장음표시 사용
151쪽
SUMMO UΜ PONT. xT CONC.FEN. CAP. IX. 123 remedii necessitatem praeserebant. At receptum erat apud Otholicos illud Augustini axioma, nullam esse iustam abscindendae imitatis causam praesertina cum Ecclesiae capite rotius catholicae unitatis centio; idque confirmabat vel ma-Nime laudatum ab eodem S. Cypriani exemplum , qui licet in Pontifice Stephano causam dissidii non iniustam se habere iudicaret , noluit tamen cum ipso unitatem abrum- pere. Cum enim I de certo legitimoque Summo Pontifice certo totius Ecclesiae capite sermo est haec duo sunt pariter certa, P imo non licere membris se a suo capite leparare, cum quo unitas necessaria est; secundo separati nem eiusmodi a certo ac legitimo capite inducere crimen sa aperti schismatis, quod a nemine contrahendum est, ut alicuius cit juslibet scandala aut crimina corrigat vel impediat iuxta illud Apostoli: Nou sunt facienda mala, ut evemiant hora. Haet de causa Iuci Carnotensis Episcopus appro-hare non potuit eorum Episcoporum consilium, qui in gravissimo scandalo, quod in tota Ecclesia excitaverat Pascha lis II. concesso licet per vim privilegio de investituris , huic certo Pontifici minati sunt se ab ejus obedientia re- cessuros, nisi idem privilegium rescindens tantum scanda. tum tolleret. In ejusmodi scandalorum, quae a Summis Anxistitibus provenirent, remedium, non solum geaerulis syn-
quo duo vel tres se gerebant tamquam Pontifices, non pauci crediderunt subtraliendam ab
ipsis obedientia in ; id crediderunt Iicere illis tantum , qui
nullum ex contendentibus cerintum & legitimum Pontificem crederent: alias se se se paeantes ab eo , quem bona fide certum Pontificem judicassent, a crimine schismatis nou potuissent excusari . 1 Hine intelligitur turnemini liceat excommunieare,
seu communioae privaret .m mum Pontificem, iIIum stiliacet cum quo iure primatus communio omnium fidelium nece staria est. Vide lib. De
εῶ rationa primatus c. II. f. r. Qui Papam excommvulcainret, abrumpens hanc necessariam communionis unitatem ,sthisma manifestum incurre ret: unde omnes veluti sthismaticos detestanturPseudo.Sarindieensis eo ne i liabuli Episcopos, nec non Dioscorum & Photium qui ausi sunt excommuuicare
152쪽
HF DE POTE TATE ECCLEsIASTICA nodus, sed quilibet etiam inferior monitIs , suasonibus ,
precibus, aliisque similibus mediis ex caritate tum priva ra, rum publica adhibendis uti potest, em corrigendo,. vel etiam cum debito obsequio arguendo & urgendo, proposito eisdem naturali ac divinci illo iure, quo acl dehitam morum reformationem, & al scandala lubtrahenda. obligantur. Hoc unicum & inferioribus licitum remedium. suggesi sit laudatus Camotensis Episcopus et quod si bene cederet ,
gratiax agerentur Deo; secus vero , addit nihil contra supremum hierareham tentandurru, cum non si nostrum judia
care de Summo Pontifice, mulici autem minus ἰllum deponere e quod confirmaevit exemploe ipsius Christi, qui Phari-isorum & Scribarum moreς non sequendos docuit , non
autem eos factiose conspiratione e suis se libus removendos et adiecitque exemplum Paulli', qui Petin Hi praeuto, non recte incedenti ad veritatem Evangelii ,. in faciem resilit ,
