dictas definitiones propugnantem evincerent. Si autem his in casibus Papa generalis concilii decreto erroneam ejus opinionem, aut negligentiam, seu omissionem corrigenti harere deberet; id cum non ipsius concilii iure, sed altiore illo , de quo antea diximus, obligatum praestaret, ut ne exinde concilii ejusdem aue Oritas per se, & ius coactivum supra Papam probaretur. i io Porro in casu schismatis , in quo Summus Ponti sex omnium maxime iure naturali ac divino debet omni bus
144쪽
HR DE POTEsTATE ECCLEςIAITICAhus mediis uti, ut illud extinguat unitatemque , citi custodiendae ac vindicandae ex primatu potissimum obligatur , Ecclesue necessariam restituat si ex. gr. aliiς mediiς Du- ωα tentatis schisma nequeat aboleri nisi cessione contendentium , qui jure aequali vet incerio frui credantur; nonis ne cedere Pontificatui debebit ea naturali caritatis lege avistrictus, quae publicum necestarium bonum priuato praeserendum docet 8 Immo etiam obligatur peculiari lege divina aenaturali , si ad cessionem se se promissione ac iureiuranda obstrinxisseria Haec autem , quae ab ipsa prastanda essent
iure naturali ac divina, si exigantur, seu proponantur prae standa decreta concilii generalis, quis non aequissimum diceret, Ut negaret ipsum Ad haec obligari eo nomine, quot quacumque synodo luperior et 8 Obligaretur nimirum nomjure synodi, quae per se superiorum non ligat, sed jure ilici naturali ac divino, cui etiam Suinmi Pontifices subii
1r Eadem de cauta obligaretud etiam in casa resem maricinis generalis morum in capite x in membris Quix enim ambigere pateli quin Summi quoque Pontifices turdinaturali ac divina teneantur reformare mores, quῖ vel in se uel in aliis Ecclesiae membris reformatione indigeant λId si proponat exigatque Concilium generat , parere dein bunt , non jure iplius concilii, sed divinci ac naturali , quod decreto concilii proponitur δc urgeturia vici sensu vis coiativa non ita conculo, sed in naturali 1 diuina lege sita est ol si decretum Lirum sit ae concilia uerci generali , cum Summi Mntifici ς non deeriti aliensis, seu confirmatri; tum vero hoc assensa se ipsim quodammodo eidem decretci liber subjicit, eodemque decreto. Voluntarie ligatur; quod uim coaltivam excludit ra Restat alterum decretum, qua sessione via agitur de paenis in eum inserendis, qui cujusciunque dignitatis etiamsi ripalis obedire contumaciter contem eritia Haec quidem verba vim coactivam evidenrius adstiuunt, quae ins
riori in superiorem non competitia Veram norandum nullam paenam particularem Pontifici caminiaci imponendam Uignari, sed in genere statui ut qui tamque obedire con-wmpserit, eandignae pa uantiae subjiciatur , etiam au aliae juris remedia recurrendo, uti fit in aliis synodalibus deer
145쪽
SUMMORUM PONT. ET CONC. GEN. CAP. IX. TryxIs, quae dogmata fidei non constituunt; ex quo omnia sis mul eiusdem sessionis decreta vocantur mandara , satura , seu ordinariones, ac praecep a super praemiois , quae meris
tres Constantienses viderunt hac in re non expedire, nec opus esse definire ius concilii tecumenici supra Papam tamquam dogma fidei; sed lassicere, si ad tollendum schisma
aliorumque scaudatorum remedium, decretis ac praeceptis practicis uterentur, quibus ex divino saltem naturaliqua iure iidem Pontifices obligarentur , minisque etiam additis impellerentur, etiamsi ex certo dogmate non definirent , num ius concilii per se supra Papam esset, nec ne . I 3 Hic autem adversarios clamaturos praevideo : si Pontifices neque divino, neque naturali jure moveantur ad ea praestanda , quae bono Ecclesiae sunt necemria; neque Concilium quantumvis Senerale possit eos poenis aliisque subsidiis canonicis cogere; nonne Christus suae Ecclesiae m.