non tamen eum abiecit .. In rum textum protuli cap. s. num. I pag. 78
7 Quid tandem remedis necessarii nomine ius concili1 generalis supra Pontificem adstruas, dum remedium huiusu li per sdi non satiς effinx, & aliunde dissicissimum sit,ae sere impossibile Τ Ut eficax esset,. & effectum pareret , quem necessito requireret ἔ ius ipsius concilii deberet esse omnino certum, de quo nemo posset ambigere. Si eniin Papa non credat se subesse concilio ; qui 1 sperari potest remedii ex elis decretis λ Neque solum certum deberet esse
conciliorum generalium ius, ut necessariam resormationem induceret; sed praeterea ipsorum congregatio facilis esse de- heret & expedita. Cum reformationis causae frequentiore&sint, & identidem urgere ab adversariis credantur; genera Ie autem concilium cogere, quo necessariae reformatio in
ducatur,. hoc praesertim tempore dissicillimum sit , ac sero impossibi Ie; remedium necessarium deesset Ecclesiae, aut, ne desit, ius in Papam etiam invitum remedii causa non solis generalibus conciliis esset tribuendum, sed etiam pariicula ribus, quae promptius & facilius cogi queunt. Id autem si ex necessitate remedii adversarii nequeunt admittere e quod Papa primatus causa quibuslibet particularibus syn- is praellat: neque in eodem remedii necessarii titulo, trimbuendum erit concilio generali, cum ille ex eodem prima
153쪽
SuΜΜΟ-Μ PONT. E T CONC. GEN. CAP. IX. I 2 tu non tam particularibus, quam generalibus synodis sit superior.
De remedio In casu haereo cirea fidem.
8 Remedium in casu haeresis, in quam Pontifex incuderet , promptius & sacilius suppetit. Casus haeresis quoad Summos Pontifices non ille intelligitur, quo aliquis eorum ex ossicio definiens aliquod dogma fidei , errorem definiis retr id enim ex constitutis singulari libro de eorum i fani bilitate in definiendis controversiis fidei accidere nequit. Neque eum casum respicit, quo iidem . inando circa alia quam quaestionem nondum definitam errarent in materia fidei e quae enim ante definitionem Ecclesiae in libera opinione versantur, haeresis Vitio carent. Ad eum itaque -- sum tantummodo praesens quaestio referri potest, quo Papa privato iudicio deceptus crederet, & pertinaciter propugnariret aliquid contrarium cuipiam articulo fidei evidenti, aut definito, 'uod haeresis proprium est 4 Hoc autem in casus quem, licet a definitione fidei & a nostro proposito ali,nissimum, Dei tamen praesidio numquam eventurum confido non pauci etiam ex ipsis Pontificiae auctoritatis vindiciis
bus si ius generalis concilii in Papam a fide devium ,
seu haereticum asserunt; quia credunt etalem Pontificem ex
ipsa haeresi ab Ecclesiae fundamento, quod est fides, & consequenter ab ipsa Ecclesia sejunctum atque praecisum, a Pontificatu penitus decidisse , hacque in hypothesi ius ge
Innocentius III. sermone teditio habito die suae consecrationis scribens : In tantum Mesmihi necessaria est, ut, eum in Ueteris peccatis Deum iudicem habeam , propter peccatum , ouod in fide committituν , ptism ab EMesa judicari. Vide Sylvium
in a. a. S. Thomae tum. 3. q. 39. an. 3. Lonesus. 1.
154쪽
118 Dp POTrsTATE ECCLEMAsTICAneralis concilii fore in eum , qui Pontifex amplius non est, nec primatu si uitur. Cur vero in praesentissimo omnibumqtie gravissimo periculo sidci, quod ex Pontifice haer, sim privato licet iudicio propugnaute impendens , diutu
Diores moras non pateretur, rςmedium ex generalis synodi non ita facili convocatione expectandum credatur λ Nonne etiam inferiores quicumque in tauto fidei discrimine superiorem suum correctione staterna commonere queunt , in faciem eidem renitere, atqDe revincere, & , si opus sit , redarguere ac ad resipis lui pia ni ere Potentini id Cardinales, qui ipsi a conii liis adstam; poterit Romanus Clerus; Romana etiam hia us , si expedire iudicetur H con- 'prepata poterit. Quemcumque vel pii tum respiciunt illa . 13. Paulli ad Titum: Haei elicum hominem post onam ct ali ram coirectionem devisa , sciens cuia in ei f/r est , qui
ejusmodi es, ct delinquit, cum si preprio iudicio cend
mnatus . Qui nimirum semel & bis correctum non resipiscit, sed pertinax est in sententia dogmati manifesto aut definito contraria; hac sua publica pertinacia, cum ab hae- iresi proprie dicta, quae pertinaciam requirit, excusari nulla ratione potest; tum vero semetipsum palam declarat haereticum, hoc cit a fide catholica , & ab Ecclesia v luntate propria recessise , ita ut ad eum praecidendum a corpore Ecclesiae nulla cuiusquam declaratio aut sententia necessaria sit. Perspicua hac in re est S. Hieronymi ratio
in laudata Paulli verba. Propterea a sonet ipse dicitur esse damnatas, quia fornicator, adulter, homicida , cetera mitia per Sacerdotes ex Ecclesia propelluntur e haeretici aurem in s reipsos sententiam ferunt, suo arbitrio de Eccle-sa recedentes .' quae recuso propriae conscientiae et Hestir esse damnatis. Pontifex ergo, qui post tam solemnem & publicam Cardinalium, Romani Cleri, vel etiam synodi monitionem se se obarmatum praeserret in haeresi , & de Ecclesia palam recessisset, iuxta praece uri Paulli esset vitandus ; & ne aliis perniciem afferret , in publicum proserenda esset ejus haeresis, & contumacia, ut omnes similiter ab eo caverent, seque sententia, quam in se ipsum tulit, toti Ecclesiae proposita, eum sua voluntate recesiisse. & ab Ecclesiae corpore declararet avulsum , atque . abdicasse quo
dammodo Pontificatum, quo nemo salitur, nec si ii potest , Digiti Z by COO e
155쪽
χὶ non sit in Ecclesia. Vides igitur in casu haeresis , chaonti sex privato sensu adhaereret , promptum & efficax remedium absque generalis synodi convocatione : qua in hypothesi quidquid contra ipsum ageretur ante declaratam et jus contumaciam & haeresim, ut ad sanum consilium adduceretur, caritatis, non jurisdictionis officium esset : post. ea vero manifestato eius xecessu ab Ecclesia , si quae sententia a concilio in eumdem serretur, in eum serretur , qui Ponti sex amplius non esset, neque superior concilio .
Sed haec 3ὶ hypothesis nullo facto comprobatur ; siquiis
dem nullus vel privatus error cuipiam Pontifici adscriptus contra ullum dogma evidens aut definitum hactenus inis ventus est, aut futurus putatur. Quid igitur in mera hyp . thesi laboremus pluribus i 3 Hypotheticum quidem
duo antiqui textus , qui Romanum Pontificem ab inferiorum iure exemptum assirmant hac exceptione , uis deprehendatur a me devius , uti traditur can. Si Papa ex actis Bonifacii Moguntini apud Gra. tianum dist. 4o. c. 6. vel nisis a retia Ade exorbitaverit, quemadmodum legitur tu concilio V. sub Symmacho : quae tamen hypothesis non de definitionum , sed de privatae opini nis errore circa fidem intelli. genda ex dictis initio praesentis num. 8. colligere licet . Obiter porro hoc loco moue.
bo tanonem S. Papa, de quo in actis hactenus notis S. Boinnisaeli Archiepiscopi nullum indicium est , nullaque apud Canonistas Deusdedit antiquiores Oecurrit mentio , incertae admodum esse auctoritatis aefidei: concilium vero V. R manum sub Symmacho vulgo legitimum habitum , omnino supposititium probasse nobis
videmur in tractatu De antiquis canonum collestionibus, qui prodiit tom. 3. nostrae editioinnis Venetae Uperum S. Le nis. Vide Part. 3. C. 6. u. p.