nus apte prospexisse dicendus erit, Se scandala , si quae a Pontificibus provenirent, sine idoneo remedio reliquisse ΤHaec ratio ex necessitate remedii ducta, ct in speciem valde probabilis , illa est, quae cum novae opinioni de pote.
sate conciliorum generalium supra Pontifices inducendae in casu schismatis causam dedit, ut vidimus , tum vero adeo recepta fuit a Patribus Constantiensibus , ut eam ad casus quoque fidei & reformationis generalis morum in capite & in membris duxerint extendendam recitatis decretis; quibus tamen cum eos noluisse condere certum decretum fidei hactenus dicta comprobant tum Nero eadem ratio ipsis decretis
merae opinionis probabilitatem quidem aliquam dare potuit , non vero certitudinem fidei, quod mini in presen. tiarum sufficit. Certo enim primatus iuri, quo summi hierarchae superiores sunt tota Ecclesia etiam Congregata in generali concilio, quomodo praeiudicare potest nova haec opinio nullo antiquo textu aut exemplo legitimo sulta, &rationi tannim probabili innixa, decretisque Constantiensi. bus, quae vi generalis synodi carent , nec condunt certian
fidei clostrinam 8 Quid porro si ea ipsa ratio , quae pro
eius temporis angustiis ac circumstantiis probabilis visa est, inanis per se se atque inepta demonstrari queat λ Id patebit ex dicendis capite sequeati . C Ais
146쪽
Objectio ex necessitate remedii in casibus
extraordinariis a Constantiensi memoratis expuncta.
I Atio necessitatis remedii in casu pertinacissimip scitismatis , quae inducendis sententiae de jure conciliorum generalium supra contendentes P -- - tificeq juris dubii causam praebuit, adeo eVi dens visa est Episcopo Meldensi , ut in dissertatione piae-naissa Destusoni repugnantes coarguendos duxerit his verbis: F. s. F. 38. An dubium Ponti cem etiam contumacem a Concilii oec ira ' meniti polossie immunem esse oportebat I neque esse in E essa vim ullam, quae fibi aris vulneri mederetur P -- surdum, absonum, rebus gesis repugnans , Missae Cath licae Chrsique providentiae prorsus inimicum . Dicent op
ri fiere iure contendentes ultro loco cederent. Rected quid
nutem se nollent P aeterno schismate Ecessa Iahoraris P -- fit. Ergo necesse es ti3 si aliqua potesas, qua dubii sat
νem Ponti es etiam inisti comprimantur . Eamdem porro rationem aeque valere etiam in casibus fidei ac reformationis morum in capite & in membris , in quibus Constantiensia decreta ipsum Papam generalis Concilii juri subiiciunt, idem Episcopus nihil dubitat . Esto enim suis prema Romanorum Pontificum potestas a conciliorum quoque generalium jure sit quodammodo eximenda in casibus --,.. Ordinariis atque Vulgaribus, quorum causa, ut ' ille ait , se senis lacesse Pontificiam in salem, pacemque Ecclesiae perturbari
convocatione synodi generalis in esset resera impudentiffimum et in gravissimis tamen & extraordinariis causis fidei , schismatum , & reformationis morum in capite & in membris, quae solae memorantur in decrstis Constantiensibus Diuit'od by os le
147쪽
hus, siter dicendum est iuxta illud vulgatissimi uri : In F 1Λ- α neralibus legibus non comprehendi casus extraordinarios, eosque adius, quos in re improvisa ipsa necessitas expresserit. Ita ille. Quaero aurem, num ii , qui in aliquem per se Remedii a se nullum ius habent, in casibus extraordinariis atque improvisis ex necessitate remedii iurisdictionem super ipsum per se iure e acquirant λ Id si probari nulla ratione potest ; quommodo ius erit concilio generali supra Papam , in quem superi Tem suum ratione primatus nullo coactivo iure potitur