156쪽
f. III. De casu schismatis , quo duo vel plures se se
ς Reliqus est casus schismatis , in quo duo vel plures
de pontificatu contendentes, Ecclesiam in partes discindant. Duo autem ejusmodi schismatum genera sunt distinguenda . Vel enim unius ex contendentibus electio & ius instituto congruo examine legitimum & certum detectum est , vel incertum remanet & obscurum . Primus casus antiquis etiam temporibus identidem incidit ; neque cogitarum umquam fuit de generali synodo congreganda , quae in Pontificem etiam ex legitima electione certum aliquid iuris haberet , eumdemque aeque ac invasorent, ob restituendam Ecclesiae pacem & unitatem, a pontificatu & primatu ejus certo deponeret. Semper Vindicarus fuit ille, cujus jus cerintum ex legitimae electionis notitia innotuerat, ut patet ex. gr. ex iis quae gesta sunt in schismate contra S. Cornelium excitato tempore S. Cypriani, nec non in illo quod temporibus S. Bernardi contra Innocentium II. & Alexandrum III. efferbuit. Ratio pro legitimo certoque Pontifice m nisesta erat, non solum quia non debet invasor & intrusus contra cerii juris Pontificem praevalere; verum etiam ,& multo magis quia contra certum Pontificium ius nulla vel generalis concilii potestas est e cum ob idem jus non ab electoribus, nec ab Ecclesia , sed a Deo immediate tri-hutum, verus Pontifex toti Ecclesiae, & generalibus quoque synodis ut probavimus ) superior , ab aliorum omnium sibi inferiorum iurisdistione subtrahatur. Hac quidem
de causa Basileensium molimina & gesta contra Eugenium IV. unicum certumque Pontificem illegitima V inania nihil potuerunt ad ipsum deponen inm, dc in apertum seniasma deflexerunt.
157쪽
SuΜΜo UΜ PONT. ET CONC. GEN. CAP. IX. I 3IIo Si porro agatur de schismate , in quo ob inextrioabiles facti iurisque dissicultates nulli ex contendentibus juscertum , sed cuivis sit dubium ; id unum in magnam controversiam cadere potest . Id quidem tempore synodorum Pisanae & Constantiensis, cum duo primum, dein tres tam.
Jtiam Pontifices se se gerebant , & magnis hinc & hine
uarum cujusque partium istudiis decertabant , diversas in sententias plures adduxit. Fuerunt nimirum nonnulli, &adhuc sunt, qui hujusmodi tantum Pontifices dubii & in. . certi iuris synodorum generalium potestati subjiciunt. Hanc autem sententiam, quam aliquot etiam celebres auctorit iis Pontificiae vindices sequuntur , ut hinc remedium distaciliori schismati afferatur , ego absolute repudiare nolim . Aliquot tantum considerationes proferam , ex quibus forsitan , quid verius sentiendum sit , eruetur. Peto igitur in primis ab hujus sententiae patronis, num eorum opinionem susceperint , qui dixerunt aut dicunt in cassi memorati schismatis nullum ex contendentibus dubii & incerti iuris fuisse reipsa verum legitimumque Pontificem iuxta illuὸ eL
fatum e Papa dubius, Papa nullus I an Vero censeant uis
num aliquem ex illis fuisse re ipsa verum Papam , & δε- Ium ob involutas facti iurisque circumstantias ignotum suin se, quisnam eorum verus rei pia & legitimus Pontifex exiis stereti In primo sensu quidquid in ipsos egisset concilium,
non egisset contra veros Pontifices , sed contra eos, qui cum non essent rei a veri Pontifices , carebant primatu ,
nec erant superiores concilio , nihilque mirum si concilii auctoritati suberant. Immo hac in hypothesi schisma non caruisset prompto iacilique remedio non solum ex gener li , sed ex magis obviis particularibus etiam synodis , quae in huius generis contendentes pontificatu expertes ius his re potuissent.
ii Quodsi illud effatum Papa dubius, Papa nullus, incredibile iudicetur presertim in diuturniori illo schism
te, in quo dicere Ecclesiam per annos triginta & amplius, quibus idem schisma duravit ab electione Urbani VI. usique ad electiomem Martini V. caruisse semper vero Ponti fice, omniumque electionem suisse illegitimam , absonum
videtur, & sere etiam impossibile si enim electio ex. gr. Urbani VI. irrita fuisse credatur , subsequuta electio Cle-
158쪽
mentis. VII.. eius aemuli , quae non alia de causa dicῖ potessi illegitima, nisi ob legitimam & ratam electionem Urba. ni , valida. dicenda esset ): si illud, inquam, primum effatum iudicetur incredibile , alia. via me expediam Ubi enim inter duos vel tres de pontificatu contendentes unus
ex illis verus. teipsa. Pontifex fuisse dicendus sit , & solum latuisse, quisnam ex illis verus fuerit, num Urbanus VI. an Clemens VII. di similiter de aliis, qui utrinque subrogati fuerunt ζ' eaedem rationes , quibus num. 3. & q. pro
bavimus certum. Pontificem non subesse iurisdictioni contilii quantumvis aecumenici , nec posse ab eo deponi ; pr hant etiam non subesse, nec deponi posse eum , qui inter duos vel tres incerti dubiive iuris Pontifices verus reapse& legitimus sit, quamvis ignoretur , & dubius incertusque apud homines habeatur . Ideo enim ut antea probatum est j supra certum Pontificem ius nullum est concilio etiam generali, quia Verus Pontifex est , & primam fruitur, ob quem toti Ecclesiae etiam collective sumptae , &inconcilio. adunatae iure divino superior est; nec inferiori in superio rem situm coactivum ius esse potest . Idem vero primatus inest cuivis Pontifici , qui verus & legitimuς sit , . etiamst.
Ob ancipites circumstantias non constet, quis inter conteridentes sit legitimus & verus . . Haec enim ignorantia potest
quidem excusare eos, qui verum re ipsa Pontificem sibi invincibiliter ignotum debitis ossiciis non prosequuntur , at sicut simplex ignorantia nihil iuris adimit , aut adimere potest ei, qui re ipsa verus & legitimus Pontifex sit,. licet aliis ignotus; ita nihil iuris tribuit , aut tribuere potest in
ipsum concilio quamvis cocumenico : semper nimirum ius primatus manet re ipsa vero' legitimoque Pontifici , quisem per hoc primatus iure re ipsa toti Ecclesiae,& euivis concilio superior, a iurisdictione istorum subtrahitur ..ia Id quidem persuasum quoque fuisse Patribus concilii Pisani, qui etsi de duobus contendentibus incerii iuris
Pontificibias agerent, non tamen crediderunt hoc sitiem in casu certum sibi ius competere ad eos deponendos, nisi ipsos tanquam schismaticos atque haereticos ipso facto a semetipsis depositos excidisse judicassent ab pontisticam , quo sol . a concilii jurisdictione eximebantur . Vide quae in hanc rem diximus cap. VI. . num. Iq. Adeo in implexis quoque
159쪽
MMΜORUM PONT. ET CONC. GEM. CAP. IX. I 33 eius schismatis circumstantiis obtinebat vetus sententia, ne ς putabatur tempore schismatis dissicillimi remedii titulci posse concilium contendentex omnes deponere, in quibus unus, legitimus , & verus re ipsa Pontifex concilio non suberat, nisi aliquo alio nomine e pontificatu excidisset ia Haec sunt momentae , ob quae non facile , nec absolute approbandam arbitror eorum opinionem, qui generali concilio jus afferendum putant saltem in schismate suprae incerti iuris. Pontifices
I 3 Neque repetas r Nullamne ergo in eiusmodi schismatibus a generali quoque concilio remedium ὶ Quid enim absurdi est, si remedium non siippetat ex concilio, cui jus