Num ex necessitare aliqua in extraordinariis casibus admitteretur subditorum ius etiam in Principes ia Cum de remedio in casibus extraordinariis adhiben- DR in No dodo sermo est, ut hoc a quopiam praestari posse dicatur , i, is ipsius proprium antea probaudum est neque. enim so- reis:la. Io remedii quantumvis necessarii nomine ius legitimum ei vindicari potest, qui per se ex aliis documentis certisque probationibus eo jure careat. Ius porro ejusmodi coactivum esse debet, quo in memoratis casibus Ponti sex , si renuat , ad parendum adigatur . Ius autem huius generis coactivum tini superiori competere potest: neque enim inferior in superiorem habet imperium. Cum Vero probatum antea suerit Summos Pontifices ratione primatus ea suprema iurisdictione potiri, qua toti Ecclesiae etiam collective sumptae ab ipso Christo praepositi sunt; ac proinde superiores quo que esse ipsis conciliis generalibus , qui universam Ecclesiam repraesentant ; idque aliis atque aliis traditionis aevationis momentis fuerit confirmatum , adeo ut ab adversariis nullum antiquum essicax documentum opponentibus
id in dubium iure adduci non possit ; quomodo illud coactivum ius in Summos Pontifices superiores suos solo re
medii titulo attribui potest generalibus synodis , quae ius
ejusmodi nec per se habent, nec solo remedii titulo acquirere queunt 8 Haec una ratio , si nulla alia praesto ei et , ad disiiciendum objectum ex neccssitate remedii ductum posset lassicere. Sed age expendamus singulos extraordin xios casus jam memoratos , & luculentiora sorsitan pros Tentur, quibus Omnis, si quae impediat, dubitatio exuna.
148쪽
De remedio in casu reformarionis morumpnesertim in capite.
3 Casus extraordinarii in Constantiensibus decretis r censiti, in quibus necessarii remedii nomine ius cecumeniis cis synodis asserendum creditur in Summos Pontifices , ad
tres revocantur, cum nimirum agitur de fide, vel de schismate, vel de reformatione morum prassertim in capite. Incipiamus a casu reformationis morum alicujus unici
indubitatique Pontificis s ubi enim duo simul , vel plures
de pontificatu contendentes ac dubii iuris Antistites morum reformatione indigerent, casus pertineret ad schisma, de Oh;eum e. quo statuetur 3. ) : & Videamus , num generale Conciritumque Pon- lium, unicum indubitatumque Pontificem, si pravis mori-,9 a Istes: bus scandalizet Ecclesiam, ad reformandos mores vel invitificatu depo-rum cogere, & poenis Ecclesiasticis plectere pro iure suo ' possit. Hujus cauis & quaestionis solutio pramittenda est cum principium certum exigat dicendis postea maxime n cessarium, quod hoc in casu paucioribus constituere licet . Cum Pontifex, de quo agimus, unicus & certus sit ex Iegitima & indubitata electione; certus est pariter eius primatus in universam Ecclesiam. Hic autem primatus divino iure institutus ob continendam vindicandamque in tota Ecclesia communionis ac fidei unitatem; iurisdictionem divini pariter iuris ipsi vindicat, qua non solum distributive singulos, sed omnes etiam collesive obligat ad utramque unitatem, ut in praecedenti opere De vi ratione primarus Ese probatum, seu potius demonstratum videtur. Hinc idem Pontifex eodem primatus iure superior est toti Eces sae collective sumptae; vimque coactivam habere debet in Omnes collective, sine qua intentus a Christo unitatis finis obtineri non posset; ac proinde superior quoque est gen rati Concilio, quod etsi totam Ecclesiam repraesentet, non
149쪽
SuMΜoRuΜ PONT. ET CONC. GEN. CAP. IX. 213 tamen maiori quam ipsa Ecclesia privilegio praeditum, a Pontificio iure, cui tota Ecclesia subjicitur, exemptum diei potest. Pontifex igitur, ratione primatus concilio quoque generali superior, hujus iurisdictioni subesse non potest.