in verum legitimumque Pontificem quantumvis ignotum si quidem. unus inter contendenteς verus & legitimus com cedendus sit ) nequaquam competit , aut saltem competere certum non est λ Ubi enim id non sit perinde certum , ut G ipsis de pontificatu contendentibus in dubium revocari non posse, hancque incertitudinem iidem adversarii debe-
ant concederae, cum dogma hac in re certum non esse sareantur quomodo remedium opportunum sperari potest ex huiusmodi synodo, quam contendentes ius in se legitimum habere non solum certum non credant , sed certum potius credant oppositum λ Hac sane de causa synodus Pisana, licer cecumenica praeserretuT, effectum consequuta non est tneque enim aK eae schisma extini um , sed potius auctum, inuri post depositionem duorum contendentium elegit tertium , ex quo Ecclesiα in duas partes anteae divisa, in tres
I Neque tamen negari posse existimo quin in casu quatenum schismatis jus ullum conciliis generalibus suppetat. Initio quippe schismatum, cum quaestio sere pertineat ad facta & utile esse posccircumstantias ele lionis, quae in iisdem initiis facilius de-ος tegi queunt, ut diiudicctur cuius ex contendentibus legiti ma fuerit electio , si1cque cognoscatur , & recipiatur, 3c comprobetur legitime clectus , repellatur autem intrusus ἡiudicium eiusmodi, quod nihil iuris coactivi in verum Pontificem praeseri, si olim attributum fuit etiam particularibus synodis, nonne magis multo generali concilio asserendum est λ Hinc sane generale concilium cogendum censuit '' Urbanus VI. tum ante , tum post Antipapae Clomentis
160쪽
Cardinales fautores Clementis ejusmodi convocationem recusarunt: quod istius electioni maximo praeiudicio est. Ι-dem oecumenici concilii iudicium , in quo ageretur de Papatus titulo , obtulit etiam Urbani successor Bonifacius IX, cui cum pariter obstitissent fautores partis contrariae , partium hine inde disputationes ac studia ita cursu tem p ris rem omnem involverunt , ut quaestio de titulo ob implicatissimas facti ac iuris dissicultates definiri amplius non posse crederetur . In hisce autem angustiis non modo utilem , sed vel maxime necessariam fuisse reor convocati nem concilii generalis , in quo ex omnibus obedientiis P, tres quam fieri posset frequentissimi convenirent; non quod concilium huiusmodi ius ullum saltem cerium per se se haberet ad deponendum, si opus esset, cum ceteris contendentibus eum quoque, qui inter ipsos verus re ipsa est legitimus erat; sed ut plurimorum consilio quaererentur & pr ponerentur viae & media ad finiendum schisma magis idonea atque etiam legitima, queis contendentes debuistiant acquiescere , si non jure concilii , certe naturali atque divino, quae eraecipiunt ut quisque proprio commune Sc publicum unitatis bonum praeponat. Licet autem legitimum cessionis medium, quod magis obvium & expeditum Constantienses rebus multis procurarunt, ab omnibus contendentibus non suiffer receptum ; adhuc tamen non inutilis inventa est ejus synodi convocatio. Is Semper in Ecelesia excitata suerunt scandala &gravissimae vexationes , quae cum a Deo fuerint permissae
in finem aliquem bonum , licet nobis incognitum unde scripturn est : oportet G' sereses esse , ut hi , qui probatituor, in uisisti fiant in I tum vero deficiente omni humano subsidio, ejusdem Dei fuit remedium priestare , quod& quando ipsi placuit. Concilium Constantiense , quod ita praedicto schismare post Pisanum fuit congregatum, silo solo iure non magis prosuisset, nisi alia extrinseca media atque subsidia s quae ad jus coactivum concilii supra omnes contendentes allerendum allegari non possint ὶ accessissent, ex quorum complexu pax & unitas desiderata Deo disponente restituta tandem suit , & schismati impositus finis , ut mox explicabitur. In