Esto in quopiam Summo Pontifice essent scandala morum, quae reformationem exigerent; num scandala & pravi mores Pontificum in ipsis adimunt, quod iisdem ex divini iuris primatu competens, eos omnibus superiores constituit non tri-
Num iurisdictionem coactivam in ilIos tribuere queunt in- R: seriori, cui in superiorem suum nequit convenire λ Si in superiorem. quibuscumque corruptissimis Principum moribus resormatio. ne indigentibus adversarii coactivum ius eorum subditis non concederent in ipsos Principes , quippe qui omnibus subdi. ris sunt superiores ; haud video , qua cohaerentia possint scandalorum nomine tin coactivum tribuere generalibus synodis supra Romanos Pontifices, qui ob divini iuris primatum eisdem quoque synodis sunt pariter superiores. Alia speciali observatione Pontificii primatus propria id evidentius fiet . Cum Papa ex dictis superior sit omnibus rationet primatus; nemo inferior iure coactivo iaipsum agere poterit, nisi prius is spolietur eodem prima- tu, quo omnium iurisdictionem excedit. Primatus autem ,
qui unius tantum Pontificis personalis est , nec Pontifice noribus, sta mortuo ia plures electores novi Pontificis transivit , non ab ipsis electoribus primatu carentibus, sed a Deo imme- te eallatus diate consertur electo. Num quod a Deo immediate collatum est novo Pontifici, ob scandala seu corruptos mores ,
si qui in ipso reformandi essetar, auferri a quopiam potest,& auferri praesertim ab inseriori , cui in superiorem ius nullum est Episcopalis iurisdit io licet sit institutionis divinae, non minus quam iurisdictio primatus Pontificum , ideo ex causa Episcopo adimi potest a Paea , vel a Concilio, quia Episcoporum iurisdictio Deo instimente subjecta fuit Pontificio ac Synodorum iuri. Vide cap. I. s.& 6. At Pontificii primatus iurisdictio , sicut α ipse pri
matus, nullius iuri subjecta ex institutione divina, nemine, qui semper inferior est eodem Pontifice, auserri potest. Hoc principium tamquam omnino certum olim tradiderunt quidam Magistri Parisienses ire duabus epistolis ad familiarem Benedicti XIII. quem certum Pontificem iu- tiresii.
150쪽
ir; DE POTE ITATE ECeLEsrMTICA dicabant. In prima epistola inter aliquot quaestion , quavsolvendas proponunt, haec decimo loco legitur : Utrum Deus , qui solus, nullus alius plenitudinem Ecessiasicae pol satis , seu auctoritatem Papalem dare potes, dederit umquam alicini personae, vel communitati crearae potesatem auis ferendi illam auctoritatem a Papa , quam immediate ipsemet sibi contulit: ρο se se, ex quo textae Sacrae ScriPturae,
vel alterius cujuscumque , cui Papa credere teneatur , hoc Eossit haberi. In altera vero epistola quaestiones seu theses varias cum suis responsionibus subiicientes ad thesim xI I., qua suam sententiam exponunt circa quaestionem x. prioribus litteris propositam, haec pronunciant. Sicuti nulla creata persona, nec communitas totius Ecclesiae militantis potest, nec umqvam potuis dare Papae immediatum Chrisi moriarum I ita nec aliqua talis persona vel communitas potes πυ- ferre sibi inυlio tuam Vicariatiis auctoritatem , quae eidem non ab hominibus, sed a solo Deo est immediate collata iaHaec thesis apud Raynaldum descripta una cum ceteris tr buitur Joanni Moni ordinis Praedicatorum ad an. I 3ys.
Quid lireadi s Neque vero huic divini iuris primami quicquam 3nie officerent scandala morum, si quae in Pontifice remedium pontisi eum postularent. In siccis canonibus, ubi de scandalis Pontificum agitur, starii tum legitur ipsis non obediendum , nee s quenda eorum exempla, ubi aliquid contra divinam legem agant vel praecipiant di numquam vero iudicio cuiusquam. subiiciendos indicant, nisi forte sint a fide devii. Quae hinresis exceptio ea de causa sit, quia ob haeresim ipso facto, a pontificatu decidentes, primatus iurisdictionem amitterent, ut explicabitur par rapho sequenti: idipsumque dicendum de vero schismate , quo Pontifex se separaret a corporae Ecclesie . Vide dicenda inserius m I7. Cuin autem ex aliis criminibus seu scandalis Pa saltem certus non de sinat esse caput Ecclesiae, nec primam exuatur ; nihil mirum si iudicari & deponi a quopiam nequeat: unde vulgam tum illud principium superius expositum c. s. Papam non iudicari a quoquam, eiusque crimina solius Dei iudicio r
6 Enimvero non desuerunt antiquis quoque tempori bus nonnulla Pontificum scandala , quae resormationis ac